Αυνανισμός
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ο αυνανισμός είναι η διέγερση των γεννητικών οργάνων ενός ατόμου από το ίδιο με στόχο την πρόκληση ηδονής, οργασμού και ικανοποίησης της γενετήσιας ορμής του χωρίς σεξουαλική επαφή με άλλο άτομο. Εκτός από τους ανθρώπους, ο αυνανισμός συναντάται και σε μεγάλο αριθμό ειδών του ζωικού βασιλείου.
Προέλευση του όρου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η λέξη προέρχεται από το όνομα του βιβλικού προσώπου Αυνάν, απογόνου του Ιακώβ μέσω του Ιούδα. Ο Αυνάν δεν αυτοϊκανοποιούνταν ακριβώς αλλά —παραβαίνοντας την υποχρέωση που είχε αναλάβει συνάπτοντας ανδραδελφικό γάμο— είχε διακεκομμένη συνουσία (λατινικά: coitus interruptus, δηλαδή «τραβιόταν» πριν εκσπερματώσει και «τελείωνε» μόνος του) με τη γυναίκα του (και χήρα του αδελφού του, ο οποίος ονομαζόταν Ηρ). Ο Αυνάν δεν επιθυμούσε να αποκτήσει απόγονο που θα συνέχιζε την οικογενειακή γραμμή του νεκρού αδελφού του αλλά απέβλεπε στην απόκτηση της κληρονομιάς των πρωτοτοκίων του. (Γένεση 38:2-10)[1] Αναλυτικότερα, το αντίστοιχο χωρίο της βίβλου έχει ως εξής: «Τότε ο Ιούδας είπε στον Αυνάν: 'πήγαινε στη γυναίκα του αδελφού σου και εκπλήρωσε το καθήκον σου ως αδελφός τού άντρα της, να δώσεις απόγονο στον αδελφό σου'. Ο Αυνάν, επειδή ήξερε ότι ο απόγονος δεν θα ανήκε σ' αυτόν, κάθε φορά που πλάγιαζε με τη γυναίκα του αδελφού του, έριχνε το σπέρμα στη γη, για να μην δώσει απόγονο στον αδελφό του[2]».
Η πράξη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αν και ο αυνανισμός γίνεται συνήθως με τη χρήση των χεριών, μπορεί να χρησιμοποιούνται και αντικείμενα όπως σεξουαλικά βοηθήματα. Ο αυνανισμός αποτελεί σεξουαλική πράξη τόσο των ανδρών όσο και των γυναικών, η οποία εκδηλώνεται για πρώτη φορά συνήθως κατά την περίοδο της εφηβείας του ατόμου, χωρίς όμως να περιορίζεται σε αυτήν. Ένα μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων αυνανίζεται και μετά την ενηλικίωση, ενώ έρευνες σε βρέφη και νήπια έχουν αποδείξει ότι η άντληση ευχαρίστησης από την επαφή με τα γεννητικά όργανα συναντάται ήδη από αυτές τις ηλικίες.
Παραλλαγή αποτελεί ο αμοιβαίος αυνανισμός (ουσιαστικά δεν πρόκειται για αυνανισμό αλλά για μια μορφή σεξουαλικής επαφής), κατά τον οποίο δυο άτομα διαφορετικού ή του ίδιου φύλου ερεθίζουν το ένα το άλλο με σκοπό να φτάσουν σε οργασμό. Κυρίως χρησιμοποιείται σαν σεξουαλικό παιχνίδι, αλλά μπορεί να συμβεί και ανάμεσα σε δυο άτομα που για οποιονδήποτε λόγο δεν μπορούν ή δεν θέλουν να έρθουν σε ολοκληρωμένη επαφή. Σύμφωνα με αρκετούς ιατρούς και ειδικούς[3], ο αυνανισμός έχει αρκετά οφέλη για τον ανθρώπινο οργανισμό, όπως βελτίωση του ύπνου, ανακούφιση από το στρες, ενίσχυση της διάθεσης και βελτίωση της υγείας του προστάτη.
Τεχνικές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γυναίκες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο γυναικείος αυνανισμός περιλαμβάνει το χάιδεμα ή το τρίψιμο του αιδοίου, ειδικά της κλειτορίδας, με τον δείκτη ή τα μεσαία δάχτυλα ή και τα δύο. Πολλές φορές, διεισδύονται στον κόλπο ένα ή περισσότερα δάχτυλα ώστε να αγγιχθεί το μπροστινό του τοίχωμα, όπου εκεί μπορεί να βρίσκεται το σημείο G.
Οι πιο συνηθισμένες στάσεις αυνανισμού είναι ανάσκελα, μπρούμυτα, σε καθιστή θέση, γονατιστά ή ακόμα και σε όρθια στάση. Στη μπανιέρα ή στο ντουζ, μία γυναίκα μπορεί να κατευθύνει το νερό στη κλειτορίδα, στο αιδοίο ή στο περινέο της, μέσω μίας κεφαλής ντουζ. Ξαπλώνοντας μπρούμυτα, μπορεί κάποια να χρησιμοποιήσει τα χέρια της ή να καβαλήσει ένα μαξιλάρι, να χρησιμοποιήσει τη γωνία ενός κρεβατιού ή το πόδι ενός συντρόφου και να τρίψει το αιδοίο και τη κλειτορίδα της πάνω τους.
Οι γυναίκες μπορούν να ερεθιστούν σεξουαλικά, σταυρώνοντας τα πόδια τους σφιχτά, δημιουργώντας έτσι πίεση στα γεννητικά τους όργανα. Αυτό μπορεί να γίνει και δημόσια, χωρίς να γίνεται αντιληπτό.
Άνδρες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η πιο συνηθισμένη τεχνική αυνανισμού για τους άνδρες είναι το κράτημα του πέους με το ένα χέρι και έπειτα η ρυθμική κίνηση της παλάμης πάνω-κάτω στη βάλανο, ή και στη βάση του πέους. Αυτός ο τύπος ερεθισμού οδηγεί τον άνδρα σε οργασμό και εκσπερμάτωση. Oι συχνότερες στάσεις αυνανισμού για τους άνδρες είναι ανάσκελα, μπρούμυτα, σε καθιστή θέση, σε όρθια στάση ή γονατιστά. Ο παράλληλος ερεθισμός του οσχέου των όρχεων ή οι μαλάξεις στο περίνεο είναι, επίσης, συνηθισμένες κινήσεις κατά τον αυνανισμό.
Ο τρόπος αυνανισμού μπορεί να διαφέρει ανάμεσα σε περιτμημένους άνδρες και μη. Για τους μη περιτμημένους άνδρες ο ερεθισμός του πέους επιτυγχάνεται με το "τρίψιμο" της ακροποσθίας (του δέρματος) πάνω στη βάλανο. Στους περιτμημένους άνδρες ο ερεθισμός επιτυγχάνεται με την άμεση επαφή της παλάμης με την κεφαλή. Η χρήση λιπαντικού ενδείκνυται, τόσο για τη βελτίωση της αίσθησης, όσο και για την μείωση τριβών, ιδίως στους περιτμημένους άνδρες.
Άλλοι τρόποι ερεθισμού του πέους μπορεί να περιλαμβάνουν άμεση διέγερση της βαλάνου με την παλάμη ή τα δάχτυλα, ή το τρίψιμο του πέους επάνω σε μαλακές επιφάνειες, όπως στρώμα, για την επίτευξη οργασμού. Η τελευταία πρακτική μπορεί να εμφανιστεί κατά την εφηβική ηλικία, ή και νωρίτερα, ως μια πρώτη μορφή αυνανισμού. Τέλος, ο ερεθισμός του προστάτη είναι, επίσης, μια τεχνική που επιλέγουν ορισμένοι άνδρες στον αυνανισμό. Αυτό μπορεί να γίνει με εξωτερική διέγερση του περίνεου και της βάσης του πρωκτού, είτε με διείσδυση για άμεση διέγερση του προστάτη.
Αντιλήψεις για τον αυνανισμό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο αυνανισμός είναι ταμπού για ορισμένους ανθρώπους, ενώ κατά την εφηβεία μπορεί να αποτελέσει πηγή ενοχών, πράγμα έως ένα βαθμό φυσιολογικό αφού πρόκειται για μια νέα και άγνωστη πτυχή στη σεξουαλικότητα του εφήβου. Σε παλαιότερες εποχές θεωρούνταν επιβλαβής για τη σωματική ή την ψυχική υγεία του ατόμου, με διαδεδομένες τις φήμες ότι μπορεί να οδηγήσει σε κώφωση, τύφλωση και να προκαλέσει κύφωση. Σήμερα όμως η επιστήμη δεν τον συνδέει πλέον με κανενός είδους παρενέργειες σωματικές ή ψυχικές, εκτός από τις περιπτώσεις όπου η πράξη γίνεται με υπερβολική συχνότητα ή υποκαθιστά τη φυσιολογική σεξουαλική ζωή ενός ενήλικου ατόμου. Χρησιμοποιήθηκε από ψυχαναλυτές κατά το 19ο αιώνα για τη «θεραπεία» της υστερίας στις γυναίκες. Τα επόμενα χρόνια επικράτησε η αντίληψη ότι κατά τον αυνανισμό αφαιρείται ουσία από το μυελό των οστών, όμως σήμερα μία τέτοια αντίληψη θεωρείται άτοπη και απόλυτα αναληθής από τους επιστήμονες.
Αναφορές για ανδρικό αυνανισμό συναντάμε από προϊστορικές ζωγραφιές σε πέτρες σε διάφορα μέρη του κόσμου. Ένα φιγουρίνι από άργιλο της 4ης χιλιετίας π.Χ. που βρέθηκε σε χώρο αρχαίου ναού στη Μάλτα παρουσιάζει μία γυναίκα αυνανιζόμενη. Βεβαίως στους άνδρες ο αυνανισμός ήταν πιο συχνός.[εκκρεμεί παραπομπή]
Διογένης ο κυνικός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μία ηθική θεώρηση του αυνανισμού έγινε από τον Έλληνα φιλόσοφο Διογένη τον Κυνικό, όπως μας την παραδίδει ο Δίων Χρυσόστομος (Λόγοι, 6). Ο Διογένης απέδιδε την επινόηση του αυνανισμού στον θεό Ερμή, ο οποίος και λυπήθηκε τον γιο του Πάνα που κυνηγούσε την Ηχώ αλλά φάνηκε ανίκανος να την σαγηνεύσει, και έτσι του έμαθε το τέχνασμα του αυνανισμού για να ανακουφίζεται. Ο Παν με την σειρά του δίδαξε αυτήν την πρακτική στους νεαρούς βοσκούς οι οποίοι την διέδωσαν. Σύμφωνα με τον Δίωνα Χρυσόστομο, ο ίδιος ο Διογένης συχνά αυνανιζόταν δημοσίως μπροστά στο πλήθος που μαζευόταν γύρω από το πιθάρι του. Όταν κάποτε ένας παριστάμενος τον ερώτησε εάν δεν ντρέπεται, αυτός του απάντησε «μακάρι να μπορούσα να ανακουφίσω και την πείνα μου, τρίβοντας την κοιλιά μου».[4]
Ορθόδοξη Εκκλησία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Επίσημη ονομασία του όρου σύμφωνα με την Ορθόδοξη Εκκλησία είναι «η κατά μόνας αμαρτία», θεωρώντας την έτσι σαφώς ως αμαρτία.
Σύμφωνα με το Εκκλησιαστικό Δίκαιο της Ορθόδοξης εκκλησίας, αν ένας κληρικός προκαλέσει την έκκριση του σπέρματός του μέσω αυνανισμού, τιμωρείται με αργία από τα καθήκοντά του για ένα έτος. Αναμένεται να διακόψει αυτή τη συνήθεια· αν την ασκεί κατ' εξακολούθηση, τότε καθαιρείται. Αν ο αυνανιζόμενος είναι λαϊκός ή μοναχός, τότε τιμωρείται με απλό αφορισμό σαράντα ημερών, τις οποίες θα πρέπει να περάσει με ξηροφαγία και εκατό γονυκλισίες ημερησίως. Διπλάσια ως προς τις ημέρες του αφορισμού και της ξηροφαγίας, αλλά ίδια ως προς τον αριθμό των γονυκλισιών, είναι η τιμωρία εκείνου που συμμετείχε σε αμοιβαίο αυνανισμό («διπλήν εργαζόμενος την μαλακίαν»).[5].
Κατά τον π. Φιλόθεο Φάρο[6], σύμφωνα με την Ορθόδοξη Παράδοση και την γνήσια Ορθόδοξη Πατερική διδασκαλία, σημασία δεν έχει η πράξη όσο το κίνητρο· η πράξη συνιστά αμαρτία εάν και καθ' όσον κίνητρο έχει όχι την αγάπη, αλλά την ικανοποίηση του εγωισμού. Έτσι, ο αυνανισμός θεωρείται εκκλησιαστικά αμαρτία στο μέτρο πού βρίσκει εφαρμογή η γραφή του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου (κεφ ε', στιχ. 28) "Πάς ο βλέπων γυναίκα προς το επιθυμήσαι αυτήν, ήδη εμοίχευσεν αυτήν εν τη καρδία αυτού", δηλαδή στο επίπεδο της σκέψης και της φαντασίωσης του κάθε ανθρώπου κατά τη διάρκεια της πράξης, προς ικανοποίησιν του εγωισμού.
Δυτικοευρωπαϊκός Διαφωτισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σύμφωνα με τον καθηγητή Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ στην Καλιφόρνια Τόμας Β. Λακέρ[7], τόσο στον αρχαίο, όσο και στον εβραϊκό και στον χριστιανικό κόσμο, ελάχιστο ενδιαφέρον είχε η θρησκευτική και ηθική διδασκαλία για τον αυνανισμό. Το «κατά µόνας βίτσιο» ή «µόλυνση» ή «σεξουαλική κατάχρηση του εαυτού», όπως ονομάστηκε, γεννήθηκε γύρω στο 1712. Ο αυνανισμός, σύμφωνα πάντα με τον Λακέρ, υπήρξε, ως κακό, δηµιούργηµα του ∆ιαφωτισµού και όχι της παραδοσιακής θρησκευτικής ηθικής. Ο αυνανισμός δεν ανησύχησε τους συντηρητικούς, οι οποίοι τον θεωρούσαν για αιώνες ένα από τα πολλά σαρκικά αµαρτήµατα και όχι βεβαίως το σημαντικότερο· αντίθετα, εκείνοι που πρώτοι ανησύχησαν για τον αυνανισμό και τον δαιμονοποίησαν, πρώτα ηθικώς και κατόπιν ιατρικώς, ήταν οι προοδευτικοί διαφωτιστές, οι οποίοι αντιμετώπιζαν μεν θετικά τη σεξουαλική απόλαυση, όμως προσπαθούσαν να δηµιουργήσουν µια ηθική φιλοσοφία µε επίκεντρο το αυτεξούσιο, κάτι στο οποίο, κατά την αντίληψή τους, ο αυνανισμός ήταν αντίθετος.
Λέξεις και εκφράσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στα ελληνικά, όπως και σε άλλες γλώσσες, υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός λέξεων που περιγράφουν την πράξη του αυνανισμού όπως και γενικότερα τις εκφάνσεις της σεξουαλικότητας του ατόμου και τα γεννητικά όργανα και των δύο φύλων.
- Η λέξη αυνανισμός έχει μία επίσημη χροιά και απαντά σε επιστημονικά κείμενα. Παράλληλη χρήση έχει και η λέξη αυτοϊκανοποίηση.
- Μία λόγια και περιφραστική έκφραση είναι η προσφιλής κατά μόνας διέγερση ή ηδονή ή απασχόληση με το τελευταίο να είναι περισσότερο ειρωνικό.
- Στην καθομιλουμένη γλώσσα επικρατεί ο όρος μαλακία που σημαίνει επίσης και «ανοησία»,καθώς και η φράση την παίζω (για άντρα) και το ξύνω για γυναίκα.
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Υποσημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Ενόραση στις Γραφές, Τόμος 2, σελ. 555, Β. & Φ. Ε. Σκοπιά, 1989, στην αγγλική.
- ↑ Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδας, Η Αγία γραφή: Παλαιά και Καινή Διαθήκη: Μετάφραση από τα πρωτότυπα κείμενα, Ελληνική Βιβλική Εταιρία, Αθήνα 1997, σελ.51
- ↑ «Αυνανισμός: Πόσο καλό ή κακό κάνει στην ψυχική και τη σωματική υγεία». News247. 3 Φεβρουαρίου 2023.
- ↑ Ν. Μ. Σκουτερόπουλος, επιμ. (1998). Οι Αρχαίοι Κυνικοί. Αθήνα: Εκδόσεις Γνώση. σελίδες 299–301. ISBN 960-235-617-0.
- ↑ Σύστημα του Εκκλησιαστικού Δικαίου κατά την εν Ελλάδι ισχύν αυτού, Τομ. 3ος, «Το Ποινικόν Δίκαιον της Εκκλησίας», Παναγιώτης Παναγιωτάκος, Αθήνα, 1962, σ. 585-622, όπως εμφανίζεται στον ιστότοπο του «Ιού».
- ↑ Φάρος, π. Φιλόθεος (2001). Έρωτος Φύσις. Αθήνα: Αρμός.
- ↑ Thomas W. Laqueur, «Οι κατά μόνας ηδονές: Πολιτισμική ιστορία του αυνανισμού», (στα Ελληνικά) εκδ. Νεφέλη, 2006
