Αρνούλφος του Μετς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αρνούλφος του Μετς
Επίσκοπος του Μετς
Γέννηση582
Γαλλία
Κοίμηση18 Ιουλίου 640 ή 641 (58 ή 59 ετών)
Γαλλία
Τιμάται απόΟρθόδοξη Εκκλησία
Καθολική Εκκλησία
Εορτασμός18 Ιουλίου
ΣύμβολαΑπεικονίζεται με μία τσουγκράνα στο χέρι του.
ΠροστάτηςΖυθοποιοί

Ο Αρνούλφος του Μετς ή Άγιος Αρνούλφος (Arnoul de Metz, 582 – μεταξύ 643 και 647) ήταν Φράγκος χριστιανός επίσκοπος του Μετς και σύμβουλος της αυλής των Μεροβίγγειων στην Αυστρασία. Καταγόταν από σημαντική οικογένεια των Φράγκων τόσο σε αξιώματα όσο και σε πλούτη.[1] Ένα γενεαλογικό δέντρο συντάχθηκε στην Μετς λίγο μετά το 800 σχετικά με την Δυναστεία των Καρολιδών, δεν είχε ιστορική βάση, στηρίχτηκε στα πρότυπα της γενεαλογίας του Ιησού στην Καινή Διαθήκη. Ο πατέρας του σύμφωνα με το συγκεκριμένο γενεαλογικό δέντρο λεγόταν Άρνολντ γιος του Άνσμπερτους και της Μπλιθίλδης, κόρης του Χαριβέρτου Α΄. Το γενεαλογικό δέντρο υποδηλώνει την καταγωγή του από τους Μεροβίγγειους, εκείνη την εποχή ο Σαλικός νόμος απαγόρευε στα παιδιά της Μπλιθίλδης να οριστούν νόμιμοι κληρονόμοι, συνεπώς ήταν απίθανο να καταγραφεί το όνομα τους πολλούς αιώνες.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Άγιος Αρνούλφος ως ερημίτης σε έργο του 1680

Ο Αρνούλφος ανήκε σε σημαντική οικογένεια Φράγκων ευγενών, γεννήθηκε γύρω στο 682 κοντά στο Νανσύ στην Λωρραίνη.[2] Η οικογένεια του είχε σημαντικές εκτάσεις ανάμεσα στους ποταμούς Μοζέλλα και Μεύση.[3] Ο Μεροβίγγειος βασιλιάς Θευδεβέρτος Β΄ που κυβερνούσε την Αυστρασία τον κάλεσε στην αυλή του να τον εκπαιδεύσει, αργότερα διορίστηκε δούκας του Σκάλδη.[4][5] Ο Αρνούλφος παρείχε σημαντικές υπηρεσίες στον βασιλιά Θευδεβέρτο Α΄ τόσο στον στρατιωτικό όσο και στον διοικητικό τομέα, κυβερνούσε έξι επαρχίες.[6] Παντρεύτηκε (596) μια γυναίκα με το όνομα Ντόντα, ο μεγαλύτερος γιος τους ήταν ο Χλοδόλφος του Μετς, ο σημαντικότερος ήταν ο μικρότερος Ανσέγκιζελ που παντρεύτηκε την Μπέγκα των Πιπινιδών κόρη του Πεπίνου του Λάντεν. Ο εγγονός του ήταν ο Πεπίνος του Χέρσταλ, ο δισέγγονος του ήταν ο Κάρολος Μαρτέλος, τετρασέγγονος του ήταν ο πρώτος Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Καρλομάγνος. Μαζί με έναν φίλο του αυλικό σχεδίαζε να πάει για προσκύνημα στο "Αβαείο του Λερίν".[7]

Ο Χλωτάριος Β΄ εμπιστεύτηκε τις διοικητικές του ικανότητες και του πρόσφερε την κενή επισκοπή του Μετς, της πρωτεύουσας της Αυστρασίας, η σύζυγος του αποσύρθηκε σαν μοναχή στο Τριρ. Ο Αρνούλφος το είδε σαν θεϊκό σημάδι, έγινε μοναχός και κατόπιν επίσκοπος του Μετς, συνέχισε να υπηρετεί τον βασιλιά σαν οικονόμος και αυλικός.[8][9] Την κυβέρνηση ασκούσε στην Αυστρασία η γιαγιά του Θευδεβέρτου Μπρουνχίλντα της Αυστρασίας, κυβερνούσε την Βουργουνδία στο όνομα του δισέγγονου του. Ο Αρνούλφος συμμάχησε με τον Πεπίνο του Λάντεν και οδήγησε τους Φράγκους ευγενείς σε επανάσταση εναντίον της Μπρουνχίλντας που ανατράπηκε, βασανίστηκε και εκτελέστηκε, το Φραγκικό βασίλειο ενώθηκε με τον Χλωτάριο Β΄. Ο Χλωτάριος Β΄ έκανε τον γιο του Δαγοβέρτο Α΄ βασιλιά της Αυστρασίας (623) με κύριο σύμβουλο τον Αρνούλφο, ο Πεπίνος του Λάντεν έγινε Μαγιορδόμος των ανακτόρων. Ο Αρνούλφος συμμετείχε σε μια Σύνοδο Φράγκων επισκόπων στην Ρενς (625).[10] Αποφάσισε τελικά να αποσυρθεί σαν μοναχός στα βουνά του Βοζ (628), ο φίλος του Ρομαρίκ που οι γονείς του δολοφονήθηκαν από την Μπρουνχίλντα είχε αποσυρθεί από το 613. Πέθανε την περίοδο 643 - 647, τάφηκε στο Ρεμιρεμόν.[11] Αγιοποιήθηκε από την Καθολική εκκλησία, στην αγιογραφία παρουσιάζεται με το στεφάνι του Αγίου και σαν χωρικός με την τσουγκράνα στο χέρι.

Μύθοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι τρεις μύθοι που σχετίζονται με τον Άγιο Αρνούλφο είναι οι παρακάτω :

  • "Ο θρύλος του δαχτυλιδιού"

Ο Αρνούλφος βασανίστηκε με βιαιότητα και φοβήθηκε ότι είχε μεγάλη συμβολή στους σκληρούς πολέμους που είχαν ξεσπάσει ανάμεσα στις οικογένειες που κυβερνούσαν. Ο Αρνούλφος κατέφυγε κατόπιν στην γέφυρα του ποταμού Μοζέλα, έβγαλε το δαχτυλίδι, το πέταξε στο ποτάμι παρακαλώντας τον θεό να του δείξει την παρουσία του με την επιστροφή του δαχτυλιδιού. Πολλά χρόνια αργότερα ενώ έτρωγε βρήκε το δαχτυλίδι στο στομάχι ενός ψαριού, αμέσως μετά παραιτήθηκε από επίσκοπος και αποσύρθηκε σαν ερημίτης το υπόλοιπο της ζωής του.[12]

  • "Ο θρύλος της φωτιάς"

Την εποχή που παραιτήθηκε από επίσκοπος ξέσπασε φωτιά στα βασιλικά ανάκτορα που απείλησε να κάψει ολόκληρη την Ρενς. Ο Αρνούλφος μπήκε μπροστά στην φωτιά με την φράση "αν θέλεις Θεέ μου να με καταστρέψεις είμαι στα χέρια σου", έκανε τότε το σήμα του σταυρού και η φωτιά υποχώρησε.

  • "Ο θρύλος του ποτηριού της μπύρας"

Τον Ιούλιο του 642 οι κάτοικοι του Μετς πήγαν στο Ρεμιρεμόν για να πάρουν τα οστά του επισκόπου τους, η γη ήταν αφιλόξενη και το νερό που είχαν να πιουν ήταν πολύ λίγο. Την ώρα που ετοιμαζόντουσαν να φύγουν ένας ιερέας προσευχήθηκε με την φράση "με την πανίσχυρη δύναμη του ευλογημένου Αγίου θα αποκτήσουμε ότι μας λείπει". Η μπύρα που ήταν ελάχιστη στο ποτήρι πολλαπλασιάστηκε σε βαθμό που ήπιαν όλοι επαρκώς, από τότε θεωρείται προστάτης των ζυθοποιών.

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νυμφεύτηκε (596) μια γυναίκα, που σύμφωνα με μεταγενέστερες πηγές ονομαζόταν Ντόντα, με την οποία παιδιά του ήταν :

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Alban Butler's Lives of the Saints, edited, revised and supplemented by Thurston and Attwater. Christian Classics, Westminster, Maryland.
  • Christian Settipani – La Préhistoire des Capétiens, Première Partie.
  • Saint ARNOUL – ancêtre de Charlemagne et des Européens, edited by Imp. Louis Hellenbrand. Le Comité d'Historicité Européene de la Lorraine, Metz, France, 1989.