Αντρέα Μορίσκο
| Αντρέα Μορίσκο | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 13ος αιώνας Γένοβα |
| Θάνατος | 1308 Αμμόχωστος |
| Αιτία θανάτου | απαγχονισμός |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Θρησκεία | Ορθόδοξη Εκκλησία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | κουρσάρος |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | ναύαρχος |
Ο Αντρέα Μορίσκο ήταν Γενουάτης πειρατής, ο οποίος δραστηριοποιήθηκε στο Αιγαίο Πέλαγος κατά τα τέλη του 13ου αιώνα, ενώ το 1304 τάχθηκε στην υπηρεσία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Ως ναύαρχος και κουρσάρος, ήταν ενεργός για λογαριασμό των Βυζαντινών έως το 1308, όταν και πιάστηκε αιχμάλωτος και εκτελέστηκε στην Κύπρο.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Μορίσκο ήταν Γενουάτης πειρατής, ο οποίος δραστηριοποιήθηκε, τουλάχιστον, από το 1279, ενώ είχε επιτυχή σταδιοδρομία πολεμώντας εναντίον, τόσο των Τούρκων, όσο και των Ενετών.[1][2] Στα τέλη του 1304, ο Μορίσκο με τα δύο καράβια του τάχθηκε στην υπηρεσία του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β΄ Παλαιολόγου, ο οποίος του έδωσε το αξίωμα του βεστιάριου. Οι Ενετοί ως αντίποινα του επιτέθηκαν κι έκαψαν ένα από τα πλοία του, ωστόσο, το 1305, ο ίδιος επιτέθηκε στο νησί της Τενέδου, το οποίο, με την βοήθεια ορισμένων διερχόμενων Γενουάτικων πλοίων, ανέκτησε για λογαριασμό της Αυτοκρατορίας.[1][2][3]
Εκείνη την περίοδο, οι Βυζαντινοί ενεπλάκησαν σε πόλεμο εναντίον των μισθοφόρων της Καταλανικής Εταιρείας, τους οποίους είχαν καλέσει για πόλεμο εναντίον των Τούρκων, ωστόσο, πλέον, είχαν στραφεί εναντίον της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Σε εκείνο τον πόλεμο, ο Μορίσκο ενίσχυσε την πόλη της Μαδύτου, η οποία πολιορκείτο από τους Καταλανούς, με τρόφιμα, ενώ απέτρεψε ορισμένους Τούρκους συμμάχους των Καταλανών από το να επιστρέψουν στην Μικρά Ασία δια του Ελλήσποντου—μια μάλλον αμφισβητούμενη επιτυχία, καθώς οι Τούρκοι προχώρησαν σε λεηλασία της Βυζαντινής επαρχίας της Θράκης, ως απάντηση. Για τις υπηρεσίες που προσέφερε, ο Ανδρόνικος Β΄ κατέστησε τον Μορίσκο ναύαρχο, ενώ παραχώρησε στον ίδιο και τον αδερφό του, Λοντοβίκο, τα νησιά της Ρόδου, της Καρπάθου και της Κάσσου ως φέουδα.[1][4][5]
Στην διάρκεια μιας εκ των μαχών του ενάντια στους Καταλανούς στην Θάλασσα του Μαρμαρά, ηττήθηκε και πιάστηκε αιχμάλωτος από τους Καταλανούς, ωστόσο πέτυχε να εξαγοράσει την ελευθερία του και να επιστρέψει στην Τένεδο. Το 1306, επέστρεψε στην δράση, ενώ μαζί με τους Γενουάτες συμμάχους των Βυζαντινών συμμετείχε στην ανεπιτυχή πολιορκία της Καλλίπολη, η οποία κρατείτο από τους Καταλανούς.[1] Το 1307 και το 1308, μαζί με άλλους υποστηριζόμενους από τους Βυζαντινούς πειρατές, ο Μορίσκο δραστηριοποιήθηκε στο Αιγαίο, επιτιθέμενος σε Ενετικά πλοία στα ανοιχτά της Πελοποννήσου.[6]
Το 1308, ο Μορίσκο πιάστηκε αιχμάλωτος από τον Βασιλέα Ερρίκο Β΄ της Κύπρου και εκτελέστηκε δια απαγχονισμού στην Φαμαγούστα.[1]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Laiou, Angeliki E. (1972). Constantinople and the Latins: The Foreign Policy of Andronicus II, 1282–1328. Harvard University Press. ISBN 0-674-16535-7.
- Nicol, Donald MacGillivray (1993). The Last Centuries of Byzantium, 1261–1453. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-43991-6.
- Trapp, Erich; Beyer, Hans-Veit; Walther, Rainer; Sturm-Schnabl, Katja; Kislinger, Ewald; Leontiadis, Ioannis; Kaplaneres, Sokrates (1976–1996) (στα γερμανικά). Prosopographisches Lexikon der Palaiologenzeit. Βιέννη: Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften. ISBN 3-7001-3003-1.