Αναστασία (αυτοκράτειρα)
| Αναστασία | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 650 (περίπου) Κωνσταντινούπολη |
| Τόπος ταφής | Ναός των Αγίων Αποστόλων |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Θρησκεία | Χριστιανισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Κωνσταντίνος Δ΄ |
| Τέκνα | Ιουστινιανός Β´ Ηράκλειος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Βυζαντινός Αυτοκράτορας (668–685) |
Η Αναστασία (650 - μετά το 711) ήταν Βυζαντινή αυτοκράτειρα, σύζυγος του βυζαντινού αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Δ΄ και μητέρα του Ιουστινιανού Β΄.
Τίποτα δεν είναι γνωστό από την προηγούμενη ζωή της Αναστασίας, συζύγου του Κωνσταντίνου Δ΄ (668-685). Ο μεγαλύτερος γιος της Ιουστινιανός Β΄ γεννήθηκε το 668. Μια προφανώς απόκρυφη παράδοση, που καταγράφεται από τον Κωνσταντίνο Ζ΄, αναφέρει ότι γέννησε τον Ιουστινιανό στο νησί της Κύπρου. Όταν ο Κωνσταντίνος πέθανε το 685, σε ηλικία μόλις 35 ετών, αφήνοντας τον Ιουνστινιανό, τότε 17 ετών, και τον Ηράκλειο. 2 Η ύπαρξη του Ηρακλείου είναι γνωστή μόνο από ένα μήνυμα που στάλθηκε από τον Κωνσταντίνο στον Πάπα Βενέδικτο Β΄ (684-85) μαζί με μπούκλες των μαλλιών των παιδιών του. Η Αναστασία δεν ήταν εξ ολοκλήρου κρυπτογραφημένη κατά τη διάρκεια της βασιλείας του γιου της σηματοδοτήθηκε από την έκθεση που είχε στόχο τον ταμία του Ιουστινιανού και επόπτη των εργασιών, τον Στέφανο τον ευνούχο, κατά τη διάρκεια της πρώτης περιόδου της βασιλείας του Ιουστινιανού. Ένας από τους σκληρότερους υπουργούς του Ιουστινιανού, ο οποίος συνέβαλε τα μέγιστα στην έλλειψη δημοτικότητας του αυτοκράτορα, σύμφωνα με τον Νικηφόρο, «προκάλεσε πολλές τιμωρίες, όχι μόνο για εκείνους κάτω από την εξουσία του, αλλά πήγε μέχρι τώρα στην αυθάδεια του, ώστε να προκαλέσουν τη μητέρα του Ιουστινιανού όπως οι εκπαιδευτικοί τα παιδιά»[ασαφές]. Ο Θεοφάνης εξιστορεί το περιστατικό στο έτος 693/4, προσθέτοντας ότι έλαβε χώρα κατά την απουσία του αυτοκράτορα. Ο απολογισμός του υποδηλώνει ότι το πλαίσιο ήταν η κατασκευή ενός έργου στο παλάτι. [1]
Η Αναστασία ήταν να ταφεί δίπλα στον Κωνσταντίνο, αλλά έζησε πιο πολύ από το σύζυγό της και ήταν ακόμα ζωντανή το 711, όταν ο γιος της, ο Ιουστινιανός Β΄ θανατώθηκε από τον Ηλία. Με την ευκαιρία αυτή η Αναστασία προσπάθησε γενναία, αλλά ανεπιτυχώς να σώσει τον εγγονό της Τιβέριο από μια παρόμοια μοίρα - ο Τιβέριος είχε μείνει πίσω στην πρωτεύουσα, ενώ ο πατέρας του προσπάθησε να συσπειρώσει τα στρατεύματα στη Μικρά Ασία. Ο Θεοφάνης περιγράφει ότι ο Τιβέριος πήγε να πιάσει την Αγία Τράπεζα στο ιερό της Παναγίας στην εκκλησία των Βλαχερνών, ενώ η γιαγιά του παρέμεινε έξω από το Ιερό Βήμα (όπως γινόταν για τις γυναίκες), και έπεσε στα πόδια του πατρίκιου Μαύρου, ενός από τους δολοφόνους, εκλιπαρώντας τον να μην σκοτώσουν τον αθώο εγγονό της. Ενώ τον ικέτευε, ο άλλος δολοφόνος, ο Στρούθος, μπήκε στο ιερό και αιχμαλώτισε το αγόρι, του οποίου ο λαιμός κόπηκε στα τείχη της πόλης. Ο Τιβέριος θάφτηκε στην εκκλησία των Αγίων Αναργύρων. [2]