Αλβέρτος Α΄ του Βελγίου
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Αλβέρτος Α΄ | |
|---|---|
 | |
| Περίοδος | 23 Δεκεμβρίου 1909 – 17 Φεβρουαρίου 1934 |
| Προκάτοχος | Λεοπόλδος Β΄ |
| Διάδοχος | Λεοπόλδος Γ΄ |
| Γέννηση | 8 Απριλίου 1875 Βρυξέλλες, Βέλγιο |
| Θάνατος | 17 Φεβρουαρίου 1934 (58 ετών) Μαρς-λε-Νταμ, Ναμύρ, Βέλγιο |
| Σύζυγος | Ελισάβετ της Βαυαρίας |
| Επίγονοι | Λεοπόλδος Γ΄ του Βελγίου Κάρολος της Φλάνδρας Μαρία-Ιωσηφίνα |
Πλήρες όνομα | |
Αλβέρτος Λεοπόλδος Κλήμης Μαρία Μάιναρντ Γαλλικά: Albert Léopold Clément Marie Meinrad Γερμανικά: Albert Leopold Clemens Maria Meinrad Ολλανδικά: Albert Leopold Clemens Maria Meinrad | |
| Οίκος | Σαξονίας-Κόμπουργκ & Γκότα |
| Πατέρας | Πρίγκιπας Φίλιππος, κόμης της Φλάνδρας |
| Μητέρα | Πριγκίπισσα Μαρία του Χοεντσόλερν-Ζιγκμαρίνγκεν |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολικισμός |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Αλβέρτος Α΄ (Albert I, 8 Απριλίου 1875 - 17 Φεβρουαρίου 1934) ήταν βασιλιάς των Βέλγων (1909 - 1934), δεύτερος γιος και το πέμπτο παιδί του Φιλίππου, Κόμη της Φλάνδρας (τρίτου γιου του Λεοπόλδου Α΄ του Βελγίου) και της Μαρίας του Χοεντσόλλερν-Ζίγκμαρινγκεν.
Αν και τέταρτος αρχικά σε σειρά διαδοχής στον βελγικό θρόνο, λόγω των πρόωρων θανάτων του ξαδέλφου του και του μεγαλύτερου αδελφού του Βαλδουίνου, διαδέχθηκε ο ίδιος τον θείο του Λεοπόλδο Β΄. Αμέσως ταξίδευσε στο Βελγικό Κογκό,[1] που είχε προσαρτηθεί στο βασίλειο του Βελγίου από το 1908, όπου βρήκε τους γηγενείς κατοίκους σε άθλια κατάσταση λόγω των φρικαλεοτήτων του θείου του. Επιστρέφοντας στο Βέλγιο, κήρυξε μια σειρά από μέτρα για την προστασία του ντόπιου πληθυσμού και τον εκσυγχρονισμό της αφρικανικής χώρας.[2]
Πρώιμα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Αλβέρτος Λεοπόλδος Κλήμης Μάριος Μεϊνάρδος, πέμπτο παιδί και δεύτερος γιος του Φιλίππου, Κόμη της Φλάνδρας, και της Μαρίας του Χοεντσόλλερν-Σιγκμαρίνγκεν, γεννήθηκε στις 8 Απριλίου 1875 στις Βρυξέλλες. Παππούς του ήταν ο πρώτος Βασιλιάς των Βέλγων, Λεοπόλδος Α΄, και θείος του ο Λεοπόλδος Β΄. Ο Αλβέρτος μεγάλωσε στο Παλάτι του Κόμη της Φλάνδρας, αρχικά ως τρίτος στη σειρά διαδοχής του βελγικού θρόνου. Όταν ο μεγαλύτερος αδερφός του, Βαλδουίνος, πέθανε πρόωρα, ο Αλβέρτος σε ηλικία 16 ετών βρέθηκε στη δεύτερη θέση της σειράς διαδοχής (μετά τον πατέρα του).[3][4][5][6]
Ο Αλβέρτος προετοιμάστηκε επιμελώς για την επερχόμενη βασιλεία του. Από νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με την κατάσταση των εργατικών τάξεων της χώρας και ταξίδεψε ανεπίσημα σε εργατικές περιοχές για να παρατηρήσει τις συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων.[2] Λίγο πριν την άνοδό του στο θρόνο, πραγματοποίησε μια μεγάλη περιοδεία στο Βελγικό Κονγκό, το οποίο είχε προσαρτηθεί στο Βέλγιο το 1908, διαπιστώνοντας ότι η αποικία βρισκόταν σε κακή κατάσταση. Μετά την επιστροφή του στο Βέλγιο, συνέστησε μεταρρυθμίσεις για την προστασία του γηγενούς πληθυσμού και για την περαιτέρω τεχνολογική πρόοδο.[7]
Τάχθηκε στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο με την Αντάντ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν ο πρώτος βασιλιάς του Βελγίου που πήρε όρκο και στην ολλανδική γλώσσα, σε αντίθεση με τους προηγούμενους βασιλείς του Βελγίου που ορκιζόταν μόνο στα γαλλικά. Ήταν μαζί με τη σύζυγό του εξαιρετικά δημοφιλείς στον Βελγικό λαό, σε αντίθεση με τον σκληρό και μισητό θείο του Λεοπόλδο Β΄.
Ήταν βαθιά θρησκευόμενος χριστιανός Καθολικός και έδειξε έντονο ενδιαφέρον στη θρησκεία, προσπαθώντας να τηρήσει τέλεια τους χριστιανικούς κανόνες. Σε αντίθεση με τον γερμανόφιλο θείο του Λεοπόλδο Β΄, ο Αλβέρτος αντιπαθούσε τους Γερμανούς, γι' αυτό αποφάσισε να τηρήσει ουδετερότητα στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο εκβιασμός του Γουλιέλμου Β΄ της Γερμανίας να περάσουν τα στρατεύματά του μέσα από το έδαφος του Βελγίου, τον ανάγκασαν να προσχωρήσει στην Αντάντ μετά από συνεννοήσεις με τη Μεγάλη Βρετανία. Όταν ο Βελγικός στρατός πολέμησε στη μάχη του Μάρνη (6 - 9 Σεπτεμβρίου 1914), ο ίδιος ο βασιλιάς Αλβέρτος ήταν στη μάχη επικεφαλής του βελγικού στρατού. Στις μάχες συμμετείχε η σύζυγός του Ελισάβετ ως νοσοκόμα και ο 14χρονος γιος του Λεοπόλδος.
Προσπάθειες του Αλβέρτου για συμβιβασμό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Αλβέρτος έβλεπε την ατυχή κατάληξη του πολέμου και προσπαθούσε να επιτύχει διμερείς διαπραγματεύσεις με την Αγγλία και τη Γερμανία για τη σύναψη ειρήνης. Βλέποντας την αποτυχία των προσπαθειών του, προσπάθησε μονομερώς να επιτύχει συμφωνία ειρήνης μόνο με τη Γερμανία· ο Κάιζερ όμως αρνήθηκε γιατί ήθελε να χρησιμοποιήσει το Βέλγιο ως μέσο πίεσης στην Αγγλία. Το Βέλγιο υπέφερε σημαντικά από τον πόλεμο. Μετά τη λήξη του ο Αλβέρτος επέστρεψε θριαμβευτικά με την οικογένεια του στις Βρυξέλλες.
Ο Αλβέρτος προέβη σε μια σειρά μεταρρυθμίσεων, όπως την καθιέρωση Συντάγματος και της καθολικής ψηφοφορίας. Στη Διάσκεψη των Παρισίων προσπάθησε να υπερασπίσει τα συμφέροντα του Βελγίου, ζητώντας πολεμικές αποζημιώσεις από τη Γερμανία. Προσπάθησε να πείσει τους εταίρους της Συνόδου να σταθούν επιεικείς στους ηττημένους και να μην εκθρονίσουν τους ηττημένους μονάρχες. Προειδοποίησε ότι μια σκληρή τιμωρία μπορεί να δημιουργήσει νέα μεγάλα προβλήματα στο μέλλον, συσπειρώνοντας τις αντιδραστικές δυνάμεις στη Γερμανία. Δεν εισακούστηκε και οι ανησυχίες του επαληθεύτηκαν αργότερα με την άνοδο του ναζισμού στη Γερμανία και την έκρηξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ατυχές τέλος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αν και δεινός ορειβάτης, σκοτώθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 1934 σε ατύχημα κατά τη διάρκεια μιας αναρρίχησης. Αργότερα υπήρξαν και άλλες εκδοχές σχετικά με τον περίεργο θάνατό του, όπως ακόμη και η δολοφονία του, αλλά τίποτα δεν επιβεβαιώθηκε.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύτηκε στο Μόναχο στις 2 Οκτωβρίου 1900 την Ελισάβετ εν Βαυαρία, μια πριγκίπισσα του Οίκου των Βίττελσμπαχ, κόρη του Καρόλου Θεοδώρου εν Βαυαρία.[8] Σύμφωνα με την αλληλογραφία της εποχής, το ζεύγος ήταν συνδεδεμένο με βαθιά αγάπη, εκτίμηση και αλληλοβοήθεια, σε πλήρη αντίθεση με την άστατη ζωή του προκατόχου θείου του. Είχαν μεγάλη αγάπη στις τέχνες, τα γράμματα και τον πολιτισμό. Μαζί απέκτησαν τα εξής τρία παιδιά:
- Λεοπόλδος Γ΄ (1901 - 1983), Βασιλιάς του Βελγίου. Παντρεύτηκε: (1) την Άστριντ της Σουηδίας και απέκτησαν 3 παιδιά· (2) τη Μαρί Λιλιάν Μπελς και απέκτησαν 3 παιδιά.
- Κάρολος (1903 - 1983), Κόμης της Φλάνδρας. Παντρεύτηκε τη Ζακλίν Περεμπρύν. Δεν απέκτησαν παιδιά. Είχε 1 νόθο παιδί από τη σχέση του με τη Ζακλίν Βερλύ.
- Μαρία Ιωσηφίνα (1906 - 2001), παντρεύτηκε τον Ουμβέρτο Β΄ της Ιταλίας. Απέκτησαν 4 παιδιά.[9]
Πρόγονοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τίτλοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- 8 Απριλίου 1875 - 23 Δεκεμβρίου 1909: Η Βασιλική Υψηλότητα Πρίγκιπας Αλβέρτος του Βελγίου, Πρίγκιπας της Σαξονίας-Κόμπουργκ & Γκότα, Δούκας της Σαξονίας
- 23 Δεκεμβρίου 1909 - 17 Φεβρουαρίου 1934: Η Μεγαλειότητα Του Ο Βασιλιάς των Βέλγων
 |
 |
 |
 |
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Roger Keyes. Outrageous Fortune: The Tragedy of Leopold III of the Belgians.
- ↑ 2,0 2,1 Carlo Bronne. Albert 1er: le roi sans terre.
- ↑ https://www.findagrave.com/memorial/5355/albert_i
- ↑ https://www.thefamouspeople.com/profiles/albert-i-of-belgium-8556.php
- ↑ https://www.londonremembers.com/subjects/king-albert-1st-of-belgium
- ↑ https://artuk.org/discover/artworks/albert-leopold-clement-marie-meinrad-18751934-albert-i-of-belgium-19091934-244408
- ↑ Evelyn Graham. Albert, King of the Belgians.
- ↑ Albert I;Museum Dynasticum N° 21: 2009/ n° 2.
- ↑ Marie-José, Queen, Consort of Umberto II, King of Italy. Albert et Elisabeth de Belgique, mes parents.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Galet, Emile Joseph. Albert King of the Belgians in the Great War (1931), detailed memoir by the military advisor to the King; covers 1912 to the end of October 1914
- Woodward, David. "King Albert in World War I" History Today (1975) 25#9 pp. 638–43
- D'Ydewalle, Charles. "Albert King of the Belgians"(1935) Translated by Phyllis Megroz D'Ydewalle a journalist describes his book in the foreword.."This book is not a history, it is a sheaf of memories" The final chapter contains interviews with the people who discovered the king's body after his climbing accident
- Catherine Barjansky. Portraits with Backgrounds.
- Mary Elizabeth Thomas, "Anglo-Belgian Military Relations and the Congo Question, 1911–1913", Journal of Modern History, Vol. 25, No. 2 (June 1953), pp. 157–165.
- Page, Walter Hines; Page, Arthur Wilson (January 1915). "The Well-Beloved King of The Belgians". The World's Work: A History of Our Time. XXIX: 280–288. Retrieved 2009-08-04.
| |||||
|