C/2020 F3

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
C/2020 F3
Ο κομήτης τις 17 Ιουλίου 2020
Ανακάλυψη
Ανακαλύφθηκε απόNEOWISE
Ανακαλύφθηκε στις27 Μαρτίου 2020
Χαρακτηριστικά τροχιάς [1]
Εποχή: 2459033.5 (3 Ιουλίου 2020)
Αφήλιο538 ΑΜ (εισερχόμενος)
710 ΑΜ (εξερχόμενος)
Περιήλιο0,29465 ΑΜ
Ημιάξονας τροχιάς270 ΑΜ (εισερχόμενος)
355 ΑΜ (εξερχόμενος)
Εκκεντρότητα0.999188
Περίοδος περιφοράς~ 4.400 χρόνια (εισερχόμενος)
~6.700 χρόνια (εξερχόμενος)
Κλίση128,936°
Μήκος του ανερχόμενου σημείου61,011°
Όρισμα του περιηλίου37,279°
Πιο πρόσφατο περίηλιο3 Ιουλίου 2020
Φυσικά χαρακτηριστικά
Διαστάσεις~ 5 χλμ[1]
Αστρονομική περίοδος
περιστροφής
7,58 ± 0,03 ώρες[2]

O C/2020 F3 (NEOWISE) ή κομήτης NEOWISE είναι μη περιοδικός κομήτης ανάδρομης τροχιάς που ανακαλύφθηκε τον Μάρτιο του 2020 και έφτασε στο περιήλιό του στις 3 Ιουλίου 2020, σε απόσταση 0,295 ΑΜ από τον Ήλιο (44 εκατομμύρια χιλιόμετρα). Υπολογίζεται ότι έφτασε σε φαινόμενο μέγεθος +0,5, γεγονός που τον κατέταξε ως το λαμπρότερο κομήτη στον νυχτερινό ουρανό του βορείου ημισφαιρίου από το πέρασμα του κομήτη Χέιλ-Μποπ, το 1997, και έπειτα,[3] και ήταν ορατός δια γυμνού οφθαλμού καθ'όλη τη διάρκεια του Ιουλίου.

Η τροχιά του είναι ιδιαίτερα ελλειπτική και μετά από το πέρασμά του από το περιήλιο η περίοδος περιφοράς του αυξήθηκε από τα 4.500 χρόνια σε 6.800 χρόνια. Ο πυρήνας του κομήτη εκτιμήθηκε με βάση παρατηρήσεις στο υπέρυθρο ότι έχει διάμετρο περίπου 5 χιλιόμετρα.[1]

Ιστορικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο κομήτης από το NEOWISE στις 27 Μαρτίου 2020.

Ο κομήτης ανακαλύφθηκε από το διαστημικό τηλεσκόπιο υπερύθρων WISE στις 27 Μαρτίου 2020, με υπολογιζόμενο φαινόμενο μέγεθος +17, και τις επόμενες ημέρες διαπιστώθηκε ότι παρουσίαζε κομητική δραστηριότητα.[4] Οπτικές παρατηρήσεις του κομήτη υπολόγισαν τότε το φαινόμενο μέγεθος σε +13. Ο κομήτης συνέχισε να λαμπρύνεται και στο τέλος Απριλίου το μέγεθός του υπολογίστηκε +11. Στην τελευταία του παρατήρηση από τη Γη πριν το περιήλιο στις 10 Ιουνίου, το μέγεθος του κομήτη υπολογίστηκε σε +6.8.[5]

Ο κομήτης πέρασε από το οπτικό πεδίο της κάμερας C3 του διαστημικού ηλιακού τηλεσκοπίου SOHO από τις 22 μέχρι τις 28 Ιουνίου, όπου παρουσίαζε συνεχή αύξηση της λαμπρότητάς του, από +4.2 σε +2.2. Ο κομήτης φαινόταν λίγο επιμήκης και διακρίνονταν δύο ουρές, μία ουρά σκόνης μήκους μίας μοίρας και μία αχνότερη και πιο διάχυτη ουρά μήκους μισής μοίρας.[6] Ο κομήτης παρατηρήθηκε επίσης στις 5 Ιουλίου, δύο ημέρες μετά το περιήλιό του, από το Parker Solar Probe, το οποίο διέκρινε την ουρά σκόνης και την ουρά ιόντων, η οποία φαίνεται να χωρίζεται σε δύο επιμέρους τμήματα.[7]

Η θέση του κομήτη όπως φαίνεται από τη Γη

Ο κομήτης εντοπίστηκε από τη Γη στο πρωινό λυκαυγές την 1η Ιουλίου[8] και στις 3 Ιουλίου, την ημέρα του περιήλιου, ο κομήτης είχε φαινόμενο μέγεθος +0.5.[9] Για μερικές ημέρες ήταν ορατός ακόμη και από τοποθεσίες με έντονη φωτορύπανση.[10] Ο κομήτης κινήθηκε σταδιακά σε πιο σκοτεινούς ουρανούς καθώς απομακρυνόταν από τον Ήλιο. Ο κομήτης ανέπτυξε δύο ουρές, μία καμπύλη ουρά σκόνης, μήκους περίπου 5 μοιρών, και μία αχνότερη ουρά ιόντων. Παρατηρητές ανέφεραν ότι ο κομήτης είχε κίτρινη χροιά. Ένα άλλο χαρακτηριστικό του κομήτη ήταν η παρουσία μιας σκοτεινής περιοχής στη μεσότητα κατά πλάτος της ουράς, δίνοντάς της διχαλωτή εμφάνιση. Αυτό το φαινόμενο είναι γνωστό ως σκιά του πυρήνα και είναι αποτέλεσμα μιας περιοχής με μικρότερη ποσότητα σκόνης.[8] Σε φωτογραφίες του κομήτη διακρίνεται η ουρά του κομήτη να φτάνει σε μήκος τις 20 μοίρες στα μέσα Ιουλίου.[11] Η ουρά εμφάνισε ραβδώσεις, που υποδηλώνει ύπαρξη σωματιδίων σκόνης διαφορετικού μεγέθους.[12]

Ο κομήτης κινήθηκε σταδιακά δυτικότερα στον ουρανό και στις 12 Ιουλίου άρχισε να γίνεται ορατός στον βραδινό ουρανό μετά το ηλιοβασίλεμα.[8] Αν και ο κομήτης απομακρυνόταν από τον Ήλιο, λόγω της μειούμενης απόστασής του από τη Γη ο κομήτης διατήρησε το φαινόμενο μέγεθός του για μερικές ημέρες και στις 15 Ιουλίου υπολογίστηκε ότι είχε φαινόμενο μέγεθος +2. Στη συνέχεια όμως άρχισε να γίνεται αισθητά αχνότερος.[13] Στις 17 Ιουλίου εισήλθε στη Μεγάλη Άρκτο. Στις 20 Ιουλίου υπολογίστηκε ότι η ουρά σκόνης του κομήτη είχε μήκος 12 μοιρών και η κόμη του είχε διάμετρο 20 λεπτών της μοίρας.[13] Μέχρι το τέλος του μήνα, ο κομήτης είχε εξασθενήσει σε μέγεθος 5, ενώ διακρινόταν μικρή ουρά.[5] Ο κομήτης πέρασε στην ελάχιστή του απόσταση από τη Γη στις 23 Ιουλίου, σε απόσταση 103,5 εκατομμυρίων χιλιομέτρων (0,69 ΑΜ).

Επιστημονικές παρατηρήσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 8 Αυγούστου 2020, ο πυρήνας του κομήτη NEOWISE παρατηρήθηκε από το διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ. Ήταν η πρώτη φορά που παρατηρήθηκε από το Χαμπλ ένας λαμπρός κομήτης που πέρασε τόσο κοντά στον Ήλιο. Αν και ο πυρήνας του κομήτη είναι πολύ μικρός για να αναλυθεί από το τηλεσκόπιο, το Χαμπλ διέκρινε δύο πίδακες πάγου και σκόνης να εξορμόνται εκατέρωθεν του κομήτη, ως αποτέλεσμα της εξάχνωσης των υλικών του κομήτη. Οι πίδακες αν και κωνικού σχήματος, εμφανίζονται πλατύτεροι λόγω της περιστροφής του πυρήνα του κομήτη.[14] Η περίοδος περιστροφής του κομήτη υπολογίστηκε στις 7,58 ± 0,03 ώρες.[2]

Φασματική μελέτη του κομήτη έδειξε την παρουσία κυάνιου, διατομικού και τριατομικού άνθρακα, οξυγόνου, αμμωνίας, νατρίου και καλίου, ενώ η παρουσία νερού στο φάσμα ήταν σχετικά αδύναμη.[15][16] Η παρουσία οξυγόνου επιβεβαιώθηκε και από παρατηρήσεις στα ραδιοκύματα.[17] Όσον αφορά οργανικές ενώσεις, παρατηρήθηκαν φασματικές γραμμές από μονοξείδιο του άνθρακα, αιθίνιο, μεθάνιο, αιθάνιο, μεθανάλη και μεθανόλη.[18] Αντίθετα δεν παρατηρήθηκαν γραμμές θείου, λιθίου και σιδήρου.[15]

Στις αρχές Ιουλίου παρατηρήθηκε ότι ο κομήτης έχει ουρά νατρίου, ένα χαρακτηριστικό που έχει εντοπιστεί μόνο στους λαμπρότερους κομήτες, όπως ο Χέιλ-Μποπ και ο ISON.[19] Είναι πιθανόν η παρουσία νατρίου να σχετίζεται με τη κόκκινη ευθεία ουρά που παρατηρήθηκε στα μέσα Ιουλίου.[15]

Εικόνες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Κομήτης Χιακουτάκε - ένας μη περιοδικός κομήτης με παρόμοια τροχιά και μέγεθος
  • C/2011 L4 (PANSTARRS) - ένας παρόμοιος κομήτης ο οποίος πέρασε από το περιήλιό του το 2013
  • C/2006 P1 - ο Μεγάλος Κομήτης του 2007

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Mace, Mikayla (8 Ιουλίου 2020). «Comet NEOWISE Sizzles as It Slides by the Sun, Providing a Treat for Observers». Infrared Processing and Analysis Center. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2020. 
  2. 2,0 2,1 «Rotation of Comet C/2020 F3 (NEOWISE)». The Astronomers Telegram. 14 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2020. 
  3. Dan Falk (9 Ιουλίου 2020). «One of the brightest comets in decades is passing Earth. Here's how to see it». National Geographic. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2020. 
  4. «MPEC 2020-G05 : COMET C/2020 F3 (NEOWISE)». Minor Planet Electronic Circular. minorplanetcenter.net. 1 Απριλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2020. 
  5. 5,0 5,1 «Comets of 2020». people.ast.cam.ac.uk. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2020. 
  6. Knight, Matthew (2 Ιουλίου 2020). «ATel #13853: Morphology and Photometry of Comet C/2020 F3 (NEOWISE) from SOHO». The Astronomers Telegram. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2020. 
  7. Frazier, Sarah (9 Ιουλίου 2020). «Parker Solar Probe Spies Newly-Discovered Comet NEOWISE». NASA. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2020. 
  8. 8,0 8,1 8,2 Rao, Joe (10 Ιουλίου 2020). «How to see Comet NEOWISE in the night sky this month». Space.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2020. 
  9. Dickinson, David (30 Ιουνίου 2020). «Comet F3 NEOWISE May Perform in July». Universe Today (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2020. 
  10. Adam Mann (15 Ιουλίου 2020). «Comet NEOWISE: How to See It in Night Skies». The New York Times. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2020. 
  11. «APOD: 2020 July 16 - The Long Tails of Comet NEOWISE». apod.nasa.gov. 16 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2020. 
  12. Manzini, F; Oldani, V; Ochner, P; Barbotin, E; Bedin, L R; Behrend, R; Fardelli, G (2021-08-14). «Coma morphology and dust emission pattern of comet C/2020 F3 (NEOWISE)» (στα αγγλικά). Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 506 (4): 6195–6202. doi:10.1093/mnras/stab1849. ISSN 0035-8711. https://academic.oup.com/mnras/article/506/4/6195/6311818. 
  13. 13,0 13,1 Rao, Joe (24 Ιουλίου 2020). «The curtain is about to come down on Comet NEOWISE». Space.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2020. 
  14. Garner, Rob (21 Αυγούστου 2020). «Hubble Snaps Close-Up of Celebrity Comet NEOWISE». NASA. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2020. 
  15. 15,0 15,1 15,2 Ye, Q.; Zhang, Q.; Brewer, J.; Knight, M.; Kelley, M. (2020-10-26). «Atomic and molecular emissions of bright comet C/2020 F3 (NEOWISE) at 0.5 au» (στα αγγλικά). Bulletin of the AAS 52 (6). https://baas.aas.org/pub/2020n6i111p02/release/1. 
  16. Cochran, A. L.; Nelson, T.; McKay, A. J.; MacQueen, P. J.; Cochran, W. D.; Endl, M. (2020-10-26). «High Spectral Resolution Observations of Comet C/2020 F3 (NEOWISE) From McDonald Observatory» (στα αγγλικά). Bulletin of the AAS 52 (6). https://baas.aas.org/pub/2020n6i111p03/release/1. 
  17. Smith, Allison (2020-08-25). «ATel #13968: Strong detection of OH 18-cm emission from Comet C/2020 F3 (NEOWISE)». The Astronomers Telegram. http://www.astronomerstelegram.org/?read=13968. 
  18. Faggi, S.; Mumma, M.; Villanueva, G.; Lippi, M. (2020-10-26). «The Unique Passage of Comet C/2020 F3 (NEOWISE): Deep Investigations of its Organic and Isotopic Composition as Revealed by iSHELL at NASA/IRTF» (στα αγγλικά). Bulletin of the AAS 52 (6). https://baas.aas.org/pub/2020n6i111p01/release/1. 
  19. «NEOWISE: Rare Image of a Comet's Sodium Tail». Planetary Science Institute. 13 Ιουλίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2020-07-14. https://web.archive.org/web/20200714135035/https://psi.edu/news/neowisesodiumtail. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2020. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]