Σαλμωνέας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Σαλμωνέας
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
Σύζυγος	Aλκιδίκη; Σιδηρώ
Τέκνα	Τυρώ
Γονείς	Αίολος ο Θεσσαλός και Εναρέτη και Ίφις
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	βασιλιάς της Ήλιδας
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά

← Προηγούμενη διαφορά Επόμενη διαφορά →

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

ΟπτικήΚώδικας wiki

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 06:43, 11 Μαΐου 2022

Στην Αρχαία ελληνική μυθολογία ο Σαλμωνέας ήταν βασιλεύς της Αρχαίας Ήλιδος, ίδρυσε την πόλη Σαλμώνη στην Πίσα.^[3] Ο Σαλμωνέας ήταν γιος του Αιόλου και της Εναρέτης ή Ίφις, κόρης του ποταμού Πηνειού ή της Λαοδίκης, τα αδέλφια του ήταν ο Αθάμας, ο Σίσυφος, ο Κρηθέας, ο Περιήρης της Μεσσηνίας, ο Δηιονεύς, η Κανάκη, η Αλκυόνη και η Περιμήδη.^[4]^[5]^[6] Η πρώτη σύζυγος του ήταν η Αλκιδίκη με την οποία απέκτησε την Τυρώ, στην συνέχεια παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο την Σιδηρώ.^[7] Ο Σαλμωνέας μετανάστευσε από την ιδιαίτερη πατρίδα του Αιολίδα ή Θεσσαλία με έναν μεγάλο αριθμό Αιολών, εγκαταστάθηκε στις όχθες του ποταμού Αλφειού στην Ήλιδα, ίδρυσε την Σαλμώνη που της έδωσε το όνομα του. Παντρεύτηκε την Αλκιδίκη κόρη του Αλεού που πέθανε πρόωρα αφού του έκανε μια όμορφη κόρη την Τυρώ, στην συνέχεια παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο την Σιδηρώ που μεταχειρίστηκε άσχημα την θετή της κόρη.^[8] Ο Σαλμωνέας είχε βαθύ μίσος με τον αδελφό του Σίσυφο που μετανάστευσε αντίστοιχα στην Εφύρα. Ο Σίσυφος έστειλε απεσταλμένους στο Μαντείο των Δελφών για να μάθει τον τρόπο που θα θανατωθεί ο Σαλμωνέας, η απάντηση ήταν να παντρευτεί την Τυρώ για να τον θανατώσει ο γιος τους, η Τυρώ τελικά υπέκυψε και του έκανε έναν γιο. Όταν η Τυρώ έμαθε την προφητεία σκότωσε τον γιο της για να προλάβει την δολοφονία του πατέρα της, στην συνέχεια έκανε με τον θεό Ποσειδώνα δύο γιους : Πελίας και Νηλέας.

Ο Σαλμωνέας ήταν τόσο αλαζόνας, ώστε θέλησε να μιμηθεί τον ίδιο τον πατέρα των θεών, τον Δία. `Ετσι έστρωσε ένα δρόμο με χάλκινα φύλλα και μετά έτρεχε πάνω σε αυτό το δρόμο με σιδερένιο ή χάλκινο άρμα, από το πίσω μέρος του οποίου κρέμονταν αλυσίδες.^[9] Ο Σαλμωνέας πίστευε ότι με τον τρόπο αυτό πλησίαζε πολύ το βουητό των κεραυνών του Δία, ενώ για τη λάμψη τους πετούσε καθώς έτρεχε αναμμένους δαυλούς. Ο Δίας οργίσθηκε με αυτή τη βλασφημία και γι' αυτό τον κατακεραύνωσε, σκοτώνοντας συγχρόνως και όλους τους υπηκόους του κατοίκους της Σαλμώνης, ενώ στη συνέχεια εξαφάνισε και τη Σαλμώνη. Πάντως λεγόταν ότι ο Σαλμωνέας δεν ήταν καθόλου αγαπητός στον λαό με αυτά που έκανε.^[10]^[11]

Παραπομπές

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 «Salmoneus» (Ρωσικά)
↑ ^2,0 ^2,1 «Aeolus» (Ρωσικά)
↑ Στράβων, Γεωγραφικά, 8.3.32
↑ Hellanicus in scholia on Plato, Symposium 208 (σ. 376)
↑ Σχόλια σε Όμηρος, Οδύσσεια, 11.235
↑ Βιβλιοθήκη Απολλοδώρου, 1.7.3
↑ Βιβλιοθήκη Απολλοδώρου, 1.9.8
↑ Διόδωρος Σικελιώτης, "Ιστορική Βιβλιοθήκη", 4.68.1–2
↑ Tzetzes, Chiliades 7.9
↑ Apollodorus, 1.9.7; Virgil, Aeneid 6.585 with Heyne's excursus; Strabo, Geographica 8, σ. 356; Hyginus, Fabulae 60-61; Manilius, Astronom. 5, 91
↑ Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Salmoneus". Encyclopædia Britannica. Τομ. 24 (11th Έκδοση). Cambridge University Press. σ. 85

Πηγές

Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969
Το αντίστοιχο άρθρο της αγγλόγλωσσης Wikipedia
Apollodorus, The Library with an English Translation by Sir James George Frazer, F.B.A., F.R.S. in 2 Volumes, Cambridge, MA, Harvard University Press; London, William Heinemann Ltd. 1921.
Diodorus Siculus, The Library of History translated by Charles Henry Oldfather. Twelve volumes. Loeb Classical Library. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press; London: William Heinemann, Ltd. 1989. Vol. 3. Books 4.59–8. Online version at Bill Thayer's Web Site
Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica. Vol 1-2. Immanel Bekker. Ludwig Dindorf. Friedrich Vogel. in aedibus B. G. Teubneri. Leipzig. 1888–1890. Greek text available at the Perseus Digital Library.
Hyginus, Fabulae from The Myths of Hyginus translated and edited by Mary Grant. University of Kansas Publications in Humanistic Studies. Online version at the Topos Text Project.
Strabo, The Geography of Strabo. Edition by H.L. Jones. Cambridge, Mass.: Harvard University Press; London: William Heinemann, Ltd. 1924. Online version at the Perseus Digital Library.
Strabo, Geographica edited by A. Meineke. Leipzig: Teubner. 1877. Greek text available at the Perseus Digital Library.
Publius Vergilius Maro, Aeneid. Theodore C. Williams. trans. Boston. Houghton Mifflin Co. 1910. Online version at the Perseus Digital Library.
Publius Vergilius Maro, Bucolics, Aeneid, and Georgics. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co. 1900. Latin text available at the Perseus Digital Library.
Tzetzes, John, Book of Histories, Book VII-VIII translated by Vasiliki Dogani from the original Greek of T. Kiessling's edition of 1826. Online version at theio.com

[9b306dbad70dd7cbeeb566d66fc88f4ddc75fb32-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 «Salmoneus» (Ρωσικά)

[fc89022cc266db567a221ea0c47e8229363006b5-2] 2,0 ^2,1 «Aeolus» (Ρωσικά)

[3] Στράβων, Γεωγραφικά, 8.3.32

[4] Hellanicus in scholia on Plato, Symposium 208 (σ. 376)

[5] Σχόλια σε Όμηρος, Οδύσσεια, 11.235

[6] Βιβλιοθήκη Απολλοδώρου, 1.7.3

[7] Βιβλιοθήκη Απολλοδώρου, 1.9.8

[8] Διόδωρος Σικελιώτης, "Ιστορική Βιβλιοθήκη", 4.68.1–2

[9] Tzetzes, Chiliades 7.9

[10] Apollodorus, 1.9.7; Virgil, Aeneid 6.585 with Heyne's excursus; Strabo, Geographica 8, σ. 356; Hyginus, Fabulae 60-61; Manilius, Astronom. 5, 91

[11] Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Salmoneus". Encyclopædia Britannica. Τομ. 24 (11th Έκδοση). Cambridge University Press. σ. 85

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

@@ Γραμμή 1: / Γραμμή 1: @@
-{{χωρίς παραπομπές}}
 {{πληροφορίες προσώπου}}[[αρχείο:Salmoneus AJA 1899.jpg|thumb|right|250px|Ο Σαλμωνέας κραδαίνει αλυσίδες. Αριστερά η Ίρις, δεξιά η γυναίκα του. Ερυθρόμορφη αγγειογραφία, περ. 470/60 π.Χ., [[Ινστιτούτο Τέχνης του Σικάγο]], αρ. 1889.16]]
+Στην [[Αρχαία ελληνική μυθολογία]] ο '''Σαλμωνέας''' ήταν βασιλεύς της [[Ηλείοι|Αρχαίας Ήλιδος]], ίδρυσε την πόλη [[Σαλμώνη]] στην [[Πίσα]].<ref>[[Στράβων]], [[Γεωγραφικά]], 8.3.32</ref> Ο Σαλμωνέας ήταν γιος του [[Αίολος|Αιόλου]] και της [[Εναρέτη|Εναρέτης]] ή [[Ίφις]], κόρης του ποταμού [[Πηνειός (μυθολογία)|Πηνειού]] ή της Λαοδίκης, τα αδέλφια του ήταν ο [[Αθάμας]], ο [[Σίσυφος]], ο [[Κρηθέας]], ο [[Περιήρης της Μεσσηνίας]], ο Δηιονεύς, η Κανάκη, η Αλκυόνη και η Περιμήδη.<ref>Hellanicus in scholia on Plato, Symposium 208 (σ. 376)</ref><ref>Σχόλια σε [[Όμηρος]], [[Οδύσσεια]], 11.235</ref><ref>[[Βιβλιοθήκη Απολλοδώρου]], 1.7.3</ref> Η πρώτη σύζυγος του ήταν η [[Αλκιδίκη]] με την οποία απέκτησε την [[Τυρώ]], στην συνέχεια παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο την [[Σιδηρώ]].<ref>[[Βιβλιοθήκη Απολλοδώρου]], 1.9.8</ref> Ο Σαλμωνέας μετανάστευσε από την ιδιαίτερη πατρίδα του Αιολίδα ή [[Θεσσαλία]] με έναν μεγάλο αριθμό Αιολών, εγκαταστάθηκε στις όχθες του ποταμού [[Αλφειός|Αλφειού]] στην Ήλιδα, ίδρυσε την Σαλμώνη που της έδωσε το όνομα του. Παντρεύτηκε την Αλκιδίκη κόρη του Αλεού που πέθανε πρόωρα αφού του έκανε μια όμορφη κόρη την Τυρώ, στην συνέχεια παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο την Σιδηρώ που μεταχειρίστηκε άσχημα την θετή της κόρη.<ref>[[Διόδωρος Σικελιώτης]], ''"Ιστορική Βιβλιοθήκη"'', 4.68.1–2</ref> Ο Σαλμωνέας είχε βαθύ μίσος με τον αδελφό του Σίσυφο που μετανάστευσε αντίστοιχα στην [[Εφύρα]]. Ο Σίσυφος έστειλε απεσταλμένους στο [[Δελφοί|Μαντείο των Δελφών]] για να μάθει τον τρόπο που θα θανατωθεί ο Σαλμωνέας, η απάντηση ήταν να παντρευτεί την Τυρώ για να τον θανατώσει ο γιος τους, η Τυρώ τελικά υπέκυψε και του έκανε έναν γιο. Όταν η Τυρώ έμαθε την προφητεία σκότωσε τον γιο της για να προλάβει την δολοφονία του πατέρα της, στην συνέχεια έκανε με τον θεό Ποσειδώνα δύο γιους : [[Πελίας]] και [[Νηλέας]].
-Στην [[ελληνική μυθολογία]] ο '''Σαλμωνέας''' ('''''Σαλμωνεύς''''') ήταν γιος του [[Αίολος|Αιόλου]] και της [[Εναρέτη|Εναρέτης]], απόγονος του [[Δευκαλίωνας|Δευκαλίωνα]] και της [[Πύρρα|Πύρρας]]. Αδέλφια του Σαλμωνέα ήταν οι [[Αθάμας]] και [[Σίσυφος]]. Ο Σαλμωνέας πέρασε τη νεανική του ηλικία στη [[Θεσσαλία]], από όπου καταγόταν, και στη συνέχεια μετανάστευσε στην [[Ήλιδα]], όπου ίδρυσε την πόλη [[Σαλμώνη]]. Αρχικά πήρε ως σύζυγό του την [[Αλκιδίκη]], θυγατέρα του [[Αλεός|Αλεού]]. Από τον γάμο αυτό απέκτησε μία κόρη, την [[Τυρώ]]. Μετά τον θάνατο της Αλκιδίκης, ο Σαλμωνέας παντρεύτηκε τη [[Σιδηρώ]], που αποδείχθηκε κακιά [[μητριά]].
+Ο Σαλμωνέας ήταν τόσο αλαζόνας, ώστε θέλησε να μιμηθεί τον ίδιο τον πατέρα των θεών, τον [[Δίας (μυθολογία)|Δία]]. `Ετσι έστρωσε ένα δρόμο με [[χαλκός|χάλκινα]] φύλλα και μετά έτρεχε πάνω σε αυτό το δρόμο με σιδερένιο ή χάλκινο άρμα, από το πίσω μέρος του οποίου κρέμονταν αλυσίδες.<ref>Tzetzes, Chiliades 7.9</ref> Ο Σαλμωνέας πίστευε ότι με τον τρόπο αυτό πλησίαζε πολύ το βουητό των [[κεραυνός|κεραυνών]] του Δία, ενώ για τη λάμψη τους πετούσε καθώς έτρεχε αναμμένους δαυλούς. Ο Δίας οργίσθηκε με αυτή τη βλασφημία και γι' αυτό τον κατακεραύνωσε, σκοτώνοντας συγχρόνως και όλους τους υπηκόους του κατοίκους της Σαλμώνης, ενώ στη συνέχεια εξαφάνισε και τη Σαλμώνη. Πάντως λεγόταν ότι ο Σαλμωνέας δεν ήταν καθόλου αγαπητός στον λαό με αυτά που έκανε.<ref>Apollodorus, 1.9.7; Virgil, Aeneid 6.585 with Heyne's excursus; Strabo, Geographica 8, σ. 356; Hyginus, Fabulae 60-61; Manilius, Astronom. 5, 91</ref><ref>Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Salmoneus". Encyclopædia Britannica. Τομ. 24 (11th Έκδοση). Cambridge University Press. σ. 85</ref>
+==Παραπομπές==
-Ο Σαλμωνέας ήταν τόσο αλαζόνας, ώστε θέλησε να μιμηθεί τον ίδιο τον πατέρα των θεών, τον [[Δίας (μυθολογία)|Δία]]. `Ετσι έστρωσε ένα δρόμο με [[χαλκός|χάλκινα]] φύλλα και μετά έτρεχε πάνω σε αυτό το δρόμο με σιδερένιο ή χάλκινο άρμα, από το πίσω μέρος του οποίου κρέμονταν αλυσίδες. Ο Σαλμωνέας πίστευε ότι με τον τρόπο αυτό πλησίαζε πολύ το βουητό των [[κεραυνός|κεραυνών]] του Δία, ενώ για τη λάμψη τους πετούσε καθώς έτρεχε αναμμένους δαυλούς. Ο Δίας οργίσθηκε με αυτή τη βλασφημία και γι' αυτό τον κατακεραύνωσε, σκοτώνοντας συγχρόνως και όλους τους υπηκόους του κατοίκους της Σαλμώνης, ενώ στη συνέχεια εξαφάνισε και τη Σαλμώνη. Πάντως λεγόταν ότι ο Σαλμωνέας δεν ήταν καθόλου αγαπητός στον λαό με αυτά που έκανε.
+<references />
 ==Πηγές==
-* Emmy Patsi-Garin: ''Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας'', εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969
-* Το αντίστοιχο άρθρο της αγγλόγλωσσης Wikipedia
+*Emmy Patsi-Garin: ''Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας'', εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969
+*Το αντίστοιχο άρθρο της αγγλόγλωσσης Wikipedia
+*Apollodorus, The Library with an English Translation by Sir James George Frazer, F.B.A., F.R.S. in 2 Volumes, Cambridge, MA, Harvard University Press; London, William Heinemann Ltd. 1921.
+*Diodorus Siculus, The Library of History translated by Charles Henry Oldfather. Twelve volumes. Loeb Classical Library. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press; London: William Heinemann, Ltd. 1989. Vol. 3. Books 4.59–8. Online version at Bill Thayer's Web Site
+*Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica. Vol 1-2. Immanel Bekker. Ludwig Dindorf. Friedrich Vogel. in aedibus B. G. Teubneri. Leipzig. 1888–1890. Greek text available at the Perseus Digital Library.
+*Hyginus, Fabulae from The Myths of Hyginus translated and edited by Mary Grant. University of Kansas Publications in Humanistic Studies. Online version at the Topos Text Project.
+*Strabo, The Geography of Strabo. Edition by H.L. Jones. Cambridge, Mass.: Harvard University Press; London: William Heinemann, Ltd. 1924. Online version at the Perseus Digital Library.
+*Strabo, Geographica edited by A. Meineke. Leipzig: Teubner. 1877. Greek text available at the Perseus Digital Library.
+*Publius Vergilius Maro, Aeneid. Theodore C. Williams. trans. Boston. Houghton Mifflin Co. 1910. Online version at the Perseus Digital Library.
+*Publius Vergilius Maro, Bucolics, Aeneid, and Georgics. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co. 1900. Latin text available at the Perseus Digital Library.
+*Tzetzes, John, Book of Histories, Book VII-VIII translated by Vasiliki Dogani from the original Greek of T. Kiessling's edition of 1826. Online version at theio.com
+{{Authority control}}
 {{Βασιλείς της αρχαίας Ήλιδας}}
 [[Κατηγορία:Επώνυμοι ήρωες της ελληνικής μυθολογίας|Σαλμωνεα]]