Υπερσυντέλικος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μικρή αρχή (επεξεργασία με το ProveIt) |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
| Γραμμή 28: | Γραμμή 28: | ||
<references /> |
<references /> |
||
{{επέκταση}} |
{{γλωσσολογία-επέκταση}} |
||
[[Κατηγορία:Γραμματικοί χρόνοι]] |
[[Κατηγορία:Γραμματικοί χρόνοι]] |
||
[[Κατηγορία:Παρελθόν]] |
[[Κατηγορία:Παρελθόν]] |
||
Έκδοση από την 08:13, 8 Απριλίου 2022
Ο υπερσυντέλικος είναι γραμματικός χρόνος που χρησιμοποιείται για να δείξει τη χρονική συσχέτιση μιας παρελθοντικής πράξης σε σχέση με κάποια άλλη παρελθοντική στιγμή.[1] Αυτός ο γραμματικός χρόνος υπάρχει σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες. Ο χρόνος στα σύγχρονα ελληνικά συντάσσεται με δύο λέξεις, το ρήμα είχα και τον άκλιτο ρηµατικό τύπο, π.χ. είχα λύσει. Υπάρχει όμως και η μορφή που συντάσσει τον υπερσυντέλικο με τις παρελθοντικές μορφές των βοηθητικών ρημάτων έχω και είμαι με την παθητική μορφή της μετοχής παρακειμένου, π.χ. είχα λυμένο, γνωστή ως υπερσυντέλικος β΄.[2] Στα αρχαία ελληνικά ήταν συνήθως μία λέξη.
Κλίση
| Πρόσωπο | Κλίση |
|---|---|
| εγώ | είχα λύσει |
| εσύ | είχες λύσει |
| αυτός - αυτή - αυτό | είχε λύσει |
| εμείς | είχαμε λύσει |
| εσείς | είχατε λύσει |
| αυτοί - αυτές - αυτά | είχαν λύσει |
Παραπομπές
- ↑ «Ιστορία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας». www.greek-language.gr. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2022.
- ↑ Τσολακιδης, Συμεων; Μελισσαροπουλου, Δημητρα; Ραλλη, Αγγελικη (2019-03-20). «Η μορφή και η λειτουργία του Υπερσυντέλικου (Α') στις νεοελληνικές διαλέκτους E» (στα αγγλικά). Modern Greek Dialects and Linguistics Theory 7 (1): 206–217. doi:. https://pasithee.library.upatras.gr/mgdlt/article/view/3047.
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη γλωσσολογία χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |