Νεϊμάρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Επεξεργασία συνδέσμων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Ετικέτες: Αναιρέθηκε Οπτική επεξεργασία Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
Επαναφορά σε μη βανδαλισμένη έκδοση
Ετικέτα: Χειροκίνητη αναστροφή
Γραμμή 51: Γραμμή 51:
}}
}}
⚫
Ο '''Νεϊμάρ ντα Σίλβα Σάντος Τζούνιορ''' ([[πορτογαλικά]]: ''Neymar da Silva Santos Júnior''), ή απλώς '''Νεϊμάρ''' (ορθή προφορά: Νέιμαρ, γεννήθηκε στις [[Φεβρουάριος|5 Φεβρουαρίου]] [[1992]]) είναι [[Βραζιλιάνοι|Βραζιλιάνος]] [[ποδοσφαιριστής]]. Αγωνίζεται με την ομάδα της [[Παρί Σεν Ζερμέν]] και αγωνίζεται ως [[Θέσεις_ποδοσφαίρου#Μέσοι_(MF)|μέσος]] ή [[Θέσεις_ποδοσφαίρου#Επιθετικοί_(FW)|επιθετικός]]. Στην ηλικία των 19 κέρδισε το βραβείο του ποδοσφαιριστή της χρονιάς της Νότιας Αμερικής για το 2011 και το [[ΦΙΦΑ Βραβείο Πούσκας]].<ref>{{cite web|url=http://www.fifa.com/ballondor/puskasaward/index.html|title=Neymar beat Rooney|publisher=FIFA|accessdate=2013-04-23|archive-date=2014-03-10|archive-url=https://web.archive.org/web/20140310192610/http://www.fifa.com/ballondor/puskasaward/index.html|url-status=dead}}</ref>
Ο Νειμαρ([[πορτογαλικά]]: ''Neymar da Silva Santos Júnior''),


⚫
(ορθή προφορά: Νέιμαρ, γεννήθηκε στις [[Φεβρουάριος|5 Φεβρουαρίου]] [[1992]]) είναι [[Βραζιλιάνοι|Βραζιλιάνος]] [[ποδοσφαιριστής]]. Αγωνίζεται με την ομάδα της [[Παρί Σεν Ζερμέν]] και αγωνίζεται ως [[Θέσεις_ποδοσφαίρου#Μέσοι_(MF)|μέσος]] ή [[Θέσεις_ποδοσφαίρου#Επιθετικοί_(FW)|επιθετικός]]. Στην ηλικία των 19 κέρδισε το βραβείο του ποδοσφαιριστή της χρονιάς της Νότιας Αμερικής για το 2011 και το [[ΦΙΦΑ Βραβείο Πούσκας]].<ref>{{cite web|url=http://www.fifa.com/ballondor/puskasaward/index.html|title=Neymar beat Rooney|publisher=FIFA|accessdate=2013-04-23|archive-date=2014-03-10|archive-url=https://web.archive.org/web/20140310192610/http://www.fifa.com/ballondor/puskasaward/index.html|url-status=dead}}</ref>


Εντάχθηκε στη [[Σάντος]] το 2003 και προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα, στην οποία αγωνιζόταν μέχρι το 2013. Έκανε το ντεμπούτο του το 2009, ενώ ψηφίστηκε καλύτερος παίκτης της χρονιάς για το 2011 και κέρδισε το [[Κόπα Λιμπερταδόρες]], στο οποίο σημείωσε 6 γκολ.
Εντάχθηκε στη [[Σάντος]] το 2003 και προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα, στην οποία αγωνιζόταν μέχρι το 2013. Έκανε το ντεμπούτο του το 2009, ενώ ψηφίστηκε καλύτερος παίκτης της χρονιάς για το 2011 και κέρδισε το [[Κόπα Λιμπερταδόρες]], στο οποίο σημείωσε 6 γκολ.

Έκδοση από την 10:07, 28 Δεκεμβρίου 2021

Νεϊμάρ

Ο Νεϊμάρ στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018
Προσωπικές πληροφορίες
Πλήρες όνομαΝεϊμάρ ντα Σίλβα Σάντος Τζούνιορ [1]
Ημερ. γέννησης5 Φεβρουαρίου 1992 (1992-02-05) (32 ετών)[2]
Τόπος γέννησηςΜοζί ντας Κρούζες, Βραζιλία
Ύψος1,75 μ.[3][4][5]
ΘέσηΕπιθετικός
Πληροφορίες συλλόγου
ΟμάδαΠαρί Σεν Ζερμέν
Νούμερο φανέλας10
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
2009–2013Σάντος177(107)
2013–2017Μπαρτσελόνα123(68)
2017–Παρί Σεν Ζερμέν70(56)
Εθνική ομάδα‡
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
2009Βραζιλία Κ-173(1)
2011Βραζιλία Κ-207(9)
2012Βραζιλία Κ-2314(8)
2010–Βραζιλία113(69)
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα και έχουν ανανεωθεί έως 11 Ιουνίου 2021.

† Συμμετοχές (Γκολ).

‡ Οι συμμετοχές και τα γκολ στις εθνικές ομάδες έχουν ανανεωθεί έως 9 Σεπτεμβρίου 2021.

Ο Νεϊμάρ ντα Σίλβα Σάντος Τζούνιορ (πορτογαλικά: Neymar da Silva Santos Júnior), ή απλώς Νεϊμάρ (ορθή προφορά: Νέιμαρ, γεννήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 1992) είναι Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής. Αγωνίζεται με την ομάδα της Παρί Σεν Ζερμέν και αγωνίζεται ως μέσος ή επιθετικός. Στην ηλικία των 19 κέρδισε το βραβείο του ποδοσφαιριστή της χρονιάς της Νότιας Αμερικής για το 2011 και το ΦΙΦΑ Βραβείο Πούσκας.[6]

Εντάχθηκε στη Σάντος το 2003 και προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα, στην οποία αγωνιζόταν μέχρι το 2013. Έκανε το ντεμπούτο του το 2009, ενώ ψηφίστηκε καλύτερος παίκτης της χρονιάς για το 2011 και κέρδισε το Κόπα Λιμπερταδόρες, στο οποίο σημείωσε 6 γκολ. Αγωνίζεται επίσης και με την εθνική Βραζιλίας, με την οποία έχει κατακτήσει το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο το 2016. Το 2017 πήρε μεταγραφή για την Παρί Σεν Ζερμέν με ποσό ρεκόρ στην ιστορία του αθλήματος.

Καριέρα σε συλλόγους

Σάντος

Ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα στα 11 του από τη Σάντος το 2003. Την επόμενη χρονιά το ταλέντο του εκτιμήθηκε από τη Ρεάλ Μαδρίτης και πέρασε επιτυχημένα δοκιμαστικά τεστ από τον ισπανικό σύλλογο για να μεταγραφεί εκεί, όμως η ομάδα του τον πλήρωσε και τον κράτησε στις ακαδημίες της. Το 2009, μετά από πέντε χρόνια στις ακαδημίες, προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα. Από τότε έχει εντυπωσιάσει με τις εμφανίσεις του, την τεχνική του κατάρτιση, τις ντρίμπλες του και την ταχύτητά του.

Στα 17 του, στις 7 Μαρτίου 2009, έκανε την πρώτη του εμφάνιση, όπου αγωνίστηκε τα τελευταία 30 λεπτά απέναντι στην Οέστε. Την επόμενη εβδομάδα πέτυχε το πρώτο του γκολ απέναντι στη Μοζί Μιρίμ. Ένα μήνα αργότερα πέτυχε το καθοριστικό γκολ της νίκης με 2–1 ενάντια στην Παλμέιρας. Τελικά, τελείωσε την πρώτη του σεζόν με 48 εμφανίσεις και 12 γκολ.

Το 2010 συνέχισε την εντυπωσιακή του πορεία και στις 15 Απριλίου σκόραρε 5 φορές σε έναν αγώνα απέναντι στην ομάδα της Γκουαρανί στο Βραζιλιάνικο κύπελλο. Στο κύπελλο εκείνη τη σεζόν σκόραρε συνολικά 14 φορές σε 19 αγώνες και κατέκτησε με την ομάδα του το τρόπαιο νικώντας τη Σάντρο Αντρέ στον τελικό και κερδίζοντας το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη της διοργάνωσης. Παρά τις δυο πρώτες, άκρως επιτυχημένες σεζόν όπου τελείωσε με την εξαιρετική στατιστική τερμάτων 42 γκολ σε 60 αγώνες, προβλήματα εμφανίστηκαν γύρω από το όνομά του που αφορούσαν αρχικά ένα θέατρο που έκανε ότι χτυπήθηκε από αντίπαλο ποδοσφαιριστή αντί να συνεχίσει την πορεία του με την μπάλα και την ανυπακοή που έδειξε στον προπονητή του όταν αυτός αρνήθηκε να χτυπήσει ο Νεϊμάρ το πέναλτι αλλά ένας άλλος συμπαίκτης του.

Το 2011 συνέχισε την επιτυχημένη πορεία του, κατακτώντας με την ομάδα του το Κόπα Λιμπερταδόρες. Στον τελικό η ομάδα του κέρδισε με 2–1 την Πενιαρόλ, όπου και άνοιξε το σκορ και κέρδισε το βραβείο του πολυτιμότερου ποδοσφαιριστή του αγώνα. Συνολικά σκόραρε 6 φορές σε όλους τους αγώνες, με αποτέλεσμα να τερματίσει τρίτος στην κατάταξη τον σκόρερ. Τελευταία φορά που στέφθηκε τροπαιούχος του Κόπα Λιμπερταδόρες η Σάντος ήταν το 1963 όταν αγωνιζόταν ο Πελέ. Τον Σεπτέμβριο του 2011 ο πρόεδρος της Σάντος κατηγόρησε τη Ρεάλ Μαδρίτης στη ΦΙΦΑ, ότι προσπαθεί να προσελκύσει τον Νεϊμάρ να υπογράψει συμβόλαιο δίχως την άδεια της Σάντος.[7] Στις 9 Νοεμβρίου 2011 ο Νεϊμάρ και η Σάντος βρίσκουν τη χρυσή τομή και υπογράφουν συμβόλαιο επέκτασης με αποδοχές 50% περισσότερο από όσα έπαιρνε πριν.[8] Με το γεγονός αυτό έβαλε τέλος στα δημοσιεύματα που έγραφαν ότι θέλει να φύγει από της Σάντος, αφού οι αποδοχές αντεπεξέρχονταν σε συμβόλαια ποδοσφαιριστών της Ευρώπης. Κλείνοντας τη σεζόν, στις 31 Δεκεμβρίου 2011, παίρνει το βραβείο του καλύτερου Νοτιοαμερικανού ποδοσφαιριστή της χρονιάς.

Στις 5 Φεβρουαρίου 2012, όταν έγινε 20 χρόνων, σκόραρε το 100ό του γκολ ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής κατά της Παλμέιρας. Ήδη η εφημερίδα Γκάρντιαν τον κατέταξε στη θέση #10 από τους καλύτερους 100 ποδοσφαιριστές του 2012.[9] Τελείωσε το 2012 το Καμπεονάτο Μπραζιλέιρο με 14 γκολ και ψηφίστηκε ως ο καλύτερος επιθετικός, ενώ κέρδισε το βραβείο του ποδοσφαιριστή της χρονιάς της Νότιας Αμερικής για το 2012.

Ξεκίνησε το 2013 στο Καμπεονάτο Παουλίστα σκοράροντας δύο φορές στον πρώτο αγώνα, ο οποίος έληξε 3–1 με νίκη επί της Σάο Μπερνάρντο στις 19 Ιανουαρίου. Στις 18 Μαρτίου 2013 είπε ότι έχει όνειρο να αγωνιστεί στην Ευρώπη, για ένα μεγάλο σύλλογο όπως η Μπαρτσελόνα, η Ρεάλ Μαδρίτης ή η Τσέλσι.

Μπαρτσελόνα

Με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα.

Αποτέλεσε το μεγάλο μεταγραφικό απόκτημα της Μπαρτσελόνα για τη σεζόν 2013–14[10] προκειμένου να στελεχώσει την επίθεση της ομάδας στο πλευρό του Μέσι. Στις 21 Αυγούστου της ίδιας σεζόν πέτυχε το 1ο γκολ με την ομάδα του απέναντι στην Ατλέτικο Μαδρίτης, στις 18 Σεπτεμβρίου έκανε το ντεμπούτο του στο Τσάμπιονς Λίγκ και έδωσε την ασίστ στον Ζεράρ Πικέ για τη νίκη της ομάδας του απέναντι στον Άγιαξ με 4–0. Στις 11 Δεκεμβρίου πέτυχε το πρώτο του χατ-τρικ με την Μπαρτσελόνα στη νίκη της ομάδας του απέναντι στη Σέλτικ με 6–1 για το Τσάμπιονς Λίγκ.

Στις 27 Σεπτεμβρίου του 2014 πέτυχε χατ-τρικ στον αγώνα με τη Γρανάδα, ο οποίος έληξε 6–0 υπέρ της Μπαρτσελόνα και κατάφερε στους επόμενους τρεις αγώνες της ομάδας του να πετύχει τέρμα συμπεριλαμβανομένου του πρώτου στο ντέρμπι με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Στις 28 Ιανουαρίου πέτυχε το 20ό προσωπικό του τέρμα για τη χρονιά στον προημιτελικό του κυπέλλου Ισπανίας με την Ατλέτικο Μαδρίτης, ο οποίος έληξε 3–2 υπέρ της Μπαρτσελόνα.

Η αγωνιστική περίοδος 2015–16 δεν ξεκίνησε καλά αφού, λόγω παρωτίτιδας, έχασε αγώνες στην αρχή, όμως στις 17 Οκτωβρίου σημείωσε 4 γκολ στην έδρα της Βαρκελώνης στο 5–2 με τη Ράγιο Βαγιεκάνο. Στις 30 Νοεμβρίου είχε επιλεγεί για τη Χρυσή Μπάλα του 2015 με τους Μέσι και Κριστιάνο Ρονάλντο, και ήρθε τρίτος. Το τρίο της επίθεσης της ομάδας τελείωσε τη σεζόν με 131 γκολ, καταρρίπτοντας το ρεκόρ που είχε επιτευχθεί το προηγούμενο έτος για τα περισσότερα από ένα τρίο σε ένα έτος.

Ήταν ο πρωταγωνιστής της 6–1 νίκης επί της Παρί Σεν Ζερμέν στο γύρο των 16 του Τσάμπιονς Λιγκ 2016–17, όπου σημείωσε δύο γκολ. Η υπέρβαση της ήττας με 4–0 στο πρώτο παιχνίδι από τις 14 Φεβρουαρίου 2017 έγινε η μεγαλύτερη ανατροπή στην ιστορία της διοργάνωσης.

Παρί Σεν Ζερμέν

Στις 3 Αυγούστου 2017 η ομάδα της Βαρκελώνης ανακοίνωσε ότι οι νόμιμοι εκπρόσωποι του ποδοσφαιριστή κατέβαλαν στον σύλλογο ποσό ύψους 222 εκατομμυρίων ευρώ από τη γαλλική ομάδα Παρί Σεν Ζερμέν, ίσο με τη ρήτρα αποδέσμευσης της σύμβασής του, η οποία αποτελούσε και την ακριβότερη μεταγραφή που είχε γίνει μέχρι τότε. Με συμπαίκτες τους Έντισον Καβάνι και Κιλιάν Εμπαπέ δημιούργησε ένα παραγωγικό τρίο στην επίθεση της ομάδας και σημείωσε 28 τέρματα σε 30 αγώνες την πρώτη του χρονιά.


Το 2020 οδήγησε με τους συμπαίκτες του την ομάδα στον τελικό του champions league για πρώτη φορά στην ιστορία της όπου και ηττήθηκαν με 1-0 από τη Μπάγερν Μοναχού.

Διεθνής καριέρα

Το 2009 αγωνίστηκε για τη Βραζιλιάνικη ομάδα κάτω των 17 ετών στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα αυτών των ηλικιών. Ήταν ο πρώτος σκόρερ του Πρωταθλήματος 2011 της Νότιας Αμερικής Νέων με εννέα γκολ, μεταξύ των οποίων δύο στον τελικό στη νίκη 6–0 επί της Ουρουγουάης, βοηθώντας τη Βραζιλία να κερδίσει 11ο τίτλο της σε αυτή τη διοργάνωση. Έκανε το ντεμπούτο του στην ομάδα των ανδρών στις 10 Αυγούστου 2010 σε ηλικία 18 ετών, σκοράροντας, μάλιστα, στη νίκη με 2–0 εναντίον των Η.Π.Α.

Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 οργανώθηκε στη Βραζιλία και οι απαιτήσεις των φιλάθλων από το αστέρι της Εθνικής ήταν υψηλές. Αγωνίστηκε για 50ή φορά στον εναρκτήριο αγώνα του τουρνουά στις 12 Ιουνίου απέναντι στην Κροατία στο Σάο Πάολο. Έδωσε στη Βραζιλία το προβάδισμα στο δεύτερο ημίχρονο με πέναλτι, μετά από μια αμφιλεγόμενη απόφαση του διαιτητή, σε μία νίκη τελικά με 3–1. Στον τρίτο αγώνα της ομάδας σκόραρε δύο φορές, καθώς η σελεσάο νίκησε το Καμερούν με 4–1 για να φτάσει στο στάδιο των νοκ-άουτ. Στον γύρο του 16 εναντίον της Χιλής ο αγώνας έληξε 1–1 μετά από 120 λεπτά και κρίθηκε από δικό του πέναλτι. Στον επόμενο αγώνα με την Κολομβία τραυματίστηκε σοβαρά στη μέση και η διοργάνωση γι' αυτόν τελείωσε εκεί. Η κατά τα άλλα μέτρια ομάδα της Βραζιλίας συνετρίβη τελικά στον ημιτελικό από μια εκπληκτική Γερμανία με 7–1 στις 8 Ιουλίου. Οι καλές του, όμως, εμφανίσεις του έδωσαν ατομικές διακρίσεις: ήταν τρίτος καλύτερος σκόρερ του τουρνουά και συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη ενδεκάδα.

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο (2016) έκανε αισθητή την παρουσία του με δύο γκολ στον ημιτελικό ενάντια στην Ονδούρα, ενώ στον τελικό ενάντια στη Γερμανία στο Μαρακανά άνοιξε το σκορ με ελεύθερο λάκτισμα μετά από 27 λεπτά. Το παιχνίδι τελείωσε 1–1 και η Βραζιλία νίκησε με 5–4 στα πέναλτι φέρνοντας στη Βραζιλία το πρώτο της χρυσό μετάλλιο στο ποδόσφαιρο ανδρών. Τόσο κατά τη διάρκεια, όσο και πριν από το τουρνουά, είχε υποβληθεί σε κριτική για τη συμπεριφορά του στο γήπεδο και για αυτήν εκτός του αγωνιστικού χώρου.

Επέστρεψε στην Εθνική μετά από διάστημα μηνών λίγο πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018. Στο δεύτερο αγώνα του Παγκοσμίου Κυπέλλου έπαιξε εναντίον της Κόστα Ρίκα και σημείωσε το δεύτερο γκολ της ομάδας, το οποίο ήταν το 56ο για τη Βραζιλία (κατάλογος ποδοσφαιριστών ανδρών με 50 ή περισσότερα διεθνή γκολ), και έφτασε έτσι στην τρίτη θέση των σκόρερ της εθνικής Βραζιλίας όλων των εποχών, πίσω από τον Πελέ και τον Ρονάλντο, η ομάδα, όμως, δεν κατάφερε να προχωρήσει πέρα από τη φάση των "8".

Τρόπος παιχνιδιού

Παίζει κυρίως ως επιθετικός, συνήθως ακραίος ή περιστασιακά ως μεσοεπιθετικός. Συχνά αγωνιζόταν για τη Σάντος και τη Βραζιλία στο 4-3-3 στην επίθεση και κινούνταν στα άκρα. Τα γνωρίσματά του είναι η δημιουργικότητά του, οι έξυπνες πάσες, η εξαιρετική ντρίμπλα και η τεχνική ικανότητα.[11] Το ποδοσφαιρικό του στιλ έχει κερδίσει τους κριτικούς, τους οπαδούς, και τα ΜΜΕ. Ο Πελέ είπε χαρακτηριστικά σε μια δήλωση του για τον Νεϊμάρ "εξαιρετικός παίκτης".[12]

Ο Νεϊμάρ είχε δηλώσει ότι ο Πελέ είναι το «πρότυπό» του. Στις 11 Απριλίου 2012 ο Πελέ είπε ότι ο Νεϊμάρ είναι καλύτερος από τον Λιονέλ Μέσι και συνεχίζοντας ανέφερε ότι "αυτή τη στιγμή ο Μέσι είναι απλά πιο έμπειρος". Ο Ντιέγκο Μαραντόνα δήλωσε "Ίσως ο Νεϊμάρ είναι ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο, αλλά μόνο αν πούμε ότι ο Μέσι είναι από άλλον πλανήτη".[13]

Τίτλοι και διακρίσεις

Τίτλοι

Με συλλόγους

Με Βραζιλία

Ατομικές διακρίσεις

Το τμήμα αυτό είναι ανολοκλήρωτο. Η βοήθειά σας είναι καλοδεχούμενη!
  • Καλύτερος παίκτης του Ρεκόπα Σουδαμερικάνα: 2012
  • Πρώτος σκόρερ του Κυπέλλου Βραζιλίας: 2010
  • Καλύτερος Νοτιαμερικανός ποδοσφαιριστής: 2011, 2012
  • "Βραβείο Πούσκας" της ΦΙΦΑ (δίνεται στον ποδοσφαιριστή που σκοράρει το ομορφότερο γκολ της σεζόν): 2011
  • Πρώτος σκόρερ του Κόπα Λιμπερταδόρες: 2012 (8 τέρματα - από κοινού πρώτος σκόρερ με το Ματίας Αλουστίσα)

Παραπομπές

  1. ↑ «Player Profile: Neymar». Santos FC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Δεκεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2012. 
  2. ↑ «Neymar». FC Barcelona. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 11 Αυγούστου 2017. 
  3. ↑ «2014 FIFA World Cup Squadlists» (PDF). FIFA. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιουνίου 2015. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2015. 
  4. ↑ «Neymar». ESPN FC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2015. 
  5. ↑ «Neymar Jr. Profile». FC Barcelona.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2014. 
  6. ↑ «Neymar beat Rooney». FIFA. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Μαρτίου 2014. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2013. 
  7. ↑ «Santos president warns Real Madrid over Neymar deal». Mirror Football. 15 Σεπτεμβρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2011. 
  8. ↑ «Neymar signs new contract with Santos - ESPN Soccernet». Soccernet.espn.go.com. 9 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2013. 
  9. ↑ «NThe 100 best footballers in the world - interactive». 20 Δεκεμβρίου 2012. 
  10. ↑ «Επίσημα Νεϊμάρ σε Μπαρτσελόνα». www.sport24.gr. 26 Μαΐου 2013. 
  11. ↑ «Ranking 20 of the most technical footballers who made the game look like an art form». Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2020. 
  12. ↑ «Neymar should reject Premier League and stay at Santos, says Pelé». The Times. 3 Αυγούστου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαρτίου 2013. Ανακτήθηκε στις 3 Αυγούστου 2011. 
  13. ↑ «Maradona's most controversial Pele quotes».  Ανακτήθηκε 16 Ιουνίου 2020.


π • σ • ε Παρί Σεν Ζερμέν – τωρινή ομάδα
π • σ • ε Εθνική Βραζιλίας – Μουντιάλ 2014
π • σ • ε Εθνική Βραζιλίας – Μουντιάλ 2018
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Νεϊμάρ&oldid=9209854"