Χρήστης:Projethomere/πρόχειρο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 541: Γραμμή 541:
| caption = Εθνική Βιβλιοθήκη της Ουαλίας
| caption = Εθνική Βιβλιοθήκη της Ουαλίας
| location = [[Ουαλία]], [[Λισαβόνα]]
| location = [[Ουαλία]], [[Λισαβόνα]]
| coordinates = {{coord|52|24|52|N|4|4|8|W|display=inline,title|}}
| coordinates = {{coord|52|24|52|N|4|4|8|W|}}
| items_collected =
| items_collected =
| established = {{start date and age|1907}}
| established = {{start date and age|1907}}

Έκδοση από την 19:30, 15 Οκτωβρίου 2021

{{πρόχειρο χρήστη
}}

Για άλλες χρήσεις, δείτε: Projethomere/πρόχειρο (αποσαφήνιση).
Θεός Απόλλων
Γενικές πληροφορίες
ΚατοικίαΌλυμπος
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςΚαμία
ΣύντροφοςΠολλές (Κορωνίδα, Κυρήνη, Μαντώ, Καλλιόπη, Ουρανία κ.α.)
ΤέκναΠολλά
ΓονείςΔίας και Λητώ
ΑδέλφιαΘεά Άρτεμις
Αγησίδαμος ο Λοκρός
Προσωπικές Πληροφορίες
Γέννηση5ος αιώνας π.Χ.
Λοκρίδα
Άθλημα
ΑγώνισμαΠυγμαχία



Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος
Ίδρυση1829
ΈδραΚέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, Λεωφ. Συγγρού 364, 17674, Καλλιθέα
Ιστότοπος[1]





Άγαλμα του Ολυμπίου Διός
Φανταστική απεικόνιση του Αγάλματος του Ολυμπίου Διός
ΟνομασίαΆγαλμα του Ολυμπίου Διός
Έτος δημιουργίαςγύρω στο 430 π.Χ.
Είδοςχρυσελεφάντινο άγαλμα
Διαστάσεις13 μέτρα ύψος συν 1,1 μέτρα η βάση
ΜουσείοΝαός του Δία στην Ολυμπία
δεδομένα






Συντεταγμένες: 37°38′18″N 21°37′51″E / 37.6382°N 21.6308°E / 37.6382; 21.6308

Αυτή η σελίδα αφορά στο ιερό του Διός της αρχαιότητας. Για τον ομώνυμο δήμο της Ηλείας, δείτε: Αρχαία Ολυμπία Ηλείας.
Μνημείο Παγκόσμιας
Κληρονομιάς της UNESCO
Αρχαιολογικός Τόπος Ολυμπίας
Επίσημο όνομα στον κατάλογο μνημείων Π.Κ.
Χώρα μέλοςΕλλάδα Ελλάδα
ΤύποςΠολιτισμικό
Κριτήριαi, ii, iii, iv, vi
Ταυτότητα517
ΠεριοχήΕυρώπη, Ελλάδα
Ιστορικό εγγραφής
Εγγραφή1989 (13η συνεδρίαση)
Χρήστης:Projethomere/πρόχειρο






Βουλευτήριο
Βουλευτήριο της Αρχαίας Ολυμπίας
ΟνομασίαΒουλευτήριο
δεδομένα



[4.183.4] οἱ Γαράμαντες δὴ οὗτοι τοὺς τρωγλοδύτας Αἰθίοπας θηρεύουσι τοῖσι τεθρίπποισι· οἱ γὰρ τρωγλοδύται Αἰθίοπες πόδας τάχιστοι ἀνθρώπων πάντων εἰσὶ τῶν ἡμεῖς πέρι λόγους ἀποφερομένους ἀκούομεν. σιτέονται δὲ οἱ τρωγλοδύται ὄφις καὶ σαύρας καὶ τὰ τοιαῦτα τῶν ἑρπετῶν· γλῶσσαν δὲ οὐδεμιῇ ἄλλῃ παρομοίην νενομίκασι, ἀλλὰ τετρίγασι κατά περ αἱ νυκτερίδες.

[4.183.4] Κι οι Γαράμαντες αυτοί βγαίνουν και κυνηγούν τους τρωγλοδύτες Αιθίοπες με άρματα που τα σέρνουν τέσσερα άλογα. Γιατί οι τρωγλοδύτες Αιθίοπες είναι πιο γοργοπόδαροι απ᾽ όλους τους λαούς, απ᾽ αυτούς για τους οποίους μας έρχονται πληροφορίες. Και τρέφονται οι τρωγλοδύτες με φίδια και σαύρες κι άλλα παρόμοια ερπετά· η γλώσσα που μιλούν δε μοιάζει με καμιά άλλη, είναι κάτι σαν τα τσιρίσματα που βγάζουν οι νυχτερίδες.



1st Delphic Hymn  The pattern of the music in the first section of the First Delphic Hymn, clearly showing the repeated use of the mesē or central note.




ΔΙΑΓΟΡΑΙ ΡΟΔΙΩΙ ΠΥΚΤΗΙ

Φιάλαν ὡς εἴ τις ἀφνειᾶς ἀπὸ χειρὸς ἑλών [στρ. α] ἔνδον ἀμπέλου καχλάζοισαν δρόσῳ δωρήσεται νεανίᾳ γαμβρῷ προπίνων οἴκοθεν οἴκαδε, πάγχρυσον, κορυφὰν κτεάνων, 5συμποσίου τε χάριν κᾶ- δός τε τιμάσαις ‹ν›έον, ἐν δὲ φίλων παρεόντων θῆκέ νιν ζαλωτὸν ὁμόφρονος εὐνᾶς·

ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΑΓΟΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΡΟΔΟ ΝΙΚΗΤΗ ΣΤΗΝ ΠΥΓΜΑΧΙΑ

Ωσάν αυτόν που κύπελλο στο πλούσιο παίρνει χέρι, [στρ. α] όπου κοχλάζει η δρόσος της αμπέλου, και το χαρίζει στον νιο γαμπρό, προπίνοντας απ᾽ το δικό του σπίτι για το καλό του νέου σπιτιού, κύπελλο ολόχρυσο, το πιο ακριβό απ᾽ το βιος του, 5θέλοντας το συμπόσιο να λαμπρύνει και τον γαμπρό του να τιμήσει και ζηλευτό στους φίλους να τον κάνει, που παραστέκουνε στον ταιριαστό του γάμο·



___________________________________________________


Παυσανίας, Ελλάδος Περιήγησις, Α 27,3[1]

Άυλη Πολιτιστική Κληρονομιά

Δείτε επίσης

Παραπομπές

  1. «Ελλάδος περιήγησις/Αττικά - Βικιθήκη». el.wikisource.org. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2018. 

Βιβλιογραφία





Εικόνες
The Aurora Borealis, or Northern Lights, shines above Bear Lake, Eielson Air Force Base, Alaska.
2006
2006  
Broadway Tower in Cotswolds, England.
2007
2007  
Horses on Bianditz mountain. Behind them Aiako Harria mountain can be seen.
2008
2008  
Sikh pilgrim at the Harmandir Sahib (Golden Temple) in Amritsar, India. The man has just had a ritual bath.
2009
2009  




Εικόνες
Carrera de hombres con escudo.
Carrera de hombres con escudo.  
Salto de longitud.
Salto de longitud.  
Pancracio.
Pancracio.  
Carrera de carros.
Carrera de carros.  




Έκθεση Φωτογραφιών



Πίνακες


Επιγραφή Απόδοση
ΣΠΑΡΤΑΣ ΜΕΝ [ΒΑΣΙΛΗΕΣ ΕΜΟΙ]

ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΑΔΕΛΦΟΙ Α[ΡΜΑΤΙ Δ ΩΚΥΠΟΔΩΝ ΙΠΠΩΝ]
ΝΙΚΩΣΑ ΚΥΝΙΣΚΑ ΕΙΚΟΝΑ ΤΑΝΔ ΕΣΤΑΣΕ ΜΟΝ[ΑΝ]
Δ ΕΜΕ ΦΑΜΙ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ ΕΚ ΠΑΣΑΣ ΤΟ[Ν]-
ΔΕ ΛΑΒΕ[Ι]Ν ΣΤΕΦΑΝΟΝ
ΑΠΕΛΛΕΑΣ ΚΑΛΛΙΚΛΕΟΣ ΕΠΟΗΣΕ.

Της Σπάρτης βασιλιάδες οι πατέρες και οι αδελφοί μου,
στα άρματα με γρηγορόποδα άλογα αφού νίκησα
η Κυνίσκα το άγαλμα αυτό έστησα,
Μόνη δε εγώ είμαι από τις γυναίκες της Ελλάδος όλες, που έλαβα το στέφανο
ο Απελλής του Καλλικλέους το έφτιαξε.




[18.1] Μετὰ ταῦτα Πισιδῶν τε τοὺς ἀντιστάντας ᾕρει καὶ Φρυγίαν ἐχειροῦτο· [18.2] καὶ Γόρδιον πόλιν, ἑστίαν Μίδου τοῦ παλαιοῦ γενέσθαι λεγομένην, παραλαβών, τὴν θρυλουμένην ἅμαξαν εἶδε, φλοιῷ κρανείας ἐνδεδεμένην, καὶ λόγον ἐπ᾽ αὐτῇ πιστευόμενον ὑπὸ τῶν βαρβάρων ἤκουσεν, ὡς τῷ λύσαντι τὸν δεσμὸν εἵμαρται βασιλεῖ γενέσθαι τῆς οἰκουμένης. [18.3] οἱ μὲν οὖν πολλοί φασι, τῶν δεσμῶν τυφλὰς ἐχόντων τὰς ἀρχὰς καὶ δι᾽ ἀλλήλων πολλάκις σκολιοῖς ἑλιγμοῖς ὑποφερομένων, τὸν Ἀλέξανδρον ἀμηχανοῦντα λῦσαι, διατεμεῖν τῇ μαχαίρᾳ τὸ σύναμμα, καὶ πολλὰς ἐξ αὐτοῦ κοπέντος ἀρχὰς φανῆναι. [18.4] Ἀριστόβουλος δὲ καὶ πάνυ λέγει ῥᾳδίαν αὐτῷ γενέσθαι τὴν λύσιν, ἐξελόντι τοῦ ῥυμοῦ τὸν ἕστορα καλούμενον, ᾧ συνείχετο τὸ ζυγόδεσμον, εἶθ᾽ οὕτως ὑφελκύσαντι τὸν ζυγόν. από βικιθήκη Βίοι Παράλληλοι/Αλέξανδρος - Πλούταρχος. [1]


[18.1] Ύστερα από αυτά νίκησε όσους από του Πισίδες αντιστάθηκαν και υπέταξε τη Φρυγία. [18.2] Και αφού κυρίευσε την πόλη Γόρδιο, που λέγεται ότι ήταν η πατρίδα του αρχαίου Μίδα, είδε την ξακουστή άμαξα, που ήταν δεμένη με φλοιό κρανιάς, και άκουσε γι᾽ αυτήν κάτι που πίστευαν οι βάρβαροι, πως, όποιος θα έλυνε τον κόμπο, ήταν γραφτό να γίνει βασιλιάς της οικουμένης. [18.3] Οι περισσότεροι λοιπόν λένε ότι, επειδή οι κόμποι είχαν κρυμμένη την αρχή τους και ήταν μπερδεμένοι στο βάθος πολλές φορές μεταξύ τους με δύσκολες θηλιές, ο Αλέξανδρος, αδυνατώντας να τους λύσει, τους έκοψε με το μαχαίρι· έτσι με το κόψιμο αποκαλύφτηκαν πολλές άκρες του. [18.4] Ο Αριστόβουλος όμως λέει ότι για τον Αλέξανδρο ήταν πολύ εύκολο το λύσιμο του Γόρδιου δεσμού, γιατί έβγαλε από το τιμόνι τον καλούμενο «έστορα» (:πάσσαλο), με τον οποίο συγκρατιόταν ο κόμπος και, τραβώντας το από κάτω, έλυσε τον ζυγό.



Εμείς στραφήκαμε προς αυτή την πράξη,
το να φιλοσοφούμε, για να ευδαιμονήσουμε
έχοντας πρώτα κατακτήσει το σκοπό της ζωής
όπως μας τον θέτει η ίδια η φύση.

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΥΤΗΝ ΩΡΜΗΣΑΜΕ
ΠΡΑΞΙΝ (ΦΙΛΟΣΟΦΕΙΝ)
ΟΠΩΣ ΕΥΔΑΙΜΟΝΗΣΩΜΕΝ ΤΟ
ΕΠΙΖΗΤΟΥΜΕΝΟΝ ΥΠΟ ΤΗΣ
ΦΥΣΕΩΣ ΚΤΗΣΑΜΕΝΟΙ ΤΕΛΟΣ.

ΝΕΣΤΟΡΟΣ : Ε…: ΕΥΠΟΤ[ΟΝ] : ΠΟΤΕΡΙΟ[Ν]
ΗΟΣΔΑΤΟΔΕΠ[ΙΕ]ΣΙ : ΠΟΤΕΡΙ[Ο] : AΥΤΙΚΑΚΕΝΟΝ
ΗΙΜΕΡ[ΟΣ : ΗΑΙΡ]ΕΣΕΙ : ΚΑΛΛΙΣΤ[ΕΦΑΝ]Ο : ΑΦΡΟΔΙΤΕΣ

Μεταγραφή
«Νέστορος [εἰμὶ] εὔποτον ποτήριον
ὃς δ' ἂν τοῦδε πίησι ποτηρίου αὐτίκα κῆνον
ἵμερος αἱρήσει καλλιστεφάνου Ἀφροδίτης»

Απόδοση
Είμαι το καλόπιοτο ποτήρι του Νέστορος•
όποιος πιεί από τούτο το ποτήρι αμέσως θα τον
καταλάβει ο πόθος της καλλιστέφανης Αφροδίτης

Πίνακας

Αρχαίο κείμενο Νεοελληνικό κείμενο

ἔργῳ μὲν ἡμῖν οἵδε ἔχουσιν τὰ προσήκοντα σφίσιν αὐτοῖς, ὧν τυχόντες πορεύονται τὴν εἱμαρμένην πορείαν, προπεμφθέντες κοινῇ μὲν ὑπὸ τῆς πόλεως, ἰδίᾳ δὲ ὑπὸ τῶν οἰκείων: λόγῳ δὲ δὴ τὸν λειπόμενον κόσμον ὅ τε νόμος προστάττει ἀποδοῦναι τοῖς ἀνδράσιν καὶ χρή. ἔργων γὰρ εὖ πραχθέντων λόγῳ καλῶς ῥηθέντι μνήμη καὶ κόσμος τοῖς πράξασι γίγνεται παρὰ τῶν ἀκουσάντων: δεῖ δὴ τοιούτου τινὸς λόγου ὅστις τοὺς μὲν τετελευτηκότας ἱκανῶς ἐπαινέσεται,       Μενέξενος [236d-237b].

Οι νεκροί τούτοι τιμήθηκαν έμπρακτα όπως τους άρμοζε και με τις τιμές αυτές πορεύονται το δρόμο του πεπρωμένου τους, αφού ξεπροβοδίστηκαν δημόσια με τη συμμετοχή της πόλης και από τους συγγενείς τους ξεχωριστά• τώρα λοιπόν και ο νόμος προστάζει να αποδώσουμε στους άνδρες την υπολοιπόμενη τιμή και πρέπει (είναι χρέος μας). Γιατί η υπόμνηση κατορθωμάτων που έγιναν με γενναιότητα συντελείται με λόγο σωστά λεγόμενο και (επιπλέον) γίνεται (λόγος) γι΄ αυτούς που έπραξαν την τιμή μτφ. Νικόλαος Τζουγανάτος «Θέματα αρχαίων ελληνικών»,199626η σ. 259 ΙSBN 960-05-0154-8

Γενεαλογικό Δέντρο



Genealogy

Ελληνικές θαλάσσιες θεότητες

ΓαίαΟυρανός
ΩκεανόςΤηθύς
 Ποταμοί Ωκεανίδες
ΠόντοςΘάλασσα
ΝηρέαςΘαύμαςΦόρκυςΚητώΕυρυβίαΤελχίνεςΑλίαΠοσειδώνΑφροδίτη[8]
ΈχιδναΓοργόνεςΓραίεςΛάδωναςΕσπερίδεςΘόωσαΉλιοςΡόδη
ΣθενώΓραίεςἩλιάδαιΗλεκτρυώνη
ΕυρυάληΕνυώ
Μέδουσα[9]Γραίες



Γενεαλογία του Άργους στην ελληνική μυθολογία

Παραπομπές

  1. από βικιθήκη Βίοι Παράλληλοι/Αλέξανδρος Πλούταρχος
  2. Γενεαλογικό Δέντρο των Ολύμπιων Θεών που βασίζεται στη Θεογονία του Ησίοδου .
  3. Σύμφωνα με τον Ὀμηρο, Ιλιάδα 1.570–579, 14.338, Οδύσσεια 8.312, Ο Ήφαιστος ήταν γιος της Ήρας και του Δία, Gantz, σελ. 74.
  4. Σύμφωνα με τον Ησίοδο, Θεογονία 927–929, Ο Ήφαιστος γεννήθηκε μόνο από την Ήρα χωρίς πατέρα, Gantz, σελ. 74.
  5. Σύμφωνα με τον Ησίοδο, Θεογονία 886–890, για τα παιδιά του Διός από τις επτά συζύγους του, η Αθηνά ήταν κόρη του Δία και της Μήτις. Ο Δίας εμπόδισε τη Μήτι να γεννήσει και την κατάπιε αλλά το παιδί εκείνο ήταν η Αθηνά η οποία γεννήθηκε τελικά από το κεφάλι του. ", Gantz, σελ. 51–52, 83–84.
  6. Σύμφωνα με τον Ησίοδο, Θεογονία 183–200, Η Αφροδίτη γεννήθηκε από τον αφρό που δημιούργησαν τα γεννητικά όργανα του Ουρανού, Gantz, σελ. 99–100.
  7. Σύμφωνα με τον Ὀμηρο, Η Αφροδίτη ήταν κόρη του Διός (Ιλιάδα 3.374, 20.105; Οδύσσεια 8.308, 320) και της Διώνης(Ιλιάδα 5.370–71), Gantz, σελ. 99–100.
  8. Υπάρχουν δύο πολύ διαφορετικές ιστορίες για την προέλευση της Αφροδίτης: Ο Ησίοδος (Θεογονία) ισχυρίζεται ότι «γεννήθηκε» από τον αφρό της θάλασσας αφού ο Κρόνος ευνούχισε τον Ουρανό, κάνοντας της έτσι κόρη του Ουρανού; Αλλά ο Όμηρος στην Όμηρος(Ιλιάδα, βιβλίο V) έχει την Αφροδίτη ως κόρη του Δία και της Διόνης. Σύμφωνα με τον Πλάτωνα (Συμπόσιο 180e), οι δύο θεότητες ήταν εντελώς ξεχωριστές οντότητες: ηΟυρανία Αφροδίτη και Αφροδίτη Πάνδημος'.
  9. Οι περισσότερες πηγές περιγράφουν τη Μέδουσα ως κόρη του Φόρκυ και της Κήτους, αν και ο συγγραφέας Υγίνος (μύθους Preface) προτείνει άλλη εκδοχή.



Ἀλλο θέμα

θέματα για διόρθωση

Θέμα επεξεργασίας

fr:Musée d'art contemporain Goulandrís (Athènes)
en:Biblioteca JoaninaBiblioteca Joanina
Musée d'art contemporain Goulandrís (Athènes)
fr:Musée national des carrosses
fr:Bibliothèque nationale du pays de Galles Εθνική Βιβλιοθήκη της Ουαλίας




Projethomere/πρόχειρο
Εθνική Βιβλιοθήκη της Ουαλίας
Ίδρυση1907, πριν 117 έτη (1907)
ΤοποθεσίαΟυαλία, Λισαβόνα
Συντεταγμένες52°24′52″N 4°4′8″W / 52.41444°N 4.06889°W / 52.41444; -4.06889
Συλλογή
Μέγεθος3 εκατομμύρια τεκμήρια
Άλλες πληροφορίες
Προϋπολογισμός£9.89 million (2020-21)[1]
ΔιευθυντήςPedr ap Llwyd
Ιστότοποςwww.bnportugal.gov.pt

Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Πορτογαλίας (Πορτογαλικά: Biblioteca Nacional de Portugal) είναι η εθνική βιβλιοθήκη της Πορτογαλίας της Λισαβόνας. Η Εθνική Βιβλιοθήκη συλλέγει όλα τα έργα που δημοσιεύονται στην πορτογαλική επικράτεια, μέσω μιας πολιτικής νόμιμης κατάθεσης [2], στην οποία προστίθεται μία πολιτική απόκτησης έργων που θεωρούνται ιδιαίτερα σημαντικά για την Βιβλιογραφική ή πολιτιστική αξία τους.

Ιστορία

Ο António Ribeiro dos Santos, ο πρώτος διευθυντής της βιβλιοθήκης.

Η βιβλιοθήκη ιδρύθηκε με διάταγμα της 29ης Φεβρουαρίου 1796 [3], με την ονομασία Βασιλική Δημόσια Βιβλιοθήκη της Αυλής (στα πορτογαλικά: Real Biblioteca Pública da Corte). Ο σκοπός της βιβλιοθήκης ήταν να επιτρέψει στο ευρύ κοινό να έχει πρόσβαση στις συλλογές της αυλής, αντίθετα προς την τάση της εποχής όπου μόνο οι λόγιοι και οι σοφοί μπορούσαν να έχουν πρόσβαση σε θησαυρούς, χειρόγραφα, πίνακες ζωγραφικής και βιβλία της βασιλικής αυλής.

Στην αυγή της νίκης των φιλελεύθερων μετά τον πορτογαλικό εμφύλιο και την κατάργηση των θρησκευτικών τάξεων (1834), το ίδρυμα μετονομάστηκε σε Εθνική Βιβλιοθήκη της Λισαβόνας και του ανατέθηκε επίσημα το σύνολο ή μέρος των βιβλιοθηκών πολλών μοναστηριών και μονών. Η άφιξη αυτών των μεγάλων συλλογών κατέστησε απαραίτητη τη μετάβαση σε μεγαλύτερους χώρους και η επιλογή στράφηκε στη μονή του São Francisco.

Κατά τη διάρκεια των 130 και πλέον ετών δραστηριότητας στην περιοχή Chiado της Λισαβόνας, Η BNL γνώρισε περιόδους εκσυγχρονισμού και εμπλουτισμού και περιόδους λήθαργου . Ιδιαίτερα με τις προσπάθειες που έγιναν τον 19ο αιώνα για την απορρόφηση των συλλογών των καταργημένων θρησκευτικών ιδρυμάτων, τη διοργάνωση βιβλιογραφικών εκθέσεων και τη δημοσίευση καταλόγων διαφόρων συλλογών.

Με την ανακήρυξη της Δημοκρατίας (1910) ακολούθησε η κατάργηση θρησκευτικών ιδρυμάτων. Μεταξύ 1920 και 1926, τη BNL γνώρισε μια φάση κατά την οποία έκανε ένα μεγάλο άλμα στον τομέα της βιβλιοθηκονομίας και των επιστημών της πληροφορίας και επωφελήθηκε από μια ακμάζουσα πολιτιστική ζωή, που προωθήθηκε από τη λεγόμενη «Ομάδα Βιβλιοθηκών».

Η ανάπτυξη των συλλογών και η ανάγκη για κατάλληλες συνθήκες για την διατήρηση των πλούσιων τεκμηρίων της Βιβλιοθήκης κατέστησε απαραίτητη την κατασκευή ενός ειδικά σχεδιασμένου κτιρίου που θα παρείχε στη μεγαλύτερη πορτογαλική βιβλιογραφική μία πραγματική εστία. Οι εργασίες ξεκίνησαν το 1958, με ένα σχέδιο του αρχιτέκτονα Porfírio Pardal Monteiro, και η βιβλιοθήκη μεταφέρθηκε στο νέο κτίριο στην περιοχή Campo Grande το 1969.

Η διαδικασία μηχανογράφησης της βιβλιοθήκης ξεκίνησε τη δεκαετία του 1980, παράλληλα με ένα μεγαλύτερο έργο για την υποστήριξη όλων των βιβλιοθηκών στην Πορτογαλία, το οποίο οδήγησε στη δημιουργία της εθνικής βιβλιογραφικής βάσης δεδομένων - PORBASE. Την ίδια στιγμή που προσαρμόζεται στη διαδικασία της τεχνολογικής εξέλιξης, οι συλλογές της Βιβλιοθήκης εμπλουτίζονται συνεχώς.

Ιδιαίτερη σημασία είχε η δημιουργία ενός αρχείου προσωπικών κειμένων των συγγραφέων, επίσης πολλές σημαντικές πρωτοβουλίες αναλήφθηκαν όσον αφορά την τυποποίηση των τεχνικών βιβλιοθήκης και πληροφόρησης, την προστασία και τη διατήρηση των πολιτιστικών δραστηριοτήτων.

Στις αρχές του 21ου αι. η Βιβλιοθήκη ακολούθησε τη διεθνή τάση προς την ψηφιοποίηση των βιβλιογραφικών συλλογών, με τη ίδρυση της Εθνικής Ψηφιακής Βιβλιοθήκης (Biblioteca Nacional Digital (BND), η οποία αναπτύσσεται συνεχώς και λειτουργεί σε στενή συνεργασία με άλλες εγκαταστάσεις.

Με την συμπλήρωση των 200 ετών ύπαρξης το 2007 το Ίδρυμα μετονομάστηκε σε Εθνική Βιβλιοθήκη της Πορτογαλίας (BNP) και ξεκίνησε μια διαδικασία αναδιάρθρωσης που επιδιώκει να βοηθήσει τόσο στον εμπλουτισμό όσο και στη δημοσιοποίηση της βιβλιογραφικής κληρονομιάς του έθνους και στον εκσυγχρονισμό, τον εξορθολογισμό και τη βελτίωση της επιχειρήσεων. με τρόπο που εξυπηρετεί το κοινό, την επαγγελματική κοινότητα, τους εκδότες και τους βιβλιοπώλες.

Αποστολή και δραστηριότητες

Η αποστολή της BNP είναι να συλλέγει, να επεξεργάζεται και να διατηρεί την πορτογαλική κληρονομιά αρχείων, συμπεριλαμβανομένων αρχείων στα πορτογαλικά που αφορούν την Πορτογαλία, ανεξάρτητα από τη μορφή ή το Μέσο τους. Είναι επίσης υπεύθυνη για τη μελέτη και τη διάδοση αυτής της κληρονομιάς και τη διασφάλιση των συνθηκών που χρειάζονται οι άνθρωποι για να την απολαύσουν, καθώς και την κατάταξη και την απογραφή της βιβλιογραφικής κληρονομιάς του έθνους.

Σύμφωνα με αυτόν τον ορισμό που καθορίζεται στον οργανικό νόμο που διέπει τη BNP, η Βιβλιοθήκη συνεχίζει να επιδιώκει την ουσία των θεμελιωδών σκοπών και στόχων για τους οποίους ιδρύθηκε το 1796, αλλά είναι επίσης υπεύθυνη για την παροχή ποικίλων υπηρεσιών, τόσο για τον πορτογαλικό πολιτισμό όσο και στο ευρύ κοινό - μεταξύ άλλων μέσω του διαδικτυακού καταλόγου των συλλογών και της Εθνικής Ψηφιακής Βιβλιοθήκης - και σε επαγγελματίες στον τομέα της έκδοσης και της πληροφόρησης και της τεκμηρίωσης.

Για το σκοπό αυτό, η BNP ενεργεί ως η Εθνική Βιβλιογραφική Υπηρεσία, η οποία είναι υπεύθυνη για την υποχρεωτική νόμιμη κατάθεση των δημοσιεύσεων και των υπηρεσιών ISSN, ISMN και CIP (Καταλογογράφηση πριν από τη δημοσίευση) της χώρας, την καταχώριση και τη διάδοση της πορτογαλικής εθνικής βιβλιογραφίας, και τον συντονισμό και τη διαχείριση της PORBASE (εθνικής βιβλιογραφικής βάσης δεδομένων). Από την άποψη αυτή, έχει επίσης αναλάβει μια σειρά δράσεων που συμβάλλουν στην προώθηση της επαγγελματικής ανάπτυξης των βιβλιοθηκών, σε συνδυασμό με τον ρόλο της ως φορέα που είναι υπεύθυνος για τα εθνικά πρότυπα σχετικά με την τεκμηρίωση και τις πληροφορίες στην Πορτογαλία.

Η προστασία και η ενίσχυση της βιβλιογραφικής κληρονομιάς της χώρας είναι δύο άλλες θεμελιώδεις πτυχές της αποστολής της BNP, στον διπλό ρόλο της ως οντότητας που είναι υπεύθυνη για τη διατήρηση και τον έλεγχο αυτής της κληρονομιάς και ως φύλακας της μεγαλύτερης συλλογής βιβλιογραφικών θησαυρών της Πορτογαλίας. Είναι επίσης υπεύθυνη για τη μελέτη και την δημοσίευση στην Πορτογαλία και στο εξωτερικό, και αυτό γίνεται μέσω μιας σειράς έργων που περιλαμβάνουν διοργανική συνεργασία, εκθέσεις, ερευνητικές δραστηριότητες και δημοσιεύσεις.

Συλλογές

Αναγνωστήριο

Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Πορτογαλίας είναι η μεγαλύτερη βιβλιοθήκη της χώρας και ένα έγκριτο ίδρυμα στην πολιτιστική σκηνή. Συλλέγει, επεξεργάζεται και διατηρεί τη βιβλιογραφική κληρονομιά του έθνους και την καθιστά διαθέσιμη στην πνευματική και επιστημονική κοινότητα.

Η Βιβλιοθήκη διαθέτει μια μεγάλη ποικιλία συλλογών που αποτελούν πηγή τεκμηρίωσης από όλες τις εποχές,, όλους τους τύπους και για όλα τα θέματα. Ο συνδυασμός νόμιμης κατάθεσης, αποκτήσεων και δωρεών έχει ως αποτέλεσμα την συνεχόμενη εξέλιξη της κληρονομιάς . Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στα πορτογαλικά έργα.

Γενική Συλλογή

Η Γενική Συλλογή είναι η μεγαλύτερη της BNP, με πάνω από 3 εκατομμύρια τεκμήρια [4], τα περισσότερα εκ των οποίων είναι πορτογαλικές εκδόσεις. Καλύπτει την περίοδο από τον 16ο έως τον 21ο αιώνα. Με αφετηρία τις συλλογές της Βιβλιοθήκης του Βασιλικού Συμβουλίου Λογοκρισίας και τις βιβλιοθήκες των Μονών που καταργήθηκαν το 1834, η συλλογή χωρίζεται σε τμήματα μονογραφιών με κύριο θέμα, μια σειρά ειδικών συλλογών που κληροδοτήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια, και μια τεράστια συλλογή 50.000 πορτογαλικών περιοδικών τίτλων και περίπου 240 ξένων. Η Γενική Συλλογή περιέχει συστηματικά όλα όσα έχουν εκδοθεί στην Πορτογαλία και έχουν παρασχεθεί στη Βιβλιοθήκη με το σύστημα νομικής κατάθεσης από το 1931. Περιλαμβάνει επίσης διατριβές και άλλα ακαδημαϊκά έργα που παράγονται σε πορτογαλικά πανεπιστήμια, τα οποία υπόκεινται επίσης σε υποχρεωτική κατάθεση από το 1986.

Σπάνια βιβλία και χειρόγραφα

"Ο Leonor Teles μπροστά στο πτώμα του κόμη Andeiro".

Οι διάφορες συλλογές που γενικά αποκαλούνται «σπάνια βιβλία και χειρόγραφα» περιλαμβάνουν τα πιο πολύτιμα και σημαντικά περιουσιακά στοιχεία της BNP. Η συλλογή χειρογράφων αποτελείται σήμερα από έξι συλλογές, με έντυπα βιβλιοθήκης και αρχείου διαφόρων ειδών και τύπων και διαφορετικής προέλευσης, από τον 12ο αιώνα μέχρι σήμερα. Η παγκόσμια συλλογή περιέχει συνολικά 15.000 κωδικούς και 36.000 διάφορα χειρόγραφα.. Η συλλογή των Σπάνιων Τυπωμένων Βιβλίων αποτελείται από μια επιλογή έργων των οποίων η σπανιότητα, η χρονολογία, ή τα εκδοτικά χαρακτηριστικά τους χάρισαν μια θέση στο " Πολύτιμο αποθεματικό" των τυπωμένων βιβλίων της BNP, η οποία διαθέτει πάνω από 30.000 αντίτυπα. Υπάρχουν δύο κύρια τμήματα, τα οποία χωρίζονται ανάλογα με την χρονολογία: έως 1500 (Αρχέτυπα) και τυπωμένα από το 1501 (Σπάνια βιβλία). Υπάρχει επίσης μια σειρά άλλων συλλογών, που ομαδοποιήθηκαν με βάση διάφορα κριτήρια, όπως θέμα, τυπογραφία ή ειδικά χαρακτηριστικά. Τα ιστορικά αρχεία περιέχουν αρχειακό υλικό από διάφορες πηγές, με έμφαση στα προσωπικά και οικογενειακά αρχεία. Τα παλαιότερα αρχεία χρονολογούνται από τον 11ο αιώνα. Συνολικά, υπάρχουν περίπου 466 ξεχωριστές συλλογές (ή τμήματα συλλογών). Τα ιστορικά αρχεία της BNP συμπεριλαμβάνονται σ' αυτές τις συλλογές . Το Αρχείο Σύγχρονου Πορτογαλικού Πολιτισμού (ACPC) φιλοξενεί σήμερα τις συλλογές προσωπικών αρχείων 148 συγγραφέων και άλλων προσωπικοτήτων του 19ου και του 20ού αιώνα. Τα σημαντικότερα ονόματα είναι οι: Fernando Pessoa, Eça de Queirós, Camilo Castelo Branco, Camilo Pessanha, Antero de Quental, Oliveira Martins, Jaime Cortesão, Raul Proença, Vitorino Nemésio, Vergílio Ferreira και José Saramago, μεταξύ άλλων.

Συλλογή Χαρτογραφίας

Η συλλογή Χαρτογραφίας περιέχει περίπου 6.800 τίτλους που αποτελούνται από έντυπους και χειρόγραφους άτλαντες, χάρτες και σχέδια που παράγονται και / ή δημοσιεύονται από τον 16ο αιώνα. Αν και η συλλογή περιλαμβάνει χαρτογραφικές αναπαραστάσεις από όλα τα μέρη του κόσμου, η πλειοψηφία των αντικείμενων αντιπροσωπεύει την Πορτογαλία και τους παλιούς υπερπόντιους τομείς της.

Εικονογραφικές συλλογές

Οι εικονογραφικές συλλογές περιέχουν περίπου 117.000 εικόνες σε χαρτί και αποτελούν εξειδικευμένο τμήμα της Βιβλιοθήκης από το 1976. Αρχικά αποτελούνταν από τρεις αρχικές συλλογές που ανήκαν στο Τμήμα Σπανίων Βιβλίων και Χειρογράφων (σφραγίδες, σχέδια και θρησκευτικές εικόνες), αλλά ήταν οργανωμένη ως ξεχωριστή συλλογή όταν η Βιβλιοθήκη συνειδητοποίησε πλήρως τη σημασία τους για τη μελέτη της ιστορίας, της κοινωνιολογίας, της τέχνης κ.λπ., και αναγνώρισε την αξία της κληρονομιάς τους.

Εικονογραφικές συλλογές

Η μουσική συλλογή της BNP είναι μία από τις σημαντικότερες στην Πορτογαλία και είναι ιδιαίτερα χρήσιμη για ιστορικές και μουσικολογικές έρευνες. Περιέχει περισσότερα από 50.000 αντικείμενα που κυμαίνονται από τον 12ο έως τον 20ό αιώνα, τα περισσότερα από τα οποία κατασκευάστηκαν στην Πορτογαλία. Εκτός από τυπωμένες και χειρόγραφες παρτιτούρες, προσφέρει βιβλία και περιοδικά με μουσικά θέματα, βιβλιαράκια, προγράμματα, αφίσες, φωτογραφίες, μία ποικιλία προσωπικών και θεσμικών αρχείων και άλλο υλικό που σχετίζεται με τη μουσική παραγωγή και μουσικές ηχογραφήσεις.

Ανάγνωση για άτομα με προβλήματα όρασης

Η υπηρεσία ανάγνωσης για άτομα με προβλήματα όρασης διατηρεί και παράγει έργα σε μπράιγ και ηχογραφημένα βιβλία από το 1969. Η υπηρεσία χρησιμοποιεί χαρτί, κασέτες και ψηφιακές μορφές. Διαθέτει περισσότερα από 7.000 στοιχεία σε γραφή Μπράιγ, συμπεριλαμβανομένων 4.000 μουσικών έργων και 1.575 τίτλους ήχου.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Δείτε επίσης

Παραπομπές

  1. Cemlyn Davies (30 January 2021). «National Library of Wales: Ministers accused of 'lack of political will'». BBC. https://www.bbc.co.uk/news/uk-wales-55859950. Ανακτήθηκε στις 30 January 2021. 
  2. «Legal Deposit». www.bnportugal.pt. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2011. 
  3. As Real Biblioteca Pública da Corte (Royal Public Library of the Court)
  4. «General collection». www.bnportugal.pt. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2011. 

Κατηγορία:Εθνικές βιβλιοθήκες]] Κατηγορία:Βιβλιοθήκες ανά χώρα]] Κατηγορία:Ψηφιακές βιβλιοθήκες]]

Ιστορία

Η Ίδρυση των Εθνικών Αρχείων του Καναδά χρονολογείται από το 1872, πέντε χρόνια μετά την Καναδική Συνομοσπονδία, όταν δημιουργήθηκε ένα τμήμα στο Υπουργείο Γεωργίας για τη διατήρηση ιστορικών αρχείων. Τέσσερις δεκαετίες αργότερα, το 1912, η υπηρεσία Δημόσιων Αρχείων ιδρύθηκε με Κοινοβουλευτική πράξη [1].

Το 1948 ο W. Kaye Lamb διορίστηκε αρχειοφύλακας. Εκτός από τις αρμοδιότητες που σχετίζονται με αυτήν τη θέση, του ανετέθη επίσης το καθήκον να οργανώσει τη δημιουργία της Εθνικής Βιβλιοθήκης. Μόλις τον Ιούνιο του 1952 εγκρίθηκε ο νόμος για την Εθνική Βιβλιοθήκη, ο οποίος τέθηκε σε ισχύ την επόμενη 1η Ιανουαρίου. Εκείνη τη στιγμή, ο W. Kaye Lamb διορίστηκε Εθνικός Βιβλιοθηκονόμος, ενώ παρέμεινε Αρχειοφύλακας. Καθήκον της Εθνικής Βιβλιοθήκης είναι : η σύσταση ενός εθνικού ταμείου, η διαχείριση της νόμιμης κατάθεσης και την καθιέρωση βιβλιογραφικό έλεγχο και εθνικές βιβλιογραφικές υπηρεσίες ". Το έτος 1967 σημαδεύτηκε με το τέλος της κατασκευής του κτιρίου της οδού Wellington στην Οτάβα, που κατασκευάστηκε για να στεγάσει την Εθνική Βιβλιοθήκη και τα Εθνικά Αρχεία[2].

Η Βιβλιοθήκη και Αρχεία Καναδάς δημιουργήθηκε το 2004 μέσω της συγχώνευσης της Εθνικής Βιβλιοθήκης του Καναδά και των Εθνικών Αρχείων του Καναδά. Η ενοποίηση αυτών των δύο ιδρυμάτων αποτελεί μία καινοτομία, γεγονός που καθιστά την καναδική εμπειρία πρότυπο για άλλες χώρες που θα ήθελαν να αναλάβουν παρόμοιο έργο. Όταν δημιουργήθηκε ο νέος θεσμός, ο Ιαν Γουίλσον έγινε ο πρώτος Βιβλιοθηκονόμος και Αρχειοθέτης του Καναδά. Ο Ντάνιελ Κάρον τον διαδέχθηκε το 2009 και το 2013 ο Ντάνιελ Κάρον άφησε τη θέση του [3]. Αντικαταστάθηκε το 2014 από τον Guy Berthiaume[4]. Στις 29 Αυγούστου 2019 ο Guy Berthiaume συνταξιοδοτήθηκε [5]. Στις 27 Μαΐου 2019, η Leslie Weir έγινε η πρώτη γυναίκα που ηγήθηκε το ίδρυμα ως Βιβλιοθηκονόμος και Αρχειοθέτης του Καναδά για τετραετή θητεία[6].

Κληρονομιά των Ιθαγενών

Στο πλαίσιο της προσπάθειας προς την συμφιλίωση, η κυβέρνηση του Καναδά επιθυμεί να ανανεώσει τη σχέση της με τους αυτόχθονες λαούς του Καναδά. Η Βιβλιοθήκη και Αρχεία του Καναδά συμμετέχουν σε αυτή την προσπάθειας , ιδίως λόγω της αποστολής της η οποία είναι να διατηρήσει και να διαδώσει την κληρονομιά των ντοκιμαντέρ των πρώτων εθνών, Inuit και Métis.

Έτσι, το ίδρυμα αποκτά αρχεία που περιέχουν την Αβορίγινα φωνή. Αυτά τα αποθέματα συγκεντρώνουν κρατικά αρχεία, ιδιωτικά αρχεία και έντυπα που δημοσιεύτηκαν εδώ και 400 χρόνια σχετικά με τους Ιθαγενείς του Καναδά. Όλο αυτό το υλικό είναι χρήσιμο για την πολιτιστική αναζωογόνηση, καθώς και για τα γενεαλογικά στοιχεία που περιέχουν, για την υποστήριξή και την εκπαίδευση των αυτοχθόνων και μη [7]. Η Βιβλιοθήκη και Αρχεία παρέχει τη δυνατότητα στους χρήστες να συμβουλεύονται τις ψηφιακές συλλογές αρχείων του Καναδά σχετικά με τους Ιθαγενείς καθώς και την ιστοσελίδα του ιδρύματος.

Τα αξιοσημείωτα αρχεία της Βιβλιοθήκης του Καναδά είναι τα αρχεία του συγγραφέα Michel Noël, ένας από τους μεγαλύτερους γαλλόφωνους Αμερικανούς από τη φυλή των ινδιάνων στον Καναδά και του Charles Angus Cooke, από τους πρώτους και μοναδικούς ιθαγενείς του 19ου αιώνα που προσλήφθηκε από το Υπουργείο Ινδικών Υποθέσεων. και Howard Adams, ένας διάσημος ακτιβιστής της Métis.[8]

Σχέδιο δράσης της Βιβλιοθήκης

Μετά τη δημοσίευση της τελικής έκθεσης της Επιτροπής Αλήθειας και Συμφιλίωσης του Καναδά το 2015, η Βιβλιοθήκη και τα Αρχεία του Καναδά ανέπτυξαν, με τον Ινδογενή Συμβουλευτικό Κύκλο, ένα σχέδιο δράσης που ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2019 [9]. Αυτό το σχέδιο πρέπει να είναι συμβατό με τις αρχές της Διακήρυξη των Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα των αυτοχθόνων λαών [10]. Προβλέπει την λήψη 28 νέων μέτρων έως το 2024 [11], αυτό το σχέδιο χωρίζεται σε τέσσερις κατηγορίες [12]:

  • Θεσμικές αλλαγές (μέτρα 1 έως 9).
  • Κινητοποίηση και συνεργασία (μέτρα 10 έως 14).
  • Διαχείριση αρχείων της βιβλιοθήκης και αρχείων του Καναδά σχετικά με τις πρώτες φυλές (First Nations), Inuit και το Métis Nation (μέτρα 15 έως 23) •
  • Προώθηση και υποστήριξη (μέτρα 24 έως 28).

Τον Δεκέμβριο του 2019, η έκθεση προόδου σχετικά με την υλοποίηση των δεσμεύσεων της Βιβλιοθήκης και του Αρχείου του Καναδά ανέφερε 19 μέτρα σε εξέλιξη, 8 μέτρα που ξεκίνησαν και 1 μέτρο δεν ξεκίνησε [13].

Αρχές και πρωτοβουλίες

Εκτός από τα μέτρα που προβλέπονται στο Σχέδιο Δράσης, πέντε αρχές καθοδηγούν τη Βιβλιοθήκη και Αρχεία του Καναδά στις πρωτοβουλίες των Αβορίγινων. Συνοδεύονται από τις πρωτοβουλίες εμπνευσμένες από αυτές τις αρχές:

Συνεργασία

Από το 2002, η Βιβλιοθήκη και τα Αρχεία του Καναδά συνεργάζονται στο έργο (Un visage, un nom -ένα πρόσωπο, ένα όνομα) που ξεκίνησε από το Nunavut Sivuniksavut College σε συνεργασία με την κυβέρνηση του Nunavut. Στοχεύει, με τη συμμετοχή του κοινού, στον εντοπισμό των Ινουίτ που υπάρχουν στα φωτογραφικά αρχεία, τα οποία η αρχική περιγραφή είναι πολύ ασαφής για να επιτρέψει μια ακριβή έρευνα για ένα άτομο, μία οικογένεια ή μία κοινότητα, με τη βοήθεια του κοινού. Αυτό το έργο βοηθά επίσης στην συμφιλίωση μεταξύ των γενεών και ενισχύει την κατανόηση των Καναδών για την Ιστορία των ιθαγενών [14]. Στα χρόνια που ακολούθησαν, το έργο επεκτάθηκε και περιελάμβανε φωτογραφίες ολόκληρου του Καναδικού Βορρά. το 2015 επεκτάθηκε στα Πρώτα Έθνη και στους Μέτι που ζούσαν στο νότο [15]. Από την έναρξη του έργου, έχουν ψηφιοποιηθεί περίπου 12.000 φωτογραφίες και πάνω από 3.000 άτομα, χώροι και εκδηλώσεις μέσω της συμμετοχής του κοινού [16]. Συνολικά, σχεδόν 12 εκατομμύρια φωτογραφίες ιθαγενών περιμένουν να ταυτοποιηθούν [17].

Προσβασιμότητα

Εδώ είμαστε: Εδώ είναι οι ιστορίες μας είναι ένα παράδειγμα πρωτοβουλίας ψηφιοποίησης συλλογών της Βιβλιοθήκης και Αρχείων του Καναδά όπου το ενδιαφέρον εστιάζεται στους αυτόχθονες πολιτισμούς και γλώσσες. Αυτό το έργο είναι δωρεάν διαθέσιμο με διαδικτυακή πρόσβαση σε ψηφιακά έντυπα της συλλογής, καθώς και τη δημιουργία εργαλείων ψηφιακής πρόσβασης για την ενίσχυση και τη διευκόλυνση της πρόσβασης σε συλλογές κληρονομιάς με ντοκιμαντέρ ιθαγενών στις κοινότητες των Πρώτων Εθνών, Inuit και Métis [18], [19]

Το Listen to Hear Our Voices είναι μια άλλη πρωτοβουλία που επιτρέπει την ψηφιοποίηση ντοκιμαντέρ των ιθαγενών. Σε αυτήν την περίπτωση, οι αυτόχθονες οργανώσεις είναι επιλέξιμες για χρηματοδότηση έως και 100.000 $ για έργα ψηφιοποίησης εντύπων που τεκμηριώνουν διαφορετικούς γηγενείς πολιτισμούς και γλώσσες.

Σεβασμός

Η Βιβλιοθήκη και τα Αρχεία του Καναδά προωθούν τον σεβασμό για τις αυτόχθονες κοινότητες του Καναδά, τις παραδόσεις και τα πρωτόκολλά τους σε έργα διατήρησης και διάδοσης της κληρονομιάς τους σε ντοκιμαντέρ [20].

Στο πλαίσιο ενός έργου 12 εκατομμυρίων δολαρίων [21], το ίδρυμα προσέλαβε επτά γηγενείς αρχειοφύλακες "που θα ταξιδέψουν σε ολόκληρη τη χώρα για να αναζητήσουν αρχεία που βρίσκονται σήμερα σε κοινότητες " και να καταγράψουν τις ιστορίες τους. Από σεβασμό, τα Αρχεία που ανακαλύφθηκαν δεν θα μεταφερθούν στην Οτάβα. Μάλλον, θα διατηρούνται σε αυτόχθονες κοινότητες.

Βιβλιοθηκονόμοι και Αρχειοθέτες

Βιβλιοθηκονόμοι και Αρχειοθέτες του Καναδά
Όνομα θητεία Σημειώσεις
Βιβλιοθηκονόμοι και Αρχειοθέτες του Καναδά
Leslie Weir 2019–incumbent πρώτη γυναίκα που κατέχει αυτή τη θέση [22]
Guy Berthiaume[23] 2014–19
Daniel J. Caron[24] 2009–13
Ian E. Wilson[25][26] 2004–09 Ο Wilson κατείχε τη θέση του Εθνικού Αρχειοθέτη από το 1999 και μετά έγινε Βιβλιοθηκονόμο και Αρχειοθέτη του Καναδά με την ίδρυση του LAC.
Βιβλιοθηκονόμοι του Καναδά
Roch Carrier[27] 1999–2004
Marianne Scott[27] 1984–99
Guy Sylvestre[28] 1968–83
William Kaye Lamb[29] 1953–68
Αρχειοφύλακες
Ian E. Wilson[26][30] 1999–2004 Εθνικός Αρχειοθέτης έως ότου ο ρόλος συγχωνεύθηκε με αυτόν του Εθνικού Βιβλιοθηκονόμου του Καναδά μετά την καθιέρωση του LAC. Ο Wilson συνέχισε ως Βιβλιοθηκονόμος και Αρχειοθέτης του Καναδά μέχρι το 2009.
Jean-Pierre Wallot 1985–97 Αρχειοθέτης και από το 1987 Εθνικός αρχειοθέτης.
Wilfred I. Smith[31][32] 1970–84 Αρχειοθέτης
William Kaye Lamb[31] 1948–68 Αρχειοθέτης
Gustave Lanctot[33] 1937–48 Αρχειοθέτης
James F. Kenney[34] 1935-37 Αναπληρωτής Αρχειοθέτης
Sir Arthur George Doughty[35] 1904–35 Αρχειοθέτης . Ένα άγαλμα του Doughty βρίσκεται στη βόρεια πλευρά του κτιρίου LAC στην Οτάβα.[35]
Douglas Brymner[36] 1872–1902 Αρχειοθέτης

Βιβλιογραφία

  • Edward Kasinec, "A Soviet Research Library Remembered," Libraries & Culture, vol. 36, no. 1 (Winter 2001), pp. 16–26. In JSTOR.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Δείτε επίσης

Παραπομπές

  1. «National Archives of Canada | The Canadian Encyclopedia». www.thecanadianencyclopedia.ca. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2021. 
  2. Gordon, Ross· MacDonald, Bertrum H. (6 Ιουλίου 2018). Gerson, Carole, επιμ. Chapitre 15. Les bibliothèques. Thématique Art et littérature. Montréal: Presses de l’Université de Montréal. σελίδες 439–477. ISBN 979-10-365-0422-8. 
  3. «Daniel Caron quitte Bibliothèque et Archives Canada». Le Devoir (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2021. 
  4. «Guy Berthiaume dirigera la Bibliothèque du Canada». La Presse (στα Γαλλικά). 14 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2021. 
  5. «Guy Berthiaume prend sa retraite». ici.radio-canada.ca (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2021. 
  6. canadien, Patrimoine. «Le ministre Rodriguez annonce une nomination à Bibliothèque et Archives Canada». www.newswire.ca (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2021. 
  7. Smith, Johanna; Ellis, Benjamin (2019). «Revitaliser les cultures et les langues autochtones au Canada : les nouvelles initiatives de Bibliothèque et Archives Canada» (στα γαλλικά). Archives 48 (2): 161–170. doi:10.7202/1067529ar. ISSN 0044-9423. https://www.erudit.org/fr/revues/archives/2019-v48-n2-archives05126/1067529ar/. 
  8. Lainey, Jonathan (2009). «Quelques nouveautés concernant le patrimoine documentaire autochtone» (στα γαλλικά). Recherches amérindiennes au Québec 39 (3): 117–119. doi:10.7202/045812ar. ISSN 0318-4137. https://www.erudit.org/fr/revues/raq/2009-v39-n3-raq4017/045812ar/. 
  9. Government of Canada, Department of Justice (14 Ιουλίου 2017). «Department of Justice - Principles respecting the Government of Canada's relationship with Indigenous peoples». www.justice.gc.ca. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2021. 
  10. Vernier, Melissa (2016-12-20). «Réappropriation du patrimoine autochtone : défis et nouvelles pratiques muséales et archivistiques» (στα αγγλικά). Partnership: The Canadian Journal of Library and Information Practice and Research 11 (2). doi:10.21083/partnership.v11i2.3586. ISSN 1911-9593. https://journal.lib.uoguelph.ca/index.php/perj/article/view/3586. 
  11. Canada, Bibliothèque et Archives (14 Φεβρουαρίου 2019). «Plan d'action pour le patrimoine autochtone». www.bac-lac.gc.ca. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2021. 
  12. Government of Canada, Department of Justice (14 Ιουλίου 2017). «Department of Justice - Principles respecting the Government of Canada's relationship with Indigenous peoples». www.justice.gc.ca. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2021. 
  13. Government of Canada, Department of Justice (14 Ιουλίου 2017). «Department of Justice - Principles respecting the Government of Canada's relationship with Indigenous peoples». www.justice.gc.ca. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2021. 
  14. Lett, Stephanie (2017-10-20). «The Arthur H. Tweedle Collection, Project Naming, and Hidden Stories of Colonialism» (στα αγγλικά). Past Imperfect 20. doi:10.21971/P71Q17. ISSN 1718-4487. https://journals.library.ualberta.ca/pi/index.php/pi/article/view/29343. 
  15. «Retracer la mémoire autochtone». Le Devoir (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2021. 
  16. Smith, Johanna; Ellis, Benjamin (2019). «Revitaliser les cultures et les langues autochtones au Canada : les nouvelles initiatives de Bibliothèque et Archives Canada» (στα γαλλικά). Archives 48 (2): 161–170. doi:10.7202/1067529ar. ISSN 0044-9423. https://www.erudit.org/fr/revues/archives/2019-v48-n2-archives05126/1067529ar/. 
  17. ICI.Radio-Canada.ca, Zone Société-. «« Un visage, un nom » : les Premières Nations invitées à identifier leurs ancêtres». Radio-Canada.ca (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2021. 
  18. Canada, Library and Archives (14 Φεβρουαρίου 2019). «Library and Archives Canada's Guiding Principles to Reconciliation and Indigenous Rights». www.bac-lac.gc.ca. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2021. 
  19. Canada, Library and Archives (14 Φεβρουαρίου 2019). «Library and Archives Canada's Guiding Principles to Reconciliation and Indigenous Rights». www.bac-lac.gc.ca. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2021. 
  20. Canada, Library and Archives (14 Φεβρουαρίου 2019). «Library and Archives Canada's Guiding Principles to Reconciliation and Indigenous Rights». www.bac-lac.gc.ca. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2021. 
  21. «Faire plus de place aux autochtones dans le récit collectif, grâce aux archives». Le Devoir (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2021. 
  22. Library and Archives Canada- ​Leslie Weir
  23. Government of Canada (April 14, 2014). Guy Berthiaume appointed as Librarian and Archivist of Canada. Δελτίο τύπου.
  24. «Biography of Dr. Daniel J. Caron». LAC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Μαΐου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2013. He was appointed the Librarian and Archivist of Canada on April 24, 2009. 
  25. «Mr. Wilson's Biography». LAC. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2013. Ian E. Wilson has just retired as the first Librarian and Archivist of Canada. Appointed as National Archivist in 1999, he and the National Librarian, Roch Carrier, OC, developed and led the process to create a new knowledge institution for Canada in the 21st century, the integrated Library and Archives of Canada. When the legislation came into force in May, 2004, Ian Wilson took on this new responsibility. 
  26. 26,0 26,1 «Fellows of ICA: Ian E. Wilson». International Council on Archives. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις Ιουνίου 8, 2013. Ανακτήθηκε στις Μαΐου 30, 2013. Dr. Wilson served as National Archivist of Canada, 1999 to 2004, and then as head of the newly amalgamated Library and Archives Canada. He retired in 2009 and received the unusual honour of being named Librarian and Archivist of Canada Emeritus. 
  27. 27,0 27,1 Office of the Minister of Canadian Heritage (July 5, 1999). Appointments to the Positions of National Archivist and of National Librarian. Δελτίο τύπου.
  28. «Guy Sylvestre fonds». LAC. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2013. He was Associate National Librarian (1956-1968) and then National Librarian (1968-1983) at the National Library of Canada. 
  29. «W. Kaye Lamb fonds [multiple media]». LAC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2013. Dr. Lamb was appointed as Canada's first national librarian in 1953 ... Dr. Lamb retired as national librarian in 1968 and as Dominion archivist in January 1969. 
  30. Wilson, Ian E. (2005). «'The Gift of One Generation to Another': The Real Thing for the Pepsi Generation». Στο: Blouin, Francis X.· Rosenberg, William G. Archives, documentation, and institutions of social memory : essays from the Sawyer Seminar (1st pbk. έκδοση). Ann Arbor: University of Michigan Press. σελ. 341. ISBN 9780472114931. The position of national archivist was vacant for more than two years, from the retirement of Dr. Jean-Pierre Wallot on June 6, 1997, to the announcement of my appointment on July 5, 1999. 
  31. 31,0 31,1 Laplante, Normand. «Before Mr. Lamb and Mr. Smith went to Ottawa». LAC. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2013. The first is known as a pioneer of archival administration in Canada whose work as Dominion Archivist from 1948 to 1968 made the Public Archives of Canada a truly modern institution ... Most of their personal papers kept at the NA relate to the period in which they led the institution from 1948 to 1984. 
  32. «Wilfred I. Smith fonds [multiple media]». LAC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2013. He joined the Public Archives of Canada in Ottawa in 1950. From 1963 to 1968, Smith held various managerial positions within the Archives: chief of the Manuscript Division (1963-1964), director of the Historical Branch (1964-1965), Assistant Dominion Archivist (1965-1968) and Acting Dominion Archivist (1968-1970). In 1970, he was appointed Dominion Archivist, a position he held until his retirement in 1984. 
  33. Bélanger, Claude. «Quebec History – Gustave Lanctot (1883-1975)». Marianopolis College. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2013. In 1937 he was appointed deputy minister and Dominion Archivist, a position he would hold until his retirement in 1948. 
  34. Wilson, Ian E. (January 1982). «"A Noble Dream": The Origins of the Public Archives of Canada». Archivaria: 16–35. https://archivaria.ca/index.php/archivaria/article/view/10966/11899. Ανακτήθηκε στις October 18, 2020. 
  35. 35,0 35,1 «Sir Arthur George Doughty (1860-1936)». LAC. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2013. 
  36. «Dictionary of Canadian Biography Online – Brymner, Douglas». University of Toronto. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2013. 

Κατηγορία:Εθνικές βιβλιοθήκες]] Κατηγορία:Βιβλιοθήκες ανά χώρα]] Κατηγορία:Ψηφιακές βιβλιοθήκες]]