Κανονισμοί του Διαγωνισμού Τραγουδιού Eurovision: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Προσθήκη συνδέσεων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 130: Γραμμή 130:
Κάθε διαγωνιζόμενη παράσταση μπορεί να εμφανίζει μόνο έξι άτομα στη σκηνή και δεν μπορεί να περιέχει ζώα.<ref name="Rules" /> Από το {{Escyr|1990}}, όλοι οι ερμηνευτές πρέπει να είναι άνω των 16 ετών την ημέρα της ζωντανής παράστασης στην οποία εμφανίζονται. Αυτός ο κανόνας εισήχθη αφού δύο καλλιτέχνες στο {{Escyr|1989||διαγωνισμό του 1989}} ήταν 11 και 12 ετών την ημέρα του διαγωνισμού, γεγονός που προκάλεσε παράπονα από μερικές από τις άλλες συμμετέχουσες χώρες.{{sfn|O'Connor|2010|pp=120–123}}<ref name="Lausanne 89">{{cite web |title=Eurovision Song Contest: Lausanne 1989 |url=https://eurovision.tv/event/lausanne-1989 |publisher=Eurovision Song Contest |access-date=4 July 2020}}</ref> Η εισαγωγή αυτού του κανόνα σημαίνει ότι η [[Σάντρα Κιμ]], η οποία κέρδισε το διαγωνισμό για το {{Esccnty|BEL}} το {{Escyr|1986}} σε ηλικία 13 ετών, θα παραμείνει η νεότερη νικήτρια του διαγωνισμού στο διηνεκές.<ref name="Bergen 86">{{cite web |title=Eurovision Song Contest: Bergen 1986 |url=https://eurovision.tv/event/bergen-1986 |publisher=Eurovision Song Contest |access-date=4 July 2020}}</ref>{{sfn|O'Connor|2010|pp=104–107}} Κανένας ερμηνευτής δεν μπορεί να διαγωνιστεί για περισσότερες από μία χώρες στον διαγωνισμό σε ένα δεδομένο έτος.<ref name="Rules" />
Κάθε διαγωνιζόμενη παράσταση μπορεί να εμφανίζει μόνο έξι άτομα στη σκηνή και δεν μπορεί να περιέχει ζώα.<ref name="Rules" /> Από το {{Escyr|1990}}, όλοι οι ερμηνευτές πρέπει να είναι άνω των 16 ετών την ημέρα της ζωντανής παράστασης στην οποία εμφανίζονται. Αυτός ο κανόνας εισήχθη αφού δύο καλλιτέχνες στο {{Escyr|1989||διαγωνισμό του 1989}} ήταν 11 και 12 ετών την ημέρα του διαγωνισμού, γεγονός που προκάλεσε παράπονα από μερικές από τις άλλες συμμετέχουσες χώρες.{{sfn|O'Connor|2010|pp=120–123}}<ref name="Lausanne 89">{{cite web |title=Eurovision Song Contest: Lausanne 1989 |url=https://eurovision.tv/event/lausanne-1989 |publisher=Eurovision Song Contest |access-date=4 July 2020}}</ref> Η εισαγωγή αυτού του κανόνα σημαίνει ότι η [[Σάντρα Κιμ]], η οποία κέρδισε το διαγωνισμό για το {{Esccnty|BEL}} το {{Escyr|1986}} σε ηλικία 13 ετών, θα παραμείνει η νεότερη νικήτρια του διαγωνισμού στο διηνεκές.<ref name="Bergen 86">{{cite web |title=Eurovision Song Contest: Bergen 1986 |url=https://eurovision.tv/event/bergen-1986 |publisher=Eurovision Song Contest |access-date=4 July 2020}}</ref>{{sfn|O'Connor|2010|pp=104–107}} Κανένας ερμηνευτής δεν μπορεί να διαγωνιστεί για περισσότερες από μία χώρες στον διαγωνισμό σε ένα δεδομένο έτος.<ref name="Rules" />


==Ζωντανή μουσική==
⚫
==Αριθμός των τραγουδιών==
Η ζωντανή μουσική αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του διαγωνισμού από την πρώτη του έκδοση. Τα κύρια φωνητικά των διαγωνιστικών τραγουδιών πρέπει να τραγουδιούνται ζωντανά στη σκηνή, ωστόσο άλλοι κανόνες για την ηχογραφημένη μουσική συνοδεία έχουν αλλάξει με την πάροδο του χρόνου.<ref name="Back for good">{{cite web |title=Changes announced to ensure Eurovision comes 'back for good' |url=https://eurovision.tv/story/changes-announced-to-ensure-eurovision-comes-back-for-good |publisher=Eurovision Song Contest |access-date=4 July 2020 |date=18 June 2020}}</ref>
⚫
Κάθε χώρα του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision δικαιούται να εισάγει μόνο ένα τραγούδι. Ο τελικός διαγωνισμός περιορίζεται σε 26 τραγούδια (με εξαίρεση το 2015, όταν η Αυστραλία συμμετείχε στον διαγωνισμό και 27 τραγούδια συναγωνίστηκαν στον τελικό). Αποτελούνται από τα ακόλουθα:


Η ορχήστρα ήταν ένα εξέχον χαρακτηριστικό του διαγωνισμού από το 1956 έως το 1998. Προ-ηχογραφημένα δευτερεύοντα κομμάτια επιτράπηκαν για πρώτη φορά στο διαγωνισμό το 1973, αλλά σύμφωνα με αυτόν τον κανόνα τα μόνα όργανα που μπορούσαν να ηχογραφηθούν έπρεπε επίσης να "δειχτούν" στη σκηνή, ενώ το 1997, αυτός ο κανόνας άλλαξε ώστε να επιτρέπεται η ηχογράφηση όλης της ενόργανης μουσικής, ωστόσο η διοργανώτρια χώρα ήταν ακόμη υποχρεωμένη να παρέχει ορχήστρα.{{sfn|O'Connor|2010|pp=148–151}} Το 1999, οι κανόνες άλλαξαν ξανά, καθιστώντας την ορχήστρα προαιρετική απαίτηση. Ο διοργανωτής ραδιοτηλεοπτικός φορέας του {{Escyr|1999||διαγωνισμού του 1999}}, το IBA του Ισραήλ, αποφάσισε στη συνέχεια να μην παρέχει μια ορχήστρα ως μέτρο εξοικονόμησης κόστους, πράγμα που σημαίνει ότι όλες οι συμμετοχές θα χρησιμοποιούσαν ένα υποστηρικτικό κομμάτι για πρώτη φορά στην ιστορία του διαγωνισμού.<ref name="99 Rules" /><ref name="Jerusalem 99">{{cite web |title=Eurovision Song Contest: Jerusalem 1999 |url=https://eurovision.tv/event/jerusalem-1999 |publisher=Eurovision Song Contest |access-date=1 July 2020}}</ref>{{sfn|O'Connor|2010|pp=156–159}} Οι σημερινοί κανόνες του διαγωνισμού διευκρινίζουν τώρα ότι όλο το ορχηστρωτικό τμήμα πρέπει να ηχογραφείται, χωρίς να επιτρέπονται ζωντανά όργανα, καθιστώντας την επιστροφή της ορχήστρας για διαγωνιστικές πράξεις αδύνατη σύμφωνα με τους ισχύοντες κανόνες.<ref name="Rules" /><ref name="15 Rules">{{cite web |title=Public Rules of the 60th Eurovision Song Contest |url=http://www.eurovision.tv/upload/press-downloads/2015/2014-09-02_2015_ESC_rules_EN_PUBLIC_RULES.pdf |publisher=Eurovision Song Contest |access-date=4 July 2020 |archive-url=https://web.archive.org/web/20150430201605/http://www.eurovision.tv/upload/press-downloads/2015/2014-09-02_2015_ESC_rules_EN_PUBLIC_RULES.pdf |archive-date=30 April 2015}}</ref>
⚫
* Οι "Big Five (Μεγάλες Πέντε)" χώρες (Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία και Ιταλία), καθώς είναι οι πέντε μεγαλύτεροι οικονομικοί συντελεστές στο διαγωνισμό, ανταμείβονται με αυτόματες θέσεις στον τελικό.
⚫
* Η οικοδέσποινα χώρα.
⚫
* 10 προκριθέντες από τον 1ο ημιτελικό - που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη πριν από τον διαγωνισμό.
⚫
* 10 προκριθέντες από τον 2ο ημιτελικό - που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη πριν από το διαγωνισμό.


Πριν από το 2020, όλα τα φωνητικά έπρεπε να εκτελούνται ζωντανά, χωρίς φυσικές φωνές κάθε είδους ή φωνητικές απομιμήσεις που επιτρέπονται στα δευτερεύοντα κομμάτια.<ref name="Rules" /> Η συμμετοχή της Κροατίας στον διαγωνισμό του 1999 κυρώθηκε μετά τον διαγωνισμό για την ενσωμάτωση συνθετικών ανδρικών φωνητικών σε παράβαση αυτού του κανόνα, με την Κροατία να τιμωρείται στη συνέχεια με τη δέσμευση της βαθμολογίας τους στο διαγωνισμό εκείνου του έτους κατά 33% για τους υπολογισμούς των πενταετών πόντων τους μέσος όρος για τον προσδιορισμό των χωρών που θα υποβιβαστούν σε μελλοντικούς διαγωνισμούς.<ref name="99 Rules" /><ref name="Jerusalem 99" />{{sfn|O'Connor|2010|pp=156–159}} Πριν από τον διαγωνισμό του 2021, σε μια προσπάθεια να γίνει ο διαγωνισμός πιο ευέλικτος ώστε να αλλάξει μετά την ακύρωση της διοργάνωσης του 2020 και να διευκολυνθεί ο εκσυγχρονισμός, οι διοργανωτές ανακοίνωσαν ότι ηχογραφημένα φωνητικά θα επιτρέπονται σε δοκιμαστική βάση και ως προαιρετική προσθήκη. Ένα παράδειγμα αυτού είναι η είσοδος της Ισλανδίας το 2021, το "[[10 Years (τραγούδι)|10 Years]]", η οποία χρησιμοποίησε μια χορωδία στη γέφυρα του τραγουδιού. Οι αντιπροσωπείες εξακολουθούν να είναι ελεύθερες να παρέχουν ζωντανά φωνητικά αν προτιμούν, και όλα τα βασικά φωνητικά που ερμηνεύουν τη μελωδία του τραγουδιού, συμπεριλαμβανομένων των κορυφαίων τραγουδιστών και τυχόν βοηθητικών τραγουδιστών, πρέπει να εξακολουθούν να εκτελούνται ζωντανά.<ref name="Back for good" />
⚫
Κατά το πρώτο διαγωνισμό, κάθε χώρα είχε τη δυνατότητα να υποβάλει δύο τραγούδια με μέγιστη διάρκεια τριών λεπτών. Σήμερα, απαιτείται να μην ξεπερνά κάθε τραγούδι τα τρία λεπτά, αν και πολλοί καλλιτέχνες καταγράφουν το τραγούδι σε μια μακρύτερη έκδοση, απλώς εκτελώντας μια μικρότερη έκδοση στο Διαγωνισμό. Ο αριθμός των συμμετεχουσών χωρών έχει αυξηθεί σε όλη την ιστορία του Διαγωνισμού και από το 1993 οι κανόνες έχουν αλλάξει αρκετές φορές για να περιορίσουν τον αριθμό των φιναλίστ και να επιτρέψουν τη συμμετοχή των πρώην σοβιετικών και γιουγκοσλαβικών δημοκρατιών, των εθνών του Συμφώνου της Βαρσοβίας και άλλων.

⚫
==Όχι προηγούμενη δημοσιευμένη μουσική==
⚫
Το τραγούδι που συμμετέχει επίσης δεν επιτρέπεται να είναι cover άλλου τραγουδιού και δεν επιτρέπεται να δοκιμάσει το έργο ενός άλλου καλλιτέχνη. Όλα τα τραγούδια πρέπει να είναι εντελώς πρωτότυπα όσον αφορά τη σύνθεση τραγουδιών και τα όργανα και μπορεί να μην έχουν κυκλοφορήσει δημόσια πριν από την 1η Σεπτεμβρίου του προηγούμενου έτους. Εάν κυκλοφορήσει δημοσίως, μπορεί να κυκλοφορήσει στην αγορά της χώρας που εισέρχεται μόνο μετά το διαγωνισμό.

⚫
==Φωνές και όργανα==
⚫
Δεν έχει επιτραπεί καθόλου η οργανική σύνθεση σε διαγωνισμούς της Eurovision. Το τραγούδι της Λετονίας το 2006 ήταν a cappella, όπως και του Βελγίου το 2011. Η συμμετοχή της Αυστρίας στον διαγωνισμό του 2011 ξεκίνησε ένα a cappella αλλά στη συνέχεια άρχισαν και τα όργανα. Αυτός ο κανόνας διαδραμάτισε επίσης ζωτικό ρόλο στην συμμετοχή της Μολδαβίας το 2010, καθώς το διάσημο φεστιβάλ Epic Sax Guy του σαξοφώνου του σκηνοθέτη [[SunStroke Project]] συνέβη επειδή αναγκάστηκε να συγχρονίσει το κίνημά του με ένα προ-εγγεγραμμένο κομμάτι που παίζεται κατά τη διάρκεια της ζωντανής παράστασης.

⚫
==Καλλιτέχνες==
⚫
Οι ισχύοντες κανόνες ορίζουν ότι οι χώρες επιτρέπεται να έχουν έως και έξι καλλιτέχνες στη σκηνή. Οι καλλιτέχνες πρέπει να είναι ηλικίας 16 ετών και άνω, την ημέρα του ημιτελικού του έτους του διαγωνισμού.<ref name="2005rules">{{cite web|publisher=''Eurovision.tv (EBU)''|year=2005|url=http://www.eurovision.tv/searchfiles_english/574.htm|title=Rules of the 2005 Eurovision Song Contest|accessdate=2008-08-17|archiveurl=https://web.archive.org/web/20060210010517/http://www.eurovision.tv/searchfiles_english/574.htm|archivedate=2006-02-10|url-status=live}}</ref> Αυτός ο κανόνας εισήχθη το 1990, καθώς δύο διαγωνιζόμενοι το προηγούμενο έτος ήταν 11 και 12 ετών. Η καθιέρωση αυτού του κανόνα σημαίνει ότι η Sandra Kim, η οποία ήταν 13 ετών όταν κέρδισε το Βέλγιο το 1986, θα παραμείνει ο νεότερος νικητής εκτός εάν μειωθεί το όριο ηλικίας. Δεν υπάρχει κανένας περιορισμός στην ιθαγένεια των καλλιτεχνών ερμηνευτών ή εκτελεστών, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα να αντιπροσωπεύονται χώρες από καλλιτέχνες που δεν είναι υπήκοοι της χώρας αυτής. Ένας από τους πιο γνωστούς νικητές, η καναδέζα [[Σελίν Ντιόν]] εκπροσώπησε την Ελβετία το 1988. Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι ο ερμηνευτής πρέπει να είναι μόνο 16 όταν συμβαίνει το γεγονός και όχι όταν επιλέγονται, όπως αποδεικνύεται όταν επιλέχθηκε ο Lindsay Dracass Να εκπροσωπήσει το Ηνωμένο Βασίλειο το 2001 και πάλι όταν το Triinu Kivilaan επιλέχθηκε για να εκπροσωπήσει την Ελβετία το 2005, παρά το γεγονός ότι και οι δύο καλλιτέχνες ήταν μόνο 15 στους αντίστοιχους χρόνους επιλογής τους. Στην υπόθεση Dracass, έπρεπε να της χορηγηθεί ειδική θεώρηση για να μπορέσει να ταξιδέψει στην Κοπεγχάγη.<ref>Terry Wogan, Eurovision Song Contest 2001</ref>


==Γλώσσες==
==Γλώσσες==
Καθώς η Eurovision είναι διαγωνισμός τραγουδιού, όλες οι συμμετοχές πρέπει να περιλαμβάνουν φωνητικά και στίχους κάποιου είδους, με αμιγώς ενόργανα κομμάτια να μην έχουν επιτραπεί ποτέ.<ref name="Rules" /> Οι διαγωνιστικές συμμετοχές μπορούν να γίνουν σε οποιαδήποτε γλώσσα, φυσική ή κατασκευασμένη, ωστόσο οι κανόνες για τη γλώσσα ή τις γλώσσες στις οποίες μπορεί να πραγματοποιηθεί η είσοδος μιας χώρας έχουν διαφοροποιηθεί κατά τη διάρκεια της ιστορίας του διαγωνισμού.
Από τον πρώτο Διαγωνισμό το 1956 έως το 1965 και πάλι από το 1973 έως το 1976 δεν υπήρχε περιορισμός στη γλώσσα. Από το 1966 έως το 1972, και πάλι από το 1978 έως το 1998, έπρεπε να γίνουν τραγούδια σε μια εθνική γλώσσα. Ο κανόνας της εθνικής γλώσσας δημιουργήθηκε λίγο πριν από τον διαγωνισμό του 1977, αλλά ορισμένες χώρες είχαν ήδη επιλέξει μη εθνικές καταχωρήσεις γλώσσας και τους επετράπη να εισέλθουν χωρίς αλλαγές.


Από το 1956 έως το 1965, δεν υπήρχαν κανόνες που να υπαγορεύουν σε ποια γλώσσα μπορεί να ερμηνεύει μια χώρα, ωστόσο όλες οι συμμετοχές μέχρι το 1964 γίνονταν σε μια από τις εθνικές γλώσσες των χωρών τους. Το 1965 η Σουηδία διέκοψε αυτήν την παράδοση που ερμήνευσε στα αγγλικά,<ref name="Naples 65">{{cite web |title=Eurovision Song Contest: Naples 1965 |url=https://eurovision.tv/event/naples-1965 |publisher=Eurovision Song Contest |access-date=4 July 2020}}</ref> ενώ στη συνέχεια εισήχθη νέος κανόνας γλώσσας για τον διαγωνισμό του 1966 για όλες τις συμμετέχουσες χώρες, εμποδίζοντας την εκτέλεση συμμετοχών σε οποιαδήποτε άλλη γλώσσα εκτός από μία από τις επίσημα αναγνωρισμένες εθνικές χώρες της σχετικής χώρας γλώσσες.{{sfn|Roxburgh|2012|pp=387–396}}{{sfn|O'Connor|2010|pp=28–29}}<ref name="Luxembourg 66">{{cite web |title=Eurovision Song Contest: Luxembourg 1966 |url=https://eurovision.tv/event/luxembourg-1966 |publisher=Eurovision Song Contest |access-date=4 July 2020}}</ref>
Από τον Διαγωνισμό του 1999, ο περιορισμός αφαιρέθηκε και πάλι και τα τραγούδια μπορούν να εκτελεστούν σε οποιαδήποτε γλώσσα. Ως αποτέλεσμα, πολλά από τα τραγούδια εκτελούνται εν μέρει ή πλήρως στα αγγλικά. Το 2003, το Βέλγιο έκανε πλήρη χρήση του λεγόμενου κανόνα ελεύθερης γλώσσας και εισήγαγε ένα τραγούδι "Sanomi", σε μια τεχνητή γλώσσα που δημιουργήθηκε ειδικά για το τραγούδι. Αυτό αποδείχθηκε επιτυχημένο καθώς η χώρα τελείωσε δεύτερη, μόνο δύο μονάδες πίσω από την Τουρκία. Η ίδια τακτική χρησιμοποιήθηκε το 2006 από την ολλανδική καταχώρηση Treble, η οποία είναι εν μέρει τραγουδημένη σε μια τεχνητή γλώσσα και για άλλη μια φορά από το Βέλγιο με την εγγραφή τους για το 2008 "O Julissi".

Ο κανόνας της γλώσσας καταργήθηκε για πρώτη φορά το 1973, επιτρέποντας σε όλες τις συμμετέχουσες χώρες να τραγουδήσουν στη γλώσσα της επιλογής τους.{{sfn|O'Connor|2010|pp=52–55}}<ref name="Luxembourg 73">{{cite web |title=Eurovision Song Contest: Luxembourg 1973 |url=https://eurovision.tv/event/luxembourg-1973 |publisher=Eurovision Song Contest |access-date=4 July 2020}}</ref> Ο κανόνας άρχισε να ισχύει ξανά από το διαγωνισμό του 1977, ωστόσο η εθνικές διαδικασίες για την επιλογή των συμμετοχών του Βελγίου και της Γερμανίας είχαν ήδη ξεκινήσει πριν ανακοινωθεί η αλλαγή του κανόνα, και τους επετράπη να ερμηνεύσουν στα Αγγλικά για τη συγκεκριμένη έκδοση του διαγωνισμού.{{sfn|O'Connor|2010|pp=68–71}}<ref name="London 77">{{cite web |title=Eurovision Song Contest: London 1977 |url=https://eurovision.tv/event/london-1977 |publisher=Eurovision Song Contest |access-date=4 July 2020}}</ref> Ο γλωσσικός κανόνας καταργήθηκε για άλλη μια φορά το 1999, με αποτέλεσμα 14 από τις 23 διαγωνιστικές συμμετοχές εκείνης της χρονιάς να περιλαμβάνουν αγγλικούς στίχους.<ref name="Jerusalem 99" />{{sfn|O'Connor|2010|pp=156–159}}


===Διάλεκτοι και περιφερειακές γλώσσες ανά χρόνο===
===Διάλεκτοι και περιφερειακές γλώσσες ανά χρόνο===
Σε μερικές περιπτώσεις έχουν χρησιμοποιηθεί διάλεκτοι μιας γλώσσας ή μια πολύ σπάνια γλώσσα σε μια εγγραφή τραγουδιού:
Σε μερικές περιπτώσεις έχουν χρησιμοποιηθεί διάλεκτοι μιας γλώσσας ή μια πολύ σπάνια γλώσσα σε μια εγγραφή τραγουδιού:


* 1971, 1996, 2003 και 2012 - Η Αυστρία τραγούδησε σε διάφορες διαλέκτους της Γερμανίας (Βιεννέζικα το 1971, Vorarlbergisch το 1996, Styrian το 2003 και Mühlviertel dialect το 2012)
* 1971, 1996, 2003 και 2012 – Η Αυστρία ερμήνευσε σε διάφορες διαλέκτους της Γερμανίας (Βιεννέζικα το 1971, Vorarlbergisch το 1996, Στυριακά το 2003 και τη διάλεκτο Mühlviertel το 2012).
* 1972 - Η Ιρλανδία τραγούδησε στην ιρλανδική γλώσσα, μία από τις δύο επίσημες γλώσσες της Ιρλανδίας
* 1972 – Η Ιρλανδία ερμήνευσε στην ιρλανδική γλώσσα, μία από τις δύο επίσημες γλώσσες της Ιρλανδίας.
* 1980 - Ο τίτλος της εισόδου της Νορβηγίας ήταν στη γλώσσα Sami
* 1980 – Ο τίτλος της εισόδου της Νορβηγίας ήταν στη γλώσσα Σάμι.
* 1982 - Η Γερμανία τραγούδησε στα γερμανικά αλλά μετά τη νίκη πραγματοποίησε την επανάληψη σε πέντε διαφορετικές γλώσσες: Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά και Ολλανδικά
* 1982 – Η Γερμανία ερμήνευσε στα γερμανικά αλλά μετά τη νίκη πραγματοποίησε την επανάληψη σε πέντε διαφορετικές γλώσσες: Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά και Ολλανδικά.
* 1989 - Η Ελβετία τραγούδησε στο Romansh, την τέταρτη γλώσσα της Ελβετίας
* 1989 – Η Ελβετία τραγούδησε στο Romansh, την τέταρτη γλώσσα της Ελβετίας.
* 1990 και 2012 - Η [[Φινλανδία]] τραγούδησε στα [[Σουηδική γλώσσα|Σουηδικά]], η οποία είναι η δεύτερη επίσημη γλώσσα της χώρας (κυρίως στα νησιά Αλαντ).
* 1990 και 2012 – Η [[Φινλανδία]] ερμήνευσε στα [[Σουηδική γλώσσα|Σουηδικά]], η οποία είναι η δεύτερη επίσημη γλώσσα της χώρας (κυρίως στα νησιά [[Ώλαντ]]).
* 1991 - Η Ιταλία τραγούδησε στη Ναπολιτάνικη διάλεκτο, της Ιταλικής γλώσσας που ομιλείται στη Νάπολη και στις γύρω περιοχές.
* 1991 – Η Ιταλία ερμήνευσε στη Ναπολιτάνικη διάλεκτο, της Ιταλικής γλώσσας που ομιλείται στη Νάπολη και στις γύρω περιοχές.
* 1992, 1993, 1996 και 2011 - η Γαλλία τραγουδούσε στις γλώσσες της Αντίλλειας Creole (1992), της Corsican (1993 και 2011) και της Breton (1996).
* 1992, 1993, 1996 και 2011 – Η Γαλλία ερμήνευσε στις γλώσσες των Κρεολικών Αντιλλών (1992), της [[Κορσικανική γλώσσα|Κορσικής]] (1993 και 2011) και της Βρετονική γλώσσα|Βρετάνης]] (1996).
* 1995 - Η ελληνική συμμετοχή "Ποιά Προσευχή" ξεκινάει με ένα απόσπασμα στα [[Αρχαία Ελληνικά]]
* 1995 – Η ελληνική συμμετοχή "[[Ποιά Προσευχή]]" ξεκινάει με ένα απόσπασμα στα [[Αρχαία Ελληνικά]].
* 1999 - Η Λιθουανία τραγούδησε στην Σαμογιατική διάλεκτο, μια διάλεκτο της Λιθουανικής γλώσσας.
* 1999 – Η Λιθουανία ερμήνευσε στην Σαμογιατική διάλεκτο, μια διάλεκτο της Λιθουανικής γλώσσας.
* 2004 - Η Εσθονία τραγούδησε στην [[Βόρο γλώσσα]], το οποίο θεωρείται από μερικούς ως διάλεκτος της εσθονικής, και άλλοι, μια ξεχωριστή γλώσσα
* 2004 – Η Εσθονία ερμήνευσε στην [[Βόρο γλώσσα]], η οποία θεωρείται από μερικούς ως διάλεκτος της εσθονικής, και από άλλους, μια ξεχωριστή γλώσσα.
* 2003, 2006 και 2008 - Το 2003, το Urban Trad του Βελγίου τραγούδησε "Sanomi" σε μια εντελώς φτιαγμένη γλώσσα, ενώ οι ολλανδοί συμμετέχοντες το 2006, Treble, τραγούδησαν μισό από το τραγούδι τους "Amambanda" σε φανταστική γλώσσα. Το 2008, ο Ishtar παρουσίασε το τραγούδι τους "O Julissi" σε μια φανταστική γλώσσα.
* 2003, 2006 και 2008 – Το 2003, οι [[Urban Trad]] του Βελγίου ερμήνευσαν το "Sanomi" σε μια εντελώς φτιαγμένη γλώσσα, ενώ οι ολλανδοί συμμετέχοντες το 2006, [[Treble]], ερμήνευσαν μισό από το τραγούδι τους "Amambanda" σε φανταστική γλώσσα. Το 2008, οι [[Ishtar]] ερμήνευσαν το τραγούδι τους "O Julissi" σε μια φανταστική γλώσσα.
* 2006 - Το Μονακό τραγουδούσε μερικώς στα Ταϊτιανά.
* 2006 – Το Μονακό ερμήνευσε μερικώς στα Ταϊτιανά.
* 2009 - Η Τσεχία τραγούδησε εν μέρει στην Ρομά γλώσσα, τη γλώσσα του λαού των [[Ρομά]] (Τσιγγάνοι).
* 2009 – Η Τσεχία ερμήνευσε εν μέρει στην Ρομά γλώσσα, τη γλώσσα του λαού των [[Ρομά]] (Τσιγγάνοι).
* 2009 - Το Ισραήλ τραγούδησε εν μέρει στα εβραϊκά και στα αραβικά.
* 2009 – Το Ισραήλ ερμήνευσε εν μέρει στα εβραϊκά και στα αραβικά.
* 2011 - Η Νορβηγία εισάγει στίχους στη [[Σουαχίλι]], γλώσσα η οποία ομιλείται σε χώρες της Αφρικής. Η είσοδος από τη Γαλλία πραγματοποιήθηκε στην Κορσική το ίδιο έτος.
* 2011 – Η Νορβηγία εισάγει στίχους στα [[Σουαχίλι]], γλώσσα η οποία ομιλείται σε χώρες της Αφρικής. Η είσοδος από τη Γαλλία ερμηνεύθηκε στα Κορσικανικά το ίδιο έτος.
* 2012 - Οι περισσότεροι από τους στίχους της ένταξης της Ρωσίας ήταν στη Ουντμουρτική γλώσσα (η οποία, παράλληλα με τη ρωσική, είναι η επίσημη γλώσσα στην [[Δημοκρατία των Ουντμούρτ]]).
* 2012 – Οι περισσότεροι από τους στίχους της εισόδου της Ρωσίας ήταν στη Ουντμουρτική γλώσσα (η οποία, παράλληλα με τη ρωσική, είναι η επίσημη γλώσσα στην [[Δημοκρατία των Ουντμούρτ]]).
⚫
* 2016 – Η ελληνική συμμετοχή "[[Utopian Land]]" περιείχε λέξεις στην [[Ποντιακά|Ποντιακή διάλεκτο]]. Το ίδιο έτος, η Ουκρανία αποφάσισε να στείλει τη [[Τζαμάλα]], τραγουδίστρια από την [[Κριμαία|Κριμαίας]], με το τραγούδι της "1944" που χαρακτήριζε στίχους στην γλώσσα [[Κριμαϊκή Ταταρική γλώσσα|Τατάρ της Κριμαίας]], γεγονός που προκάλεσε διαμάχη μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας εξαιτίας της προσάρτησης της Κριμαίας από τη Ρωσική Ομοσπονδία.
* 2016 - Η ελληνική συμμετοχή "Utopian Land" περιείχε λέξεις στην [[Ποντιακή διάλεκτος της Ελληνικής γλώσσας|Ποντιακή διάλεκτο]].
⚫
* 2016 - Η Ουκρανία αποφάσισε να στείλει τη [[Τζαμάλα]], τραγουδιστή της Κριμαίας, με το τραγούδι της "1944" που χαρακτήριζε στίχους στην γλώσσα [[Κριμαϊκή Ταταρική γλώσσα|Τατάρ της Κριμαίας]], γεγονός που προκάλεσε διαμάχη μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας εξαιτίας της προσάρτησης της Κριμαίας από τη Ρωσική Ομοσπονδία.


===Γλωσσικά θέματα και επικράτηση αγγλικής γλώσσας===
===Γλωσσικά θέματα και επικράτηση αγγλικής γλώσσας===
Από την κατάργηση του κανόνα της γλώσσας, η μεγάλη πλειοψηφία των συμμετοχών σε διαγωνισμό κάθε έτους πραγματοποιούνται τώρα στα αγγλικά, δεδομένης της ιδιότητας του ως lingua franca. Στο διαγωνισμό του 2017, μόνο τέσσερα τραγούδια δεν περιείχαν αγγλικούς στίχους. Μετά τη νίκη του [[Σαλβαντόρ Σομπράλ]] στον διαγωνισμό εκείνης της χρονιάς με ένα τραγούδι στα πορτογαλικά, ωστόσο, ο διαγωνισμός του 2018 στη Λισαβόνα σημείωσε αυξημένο αριθμό συμμετοχών σε άλλη γλώσσα από την αγγλική, τάση που επαναλήφθηκε το 2019.<ref>{{cite web |last1=Oliveira e Silva |first1=Antonio |last2=Harris |first2=Chris |title=English song dominance on the decline at Eurovision 2018 |url=https://www.euronews.com/2018/05/09/english-song-dominance-on-the-decline-at-eurovision-2018 |website=euronews.com |publisher=[[Euronews]] |access-date=4 July 2020 |date=10 May 2018}}</ref><ref>{{cite web |last1=Escudero |first1=Victor M. |title=Eurovision Class of 2019: This year's languages |url=https://eurovision.tv/story/eurovision-class-of-2019-languages |publisher=Eurovision Song Contest |access-date=4 July 2020 |date=5 April 2019}}</ref> Το 2021, η πρώτη, η δεύτερη και η τρίτη θέση κατακτήθηκαν από μη αγγλικά τραγούδια για πρώτη φορά από το 1995.<ref>{{Cite web|date=2021-05-27|title=Vital Statistics 2: The Results|url=https://eurovision.tv/story/vital-statistics-2|access-date=2021-07-01|website=Eurovision.tv|language=en-gb}}</ref>
⚫
Πολλές ευρωπαϊκές χώρες βασίστηκαν σε ιδέες για γλωσσική ενότητα και λόγω της ενίοτε ανεπιθύμητης κυριαρχίας της αγγλικής γλώσσας στη σύγχρονη ποπ μουσική, η γλώσσα της συμμετοχής της χώρας σε Eurovision μπορεί να είναι ένα αμφιλεγόμενο θέμα.<ref>Ivković, D. (2013). The Eurovision Song Contest on YouTube: A corpus-based analysis of language attitudes. Language@Internet, 10, article 1. (urn:nbn:de:0009-7-35977)</ref> Ορισμένες καταχωρήσεις εκτελούνται στα αγγλικά για να προσεγγίσουν ευρύτερα ακροατήρια, αν και αυτό μερικές φορές θεωρείται ως μη πατριωτικό. Τα τελευταία χρόνια μέχρι το 2007 ο αριθμός των μη αγγλικών εισερχόμενων χωρών μειώθηκε, κυρίως με το Ισραήλ, την πρώην Γιουγκοσλαβία, τις χώρες της Γαλλικής Γλώσσας, την Ισπανία και την Πορτογαλία που εκτελούν στη μητρική τους γλώσσα. Όσον αφορά την πρόσφατη απόδοση του Διαγωνισμού, τα περισσότερα μη αγγλικά τραγούδια ήταν πολύ λιγότερο επιτυχημένα από τα αγγλικά. Μέχρι το 2007, ο τελευταίος νικητής ήταν η [[Ντάνα Ιντερνάσιοναλ]] του Ισραήλ, η οποία εκτέλεσε τον Diva στα Εβραϊκά το 1998. Ο νικητής του 2004, Wild Dances που εκτελούσε η [[Ρουσλάνα]], ερμηνεύθηκε εν μέρει στην ουκρανική γλώσσα. Μετά το 2007, όταν η [[Μαρίγια Σερίφοβιτς]] κέρδισε, τραγουδώντας στη Σερβία, ο αριθμός μη αγγλικών διαγωνιζομένων αυξήθηκε και πάλι το 2008. Σχεδόν οι μισοί καλλιτέχνες αμφισβητούσαν στη μητρική τους γλώσσα.

Η ελευθερία της γλώσσας, ωστόσο, παρείχε ευκαιρίες στους καλλιτέχνες να ερμηνεύσουν τραγούδια που δεν θα ήταν δυνατό στο παρελθόν, με μια σειρά από διαγωνιστικές συμμετοχές σε αυτή τη χιλιετία να έχουν εκτελεστεί σε εφευρετική γλώσσα και οι καλλιτέχνες έχουν επίσης χρησιμοποιήσει αυτήν τη γλωσσική ελευθερία για να ερμηνεύσουν σε άλλες γλώσσες πλην των αγγλικών που δεν είναι επίσης επίσημες γλώσσες της χώρας τους.<ref>{{cite web |title=Ishtar for Belgium to Belgrade! |url=https://eurovision.tv/story/ishtar-for-belgium-to-belgrade |publisher=Eurovision Song Contest |access-date=4 July 2020 |date=10 March 2008}}</ref><ref>{{cite web |title=Zoë – Austria – Stockholm 2016 |url=https://eurovision.tv/participant/zoe |publisher=Eurovision Song Contest |access-date=4 July 2020}}</ref><ref>{{cite web |title=Elina Nechayeva] – Estonia – Lisbon 2018 |url=https://eurovision.tv/participant/elina-nechayeva |publisher=Eurovision Song Contest |access-date=4 July 2020}}</ref>

Καθώς ο διαγωνισμός παρουσιάζεται τόσο στα αγγλικά όσο και στα γαλλικά, τουλάχιστον ένας από τους παρουσιαστές του διαγωνισμού πρέπει να είναι σε θέση να μιλάει γαλλικά καθώς και αγγλικά.<ref name="Rules" />

⚫
Πολλές ευρωπαϊκές χώρες βασίστηκαν σε ιδέες για γλωσσική ενότητα και λόγω της ενίοτε ανεπιθύμητης κυριαρχίας της αγγλικής γλώσσας στη σύγχρονη ποπ μουσική, η γλώσσα της συμμετοχής της χώρας σε Eurovision μπορεί να είναι ένα αμφιλεγόμενο θέμα.<ref>Ivković, D. (2013). The Eurovision Song Contest on YouTube: A corpus-based analysis of language attitudes. Language@Internet, 10, article 1. (urn:nbn:de:0009-7-35977)</ref> Ορισμένες συμμετοχές εκτελούνται στα αγγλικά για να προσεγγίσουν ευρύτερα ακροατήρια, αν και αυτό μερικές φορές θεωρείται ως μη πατριωτικό. Τα τελευταία χρόνια μέχρι το 2007, ο αριθμός των μη αγγλικών εισερχόμενων χωρών μειώθηκε, κυρίως με το Ισραήλ, την πρώην Γιουγκοσλαβία, τις χώρες της Γαλλικής γλώσσας, την Ισπανία και την Πορτογαλία να εκτελούν στη μητρική τους γλώσσα. Όσον αφορά την πρόσφατη απόδοση του Διαγωνισμού, τα περισσότερα μη αγγλικά τραγούδια ήταν πολύ λιγότερο επιτυχημένα από τα αγγλικά. Μέχρι το 2007, ο τελευταίος νικητής ήταν η [[Ντάνα Ιντερνάσιοναλ]] του Ισραήλ, η οποία εκτέλεσε το "Diva" στα Εβραϊκά το 1998. Το 2004, το "Wild Dances" που εκτελούσε η [[Ρουσλάνα]], ερμηνεύθηκε εν μέρει στην ουκρανική γλώσσα. Μετά το 2007, όταν η [[Μαρίγια Σερίφοβιτς]] κέρδισε, τραγουδώντας στα Σερβικά, ο αριθμός μη αγγλικών διαγωνιζομένων αυξήθηκε και πάλι το 2008. Σχεδόν οι μισοί καλλιτέχνες αμφισβητούσαν στη μητρική τους γλώσσα.


Σε μερικές περιπτώσεις, οι στίχοι γράφονται και καταγράφονται σε δύο διαφορετικές εκδόσεις (συνήθως αγγλική και εθνική γλώσσα) ή σε μία ενιαία πολυγλωσσική έκδοση. Παραδείγματα περιλαμβάνουν:
Σε μερικές περιπτώσεις, οι στίχοι γράφονται και καταγράφονται σε δύο διαφορετικές εκδόσεις (συνήθως αγγλική και εθνική γλώσσα) ή σε μία ενιαία πολυγλωσσική έκδοση. Παραδείγματα περιλαμβάνουν:
Γραμμή 186: Γραμμή 181:
* Στην ΠΓΔΜ, όπου πραγματοποίησε ψηφοφορία για να αποφασίσει εάν το τραγούδι του 2005 θα πρέπει να είναι στα αγγλικά ή στα σλαβομακεδόνικα.
* Στην ΠΓΔΜ, όπου πραγματοποίησε ψηφοφορία για να αποφασίσει εάν το τραγούδι του 2005 θα πρέπει να είναι στα αγγλικά ή στα σλαβομακεδόνικα.
* Η Γαλλία, της οποίας η είσοδος το 2001 πραγματοποιήθηκε εν μέρει στα γαλλικά και εν μέρει στα αγγλικά. Η εγγραφή του 2007 τραγουδήθηκε στο Franglais. Η γαλλική είσοδος το 2008 προκάλεσε διαμάχη, καθώς όλα ήταν στην αγγλική γλώσσα και οι άνθρωποι ήταν δυσαρεστημένοι με την παρουσία τους με ένα αγγλικό τραγούδι. Το 2012, ο Anggun εκτέλεσε το τραγούδι Echo εν μέρει στα αγγλικά, αλλά κυρίως στα γαλλικά. Το ίδιο συνέβη το 2016, όταν ο Αμίρ πραγματοποίησε τη χορωδία του τραγουδιού του "J'ai cherché" στα αγγλικά και το υπόλοιπο τραγούδι στα γαλλικά. Το 2017, η Alma εκτελεί το τραγούδι της "Requiem" εν μέρει στα αγγλικά, αλλά κυρίως στα γαλλικά.
* Η Γαλλία, της οποίας η είσοδος το 2001 πραγματοποιήθηκε εν μέρει στα γαλλικά και εν μέρει στα αγγλικά. Η εγγραφή του 2007 τραγουδήθηκε στο Franglais. Η γαλλική είσοδος το 2008 προκάλεσε διαμάχη, καθώς όλα ήταν στην αγγλική γλώσσα και οι άνθρωποι ήταν δυσαρεστημένοι με την παρουσία τους με ένα αγγλικό τραγούδι. Το 2012, ο Anggun εκτέλεσε το τραγούδι Echo εν μέρει στα αγγλικά, αλλά κυρίως στα γαλλικά. Το ίδιο συνέβη το 2016, όταν ο Αμίρ πραγματοποίησε τη χορωδία του τραγουδιού του "J'ai cherché" στα αγγλικά και το υπόλοιπο τραγούδι στα γαλλικά. Το 2017, η Alma εκτελεί το τραγούδι της "Requiem" εν μέρει στα αγγλικά, αλλά κυρίως στα γαλλικά.

==Σειρά εμφάνισης==
Η σειρά με την οποία εμφανίζονται οι συμμετέχουσες χώρες είχε ιστορικά αποφασιστεί μέσω τυχαίας κλήρωσης, ωστόσο από το 2013 η σειρά καθορίζεται από τους παραγωγούς του διαγωνισμού και υποβάλλεται στον Εκτελεστικό Επόπτη της EBU και την Ομάδα Αναφοράς για έγκριση πριν ανακοινωθεί δημόσια. Αυτή η αλλαγή εισήχθη για να προσφέρει μια καλύτερη εμπειρία για τους τηλεθεατές, καθιστώντας την εκπομπή πιο συναρπαστική και επιτρέποντας σε όλες τις χώρες να ξεχωρίσουν αποφεύγοντας περιπτώσεις όπου τραγούδια παρόμοιου ύφους ή τέμπο ερμηνεύτηκαν με τη σειρά.<ref>{{cite web |title=Running order Malmö 2013 to be determined by producers |url=https://eurovision.tv/story/running-order-malmoe-2013-to-be-determined-by-producers |publisher=Eurovision Song Contest |access-date=9 July 2020 |date=7 November 2012}}</ref> Σύμφωνα με την τρέχουσα μέθοδο, κατά τη διάρκεια της κλήρωσης κατανομής στους ημιτελικούς, κάθε χώρα που συμμετέχει στον ημιτελικό μπαίνει είτε στο πρώτο μισό είτε στο δεύτερο μισό του ημιτελικού. Μόλις επιλεγούν όλα τα τραγούδια, οι παραγωγοί θα καθορίσουν τη σειρά εμφάνισης για τους ημιτελικούς.<ref>{{cite web |last1=Zwart |first1=Josianne |last2=Jordan |first2=Paul |title=Which countries will perform in which Semi-Final at Eurovision 2018? |url=https://eurovision.tv/story/results-of-the-semi-final-allocation-draw-2018 |publisher=Eurovision Song Contest |access-date=9 July 2020 |date=29 January 2018}}</ref><ref name="2013 semi order">{{cite web |title=Eurovision 2013: Semi-Final running order revealed |url=https://eurovision.tv/story/eurovision-2013-semi-final-running-order-revealed |publisher=Eurovision Song Contest |access-date=9 July 2020 |date=28 March 2013}}</ref> Οι προκριθέντες των ημιτελικών πραγματοποιούν τυχαία κλήρωση κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου των νικητών για να καθορίσουν εάν θα ερμηνεύσουν κατά το πρώτο ή το δεύτερο μισό του τελικού, ενώ οι αυτόματοι φιναλίστ θα τραβήξουν επίσης τυχαία το διαγωνιστικό τους μισό ενόψει του μεγάλου τελικού, εκτός από τη διοργανώτρια χώρα, της οποίας η ακριβής θέση καθορίζεται τυχαία σε ξεχωριστή κλήρωση.<ref name="2013 semi order" /><ref>{{cite web |last1=Groot |first1=Evert |title=Portugal and 'Big Five' rehearse for the second time |url=https://eurovision.tv/story/portugal-france-spain-italy-united-kingdom-second-rehearsal-2018 |publisher=Eurovision Song Contest |access-date=9 July 2020 |date=6 May 2018}}</ref> Η σειρά εκτέλεσης για τον τελικό αποφασίζεται μετά τον δεύτερο ημιτελικό από τους παραγωγούς, λαμβάνοντας υπόψη τόσο τις μουσικές ιδιότητες των διαγωνιστικών τραγουδιών, όσο και τη σκηνική απόδοση, για να δουλέψουν καλύτερα για τον τρόπο δημιουργίας οποιωνδήποτε στηριγμάτων, φωτισμού και άλλης παραγωγής.<ref>{{cite web |title=How is the Running Order being decided? |url=https://eurovision.tv/story/exclusive-running-order-producers-decide-2017 |publisher=Eurovision Song Contest |access-date=9 July 2020 |date=12 May 2017}}</ref>

Η αλλαγή της διαδικασίας το 2013 οδήγησε σε μικτή αντίδραση από τους οπαδούς των διαγωνισμών, με ορισμένους να εκφράζουν ανησυχία για πιθανή διαφθορά επιτρέποντας στους παραγωγούς να αποφασίσουν σε ποια στιγμή θα εκτελέσει κάθε χώρα, ενώ άλλοι ήταν πιο αισιόδοξοι για την αλλαγή.<ref>{{cite web |last1=Repo |first1=Juha |title=Mixed feelings about Eurovision rule change |url=http://esctoday.com/?p=38497 |website=esctoday.com |access-date=9 July 2020 |date=8 November 2012}}</ref> Η σειρά με την οποία εμφανίζονται οι συμμετέχουσες χώρες θεωρείται σημαντικός παράγοντας για τη νίκη του διαγωνισμού και η στατιστική ανάλυση σε αυτό το θέμα αποδεικνύει ότι σε μια τυχαία κλήρωση τα τραγούδια που ερμηνεύουν αργότερα στο διαγωνισμό έχουν περισσότερες πιθανότητες να βαθμολογηθούν εξαιρετικά.<ref>{{cite journal |last1=Antipov |first1=Evgeny A. |last2=Pokryshevskaya |first2=Elena B. |title=Order effects in the results of song contests: Evidence from the Eurovision and the New Wave |journal=Judgement and Decision Making |year=2017 |volume=12 |issue=4 |url=http://journal.sjdm.org/16/16121/jdm16121.html |access-date=9 July 2020}}</ref><ref>{{cite web |last1=Kelly |first1=Emma |title=How do the Eurovision running order stats affect Michael Rice's chances of winning for the UK? |url=https://metro.co.uk/2019/05/17/eurovision-running-order-stats-affect-michael-rices-chances-winning-uk-9584421/ |publisher=[[Metro (British newspaper)|Metro]] |access-date=9 July 2020 |date=17 May 2019}}</ref> Η σειρά εμφάνισης στη δεύτερη θέση στον τελικό θεωρείται ιδιαίτερα επιζήμια για τις πιθανότητες μιας χώρας να κερδίσει τον διαγωνισμό, γιατί κανένα τραγούδι που ερμηνεύει σε αυτή τη θέση δεν έχει κερδίσει ποτέ τον διαγωνισμό στην ιστορία της.<ref>{{cite web |title=Things you might not know about the Eurovision Song Contest |url=https://eurovision.tv/story/things-you-might-not-know-about-eurovision |publisher=Eurovision Song Contest |access-date=9 July 2020 |date=28 April 2020}}</ref>

===Νίκες ανά σειρά εμφάνισης===
TBA

⚫
==Αριθμός των τραγουδιών==
⚫
Κάθε χώρα του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision δικαιούται να εισάγει μόνο ένα τραγούδι. Ο τελικός διαγωνισμός περιορίζεται σε 26 τραγούδια (με εξαίρεση το 2015, όταν η Αυστραλία συμμετείχε στον διαγωνισμό και 27 τραγούδια συναγωνίστηκαν στον τελικό). Αποτελούνται από τα ακόλουθα:

⚫
* Οι "Big Five (Μεγάλες Πέντε)" χώρες (Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία και Ιταλία), καθώς είναι οι πέντε μεγαλύτεροι οικονομικοί συντελεστές στο διαγωνισμό, ανταμείβονται με αυτόματες θέσεις στον τελικό.
⚫
* Η οικοδέσποινα χώρα.
⚫
* 10 προκριθέντες από τον 1ο ημιτελικό - που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη πριν από τον διαγωνισμό.
⚫
* 10 προκριθέντες από τον 2ο ημιτελικό - που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη πριν από το διαγωνισμό.

⚫
Κατά το πρώτο διαγωνισμό, κάθε χώρα είχε τη δυνατότητα να υποβάλει δύο τραγούδια με μέγιστη διάρκεια τριών λεπτών. Σήμερα, απαιτείται να μην ξεπερνά κάθε τραγούδι τα τρία λεπτά, αν και πολλοί καλλιτέχνες καταγράφουν το τραγούδι σε μια μακρύτερη έκδοση, απλώς εκτελώντας μια μικρότερη έκδοση στο Διαγωνισμό. Ο αριθμός των συμμετεχουσών χωρών έχει αυξηθεί σε όλη την ιστορία του Διαγωνισμού και από το 1993 οι κανόνες έχουν αλλάξει αρκετές φορές για να περιορίσουν τον αριθμό των φιναλίστ και να επιτρέψουν τη συμμετοχή των πρώην σοβιετικών και γιουγκοσλαβικών δημοκρατιών, των εθνών του Συμφώνου της Βαρσοβίας και άλλων.

⚫
==Όχι προηγούμενη δημοσιευμένη μουσική==
⚫
Το τραγούδι που συμμετέχει επίσης δεν επιτρέπεται να είναι cover άλλου τραγουδιού και δεν επιτρέπεται να δοκιμάσει το έργο ενός άλλου καλλιτέχνη. Όλα τα τραγούδια πρέπει να είναι εντελώς πρωτότυπα όσον αφορά τη σύνθεση τραγουδιών και τα όργανα και μπορεί να μην έχουν κυκλοφορήσει δημόσια πριν από την 1η Σεπτεμβρίου του προηγούμενου έτους. Εάν κυκλοφορήσει δημοσίως, μπορεί να κυκλοφορήσει στην αγορά της χώρας που εισέρχεται μόνο μετά το διαγωνισμό.

⚫
==Φωνές και όργανα==
⚫
Δεν έχει επιτραπεί καθόλου η οργανική σύνθεση σε διαγωνισμούς της Eurovision. Το τραγούδι της Λετονίας το 2006 ήταν a cappella, όπως και του Βελγίου το 2011. Η συμμετοχή της Αυστρίας στον διαγωνισμό του 2011 ξεκίνησε ένα a cappella αλλά στη συνέχεια άρχισαν και τα όργανα. Αυτός ο κανόνας διαδραμάτισε επίσης ζωτικό ρόλο στην συμμετοχή της Μολδαβίας το 2010, καθώς το διάσημο φεστιβάλ Epic Sax Guy του σαξοφώνου του σκηνοθέτη [[SunStroke Project]] συνέβη επειδή αναγκάστηκε να συγχρονίσει το κίνημά του με ένα προ-εγγεγραμμένο κομμάτι που παίζεται κατά τη διάρκεια της ζωντανής παράστασης.

⚫
==Καλλιτέχνες==
⚫
Οι ισχύοντες κανόνες ορίζουν ότι οι χώρες επιτρέπεται να έχουν έως και έξι καλλιτέχνες στη σκηνή. Οι καλλιτέχνες πρέπει να είναι ηλικίας 16 ετών και άνω, την ημέρα του ημιτελικού του έτους του διαγωνισμού.<ref name="2005rules">{{cite web|publisher=''Eurovision.tv (EBU)''|year=2005|url=http://www.eurovision.tv/searchfiles_english/574.htm|title=Rules of the 2005 Eurovision Song Contest|accessdate=2008-08-17|archiveurl=https://web.archive.org/web/20060210010517/http://www.eurovision.tv/searchfiles_english/574.htm|archivedate=2006-02-10|url-status=live}}</ref> Αυτός ο κανόνας εισήχθη το 1990, καθώς δύο διαγωνιζόμενοι το προηγούμενο έτος ήταν 11 και 12 ετών. Η καθιέρωση αυτού του κανόνα σημαίνει ότι η Sandra Kim, η οποία ήταν 13 ετών όταν κέρδισε το Βέλγιο το 1986, θα παραμείνει ο νεότερος νικητής εκτός εάν μειωθεί το όριο ηλικίας. Δεν υπάρχει κανένας περιορισμός στην ιθαγένεια των καλλιτεχνών ερμηνευτών ή εκτελεστών, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα να αντιπροσωπεύονται χώρες από καλλιτέχνες που δεν είναι υπήκοοι της χώρας αυτής. Ένας από τους πιο γνωστούς νικητές, η καναδέζα [[Σελίν Ντιόν]] εκπροσώπησε την Ελβετία το 1988. Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι ο ερμηνευτής πρέπει να είναι μόνο 16 όταν συμβαίνει το γεγονός και όχι όταν επιλέγονται, όπως αποδεικνύεται όταν επιλέχθηκε ο Lindsay Dracass Να εκπροσωπήσει το Ηνωμένο Βασίλειο το 2001 και πάλι όταν το Triinu Kivilaan επιλέχθηκε για να εκπροσωπήσει την Ελβετία το 2005, παρά το γεγονός ότι και οι δύο καλλιτέχνες ήταν μόνο 15 στους αντίστοιχους χρόνους επιλογής τους. Στην υπόθεση Dracass, έπρεπε να της χορηγηθεί ειδική θεώρηση για να μπορέσει να ταξιδέψει στην Κοπεγχάγη.<ref>Terry Wogan, Eurovision Song Contest 2001</ref>


==Αλλαγές νόμων ανά χρόνο==
==Αλλαγές νόμων ανά χρόνο==

Έκδοση από την 00:40, 8 Οκτωβρίου 2021

Ένα λεπτομερές σύνολο κανόνων και υποχρεώσεων που πρέπει να τηρούν όλοι οι συμμετέχοντες ραδιοτηλεοπτικοί φορείς και οι συμμετέχοντες στον ετήσιο Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision (Γαλλικά: Concours Eurovision de la chanson) εκδίδεται κάθε χρόνο πριν από κάθε έκδοση του διεθνούς διαγωνισμού τραγουδιού. Αυτοί οι κανόνες συντάσσονται από τους διοργανωτές του διαγωνισμού, την Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση (EBU), και εγκρίνονται από την Ομάδα Αναφοράς του διαγωνισμού και περιγράφουν τυπικά ποια τραγούδια μπορεί να θεωρηθούν επιλέξιμα για συμμετοχή, τη μορφή του διαγωνισμού, το σύστημα ψηφοφορίας που χρησιμοποιείται για την επιλογή ενός νικητής του διαγωνισμού και πώς παρουσιάζονται τα αποτελέσματα αυτής της ψηφοφορίας στο τηλεοπτικό κοινό, τις συνολικές αξίες του διαγωνισμού και τα δικαιώματα διανομής και μετάδοσης μέσω τηλεόρασης, ραδιοφώνου και υπηρεσιών ροής.

Από την έναρξη του διαγωνισμού το 1956, οι κανόνες βάσει των οποίων οργανώθηκε και αμφισβητήθηκε η εκδήλωση άλλαξαν με την πάροδο του χρόνου.

Γενική μορφή

Ο Διαγωνισμός Τραγουδιού της Eurovision είναι ένας διεθνής διαγωνισμός τραγουδιού που διεξάγεται μεταξύ ραδιοτηλεοπτικών δικτύων που εκπροσωπούν κυρίως ευρωπαϊκές χώρες. Κάθε συμμετέχων ραδιοτηλεοπτικός φορέας υποβάλλει ένα πρωτότυπο τραγούδι για να εκπροσωπήσει τη χώρα του, το οποίο εκτελείται σε ζωντανή τηλεόραση και ραδιόφωνο και μεταδίδεται μέσω των δικτύων Eurovision και Euroradio της Ευρωπαϊκής Ραδιοτηλεοπτικής Ένωσης, που φιλοξενείται από μία από τις συμμετέχουσες χώρες σε ένα αμφιθέατρο-στάδιο σε επιλεγμένη πόλη υποδοχής. Μετά από όλες τις συμμετοχές, κάθε συμμετέχουσα χώρα ψηφίζει για τις αγαπημένες της εμφανίσεις από τις άλλες χώρες και το τραγούδι που έχει συγκεντρώσει τους περισσότερους πόντους στο τέλος του προγράμματος ανακηρύσσεται νικητήριο.[1]

Κάθε διαγωνισμός αποτελείται συνήθως από τρεις ζωντανές τηλεοπτικές εκπομπές που πραγματοποιούνται για μία εβδομάδα τον Μάιο. Δύο ημιτελικοί διεξάγονται την Τρίτη και την Πέμπτη της "εβδομάδας της Eurovision", ακολουθούμενοι από έναν μεγάλο τελικό το Σάββατο.[2] Όλες οι διαγωνιζόμενες χώρες διαγωνίζονται σε έναν από τους δύο ημιτελικούς, με εξαίρεση τη διοργανώτρια χώρα του διαγωνισμού εκείνης της χρονιάς και τις χώρες των "Μεγάλων Πέντε"—Γαλλία, Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Ισπανία και Ιταλία—οι οποίοι προκρίνονται αυτόματα στον μεγάλο τελικό ως οι μεγαλύτεροι οικονομικοί συντελεστές του διαγωνισμού.[3] Όλες οι υπόλοιπες συμμετέχουσες χώρες χωρίζονται τυχαία στους δύο ημιτελικούς, και οι 10 χώρες με τη μεγαλύτερη βαθμολογία σε κάθε ημιτελικό προκρίνονται στον μεγάλο τελικό. Συνεπώς, 26 χώρες διαγωνίζονται στον μεγάλο τελικό κάθε χρόνο.[1]

Οι ψήφοι που παρέχει κάθε χώρα για τον καθορισμό των φιναλίστ που προκρίνονται και τον συνολικό νικητή αποτελείται από δύο μέρη: τους τηλεθεατές και ακροατές ραδιοφώνου σε κάθε χώρα που μπορούν να ψηφίσουν για το αγαπημένο τους τραγούδι μέσω τηλεφώνου και SMS ή ψηφίζοντας μέσω της επίσημης εφαρμογής της Eurovision, με όλες τις ψηφοφορίες να προσμετρούνται για τη δημιουργία μιας "κορυφαίας δεκάδας" ("top 10") για τη χώρα αυτή και από μια επιλεγμένη κριτική επιτροπή από πέντε επαγγελματίες στη μουσική που ορίζονται από τον συμμετέχοντα ραδιοτηλεοπτικό φορέα κάθε χώρας, η οποία κατατάσσει όλες τις συμμετοχές στις παραστάσεις για να καθορίσει τα "κορυφαία 10" τραγούδια της.[4] Στη συνέχεια, κάθε χώρα παρέχει δύο σύνολα πόντων που αντιπροσωπεύουν τις απόψεις του κοινού και της κριτικής επιτροπής, με κάθε σετ να περιέχει 1-8, 10 και 12 πόντους, με το τραγούδι με την υψηλότερη βαθμολογία να λαμβάνει 12 πόντους.[1]

Ο διαγωνισμός είναι μια μη κερδοσκοπική εκδήλωση, με τη χρηματοδότηση της εκδήλωσης κάθε έτους συνήθως να αυξάνεται μέσω υποχρεωτικής αμοιβής συμμετοχής από κάθε συμμετέχοντα ραδιοτηλεοπτικό φορέα, το οποίο διαφέρει για κάθε χώρα ανάλογα με το μέγεθος και τη θεαματικότητά του, καθώς και συνεισφορές από τον κεντρικό ραδιοτηλεοπτικό φορέα και τη διοργανώτρια πόλη, και εμπορικά έσοδα από κάθε χορηγία διαγωνισμού, πωλήσεις εισιτηρίων για τις ζωντανές εκπομπές, έσοδα από τηλεοπτικές εκπομπές και εμπορεύματα.[5]

Η δυνατότητα συμμετοχής στον διαγωνισμό περιορίζεται στα Ενεργά Μέλη της EBU, τα οποία αποτελούνται από μέλη ραδιοτηλεοπτικών οργανισμών από κράτη που εμπίπτουν στην Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Περιοχή ή είναι κράτη μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης.[6] Ενδέχεται επίσης να επιτραπεί σε ραδιοτηλεοπτικούς οργανισμούς που είναι Συνεργαζόμενα Μέλη να συμμετέχουν στον διαγωνισμό, εάν λάβουν έγκριση από την Ομάδα Αναφοράς του διαγωνισμού.[7]

Οργάνωση

Ο διαγωνισμός διοργανώνεται από την EBU, μαζί με τον συμμετέχοντα ραδιοτηλεοπτικό φορέα της διοργανώτριας χώρας και εποπτεύεται από την Ομάδα Αναφοράς, εξ ονόματος όλων των συμμετεχόντων ραδιοτηλεοπτικών οργανισμών, οι οποίοι εκπροσωπούνται από έναν προτεινόμενο Επικεφαλής Αντιπροσωπείας ή Αρχηγό Αποστολής.[8] Ο επικεφαλής της αντιπροσωπείας για κάθε χώρα είναι υπεύθυνος για την καθοδήγηση της αντιπροσωπείας της χώρας τους στην εκδήλωση και είναι το πρόσωπο επικοινωνίας της χώρας τους με την EBU. Η αντιπροσωπεία μιας χώρας θα περιλαμβάνει τυπικά έναν Επικεφαλής Τύπου, τους συμμετέχοντες στον διαγωνισμό, τους τραγουδοποιούς και τους συνθέτες, τους ερμηνευτές και την συνοδεία του καλλιτέχνη και μπορεί να κυμαίνεται από 20 έως 50 άτομα ανάλογα με τη χώρα.[9] Οι επικεφαλής των αντιπροσωπειών θα συναντηθούν συνήθως τον Μάρτιο πριν από τη διεξαγωγή του διαγωνισμού, για να λάβουν λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με τις παραστάσεις, τον τόπο, το σκηνικό, τον φωτισμό και τον ήχο για την καλύτερη προετοιμασία της συμμετοχής τους στον διαγωνισμό, καθώς και λεπτομέρειες για την οργάνωση της εκδήλωσης, όπως μεταφορά και διαμονή κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης.[10]

Ελεγκτές και Εκτελεστικοί Επόπτες

Photo of Jon Ola Sand
Ο Γιον Όλα Σαντ, εκτελεστικός επόπτης του διαγωνισμού από το 2011 ως το 2020.
Ο Μάρτιν Έστερνταλ, ο τωρινός εκτελεστικός επόπτης του διαγωνισμού.

Από τις πρώτες εκδόσεις του διαγωνισμού, η διαδικασία ψηφοφορίας του διαγωνισμού προεδρεύθηκε από έναν ελεγκτή που ορίστηκε από την EBU, ο οποίος είναι υπεύθυνος για τη διασφάλιση ότι όλοι οι βαθμοί κατανέμονται σωστά και με τη σειρά τους. Αυτό έχει εξελιχθεί στον σημερινό ρόλο του Εκτελεστικού Επόπτη, ο οποίος μαζί με την εποπτεία της ψηφοφορίας είναι επίσης υπεύθυνος για τη διασφάλιση της διοργάνωσης του διαγωνισμού εκ μέρους της EBU, την επιβολή των κανόνων και την παρακολούθηση της τηλεοπτικής παραγωγής κατά τη διάρκεια των ζωντανών εκπομπών.[11] Από το 2011, ο εκτελεστικός επόπτης επικουρείται από έναν επόπτη συμβάντων, ο οποίος επιβλέπει και συντονίζει άλλα θέματα που σχετίζονται με την εκδήλωση εκ μέρους της EBU.[11] Ο παρακάτω πίνακας περιγράφει τους κατόχους των θέσεων του Εκτελεστικού Επόπτη και Επόπτη Συμβάντων στο ιστορικό του διαγωνισμού:

Όνομα Χώρα Έτη Διαγωνισμοί
Εκτελεστικοί Επόπτες
Ρολφ Λίμπερμαν Ελβετία 1956–1957 2
Άγνωστο 1958–1963 6
Μίροσλαβ Βίλτσεκ Γιουγκοσλαβία 1964–1965 2
Κλίφορντ Μπράουν Ηνωμένο Βασίλειο 1966–1977 12
Φρανκ Νεφ Ελβετία 1978–1992 15
Κρίστιαν Κλάουζεν Δανία 1993–1995 3
Κριστίν Μαρσάλ-Ορτίς Γαλλία 1996, 1998–2002 6
Μαρί-Κλαιρ Βιονέ 1997 1
Σάρα Γιουέν Ηνωμένο Βασίλειο 2003 1
Σβάντε Στοκσέλιους Σουηδία 2004–2010 7
Γιον Όλα Σαντ Νορβηγία 2011–2020 9 (1 ακυρωμένος)
Μάρτιν Έστερνταλ[12] Σουηδία 2021–σήμερα 1
Επόπτες Συμβάντων
Σίτσε Μπάκερ Ολλανδία 2011–2016 6
Νάντια Μπούρκχαρτ Ελβετία 2017–σήμερα 4

Σύμφωνα με μια μελέτη των προτύπων ψηφοφορίας της Eurovision, ορισμένες χώρες τείνουν να σχηματίζουν ομάδες ή κλίκες, ψηφίζοντας συχνά με τον ίδιο τρόπο.[13]

Ομάδα Αναφοράς

Η Ομάδα Αναφοράς είναι η εκτελεστική επιτροπή του διαγωνισμού και εργάζεται για λογαριασμό όλων των συμμετεχόντων χωρών στον διαγωνισμό. Η ομάδα στελεχών και παραγωγών εκπομπών από διάφορους οργανισμούς μέλη της EBU συνεδριάζει τέσσερις έως πέντε φορές το χρόνο και ο ρόλος της είναι να εγκρίνει την ανάπτυξη και τη μορφή του διαγωνισμού, να εξασφαλίσει χρηματοδότηση, να ελέγξει την επωνυμία του διαγωνισμού, να ευαισθητοποιήσει το κοινό και να επιβλέψει ετήσιες προετοιμασίες του διαγωνισμού με τον κεντρικό ραδιοτηλεοπτικό φορέα.[14]

Η σύνθεση της ομάδας αναφοράς αποτελείται από έναν πρόεδρο, 3 εκλεγμένα μέλη μεταξύ των διαφόρων αρχηγών αντιπροσωπειών, τους εκτελεστικούς παραγωγούς των κεντρικών ραδιοτηλεοπτικών φορέων από την επερχόμενη χώρα υποδοχής, καθώς και τους 2 προηγούμενους οικοδεσπότες, έως και άλλα 2 προσκεκλημένα μέλη με συναφή ικανότητα και εμπειρία, και ο Εκτελεστικός Επόπτης του διαγωνισμού.[15] Ο εκλεγμένος πρόεδρος κατά κανόνα προέρχεται από ραδιοτηλεοπτικό μέλος της EBU που δεν συμμετέχει στον διαγωνισμό, επιτρέποντας ως εκ τούτου έναν βαθμό ουδετερότητας στον ρόλο.[14]

Τα τρέχουσα μέλη της Ομάδας Αναφοράς έχουν ως εξής:[15][16]

  • Δρ. Φρανκ-Ντίτερ Φρέιλινγκ (Πρόεδρος, ZDF)
  • Μάρτιν Έστερνταλ (Εκτελεστικός Επόπτης της EBU)
  • Σιμόνα Μαρτορέλι (Επικεφαλής Αντιπροσωπείας, RAI)
  • Σίτσε Μπάκερ (Εκτελεστικός Παραγωγός Γεγονότων του 2021, NPO)
  • Αστρίντ Ντιτρενί (Εκτελεστικός Παραγωγός Τηλεόρασης του 2021, NOS)
  • Γιουβάλ Κοέν (Διευθυντής Δημιουργικού Τμήματος το 2019, KAN)
  • Κάρλα Μπουγκάλο (Εκτελεστικός Παραγωγός το 2018, RTP)
  • Φελίξ Μπέργκτσον (εκλεγμένο μέλος, RÚV)
  • Αλεξάνδρα Ρέντ-Αμίλ (εκλεγμένο μέλος, France Télévisions)
  • Ντέιβιντ Τσερανιάν (εκλεγμένο μέλος, AMPTV)

Επιλεξιμότητα τραγουδιού και καλλιτέχνη

Οι κανόνες του διαγωνισμού ορίζουν ποια τραγούδια μπορεί να είναι επιλέξιμα για διαγωνισμό. Καθώς ο διαγωνισμός απευθύνεται σε νέες συνθέσεις και για να αποτραπεί το πλεονέκτημα κάθε διαγωνιζόμενης συμμετοχής σε σύγκριση με τις υπόλοιπες συμμετοχές, οι διοργανωτές του διαγωνισμού συνήθως θέτουν περιορισμούς στο πότε μπορεί να κυκλοφορήσει ένα τραγούδι εμπορικά για να θεωρηθεί επιλέξιμο.[4] Σύμφωνα με τους κανόνες των τελευταίων ετών, η ημερομηνία αυτή έχει οριστεί ως η πρώτη ημέρα του Σεπτεμβρίου του έτους πριν από τη διεξαγωγή του διαγωνισμού, ωστόσο αυτή η ημερομηνία έχει αλλάξει και στην ιστορία του διαγωνισμού έχει καθυστερήσει λίγες εβδομάδες πριν από την πραγματοποίηση του διαγωνισμού.[4][17] Προηγουμένως τα τραγούδια δεν είχαν τη δυνατότητα να κυκλοφορήσουν εμπορικά σε οποιαδήποτε άλλη χώρα από αυτήν που αντιπροσώπευε μέχρι τον μεγάλο τελικό, ωστόσο αυτό το κριτήριο δεν υπάρχει πλέον, και με την πρόοδο της τεχνολογίας και την ανάπτυξη της διαδικτυακής ροής, δημοσιεύονται τακτικά τραγούδια online και κυκλοφορούν παγκοσμίως, και τώρα προωθούνται μέσω της επίσημης ιστοσελίδας της Eurovision και των πλατφορμών κοινωνικών μέσων πριν από τον διαγωνισμό.[18]

Κανένας περιορισμός σχετικά με τη διάρκεια του τραγουδιού δεν θεσπίστηκε αρχικά όταν ιδρύθηκε ο διαγωνισμός, ωστόσο μετά από έντονες διαμαρτυρίες για την ιταλική συμμετοχή του 1957, η οποία διήρκεσε 5:09 λεπτά,[19] εφαρμόστηκε ένας νέος κανόνας, ο οποίος απαιτούσε από κάθε διαγωνιζόμενο τραγούδι να έχει μέγιστη διάρκεια τριών λεπτών, κανόνας που εξακολουθεί να ισχύει.

Δεν έχει εφαρμοστεί κανένας κανόνας που να περιορίζει την εθνικότητα ή τη χώρα γέννησης των διαγωνιστικών καλλιτεχνών, με πολλές συμμετέχουσες χώρες με μικρό πληθυσμό, όπως το Λουξεμβούργο και το Μονακό, να έχουν εκπροσωπηθεί τακτικά από καλλιτέχνες και συνθέτες από άλλες χώρες, και αρκετοί νικητές καλλιτέχνες στην ιστορία του διαγωνισμού να έχουν διαφορετική εθνικότητα ή έχουν γεννηθεί σε διαφορετική χώρα από αυτήν που εκπροσωπούσαν στο διαγωνισμό.[17][20]

Κάθε διαγωνιζόμενη παράσταση μπορεί να εμφανίζει μόνο έξι άτομα στη σκηνή και δεν μπορεί να περιέχει ζώα.[4] Από το 1990, όλοι οι ερμηνευτές πρέπει να είναι άνω των 16 ετών την ημέρα της ζωντανής παράστασης στην οποία εμφανίζονται. Αυτός ο κανόνας εισήχθη αφού δύο καλλιτέχνες στο διαγωνισμό του 1989 ήταν 11 και 12 ετών την ημέρα του διαγωνισμού, γεγονός που προκάλεσε παράπονα από μερικές από τις άλλες συμμετέχουσες χώρες.[21][22] Η εισαγωγή αυτού του κανόνα σημαίνει ότι η Σάντρα Κιμ, η οποία κέρδισε το διαγωνισμό για το Βέλγιο το 1986 σε ηλικία 13 ετών, θα παραμείνει η νεότερη νικήτρια του διαγωνισμού στο διηνεκές.[23][24] Κανένας ερμηνευτής δεν μπορεί να διαγωνιστεί για περισσότερες από μία χώρες στον διαγωνισμό σε ένα δεδομένο έτος.[4]

Ζωντανή μουσική

Η ζωντανή μουσική αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του διαγωνισμού από την πρώτη του έκδοση. Τα κύρια φωνητικά των διαγωνιστικών τραγουδιών πρέπει να τραγουδιούνται ζωντανά στη σκηνή, ωστόσο άλλοι κανόνες για την ηχογραφημένη μουσική συνοδεία έχουν αλλάξει με την πάροδο του χρόνου.[25]

Η ορχήστρα ήταν ένα εξέχον χαρακτηριστικό του διαγωνισμού από το 1956 έως το 1998. Προ-ηχογραφημένα δευτερεύοντα κομμάτια επιτράπηκαν για πρώτη φορά στο διαγωνισμό το 1973, αλλά σύμφωνα με αυτόν τον κανόνα τα μόνα όργανα που μπορούσαν να ηχογραφηθούν έπρεπε επίσης να "δειχτούν" στη σκηνή, ενώ το 1997, αυτός ο κανόνας άλλαξε ώστε να επιτρέπεται η ηχογράφηση όλης της ενόργανης μουσικής, ωστόσο η διοργανώτρια χώρα ήταν ακόμη υποχρεωμένη να παρέχει ορχήστρα.[26] Το 1999, οι κανόνες άλλαξαν ξανά, καθιστώντας την ορχήστρα προαιρετική απαίτηση. Ο διοργανωτής ραδιοτηλεοπτικός φορέας του διαγωνισμού του 1999, το IBA του Ισραήλ, αποφάσισε στη συνέχεια να μην παρέχει μια ορχήστρα ως μέτρο εξοικονόμησης κόστους, πράγμα που σημαίνει ότι όλες οι συμμετοχές θα χρησιμοποιούσαν ένα υποστηρικτικό κομμάτι για πρώτη φορά στην ιστορία του διαγωνισμού.[18][27][28] Οι σημερινοί κανόνες του διαγωνισμού διευκρινίζουν τώρα ότι όλο το ορχηστρωτικό τμήμα πρέπει να ηχογραφείται, χωρίς να επιτρέπονται ζωντανά όργανα, καθιστώντας την επιστροφή της ορχήστρας για διαγωνιστικές πράξεις αδύνατη σύμφωνα με τους ισχύοντες κανόνες.[4][29]

Πριν από το 2020, όλα τα φωνητικά έπρεπε να εκτελούνται ζωντανά, χωρίς φυσικές φωνές κάθε είδους ή φωνητικές απομιμήσεις που επιτρέπονται στα δευτερεύοντα κομμάτια.[4] Η συμμετοχή της Κροατίας στον διαγωνισμό του 1999 κυρώθηκε μετά τον διαγωνισμό για την ενσωμάτωση συνθετικών ανδρικών φωνητικών σε παράβαση αυτού του κανόνα, με την Κροατία να τιμωρείται στη συνέχεια με τη δέσμευση της βαθμολογίας τους στο διαγωνισμό εκείνου του έτους κατά 33% για τους υπολογισμούς των πενταετών πόντων τους μέσος όρος για τον προσδιορισμό των χωρών που θα υποβιβαστούν σε μελλοντικούς διαγωνισμούς.[18][27][28] Πριν από τον διαγωνισμό του 2021, σε μια προσπάθεια να γίνει ο διαγωνισμός πιο ευέλικτος ώστε να αλλάξει μετά την ακύρωση της διοργάνωσης του 2020 και να διευκολυνθεί ο εκσυγχρονισμός, οι διοργανωτές ανακοίνωσαν ότι ηχογραφημένα φωνητικά θα επιτρέπονται σε δοκιμαστική βάση και ως προαιρετική προσθήκη. Ένα παράδειγμα αυτού είναι η είσοδος της Ισλανδίας το 2021, το "10 Years", η οποία χρησιμοποίησε μια χορωδία στη γέφυρα του τραγουδιού. Οι αντιπροσωπείες εξακολουθούν να είναι ελεύθερες να παρέχουν ζωντανά φωνητικά αν προτιμούν, και όλα τα βασικά φωνητικά που ερμηνεύουν τη μελωδία του τραγουδιού, συμπεριλαμβανομένων των κορυφαίων τραγουδιστών και τυχόν βοηθητικών τραγουδιστών, πρέπει να εξακολουθούν να εκτελούνται ζωντανά.[25]

Γλώσσες

Καθώς η Eurovision είναι διαγωνισμός τραγουδιού, όλες οι συμμετοχές πρέπει να περιλαμβάνουν φωνητικά και στίχους κάποιου είδους, με αμιγώς ενόργανα κομμάτια να μην έχουν επιτραπεί ποτέ.[4] Οι διαγωνιστικές συμμετοχές μπορούν να γίνουν σε οποιαδήποτε γλώσσα, φυσική ή κατασκευασμένη, ωστόσο οι κανόνες για τη γλώσσα ή τις γλώσσες στις οποίες μπορεί να πραγματοποιηθεί η είσοδος μιας χώρας έχουν διαφοροποιηθεί κατά τη διάρκεια της ιστορίας του διαγωνισμού.

Από το 1956 έως το 1965, δεν υπήρχαν κανόνες που να υπαγορεύουν σε ποια γλώσσα μπορεί να ερμηνεύει μια χώρα, ωστόσο όλες οι συμμετοχές μέχρι το 1964 γίνονταν σε μια από τις εθνικές γλώσσες των χωρών τους. Το 1965 η Σουηδία διέκοψε αυτήν την παράδοση που ερμήνευσε στα αγγλικά,[30] ενώ στη συνέχεια εισήχθη νέος κανόνας γλώσσας για τον διαγωνισμό του 1966 για όλες τις συμμετέχουσες χώρες, εμποδίζοντας την εκτέλεση συμμετοχών σε οποιαδήποτε άλλη γλώσσα εκτός από μία από τις επίσημα αναγνωρισμένες εθνικές χώρες της σχετικής χώρας γλώσσες.[17][31][32]

Ο κανόνας της γλώσσας καταργήθηκε για πρώτη φορά το 1973, επιτρέποντας σε όλες τις συμμετέχουσες χώρες να τραγουδήσουν στη γλώσσα της επιλογής τους.[33][34] Ο κανόνας άρχισε να ισχύει ξανά από το διαγωνισμό του 1977, ωστόσο η εθνικές διαδικασίες για την επιλογή των συμμετοχών του Βελγίου και της Γερμανίας είχαν ήδη ξεκινήσει πριν ανακοινωθεί η αλλαγή του κανόνα, και τους επετράπη να ερμηνεύσουν στα Αγγλικά για τη συγκεκριμένη έκδοση του διαγωνισμού.[35][36] Ο γλωσσικός κανόνας καταργήθηκε για άλλη μια φορά το 1999, με αποτέλεσμα 14 από τις 23 διαγωνιστικές συμμετοχές εκείνης της χρονιάς να περιλαμβάνουν αγγλικούς στίχους.[27][28]

Διάλεκτοι και περιφερειακές γλώσσες ανά χρόνο

Σε μερικές περιπτώσεις έχουν χρησιμοποιηθεί διάλεκτοι μιας γλώσσας ή μια πολύ σπάνια γλώσσα σε μια εγγραφή τραγουδιού:

  • 1971, 1996, 2003 και 2012 – Η Αυστρία ερμήνευσε σε διάφορες διαλέκτους της Γερμανίας (Βιεννέζικα το 1971, Vorarlbergisch το 1996, Στυριακά το 2003 και τη διάλεκτο Mühlviertel το 2012).
  • 1972 – Η Ιρλανδία ερμήνευσε στην ιρλανδική γλώσσα, μία από τις δύο επίσημες γλώσσες της Ιρλανδίας.
  • 1980 – Ο τίτλος της εισόδου της Νορβηγίας ήταν στη γλώσσα Σάμι.
  • 1982 – Η Γερμανία ερμήνευσε στα γερμανικά αλλά μετά τη νίκη πραγματοποίησε την επανάληψη σε πέντε διαφορετικές γλώσσες: Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά και Ολλανδικά.
  • 1989 – Η Ελβετία τραγούδησε στο Romansh, την τέταρτη γλώσσα της Ελβετίας.
  • 1990 και 2012 – Η Φινλανδία ερμήνευσε στα Σουηδικά, η οποία είναι η δεύτερη επίσημη γλώσσα της χώρας (κυρίως στα νησιά Ώλαντ).
  • 1991 – Η Ιταλία ερμήνευσε στη Ναπολιτάνικη διάλεκτο, της Ιταλικής γλώσσας που ομιλείται στη Νάπολη και στις γύρω περιοχές.
  • 1992, 1993, 1996 και 2011 – Η Γαλλία ερμήνευσε στις γλώσσες των Κρεολικών Αντιλλών (1992), της Κορσικής (1993 και 2011) και της Βρετονική γλώσσα|Βρετάνης]] (1996).
  • 1995 – Η ελληνική συμμετοχή "Ποιά Προσευχή" ξεκινάει με ένα απόσπασμα στα Αρχαία Ελληνικά.
  • 1999 – Η Λιθουανία ερμήνευσε στην Σαμογιατική διάλεκτο, μια διάλεκτο της Λιθουανικής γλώσσας.
  • 2004 – Η Εσθονία ερμήνευσε στην Βόρο γλώσσα, η οποία θεωρείται από μερικούς ως διάλεκτος της εσθονικής, και από άλλους, μια ξεχωριστή γλώσσα.
  • 2003, 2006 και 2008 – Το 2003, οι Urban Trad του Βελγίου ερμήνευσαν το "Sanomi" σε μια εντελώς φτιαγμένη γλώσσα, ενώ οι ολλανδοί συμμετέχοντες το 2006, Treble, ερμήνευσαν μισό από το τραγούδι τους "Amambanda" σε φανταστική γλώσσα. Το 2008, οι Ishtar ερμήνευσαν το τραγούδι τους "O Julissi" σε μια φανταστική γλώσσα.
  • 2006 – Το Μονακό ερμήνευσε μερικώς στα Ταϊτιανά.
  • 2009 – Η Τσεχία ερμήνευσε εν μέρει στην Ρομά γλώσσα, τη γλώσσα του λαού των Ρομά (Τσιγγάνοι).
  • 2009 – Το Ισραήλ ερμήνευσε εν μέρει στα εβραϊκά και στα αραβικά.
  • 2011 – Η Νορβηγία εισάγει στίχους στα Σουαχίλι, γλώσσα η οποία ομιλείται σε χώρες της Αφρικής. Η είσοδος από τη Γαλλία ερμηνεύθηκε στα Κορσικανικά το ίδιο έτος.
  • 2012 – Οι περισσότεροι από τους στίχους της εισόδου της Ρωσίας ήταν στη Ουντμουρτική γλώσσα (η οποία, παράλληλα με τη ρωσική, είναι η επίσημη γλώσσα στην Δημοκρατία των Ουντμούρτ).
  • 2016 – Η ελληνική συμμετοχή "Utopian Land" περιείχε λέξεις στην Ποντιακή διάλεκτο. Το ίδιο έτος, η Ουκρανία αποφάσισε να στείλει τη Τζαμάλα, τραγουδίστρια από την Κριμαίας, με το τραγούδι της "1944" που χαρακτήριζε στίχους στην γλώσσα Τατάρ της Κριμαίας, γεγονός που προκάλεσε διαμάχη μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας εξαιτίας της προσάρτησης της Κριμαίας από τη Ρωσική Ομοσπονδία.

Γλωσσικά θέματα και επικράτηση αγγλικής γλώσσας

Από την κατάργηση του κανόνα της γλώσσας, η μεγάλη πλειοψηφία των συμμετοχών σε διαγωνισμό κάθε έτους πραγματοποιούνται τώρα στα αγγλικά, δεδομένης της ιδιότητας του ως lingua franca. Στο διαγωνισμό του 2017, μόνο τέσσερα τραγούδια δεν περιείχαν αγγλικούς στίχους. Μετά τη νίκη του Σαλβαντόρ Σομπράλ στον διαγωνισμό εκείνης της χρονιάς με ένα τραγούδι στα πορτογαλικά, ωστόσο, ο διαγωνισμός του 2018 στη Λισαβόνα σημείωσε αυξημένο αριθμό συμμετοχών σε άλλη γλώσσα από την αγγλική, τάση που επαναλήφθηκε το 2019.[37][38] Το 2021, η πρώτη, η δεύτερη και η τρίτη θέση κατακτήθηκαν από μη αγγλικά τραγούδια για πρώτη φορά από το 1995.[39]

Η ελευθερία της γλώσσας, ωστόσο, παρείχε ευκαιρίες στους καλλιτέχνες να ερμηνεύσουν τραγούδια που δεν θα ήταν δυνατό στο παρελθόν, με μια σειρά από διαγωνιστικές συμμετοχές σε αυτή τη χιλιετία να έχουν εκτελεστεί σε εφευρετική γλώσσα και οι καλλιτέχνες έχουν επίσης χρησιμοποιήσει αυτήν τη γλωσσική ελευθερία για να ερμηνεύσουν σε άλλες γλώσσες πλην των αγγλικών που δεν είναι επίσης επίσημες γλώσσες της χώρας τους.[40][41][42]

Καθώς ο διαγωνισμός παρουσιάζεται τόσο στα αγγλικά όσο και στα γαλλικά, τουλάχιστον ένας από τους παρουσιαστές του διαγωνισμού πρέπει να είναι σε θέση να μιλάει γαλλικά καθώς και αγγλικά.[4]

Πολλές ευρωπαϊκές χώρες βασίστηκαν σε ιδέες για γλωσσική ενότητα και λόγω της ενίοτε ανεπιθύμητης κυριαρχίας της αγγλικής γλώσσας στη σύγχρονη ποπ μουσική, η γλώσσα της συμμετοχής της χώρας σε Eurovision μπορεί να είναι ένα αμφιλεγόμενο θέμα.[43] Ορισμένες συμμετοχές εκτελούνται στα αγγλικά για να προσεγγίσουν ευρύτερα ακροατήρια, αν και αυτό μερικές φορές θεωρείται ως μη πατριωτικό. Τα τελευταία χρόνια μέχρι το 2007, ο αριθμός των μη αγγλικών εισερχόμενων χωρών μειώθηκε, κυρίως με το Ισραήλ, την πρώην Γιουγκοσλαβία, τις χώρες της Γαλλικής γλώσσας, την Ισπανία και την Πορτογαλία να εκτελούν στη μητρική τους γλώσσα. Όσον αφορά την πρόσφατη απόδοση του Διαγωνισμού, τα περισσότερα μη αγγλικά τραγούδια ήταν πολύ λιγότερο επιτυχημένα από τα αγγλικά. Μέχρι το 2007, ο τελευταίος νικητής ήταν η Ντάνα Ιντερνάσιοναλ του Ισραήλ, η οποία εκτέλεσε το "Diva" στα Εβραϊκά το 1998. Το 2004, το "Wild Dances" που εκτελούσε η Ρουσλάνα, ερμηνεύθηκε εν μέρει στην ουκρανική γλώσσα. Μετά το 2007, όταν η Μαρίγια Σερίφοβιτς κέρδισε, τραγουδώντας στα Σερβικά, ο αριθμός μη αγγλικών διαγωνιζομένων αυξήθηκε και πάλι το 2008. Σχεδόν οι μισοί καλλιτέχνες αμφισβητούσαν στη μητρική τους γλώσσα.

Σε μερικές περιπτώσεις, οι στίχοι γράφονται και καταγράφονται σε δύο διαφορετικές εκδόσεις (συνήθως αγγλική και εθνική γλώσσα) ή σε μία ενιαία πολυγλωσσική έκδοση. Παραδείγματα περιλαμβάνουν:

  • Στη Δανία, όπου η εθνική διαδικασία επιλογής επιτρέπει την ελευθερία της γλώσσας, αλλά εάν το τραγούδι που κερδίζει από τον εθνικό διαγωνισμό είναι στα δανικά, πρέπει να ξαναγραφεί στα αγγλικά για τον διαγωνισμό.
  • Στη Σουηδία, παρόλο που δεν υπάρχει κανένας ειλικρινής κανόνας, το τραγούδι πρέπει να μεταφραστεί στα αγγλικά, όπως συμβαίνει συνήθως (όπως επιτρέπεται στους κανόνες), όπως το 1965, το 1973, το 1974, το 1975, το 1999, το 2000, το 2004 και το 2006.
  • Στην ΠΓΔΜ, όπου πραγματοποίησε ψηφοφορία για να αποφασίσει εάν το τραγούδι του 2005 θα πρέπει να είναι στα αγγλικά ή στα σλαβομακεδόνικα.
  • Η Γαλλία, της οποίας η είσοδος το 2001 πραγματοποιήθηκε εν μέρει στα γαλλικά και εν μέρει στα αγγλικά. Η εγγραφή του 2007 τραγουδήθηκε στο Franglais. Η γαλλική είσοδος το 2008 προκάλεσε διαμάχη, καθώς όλα ήταν στην αγγλική γλώσσα και οι άνθρωποι ήταν δυσαρεστημένοι με την παρουσία τους με ένα αγγλικό τραγούδι. Το 2012, ο Anggun εκτέλεσε το τραγούδι Echo εν μέρει στα αγγλικά, αλλά κυρίως στα γαλλικά. Το ίδιο συνέβη το 2016, όταν ο Αμίρ πραγματοποίησε τη χορωδία του τραγουδιού του "J'ai cherché" στα αγγλικά και το υπόλοιπο τραγούδι στα γαλλικά. Το 2017, η Alma εκτελεί το τραγούδι της "Requiem" εν μέρει στα αγγλικά, αλλά κυρίως στα γαλλικά.

Σειρά εμφάνισης

Η σειρά με την οποία εμφανίζονται οι συμμετέχουσες χώρες είχε ιστορικά αποφασιστεί μέσω τυχαίας κλήρωσης, ωστόσο από το 2013 η σειρά καθορίζεται από τους παραγωγούς του διαγωνισμού και υποβάλλεται στον Εκτελεστικό Επόπτη της EBU και την Ομάδα Αναφοράς για έγκριση πριν ανακοινωθεί δημόσια. Αυτή η αλλαγή εισήχθη για να προσφέρει μια καλύτερη εμπειρία για τους τηλεθεατές, καθιστώντας την εκπομπή πιο συναρπαστική και επιτρέποντας σε όλες τις χώρες να ξεχωρίσουν αποφεύγοντας περιπτώσεις όπου τραγούδια παρόμοιου ύφους ή τέμπο ερμηνεύτηκαν με τη σειρά.[44] Σύμφωνα με την τρέχουσα μέθοδο, κατά τη διάρκεια της κλήρωσης κατανομής στους ημιτελικούς, κάθε χώρα που συμμετέχει στον ημιτελικό μπαίνει είτε στο πρώτο μισό είτε στο δεύτερο μισό του ημιτελικού. Μόλις επιλεγούν όλα τα τραγούδια, οι παραγωγοί θα καθορίσουν τη σειρά εμφάνισης για τους ημιτελικούς.[45][46] Οι προκριθέντες των ημιτελικών πραγματοποιούν τυχαία κλήρωση κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου των νικητών για να καθορίσουν εάν θα ερμηνεύσουν κατά το πρώτο ή το δεύτερο μισό του τελικού, ενώ οι αυτόματοι φιναλίστ θα τραβήξουν επίσης τυχαία το διαγωνιστικό τους μισό ενόψει του μεγάλου τελικού, εκτός από τη διοργανώτρια χώρα, της οποίας η ακριβής θέση καθορίζεται τυχαία σε ξεχωριστή κλήρωση.[46][47] Η σειρά εκτέλεσης για τον τελικό αποφασίζεται μετά τον δεύτερο ημιτελικό από τους παραγωγούς, λαμβάνοντας υπόψη τόσο τις μουσικές ιδιότητες των διαγωνιστικών τραγουδιών, όσο και τη σκηνική απόδοση, για να δουλέψουν καλύτερα για τον τρόπο δημιουργίας οποιωνδήποτε στηριγμάτων, φωτισμού και άλλης παραγωγής.[48]

Η αλλαγή της διαδικασίας το 2013 οδήγησε σε μικτή αντίδραση από τους οπαδούς των διαγωνισμών, με ορισμένους να εκφράζουν ανησυχία για πιθανή διαφθορά επιτρέποντας στους παραγωγούς να αποφασίσουν σε ποια στιγμή θα εκτελέσει κάθε χώρα, ενώ άλλοι ήταν πιο αισιόδοξοι για την αλλαγή.[49] Η σειρά με την οποία εμφανίζονται οι συμμετέχουσες χώρες θεωρείται σημαντικός παράγοντας για τη νίκη του διαγωνισμού και η στατιστική ανάλυση σε αυτό το θέμα αποδεικνύει ότι σε μια τυχαία κλήρωση τα τραγούδια που ερμηνεύουν αργότερα στο διαγωνισμό έχουν περισσότερες πιθανότητες να βαθμολογηθούν εξαιρετικά.[50][51] Η σειρά εμφάνισης στη δεύτερη θέση στον τελικό θεωρείται ιδιαίτερα επιζήμια για τις πιθανότητες μιας χώρας να κερδίσει τον διαγωνισμό, γιατί κανένα τραγούδι που ερμηνεύει σε αυτή τη θέση δεν έχει κερδίσει ποτέ τον διαγωνισμό στην ιστορία της.[52]

Νίκες ανά σειρά εμφάνισης

TBA

Αριθμός των τραγουδιών

Κάθε χώρα του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision δικαιούται να εισάγει μόνο ένα τραγούδι. Ο τελικός διαγωνισμός περιορίζεται σε 26 τραγούδια (με εξαίρεση το 2015, όταν η Αυστραλία συμμετείχε στον διαγωνισμό και 27 τραγούδια συναγωνίστηκαν στον τελικό). Αποτελούνται από τα ακόλουθα:

  • Οι "Big Five (Μεγάλες Πέντε)" χώρες (Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία και Ιταλία), καθώς είναι οι πέντε μεγαλύτεροι οικονομικοί συντελεστές στο διαγωνισμό, ανταμείβονται με αυτόματες θέσεις στον τελικό.
  • Η οικοδέσποινα χώρα.
  • 10 προκριθέντες από τον 1ο ημιτελικό - που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη πριν από τον διαγωνισμό.
  • 10 προκριθέντες από τον 2ο ημιτελικό - που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη πριν από το διαγωνισμό.

Κατά το πρώτο διαγωνισμό, κάθε χώρα είχε τη δυνατότητα να υποβάλει δύο τραγούδια με μέγιστη διάρκεια τριών λεπτών. Σήμερα, απαιτείται να μην ξεπερνά κάθε τραγούδι τα τρία λεπτά, αν και πολλοί καλλιτέχνες καταγράφουν το τραγούδι σε μια μακρύτερη έκδοση, απλώς εκτελώντας μια μικρότερη έκδοση στο Διαγωνισμό. Ο αριθμός των συμμετεχουσών χωρών έχει αυξηθεί σε όλη την ιστορία του Διαγωνισμού και από το 1993 οι κανόνες έχουν αλλάξει αρκετές φορές για να περιορίσουν τον αριθμό των φιναλίστ και να επιτρέψουν τη συμμετοχή των πρώην σοβιετικών και γιουγκοσλαβικών δημοκρατιών, των εθνών του Συμφώνου της Βαρσοβίας και άλλων.

Όχι προηγούμενη δημοσιευμένη μουσική

Το τραγούδι που συμμετέχει επίσης δεν επιτρέπεται να είναι cover άλλου τραγουδιού και δεν επιτρέπεται να δοκιμάσει το έργο ενός άλλου καλλιτέχνη. Όλα τα τραγούδια πρέπει να είναι εντελώς πρωτότυπα όσον αφορά τη σύνθεση τραγουδιών και τα όργανα και μπορεί να μην έχουν κυκλοφορήσει δημόσια πριν από την 1η Σεπτεμβρίου του προηγούμενου έτους. Εάν κυκλοφορήσει δημοσίως, μπορεί να κυκλοφορήσει στην αγορά της χώρας που εισέρχεται μόνο μετά το διαγωνισμό.

Φωνές και όργανα

Δεν έχει επιτραπεί καθόλου η οργανική σύνθεση σε διαγωνισμούς της Eurovision. Το τραγούδι της Λετονίας το 2006 ήταν a cappella, όπως και του Βελγίου το 2011. Η συμμετοχή της Αυστρίας στον διαγωνισμό του 2011 ξεκίνησε ένα a cappella αλλά στη συνέχεια άρχισαν και τα όργανα. Αυτός ο κανόνας διαδραμάτισε επίσης ζωτικό ρόλο στην συμμετοχή της Μολδαβίας το 2010, καθώς το διάσημο φεστιβάλ Epic Sax Guy του σαξοφώνου του σκηνοθέτη SunStroke Project συνέβη επειδή αναγκάστηκε να συγχρονίσει το κίνημά του με ένα προ-εγγεγραμμένο κομμάτι που παίζεται κατά τη διάρκεια της ζωντανής παράστασης.

Καλλιτέχνες

Οι ισχύοντες κανόνες ορίζουν ότι οι χώρες επιτρέπεται να έχουν έως και έξι καλλιτέχνες στη σκηνή. Οι καλλιτέχνες πρέπει να είναι ηλικίας 16 ετών και άνω, την ημέρα του ημιτελικού του έτους του διαγωνισμού.[53] Αυτός ο κανόνας εισήχθη το 1990, καθώς δύο διαγωνιζόμενοι το προηγούμενο έτος ήταν 11 και 12 ετών. Η καθιέρωση αυτού του κανόνα σημαίνει ότι η Sandra Kim, η οποία ήταν 13 ετών όταν κέρδισε το Βέλγιο το 1986, θα παραμείνει ο νεότερος νικητής εκτός εάν μειωθεί το όριο ηλικίας. Δεν υπάρχει κανένας περιορισμός στην ιθαγένεια των καλλιτεχνών ερμηνευτών ή εκτελεστών, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα να αντιπροσωπεύονται χώρες από καλλιτέχνες που δεν είναι υπήκοοι της χώρας αυτής. Ένας από τους πιο γνωστούς νικητές, η καναδέζα Σελίν Ντιόν εκπροσώπησε την Ελβετία το 1988. Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι ο ερμηνευτής πρέπει να είναι μόνο 16 όταν συμβαίνει το γεγονός και όχι όταν επιλέγονται, όπως αποδεικνύεται όταν επιλέχθηκε ο Lindsay Dracass Να εκπροσωπήσει το Ηνωμένο Βασίλειο το 2001 και πάλι όταν το Triinu Kivilaan επιλέχθηκε για να εκπροσωπήσει την Ελβετία το 2005, παρά το γεγονός ότι και οι δύο καλλιτέχνες ήταν μόνο 15 στους αντίστοιχους χρόνους επιλογής τους. Στην υπόθεση Dracass, έπρεπε να της χορηγηθεί ειδική θεώρηση για να μπορέσει να ταξιδέψει στην Κοπεγχάγη.[54]

Αλλαγές νόμων ανά χρόνο

  • 1956 Πρώτος διαγωνισμός - κάθε μία από τις επτά ανταγωνιστικές χώρες ήταν υποχρεωμένη να διεξάγει εθνικό τελικό επιλογής για να επιλέξει τις συμμετοχές τους.
  • 1957 Μετά το τραγούδι της Ιταλίας διήρκεσε 5:09 λεπτά, εισήχθησαν αλλαγές για να περιοριστούν οι μέγιστοι χρόνοι τραγουδιών σε τρία λεπτά - που εξακολουθεί να λειτουργεί.[55]
  • 1958 Εισάγεται η συνδιάσκεψη της χώρας που κέρδισε να φιλοξενήσει τον επόμενο διαγωνισμό. Ωστόσο, αρκετές χώρες απέρριψαν την ευκαιρία τα επόμενα χρόνια.
  • 1959 Οι επαγγελματίες εκδότες ή συνθέτες δεν επιτρέπεται πλέον στις εθνικές επιτροπές.
  • 1962 Αλλαγή συστήματος ψηφοφορίας. Κάθε χώρα είχε 10 μέλη της κριτικής επιτροπής που έδωσαν τα τρία αγαπημένα τραγούδια τους με 3, 2 και 1 βαθμούς. Προηγουμένως, κάθε ένα από τα 10 μέλη της κριτικής επιτροπής έδωσε 1 βαθμό στο αγαπημένο τους τραγούδι.
  • 1963 Τα μεγέθη της Κριτικής Επιτροπής διπλασιάστηκαν σε 20 και οι βαθμοί που δόθηκαν ήταν 5, 4, 3, 2 και 1.
  • 1964 Τα μεγέθη της Κριτικής Επιτροπής επανέρχονται σε 10 και τα σημεία είναι τώρα 5, 3 και 1. Είναι δυνατό για μια ομόφωνη κριτική επιτροπή να απονείμει και τα 9 σημεία σε ένα τραγούδι - αλλά αυτό δεν συμβαίνει. Ήταν επίσης δυνατό να δώσουν 6 και 3 πόντους σε δύο τραγούδια, αυτό συνέβη μόνο το 1965, όταν η βελγική κριτική επιτροπή έδωσε 6 πόντους στο Ηνωμένο Βασίλειο και 3 πόντους στην Ιταλία.
  • 1966 Οι χώρες πρέπει τώρα να τραγουδούν σε μία από τις εθνικές τους γλώσσες.
  • 1967 Το σύστημα βαθμολόγησης επανέρχεται στο σύστημα που χρησιμοποιήθηκε μεταξύ 1957 και 1961. Κάθε ένας από τους δέκα ενήλικες απονέμει ένα μόνο σημείο στο αγαπημένο τους τραγούδι - έτσι θεωρητικά μια χώρα θα μπορούσε να απονεμηθεί και στους 10 πόντους, αν και η υψηλότερη τιμή που κατανεμήθηκε στο πλαίσιο αυτού του συστήματος ήταν 9 η βελγική κριτική επιτροπή για το τραγούδι της Dana το 1970.
  • 1968 Αν και δεν είναι αλλαγή κανόνα, ο διαγωνισμός μεταδίδεται με χρώμα από 6 από τις 17 χώρες που ανταγωνίζονται. Έχει διατεθεί χρωματικά στους ραδιοτηλεοπτικούς φορείς κάθε χρόνο από τότε.
  • 1970 Μετά από μια τετραμερή ισοπαλία στο διαγωνισμό του 1969, εισήχθη ένας κανόνας tie-break με πρόβλεψη για ένα sing-off και μια επίδειξη χεριών από τις επιτροπές για να εκλέξει έναν νικητή.
  • 1971 Αλλαγή συστήματος ψηφοφορίας. Κάθε χώρα είχε δύο μέλη κριτών, ένα κάτω από 25 και ένα πάνω από 25. Κάθε ένας απονέμει 1 έως 5 βαθμούς για κάθε τραγούδι. Αυτό δημιούργησε ένα ζήτημα όπου κάποιες επιτροπές εξέδωσαν λιγότερα σημεία από άλλα. Ο κανόνας που επέτρεπε στις ομάδες έξι εκτελεστές στη σκηνή εισήχθη. Προηγουμένως, οι νεοεισερχόμενοι μπορούσαν να εκτελούν μόνο σόλο ή ως ντουέτο. [5]
  • 1973 Ο κανόνας που υποχρεώνει τις χώρες να τραγουδούν σε μία από τις εθνικές τους γλώσσες είναι χαλαρή - ωστόσο αυτό ισχύει μόνο για 4 χρόνια.
  • 1974 Το σύστημα βαθμολόγησης που χρησιμοποιήθηκε μεταξύ 1957 και 1961 και μεταξύ 1968 και 1970 αποκαθίσταται για τρίτη φορά.
  • 1975 Το σύστημα βαθμολόγησης που λειτουργεί ακόμα σήμερα εισάγεται. Κάθε κριτική επιτροπή θα δώσει τώρα 12 πόντους στο καλύτερο τραγούδι, 10 στο δεύτερο καλύτερο, στη συνέχεια 8 στο τρίτο, 7 στο τέταρτο, 6 στο πέμπτο και ούτω καθεξής μέχρι το δέκατο καλύτερο τραγούδι (κατά τη γνώμη της κριτικής επιτροπής) σημείο. Σε αντίθεση με τα σημερινά, τα σημεία δεν δόθηκαν με σειρά (από 1 έως 12), αλλά με τη σειρά που εκτελέστηκαν τα τραγούδια.
  • 1976 Καθώς αυξάνεται το κόστος της διοργάνωσης του διαγωνισμού, εισήχθη ένας νέος κανόνας, ο οποίος στο μέλλον κάθε συμμετέχων ραδιοτηλεοπτικός φορέας θα έπρεπε να πληρώσει ένα μέρος του κόστους της διοργάνωσης του διαγωνισμού.
  • 1977 Οι χώρες πρέπει να ξαναρχίσουν να τραγουδούν στις δικές τους εθνικές γλώσσες.
  • 1980 Ο εκπρόσωπος της κριτικής επιτροπής διαβάσει τώρα τα σημεία με αριθμητική σειρά (1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 10 και 12) και όχι σε σειρά τραγουδιών.
  • 1987 Δεδομένου ότι ο αριθμός των χωρών έφτασε στα 22, η EBU επέβαλε ένα όριο στον αριθμό των χωρών που ανταγωνίζονται. Παρόλο που ορίστηκε στα 22, αυτό το όριο άλλαξε ελαφρά κατά τη διάρκεια των ετών.
  • 1990 Μετά τη νίκη της Sandra Kim το 1986 για το Βέλγιο σε ηλικία μόλις 13 ετών και η αντιπαράθεση για δύο ερμηνευτές το 1989 που ήταν μόλις 11 και 12 ετών, εισήχθη ένας περιορισμός στην ηλικία του ανταγωνιστή. Η ελάχιστη ηλικία είναι τώρα 16 κατά τη στιγμή της εκδήλωσης.
  • 1993 Μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, εισήχθη ένας γύρος προεπιλογής.
  • 1994 Πρέπει να εισαχθεί η απαλλαγή για να φιλοξενηθεί ο συνεχώς αυξανόμενος αριθμός χωρών που επιθυμούν να ανταγωνιστούν. Αρχικά, οι πέντε κάτω χώρες από το 1993 δεν θα συμμετείχαν στο διαγωνισμό του 1994. Οι κανόνες υποβιβασμού θα αλλάξουν ελαφρά τα επόμενα χρόνια.
  • 1994 Το φετινό διαγωνισμό είδε τον μεγαλύτερο αριθμό συμμετεχόντων τη δεκαετία του 1990, με 25 χώρες να εκτελούν.
  • 1997 Μετά από διαμάχη σχετικά με μια διαδικασία προεπιλογής του 1996 (παρόμοια με το 1993), η οποία είχε ως αποτέλεσμα να παραλειφθεί η Γερμανία από τον διαγωνισμό, η διαδικασία επιλογής άλλαξε για να επιτρέψει μόνο τις χώρες με τις καλύτερες μέσες βαθμολογίες κατά τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια.
  • 1997 Η τηλψηφοφορία δοκιμάστηκε σε πέντε χώρες και θα γίνει η προτιμώμενη μέθοδος ψηφοφορίας από το 1998.
  • 1999 Περιορισμοί αφαιρούνται και πάλι επιτρέποντας στις χώρες να τραγουδούν σε οποιαδήποτε γλώσσα.
  • 1999 Οι προτιμήσεις των χωρών για τη χρήση υποστηρικτικών διαδρομών οδηγούν ουσιαστικά στην κατάργηση των ορχηστρών. Η ζωντανή μουσική έγινε προαιρετική και όλοι οι ραδιοτηλεοπτικοί φορείς από το 1999 αρνήθηκαν να χρησιμοποιήσουν μια ορχήστρα. Το 2004, όλες οι ζωντανές μουσικές απαγορεύτηκαν. Ακόμη και οι καλλιτέχνες στη σκηνή δεν είχαν τη δυνατότητα να παίζουν τα μουσικά τους όργανα ζωντανά, ακόμα κι αν δήλωσαν ρητά την επιθυμία τους να το κάνουν. Αυτή η απαγόρευση ζωντανής μουσικής εξακολουθεί να ισχύει.
  • 2000 Εισάγεται ο κανόνας "Big Four" δίνοντας στην Γαλλία, τη Γερμανία, την Ισπανία και το Ηνωμένο Βασίλειο αυτόματη συμμετοχή στο διαγωνισμό, ανεξάρτητα από προηγούμενες επιδόσεις. Το 2011 η Ιταλία επέστρεψε και έγινε μέλος του "Big Five".
  • 2004 Καταργήθηκαν οι κανόνες περί απαλλαγής, οι οποίοι διαφοροποιήθηκαν ελαφρά από το 1994 και εισήχθη ημιτελικός. Οι χώρες που δεν προκρίνονται από τον ημιτελικό έχουν ακόμα τη δυνατότητα να ψηφίσουν στον τελικό, οπότε η σύμβαση ανάγνωσης των βαθμολογιών στα γαλλικά και στα αγγλικά έπεσε. Ο εκπρόσωπος θα διαβάσει τώρα τη βαθμολογία σε μία γλώσσα με τους επαναλαμβανόμενους παρουσιαστές στην άλλη γλώσσα.
  • 2006 Οι εκπρόσωποι της κριτικής επιτροπής δεν διαβάζουν πλέον όλα τα σημεία από το 1 έως το 12. Αντ 'αυτού, οι βαθμολογίες μέχρι 7 βαθμούς εμφανίζονται σύντομα πριν ο εκπρόσωπος διαβάσει τις 8, 10 και 12 μονάδες.
  • 2008 Με καταγραφή 43, εισήχθη ένα δεύτερο ημιτελικό. Οι κριτές χρησιμοποιήθηκαν για να τοποθετήσουν μια θέση άγριας κάρτας στον τελικό από κάθε ημιτελικό. 25 χώρες ανταγωνίζονται τώρα στον τελικό.
  • 2009 Μετά την κριτική του συστήματος ψηφοφορίας μετά τον Διαγωνισμό του 2007, έγιναν αλλαγές στη διαδικασία ψηφοφορίας με την επανεισαγωγή της εθνικής κριτικής επιτροπής παράλληλα με την τηλεοπτική μετάδοση (split 50/50). Αυτή η μορφή θα επεκταθεί και στους ημιτελικούς το 2010.
  • 2010 Οι άνθρωποι μπορούν να ψηφίσουν από το πρώτο τραγούδι μέχρι το τέλος της ψηφοφορίας.
  • 2012 Το παράθυρο τηλεοπτικής κλήσης των 15 λεπτών αποκαθίσταται λόγω κριτικής της μεθόδου ψηφοφορίας μετά τον διαγωνισμό του 2011. 26 χώρες ανταγωνίζονται τώρα στον τελικό, επειδή η Ιταλία επιστρέφει το 2011 και έγινε χώρα "Μεγάλη Πέντε" μαζί με τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ισπανία και το Ηνωμένο Βασίλειο.
  • 2013 Η μορφή του αποτελέσματος της κριτικής επιτροπής / τηλεοπτικής εκπομπής αλλάζει ελαφρώς, καθώς όλα τα τραγούδια κατατάσσονται τώρα αντί να δίνεται βαθμολογία σε κάθε μέθοδο, ενώ στη συνέχεια συγχωνεύονται και τα δέκα ψηλότερα τραγούδια λαμβάνουν πόντους με τον συνήθη τρόπο. Επίσης, για πρώτη φορά, η σειρά λειτουργίας και στις τρεις εμφανίσεις καθορίζεται από τους παραγωγούς της παράστασης αντί για μια τυχαία κλήρωση, η οποία υποτίθεται ότι δίνει σε κάθε τραγούδι να ανταγωνίζεται μια δίκαιη πιθανότητα επιτυχίας.
  • 2015 Η EBU εξετάζει τη δυνατότητα να προσκαλεί χώρες εκτός της ευρωπαϊκής περιοχής ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών ή του Συμβουλίου της Ευρώπης να συμμετέχουν σε μελλοντικές εκδόσεις του διαγωνισμού. Το πρώτο από αυτά τα "φιλοξενούμενα έθνη" ήταν η Αυστραλία το 2015. Αυτό επίσης προσκρούει στον αριθμό των χωρών που ανταγωνίζονται στον τελικό σε 27.[56][57]
  • 2016 Εισάγεται ένα νέο σύστημα ψηφοφορίας. Οι συμμετοχές λαμβάνουν τώρα ένα σύνολο σημείων από την κριτική επιτροπή και ένα σύνολο σημείων από την τηλεόραση. Πρώτον, οι ψηφοφορίες της κριτικής επιτροπής δίδονται με τον συνήθη τρόπο, δίνοντας 1 μέχρι 12 βαθμούς, αλλά μόνο ο 12ος διαβάζεται από τον εκπρόσωπο. Στη συνέχεια, οι τηλεοπτικές εκπομπές διαβάζονται από τους παρουσιαστές, ξεκινώντας με τη χώρα που λαμβάνει τις λιγότερες τηλεοράσεις και τελειώνει με τη χώρα που έλαβε τις περισσότερες τηλεοπτικές εκπομπές, οπότε ο νικητής δεν είναι γνωστός μέχρι το τέλος της εκπομπής [58]. Επιπλέον, ο αριθμός των χωρών που ανταγωνίζονται στον τελικό μειώνεται στα 26, καθώς η Αυστραλία ανταγωνίζεται τώρα στον ημιτελικό. [59]

Παραπομπές

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 «How it works – Eurovision Song Contest». Eurovision Song Contest. 15 Ιανουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2021. 
  2. ↑ LaFleur, Louise (27 Φεβρουαρίου 2020). «Rotterdam to host Eurovision 2020!». Eurovision Song Contest. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2020. 
  3. ↑ «Eurovision 2019: Five lessons learned». BBC News. BBC. 19 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2021. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 4,8 «Eurovision Song Contest: Rules». ebu.ch. European Broadcasting Union. 12 Ιανουαρίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2021. 
  5. ↑ «FAQ – Eurovision Song Contest». Eurovision Song Contest. 12 Ιανουαρίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2021. 
  6. ↑ «EBU – Admission». ebu.ch. European Broadcasting Union. 27 Απριλίου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2021. 
  7. ↑ «Which countries can take part?». Eurovision Song Contest. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαρτίου 2017. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2021. 
  8. ↑ «Eurovision Song Contest: Organisers». Eurovision Song Contest. 12 Ιανουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2020. 
  9. ↑ «Eurovision Song Contest: Heads of Delegation». Eurovision Song Contest. 14 Ιανουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2020. 
  10. ↑ Groot, Evert (11 Μαρτίου 2019). «Lineup 2019 completed as Heads of Delegation gather in Tel Aviv». Eurovision Song Contest. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2020. 
  11. ↑ 11,0 11,1 «Eurovision Song Contest: Executive Supervisor». Eurovision Song Contest. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2020. 
  12. ↑ «Martin Österdahl announced as new Eurovision Song Contest Executive Supervisor». ebu.ch. European Broadcasting Union. 20 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2020. 
  13. ↑ Fenn, Daniel; Suleman, Omer; Efstathiou, Janet; Johnson, Neil F. (2006). «How does Europe Make Its Mind Up? Connections, cliques, and compatibility between countries in the Eurovision Song Contest». Physica A: Statistical Mechanics and its Applications 360 (2): 576–598. doi:10.1016/j.physa.2005.06.051. Bibcode: 2006PhyA..360..576F. 
  14. ↑ 14,0 14,1 «Eurovision Song Contest: Reference Group». Eurovision Song Contest. 14 Ιανουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2020. 
  15. ↑ 15,0 15,1 «Eurovision Song Contest Reference Group». ebu.ch. European Broadcasting Union. 8 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουνίου 2021. 
  16. ↑ Jiandani, Sanjay (22 Ιουνίου 2021). «EBU: Four new members join the Reference Group». ESCToday (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2021. 
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 Roxburgh 2012, σελίδες 387–396.
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 «Rules of the 44th Eurovision Song Contest, 1999» (PDF). Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 18 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2020. 
  19. ↑ «Frankfurt 1957 - Eurovision Song Contest». Eurovision Song Contest. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2021. 
  20. ↑ «Eurovision Song Contest: Winners». Eurovision Song Contest. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2020. 
  21. ↑ O'Connor 2010, σελίδες 120–123.
  22. ↑ «Eurovision Song Contest: Lausanne 1989». Eurovision Song Contest. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2020. 
  23. ↑ «Eurovision Song Contest: Bergen 1986». Eurovision Song Contest. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2020. 
  24. ↑ O'Connor 2010, σελίδες 104–107.
  25. ↑ 25,0 25,1 «Changes announced to ensure Eurovision comes 'back for good'». Eurovision Song Contest. 18 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2020. 
  26. ↑ O'Connor 2010, σελίδες 148–151.
  27. ↑ 27,0 27,1 27,2 «Eurovision Song Contest: Jerusalem 1999». Eurovision Song Contest. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2020. 
  28. ↑ 28,0 28,1 28,2 O'Connor 2010, σελίδες 156–159.
  29. ↑ «Public Rules of the 60th Eurovision Song Contest» (PDF). Eurovision Song Contest. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 30 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2020. 
  30. ↑ «Eurovision Song Contest: Naples 1965». Eurovision Song Contest. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2020. 
  31. ↑ O'Connor 2010, σελίδες 28–29.
  32. ↑ «Eurovision Song Contest: Luxembourg 1966». Eurovision Song Contest. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2020. 
  33. ↑ O'Connor 2010, σελίδες 52–55.
  34. ↑ «Eurovision Song Contest: Luxembourg 1973». Eurovision Song Contest. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2020. 
  35. ↑ O'Connor 2010, σελίδες 68–71.
  36. ↑ «Eurovision Song Contest: London 1977». Eurovision Song Contest. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2020. 
  37. ↑ Oliveira e Silva, Antonio· Harris, Chris (10 Μαΐου 2018). «English song dominance on the decline at Eurovision 2018». euronews.com. Euronews. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2020. 
  38. ↑ Escudero, Victor M. (5 Απριλίου 2019). «Eurovision Class of 2019: This year's languages». Eurovision Song Contest. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2020. 
  39. ↑ «Vital Statistics 2: The Results». Eurovision.tv (στα Αγγλικά). 27 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2021. 
  40. ↑ «Ishtar for Belgium to Belgrade!». Eurovision Song Contest. 10 Μαρτίου 2008. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2020. 
  41. ↑ «Zoë – Austria – Stockholm 2016». Eurovision Song Contest. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2020. 
  42. ↑ «Elina Nechayeva] – Estonia – Lisbon 2018». Eurovision Song Contest. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2020. 
  43. ↑ Ivković, D. (2013). The Eurovision Song Contest on YouTube: A corpus-based analysis of language attitudes. Language@Internet, 10, article 1. (urn:nbn:de:0009-7-35977)
  44. ↑ «Running order Malmö 2013 to be determined by producers». Eurovision Song Contest. 7 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2020. 
  45. ↑ Zwart, Josianne· Jordan, Paul (29 Ιανουαρίου 2018). «Which countries will perform in which Semi-Final at Eurovision 2018?». Eurovision Song Contest. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2020. 
  46. ↑ 46,0 46,1 «Eurovision 2013: Semi-Final running order revealed». Eurovision Song Contest. 28 Μαρτίου 2013. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2020. 
  47. ↑ Groot, Evert (6 Μαΐου 2018). «Portugal and 'Big Five' rehearse for the second time». Eurovision Song Contest. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2020. 
  48. ↑ «How is the Running Order being decided?». Eurovision Song Contest. 12 Μαΐου 2017. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2020. 
  49. ↑ Repo, Juha (8 Νοεμβρίου 2012). «Mixed feelings about Eurovision rule change». esctoday.com. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2020. 
  50. ↑ Antipov, Evgeny A.; Pokryshevskaya, Elena B. (2017). «Order effects in the results of song contests: Evidence from the Eurovision and the New Wave». Judgement and Decision Making 12 (4). http://journal.sjdm.org/16/16121/jdm16121.html. Ανακτήθηκε στις 9 July 2020. 
  51. ↑ Kelly, Emma (17 Μαΐου 2019). «How do the Eurovision running order stats affect Michael Rice's chances of winning for the UK?». Metro. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2020. 
  52. ↑ «Things you might not know about the Eurovision Song Contest». Eurovision Song Contest. 28 Απριλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2020. 
  53. ↑ «Rules of the 2005 Eurovision Song Contest». Eurovision.tv (EBU). 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Φεβρουαρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2008. 
  54. ↑ Terry Wogan, Eurovision Song Contest 2001
  55. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουνίου 2009. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2017. 
  56. ↑ «Eurovision Song Contest invites Australia to join ‘world’s biggest party’». The Guardian. 11 February 2015. https://www.theguardian.com/media/2015/feb/10/eurovision-song-contest-invites-australia-to-join-worlds-biggest-party. Ανακτήθηκε στις 10 February 2015. 
  57. ↑ «Australia participate in the 60th Eurovision». Eurovision.tv. EBU. 11 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2015. 
  58. ↑ SVT Article, 20 Feb 2016 (Swedish)
  59. ↑ «Australia To Return To The Eurovision Song Contest». EBU. Ανακτήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2015. 

Δείτε επίσης

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κανονισμοί_του_Διαγωνισμού_Τραγουδιού_Eurovision&oldid=9083667"