Κωλοδάχτυλο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Μειωτικός χαρακτηρισμός
Ετικέτες: Χειροκίνητη αναστροφή Οπτική επεξεργασία
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Givingthefinger.jpg|thumb|Κωλοδάχτυλο]]
[[Αρχείο:Givingthefinger.jpg|thumb|Κωλοδάχτυλο]]
Στο [[Δυτικός πολιτισμός|Δυτικό πολιτισμό]], το μεσαίο δάχτυλο ή '''κωλοδάχτυλο''', είναι μια [[άσεμνη χειρονομία]]. Υπονοεί μέτρια έως ακραία περιφρόνηση, και είναι περίπου ισοδύναμη με την έννοια "[[άντε γαμήσου]]". Γίνεται δείχνοντας το πίσω μέρος μιας κλειστής γροθιάς που έχει μόνο το [[μεσαίο δάχτυλο]] επεκταμένο προς τα πάνω, αν και σε ορισμένες περιοχές επεκτείνεται και ο [[αντίχειρας]]. Η επέκταση του δαχτύλου θεωρείται σύμβολο της περιφρόνησης σε διάφορους πολιτισμούς, κυρίως δυτικών προτύπων. Πολλοί πολιτισμοί χρησιμοποιούν παρόμοιες χειρονομίες για να εμφανίσουν την ασέβειά τους, αν και άλλοι το χρησιμοποιούν για να δείξουν χωρίς σκόπιμη ασέβεια απέναντι σε άλλες κουλτούρες..
Στο [[Δυτικός πολιτισμός|Δυτικό πολιτισμό]], το μεσαίο δάχτυλο ή '''κωλοδάχτυλο''', είναι μια [[άσεμνη χειρονομία]].Υπονοεί μέτρια έως ακραία περιφρόνηση, και είναι περίπου ισοδύναμη με την έννοια "[[άντε γαμήσου]]". Γίνεται δείχνοντας το πίσω μέρος μιας κλειστής γροθιάς που έχει μόνο το [[μεσαίο δάχτυλο]] επεκταμένο προς τα πάνω, αν και σε ορισμένες περιοχές επεκτείνεται και ο [[αντίχειρας]]. Η επέκταση του δαχτύλου θεωρείται σύμβολο της περιφρόνησης σε διάφορους πολιτισμούς, κυρίως δυτικών προτύπων. Πολλοί πολιτισμοί χρησιμοποιούν παρόμοιες χειρονομίες για να εμφανίσουν την ασέβειά τους, αν και άλλοι το χρησιμοποιούν για να δείξουν χωρίς σκόπιμη ασέβεια απέναντι σε άλλες κουλτούρες..


Η χειρονομία χρονολογείται από την [[αρχαία Ελλάδα]] και χρησιμοποιήθηκε επίσης στην [[αρχαία Ρώμη]]. Ιστορικά, αντιπροσώπευε το [[Φαλλός|φαλλό]]. Σε μερικές σύγχρονες κουλτούρες, έχει αποκτήσει αυξανόμενη αναγνώριση ως ένα σημάδι της ασέβειας, και έχει χρησιμοποιηθεί από τους "χειρότερους" καλλιτέχνες της μουσικής. Οι περισσότεροι εξακολουθούν να εκλαμβάνουν τη χειρονομία ως άσεμνη. Ο δείκτης και ο παράμεσος εκτός από το μεσαίο δάχτυλο σε περισσότερο σύγχρονες περιόδους έχει παρομοιαστεί να εκπροσωπεί τους [[όρχεις]].<ref>{{Cite book|last1 = Rosewarne|first1 = Lauren|title = American Taboo: The Forbidden Words, Unspoken Rules, and Secret Morality of Popular culture|date = 2013|page = 51}}</ref>
Η χειρονομία χρονολογείται από την [[αρχαία Ελλάδα]] και χρησιμοποιήθηκε επίσης στην [[αρχαία Ρώμη]]. Ιστορικά, αντιπροσώπευε το [[Φαλλός|φαλλό]]. Σε μερικές σύγχρονες κουλτούρες, έχει αποκτήσει αυξανόμενη αναγνώριση ως ένα σημάδι της ασέβειας, και έχει χρησιμοποιηθεί από τους καλλιτέχνες της μουσικής (κυρίως συχνότερα μεταξύ συγκροτημάτων [[Hardcore Punk|hardcore punk]], [[μέταλ]] και [[ραπ]]), αθλητές και πολιτικούς. Οι περισσότεροι εξακολουθούν να εκλαμβάνουν τη χειρονομία ως άσεμνη. Ο δείκτης και ο παράμεσος εκτός από το μεσαίο δάχτυλο σε περισσότερο σύγχρονες περιόδους έχει παρομοιαστεί να εκπροσωπεί τους [[όρχεις]].<ref>{{Cite book|last1 = Rosewarne|first1 = Lauren|title = American Taboo: The Forbidden Words, Unspoken Rules, and Secret Morality of Popular culture|date = 2013|page = 51}}</ref>


Η χειρονομία με το μεσαίο δάχτυλο χρησιμοποιήθηκε στην [[αρχαιότητα]] ως ένα σύμβολο της [[Συνουσία|σεξουαλικής επαφής]], με τρόπο που προορίζεται να υποβαθμίσει, να εκφοβίσει και να απειλήσει το άτομο προς το οποίο απευθύνεται η χειρονομία.<ref name="sanjose" /> Εκπροσωπούσε επίσης το φαλλό, με τα δάχτυλα δίπλα από το μεσαίο δάχτυλο να εκπροσωπούν τους όρχεις.<ref name="offensive" /> Από την στενή της σχέση, η χειρονομία μπορεί να είχε αποκτήσει [[αποτροπαϊκή μαγεία|αποτροπαϊκή]] ισχύ.<ref name="Corbeill" /> Στον [[Μεσόγειος Θάλασσα|μεσογειακό]] κόσμο του 1ου αιώνα, η ύψωση του δάχτυλου ήταν μία από τις πολλές μεθόδους που χρησιμοποιούνταν για να εκτρέψουν την πανταχού παρούσα απειλή του [[Βασκανία|κακού ματιού]].<ref name="The New Testament World: Insights from Cultural Anthropology"><cite class="citation book">Malina, Bruce J. (2001). </cite></ref>
Η χειρονομία με το μεσαίο δάχτυλο χρησιμοποιήθηκε στην [[αρχαιότητα]] ως ένα σύμβολο της [[Συνουσία|σεξουαλικής επαφής]], με τρόπο που προορίζεται να υποβαθμίσει, να εκφοβίσει και να απειλήσει το άτομο προς το οποίο απευθύνεται η χειρονομία.<ref name="sanjose" /> Εκπροσωπούσε επίσης το φαλλό, με τα δάχτυλα δίπλα από το μεσαίο δάχτυλο να εκπροσωπούν τους όρχεις.<ref name="offensive" /> Από την στενή της σχέση, η χειρονομία μπορεί να είχε αποκτήσει [[αποτροπαϊκή μαγεία|αποτροπαϊκή]] ισχύ.<ref name="Corbeill" /> Στον [[Μεσόγειος Θάλασσα|μεσογειακό]] κόσμο του 1ου αιώνα, η ύψωση του δάχτυλου ήταν μία από τις πολλές μεθόδους που χρησιμοποιούνταν για να εκτρέψουν την πανταχού παρούσα απειλή του [[Βασκανία|κακού ματιού]].<ref name="The New Testament World: Insights from Cultural Anthropology"><cite class="citation book">Malina, Bruce J. (2001). </cite></ref>


Στα ελληνικά η χειρονομία ήταν γνωστή ως ''κατάπυγον'' <ref name="tufts" /><ref name="Before Sexuality: The Construction of Erotic Experience in the Ancient Greek World" />(από ''κατά''-, «προς τα κάτω», και ''πυγή'', «γλουτοί»<ref name="tufts2" />). Στην [[Αρχαία κωμωδία|αρχαία ελληνική κωμωδία]], το κωλοδάχτυλο ήταν μια χειρονομία προσβολής προς άλλο πρόσωπο, με τον όρο ''κατάπυγον ''επίσης να αναφέρεται σε "έναν άνδρα ο οποίος υποβάλλεται σε πρωκτική διείσδυση»<ref name="Not the classical ideal: Athens and the construction of the other in Greek art" /> ή ''καταπύγαινα ''σε μία γυναίκα.<ref name="The Poetics of Eros in Ancient Greece" /> Στην κωμωδία του [[Αριστοφάνης|Αριστοφάνη]] ''[[Νεφέλες]]'' (423 π.Χ.),<ref name="Dover" /> όταν ο χαρακτήρας Σωκράτης εξετάζει το μαθητή του στα [[ποιητικό μέτρο|ποιητικά μέτρα]], ο Στρεψιάδης δηλώνει ότι ξέρει πολύ καλά τι είναι [[Δακτυλικό εξάμετρο|δάκτυλος]], και δίνει το κωλοδάχτυλο. Η χειρονομία είναι ένα οπτικό λογοπαίγνιο με τις δύο σημασίες της λέξης, τόσο «[[δάχτυλο]]» και το ρυθμικό μέτρο αποτελείται από μια μακριά συλλαβή και δύο σύντομες, όπως και οι αρθρώσεις του δακτύλου (—‿ ‿, που εμφανίζονται επίσης ως οπτικό λογοπαίγνιο για το πέος και τους όρχεις σε ένα μεσαιωνικό λατινικό κείμενο<ref name="The Latin Sexual Vocabulary" />). Ο Σωκράτης αντιδρά στην χειρονομία ως αγροίκια και παιδαριώδη.<ref name="Dover" /><ref name="Clouds (ll. 650-6)" /> Η χειρονομία επαναλαμβάνεται ως μορφή διακωμώδησης στην [[Ειρήνη (κωμωδία)|''Ειρήνη'']], παράλληλα με την [[πορδή]] στο πρόσωπο κάποιου.<ref name="Peace (ll. 546-9)" /><ref name="tufts3" />
Στα ελληνικά η χειρονομία ήταν γνωστή ως ''κατάπυγον'' <ref name="tufts" /><ref name="Before Sexuality: The Construction of Erotic Experience in the Ancient Greek World" />(από ''κατά''-, «προς τα κάτω», και ''πυγή'', «γλουτοί»<ref name="tufts2" />). Στην [[Αρχαία κωμωδία|αρχαία ελληνική κωμωδία]], το κωλοδάχτυλο ήταν μια χειρονομία προσβολής προς άλλο πρόσωπο, με τον όρο ''κατάπυγον ''επίσης να αναφέρεται σε "έναν άνδρα ο οποίος υποβάλλεται σε πρωκτική διείσδυση»<ref name="Not the classical ideal: Athens and the construction of the other in Greek art" /> ή ''καταπύγαινα ''σε μία γυναίκα.<ref name="The Poetics of Eros in Ancient Greece" /> Στην κωμωδία του [[Αριστοφάνης|Αριστοφάνη]] ''[[Νεφέλες]]''(423 π.Χ.),<ref name="Dover" /> όταν ο χαρακτήρας Σωκράτης εξετάζει το μαθητή του στα [[ποιητικό μέτρο|ποιητικά μέτρα]], ο Στρεψιάδης δηλώνει ότι ξέρει πολύ καλά τι είναι [[Δακτυλικό εξάμετρο|δάκτυλος]], και δίνει το κωλοδάχτυλο. Η χειρονομία είναι ένα οπτικό λογοπαίγνιο με τις δύο σημασίες της λέξης, τόσο «[[δάχτυλο]]» και το ρυθμικό μέτρο αποτελείται από ένα μακρυά συλλαβή και δύο σύντομες, όπως και οι αρθρώσεις του δακτύλου (—‿ ‿, που εμφανίζονται επίσης ως οπτικό λογοπαίγνιο για το πέος και τους όρχεις σε ένα μεσαιωνικό λατινικό κείμενο<ref name="The Latin Sexual Vocabulary" />). Ο Σωκράτης αντιδρά στην χειρονομία ως αγροίκια και παιδαριώδη.<ref name="Dover" /><ref name="Clouds (ll. 650-6)" /> Η χειρονομία επαναλαμβάνεται ως μορφή διακωμώδησης στην [[Ειρήνη (κωμωδία)|''Ειρήνη'']], παράλληλα με την [[πορδή]] στο πρόσωπο κάποιου.<ref name="Peace (ll. 546-9)" /><ref name="tufts3" />


== Παραπομπές ==
== Παραπομπές ==

Έκδοση από την 14:16, 2 Οκτωβρίου 2021

Κωλοδάχτυλο

Στο Δυτικό πολιτισμό, το μεσαίο δάχτυλο ή κωλοδάχτυλο, είναι μια άσεμνη χειρονομία.Υπονοεί μέτρια έως ακραία περιφρόνηση, και είναι περίπου ισοδύναμη με την έννοια "άντε γαμήσου". Γίνεται δείχνοντας το πίσω μέρος μιας κλειστής γροθιάς που έχει μόνο το μεσαίο δάχτυλο επεκταμένο προς τα πάνω, αν και σε ορισμένες περιοχές επεκτείνεται και ο αντίχειρας. Η επέκταση του δαχτύλου θεωρείται σύμβολο της περιφρόνησης σε διάφορους πολιτισμούς, κυρίως δυτικών προτύπων. Πολλοί πολιτισμοί χρησιμοποιούν παρόμοιες χειρονομίες για να εμφανίσουν την ασέβειά τους, αν και άλλοι το χρησιμοποιούν για να δείξουν χωρίς σκόπιμη ασέβεια απέναντι σε άλλες κουλτούρες..

Η χειρονομία χρονολογείται από την αρχαία Ελλάδα και χρησιμοποιήθηκε επίσης στην αρχαία Ρώμη. Ιστορικά, αντιπροσώπευε το φαλλό. Σε μερικές σύγχρονες κουλτούρες, έχει αποκτήσει αυξανόμενη αναγνώριση ως ένα σημάδι της ασέβειας, και έχει χρησιμοποιηθεί από τους καλλιτέχνες της μουσικής (κυρίως συχνότερα μεταξύ συγκροτημάτων hardcore punk, μέταλ και ραπ), αθλητές και πολιτικούς. Οι περισσότεροι εξακολουθούν να εκλαμβάνουν τη χειρονομία ως άσεμνη. Ο δείκτης και ο παράμεσος εκτός από το μεσαίο δάχτυλο σε περισσότερο σύγχρονες περιόδους έχει παρομοιαστεί να εκπροσωπεί τους όρχεις.[1]

Η χειρονομία με το μεσαίο δάχτυλο χρησιμοποιήθηκε στην αρχαιότητα ως ένα σύμβολο της σεξουαλικής επαφής, με τρόπο που προορίζεται να υποβαθμίσει, να εκφοβίσει και να απειλήσει το άτομο προς το οποίο απευθύνεται η χειρονομία.[2] Εκπροσωπούσε επίσης το φαλλό, με τα δάχτυλα δίπλα από το μεσαίο δάχτυλο να εκπροσωπούν τους όρχεις.[3] Από την στενή της σχέση, η χειρονομία μπορεί να είχε αποκτήσει αποτροπαϊκή ισχύ.[4] Στον μεσογειακό κόσμο του 1ου αιώνα, η ύψωση του δάχτυλου ήταν μία από τις πολλές μεθόδους που χρησιμοποιούνταν για να εκτρέψουν την πανταχού παρούσα απειλή του κακού ματιού.[5]

Στα ελληνικά η χειρονομία ήταν γνωστή ως κατάπυγον [6][7](από κατά-, «προς τα κάτω», και πυγή, «γλουτοί»[8]). Στην αρχαία ελληνική κωμωδία, το κωλοδάχτυλο ήταν μια χειρονομία προσβολής προς άλλο πρόσωπο, με τον όρο κατάπυγον επίσης να αναφέρεται σε "έναν άνδρα ο οποίος υποβάλλεται σε πρωκτική διείσδυση»[9] ή καταπύγαινα σε μία γυναίκα.[10] Στην κωμωδία του Αριστοφάνη Νεφέλες(423 π.Χ.),[11] όταν ο χαρακτήρας Σωκράτης εξετάζει το μαθητή του στα ποιητικά μέτρα, ο Στρεψιάδης δηλώνει ότι ξέρει πολύ καλά τι είναι δάκτυλος, και δίνει το κωλοδάχτυλο. Η χειρονομία είναι ένα οπτικό λογοπαίγνιο με τις δύο σημασίες της λέξης, τόσο «δάχτυλο» και το ρυθμικό μέτρο αποτελείται από ένα μακρυά συλλαβή και δύο σύντομες, όπως και οι αρθρώσεις του δακτύλου (—‿ ‿, που εμφανίζονται επίσης ως οπτικό λογοπαίγνιο για το πέος και τους όρχεις σε ένα μεσαιωνικό λατινικό κείμενο[12]). Ο Σωκράτης αντιδρά στην χειρονομία ως αγροίκια και παιδαριώδη.[11][13] Η χειρονομία επαναλαμβάνεται ως μορφή διακωμώδησης στην Ειρήνη, παράλληλα με την πορδή στο πρόσωπο κάποιου.[14][15]

Παραπομπές

  1. Rosewarne, Lauren (2013). American Taboo: The Forbidden Words, Unspoken Rules, and Secret Morality of Popular culture. σελ. 51. 
  2. Oricchio, Michael (June 20, 1996). «Davis' Infamous Finger Salute Has Had a Big Hand in History; Folklorists: Roots Go Back At Least 2,000 Years To Ancient Rome». San Jose Mercury News: σελ. 16A. http://nl.newsbank.com/nl-search/we/Archives?p_product=SJ&s_site=mercurynews&p_multi=SJ&p_theme=realcities&p_action=search&p_maxdocs=200&p_topdoc=1&p_text_direct-0=0EB71FB962BD9D8F&p_field_direct-0=document_id&p_perpage=10&p_sort=YMD_date:D&s_trackval=GooglePM. Ανακτήθηκε στις July 9, 2012.  (απαιτείται συνδρομή)
  3. Nasaw, Daniel (February 6, 2012). «When did the middle finger become offensive?». BBC News Magazine (BBC). http://www.bbc.co.uk/news/magazine-16916263. Ανακτήθηκε στις February 7, 2012. 
  4. Corbeill, Anthony (2003). Nature Embodied: Gesture in Ancient Rome. Princeton University Press. σελ. 6. ISBN 978-0-691-07494-8. 
  5. Malina, Bruce J. (2001).
  6. Liddell, Henry George· Robert Scott (1940). «A Greek–English Lexicon: κατάπυγον». Oxford University Press (via Perseus Project). Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2012. 
  7. Halperin, David M.· Winkler, John J. (1992). Before Sexuality: The Construction of Erotic Experience in the Ancient Greek World. Princeton University Press. σελ. 186. ISBN 978-0-691-03538-3. 
  8. Liddell, Henry George· Robert Scott (1940). «A Greek–English Lexicon: πυγή». Oxford University Press (via Perseus Project). Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2012. 
  9. Cohen, Beth (2000). Not the classical ideal: Athens and the construction of the other in Greek art. Brill. σελ. 186. 
  10. Calame, Claude· Lloyd, Janet (1999). The Poetics of Eros in Ancient Greece. Princeton University Press. σελ. 136. ISBN 978-0-691-04341-8. 
  11. 11,0 11,1 Dover, K.J. (1968). Aristophanes Clouds. Oxford University Press. σελίδες xvii, 181. ISBN 0-19-814395-8. 
  12. Adams, J.N. (1982). The Latin Sexual Vocabulary. Johns Hopkins University Press. σελ. 39. 
  13. Αριστοφάνης. «Νεφέλες (ll. 650-6)». Perseus Project. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2012. 
  14. Αριστοφάνης. «Ειρήνη (ll. 546-9)» (στα Αρχαία Ελληνικά). Perseus Project. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουλίου 2012. 
  15. Liddell, Henry George· Robert Scott (1940). «A Greek–English Lexicon: σκιμαλίζω». Oxford University Press (via Perseus Project). Ανακτήθηκε στις 17 Ιουλίου 2012.