Συζήτηση:Αθηνά

	Αυτό το λήμμα είναι στο πλαίσιο ενδιαφέροντος της «Βικιεπιχείρησης Αρχαία Ελλάδα», μια προσπάθεια για την βελτίωση και εμπλουτισμό της Βικιπαίδειας με λήμματα που αφορούν αυτό τον τομέα. Για να συμμετάσχετε και εσείς στη Βικιεπιχείρηση, επισκεφτείτε τη σχετική σελίδα όπου μπορείτε να συμμετάσχετε στη συζήτηση και να δείτε ανοιχτά ζητήματα για εργασία.
Έναρξη	Αυτό το λήμμα αποτιμήθηκε ως τάξης έναρξη κατά την κλίμακα ποιότητας.
Υψηλή	Αυτό το λήμμα έχει αποτιμηθεί ως λήμμα με υψηλή σπουδαιότητα κατά την κλίμακα σπουδαιότητας.

ετυμολογία της Παλλάδος

Κατ’αρχάς οφείλομεν νά γνωρίζωμεν ὄτι ἐτυμολογία = εὐτμολογία. Τά στοιχεῖα μένουν τά ίδια. Γίνεται μετάθεση τοῦ Υ. Τό πάθος μετάθεση λέγεται. Ὁ ὀρισμός τῆς μεταθέσεως, σύμφωνα μέ τόν Τρύφωνα τόν Ἀλεξανδρινό γραμματικόν, ἔχει οὔτως. Μετάθεσις δέ στοιχείου ἐστί μετακίνησις ἐκ τῆς ιδίας τάξεος ἐφ’ ἑτέραν τάξιν, οἷον ὡς ὅταν τά δαρτά δρατά λέγωμεν καί τόν προθμόν πορθμόν, ὁμοίως καί τήν καρδίαν κραδίαν καί τό κράτος κάρτος. καλεῖται δέ καί ἐναλλαγή καί υπέρθεσις. Οἱ παλαιοί ἔλεγαν…ὥσπερ γάρ ἡ ἀνατομή διαίρεσίν τινα τῶν μορίων ποιεῖται, οὕτως καί ἡ ἐτυμολογία τρόπον τινά διαίρεσιν τῶν λέξεων ἀπεργάζεται. Έχομεν ΠΑΛΛΑ-Σ, ΠΑΛΛΑΔ-ΟΣ, ΠΑΛΛΑΔ-Ι, ΠΑΛΛΑΔ-Α. Το θέμα είναι ΠΑΛΛΑΔ και οι συλλαβές είναι ΠΑΛ-ΛΑΔ. Εις την ονομαστική ενική το Δ αποβάλεται συγκρουόμενο με το ς Το πρώτο Λ εκπίπτει εκ του Ν της συλλαβής παν Και έχομεν ΠΑΝ + ΛΑΔ (Το ν προ των αμεταβόλων τρέπεται στο αντίστιχο αμετάβολο. Την συλλαβή παν όλοι την γνωρίζομεν. Την συλλαβή λαδ την διαιρούμε και έχομεν λα = επιτατικό μόριον και δ = το δίδω. Λάδω = επιτεταμένως δίδω έξ ου και το λάδι = επιτεταμένως λιπαίνει. Παλλάς οιονεῖ ἡ τό πάν ἐπιτεταμένως δίδουσα βγαλμένη μέσα ἀπό τά παλιά τά πολύ παλιά τα πελασγοδοσμένα καί όχι τά μακριά τά ινδικά.

Ἡ θεά Αθηνά παλλαδόει. Ἐν τμήσει… τό πάν λά δόει ἡ θεά Ἀθηνά. Τοῖς κακοῖς τά κακά καί τοῖς καλοῖς τά καλά

Παλαιά λεξικά και ετυμολογικά μεγάλα καί μικρά δέν ἔχουν ἐτυμολογίσει τό ὄνομα Παλλάς. Προσέξτε τί γράφουν. Παλλάς παρά τό ἀναπεπάλθαι ἐκ τῆς κεφαλῆς τοῦ Διός. Ἐδῶ δέν φαίνεται οὔτε ὁ Δίας οὔτε ἡ κεφαλή του μέσα στήν λέξι Παλλάς. Ἐγῶ θά προσπαθήσω νά τάς ἐνθέσω. Ἐκδιοκάρπαλλα. Σᾶς ἀρέσει; Οιονεῖ τήν ἀθηνα παρά τό ἀναπεπάλθαι ἐκ τῆς κεφαλῆς τοῦ Διός. Ἐπίσης ἐτυμολογοῦν τό Παλλάς ὅτι πάλλαντα ἕναν τῶν γιγάντων ἀπέκτεινε. Ἐδῶ λίπει τό ρῆμα. Ἐγῶ θά προσπαθήσω νά τό ἐνθέσω. Παλλανταπέκτεινα. Σᾶς ἀρέσει; Οιονεῖ ὅτι ἀπέκτεινε τόν πάλλαντα. Τό α τῆς τα εἶναι μακρόν διότι ἐκπίπτει ἐκ τῶν α+α. Ἐπίσης ἐτυμολογοὺν το Παλλάς παρά το ἀεί πάλλειν και κραδαίνειν τό δόρυ. Λίπει τό δόρυ. ἐγῶ τό ἐνθέτω. Δορύπαλλα. Σᾶς ἀρέσει; Βλέπετε τό ὄνομα δορύπαλλα καί καταλαβαίνετε ὅτι κάποια γυναίκα πάλλει τό δόρυ. είς τήν ἄλλην περίπτωσιν δέν καταλαβαίνετε τίποτα. Ἐπίσης ἐτυμολογοῦν τό Παλλάς διά τό παλλομένην τήν καρδίαν τοῦ διονύσου προσκομίσαι τῷ διί. ἐδῶ λίπουν ὄλα. Καί ὁ Διόνυσος καί ἡ καρδιά του καί ὁ Δίας καί τό ρῆμα.

Παλαιά λεξικά καί ἐτυμολογικά μεγάλα καί μικρά καί ὄλοι οἱ γραμματικοί ἔχουν ἀποδεκτεῖ ἕνα ἐκ τῶν ἄνω ἤ ὄλα ἐκ τῶν ἀνω. Ἀγνωοῦν ὅτι τό ὄνομα Παλλάς ἐνέχει τό στοιχεῖον Δ. Τό ἀγνοοῦν διότι δέν τό βλέπουν είς τήν ὀνομαστικήν. Ἄν κοιτάξουν ὅμως, είς τάς ἄλλας πτώσεις θά τό δοῦν. Παλλάδος, Παλλάδι, Παλλάδα, Παλλάδες, Παλλάδων. Εις τήν Ὀνομαστικήν ἐνικήν ἀποβάλουν τό Δ διά ιδιοτελείς σκοπούς μέ τούς ὀποίους ἡ γλώσσα σύν τῷ χρόνωι δέν ἔχει συμφωνίσει. Πάντοτε ἡ γλώσσα ἀναζητοῦσε τό Δ καί ἐποίησε τήν Ὀνομαστικήν ἐνικήν ἡ Παλλάδα καί όχι ἡ Πάλλα. Nestanaios 15:53, 2 Μαρτίου 2011 (UTC)