Ιστορία της Τήνου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 26: Γραμμή 26:
===Βυζαντινοί χρόνοι===
===Βυζαντινοί χρόνοι===


:Την εποχή των Βυζαντινών δέχθηκε επιδρομές και λεηλατήθηκε από Άραβες και Σαρακηνούς. Οι νησιώτες είχαν πολλά προβλήματα την εποχη εποχή αυτή .Ενα μέρος του πληθυσμού μετανάστευσε σε ασφαλέστερους προορισμούς .Αποτέλεσμα αυτών ήταν η παρακμή.
Την εποχή των Βυζαντινών δέχθηκε επιδρομές και λεηλατήθηκε από Άραβες και Σαρακηνούς. Οι νησιώτες είχαν πολλά προβλήματα την εποχη εποχή αυτή .Ενα μέρος του πληθυσμού μετανάστευσε σε ασφαλέστερους προορισμούς .Αποτέλεσμα αυτών ήταν η παρακμή.


===Ενετοκρατία===
===Ενετοκρατία===

Έκδοση από την 12:06, 27 Ιουλίου 2021

Ονομασία

Η Τήνος έλαβε το όνομά της από τον πρώτο οικιστή της, τον Τήνο, αρχηγό Ιώνων αποίκων από την Καρία της Μικράς Ασίας που εγκαταστάθηκαν πρώτοι στο νησί.[1]

Στην αρχαιότητα ήταν επίσης γνωστή στους Έλληνες με το όνομα «Υδρούσσα» λόγω των πολλών νερών που είχε αλλά «Οφιούσσα» λόγω της πληθώρας φιδιών.

Ιστορία της Τήνου

Αρχαίοι χρόνοι

Πρώτοι κάτοικοι πιθανότατα ήταν οι φοίνικες. Αργότερα εγκαταστάθηκαν Ίωνες. Κέντρο του νησιού ήταν από τη γεωμετρική εποχή μέχρι και τον Έ αιώνα η περιοχή του Εξωμβούργου.

Τον 6ο αιώνα π.χ. η Τήνος ήταν υποτελής στην Ερέτρια.

Την εποχή του τυρράνου των Αθηνών Πεισίστρατου απέκτησε το "Πεισιστράτειο υδραγωγείο" με το οποίο προμηθεύονταν νερό η πόλη της Τήνου μέχρι το 1934.

Το 480 π.Χ. υποτάχθηνε στους Πέρσες. Στη ναυμαχία της Σαλαμίνας μια τηνιακή τριήρης με κυβερνήτη το Παναίτιο του Σωσιμένους, αυτομόλησε στους Έλληνες και τους έδωσε σημαντικές πληροφορίες για τον Περσικό στόλο. Γι' αυτή τους την πράξη οι Τήνιοι συμπεριλήφθησαν στο Δελφικό τρίποδα.

Συμμετείχαν επίσης ως πεζοί στην εκστρατεία των Αθηναίων στη Σικελία.

Στη συνέχεια περνά διαδοχικα από τους Μακεδόνες , τους Πτολεμαίους και τέλος στους Ρωμαίους.

Για την αρχαία Τήνο εγραψαν έργα ο Αινησίδημος το "ΤΗΝΙΑΚΑ" και ο Αριστοτέλης την "ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΗΝΙΩΝ".

Βυζαντινοί χρόνοι

Την εποχή των Βυζαντινών δέχθηκε επιδρομές και λεηλατήθηκε από Άραβες και Σαρακηνούς. Οι νησιώτες είχαν πολλά προβλήματα την εποχη εποχή αυτή .Ενα μέρος του πληθυσμού μετανάστευσε σε ασφαλέστερους προορισμούς .Αποτέλεσμα αυτών ήταν η παρακμή.

Ενετοκρατία

Το 1204 η Τήνος πώληθηκε στους αδερφούς Ανδρέα και Ιερεμία Ghisi , βενετούς ευγενείς.

Το 1292 υπέστη μεγάλες καταστροφές από τον ναύαρχο Ruggiero de Liuria ο οποίος τη λεηλάτησε έχοντας 30 πολεμικές γαλέρες με καταλανούς στρατιώτες.Με το θάνατο του Γεωργίου Γ' Ghisi περνά με βάση τη διαθήκη του στη εξουσία της Βενετίας. Πρώτος διοικητής διορίζεται ο Νικόλαος Vincivera. Οι Τήνιοι ήταν πιστοί στη Βενετία και συμμετείχαν στη διοίκηση του νησιού.

Απο το 1418 εως το 1429 ενοικιάσθηκε στον Ορδελάφο Φαλέδρο με ετήσια πληρωμή 1.000 υπέρπυρα. Οι τήνιοι δεν ήταν ευχαριστημένοι από τον τρόπο που ασκούσε τα καθηκοντά του και υπέβαλαν σχετικό αίτημα στη Βενετία. Το αίτημα έγινε δεκτό και παύεται η μίσθωση. Διοικητής διορίζεται για τα επόμενα 3 χρόνια ο Bernado Bolani με μισθο 1.600 υπέρπυρα. Έκτοτε διορίζονται μέχρι και το 1715 Βενετοί διοικητές. Οι διοικήτες αυτοί ήταν υποχρεωμένοι να κυβερνούν σύμφωνα με τα τοπικά έθιμα και όπου υπήρχαν κενά σύμφωνα με το βενετικό νόμο.

Άμυνα

Στην Τήνο υπήρξε ασήμαντος αριθμός βενετών στρατιωτών (περίπου 12) και για τη φρούρηση ήταν υπεύθυνοι χωρικοί οι οποίοι ονομάζονταν Roccari. Οι Roccari έπρεπε όταν έβλεπαν ύποπτο πλοίο να το αναφέρουν. Τέλος οι Centurioni 5 άνδρες , εξελέγοντο με την εντολή να οργανώσουν σώμα 100 ανδρών ο καθένας ,στο οποίο επιλέγονταν οι ικανότεροι πολεμιστές.

Για κάθε νεκρό πειρατή που θα σκότωναν, οι Τήνιοι έπερναν από τον διοικητή 1-2 τσεκίνια καθώς και τα όπλα του.

Απόπειρες κατάληψης της νήσου

Το 1537 κατακτήθηκε αμαχητί από τον Χαιρεντίν Μπαρμπαρόσα αλλά τάχιστα επαναστάτησαν και ζήτησαν βοήθεια από τη Βενετία. Ο Μπαρμπαρόσα επέστρεψε το ίδιο έτος με σκοπό να την επανακαταλάβει. Έστειλε έναν απέσταλμένο στο κάστρο όπου είχαν καταφύγει οι νησιώτες ζητώντας τους να παραδοθούν και ως απάντηση τον έριξαν στο γκρεμό. Στη μάχη που ακολούθησε ηττήθηκε.

Το 1570 ο πειρατής Φραγκίσκος Κορονέλλος πληροφορήθηκε ότι υπήρχε έλλειψη τροφής και επιχειρεί να την καταλάβει ανεπιτυχώς. Μέτα από αυτή του την ήττα πήγε στο σουλτάνο και φέρεται να του είπε ότι "Αυτός ο κήπος είναι οι κυκλάδες και σας ανήκουν όλες, έκτος από αυτό εδώ το νησί που λέγεται Τήνος". Τότε ο σουλτάνος διατάζει τον Πιαλή Πασά να την κυριέψει. Ο τελευταίος αποβιβάζεται με 8.000 άνδρες και λεηλατεί τα ωραιότερα χωριά αλλά αποτυγχάνει στην αποστολή του.

Την εποχή αυτή η Τήνος ηταν ενα ασφαλές καταφύγιο για τους Έλληνες. Το κάστρο της Αγίας Ελένης θεωρούνταν απόρθητο. Οι Τήνιοι ασκούν την πειρατεία συστηματικά.

Το 1654 οι Τούρκοι προσπαθούν πάλι να την κυριέψουν αλλα βλέποντας το στόλο του Morosini αποχωρούν.

Το 1696 νέα απόπειρα ατυχής για τους Τούρκους. Ο ναύαρχος Alexandre Molin τους κυνηγά μέχρι τα Δαρδανέλια. Το ίδιο έτος ο καπουδάν πασάς Μετζομόρτος ήρθε με μεγαλύτερες δυνάμεις. Κατορθώνει να αποβιβαστεί αλλα οι κάτοικοι του προξενούν μεγάλες ζημιές και αναγκάζεται να αποχωρήσει.

Το πρωί της 5ης Ιουνίου του 1715 αιφνίδια ήρθε ο Τζανούμ Χότζας με ένα στρατό αποτελούμενο από 45 πολεμικά και μεταγωγικά πλοία και αποβιβάζει 25.000+ άνδρες. Αν και οι απώλειες για το στρατό του ήταν μεγάλες οι Έλληνες γρήγορα αποσύρθηκαν στο κάστρο. Βλέποντας το βαρύ πυροβολικό και το μέγεθος των Τούρκων να πλησιάζει ο διοικητής υψώνει λευκή σημαία παρά τις αντιδράσεις των κατοίκων. Η πτώση της Τήνου η οποία θεωρούνταν απόρθητη, προκάλεσε αίσθηση στη Βενετία. Ο διοικητής της νήσου κατηγορήθηκε ότι δωροδοκήθηκε από τους Τούρκους , δικάστηκε για προδοσία και καταδικάσθηκε σε θάνατο πίνοντας κοχλάζοντα άργυρο. Αμέσως μετά την κατάληψη οι Τούρκοι γκρεμίζουν συθέμελα το φρούριο και υποχρεώνουν 200 από τις ευγενείς οικογένειες να εγκαταλείψουν τη νήσο και να εγκατασταθούν στην Αφρική.

Τουρκοκρατία

Οι κάτοικοι του νησιού αυτή την περίοδο υπολογίζονται σε 17-20.000 άτομα διασκορπισμένοι σε όλο το νησί .Οι περισότεροι κάτοικοι αυτή την περίοδο λόγω και της ενετοκρατίας είναι Καθoλικοί στο θρήσκευμα. Την περίοδο της τουρκοκρατίας σταδιακά ένα μεγάλο μέρος είτε μεταναστεύει είτε μεταστρέφεται στην ορθοδοξία.

Είχαν δοθεί σημαντικά προνόμια , παράδειγμα ο τούρκικος στολος δεν επιτρεπόταν να προσεγγίζει το νησί αλλά να πλέει 12 μίλια μακριά από τις ακτές ,ακόμη επιτρεπόταν στους κατοίκους να φορούν καπέλο και όχι φέσι κ.τ.λ

Τη διοίκηση του νησιού ασκούσε ένα είδος γερουσίας με 5 μέλη. Ο φόρος κατ έτος ήταν 33.000 γρόσια ο οποίος με άλλους έκτακτους φόρους έφτανε τις 70.000. Τούρκοι δεν έμεναν μόνιμα στο νησί εκτός από έναν αγά και τον καδή(δικαστή) ο οποίος σπάνια βρισκόταν στο νησί.

Ρωσοκρατία

Το 1770 έως το 1774 περνά στα χέρια των Ρώσων. Την εποχή αυτή κατασκευάστηκε η εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης στο χωριό κάμπος και ανακαινίσθηκε η μονή κεχροβουνίου. Οι Ρώσοι για την άμυνα του νησιού είχαν σχηματίσει 2 λεγεώνες από κατοίκους του νησιού , μία που απαρτιζόταν από ορθόδοξους και μια από καθολικούς, με 200 άνδρες η κάθε μία.

Το 1774 οι Ρώσοι λεηλάτησαν την πόλη του Εξώμβουργου , τις καθολικές εκκλησίες καθώς και τα μοναστήρια των Ιησουιτών και των Ουρσουλινών.

Νεότερα χρόνια

Μέχρι το 1821 η τήνος ήταν η οικονομική πρωτεύουσα των κυκλάδων με περίπου 30.000 κατοικους. Στο νησί υπήρχαν προξενία και υποπροξενία των χωρών της Γαλλίας, Ρώσιας, Αγγλίας, Δανίας, Ισπανίας.

Η επανάσταση άρχισε στο χωριό Πύργος στίς 31 Μαρτίου με το Γεώργιο Παλαμάρη και στην Πόλη της Τήνου στις 20 Απριλίου. Στον αγώνα πήραν μέρος περίπου 5.000 τηνιακοί σε πλοία των Σπετσών, των Ψαρών και της Ύδρας. Υπολογίζονται 2.000 νεκροί. Σύμφωνα με πίνακα που έγραψε ο Γ. Αμιραλής οι Τήνιοι έδωσαν για τις ανάγκες του αγώνα 339.384 γρόσια και σημαντικές πληροφορίες καθώς διέθεταν σημαντικές παροικίες στην Κωνσταντινούπολη και στη Σμύρνη οι οποίες το 1885 έφταναν τις 8.000 και 3.000 άτομα αντίστοιχα.[εκκρεμεί παραπομπή]

Στα τέλη του 18ου αι.πληθαίνουν οι σχέσεις με τον Ελληνισμό των Μικρασιατικών Παραλίων και ακμάζει στη Σμύρνη η παροικία των Τηνίων, γόνος της οποίας υπήρξε ο άγιος Αμβρόσιος, μετέπειτα Μητροπολίτης Μοσχονησίων και μάρτυρας της Μικρασιατικής Καταστροφής.[2]

Η εύρεση της εικόνας της Παναγίας στις 30 Ιανουαρίου του 1823 προκαλεί εθνική συγκίνηση και ερμηνεύεται ως ιερό μήνυμα για το δίκαιο του Αγώνα. O Ναός της Παναγίας της Τήνου ξεκίνησε να κτίζεται από το 1825 σε σχέδια του αρχιτέκτονα Ευστράτιου Καλονάρη από τη Σμύρνη.

Στις 15 Αυγούστου 1940 ο τορπιλισμός του ευδρόμου «Έλλη» από ιταλικό υποβρύχιο, προκάλεσε συγκίνηση αλλά και αγανάκτηση σε όλους τους Έλληνες.

Παραπομπές