Δρυΐδες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Επεξεργασία από εφαρμογή κινητού επεξεργασία από εφαρμογή Android |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
{{πηγές|17|07|2015}} |
{{πηγές|17|07|2015}} |
||
{{Κελτική μυθολογία}} |
{{Κελτική μυθολογία}} |
||
Οι '''δρυίδες''' αποτελούσαν την ιερατική τάξη στη [[Μεγάλη Βρετανία|Βρετανία]], [[Ιρλανδία]] και [[Γαλατία]] και πιθανόν σε άλλα μέρη της [[Κέλτες|Κελτικής]] δυτικής Ευρώπης κατά την [[Εποχή του Σιδήρου]]. Τα [[έθιμο|έθιμα]] των Δρυιδών αποτελούσαν τμήμα του πολιτισμού όλων των φυλετικών ομάδων που ονομάζονταν |
Οι '''δρυίδες''' αποτελούσαν την ιερατική τάξη στη [[Μεγάλη Βρετανία|Βρετανία]], [[Ιρλανδία]] και [[Γαλατία]] και πιθανόν σε άλλα μέρη της [[Κέλτες|Κελτικής]] δυτικής Ευρώπης κατά την [[Εποχή του Σιδήρου]]. Τα [[έθιμο|έθιμα]] των Δρυιδών αποτελούσαν τμήμα του πολιτισμού όλων των φυλετικών ομάδων που ονομάζονταν «[[Κέλτικος πολιτισμός|Κέλτοι]]» και «[[Γαλάτες|Γαλάται]]» από τους Έλληνες και «Celtae» and «Galli» από τους Ρωμαίους, λέξεις οι οποίες εξελίχθηκαν στα σύγχρονα [[Αγγλική γλώσσα|Αγγλικά]] σε «Celtic» και «Gaulish». |
||
Ελάχιστα είναι γνωστά για τους αρχαίους δρυΐδες, διότι δεν άφησαν γραπτά μνημεία και η μόνη απόδειξη της ύπαρξής τους είναι κάποιες αναφορές από Έλληνες και Ρωμαίους συγγραφείς και ιστορίες γραμμένες από μεταγενέστερους Ιρλανδούς συγγραφείς του [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]]. Ενώ υπάρχουν αρχαιολογικά ευρήματα σχετικά με [[Κελτική μυθολογία|τις θρησκευτικές πρακτικές]] των ανθρώπων της Εποχής του Σιδήρου, ούτε ένα τεχνούργημα ή εικόνα δεν έχει ανακαλυφθεί που μπορεί να συνδεθεί πέρα πάσας αμφιβολίας με τους αρχαίους δρυΐδες. Διάφορες επαναλαμβανόμενες αναφορές στους δρυΐδες εμφανίζονται σε πλήθος Ελληνορωμαϊκών γραπτών, συμπεριλαμβανομένου του ότι προέβαιναν σε [[Ανθρωποθυσία|ανθρωποθυσίες]], πίστευαν σε ένα είδος [[Μετενσάρκωση|μετεμψύχωσης]] και ότι είχαν υψηλή θέση στη Γαλατική κοινωνία. Σχεδόν τίποτα δεν είναι γνωστό σχετικά με την άσκηση της θρησκευτικής λατρείας τους, εκτός της [[ιεροτελεστία της βελανιδιάς και του γκυ|ιεροτελεστίας της βελανιδιάς και του γκυ]], όπως περιγράφει ο [[Πλίνιος ο Πρεσβύτερος]]. |
Ελάχιστα είναι γνωστά για τους αρχαίους δρυΐδες, διότι δεν άφησαν γραπτά μνημεία και η μόνη απόδειξη της ύπαρξής τους είναι κάποιες αναφορές από Έλληνες και Ρωμαίους συγγραφείς και ιστορίες γραμμένες από μεταγενέστερους Ιρλανδούς συγγραφείς του [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]]. Ενώ υπάρχουν αρχαιολογικά ευρήματα σχετικά με [[Κελτική μυθολογία|τις θρησκευτικές πρακτικές]] των ανθρώπων της Εποχής του Σιδήρου, ούτε ένα τεχνούργημα ή εικόνα δεν έχει ανακαλυφθεί που μπορεί να συνδεθεί πέρα πάσας αμφιβολίας με τους αρχαίους δρυΐδες. Διάφορες επαναλαμβανόμενες αναφορές στους δρυΐδες εμφανίζονται σε πλήθος Ελληνορωμαϊκών γραπτών, συμπεριλαμβανομένου του ότι προέβαιναν σε [[Ανθρωποθυσία|ανθρωποθυσίες]], πίστευαν σε ένα είδος [[Μετενσάρκωση|μετεμψύχωσης]] και ότι είχαν υψηλή θέση στη Γαλατική κοινωνία. Σχεδόν τίποτα δεν είναι γνωστό σχετικά με την άσκηση της θρησκευτικής λατρείας τους, εκτός της [[ιεροτελεστία της βελανιδιάς και του γκυ|ιεροτελεστίας της βελανιδιάς και του γκυ]], όπως περιγράφει ο [[Πλίνιος ο Πρεσβύτερος]]. |
||
Η πρώτη γνωστή αναφορά στους δρυΐδες χρονολογείται στο 200 π.Χ., αν και η παλαιότερη περιγραφή προέρχεται από το Ρωμαίο στρατηγό [[Ιούλιος Καίσαρας| |
Η πρώτη γνωστή αναφορά στους δρυΐδες χρονολογείται στο 200 π.Χ., αν και η παλαιότερη περιγραφή προέρχεται από το Ρωμαίο στρατηγό [[Ιούλιος Καίσαρας|Ιούλιο Καίσαρα]] στο ''[[Commentarii de Bello Gallico]]'' (δεκαετία του 50 π.Χ.). Μεταγενέστεροι Ελληνορωμαίοι συγγραφείς επίσης ανέφεραν τους δρυΐδες, συμπεριλαμβανομένου του [[Κικέρωνας|Κικέρωνα]], του [[Γάιος Κορνήλιος Τάκιτος|Τάκιτου]], [[Ποσειδώνιος ο Ρόδιος|Ποσειδώνιου του Ρόδιου]], [[Λουκανός|Λουκανού]], [[Πομπόνιος Μελάς|Πομπόνιου Μελά]], [[Ιππόλυτος της Ρώμης|Ιππολύτου της Ρώμης]], [[Δίων ο Χρυσόστομος|Δίωνα του Χρυσόστομου]], [[Στράβων|Στράβωνα]], [[Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς|Διονύσιου του Αλικαρνασσέως]], [[Τιμαγένης|Τιμαγένη]] και του [[Πλίνιος ο Πρεσβύτερος|Πλινίου του Πρεσβύτερου]]. |
||
Μετά την εισβολή της [[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] στη Γαλατία, ο δρυΐδισμός καταστάλθηκε από τη Ρωμαϊκή κυβέρνηση των αυτοκρατόρων του πρώτου αιώνα [[Τιβέριος Καίσαρας Αύγουστος|Τιβέριο]] και [[Κλαύδιος|Κλαύδιο]] και εξαφανίστηκε από τα γραπτά μνημεία μέχρι το δεύτερο αιώνα, ο Τάκιτος αναφέρει ότι περί το 61 π.Χ. είχε ήδη αρχίσει η καταστολή του δρυϊδισμού και στα [[Βρετανικά Νησιά]]. |
Μετά την εισβολή της [[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] στη Γαλατία, ο δρυΐδισμός καταστάλθηκε από τη Ρωμαϊκή κυβέρνηση των αυτοκρατόρων του πρώτου αιώνα [[Τιβέριος Καίσαρας Αύγουστος|Τιβέριο]] και [[Κλαύδιος|Κλαύδιο]] και εξαφανίστηκε από τα γραπτά μνημεία μέχρι το δεύτερο αιώνα, ο Τάκιτος αναφέρει ότι περί το 61 π.Χ. είχε ήδη αρχίσει η καταστολή του δρυϊδισμού και στα [[Βρετανικά Νησιά]]. |
||
| Γραμμή 12: | Γραμμή 12: | ||
[[Αρχείο:Archdruid in his Full Judicial Costume.PNG|thumb|left|200px|Αρχιδρυΐδης με την επίσημή του ενδυμασία]] |
[[Αρχείο:Archdruid in his Full Judicial Costume.PNG|thumb|left|200px|Αρχιδρυΐδης με την επίσημή του ενδυμασία]] |
||
Οι Δρυΐδες πήραν το όνομα τους από το ιερό δέντρο των Κελτών τη [[Βελανιδιά]] (Δρυς), ήταν ιερείς, φιλόσοφοι, νομοθετούσαν αλλά και απένειμαν δικαιοσύνη |
Οι Δρυΐδες πήραν το όνομα τους από το ιερό δέντρο των Κελτών τη [[Βελανιδιά]] (Δρυς), ήταν ιερείς, φιλόσοφοι, νομοθετούσαν αλλά και απένειμαν δικαιοσύνη<ref>Διονύσιος Πλατανιάς, ''Οι μυθολογίες του κόσμου'', Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αθήνα 2004, σελ. 139</ref>. |
||
Οι σύγχρονες προσπάθειες επαναδόμησης ή αναβίωσης του δρυϊδισμού το 18ο και 19ο αιώνα ονομάζεται [[Νεοδρυϊδισμός]]. |
Οι σύγχρονες προσπάθειες επαναδόμησης ή αναβίωσης του δρυϊδισμού το 18ο και 19ο αιώνα ονομάζεται [[Νεοδρυϊδισμός]]. |
||
| Γραμμή 19: | Γραμμή 19: | ||
== Παραπομπές == |
== Παραπομπές == |
||
Stuart Piggot (1994),The Druids.Thames and Hudson. |
Stuart Piggot (1994), The Druids.Thames and Hudson. |
||
<references /> |
<references /> |
||
Έκδοση από την 19:35, 13 Ιουνίου 2021
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| |||||||||||||||||||
Οι δρυίδες αποτελούσαν την ιερατική τάξη στη Βρετανία, Ιρλανδία και Γαλατία και πιθανόν σε άλλα μέρη της Κελτικής δυτικής Ευρώπης κατά την Εποχή του Σιδήρου. Τα έθιμα των Δρυιδών αποτελούσαν τμήμα του πολιτισμού όλων των φυλετικών ομάδων που ονομάζονταν «Κέλτοι» και «Γαλάται» από τους Έλληνες και «Celtae» and «Galli» από τους Ρωμαίους, λέξεις οι οποίες εξελίχθηκαν στα σύγχρονα Αγγλικά σε «Celtic» και «Gaulish».
Ελάχιστα είναι γνωστά για τους αρχαίους δρυΐδες, διότι δεν άφησαν γραπτά μνημεία και η μόνη απόδειξη της ύπαρξής τους είναι κάποιες αναφορές από Έλληνες και Ρωμαίους συγγραφείς και ιστορίες γραμμένες από μεταγενέστερους Ιρλανδούς συγγραφείς του Μεσαίωνα. Ενώ υπάρχουν αρχαιολογικά ευρήματα σχετικά με τις θρησκευτικές πρακτικές των ανθρώπων της Εποχής του Σιδήρου, ούτε ένα τεχνούργημα ή εικόνα δεν έχει ανακαλυφθεί που μπορεί να συνδεθεί πέρα πάσας αμφιβολίας με τους αρχαίους δρυΐδες. Διάφορες επαναλαμβανόμενες αναφορές στους δρυΐδες εμφανίζονται σε πλήθος Ελληνορωμαϊκών γραπτών, συμπεριλαμβανομένου του ότι προέβαιναν σε ανθρωποθυσίες, πίστευαν σε ένα είδος μετεμψύχωσης και ότι είχαν υψηλή θέση στη Γαλατική κοινωνία. Σχεδόν τίποτα δεν είναι γνωστό σχετικά με την άσκηση της θρησκευτικής λατρείας τους, εκτός της ιεροτελεστίας της βελανιδιάς και του γκυ, όπως περιγράφει ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος.
Η πρώτη γνωστή αναφορά στους δρυΐδες χρονολογείται στο 200 π.Χ., αν και η παλαιότερη περιγραφή προέρχεται από το Ρωμαίο στρατηγό Ιούλιο Καίσαρα στο Commentarii de Bello Gallico (δεκαετία του 50 π.Χ.). Μεταγενέστεροι Ελληνορωμαίοι συγγραφείς επίσης ανέφεραν τους δρυΐδες, συμπεριλαμβανομένου του Κικέρωνα, του Τάκιτου, Ποσειδώνιου του Ρόδιου, Λουκανού, Πομπόνιου Μελά, Ιππολύτου της Ρώμης, Δίωνα του Χρυσόστομου, Στράβωνα, Διονύσιου του Αλικαρνασσέως, Τιμαγένη και του Πλινίου του Πρεσβύτερου.
Μετά την εισβολή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στη Γαλατία, ο δρυΐδισμός καταστάλθηκε από τη Ρωμαϊκή κυβέρνηση των αυτοκρατόρων του πρώτου αιώνα Τιβέριο και Κλαύδιο και εξαφανίστηκε από τα γραπτά μνημεία μέχρι το δεύτερο αιώνα, ο Τάκιτος αναφέρει ότι περί το 61 π.Χ. είχε ήδη αρχίσει η καταστολή του δρυϊδισμού και στα Βρετανικά Νησιά.
Οι δρυΐδες εμφανίζονται επίσης σε ορισμένα μεσαιωνικά παραμύθια από την εκχριστιανισμένη Ιρλανδία όπως το Táin Bó Cúailnge, όπου περιγράφονται ως μάγοι οι οποίοι αντιτίθεντο στο Χριστιανισμό.
Οι Δρυΐδες πήραν το όνομα τους από το ιερό δέντρο των Κελτών τη Βελανιδιά (Δρυς), ήταν ιερείς, φιλόσοφοι, νομοθετούσαν αλλά και απένειμαν δικαιοσύνη[1].
Οι σύγχρονες προσπάθειες επαναδόμησης ή αναβίωσης του δρυϊδισμού το 18ο και 19ο αιώνα ονομάζεται Νεοδρυϊδισμός.
Οι δρυΐδες έχουν γίνει αρκετά γνωστοί στο ευρύ κοινό μέσα από το κόμικς Αστερίξ των Γκοσινί και Ουντερζό, στο οποίο ένας από τους κύριους χαρακτήρες είναι ο δρυΐδης Πανοραμίξ.
Παραπομπές
Stuart Piggot (1994), The Druids.Thames and Hudson.
- ↑ Διονύσιος Πλατανιάς, Οι μυθολογίες του κόσμου, Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αθήνα 2004, σελ. 139