Χρήστης:Horizons14/πρόχειρο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

	[[Αρχείο:\|200px]]
Συγγραφέας	[[]]
Γλώσσα	γαλλικά
Μορφή	[[]]
Πρώτη έκδοση	1938
	δεδομένα (π • σ • ε )

Χρήστης:Horizons14/πρόχειρο
	δεδομένα

Horizons14/πρόχειρο
Πληροφορίες ασχολίας
	δεδομένα

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά

← Προηγούμενη διαφορά Επόμενη διαφορά →

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

ΟπτικήΚώδικας wiki

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 09:45, 16 Απριλίου 2021

Ο Γκούσταβ Μέιρινκ (Γερμανικά: Gustav Meyrink, 19 Ιανουαρίου 1868 - 4 Δεκεμβρίου 1932), λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Γκούσταβ Μέιερ, ήταν Αυστριακός συγγραφέας, μυθιστοριογράφος, δραματουργός, μεταφραστής και τραπεζίτης, γνωστός για το μυθιστόρημά του Γκόλεμ. Αναφέρεται ως «ο πιο αξιόλογος γερμανόφωνος συγγραφέας στον τομέα της υπερφυσικής φαντασίας». ^[1]

Βιογραφία

Ο Γκούσταβ Μέιρινκ γεννήθηκε με το όνομα Γκούσταβ Μέιερ στη Βιέννη, Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία, στις 19 Ιανουαρίου 1868. Ήταν ο παράνομος γιος του βαρόνου Καρλ φον Βαρνμπύλερ, υπουργού της Βυρτεμβέργης, και της ηθοποιού Μαρία Βιλελμίνα Άντελχεντ Μέιερ. Παρά τις δηλώσεις ορισμένων συγχρόνων του, δεν ήταν εβραϊκής καταγωγής - αυτή η φήμη προέκυψε λόγω σύγχυσης της μητέρας του με μια γυναίκα εβραϊκής καταγωγής με το ίδιο όνομα.

Μέχρι δεκατριών ετών έζησε κυρίως στο Μόναχο, όπου ολοκλήρωσε το δημοτικό σχολείο. Έμεινε έπειτα στο Αμβούργο για λίγο, έως ότου η μητέρα του μετακόμισε μαζί του στην Πράγα το 1883.

Πράγα

Ο Μέιρινκ έζησε στην Πράγα για είκοσι χρόνια και την έχει απεικονίσει πολλές φορές στα έργα του. Το 1889, μαζί με τον ανιψιό του ποιητή Κρίστιαν Μόργκενστερν, ίδρυσαν τραπεζική εταιρεία, με την επωνυμία Meier & Morgenstern.

Στην Πράγα συνέβη ένα γεγονός που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη ζωή του. Ο Μέιρινκ το περιέγραψε στο αυτοβιογραφικό διήγημα "The Pilot". Στις 14 Αυγούστου 1892, την Παραμονή της Κοίμησης, ο Μέιρινκ , είκοσι τεσσάρων ετών, φέρεται να στέκεται στο τραπέζι του με ένα όπλο στο κεφάλι του, αποφασισμένος να αυτοκτονήσει. Εκείνη τη στιγμή άκουσε έναν παράξενο ήχο γρατσουνίσματος και το χέρι κάποιου έβαλε ένα μικρό φυλλάδιο κάτω από την πόρτα του. Το φυλλάδιο είχε τίτλο Μεταθανάτια ζωή. Ο Μέιρινκ εξεπλάγη από αυτή τη δραματική σύμπτωση και άρχισε να μελετά τη βιβλιογραφία του αποκρυφισμού. Μελέτησε θεοσοφία, Καμπάλα, Χριστιανική Σοφιολογία και Ανατολικό μυστικισμό. Μέχρι το θάνατό του, ο έκανε γιόγκα και άλλες απόκρυφες ασκήσεις. Τα αποτελέσματα αυτών των μελετών και πρακτικών βρίσκονται στα έργα του, τα οποία σχεδόν πάντα ασχολούνται με διάφορες αποκρυφιστικές παραδόσεις.

Εκείνη την εποχή ο Μέιρινκ ήταν επίσης μέλος του Ερμητικού Τάγματος της Χρυσής Αυγής στο Λονδίνο, όπως προκύπτει από την αλληλογραφία του. Ήταν επίσης μέλος της Θεοσοφικής Εταιρείας, αλλά μόνο προσωρινά.

Το 1902 ο Μέιρινκ κατηγορήθηκε για απάτη. Κατηγορήθηκε για χρήση πνευματισμού για να επωφεληθεί στις τραπεζικές του εργασίες. Αν και, μετά από δύο μήνες, απελευθερώθηκε από τη φυλακή, η τραπεζική του καριέρα καταστράφηκε. Οι εμπειρίες του στη φυλακή απεικονίζονται στο πιο διάσημο μυθιστόρημά του, το Γκόλεμ . ^[2]

Πρώτα έργα

Κατά τη διάρκεια του 1900 ο Μέιρινκ άρχισε να δημοσιεύει σατιρικά διηγήματα στο περιοδικό Simplicissimus, υπογράφοντάς τα με το επώνυμο της μητέρας του. Την άνοιξη του 1903 κυκλοφόρησε το πρώτο βιβλίο του, The Hot Soldier and Other Stories. Περίπου την ίδια εποχή μετακόμισε στη Βιέννη. Σχεδόν αμέσως μετά την άφιξή του κυκλοφόρησε μια άλλη συλλογή διηγημάτων, The Orchid. Παράξενες ιστορίες.

Στις 8 Μαΐου 1905 παντρεύτηκε τη Φιλουμένα Μπερντ, την οποία γνώριζε από το 1896 και με την οποία απέκτησε μια κόρη και έναν γιο. Ακολούθησε το δεύτερο μυθιστόρημα του Meyrink The Green Face. Το 1908 δημοσιεύθηκε η τρίτη συλλογή διηγήσεων, το Waxworks.

Έχοντας ανάγκη από χρήματα, άρχισε να εργάζεται ως μεταφραστής και ήταν ιδιαίτερα παραγωγικός. Κατά τη διάρκεια πέντε ετών κατάφερε να μεταφράσει στα γερμανικά δεκαπέντε τόμους του Τσαρλς Ντίκενς, καθώς και έργα των Ράντγιαρντ Κίπλινγκ και Λευκάδιου Χερν. Συνέχισε να μεταφράζει μέχρι το θάνατό του, συμπεριλαμβανομένων διαφόρων αποκρυφιστικών έργων και ακόμη και την Αιγυπτιακή Βίβλο των Νεκρών. Ο Meyrink ήταν επίσης εκδότης μιας σειράς βιβλίων για τον αποκρυφισμό.

Το 1911 ο Meyrink μετεγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στη μικρή πόλη της Βαυαρίας Στάρνμπεργκ και το 1913 δημοσιεύτηκε στο Μόναχο το βιβλίο του Des deutschen Spießers Wunderhorn. Ήταν μια συλλογή από διηγήματα από τα προηγούμενα τρία βιβλία και πολλά νέα. Πολλές από αυτές τις ιστορίες είχαν σατιρικό στυλ και καταφέρονταν σε θεσμούς όπως ο στρατός και η εκκλησία.

Δημοσιότητα

Το 1915 δημοσιεύτηκε το πρώτο και πιο διάσημο από τα μυθιστορήματα του Μέιρινκ, The Golem, αν και τα προσχέδια του χρονολογούνται από το 1908. Το μυθιστόρημα βασίζεται στον εβραϊκό μύθο για έναν Ραβίνο που έκανε τα προς το ζην γνωστό ως golem (גולם) από τον πηλό και το έγραψαν με ένα καμπαλιστικό ξόρκι, αν και αυτοί οι θρύλοι δεν έχουν καμία σχέση με την πλοκή της ιστορίας. Ο πρωταρχικός χαρακτήρας είναι ο Athanasius Pernath, ένας σύγχρονος χειρουργός από την Πράγα. Εναπόκειται στον αναγνώστη να αποφασίσει εάν ο Pernath απλώς γράφει τις παραισθήσεις του ή σταδιακά γίνεται πραγματικός παίκτης γκολφ. Ο Frenschkowski περιγράφει τον Γκόλεμο ως «μια βαθιά μυημένη ιστορία και μια αστική φαντασία». [1] Το μυθιστόρημα ήταν μια μεγάλη εμπορική επιτυχία. Το 1916 κυκλοφόρησε μια ακόμη συλλογή διηγήσεων, Bats, και σύντομα κυκλοφόρησε ένα δεύτερο μυθιστόρημα, The Green Face. Την επόμενη χρονιά γράφτηκε το τρίτο μυθιστόρημά του, το Walpurgis Night. Η επιτυχία αυτών των έργων προκάλεσε τον Meyrink να καταταχθεί ως ένας από τους τρεις κύριους γερμανόφωνους συγγραφείς υπερφυσικών μυθοπλασιών (μαζί με τους Hanns Heinz Ewers και Karl Hans Strobl). [4]

Ο Μέιρινκ αντιτάχθηκε στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος τον έκανε να καταγγελθεί από τους Γερμανούς εθνικιστές. ο Γερμανός δημοσιογράφος "Völkisch" Albert Zimmermann (1873-1933) περιέγραψε τον Meyrink ως "έναν από τους πιο έξυπνους και πιο επικίνδυνους αντιπάλους του γερμανικού εθνικιστικού ιδεώδους. Θα επηρεάσει - και θα διαφθείρει - χιλιάδες χιλιάδες, όπως έκανε και η Heine". [5 ] [6] Το 1916 ο Des deutschen Spießers Wunderhorn απαγορεύτηκε στην Αυστρία. [5]

Μέχρι το 1920 τα οικονομικά του βελτιώθηκαν και αγόρασε μια βίλα στο Στάρνμπεργκ. Εκεί έζησε με την οικογένειά του για τα επόμενα οκτώ χρόνια και έγραψε δύο ακόμη έργα - το μακρύτερο μυθιστόρημα των Λευκών Δομινικανών και του Meyrink The Angel of the West Window. [6]

Το 1927 ο Μέιρινκ μεταστράφηκε επίσημα στον Βουδισμό Μαχαγιάνα.

Θάνατος

Κατά τη διάρκεια του χειμώνα του 1931, ο γιος του τραυματίστηκε σοβαρά στη ραχοκοκαλιά καθώς έκανε σκι και για το υπόλοιπο της ζωής του περιορίστηκε στην πολυθρόνα του. Στις 12 Ιουλίου, σε ηλικία 24 ετών, αυτοκτόνησε. Ο Μέιρινκ πέθανε μισό χρόνο αργότερα, στις 4 Δεκεμβρίου 1932. Είναι θαμμένος στο νεκροταφείο του Στάρνμπεργκ.

Φήμη

Ο Frenschkowski σημειώνει "όπως εκείνοι των περισσότερων Γερμανών και Αυστριακών φανταστικών συγγραφέων, τα βιβλία του απαγορεύτηκαν κατά τη ναζιστική εποχή". [1] Αργότερα, η δουλειά του Meyrink αναβίωσε. Ο Meyrink συζητήθηκε σε μια ειδική έκδοση του γαλλικού περιοδικού L'Herne (1976), [1] και το έργο του μεταφράστηκε στα γαλλικά, ρωσικά, ολλανδικά και αγγλικά. [1]

Παραπομπές

288Γκαλίνα Πάβλοβνα Βισνέβσκαγια

στην Εποχή του Χαλκού και στην Εποχή του Σιδήρου,

Παλαιολιθικά σπήλαια στη Ντορντόν Προϊστορικές τοποθεσίες και ζωγραφισμένα σπήλαια της κοιλάδας του Βεζέρ, Οξιτανία Σπήλαιο Νιώ, Σπήλαιο Πες Μερλ και μεγαλιθικοί πολιτισμοί στη Βρετάνη μπορούν να αναγνωριστούν. Μεγαλιθικά μνημεία του Καρνάκ, Μεγαλιθικά μνημεία του Λοκμαριακέ

Early modern France

Η εποχή των Βαλουά 1328 - 1589

Το 1349 διευρύνθηκαν τα ανατολικά σύνορα της Γαλλίας, με την αγορά της επαρχίας Ντωφινέ, έκτοτε ο διάδοχος του θρόνου της Γαλλίας έφερε τον τίτλο του «Δελφίνου».

διεύρυναν τα ανατολικά σύνορα, με την αγορά της επαρχίας Ντωφινέ (1349) ο διάδοχος του θρόνου της Γαλλίας έφερε τον τίτλο του «Δελφίνου».

[Κατηγορία:Πόλεις της Γαλλίας]] [Κατηγορία:Οξιτανία]] [Κατηγορία:Υπονομαρχίες της Γαλλίας]]

{Πληροφορίες ταινίας | τίτλος ταινίας = | πρωτότυπος τίτλος = | εικόνα = Az ajtó-The door-2012-affiche.png | λεζάντα = Η κινηματογραφική αφίσα | σκηνοθέτης = [[]] | σεναριογράφος = | χώρα παραγωγής = Γαλλία | διάρκεια = λεπτά | γλώσσα = Γαλλικά | πρώτη_προβολή = 2018 }} {WikidataCoord|display=title}}

{coord||57|56|N|1|36|18|E|region:FR_type:landmark|display=title}} {κτίριο}}

↑ Frenschkowski, M. (2005). "Meyrink, Gustav". In Joshi, S. T.; Dziemianowicz, S. R. (eds.). Supernatural Literature of the World: An Encyclopedia. Westport, CT: Greenwood Press. pp. 803–805. ISBN 0-313-32777-7.
↑ Irwin, R. (1995). "Introduction". In Gustav Meyrink (ed.). The Golem. Mitchell, M. (translator). Sawtry: Dedalus / Ariadne. pp. 11–21. ISBN 1-873982-91-7.

{Authority control }}

{Πληροφορίες προσώπου}}

{WikidataCoord|display=title}}

Χρήστης:Horizons14/πρόχειρο
δεδομένα

Το Prades (στα Καταλανικά: Prada) είναι πόλη στα νότια της Γαλλίας. Ο νομός και η πρωτεύουσα του καντονιού του τμήματος Pyrénées-Orientales, στην περιοχή Occitanie, αυτή η αρχαία οχυρωμένη πόλη που ιδρύθηκε τον ένατο αιώνα, είναι σήμερα η κύρια πόλη στα δυτικά του διαμερίσματος. Με πληθυσμό 6.063 κατοίκων το 2018, το Prades είναι το κέντρο της πόλης μιας αστικής μονάδας 9.253 κατοίκων το 2014. Οι κάτοικοί του ονομάζονται Pradéens και Pradéennes.

Η πόλη Conflent είναι πλούσια σε μνημεία στους δρόμους και στα σοκάκια του κέντρου της, όπως διακοσμημένες προσόψεις, γλυπτές βρύσες, ρητορικά και παλιά λουτρά, μάρτυρες της αστικής ευημερίας των προηγούμενων αιώνων.

19ος αιώνας

1800-1815 - Η πρώτη αυτοκρατορία

1800 - Δημιουργήθηκε η Τράπεζα της Γαλλίας. - Ο Ναπολέων αναδιοργανώνει την πόλη σε δώδεκα διαμερίσματα, καθένας με δήμαρχο με μικρή δύναμη, κάτω από δύο Νομάρχες, έναν για την αστυνομία και έναν για τη διοίκηση της πόλης, και οι δύο διορίζονται από αυτόν.-Ο Ναπολέοντας εγκαθίσταται στο παλάτι του Κεραμεικού.

1801 - Πληθυσμός: 548.000 - 12 Μαρτίου - Ο Ναπολέων διατάζει τη δημιουργία τριών νέων νεκροταφείων έξω από την πόλη. Μονμάρτρη προς τα βόρεια. Père-Lachaise στα ανατολικά και Montparnasse στα νότια. [108] - Ο Ναπολέων διατάζει την κατασκευή τριών νέων γεφυρών: Pont d'Austerlitz, Pont Saint-Louis και Pont des Arts.- Ανοίγει το Passage des Panoramas (εμπορική στοά).
1802 - Ο Ναπολέων διατάζει την κατασκευή ενός καναλιού από τον ποταμό Ourcq για να φέρει φρέσκο πόσιμο νερό στο Παρίσι. -Ο Ναπολέοντα ιδρύει μια επιτροπή δημόσιας υγείας, για τη βελτίωση της υγιεινής της πόλης. [93]

1803 - Ο Robert Fulton δείχνει το πρώτο ατμόπλοιο στον Σηκουάνα. -24 Σεπτεμβρίου - Το Pont des Arts, η πρώτη σιδερένια γέφυρα στο Παρίσι, ανοίγει στο κοινό. Οι πεζοί πληρώνουν πέντε σεντ για μια διέλευση.
1804 - 2 Δεκεμβρίου - Ο Ναπολέων Α στέφεται αυτοκράτορας των Γάλλων στον καθεδρικό ναό της Παναγίας των Παρισίων.-Πρώτα βραβεία της Λεγεώνας της Τιμής στους Invalides. Το πρώην hôtel de Salm γίνεται το Palais de la Légion d'honneur.-Ανοίγει το εστιατόριο Le Rocher de Cancale.
1805 - Ο Ναπολέων διατάσσει ένα νέο σύστημα αριθμών σπιτιών, ξεκινώντας από το Σηκουάνα, με ζυγά αριθμούς στη δεξιά πλευρά του δρόμου και περίεργους αριθμούς στα αριστερά.
1806 - Διάταγμα που διατάζει την κατασκευή δεκατεσσάρων νέων σιντριβανιών, συμπεριλαμβανομένου του Fontaine du Palmier στο Place du Châtelet, για παροχή πόσιμου νερού. - Κατασκευάζεται η Αψίδα του Θριάμβου του Καρουζέλ, στην πλατεία Place du Carrousel, ανάμεσα στο παλάτι του Κεραμεικού και το Λούβρο. - Εντολή για την κατασκευή της Αψίδας του Θριάμβου. Εγκαινιάστηκε στις 29 Ιουλίου 1836, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Λουδοβίκου-Φιλίππου. - Έναρξη κατασκευής της γέφυρας του Αούστερλιτς.- Διάταγμα με το οποίο διατάσσεται η δημιουργία ενός «Ναού της Δόξας» αφιερωμένου στους στρατιώτες των στρατών του Ναπολέοντα στην τοποθεσία της ημιτελούς εκκλησίας της Μαντλέν.
1807-Πληθυσμός: 580.000 [107] - Εγκαινιάστηκε η γέφυρα της Ιένας και το Théâtre des Variétés ανοίγει. - Διάταγμα για την κατασκευή rue Soufflot στην αριστερή όχθη, στον άξονα του Πάνθεον. - Διάταγμα για μείωση του αριθμού των θεάτρων στο Παρίσι σε οκτώ. η Όπερα, η Όπερα-Κόμικ, το Θέατρο-Φραντσάις, το Θέατρο ντε Λιμπέρρατσε (Οδησσός) · Vaudeville, Variétés, Ambigu, Gaîté. Οι Όπερες Italien, Cirque Olympique και Théâtre de Porte-Saint-Martin προστέθηκαν αργότερα. [112]

1808 - Ολοκλήρωση του καναλιού Ourcq, φέρνοντας φρέσκο πόσιμο νερό 107 χιλιόμετρα στο Παρίσι. - Πρώτη πέτρα τοποθετημένη στο σιντριβάνι του ελέφαντα στην Place de la Bastille. Ολοκληρώθηκε μόνο μια έκδοση πλήρους μεγέθους από ξύλο και γύψο.
1809-16 Αυγούστου - Άνοιγμα της αγοράς λουλουδιών στο quai Desaix (τώρα quai de Corse).
1810 - Για σκοπούς λογοκρισίας, ο αριθμός των τυπογραφείων στο Παρίσι περιορίζεται σε πενήντα.2 Απριλίου - Θρησκευτική τελετή του γάμου του Ναπολέοντα με τη δεύτερη σύζυγό του, τη Μαρία-Λουίζα της Αυστρίας, στο σαλόνι του Λούβρου.4 Απριλίου - πρώτη πέτρα για το Παλάτι του Υπουργείου Εξωτερικών στο quai d'Orsay. Ολοκληρώθηκε το 1838.15 Αυγούστου - Ολοκλήρωση της στήλης Place Vendôme, φτιαγμένη από 1200 καταγεγραμμένα ρωσικά και αυστριακά κανόνια - Ανακαινίζονται οι Κατακόμβες του Παρισιού.
1811 - Πληθυσμός: 624.000 [107] - 20 Μαρτίου - Γέννηση του Ναπολέοντα Β΄, βασιλιά της Ρώμης, γιου του Ναπολέοντα Α' και της αυτοκράτειρας Μαρί-Λουίζα, στο Tuileries. - διοργανώθηκε το πρώτο τάγμα πυροσβεστών του Παρισιού. [110]- Ο ρωσικός στρατός εισέρχεται στο Παρίσι στις 31 Μαρτίου 1814
1812Το Sûreté, το ερευνητικό γραφείο της αστυνομίας του Παρισιού, που ιδρύθηκε από τον Eugène François Vidocq. - Το νερό από τις βρύσες του Παρισιού παρέχεται δωρεάν.

1814 -30 Μαρτίου - Η μάχη του Παρισιού. Η πόλη υπερασπίζεται ο Ωγκύστ ντε Μαρμόν και ο Εντουάρ Μορτιέ και παραδόθηκε στις 2 Μαρτίου στις 31 Μαρτίου.

31 Μαρτίου - Ο Τσάρος Αλέξανδρος Α' της Ρωσίας και ο Βασιλιάς Γουίλιαμ Α της Πρωσίας μπαίνουν στο Παρίσι, επικεφαλής των στρατών τους. [113]

6 Απριλίου - Απαγωγή του Ναπολέοντα Η Γαλλική Γερουσία απευθύνει έκκληση στον βασιλιά Louis XVIII να πάρει το στέμμα.

3 Μαΐου - Ο Louis XVIII μπαίνει στο Παρίσι, που καταλαμβάνεται από τους συμμαχικούς στρατούς.

1815

19 Μαρτίου - Ο Louis XVIII φεύγει από το Παρίσι τα μεσάνυχτα και ο Ναπολέων επιστρέφει στις 20, την αρχή των εκατό ημερών.

Μετά τη μάχη του Βατερλώ, το Παρίσι καταλαμβάνεται και πάλι, αυτή τη φορά από τον έβδομο συνασπισμό.

Το Hôtel Meurice ανοίγει για επιχειρήσεις.

1815–1830 - Η Παλινόρθωση των Βουρβόνων

[1] Frenschkowski, M. (2005). "Meyrink, Gustav". In Joshi, S. T.; Dziemianowicz, S. R. (eds.). Supernatural Literature of the World: An Encyclopedia. Westport, CT: Greenwood Press. pp. 803–805. ISBN 0-313-32777-7.

[2] Irwin, R. (1995). "Introduction". In Gustav Meyrink (ed.). The Golem. Mitchell, M. (translator). Sawtry: Dedalus / Ariadne. pp. 11–21. ISBN 1-873982-91-7.

[1]

[2]

@@ Γραμμή 1: / Γραμμή 1: @@
-{{Πληροφορίες ταινίας
+{{Πληροφορίες προσώπου}}
-| τίτλος ταινίας = Ο Κανόνας του παιχνιδιού
-| πρωτότυπος τίτλος = <small>La Règle du Jeu</small>
-| εικόνα = La Règle du jeu-film-affiche.png
-| λεζάντα = Η κινηματογραφική αφίσα
-| σκηνοθέτης = [[Ζαν Ρενουάρ]]
-| σεναριογράφος =
-| χώρα παραγωγής = [[Γαλλία]]
-| διάρκεια = 110 λεπτά
-| γλώσσα = [[Γαλλική γλώσσα|Γαλλικά]]
-| πρώτη_προβολή = 1939
-}}
-'''''Ο'' ''Κανόνας του παιχνιδιού''''' (πρωτότυπος [[Γαλλική γλώσσα|γαλλικός]] τίτλος: La Règle du Jeu) είναι γαλλική σατιρική δραματική κωμωδία του 1939 σε σκηνοθεσία [[Ζαν Ρενουάρ]].<ref>{{Cite web|url=https://www.imdb.com/title/tt0031885/?ref_=tt_mv_close|title=imdb.com/titleLa règle du jeu|last=.}}</ref>
+Ο '''Γκούσταβ Μέιρινκ''' ([[Γερμανική γλώσσα|Γερμανικά]]: Gustav Meyrink, 19 Ιανουαρίου 1868 - 4 Δεκεμβρίου 1932), λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Γκούσταβ Μέιερ, ήταν [[Αυστρία|Αυστριακός]] συγγραφέας, μυθιστοριογράφος, δραματουργός, μεταφραστής και τραπεζίτης, γνωστός για το μυθιστόρημά του ''Γκόλεμ''. Αναφέρεται ως «ο πιο αξιόλογος γερμανόφωνος συγγραφέας στον τομέα της υπερφυσικής φαντασίας». <ref>Frenschkowski, M. (2005). "Meyrink, Gustav". In Joshi, S. T.; Dziemianowicz, S. R. (eds.). ''Supernatural Literature of the World: An Encyclopedia''. Westport, CT: Greenwood Press. pp. 803–805. ISBN <bdi>0-313-32777-7</bdi>.</ref>
-Η ταινία ανήκει στο στυλ του [[Ποιητικός ρεαλισμός|ποιητικού ρεαλισμού]] και απεικονίζει τη ζωή της γαλλικής ανώτερης τάξης και των υπηρετών τους την παραμονή του [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β' Παγκοσμίου Πολέμου]] παρουσιάζοντας με κωμικοτραγικά στοιχεία την ηθική τους παρακμή στις παραμονές της επικείμενης καταστροφής. <ref>{{Cite web|url=http://www.inthemoodforcinema.com/archive/2009/03/01/la-regle-du-jeu-de-jean-renoir-au-cine-club-de-sciencespo.html|title=inthemoodforcinema.com/archive/2009/03/01/la-regle-du-jeu-de-jean-renoir-au-cine-club-de-sciencespo|last=.}}</ref>Βασίζεται στο θεατρικό έργο του [[Αλφρέ ντε Μυσσέ]] ''Τα καπρίτσια της Μαριάννας.''
+== Βιογραφία ==
-Όταν προβλήθηκε το 1939, ''Ο Κανόνας του παιχνιδιού'', η πιο ακριβή γαλλική ταινία της εποχής της, ήταν μια αποτυχία και ο σκηνοθέτης δέχθηκε επίθεση για την «υποσκάπτουσα την ηθική» κριτική στάση του. <ref>{{Cite web|url=https://cine.gr/film.asp?id=706384&page=4|title=cine.gr/film.asp/Ο Κανόνας του Παιχνιδιού|last=.}}</ref>
+Ο Γκούσταβ Μέιρινκ γεννήθηκε με το όνομα Γκούσταβ Μέιερ στη [[Βιέννη]], [[Αυστροουγγαρία|Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία]], στις 19 Ιανουαρίου 1868. Ήταν ο παράνομος γιος του βαρόνου Καρλ φον Βαρνμπύλερ, υπουργού της Βυρτεμβέργης, και της ηθοποιού Μαρία Βιλελμίνα Άντελχεντ Μέιερ. Παρά τις δηλώσεις ορισμένων συγχρόνων του, δεν ήταν εβραϊκής καταγωγής - αυτή η φήμη προέκυψε λόγω σύγχυσης της μητέρας του με μια γυναίκα εβραϊκής καταγωγής με το ίδιο όνομα.
+Μέχρι δεκατριών ετών έζησε κυρίως στο Μόναχο, όπου ολοκλήρωσε το δημοτικό σχολείο. Έμεινε έπειτα στο Αμβούργο για λίγο, έως ότου η μητέρα του μετακόμισε μαζί του στην [[Πράγα]] το 1883.
-Η ταινία είναι πλέον ευρέως αναγνωρισμένη ως ένα σημαντικό κλασικό έργο του [[Γαλλικός κινηματογράφος|γαλλικού]] και παγκόσμιου κινηματογράφου. Από το 1952 είναι σταθερά στην πρώτη δεκάδα των δημοσκοπήσεων για τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών, που διεξάγονται κάθε δέκα χρόνια από το κινηματογραφικό περιοδικό ''Sight and Sound''. Έχει επηρεάσει μεγάλο αριθμό σεναριογράφων και σκηνοθετών και σύμφωνα με τον [[Φρανσουά Τρυφώ|Φρανσουά Τριφώ]] ''ο Κανόνας του παιχνιδιού'' αποτελεί «το σύμβολο της πίστεως για κάθε σινεφίλ, την ταινία των ταινιών». <ref>{{Cite web|url=https://tvxs.gr/news/sinema/aristoyrgima-toy-zan-renoyar-o-kanonas-toy-paixnidioy|title=tvxs.gr/news/sinema/Ο Κανόνας του Παιχνιδιού (1939)|last=.}}</ref>
-== Υπόθεση ==
+=== Πράγα ===
+Ο Μέιρινκ έζησε στην Πράγα για είκοσι χρόνια και την έχει απεικονίσει πολλές φορές στα έργα του. Το 1889, μαζί με τον ανιψιό του ποιητή Κρίστιαν Μόργκενστερν, ίδρυσαν τραπεζική εταιρεία, με την επωνυμία Meier & Morgenstern.
-Στην εναρκτήρια σκηνή της ταινίας, ο πιλότος Αντρέ Ζυριέ προσγειώνεται σε αεροδρόμιο κοντά στο Παρίσι. Ο Τύπος και οι θεατές είναι παρόντες καθώς η εντυπωσιακή υπερατλαντική πτήση του έσπασε τα ρεκόρ. Ο Αντρέ, από την άλλη πλευρά, είναι βαθιά απογοητευμένος επειδή η Κριστίν, αυστριακής καταγωγής - η γυναίκα για την οποία πραγματοποίησε την πτήση - δεν τον περιμένει στο αεροδρόμιο. Σε μια ραδιοφωνική συνέντευξη, η Αντρέ εκφράζει την απογοήτευσή του γι' αυτό και η Κριστίν τον ακούει στο ραδιόφωνο στο διαμέρισμά της στο Παρίσι. Η Κριστίν είναι παντρεμένη με τον πλούσιο μαρκήσιο Ρομπέρ ντε λα Σεναί εδώ και τρία χρόνια. Η Κριστίν διαβεβαιώνει τον σύζυγό της ότι η σχέση τους ήταν καθαρά πλατωνική και διαβεβαιώνουν ο ένας τον άλλον για την αγάπη τους. Αλλά ο Ρομπέρ έχει επίσης ένα μυστικό από τη σύζυγό του: τη μακροχρόνια σχέση με τη Ζενεβιέβ. Λόγω της ένοχης συνείδησης και του φόβου ότι η σύζυγός του μπορεί να πάρει διαζύγιο, ο Ρομπέρ θέλει να τερματίσει την παράνομη σχέση του.
+Στην Πράγα συνέβη ένα γεγονός που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη ζωή του. Ο Μέιρινκ  το περιέγραψε στο αυτοβιογραφικό διήγημα "The Pilot". Στις 14 Αυγούστου 1892, την Παραμονή της Κοίμησης, ο Μέιρινκ , είκοσι τεσσάρων ετών, φέρεται να στέκεται στο τραπέζι του με ένα όπλο στο κεφάλι του, αποφασισμένος να αυτοκτονήσει. Εκείνη τη στιγμή άκουσε έναν παράξενο ήχο γρατσουνίσματος και το χέρι κάποιου έβαλε ένα μικρό φυλλάδιο κάτω από την πόρτα του. Το φυλλάδιο είχε τίτλο ''[[Μεταθανάτια ζωή]]''. Ο Μέιρινκ εξεπλάγη από αυτή τη δραματική σύμπτωση και άρχισε να μελετά τη βιβλιογραφία του αποκρυφισμού. Μελέτησε θεοσοφία, Καμπάλα, Χριστιανική Σοφιολογία και Ανατολικό μυστικισμό. Μέχρι το θάνατό του, ο έκανε γιόγκα και άλλες απόκρυφες ασκήσεις. Τα αποτελέσματα αυτών των μελετών και πρακτικών βρίσκονται στα έργα του, τα οποία σχεδόν πάντα ασχολούνται με διάφορες αποκρυφιστικές παραδόσεις.
-Ο Ρομπέρ διοργανώνει συγκέντρωση φίλων του Γάλλων αριστοκρατών  στον πύργο του για ένα κυνηγετικό σαββατοκύριακο. Ο Αντρέ είναι πολύ λυπημένος, αλλά ο φίλος του Οκτάβ, ο οποίος είναι επίσης στενός φίλος της Κριστίν, θα τον βοηθήσει. Πείθει τον Ρομπέρ να προσκαλέσει και τον ήρωα της πτήσης. <ref>{{Cite web|url=https://www.dvdclassik.com/critique/la-regle-du-jeu-renoir|title=dvdclassik.com/critique/la-regle-du-jeu-renoir|last=.}}</ref>
+Εκείνη την εποχή ο Μέιρινκ ήταν επίσης μέλος του [[Ερμητικό Τάγμα της Χρυσής Αυγής|Ερμητικού Τάγματος της Χρυσής Αυγής]] στο Λονδίνο, όπως προκύπτει από την αλληλογραφία του. Ήταν επίσης μέλος της Θεοσοφικής Εταιρείας, αλλά μόνο προσωρινά.
-Ο Αντρέ καταφέρνει τελικά να εκφράσει τον έρωτά του στην Κριστίν, η οποία, έχοντας αντιληφθεί εν τω μεταξύ τη σχέση του συζύγου της με τη Ζενεβιέβ, είναι απογοητευμένη και θέλει να φύγει με τον Αντρέ. Ο Αντρέ διστάζει, ωστόσο, επειδή υπάρχουν κοινωνικοί κανόνες: με την ανασφαλή και επικίνδυνη δουλειά του πιλότου, μπορεί να προσφέρει στην Κριστίν το βιοτικό επίπεδο που έχει συνηθίσει;
+Το 1902 ο Μέιρινκ κατηγορήθηκε για απάτη. Κατηγορήθηκε για χρήση πνευματισμού για να επωφεληθεί στις τραπεζικές του εργασίες. Αν και, μετά από δύο μήνες, απελευθερώθηκε από τη φυλακή, η τραπεζική του καριέρα καταστράφηκε. Οι εμπειρίες του στη φυλακή απεικονίζονται στο πιο διάσημο μυθιστόρημά του, το ''Γκόλεμ'' . <ref>Irwin, R. (1995). "Introduction". In Gustav Meyrink (ed.). ''The Golem''. Mitchell, M. (translator). Sawtry: Dedalus / Ariadne. pp. 11–21. ISBN <bdi>1-873982-91-7</bdi>.</ref>
-Οι ερωτικές ιστορίες των καλεσμένων συναγωνίζονται τις μηχανορραφίες και τις ερωτικές διαπλοκές του υπηρετικού προσωπικού. Ο πόλεμος εν τω μεταξύ πλησιάζει αλλά οι καλεσμένοι διασκεδάζουν αδιαφορώντας για κάθε έννοια ηθικής τάξης. Οι ίντριγκες, ο αμοραλισμός, η υποκρισία και η εξαπάτηση καθορίζουν τις σχέσεις και τις συμπεριφορές των πάντων, παρουσιάζοντας έτσι μια διεφθαρμένη και χωρίς αξίες κοινωνία, έναν πολιτισμό που βρίσκεται στα πρόθυρα της καταστροφής του. <ref name=":0">{{Cite web|url=https://m.myfilm.gr/5276|title=m.myfilm.gr/Ο Κανόνας του Παιχνιδιού|last=.}}</ref>Μέσα από μια σειρά παρεξηγήσεων, ο υπηρέτης του Ρομπέρ πυροβολεί και σκοτώνει τον Αντρέ μέσα στο θερμοκήπιο, πιστεύοντας -λανθασμένα- ότι ήταν ο εραστής της συζύγου του.
+=== Πρώτα έργα ===
-Στις τελευταίες σκηνές της ταινίας, ο Ρομπέρ λέει ότι θα αναφέρει τη δολοφονία στις αρχές ως ατύχημα.
+Κατά τη διάρκεια του 1900 ο Μέιρινκ άρχισε να δημοσιεύει σατιρικά διηγήματα στο περιοδικό ''Simplicissimus'', υπογράφοντάς τα με το επώνυμο της μητέρας του. Την άνοιξη του 1903 κυκλοφόρησε το πρώτο βιβλίο του, The Hot Soldier and Other Stories. Περίπου την ίδια εποχή μετακόμισε στη Βιέννη. Σχεδόν αμέσως μετά την άφιξή του κυκλοφόρησε μια άλλη συλλογή διηγημάτων, The Orchid. Παράξενες ιστορίες.
+Στις 8 Μαΐου 1905 παντρεύτηκε τη Φιλουμένα Μπερντ, την οποία γνώριζε από το 1896 και με την οποία απέκτησε μια κόρη και έναν γιο. Ακολούθησε το δεύτερο μυθιστόρημα του Meyrink The Green Face. Το 1908 δημοσιεύθηκε η τρίτη συλλογή διηγήσεων, το Waxworks.
-== Σχόλια ==
-Το 1939, η καριέρα του Ρενουάρ στη Γαλλία ήταν στο αποκορύφωμά της και ''Ο Κανόνας του παιχνιδιού,'' με υπότιτλο «Μια ακριβής απεικόνιση της μπουρζουαζίας των καιρών μας», αναμενόταν με ανυπομονησία. Ωστόσο, η πρεμιέρα της αντιμετωπίστηκε με περιφρόνηση και αποδοκιμασία τόσο από τους κριτικούς όσο και από το κοινό. Ο Ρενουάρ μείωσε τον χρόνο της ταινίας από 113 λεπτά σε 85, αλλά ακόμη και τότε η ταινία ήταν μια οικονομική καταστροφή. Τον Οκτώβριο του 1939, απαγορεύτηκε από τη γαλλική κυβέρνηση ως «ταινία που υποσκάπτει την ηθική και με ανεπιθύμητη επιρροή στους νέους» και ο Ρενουάρ έφυγε για την Αμερική. <ref>Drazin, Charles (2011). ''French Cinema,'' New York Farber and Farber, Inc. ISBN <bdi>978-0-571-21173-9</bdi>. ''p.''186</ref>
+Έχοντας ανάγκη από χρήματα, άρχισε να εργάζεται ως μεταφραστής και ήταν ιδιαίτερα παραγωγικός. Κατά τη διάρκεια πέντε ετών κατάφερε να μεταφράσει στα γερμανικά δεκαπέντε τόμους του [[Κάρολος Ντίκενς|Τσαρλς Ντίκενς]], καθώς και έργα των [[Ράντγιαρντ Κίπλινγκ]] και [[Λευκάδιος Χερν|Λευκάδιου Χερν]]. Συνέχισε να μεταφράζει μέχρι το θάνατό του, συμπεριλαμβανομένων διαφόρων αποκρυφιστικών έργων και ακόμη και την ''[[Αιγυπτιακή Βίβλος των Νεκρών|Αιγυπτιακή Βίβλο των Νεκρών]]''. Ο Meyrink ήταν επίσης εκδότης μιας σειράς βιβλίων για τον αποκρυφισμό.
-Για πολλά χρόνια, η έκδοση 85 λεπτών ήταν η μόνη διαθέσιμη. Το 1956, ανακαλύφθηκε ξανά σε κιβώτια πρωτότυπο υλικό και μια ανακατασκευασμένη έκδοση της ταινίας έκανε πρεμιέρα εκείνο το έτος στο [[Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας|Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας]]. Η πλήρης ταινία ανασυντέθηκε το 1965. Από τότε, ''ο Κανόνας του Παιχνιδιού'' έχει χαρακτηριστεί μία από τις μεγαλύτερες ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου. <ref name=":0" />
+Το 1911 ο Meyrink μετεγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στη μικρή πόλη της Βαυαρίας Στάρνμπεργκ και το 1913 δημοσιεύτηκε στο Μόναχο το βιβλίο του Des deutschen Spießers Wunderhorn. Ήταν μια συλλογή από διηγήματα από τα προηγούμενα τρία βιβλία και πολλά νέα. Πολλές από αυτές τις ιστορίες είχαν σατιρικό στυλ και καταφέρονταν σε θεσμούς όπως ο στρατός και η εκκλησία.
-== Διανομή ==
+=== Δημοσιότητα ===
-* Νόρα Γκρέγκορ ως Κριστίν
+Το 1915 δημοσιεύτηκε το πρώτο και πιο διάσημο από τα μυθιστορήματα του Μέιρινκ, The Golem, αν και τα προσχέδια του χρονολογούνται από το 1908. Το μυθιστόρημα βασίζεται στον εβραϊκό μύθο για έναν Ραβίνο που έκανε τα προς το ζην γνωστό ως golem (גולם) από τον πηλό και το έγραψαν με ένα καμπαλιστικό ξόρκι, αν και αυτοί οι θρύλοι δεν έχουν καμία σχέση με την πλοκή της ιστορίας. Ο πρωταρχικός χαρακτήρας είναι ο Athanasius Pernath, ένας σύγχρονος χειρουργός από την Πράγα. Εναπόκειται στον αναγνώστη να αποφασίσει εάν ο Pernath απλώς γράφει τις παραισθήσεις του ή σταδιακά γίνεται πραγματικός παίκτης γκολφ. Ο Frenschkowski περιγράφει τον Γκόλεμο ως «μια βαθιά μυημένη ιστορία και μια αστική φαντασία». [1] Το μυθιστόρημα ήταν μια μεγάλη εμπορική επιτυχία. Το 1916 κυκλοφόρησε μια ακόμη συλλογή διηγήσεων, Bats, και σύντομα κυκλοφόρησε ένα δεύτερο μυθιστόρημα, The Green Face. Την επόμενη χρονιά γράφτηκε το τρίτο μυθιστόρημά του, το Walpurgis Night. Η επιτυχία αυτών των έργων προκάλεσε τον Meyrink να καταταχθεί ως ένας από τους τρεις κύριους γερμανόφωνους συγγραφείς υπερφυσικών μυθοπλασιών (μαζί με τους Hanns Heinz Ewers και Karl Hans Strobl). [4]
-* Ρολάν Τουταίν ως Αντρέ Ζυριέ
-* Μαρσέλ Νταλιό ως μαρκήσιος Ρομπέρ ντε λα Σεναί
-* [[Ζαν Ρενουάρ]] ως Οκτάβ
-* Πωλέτ Ντυμπόστ ως Λιζέτ, η καμαριέρα
-* Μίλα Παρελί ως Ζενεβιέβ
-* Ζυλιέν Καρέτ ως λαθροκηνυγός
-* Γκαστόν Μοντό ως Εντουάρ, ο φύλακας
-* Πιέρ Μανιέ ως στρατηγός
+Ο Μέιρινκ αντιτάχθηκε στον [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α' Παγκόσμιο Πόλεμο]], ο οποίος τον έκανε να καταγγελθεί από τους Γερμανούς εθνικιστές. ο Γερμανός δημοσιογράφος "Völkisch" Albert Zimmermann (1873-1933) περιέγραψε τον Meyrink ως "έναν από τους πιο έξυπνους και πιο επικίνδυνους αντιπάλους του γερμανικού εθνικιστικού ιδεώδους. Θα επηρεάσει - και θα διαφθείρει - χιλιάδες χιλιάδες, όπως έκανε και η Heine". [5 ] [6] Το 1916 ο Des deutschen Spießers Wunderhorn απαγορεύτηκε στην Αυστρία. [5]
-== Παραπομπές ==
-Ο '''Γκούσταβ Μέιρινκ''' ([[Γερμανική γλώσσα|Γερμανικά]]: Gustav Meyrink, 19 Ιανουαρίου 1868 - 4 Δεκεμβρίου 1932), λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Γκούσταβ Μέγιερ, ήταν Αυστριακός συγγραφέας, μυθιστοριογράφος, δραματουργός, μεταφραστής και τραπεζίτης, γνωστός για το μυθιστόρημά του ''Γκόλεμ''. Έχει περιγραφεί ως "ο πιο σεβαστός γερμανόφωνος συγγραφέας στον τομέα της υπερφυσικής φαντασίας". [1]
-== Βιογραφία ==
-Ο Gustav Meyrink γεννήθηκε με το όνομα Gustav Meyer στη Βιέννη, Αυστρία-Ουγγαρία (τώρα Αυστρία) στις 19 Ιανουαρίου 1868. Ήταν ο παράνομος γιος του βαρόνου Karl von Varnbüler und zu Hemmingen, υπουργού της Βυρτεμβέργης και της ηθοποιού Maria Wilhelmina Adelheyd Meier. Ο Meyrink δεν ήταν, παρά τις δηλώσεις ορισμένων συγχρόνων του, εβραϊκής καταγωγής - αυτή η φήμη προέκυψε λόγω σύγχυσης της μητέρας του με μια εβραϊκή γυναίκα με το ίδιο όνομα. [1]
-Μέχρι δεκατριών ετών ο Meyrink ζούσε κυρίως στο Μόναχο, όπου ολοκλήρωσε το δημοτικό σχολείο. Έμεινε έπειτα στο Αμβούργο για λίγο, έως ότου η μητέρα του μετακόμισε στην Πράγα το 1883.
-=== Πράγα ===
-Ο Meyrink έζησε στην Πράγα για είκοσι χρόνια και το έχει απεικονίσει πολλές φορές στα έργα του. Το 1889, μαζί με τον ανιψιό του ποιητή Christian Morgenstern, ο Meyrink ίδρυσε τη δική του τραπεζική εταιρεία, με την επωνυμία "Meier & Morgenstern".
+Μέχρι το 1920 τα οικονομικά του βελτιώθηκαν και αγόρασε μια βίλα στο Στάρνμπεργκ. Εκεί έζησε με την οικογένειά του για τα επόμενα οκτώ χρόνια και έγραψε δύο ακόμη έργα - το μακρύτερο μυθιστόρημα των Λευκών Δομινικανών και του Meyrink The Angel of the West Window. [6]
-Στην Πράγα συνέβη ένα γεγονός που έπαιξε προσωρινό ρόλο στη ζωή του Meyrink. Ο Meyrink το περιέγραψε στο αυτοβιογραφικό διήγημα "The Pilot". Εκείνη την ημέρα, στις 14 Αυγούστου 1892, την Παραμονή της Κοίμησης, ο Meyrink, είκοσι τεσσάρων ετών, φέρεται να στέκεται στο τραπέζι του με ένα όπλο στο κεφάλι του, αποφασισμένος να πυροβολήσει τον εαυτό του. Εκείνη τη στιγμή άκουσε έναν παράξενο ήχο γρατσουνίσματος και το χέρι κάποιου έβαλε ένα μικρό φυλλάδιο κάτω από την πόρτα του. Το φυλλάδιο ονομάστηκε Afterlife. Ο Meyrink εξεπλάγη από αυτή τη δραματική σύμπτωση και άρχισε να μελετά τη βιβλιογραφία του αποκρυφισμού. [1] Σπούδασε θεοσοφία, Καμπάλα, Χριστιανική Σοφιολογία και Ανατολικό μυστικισμό. Μέχρι το θάνατό του, ο Meyrink εξασκούσε γιόγκα και άλλες απόκρυφες ασκήσεις. Τα αποτελέσματα αυτών των μελετών και πρακτικών βρίσκονται στα έργα του Meyrink, τα οποία σχεδόν πάντα ασχολούνται με διάφορες αποκρυφιστικές παραδόσεις.
+Το 1927 ο Μέιρινκ μεταστράφηκε επίσημα στον [[Βουδισμός|Βουδισμό]] [[Μαχαγιάνα]].
-Εκείνη την εποχή ο Meyrink ήταν επίσης μέλος του Ερμητικού Τάγματος της Χρυσής Αυγής στο Λονδίνο. Αυτό αποδεικνύεται από την επιστολή του William Wynn Westcott (1893), η οποία παρέμεινε στα ιδιωτικά αρχεία του Meyrink. [Παραπομπή απαιτείται] Ήταν επίσης μέλος της Θεοσοφικής Εταιρείας, αλλά μόνο προσωρινά.
+=== Θάνατος ===
-Το 1902 ο Meyrink κατηγορήθηκε για απάτη. Κατηγορήθηκε για χρήση πνευματισμού για να επωφεληθεί από τις τραπεζικές εργασίες. Αν και, μετά από δύο μήνες, απελευθερώθηκε από τη φυλακή, η τραπεζική του καριέρα τερματίστηκε αποτελεσματικά. Οι εμπειρίες του στη φυλακή απεικονίζονται στο πιο διάσημο μυθιστόρημά του, The Golem (1913–14). [2]
+Κατά τη διάρκεια του χειμώνα του 1931, ο γιος του τραυματίστηκε σοβαρά στη ραχοκοκαλιά καθώς έκανε σκι και για το υπόλοιπο της ζωής του περιορίστηκε στην πολυθρόνα του. Στις 12 Ιουλίου, σε ηλικία 24 ετών, αυτοκτόνησε. Ο Μέιρινκ πέθανε μισό χρόνο αργότερα, στις 4 Δεκεμβρίου 1932. Είναι θαμμένος στο νεκροταφείο του Στάρνμπεργκ.
+== Φήμη ==
-Πρόωρα έργα
+Ο Frenschkowski σημειώνει "όπως εκείνοι των περισσότερων Γερμανών και Αυστριακών φανταστικών συγγραφέων, τα βιβλία του απαγορεύτηκαν κατά τη ναζιστική εποχή". [1] Αργότερα, η δουλειά του Meyrink αναβίωσε. Ο Meyrink συζητήθηκε σε μια ειδική έκδοση του γαλλικού περιοδικού L'Herne (1976), [1] και το έργο του μεταφράστηκε στα γαλλικά, ρωσικά, ολλανδικά και αγγλικά. [1]
 == Παραπομπές ==