Χρήστης:Horizons14/πρόχειρο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 2: Γραμμή 2:
Ο '''Λουί ντε Ρουβρουά, δούκας του Σαιν-Σιμόν''' ([[Γαλλική γλώσσα|γαλλικά]]: Louis de Rouvroy, duc de Saint-Simon) ήταν Γάλλος ομότιμος της Γαλλίας, στρατιωτικός, αυλικός, διπλωμάτης και συγγραφέας απομνημονευμάτων. Γεννήθηκε στο Παρίσι στις 16 Ιανουαρίου 1675 και πέθανε στις 2 Μαρτίου 1755. <ref>{{Cite web|url=https://en.chateauversailles.fr/discover/history/great-characters/saint-simon|title=chateauversailles.fr/discover/history/great-characters/saint-simon|last=.}}</ref>
Ο '''Λουί ντε Ρουβρουά, δούκας του Σαιν-Σιμόν''' ([[Γαλλική γλώσσα|γαλλικά]]: Louis de Rouvroy, duc de Saint-Simon) ήταν Γάλλος ομότιμος της Γαλλίας, στρατιωτικός, αυλικός, διπλωμάτης και συγγραφέας απομνημονευμάτων. Γεννήθηκε στο Παρίσι στις 16 Ιανουαρίου 1675 και πέθανε στις 2 Μαρτίου 1755. <ref>{{Cite web|url=https://en.chateauversailles.fr/discover/history/great-characters/saint-simon|title=chateauversailles.fr/discover/history/great-characters/saint-simon|last=.}}</ref>


Τα τεράστια ''Απομνημονεύματά'' του είναι ένα κλασικό έργο της [[Γαλλική λογοτεχνία|γαλλικής λογοτεχνίας]], δίνοντας τον πληρέστερο και πιο ζωντανό απολογισμό της βασιλικής αυλής, το παρασκήνιο της εξουσίας και τις ίντριγκες στις [[Ανάκτορο των Βερσαλλιών|Βερσαλλίες]] του [[Λουδοβίκος ΙΔ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκου ΙΔ']] και της Αντιβασιλείας, στην αρχή της βασιλείας του [[Λουδοβίκος ΙΕ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκου ΙΕ']].
Τα ''Απομνημονεύματά'' του είναι ένα κλασικό έργο της [[Γαλλική λογοτεχνία|γαλλικής λογοτεχνίας]], που δίνει τον πληρέστερο και πιο ζωντανό απολογισμό της βασιλικής αυλής, το παρασκήνιο της εξουσίας και τις ίντριγκες στις [[Ανάκτορο των Βερσαλλιών|Βερσαλλίες]] του [[Λουδοβίκος ΙΔ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκου ΙΔ']] και της Αντιβασιλείας, στην αρχή της βασιλείας του [[Λουδοβίκος ΙΕ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκου ΙΕ']].


Ο φιλόσοφος [[Ανρί ντε Σαιν-Σιμόν]] (1760-1825), πρόδρομος του [[Σοσιαλισμός|σοσιαλισμού]] και της σύγχρονης [[Κοινωνιολογία|κοινωνιολογίας]], ήταν συγγενής του.<ref>{{Cite web|url=https://argolikoslibrary.files.wordpress.com/2016/07/cf83ceb1ceb9cebdcf83ceb9cebccebfcebdceb9cf83cebccf8ccf82-ceb7-ceb1cebdceb1cf84cebfcebcceafceb1-ceb5cebdcf8ccf82-cebaceb9cebdceae.pdf|title=argolikoslibrary.files.wordpress.com/Η ζωή του Σαιν- Σιμόν, Σαινσιμονισμός|last=.}}</ref>
Ο φιλόσοφος [[Ανρί ντε Σαιν-Σιμόν]] (1760-1825) ήταν συγγενής του.


== Βιογραφία ==
== Βιογραφία ==


Ο Λουί ντε Σαιν-Σιμόν ήταν ο μοναχογιός του Κλωντ ντε Ρουβρουά, δούκα του Σαιν-Σιμόν και της δεύτερης συζύγου του Σαρλότ ντ' Ωμπεσπίν. Ο πατέρας του ήταν φίλος του Λουδοβίκου ΙΓ', ο οποίος με τη [[Μαρία Θηρεσία της Ισπανίας|σύζυγό του]] ήταν ανάδοχοι στη βάπτισή του. Από μικρός άρχισε στρατιωτική καριέρα και συμμετείχε σε μάχες κατά τον [[Εννεαετής Πόλεμος|Εννεαετή πόλεμο]] με επικεφαλής τον [[Λουδοβίκος ΙΔ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκο ΙΔ']]. Το 1695, παντρεύτηκε τη Marie Gabrielle de Durfort, με την οποία είχε τρία παιδιά: Charlotte (1696), Jacques Louis (1698-1746) και Armand (1699-1754). Έφυγε από το στρατό το 1702.
Ο Λουί ντε Σαιν-Σιμόν ήταν ο μοναχογιός του Κλωντ ντε Ρουβρουά, δούκα του Σαιν-Σιμόν και της δεύτερης συζύγου του Σαρλότ ντ' Ωμπεσπίν. Ο πατέρας του ήταν φίλος του [[Λουδοβίκος ΙΓ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκου ΙΓ']], ο οποίος με τη [[Μαρία Θηρεσία της Ισπανίας|σύζυγό του]] ήταν ανάδοχοι στη βάπτισή του στις [[Ανάκτορο των Βερσαλλιών|Βερσαλλίες]]. Σε ηλικία 17 ετών άρχισε στρατιωτική καριέρα και συμμετείχε σε μάχες κατά τον [[Εννεαετής Πόλεμος|Εννεαετή πόλεμο]] με επικεφαλής τον [[Λουδοβίκος ΙΔ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκο ΙΔ']]. Το 1695, παντρεύτηκε τη Μαρί Γκαμπριέλ ντε Ντυρφόρ, με την οποία απέκτησαν τρία παιδιά: Σαρλότ (1696), Ζακ Λουί (1698-1746) και Αρμάν (1699-1754). Απομακρύνθηκε από τη στρατιωτική ζωή το 1702 και εγκαταστάθηκε σε πολυτελές διαμέρισμα στις Βερσαλλίες.


== Πολιτική καριέρα ==
== Πολιτική καριέρα ==
[[Αρχείο:Fertevidame.jpg|αριστερά|μικρογραφία|250x250εσ|Το κάστρο Φερτέ-Βιντάμ]]
[[Αρχείο:Fertevidame.jpg|αριστερά|μικρογραφία|250x250εσ|Το κάστρο του σαιν-Σιμόν, Φερτέ-Βιντάμ]]
Ο Σαιν-Σιμόν ήταν φίλος του ανιψιού του βασιλιά, του δούκα [[Φίλιππος της Ορλεάνης (1674-1723)|Φίλιππου της Ορλεάνης]] (1674-1723), του μελλοντικού αντιβασιλέα, καθώς και του [[Λουδοβίκος, δούκας της Βουργουνδίας|Λουδοβίκου, δούκα της Βουργουνδίας]], εγγονού του [[Λουδοβίκος ΙΔ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκου ΙΔ']] ο οποίος το 1711 ορίσθηκε [[Δελφίνος (τίτλος)|δελφίνος]], ο άμεσος διάδοχος του θρόνου μετά τον θάνατο του πατέρα του, αλλά πέθανε πρόωρα τον επόμενο χρόνο.
Ο Σαιν-Σιμόν ήταν προσωπικός φίλος του δούκα [[Φίλιππος της Ορλεάνης (1674-1723)|Φίλιππου της Ορλεάνης]] (1674-1723) ανιψιού του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΔ' και μελλοντικού αντιβασιλέα, καθώς και του [[Λουδοβίκος, δούκας της Βουργουνδίας|Λουδοβίκου, δούκα της Βουργουνδίας]], εγγονού του [[Λουδοβίκος ΙΔ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκου ΙΔ']] ο οποίος το 1711 ορίσθηκε [[Δελφίνος (τίτλος)|δελφίνος]], ο άμεσος διάδοχος του θρόνου μετά τον θάνατο του πατέρα του, αλλά πέθανε πρόωρα τον επόμενο χρόνο.


Όταν ο Λουδοβίκος ΙΔ' πέθανε το 1715, ο εγγονός του [[Λουδοβίκος ΙΕ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκος ΙΕ']] ήταν μόλις πέντε ετών. Ο Φίλιππος της Ορλεάνης ακύρωσε τη διαθήκη του βασιλιά, που τον απέκλειε από την Αντιβασιλεία και στη συνέχεια ορίστηκε αντιβασιλέας από το Κοινοβούλιο. Ο Σαιν-Σιμόν ήταν μέλος του Συμβουλίου της Αντιβασιλείας. Από το 1721 έως το 1722, ήταν πρεσβευτής στην αυλή του βασιλιά [[Φίλιππος Ε΄ της Ισπανίας|Φίλιππου Ε΄ της Ισπανίας]], ήταν υπεύθυνος για τη διαπραγμάτευση του διπλού γάμου του Λουδοβίκου ΙΕ' με την ινφάντα [[Μαριάννα Βικτωρία των Βουρβόνων|Μαριάννα Βικτωρία της Ισπανίας]], που δεν πραγματοποιήθηκε, και του πρίγκιπα [[Λουδοβίκος Α΄ της Ισπανίας|Λουδοβίκου της Ισπανίας]] με τη [[Λουίζα Ελισάβετ της Ορλεάνης|Λουίζα Ελισάβετ της Ορλεάνη]]<nowiki/>ς (κόρη του [[Φίλιππος της Ορλεάνης (1674-1723)|αντιβασιλέα]]). <ref>{{Cite web|url=https://www.franceculture.fr/emissions/les-chemins-de-la-philosophie/les-chemins-de-la-philosophie-emission-du-lundi-19-octobre-2020|title=franceculture.fr/emissions/les-chemins-de-la-philosophie/les-chemins-de-la-philosophie-Saint-Simon, un espion à Versailles|last=.}}</ref>Μετά το θάνατο του αντιβασιλέα το 1723, ο Σαιν-Σιμόν εγκατέλειψε τη βασιλική αυλή και αποσύρθηκε στο κάστρο του Φερτέ-Βιντάμ, στο σημερινό νομό [[Ερ-ε-Λουάρ]]. Η σύζυγός του πέθανε το 1743 και ο Σαιν-Σιμόν στις 2 Μαρτίου 1755.
Όταν ο Λουδοβίκος ΙΔ' πέθανε το 1715, ο εγγονός του [[Λουδοβίκος ΙΕ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκος ΙΕ']] ήταν μόλις πέντε ετών. Ο Φίλιππος της Ορλεάνης ακύρωσε τη διαθήκη του βασιλιά, που τον απέκλειε από την Αντιβασιλεία και στη συνέχεια ορίστηκε αντιβασιλέας από το Κοινοβούλιο. Ο Σαιν-Σιμόν ήταν μέλος του Συμβουλίου της Αντιβασιλείας. Από το 1721 έως το 1722, ήταν πρεσβευτής στην αυλή του βασιλιά [[Φίλιππος Ε΄ της Ισπανίας|Φίλιππου Ε΄ της Ισπανίας]], ήταν υπεύθυνος για τη διαπραγμάτευση του διπλού γάμου του Λουδοβίκου ΙΕ' με την ινφάντα [[Μαριάννα Βικτωρία των Βουρβόνων|Μαριάννα Βικτωρία της Ισπανίας]], που δεν πραγματοποιήθηκε, και του πρίγκιπα [[Λουδοβίκος Α΄ της Ισπανίας|Λουδοβίκου της Ισπανίας]] με τη [[Λουίζα Ελισάβετ της Ορλεάνης|Λουίζα Ελισάβετ της Ορλεάνη]]<nowiki/>ς (κόρη του [[Φίλιππος της Ορλεάνης (1674-1723)|αντιβασιλέα]]). <ref>{{Cite web|url=https://www.franceculture.fr/emissions/les-chemins-de-la-philosophie/les-chemins-de-la-philosophie-emission-du-lundi-19-octobre-2020|title=franceculture.fr/emissions/les-chemins-de-la-philosophie/les-chemins-de-la-philosophie-Saint-Simon, un espion à Versailles|last=.}}</ref>Μετά το θάνατο του αντιβασιλέα το 1723, ο Σαιν-Σιμόν εγκατέλειψε τη βασιλική αυλή και αποσύρθηκε στο κάστρο του Φερτέ-Βιντάμ, στο σημερινό νομό [[Ερ-ε-Λουάρ]], όπου αφιερώθηκε στη συγγραφή. Η σύζυγός του πέθανε το 1743 και ο Σαιν-Σιμόν στην οικία του στο Παρίσι στις 2 Μαρτίου 1755.<ref>{{Cite web|url=https://www.histoire-pour-tous.fr/biographies/4525-saint-simon-louis-de-rouvroy-biographie.html|title=histoire-pour-tous.fr/biographies/4525-saint-simon-louis-de-rouvroy-biographie|last=.}}</ref>


== Λογοτεχνικό έργο ==
== Λογοτεχνικό έργο ==
[[Αρχείο:Manuscrit autographe des Mémoires du duc de Saint Simon.jpg|μικρογραφία|250x250εσ|Χειρόγραφο των ''Απομνημονευμάτων'' του Σαιν-Σιμόν, [[Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας]]]]
[[Αρχείο:Manuscrit autographe des Mémoires du duc de Saint Simon.jpg|μικρογραφία|250x250εσ|Χειρόγραφο των ''Απομνημονευμάτων'' του Σαιν-Σιμόν, [[Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας]]]]
Ο Σαιν-Σιμόν συγκέντρωσε σημειώσεις και έγγραφα και άρχισε να γράφει την τελική έκδοση των ''Απομνημονευμάτων'' του το 1739. Το χειρόγραφο, που φυλάσσεται στην [[Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας]], περιλαμβάνει 2.800 μεγάλες, πυκνογραμμένες σελίδες. Το 1746, έγραψε το έργο ''Parallèle des trois premiers rois Bourbons (Βίοι παράλληλοι των τριών πρώτων βασιλέων των Βουρβόνων)'' στο οποίο συνέκρινε τις βασιλείες του [[Ερρίκος Δ΄ της Γαλλίας|Ερρίκου Δ',]] του [[Λουδοβίκος ΙΓ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκου ΙΓ']] και του [[Λουδοβίκος ΙΔ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκου ΙΔ']]. Ολοκλήρωσε τα απομνημονεύματά του το 1749.
Ο Σαιν-Σιμόν συγκέντρωσε σημειώσεις και έγγραφα και άρχισε να γράφει την τελική έκδοση των ''Απομνημονευμάτων'' του το 1739, πολύτιμη μαρτυρία της ζωής στις [[Ανάκτορο των Βερσαλλιών|Βερσαλλίες]] του [[Λουδοβίκος ΙΔ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκου ΙΔ']] και της Αντιβασιλείας, στην αρχή της βασιλείας του [[Λουδοβίκος ΙΕ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκου ΙΕ']]. Το χειρόγραφο, που φυλάσσεται στην [[Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας]], περιλαμβάνει 2.800 μεγάλες, πυκνογραμμένες σελίδες. <ref>{{Cite web|url=https://books.openedition.org/obp/3012|title=openedition.org/52. Louis de Rouvroy, Duc de Saint-Simon (1675-1755), Memoirs, posthumous|last=.}}</ref>


Το 1746, έγραψε το έργο ''Parallèle des trois premiers rois Bourbons (Βίοι παράλληλοι των τριών πρώτων βασιλέων των Βουρβόνων)'' στο οποίο συνέκρινε τις βασιλείες του [[Ερρίκος Δ΄ της Γαλλίας|Ερρίκου Δ',]] του [[Λουδοβίκος ΙΓ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκου ΙΓ']] και του [[Λουδοβίκος ΙΔ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκου ΙΔ']]. Ολοκλήρωσε τα απομνημονεύματά του το 1749.
Η πρώτη πλήρης έκδοση των ''Απομνημονευμάτων'' εμφανίστηκε το 1830, «μετά από μια γενιά ή δύο», όπως επιθυμούσε ο ίδιος.

Η πρώτη πλήρης έκδοση των ''Απομνημονευμάτων'' εμφανίστηκε το 1830, «μετά από μια γενιά ή δύο», όπως επιθυμούσε ο ίδιος.<ref>{{Cite web|url=https://www.larousse.fr/encyclopedie/personnage/Louis_de_Rouvroy_duc_de_Saint-Simon/142703|title=larousse.fr/encyclopedie/personnage/Louis_de_Rouvroy_duc_de_Saint-Simon|last=.}}</ref>


== Παραπομπές ==
== Παραπομπές ==

Έκδοση από την 06:20, 15 Απριλίου 2021

Horizons14/πρόχειρο
Πληροφορίες ασχολίας

Ο Λουί ντε Ρουβρουά, δούκας του Σαιν-Σιμόν (γαλλικά: Louis de Rouvroy, duc de Saint-Simon) ήταν Γάλλος ομότιμος της Γαλλίας, στρατιωτικός, αυλικός, διπλωμάτης και συγγραφέας απομνημονευμάτων. Γεννήθηκε στο Παρίσι στις 16 Ιανουαρίου 1675 και πέθανε στις 2 Μαρτίου 1755. [1]

Τα Απομνημονεύματά του είναι ένα κλασικό έργο της γαλλικής λογοτεχνίας, που δίνει τον πληρέστερο και πιο ζωντανό απολογισμό της βασιλικής αυλής, το παρασκήνιο της εξουσίας και τις ίντριγκες στις Βερσαλλίες του Λουδοβίκου ΙΔ' και της Αντιβασιλείας, στην αρχή της βασιλείας του Λουδοβίκου ΙΕ'.

Ο φιλόσοφος Ανρί ντε Σαιν-Σιμόν (1760-1825), πρόδρομος του σοσιαλισμού και της σύγχρονης κοινωνιολογίας, ήταν συγγενής του.[2]

Βιογραφία

Ο Λουί ντε Σαιν-Σιμόν ήταν ο μοναχογιός του Κλωντ ντε Ρουβρουά, δούκα του Σαιν-Σιμόν και της δεύτερης συζύγου του Σαρλότ ντ' Ωμπεσπίν. Ο πατέρας του ήταν φίλος του Λουδοβίκου ΙΓ', ο οποίος με τη σύζυγό του ήταν ανάδοχοι στη βάπτισή του στις Βερσαλλίες. Σε ηλικία 17 ετών άρχισε στρατιωτική καριέρα και συμμετείχε σε μάχες κατά τον Εννεαετή πόλεμο με επικεφαλής τον Λουδοβίκο ΙΔ'. Το 1695, παντρεύτηκε τη Μαρί Γκαμπριέλ ντε Ντυρφόρ, με την οποία απέκτησαν τρία παιδιά: Σαρλότ (1696), Ζακ Λουί (1698-1746) και Αρμάν (1699-1754). Απομακρύνθηκε από τη στρατιωτική ζωή το 1702 και εγκαταστάθηκε σε πολυτελές διαμέρισμα στις Βερσαλλίες.

Πολιτική καριέρα

Το κάστρο του σαιν-Σιμόν, Φερτέ-Βιντάμ

Ο Σαιν-Σιμόν ήταν προσωπικός φίλος του δούκα Φίλιππου της Ορλεάνης (1674-1723) ανιψιού του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΔ' και μελλοντικού αντιβασιλέα, καθώς και του Λουδοβίκου, δούκα της Βουργουνδίας, εγγονού του Λουδοβίκου ΙΔ' ο οποίος το 1711 ορίσθηκε δελφίνος, ο άμεσος διάδοχος του θρόνου μετά τον θάνατο του πατέρα του, αλλά πέθανε πρόωρα τον επόμενο χρόνο.

Όταν ο Λουδοβίκος ΙΔ' πέθανε το 1715, ο εγγονός του Λουδοβίκος ΙΕ' ήταν μόλις πέντε ετών. Ο Φίλιππος της Ορλεάνης ακύρωσε τη διαθήκη του βασιλιά, που τον απέκλειε από την Αντιβασιλεία και στη συνέχεια ορίστηκε αντιβασιλέας από το Κοινοβούλιο. Ο Σαιν-Σιμόν ήταν μέλος του Συμβουλίου της Αντιβασιλείας. Από το 1721 έως το 1722, ήταν πρεσβευτής στην αυλή του βασιλιά Φίλιππου Ε΄ της Ισπανίας, ήταν υπεύθυνος για τη διαπραγμάτευση του διπλού γάμου του Λουδοβίκου ΙΕ' με την ινφάντα Μαριάννα Βικτωρία της Ισπανίας, που δεν πραγματοποιήθηκε, και του πρίγκιπα Λουδοβίκου της Ισπανίας με τη Λουίζα Ελισάβετ της Ορλεάνης (κόρη του αντιβασιλέα). [3]Μετά το θάνατο του αντιβασιλέα το 1723, ο Σαιν-Σιμόν εγκατέλειψε τη βασιλική αυλή και αποσύρθηκε στο κάστρο του Φερτέ-Βιντάμ, στο σημερινό νομό Ερ-ε-Λουάρ, όπου αφιερώθηκε στη συγγραφή. Η σύζυγός του πέθανε το 1743 και ο Σαιν-Σιμόν στην οικία του στο Παρίσι στις 2 Μαρτίου 1755.[4]

Λογοτεχνικό έργο

Χειρόγραφο των Απομνημονευμάτων του Σαιν-Σιμόν, Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας

Ο Σαιν-Σιμόν συγκέντρωσε σημειώσεις και έγγραφα και άρχισε να γράφει την τελική έκδοση των Απομνημονευμάτων του το 1739, πολύτιμη μαρτυρία της ζωής στις Βερσαλλίες του Λουδοβίκου ΙΔ' και της Αντιβασιλείας, στην αρχή της βασιλείας του Λουδοβίκου ΙΕ'. Το χειρόγραφο, που φυλάσσεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας, περιλαμβάνει 2.800 μεγάλες, πυκνογραμμένες σελίδες. [5]

Το 1746, έγραψε το έργο Parallèle des trois premiers rois Bourbons (Βίοι παράλληλοι των τριών πρώτων βασιλέων των Βουρβόνων) στο οποίο συνέκρινε τις βασιλείες του Ερρίκου Δ', του Λουδοβίκου ΙΓ' και του Λουδοβίκου ΙΔ'. Ολοκλήρωσε τα απομνημονεύματά του το 1749.

Η πρώτη πλήρης έκδοση των Απομνημονευμάτων εμφανίστηκε το 1830, «μετά από μια γενιά ή δύο», όπως επιθυμούσε ο ίδιος.[6]

Παραπομπές

288Γκαλίνα Πάβλοβνα Βισνέβσκαγια




στην Εποχή του Χαλκού και στην Εποχή του Σιδήρου,

Παλαιολιθικά σπήλαια στη Ντορντόν Προϊστορικές τοποθεσίες και ζωγραφισμένα σπήλαια της κοιλάδας του Βεζέρ, Οξιτανία Σπήλαιο Νιώ, Σπήλαιο Πες Μερλ και μεγαλιθικοί πολιτισμοί στη Βρετάνη μπορούν να αναγνωριστούν. Μεγαλιθικά μνημεία του Καρνάκ, Μεγαλιθικά μνημεία του Λοκμαριακέ

Early modern France


Η εποχή των Βαλουά 1328 - 1589

Το 1349 διευρύνθηκαν τα ανατολικά σύνορα της Γαλλίας, με την αγορά της επαρχίας Ντωφινέ, έκτοτε ο διάδοχος του θρόνου της Γαλλίας έφερε τον τίτλο του «Δελφίνου».

διεύρυναν τα ανατολικά σύνορα, με την αγορά της επαρχίας Ντωφινέ (1349) ο διάδοχος του θρόνου της Γαλλίας έφερε τον τίτλο του «Δελφίνου».

[Κατηγορία:Πόλεις της Γαλλίας]] [Κατηγορία:Οξιτανία]] [Κατηγορία:Υπονομαρχίες της Γαλλίας]]


{Πληροφορίες ταινίας | τίτλος ταινίας = | πρωτότυπος τίτλος = | εικόνα = Az ajtó-The door-2012-affiche.png | λεζάντα = Η κινηματογραφική αφίσα | σκηνοθέτης = [[]] | σεναριογράφος = | χώρα παραγωγής = Γαλλία | διάρκεια = λεπτά | γλώσσα = Γαλλικά | πρώτη_προβολή = 2018 }} {WikidataCoord|display=title}}

Χρήστης:Horizons14/πρόχειρο

{coord||57|56|N|1|36|18|E|region:FR_type:landmark|display=title}} {κτίριο}}

{Authority control }}

{Πληροφορίες προσώπου}}

[[Αρχείο:|200px]]
Συγγραφέας[[]]
Γλώσσαγαλλικά
Μορφή[[]]
Πρώτη έκδοση1938

{WikidataCoord|display=title}}

Χρήστης:Horizons14/πρόχειρο

Το Prades (στα Καταλανικά: Prada) είναι πόλη στα νότια της Γαλλίας. Ο νομός και η πρωτεύουσα του καντονιού του τμήματος Pyrénées-Orientales, στην περιοχή Occitanie, αυτή η αρχαία οχυρωμένη πόλη που ιδρύθηκε τον ένατο αιώνα, είναι σήμερα η κύρια πόλη στα δυτικά του διαμερίσματος. Με πληθυσμό 6.063 κατοίκων το 2018, το Prades είναι το κέντρο της πόλης μιας αστικής μονάδας 9.253 κατοίκων το 2014. Οι κάτοικοί του ονομάζονται Pradéens και Pradéennes.

Η πόλη Conflent είναι πλούσια σε μνημεία στους δρόμους και στα σοκάκια του κέντρου της, όπως διακοσμημένες προσόψεις, γλυπτές βρύσες, ρητορικά και παλιά λουτρά, μάρτυρες της αστικής ευημερίας των προηγούμενων αιώνων.


19ος αιώνας

1800-1815 - Η πρώτη αυτοκρατορία

  • 1800 - Δημιουργήθηκε η Τράπεζα της Γαλλίας. - Ο Ναπολέων αναδιοργανώνει την πόλη σε δώδεκα διαμερίσματα, καθένας με δήμαρχο με μικρή δύναμη, κάτω από δύο Νομάρχες, έναν για την αστυνομία και έναν για τη διοίκηση της πόλης, και οι δύο διορίζονται από αυτόν.-Ο Ναπολέοντας εγκαθίσταται στο παλάτι του Κεραμεικού.
Στέψη του Ναπολέοντα, αυτοκράτορα των Γάλλων, στον καθεδρικό ναό της Παναγίας των Παρισίων (2 Δεκεμβρίου 1804)
  • 1801 - Πληθυσμός: 548.000 - 12 Μαρτίου - Ο Ναπολέων διατάζει τη δημιουργία τριών νέων νεκροταφείων έξω από την πόλη. Μονμάρτρη προς τα βόρεια. Père-Lachaise στα ανατολικά και Montparnasse στα νότια. [108] - Ο Ναπολέων διατάζει την κατασκευή τριών νέων γεφυρών: Pont d'Austerlitz, Pont Saint-Louis και Pont des Arts.- Ανοίγει το Passage des Panoramas (εμπορική στοά).
  • 1802 - Ο Ναπολέων διατάζει την κατασκευή ενός καναλιού από τον ποταμό Ourcq για να φέρει φρέσκο ​​πόσιμο νερό στο Παρίσι. -Ο Ναπολέοντα ιδρύει μια επιτροπή δημόσιας υγείας, για τη βελτίωση της υγιεινής της πόλης. [93]
* Γκαλερί του Palais-Royal το 1800
  • 1803 - Ο Robert Fulton δείχνει το πρώτο ατμόπλοιο στον Σηκουάνα. -24 Σεπτεμβρίου - Το Pont des Arts, η πρώτη σιδερένια γέφυρα στο Παρίσι, ανοίγει στο κοινό. Οι πεζοί πληρώνουν πέντε σεντ για μια διέλευση.
  • 1804 - 2 Δεκεμβρίου - Ο Ναπολέων Α στέφεται αυτοκράτορας των Γάλλων στον καθεδρικό ναό της Παναγίας των Παρισίων.-Πρώτα βραβεία της Λεγεώνας της Τιμής στους Invalides. Το πρώην hôtel de Salm γίνεται το Palais de la Légion d'honneur.-Ανοίγει το εστιατόριο Le Rocher de Cancale.
  • 1805 - Ο Ναπολέων διατάσσει ένα νέο σύστημα αριθμών σπιτιών, ξεκινώντας από το Σηκουάνα, με ζυγά αριθμούς στη δεξιά πλευρά του δρόμου και περίεργους αριθμούς στα αριστερά.
  • 1806 - Διάταγμα που διατάζει την κατασκευή δεκατεσσάρων νέων σιντριβανιών, συμπεριλαμβανομένου του Fontaine du Palmier στο Place du Châtelet, για παροχή πόσιμου νερού. - Κατασκευάζεται η Αψίδα του Θριάμβου του Καρουζέλ, στην πλατεία Place du Carrousel, ανάμεσα στο παλάτι του Κεραμεικού και το Λούβρο. - Εντολή για την κατασκευή της Αψίδας του Θριάμβου. Εγκαινιάστηκε στις 29 Ιουλίου 1836, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Λουδοβίκου-Φιλίππου. - Έναρξη κατασκευής της γέφυρας του Αούστερλιτς.- Διάταγμα με το οποίο διατάσσεται η δημιουργία ενός «Ναού της Δόξας» αφιερωμένου στους στρατιώτες των στρατών του Ναπολέοντα στην τοποθεσία της ημιτελούς εκκλησίας της Μαντλέν.
  • 1807-Πληθυσμός: 580.000 [107] - Εγκαινιάστηκε η γέφυρα της Ιένας και το Théâtre des Variétés ανοίγει. - Διάταγμα για την κατασκευή rue Soufflot στην αριστερή όχθη, στον άξονα του Πάνθεον. - Διάταγμα για μείωση του αριθμού των θεάτρων στο Παρίσι σε οκτώ. η Όπερα, η Όπερα-Κόμικ, το Θέατρο-Φραντσάις, το Θέατρο ντε Λιμπέρρατσε (Οδησσός) · Vaudeville, Variétés, Ambigu, Gaîté. Οι Όπερες Italien, Cirque Olympique και Théâtre de Porte-Saint-Martin προστέθηκαν αργότερα. [112]
  • 1808 - Ολοκλήρωση του καναλιού Ourcq, φέρνοντας φρέσκο ​​πόσιμο νερό 107 χιλιόμετρα στο Παρίσι. - Πρώτη πέτρα τοποθετημένη στο σιντριβάνι του ελέφαντα στην Place de la Bastille. Ολοκληρώθηκε μόνο μια έκδοση πλήρους μεγέθους από ξύλο και γύψο.
  • 1809-16 Αυγούστου - Άνοιγμα της αγοράς λουλουδιών στο quai Desaix (τώρα quai de Corse).
  • 1810 - Για σκοπούς λογοκρισίας, ο αριθμός των τυπογραφείων στο Παρίσι περιορίζεται σε πενήντα.2 Απριλίου - Θρησκευτική τελετή του γάμου του Ναπολέοντα με τη δεύτερη σύζυγό του, τη Μαρία-Λουίζα της Αυστρίας, στο σαλόνι του Λούβρου.4 Απριλίου - πρώτη πέτρα για το Παλάτι του Υπουργείου Εξωτερικών στο quai d'Orsay. Ολοκληρώθηκε το 1838.15 Αυγούστου - Ολοκλήρωση της στήλης Place Vendôme, φτιαγμένη από 1200 καταγεγραμμένα ρωσικά και αυστριακά κανόνια - Ανακαινίζονται οι Κατακόμβες του Παρισιού.
  • 1811 - Πληθυσμός: 624.000 [107] - 20 Μαρτίου - Γέννηση του Ναπολέοντα Β΄, βασιλιά της Ρώμης, γιου του Ναπολέοντα Α' και της αυτοκράτειρας Μαρί-Λουίζα, στο Tuileries. - διοργανώθηκε το πρώτο τάγμα πυροσβεστών του Παρισιού. [110]- Ο ρωσικός στρατός εισέρχεται στο Παρίσι στις 31 Μαρτίου 1814
  • 1812Το Sûreté, το ερευνητικό γραφείο της αστυνομίας του Παρισιού, που ιδρύθηκε από τον Eugène François Vidocq. - Το νερό από τις βρύσες του Παρισιού παρέχεται δωρεάν.

1814 -30 Μαρτίου - Η μάχη του Παρισιού. Η πόλη υπερασπίζεται ο Ωγκύστ ντε Μαρμόν και ο Εντουάρ Μορτιέ και παραδόθηκε στις 2 Μαρτίου στις 31 Μαρτίου.

31 Μαρτίου - Ο Τσάρος Αλέξανδρος Α' της Ρωσίας και ο Βασιλιάς Γουίλιαμ Α της Πρωσίας μπαίνουν στο Παρίσι, επικεφαλής των στρατών τους. [113]

6 Απριλίου - Απαγωγή του Ναπολέοντα Η Γαλλική Γερουσία απευθύνει έκκληση στον βασιλιά Louis XVIII να πάρει το στέμμα.

3 Μαΐου - Ο Louis XVIII μπαίνει στο Παρίσι, που καταλαμβάνεται από τους συμμαχικούς στρατούς.

1815

19 Μαρτίου - Ο Louis XVIII φεύγει από το Παρίσι τα μεσάνυχτα και ο Ναπολέων επιστρέφει στις 20, την αρχή των εκατό ημερών.

Μετά τη μάχη του Βατερλώ, το Παρίσι καταλαμβάνεται και πάλι, αυτή τη φορά από τον έβδομο συνασπισμό.

Το Hôtel Meurice ανοίγει για επιχειρήσεις.

1815–1830 - Η Παλινόρθωση των Βουρβόνων