Χρήστης:Horizons14/πρόχειρο

Horizons14/πρόχειρο
Πληροφορίες ασχολίας

Ο Λέο Περούτς (2 Νοεμβρίου 1882, Πράγα - 25 Αυγούστου 1957, Bad Ischl) ήταν Αυστριακός μυθιστοριογράφος και μαθηματικός ειδικευμένος στην Αναλογιστική επιστήμη.

Εργοβιογραφία

Οικογένεια και σπουδές

Ο Λέο Περούτς ήταν γόνος ευκατάστατης οικογένειας εβραϊκής καταγωγής όχι ιδιαίτερα θρησκευόμενης, μεγαλύτερος γιος του Μπενενίκτ Περούτς, επιτυχημένου επιχειρηματία στον τομέα της κλωστοϋφαντουργίας. Γεννήθηκε στην Πράγα (τώρα πρωτεύουσα της Τσεχικής Δημοκρατίας) και ως εκ τούτου ήταν πολίτης της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας. Είχε τρία μικρότερα αδέλφια. Από το 1888 έως το 1893 παρακολούθησε το διάσημο Σχολείο Piarist στη Νέα Πόλη της Πράγας και μετά το Γερμανικό κρατικό γυμνάσιο στην Πράγα, από το οποίο πιθανότατα αποβλήθηκε το 1899 για κακή συμπεριφορά. Το 1901 η οικογένεια μετακόμισε στη Βιέννη. Από την 1η Οκτωβρίου 1903, έκανε τη στρατιωτική του θητεία ως εθελοντής ενός έτους. Για λόγους υγείας, παραιτήθηκε από το στρατό τον Δεκέμβριο του 1904. Τον επόμενο χρόνο, ο Περούτς πιθανότατα εργάστηκε ως υπάλληλος στην εταιρεία του πατέρα του. Για το χειμερινό εξάμηνο του 1905/1906 εγγράφηκε στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης στη Φιλοσοφική Σχολή, αλλά ως «εξωτερικός φοιτητής» επειδή δεν είχε περάσει τις εξετάσεις εισόδου στο πανεπιστήμιο. Τον ενδιέφεραν περισσότερο τα μαθηματικά και τα οικονομικά και έτσι το χειμερινό εξάμηνο του 1906/1907 εγγράφηκε στο Πολυτεχνείο της Βιέννης και σπούδασε θεωρία πιθανοτήτων, στατιστική, αναλογιστικά μαθηματικά και οικονομικά.

Εργασία και λογοτεχνικές αρχές

Η ασφαλιστική εταιρεία Assicurazioni Generali στην Τεργέστη

Στη Βιέννη, ανέπτυξε επαφές με εκκολαπτόμενους συγγραφείς οι οποίοι, όπως και ο Περούτς, παρουσίασαν τις πρώτες λογοτεχνικές τους προσπάθειες στην ένωση «Freilicht». Μεταξύ των γνωστών του από τότε ήταν ο Ρίχαρντ Μπέρμαν, Μπέρτολντ Φίρτελ και Ερνστ Βάις. Τον Οκτώβριο του 1907, ο Perutz βρήκε δουλειά ως αναλογιστής στην ασφαλιστική εταιρεία Assicurazioni Generali (ο Φραντς Κάφκα εργάστηκε επίσης σ' αυτήν την εταιρεία) στην Τεργέστη. Παράλληλα με τη δουλειά, συνέχισε να δημοσιεύει κριτικές και διηγήματα. Τον Οκτώβριο του 1908 επέστρεψε στη Βιέννη, όπου εργάστηκε για την ασφαλιστική εταιρεία Anker μέχρι το 1923. Ως αναλογιστής υπολόγισε, μεταξύ άλλων πίνακες θνησιμότητας και βάσει αυτών ποσοστά ασφάλισης. έκανε επίσης δημοσιεύσεις σχετικά με αυτό το θέμα σε εξειδικευμένα περιοδικά. Ο τύπος εξισορρόπησης του Περούτς, που πήρε το όνομά του, χρησιμοποιήθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο Περούτς ενδιαφέρονταν για μαθηματικά προβλήματα σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, το οποίο αντανακλάται επίσης στη δομή ορισμένων από τα λογοτεχνικά του έργα.

Κοινωνική ζωή

Το καφέ Τσενράλ στη Βιέννη

Στη Βιέννη, ο Περούτς σύχναζε στις λογοτεχνικές καφετέριες, αρχικά στο καφέ Μουσέουμ και στη συνέχεια στο καφέ Τσενράλ. Ο κύκλος των φίλων του περιελάμβανε τους Πέτερ Άλτενμπεργκ, Χέρμαν Μπαρ, Όσκαρ Κοκόσκα και Άλφρεντ Πόλγκαρ. Την περίοδο πριν από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Περούτς συμμετείχε εντατικά στη λογοτεχνική και μουσική ζωή της Βιέννης, έκανε επίσης πολλά αθλήματα όπως σκι και πατινάζ στον πάγο και πολλά ταξίδια στη Γαλλία, την Ιταλία, την Ισπανία, τη Βόρεια Αφρική, την Τουρκία, τον Λίβανο, την Παλαιστίνη και την Αίγυπτο. Ήταν σε θέση να ανταπεξέλθει σ' αυτόν τον πολυδάπανο τρόπο ζωής, ο οποίος ήταν συγκριτικά ακριβός για έναν υπάλληλο, επειδή, εκτός από τον μισθό του, ελάμβανε επίσης εισόδημα από την εταιρεία του πατέρα του.

Πόλεμος

Το 1914, ο Περούτς δεν παρασύρθηκε από τον ενθουσιασμό του πολέμου. Αρχικά, δεν κατατάχθηκε λόγω της μυωπίας του. Τον Αύγουστο του 1915, ωστόσο, ανέλαβε στρατιωτική θητεία. Ολοκλήρωσε τετράμηνη εξάσκηση κοντά στη Βουδαπέστη, από όπου στάλθηκε στο ρωσικό μέτωπο στα τέλη Μαρτίου 1916. Στις 4 Ιουλίου τραυματίσθηκε στον πνεύμονα στη Γαλικία, με αποτέλεσμα να παραμείνει για καιρό στο νοσοκομείο, όπου έγραψε το πρώτο του μυθιστόρημα, Η τρίτη σφαίρα. Τον Μάρτιο του 1918, παντρεύτηκε την Ίντα Βάιλ, με την οποία ήταν αρραβωνιασμένος από το 1917.

Επιτυχία

Wien, Porzellangasse 37

Στη Βιέννη, ο Περούτς ακολούθησε τα επαναστατικά γεγονότα του 1918/1919 με ενδιαφέρον και παρακολούθησε πολιτικές συναντήσεις, συντάχθηκε με τους Σοσιαλδημοκράτες. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου δημοσίευσε διάφορα άρθρα στα οποία επιτέθηκε έντονα στο αυστριακό στρατιωτικό δικαστικό σύστημα.

Η περίοδος μεταξύ 1918 και 1928 ήταν η πιο παραγωγική λογοτεχνική περίοδος του Περούτς. Έγραψε έξι μυθιστορήματα, πολύ επιτυχημένα με κριτικούς και κοινό. ήταν επίσης σε θέση να πουλήσει τα δικαιώματα ταινιών πολλών. Επιπλέον, δημοσίευσε διηγήματα, νουβέλες και έγραψε σενάρια. Περιστασιακά δούλευε επίσης ως συνεργάτης ορισμένων από τα έργα του Βίκτωρος Ουγό. Το 1923, ο Perutz πέτυχε μεγάλη επιτυχία με κοινό και κριτικούς με το μυθιστόρημα Ο μαιτρ της Δευτέρας Παρουσίας. Το έργο μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες τα επόμενα χρόνια και έγινε σημαντική πηγή χρημάτων για τα χρόνια της εξορίας. Το 1928 το μυθιστόρημά του Μήλο, μηλαράκι μου, πού πας; εμφανίστηκε σε συνέχειες στο Berliner Illustrirten Zeitung και έκανε τον Περούτς γνωστό σε κοινό εκατομμυρίων αναγνωστών.

Ο κύκλος φίλων του επεκτάθηκε σημαντικά ως αποτέλεσμα αυτών των επιτυχιών. Οι συγγραφείς με τους οποίους συναντήθηκε ή είχε αλληλογραφία κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου περιελάμβαναν τους Μπέρτολτ Μπρεχτ, Bruno Brehm, Egon Dietrichstein, Theodor Kramer, Anton Kuh, Robert Musil, Friedrich Reck-Malleczewen, Alexander Roda Roda, Walther Rode, Josef Weinheber και Φρανς Βέρφελ. Το καφενείο που σύχναζε ήταν το καφέ Herrenhof. Στο πίσω δωμάτιο είχε το δικό του τραπέζι όπου έπαιζε χαρτιά και συναντούσε τους φίλους του.

Ο γάμος του Περούτς ήταν ευτυχισμένος. Το 1920 γεννήθηκε η κόρη Michaela, το 1922 μια δεύτερη κόρη, η Leonore. Το 1928, λίγο μετά τη γέννηση του γιου του Φελίξ, η σύζυγος του Ίντα πέθανε, γεγονός που τον κατέθλιψε.

Κρίση και απόσυρση

Μετά το θάνατο της γυναίκας του, ο Perutz αποχώρησε από τη δημόσια ζωή για μεγάλο χρονικό διάστημα. Επισκέφτηκε τους αποκρυφιστές με τη βοήθεια των οποίων προσπάθησε να επικοινωνήσει με τη νεκρή σύζυγό του - αν και παρέμεινε δύσπιστος για τέτοιες μεθόδους. Η οικονομική κρίση από τα τέλη της δεκαετίας του 1920 μείωσε επίσης το εισόδημά του, καθώς από τη μία πλευρά τα έσοδα από πωλήσεις βιβλίων μειώθηκαν και από την άλλη, η εταιρεία που διευθύνονταν από τους αδελφούς του δεν απέδιδε πλέον τα προηγούμενα κέρδη. Πολιτικά, ο Περούτζ στράφηκε στη νομιμοποίηση τη δεκαετία του 1930.

Το 1933, δημοσιεύθηκε το μυθιστόρημα του Το χιόνι του Αγίου Πέτρου, αλλά μετά την άνοδο στην εξουσία των Εθνικοσοσιαλιστών στη Γερμανία, το έργο του απαγορεύθηκε. Ο ίδιος ο Περούτς δεν ήταν στη λίστα των απαγορευμένων συγγραφέων, αλλά ο εκδότης του ως Εβραίος δεν μπορούσε πλέον να παραδώσει τα βιβλία του στη Γερμανία. Για την Perutz, η πιο σημαντική αγορά της εξαφανίστηκε.

Αυτοεξορία

Το 1934 ο Perutz γνώρισε την Grete Humburger, παντρεύτηκαν το 1935. Μετά την προσάρτηση της Αυστρίας από τους Ναζί το 1938, ο Perutz και η οικογένειά του κατέφυγαν στη Βενετία το 1938, από εκεί στη Χάιφα και τελικά εγκαταστάθηκαν στο Τελ Αβίβ. Ο Perutz θα προτιμούσε την εξορία σε μια ευρωπαϊκή χώρα ή στις ΗΠΑ. Ωστόσο, οι συνθήκες μετανάστευσης ήταν δύσκολο να συναντηθούν εκεί, και επιπλέον, ο αδερφός του Χανς, ένας αυστηρός Σιωνιστής από τον οποίο εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό οικονομικά, είχε ήδη μετεγκαταστήσει την εταιρεία του στο Τελ Αβίβ και παρότρυνε τον Περούτς να τον ακολουθήσει εκεί.

Στην Παλαιστίνη, ο Perutz το βρήκε πολύ δύσκολο στην αρχή. Όχι μόνο έχασε την πολιτιστική ζωή, είχε επίσης λίγη συμπάθεια για τον σιωνισμό. Παρ 'όλα αυτά, εγκαταστάθηκε καλά μετά από ένα σύντομο χρονικό διάστημα, το οποίο σίγουρα συνέβαλε στο γεγονός ότι δεν έπρεπε να υποφέρει οικονομικές ανησυχίες. Το σύγχρονο, χαοτικό και ζεστό Τελ Αβίβ δεν του έκαναν έκκληση, οπότε η οικογένεια στη συνέχεια πέρασε κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες στην πιο δροσερή Ιερουσαλήμ, της οποίας η παλιά πόλη με τα στενά δρομάκια της, ο Περούτς, εκτιμούσε πολύ.

Έγραψε λίγα πράγματα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, αν και συνέχισε να κάνει έρευνα για ορισμένα παλαιότερα έργα.

Ανάμεσα σε δύο κράτη

Ο τάφος του Λέο Περούτς στο Μπαντ Ισλ

Το 1950, ο Περούτς και η σύζυγός του ταξίδεψαν στην Αυστρία και την Αγγλία για πρώτη φορά. Το 1952, ο Perutz έλαβε ξανά την αυστριακή υπηκοότητα. Τα επόμενα χρόνια περνούσε πάντα τους καλοκαιρινούς μήνες στη Βιέννη και στο Salzkammergut.

Η λογοτεχνική νέα αρχή αποδείχθηκε δύσκολη. Ο Perutz είχε αρχίσει να γράφει ξανά, αλλά δεν μπόρεσε να βρει αρχικά έναν εκδότη. Ήταν ιδιαίτερα προβληματικό το ότι, ως αποτέλεσμα του αντισημιτισμού που υπήρχε ακόμη, οι εκδότες συντόμευσαν υπερβολικά «εβραϊκά» αποσπάσματα από τα έργα του ή δεν ήθελαν να τα δημοσιεύσουν. Ο προηγούμενος τακτικός εκδότης του, Paul Zsolnay, αρνήθηκε να δημοσιεύσει το νέο μυθιστόρημα Νύχτες κάτω από την πέτρινη γέφυρα, το οποίο δημοσιεύθηκε τελικά στη Φρανκφούρτη το 1953, υπήρξαν πολλές θετικές κριτικές, αλλά λίγο αργότερα ο εκδότης χρεοκόπησε και το βιβλίο δεν μπορούσε να διανεμηθεί. Ένα δεύτερο νέο μυθιστόρημα, Ο Ιούδας του Λεονάρντο, εμφανίστηκε λίγο μετά το θάνατό του.

Συνολικά ο Λέο Περούτς έγραψε έντεκα μυθιστορήματα, τα οποία κέρδισαν τον θαυμασμό των Jorge Luis Borges, Italo Calvino, Ian Fleming, Karl Edward Wagner και Graham Greene. Ο Wagner ανέφερε το μυθιστόρημα του Perutz The Master of the Day of Judgment ως ένα από τα δεκατρία καλύτερα μη υπερφυσικά μυθιστορήματα τρόμου. Πέθανε στην αυστριακή λουτρόπολη Μπαντ Ισλ στην Άνω Αυστρία το 1957.

Στη συζήτησή του για τη φανταστική λογοτεχνία της Γερμανικής γλώσσας, ο κριτικός Franz Rottensteiner περιγράφει τον Perutz ως "αναμφίβολα ο καλύτερος συγγραφέας φαντασίας της εποχής του". [6] Ο λογοτεχνικός λόγιος Alan Piper περιέγραψε το έργο του Perutz ως συνήθως που περιέχει "ένα στοιχείο του φανταστικού, με δραματικές πλοκές που χαρακτηρίζουν σύγχυση και αντιφατικές ερμηνείες των γεγονότων". [3]

Μυθιστορήματα

• 1915: Die dritte Kugel, Η τρίτη σφαίρα
• 1918: Zwischen neun und neun, Μεταξύ εννέα και εννέα
• 1920: Der Marques de Bolibar, Ο Μαρκήσιος του Βολιβάρ
• 1921: Der Meister des Jüngsten Tages, Ο μαιτρ της Δευτέρας Παρουσίας
• 1924: Turlupin
• 1928: Wohin rollst du, Äpfelchen…, Μήλο, μηλαράκι μου, πού πας;
• 1933: St. Petri Schnee, Το χιόνι του Αγίου Πέτρου
• 1936: Der schwedische Reiter, Ο Σουηδός ιππότης
• 1952: Nachts unter der steinernen Brücke, Νύχτες κάτω από την πέτρινη γέφυρα
• 1959: Der Judas des Leonardo, Ο Ιούδας του Λεονάρντο

Παραπομπές

288Γκαλίνα Πάβλοβνα Βισνέβσκαγια

στην Εποχή του Χαλκού και στην Εποχή του Σιδήρου,

Παλαιολιθικά σπήλαια στη Ντορντόν Προϊστορικές τοποθεσίες και ζωγραφισμένα σπήλαια της κοιλάδας του Βεζέρ, Οξιτανία Σπήλαιο Νιώ, Σπήλαιο Πες Μερλ και μεγαλιθικοί πολιτισμοί στη Βρετάνη μπορούν να αναγνωριστούν. Μεγαλιθικά μνημεία του Καρνάκ, Μεγαλιθικά μνημεία του Λοκμαριακέ

Early modern France

Η εποχή των Βαλουά 1328 - 1589

Το 1349 διευρύνθηκαν τα ανατολικά σύνορα της Γαλλίας, με την αγορά της επαρχίας Ντωφινέ, έκτοτε ο διάδοχος του θρόνου της Γαλλίας έφερε τον τίτλο του «Δελφίνου».

διεύρυναν τα ανατολικά σύνορα, με την αγορά της επαρχίας Ντωφινέ (1349) ο διάδοχος του θρόνου της Γαλλίας έφερε τον τίτλο του «Δελφίνου».

[Κατηγορία:Πόλεις της Γαλλίας]] [Κατηγορία:Οξιτανία]] [Κατηγορία:Υπονομαρχίες της Γαλλίας]]

{Πληροφορίες ταινίας | τίτλος ταινίας = | πρωτότυπος τίτλος = | εικόνα = Az ajtó-The door-2012-affiche.png | λεζάντα = Η κινηματογραφική αφίσα | σκηνοθέτης = [[]] | σεναριογράφος = | χώρα παραγωγής = Γαλλία | διάρκεια = λεπτά | γλώσσα = Γαλλικά | πρώτη_προβολή = 2018 }} {WikidataCoord|display=title}}

Χρήστης:Horizons14/πρόχειρο
δεδομένα

{coord||57|56|N|1|36|18|E|region:FR_type:landmark|display=title}} {κτίριο}}

{Authority control }}

{Πληροφορίες προσώπου}}

[[Αρχείο:|200px]]
Συγγραφέας	[[]]
Γλώσσα	γαλλικά
Μορφή	[[]]
Πρώτη έκδοση	1938
δεδομένα ()

{WikidataCoord|display=title}}

Χρήστης:Horizons14/πρόχειρο
δεδομένα

Το Prades (στα Καταλανικά: Prada) είναι πόλη στα νότια της Γαλλίας. Ο νομός και η πρωτεύουσα του καντονιού του τμήματος Pyrénées-Orientales, στην περιοχή Occitanie, αυτή η αρχαία οχυρωμένη πόλη που ιδρύθηκε τον ένατο αιώνα, είναι σήμερα η κύρια πόλη στα δυτικά του διαμερίσματος. Με πληθυσμό 6.063 κατοίκων το 2018, το Prades είναι το κέντρο της πόλης μιας αστικής μονάδας 9.253 κατοίκων το 2014. Οι κάτοικοί του ονομάζονται Pradéens και Pradéennes.

Η πόλη Conflent είναι πλούσια σε μνημεία στους δρόμους και στα σοκάκια του κέντρου της, όπως διακοσμημένες προσόψεις, γλυπτές βρύσες, ρητορικά και παλιά λουτρά, μάρτυρες της αστικής ευημερίας των προηγούμενων αιώνων.

19ος αιώνας

1800-1815 - Η πρώτη αυτοκρατορία

• 1800 - Δημιουργήθηκε η Τράπεζα της Γαλλίας. - Ο Ναπολέων αναδιοργανώνει την πόλη σε δώδεκα διαμερίσματα, καθένας με δήμαρχο με μικρή δύναμη, κάτω από δύο Νομάρχες, έναν για την αστυνομία και έναν για τη διοίκηση της πόλης, και οι δύο διορίζονται από αυτόν.-Ο Ναπολέοντας εγκαθίσταται στο παλάτι του Κεραμεικού.

Στέψη του Ναπολέοντα, αυτοκράτορα των Γάλλων, στον καθεδρικό ναό της Παναγίας των Παρισίων (2 Δεκεμβρίου 1804)

• 1801 - Πληθυσμός: 548.000 - 12 Μαρτίου - Ο Ναπολέων διατάζει τη δημιουργία τριών νέων νεκροταφείων έξω από την πόλη. Μονμάρτρη προς τα βόρεια. Père-Lachaise στα ανατολικά και Montparnasse στα νότια. [108] - Ο Ναπολέων διατάζει την κατασκευή τριών νέων γεφυρών: Pont d'Austerlitz, Pont Saint-Louis και Pont des Arts.- Ανοίγει το Passage des Panoramas (εμπορική στοά).
• 1802 - Ο Ναπολέων διατάζει την κατασκευή ενός καναλιού από τον ποταμό Ourcq για να φέρει φρέσκο ​​πόσιμο νερό στο Παρίσι. -Ο Ναπολέοντα ιδρύει μια επιτροπή δημόσιας υγείας, για τη βελτίωση της υγιεινής της πόλης. [93]

* Γκαλερί του Palais-Royal το 1800

• 1803 - Ο Robert Fulton δείχνει το πρώτο ατμόπλοιο στον Σηκουάνα. -24 Σεπτεμβρίου - Το Pont des Arts, η πρώτη σιδερένια γέφυρα στο Παρίσι, ανοίγει στο κοινό. Οι πεζοί πληρώνουν πέντε σεντ για μια διέλευση.
• 1804 - 2 Δεκεμβρίου - Ο Ναπολέων Α στέφεται αυτοκράτορας των Γάλλων στον καθεδρικό ναό της Παναγίας των Παρισίων.-Πρώτα βραβεία της Λεγεώνας της Τιμής στους Invalides. Το πρώην hôtel de Salm γίνεται το Palais de la Légion d'honneur.-Ανοίγει το εστιατόριο Le Rocher de Cancale.
• 1805 - Ο Ναπολέων διατάσσει ένα νέο σύστημα αριθμών σπιτιών, ξεκινώντας από το Σηκουάνα, με ζυγά αριθμούς στη δεξιά πλευρά του δρόμου και περίεργους αριθμούς στα αριστερά.
• 1806 - Διάταγμα που διατάζει την κατασκευή δεκατεσσάρων νέων σιντριβανιών, συμπεριλαμβανομένου του Fontaine du Palmier στο Place du Châtelet, για παροχή πόσιμου νερού. - Κατασκευάζεται η Αψίδα του Θριάμβου του Καρουζέλ, στην πλατεία Place du Carrousel, ανάμεσα στο παλάτι του Κεραμεικού και το Λούβρο. - Εντολή για την κατασκευή της Αψίδας του Θριάμβου. Εγκαινιάστηκε στις 29 Ιουλίου 1836, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Λουδοβίκου-Φιλίππου. - Έναρξη κατασκευής της γέφυρας του Αούστερλιτς.- Διάταγμα με το οποίο διατάσσεται η δημιουργία ενός «Ναού της Δόξας» αφιερωμένου στους στρατιώτες των στρατών του Ναπολέοντα στην τοποθεσία της ημιτελούς εκκλησίας της Μαντλέν.
• 1807-Πληθυσμός: 580.000 [107] - Εγκαινιάστηκε η γέφυρα της Ιένας και το Théâtre des Variétés ανοίγει. - Διάταγμα για την κατασκευή rue Soufflot στην αριστερή όχθη, στον άξονα του Πάνθεον. - Διάταγμα για μείωση του αριθμού των θεάτρων στο Παρίσι σε οκτώ. η Όπερα, η Όπερα-Κόμικ, το Θέατρο-Φραντσάις, το Θέατρο ντε Λιμπέρρατσε (Οδησσός) · Vaudeville, Variétés, Ambigu, Gaîté. Οι Όπερες Italien, Cirque Olympique και Théâtre de Porte-Saint-Martin προστέθηκαν αργότερα. [112]

• 1808 - Ολοκλήρωση του καναλιού Ourcq, φέρνοντας φρέσκο ​​πόσιμο νερό 107 χιλιόμετρα στο Παρίσι. - Πρώτη πέτρα τοποθετημένη στο σιντριβάνι του ελέφαντα στην Place de la Bastille. Ολοκληρώθηκε μόνο μια έκδοση πλήρους μεγέθους από ξύλο και γύψο.
• 1809-16 Αυγούστου - Άνοιγμα της αγοράς λουλουδιών στο quai Desaix (τώρα quai de Corse).
• 1810 - Για σκοπούς λογοκρισίας, ο αριθμός των τυπογραφείων στο Παρίσι περιορίζεται σε πενήντα.2 Απριλίου - Θρησκευτική τελετή του γάμου του Ναπολέοντα με τη δεύτερη σύζυγό του, τη Μαρία-Λουίζα της Αυστρίας, στο σαλόνι του Λούβρου.4 Απριλίου - πρώτη πέτρα για το Παλάτι του Υπουργείου Εξωτερικών στο quai d'Orsay. Ολοκληρώθηκε το 1838.15 Αυγούστου - Ολοκλήρωση της στήλης Place Vendôme, φτιαγμένη από 1200 καταγεγραμμένα ρωσικά και αυστριακά κανόνια - Ανακαινίζονται οι Κατακόμβες του Παρισιού.
• 1811 - Πληθυσμός: 624.000 [107] - 20 Μαρτίου - Γέννηση του Ναπολέοντα Β΄, βασιλιά της Ρώμης, γιου του Ναπολέοντα Α' και της αυτοκράτειρας Μαρί-Λουίζα, στο Tuileries. - διοργανώθηκε το πρώτο τάγμα πυροσβεστών του Παρισιού. [110]- Ο ρωσικός στρατός εισέρχεται στο Παρίσι στις 31 Μαρτίου 1814
• 1812Το Sûreté, το ερευνητικό γραφείο της αστυνομίας του Παρισιού, που ιδρύθηκε από τον Eugène François Vidocq. - Το νερό από τις βρύσες του Παρισιού παρέχεται δωρεάν.

1814 -30 Μαρτίου - Η μάχη του Παρισιού. Η πόλη υπερασπίζεται ο Ωγκύστ ντε Μαρμόν και ο Εντουάρ Μορτιέ και παραδόθηκε στις 2 Μαρτίου στις 31 Μαρτίου.

31 Μαρτίου - Ο Τσάρος Αλέξανδρος Α' της Ρωσίας και ο Βασιλιάς Γουίλιαμ Α της Πρωσίας μπαίνουν στο Παρίσι, επικεφαλής των στρατών τους. [113]

6 Απριλίου - Απαγωγή του Ναπολέοντα Η Γαλλική Γερουσία απευθύνει έκκληση στον βασιλιά Louis XVIII να πάρει το στέμμα.

3 Μαΐου - Ο Louis XVIII μπαίνει στο Παρίσι, που καταλαμβάνεται από τους συμμαχικούς στρατούς.

1815

19 Μαρτίου - Ο Louis XVIII φεύγει από το Παρίσι τα μεσάνυχτα και ο Ναπολέων επιστρέφει στις 20, την αρχή των εκατό ημερών.

Μετά τη μάχη του Βατερλώ, το Παρίσι καταλαμβάνεται και πάλι, αυτή τη φορά από τον έβδομο συνασπισμό.

Το Hôtel Meurice ανοίγει για επιχειρήσεις.