Ανδεγαυική Αυτοκρατορία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

	Ανδεγαυική Αυτοκρατορία ; Empire Plantagenêt (French)
	Προσωπική ένωση, Αυτοκρατορία
Βασιλικό λάβαρο (χρησιμοποιήθηκε μετά το 1198)	Βασιλικός θυρεός
	Τοποθεσία {{{κοινό_όνομα}}} Η έκταση της Ανδεγαυικής Αυτοκρατορίας γύρω στο 1190.
Πρωτεύουσα	Χωρίς επίσημη πρωτεύουσα. Η αυλή βρισκόταν γενικά στην Ανζέ και τη Σινό.
Γλώσσες	Παλαιά γαλλική γλώσσα, Λατινική γλώσσα, Νορμανδική γλώσσα, Αγγλονορμανδική γλώσσα, Μέση αγγλική γλώσσα, Γασκωνική γλώσσα, Βασκική γλώσσα, Μέση ουαλική γλώσσα, Βρετονική γλώσσα, Κορνουαλική γλώσσα, Μέση ιρλανδική γλώσσα, Κουμβρική γλώσσα, Ζαρφατική γλώσσα
Θρησκεία	Καθολική Εκκλησία (επισήμως)
Πολίτευμα	Φεουδαρχία, Μοναρχία
Αυτοκράτορας, Βασιλιάς, Πρίγκιπας, Δούκας, Κόμης και Κύριος
Ιστορική εποχή	Μεσαίωνας
Νόμισμα	Γαλλική λίρα, ασημένια πέννα, χρυσή πέννα
Σήμερα	Γαλλία, Γκέρνσεϊ, Δημοκρατία της Ιρλανδίας, Τζέρσεϊ, Ηνωμένο Βασίλειο

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά

← Προηγούμενη διαφορά Επόμενη διαφορά →

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

ΟπτικήΚώδικας wiki

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 16:25, 12 Απριλίου 2021

Η Ανδεγαυική Αυτοκρατορία (γαλλ.: Empire Plantagenêt^[1]) περιγράφει τις κτήσεις των Ανδεγαυών βασιλέων της Αγγλίας, οι οποίοι κατείχαν εδάφη στην Αγγλία και τη Γαλλία κατά τον 12^ο και 13^ο αιώνα. Οι ηγεμόνες της ήταν ο Ερρίκος Β’ (κυβέρνησε 1154-1189), ο Ριχάρδος Α’ (κυβ. 1189-1199) και ο Ιωάννης (κυβ. 1199-1216). Η Ανδεγαυική Αυτοκρατορία είναι ένα πρώιμο παράδειγμα σύνθετου κράτους^[2].

Οι Ανδεγαυοί του Οίκου των Πλανταγενετών κυβέρνησαν σε μία περιοχή που κάλυπτε περίπου το ήμισυ της Γαλλίας, ολόκληρης της Αγγλίας και τμημάτων της Ιρλανδίας και της Ουαλίας. Επίσης, ασκούσαν επιρροή σε μεγάλο μέρος των υπόλοιπων εδαφών των Βρετανικών Νήσων. Η αυτοκρατορία ιδρύθηκε από τον Ερρίκο Β’, ως βασιλιά της Αγγλίας, δούκα της Νορμανδίας, κόμη του Ανζού (από το οποίο προέρχεται η ονομασία των Ανδεγαυών), δούκα της Ακουιτανίας από τα δικαιώματα της συζύγου του, καθώς και άλλους πολλούς δευτερεύοντες τίτλους. Αν και ο υψηλότερος τίτλος τους προερχόταν από το Βασίλειο της Αγγλίας, οι Ανδεγαυοί διατηρούσαν τις αυλές τους κυρίως στην ηπειρωτική Ανζέ (γαλλ.: Angers) του Ανζού (γαλλ.: Anjou) και στη Σινό (γαλλ.: Chinon) της Τουρέν (γαλλ.: Touraine).

Η επιρροή και η ισχύς του Οίκου του Ανζού, τον έφερε σε σύγκρουση με τους βασιλείς της Γαλλίας από τον Οίκο των Καπετιδών, στους οποίους όφειλαν φεουδαρχική υποτέλεια εξαιτίας των γαλλικών κτήσεων των πρώτων, εγκαινιάζοντας μία περίοδο αντιπαλότητας μεταξύ των δύο δυναστειών. Παρά τη σημαντική έκταση των κτήσεων των Ανδεγαυών, ο γιός του Ερρίκου, Ιωάννης, ηττήθηκε στον Αγγλο-Γαλλικό Πόλεμο των ετών 1213-1214 από τον Φίλιππο Β’ της Γαλλίας μετά τη μάχη της Μπουβίν. Ο Ιωάννης έχασε τον έλεγχο των περισσότερων ηπειρωτικών κτήσεών του, εκτός από τη Γασκώνη στη νότια Ακουιτανία. Αυτή η ήττα έθεσε το σκηνικό για περαιτέρω συγκρούσεις μεταξύ της Αγγλίας και της Γαλλίας, που οδήγησαν στον Εκατονταετή Πόλεμο.

Σημειώσεις και αναφορές

↑ Ο όρος imperium χρησιμοποιήθηκε τουλάχιστον μία φορά τον 12ο αιώνα, στο Dialogus de Scaccari (περ. 1179), Per longa terrarum spatia triumphali victoria suum dilataverit imperium (Canchy, England, p. 118; Holt, 'The End of the Anglo-Norman Realm', p. 229). Κάποιοι ιστορικοί του 20ού αιώνα αποφεύγουν τον όρο "αυτοκρατορία", ο Robert-Henri Bautier (1984) χρησιμοποίησε τον όρο espace Plantagenêt, ενώ ο Jean Favier χρησιμοποίησε το complexe féodal. Ωστόσο, ο όρος Empire Plantagenêt υπάρχει στην γαλλική ιστοριογραφία. Aurell, Martin (2003). L'Empire des Plantagenêt, 1154–1224. Perrin. p. 1. ISBN 9782262019853.
↑ John H. Elliott (2018). Scots and Catalans: Union and Disunion. Yale University Press. p. 31. ISBN 9780300240719.

[1] Ο όρος imperium χρησιμοποιήθηκε τουλάχιστον μία φορά τον 12ο αιώνα, στο Dialogus de Scaccari (περ. 1179), Per longa terrarum spatia triumphali victoria suum dilataverit imperium (Canchy, England, p. 118; Holt, 'The End of the Anglo-Norman Realm', p. 229). Κάποιοι ιστορικοί του 20ού αιώνα αποφεύγουν τον όρο "αυτοκρατορία", ο Robert-Henri Bautier (1984) χρησιμοποίησε τον όρο espace Plantagenêt, ενώ ο Jean Favier χρησιμοποίησε το complexe féodal. Ωστόσο, ο όρος Empire Plantagenêt υπάρχει στην γαλλική ιστοριογραφία. Aurell, Martin (2003). L'Empire des Plantagenêt, 1154–1224. Perrin. p. 1. ISBN 9782262019853.

[2] John H. Elliott (2018). Scots and Catalans: Union and Disunion. Yale University Press. p. 31. ISBN 9780300240719.

[1]

[2]

@@ Γραμμή 5: / Γραμμή 5: @@
 Οι Ανδεγαυοί του Οίκου των Πλανταγενετών κυβέρνησαν σε μία περιοχή που κάλυπτε περίπου το ήμισυ της Γαλλίας, ολόκληρης της Αγγλίας και τμημάτων της Ιρλανδίας και της [[Ουαλία|Ουαλίας]]. Επίσης, ασκούσαν επιρροή σε μεγάλο μέρος των υπόλοιπων εδαφών των [[Βρετανικά Νησιά|Βρετανικών Νήσων]]. Η αυτοκρατορία ιδρύθηκε από τον Ερρίκο Β’, ως [[Κατάλογος Άγγλων μοναρχών|βασιλιά της Αγγλίας]], [[Δούκας της Νορμανδίας|δούκα της Νορμανδίας]], [[Κόμητες και δούκες του Ανζού|κόμη του Ανζού]] (από το οποίο προέρχεται η ονομασία των Ανδεγαυών), [[Δούκας της Ακουιτανίας|δούκα της Ακουιτανίας]] από τα δικαιώματα [[Ελεονώρα της Ακουιτανίας|της συζύγου του]], καθώς και άλλους πολλούς δευτερεύοντες τίτλους. Αν και ο υψηλότερος τίτλος τους προερχόταν από το [[Βασίλειο της Αγγλίας]], οι Ανδεγαυοί διατηρούσαν τις αυλές τους κυρίως στην ηπειρωτική [[Ανζέ]] (γαλλ.: Angers) του [[Ανζού]] (γαλλ.: Anjou) και στη Σινό (γαλλ.: Chinon) της Τουρέν (γαλλ.: Touraine).
-Η επιρροή και η ισχύς του Οίκου του Ανζού, τον έφερε σε σύγκρουση με τους [[Κατάλογος μοναρχών της Γαλλίας|βασιλείς της Γαλλίας]] από τον [[Οίκος των Καπετιδών|Οίκο των Καπετιδών]], στους οποίους όφειλαν [[Φεουδαρχία|φεουδαρχική υποτέλεια]] εξαιτίας των γαλλικών κτήσεων των πρώτων, εγκαινιάζοντας μία περίοδο αντιπαλότητας μεταξύ των δύο δυναστειών. Παρά τη σημαντική έκταση των κτήσεων των Ανδεγαυών, ο γιός του Ερρίκου, [[Ιωάννης της Αγγλίας|Ιωάννης]], ηττήθηκε στον Αγγλο-Γαλλικό Πόλεμο των ετών 1213-1214 από τον [[Φίλιππος Β΄ της Γαλλίας|Φίλιππο Β’ της Γαλλίας]] μετά τη μάχη της Μπουβίν (γαλλ.: Bouvines). Ο Ιωάννης έχασε τον έλεγχο των περισσότερων ηπειρωτικών κτήσεών του, εκτός από τη [[Γασκώνη]] στη νότια [[Δουκάτο της Ακουιτανίας|Ακουιτανία]]. Αυτή η ήττα έθεσε το σκηνικό για περαιτέρω συγκρούσεις μεταξύ της Αγγλίας και της Γαλλίας, που οδήγησαν στον [[Εκατονταετής Πόλεμος|Εκατονταετή Πόλεμο]].
+Η επιρροή και η ισχύς του Οίκου του Ανζού, τον έφερε σε σύγκρουση με τους [[Κατάλογος μοναρχών της Γαλλίας|βασιλείς της Γαλλίας]] από τον [[Οίκος των Καπετιδών|Οίκο των Καπετιδών]], στους οποίους όφειλαν [[Φεουδαρχία|φεουδαρχική υποτέλεια]] εξαιτίας των γαλλικών κτήσεων των πρώτων, εγκαινιάζοντας μία περίοδο αντιπαλότητας μεταξύ των δύο δυναστειών. Παρά τη σημαντική έκταση των κτήσεων των Ανδεγαυών, ο γιός του Ερρίκου, [[Ιωάννης της Αγγλίας|Ιωάννης]], ηττήθηκε στον Αγγλο-Γαλλικό Πόλεμο των ετών 1213-1214 από τον [[Φίλιππος Β΄ της Γαλλίας|Φίλιππο Β’ της Γαλλίας]] μετά τη [[Μάχη του Μπουβίν|μάχη της Μπουβίν]]. Ο Ιωάννης έχασε τον έλεγχο των περισσότερων ηπειρωτικών κτήσεών του, εκτός από τη [[Γασκώνη]] στη νότια [[Δουκάτο της Ακουιτανίας|Ακουιτανία]]. Αυτή η ήττα έθεσε το σκηνικό για περαιτέρω συγκρούσεις μεταξύ της Αγγλίας και της Γαλλίας, που οδήγησαν στον [[Εκατονταετής Πόλεμος|Εκατονταετή Πόλεμο]].
 == Σημειώσεις και αναφορές ==