Ιωάννης Κάρολος του Γκέλνχαουζεν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
| Γραμμή 43: | Γραμμή 43: | ||
Το 1695 απεβίωσε η Σοφία Αμαλία και ο Ιωάννης Κάρολος έκανε δεύτερο γάμο με την Εσθήρ Μαρία του Βίτσλεμπεν, κόρη του Γεωργίου Φρειδερίκου του Βίτσλεμπεν-Έλγκερσμπουργκ, αρχιδασοφύλακα της Σαξονίας-Ρέμχιλντ. Ο γάμος θεωρήθηκε αρχικά μοργανατικός. Είχε τέκνα<ref name="huberty"/>: |
Το 1695 απεβίωσε η Σοφία Αμαλία και ο Ιωάννης Κάρολος έκανε δεύτερο γάμο με την Εσθήρ Μαρία του Βίτσλεμπεν, κόρη του Γεωργίου Φρειδερίκου του Βίτσλεμπεν-Έλγκερσμπουργκ, αρχιδασοφύλακα της Σαξονίας-Ρέμχιλντ. Ο γάμος θεωρήθηκε αρχικά μοργανατικός. Είχε τέκνα<ref name="huberty"/>: |
||
* [[Φρειδερίκος Βερνάρδος του Γκελνχάουζεν|Φρειδερίκος Βερνάρδος]] 1697-1739, κόμης του |
* [[Φρειδερίκος Βερνάρδος του Γκελνχάουζεν|Φρειδερίκος Βερνάρδος]] 1697-1739, κόμης του Γκέλνχαουζεν. |
||
* [[Ιωάννης του Γκέλνχαουζεν|Ιωάννης]] 1698-1780, κόμης του Γκέλνχαουζεν. |
* [[Ιωάννης του Γκέλνχαουζεν|Ιωάννης]] 1698-1780, κόμης του Γκέλνχαουζεν. |
||
* [[Γουλιέλμος του |
* [[Γουλιέλμος του Γκέλνχαουζεν|Γουλιέλμος]] 1701-1760, στρατάρχης της Ουγγαρίας και στρατηγός ιππικού της Ολλανδίας. |
||
* Καρλόττα Αικατερίνη 1699-1785, παντρεύτηκε τον Φρειδερίκο Γουλιέλμο, πρίγκιπα του Ζολμς-Μπράουνφελς. |
* Καρλόττα Αικατερίνη 1699-1785, παντρεύτηκε τον Φρειδερίκο Γουλιέλμο, πρίγκιπα του Ζολμς-Μπράουνφελς. |
||
* Σοφία Μαρία 1702-1761, παντρεύτηκε τον Ερρίκο ΚΕ΄ κόμη του Ρόις. |
* Σοφία Μαρία 1702-1761, παντρεύτηκε τον Ερρίκο ΚΕ΄ κόμη του Ρόις. |
||
Έκδοση από την 13:02, 25 Μαρτίου 2021
| Ιωάννης Κάρολος | |
|---|---|
 Ο θυρεός του Γκελνχάουζεν | |
κόμης του Γκελνχάουζεν | |
| Περίοδος | 1654 - 1704 |
| Προκάτοχος | Χριστιανός Α΄ |
| Διάδοχος | Φρειδερίκος Βερνάρδος |
| Γέννηση | 17 Οκτωβρίου 1638 |
| Θάνατος | 21 Φεβρουαρίου 1704 (65 ετών) |
| Σύζυγος | Σοφία Αμαλία του Παλατινάτου-Τσβάιμπρυκεν |
| Επίγονοι | Ιουλιάνα Μαγδαληνή Φρειδερίκος Βερνάρδος Ιωάννης Γουλιέλμος Καρλόττα Αικατερίνη Σοφία Μαρία |
| Οίκος | Βίττελσμπαχ |
| Πατέρας | Χριστιανός Α΄ |
| Μητέρα | Μαγδαληνή Αικατερίνη του Παλατινάτου-Τσβάιμπρυκεν |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Ιωάννης Κάρολος (16 Οκτωβρίου 1638 - 21 Φεβρουαρίου 1704) από τον Οίκο του Βίττελσμπαχ-Παλατινάτου, ήταν κόμης του Μπίρκενφελντ-Γκελνχάουζεν (Birkenfeld-Gelnhausen) το διάστημα 1654-1704.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στο Μπίσβαϊλερ και ήταν ο δευτερότοκος γιος του Χριστιανού Α΄, κόμη του Μπίρκενφελντ-Μπίσβαϊλερ και της Μαγδαληνής Αικατερίνης του Βίττελσμπαχ, κόρης του Ιωάννη Β΄, κόμη του Τσβάιμπρυκεν[1]. Ο Ιωάννης Κάρολος και ο μεγαλύτερος αδελφός του Χριστιανός Β΄ είχαν παιδαγωγό τον Φίλιππο Ιάκωβο Σπένερ και αργότερα σπούδασαν στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου. Μετά από αυτό οι δύο αδελφοί έκαναν την Grand Tour (Μεγάλη Περιήγηση) που κράτησε πέντε έτη, σε Γαλλία, Ολλανδία, Αγγλία, Σουηδία και Ελβετία.
Το 1654 ο δεύτερος εξάδελφός του, Κάρολος Ι΄ Γουσταύος έγινε βασιλιάς της Σουηδίας και ο Ιωάννης Κάρολος ανέλαβε διοικητής ιππικού. Πολέμησε εναντίον της Δανίας και μετά εναντίον των Οθωμανών στην Ουγγαρία. Έπειτα εισήλθε στον ολλανδικό στρατό, όπου έγινε Πρώτος Ηγέτης του Στρατού. Ακολούθως αποσύρθηκε στο Γκελνχάουζεν.
Το 1669 αγόρασε το ανάκτορο Γκελνχάουζεν με τους κήπους και τις γαίες του, που ανήκε κάποτε στον Λουδοβίκο Γ΄, εκλέκτορα του Παλατινάτου[1]. Το 1671 απεβίωσε ο εξάδελφός τους Κάρολος Β΄ Όθων, κόμης του Μπίρκενφελντ άκληρος και τον κληρονόμησε ο αδελφός του Χριστιανός Β΄, κόμης του Μπίσβαϊλερ[2], συμφώνησαν όμως ο Ιωάννης Κάρολος να λαμβάνει ως χορηγία (appanage) 6.000 φλορίνια, τέσσερα φορτία οίνου από τον Μοζέλλα[1][2][3] και τη διοίκηση του Γκελνχάουζεν[4].
Νυμφεύτηκε το 1685, αλλά η σύζυγός του απεβίωσε το 1695. Σε οκτώ μήνες νυμφεύτηκε την κυρία επί των τιμών της συζύγου του, Εσθήρ Μαρία του Βίτσλεμπεν, χήρα ευγενούς της Θουριγγίας και κόρη ενός αρχιδασοφύλακα του μικρού δουκάτου Σαξονίας-Ρέμχιλντ[1][2]. Έγραψε στον αδελφό του ότι δεν μπορούσε μόνος και δεν είχε τη δυνατότητα να νυμφευτεί μία του περιβάλλοντος του αυτοκράτορα, έτσι νυμφεύτηκε από αίσθημα[1]. Ο Χριστιανός Β΄ τον αποδοκίμασε και ο Ιωάννης Κάρολος τον βεβαίωσε ότι οι απόγονοί του δεν θα ζητούσαν να διαδεχθούν τον Χριστιανό Β΄[1]. Όταν έκανε τρία τέκνα όμως, ζήτησε από τον αυτοκράτορα τίτλο για τη σύζυγό του· ο αδελφός του αποκήρυξε από τη διαδοχή τους απογόνους του Ιωάννη Καρόλου[2].
Το 1704 ο Ιωάννης Κάρολος απεβίωσε και η χήρα του, για να μη χαθεί η ιδιοκτησία τους, κατέθεσε αγωγή εναντίον του Χριστιανού Β΄[2]. Ο αυτοκράτορας τη δικαίωσε[1][2] και το 1716 ο Χριστιανός Β΄ αναγκάστηκε να αυξήσει τα 6.000 γκούλντεν σε 50.000[1][2]. Πάντως οι άλλοι κλάδοι του Βίττελσμπαχ έβλεπαν ως μοργανατικά τα τέκνα του. Αρχικά στη συμφωνία του Οίκου το 1771, όπου συμφωνήθηκε η διαδοχή του κλάδου του Παλατινάτου από αυτόν της Βαυαρίας ή αντίστροφα, εξαιρέθηκαν τα τέκνα από άνισους γάμους (ex disari matrimonio)[2]. Έπειτα όμως από τον Πόλεμο της Βαυαρικής Διαδοχής το 1779, συμφωνήθηκε να γίνουν δεκτά τα δικαιώματα των απογόνων του Ιωάννη Καρόλου, μάλιστα στον εγγονό του Γουλιέλμο έδωσαν το δουκάτο του Μπεργκ (1803-1806) ως αντιστάθμισμα των απωλειών που είχε από τον Ναπολέοντα Α΄ της Γαλλίας[1][2].
Οικογένεια
Πρώτα νυμφεύτηκε το 1685 την Σοφία Αμαλία του Βίττελσμπαχ, κόρη του δεύτερου εξαδέλφου του Φρειδερίκου, κόμη του Τσβάιμπρυκεν[1] και απέκτησαν ένα τέκνο:
- Ιουλιάνα Μαγδαληνή 1686-1720, παντρεύτηκε τον Ιωακείμ Φρειδερίκο, δούκα του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόντερμπουργκ-Πλεν.
Το 1695 απεβίωσε η Σοφία Αμαλία και ο Ιωάννης Κάρολος έκανε δεύτερο γάμο με την Εσθήρ Μαρία του Βίτσλεμπεν, κόρη του Γεωργίου Φρειδερίκου του Βίτσλεμπεν-Έλγκερσμπουργκ, αρχιδασοφύλακα της Σαξονίας-Ρέμχιλντ. Ο γάμος θεωρήθηκε αρχικά μοργανατικός. Είχε τέκνα[1]:
- Φρειδερίκος Βερνάρδος 1697-1739, κόμης του Γκέλνχαουζεν.
- Ιωάννης 1698-1780, κόμης του Γκέλνχαουζεν.
- Γουλιέλμος 1701-1760, στρατάρχης της Ουγγαρίας και στρατηγός ιππικού της Ολλανδίας.
- Καρλόττα Αικατερίνη 1699-1785, παντρεύτηκε τον Φρειδερίκο Γουλιέλμο, πρίγκιπα του Ζολμς-Μπράουνφελς.
- Σοφία Μαρία 1702-1761, παντρεύτηκε τον Ερρίκο ΚΕ΄ κόμη του Ρόις.
Αναφορές
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 Huberty, Michel· Giraud, Alain· Magdelaine, F.· B. (1985). L'Allemagne Dynastique Tome IV Wittelsbach. France: Laballery. σελίδες 73, 147, 180–182, 208, 277, 326, 489, 494. ISBN 2-901138-04-7.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 2,8 «Unequal and Morganatic Marriages in German Law». Heraldica. Velde, François. 2007. Ανακτήθηκε στις 24 Μαρτίου 2013.
- ↑ «Succession Laws of the Wittelsbach (Palatinate, Bavaria)». Heraldica. Velde, François. 2008. Ανακτήθηκε στις 24 Μαρτίου 2013.
- ↑ Michael Masson: Das Königshaus Bayern, self-published, 1854, p. 168
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα John Charles, Count Palatine of Gelnhausen της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |