Εξέγερση των Χωρικών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
 
Γραμμή 5: Γραμμή 5:
|εκστρατεία =
|εκστρατεία =
|εικόνα = [[Αρχείο:Jean Froissart, Chroniques, 154v, 12148 btv1b8438605hf336, crop.jpg|border|300px]]
|εικόνα = [[Αρχείο:Jean Froissart, Chroniques, 154v, 12148 btv1b8438605hf336, crop.jpg|border|300px]]
|λεζάντα = Ο [[Ριχάρδος Β΄ της Αγγλίας|Ριχάρδος Β΄]] συναντά τους the αντάρτες στις 14 Ιουνίου 1381 σε μορφή μινιατούρας, αντιγραφή της δεκαετίας του 1470 από τα ''Χρονικά'' του Ζαν Φρουασάρ.
|λεζάντα = Ο [[Ριχάρδος Β΄ της Αγγλίας|Ριχάρδος Β΄]] συναντά τους αντάρτες στις 14 Ιουνίου 1381, σε μια μινιατούρα από αντίγραφο της δεκαετίας του 1470 των ''Χρονικών'' του Ζαν Φρουασάρ.
|πόλεμος =
|πόλεμος =
|χρονολογία = 30 Μαΐου 1381 – Νοέμβριος 1381
|χρονολογία = 30 Μαΐου 1381 – Νοέμβριος 1381

Τρέχουσα έκδοση από την 21:53, 1 Μαρτίου 2021

Εξέγερση των Χωρικών
Ο Ριχάρδος Β΄ συναντά τους αντάρτες στις 14 Ιουνίου 1381, σε μια μινιατούρα από αντίγραφο της δεκαετίας του 1470 των Χρονικών του Ζαν Φρουασάρ.
Χρονολογία30 Μαΐου 1381 – Νοέμβριος 1381
ΤόποςΑγγλία
ΈκβασηΚαταστολή της εξέγερσης και εκτέλεση των ηγετών των ανταρτών
Αντιμαχόμενοι
Ανταρτικές δυνάμεις
Βασιλική κυβέρνηση
Ηγετικά πρόσωπα
Απώλειες
Τουλάχιστον 1.500
Άγνωστο

Η Εξέγερση των Χωρικών, γνωστή επίσης ως η Εξέγερση του Ουάτ Τάιλερ ή η Μεγάλη Εξέγερση, ήταν μια μείζονα εξέγερση σε μεγάλα τμήματα της Αγγλίας το 1381. Η εξέγερση είχε διάφορες αιτίες, όπως οι κοινωνικοοικονομικές και πολιτικές εντάσεις που προκάλεσε ο Μαύρος θάνατος τη δεκαετία του 1340, οι υψηλοί φόροι που προέκυψαν από τη σύγκρουση με τη Γαλλία κατά τη διάρκεια του Εκατονταετούς Πολέμου και η αστάθεια στην τοπική ηγεσία του Λονδίνου. Το τελικό έναυσμα για την εξέγερση ήταν η επέμβαση ενός βασιλικού αξιωματούχου, του Τζων Μπάμπτον, στο Έσσεξ στις 30 Μαΐου 1381. Η προσπάθειά του να συλλέξει απλήρωτους κεφαλικούς φόρους στο Μπρέντγουντ κατέληξε σε βίαιη αντιπαράθεση, η οποία γρήγορα εξαπλώθηκε στα νοτιοανατολικά της χώρας. Ένα ευρύ φάσμα της αγροτικής κοινωνίας, συμπεριλαμβανομένων πολλών τοπικών τεχνίτων και χωρικών αξιωματούχων, εξεγέσθησαν, καίγοντας δικαστικά αρχεία και ανοίγοντας τις τοπικές φυλακές. Οι επαναστάτες επιζήτησαν μείωση της φορολογίας, το τέλος του συστήματος αναγκαστικής εργασίας γνωστό ως δουλοπαροικία, και την αφαίρεση των ανωτέρων αξιωματούχαν του βασιλιά και των δικαστηρίων.