Ενρίκο Φέρμι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ προσθήκη περιεχομένου και κατηγορίας |
||
Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
{{Πηγές|10|05|2010}}{{πληροφορίες προσώπου|noref=true}}Ο '''Ενρίκο Φέρμι''' (''Enrico Fermi'', [[29 Σεπτεμβρίου]] [[1901]] – [[28 Νοεμβρίου]] [[1954]]) ήταν [[Ιταλοί|Ιταλός]] [[φυσικός]], ο οποίος τιμήθηκε το [[1938]] με το [[Βραβεία Νόμπελ Φυσικής|βραβείο Νόμπελ Φυσικής]]. |
{{Πηγές|10|05|2010}}{{πληροφορίες προσώπου|noref=true}}Ο '''Ενρίκο Φέρμι''' (''Enrico Fermi'', [[29 Σεπτεμβρίου]] [[1901]] – [[28 Νοεμβρίου]] [[1954]]) ήταν [[Ιταλοί|Ιταλός]] [[φυσικός]], ο οποίος τιμήθηκε το [[1938]] με το [[Βραβεία Νόμπελ Φυσικής|βραβείο Νόμπελ Φυσικής]]. |
||
Ο Φέρμι μελέτησε τα [[ |
Ο Φέρμι μελέτησε τα [[υποατομικά σωματίδια]] και ανέπτυξε τη [[Στατιστική Φέρμι-Ντιράκ]], την οποία ακολουθούν τα σωματίδια που αποκλήθηκαν από το επώνυμό του [[φερμιόνια]] και αποτελούν τη συνηθισμένη ύλη του Σύμπαντος. Επίσης, διατύπωσε τη θεωρία της ραδιενέργειας β. Το 1942 κατασκεύασε τον πρώτο ατομικό αντιδραστήρα, στο Σικάγο των Η.Π.Α., με την οποία πέτυχε την πρώτη τεχνητή αλυσιδωτή [[πυρηνική αντίδραση]]. Κατόπιν συμμετέσχε και στην κατασκευή της [[Aτομική βόμβα|ατομικής βόμβας]], μαζί με πολλούς άλλους διάσημους φυσικούς της εποχής του. |
||
Ο Φέρμι συμμετείχε και στην κατασκευή της [[ατομική βόμβα|ατομικής βόμβας]] μαζί με πολλούς διάσημους φυσικούς της εποχής του. |
|||
==Βιογραφία== |
==Βιογραφία== |
||
Ο Ενρίκο Φέρμι γεννήθηκε στη [[Ρώμη]] και σπούδασε στο |
Ο Ενρίκο Φέρμι γεννήθηκε στη [[Ρώμη]] και ήταν το τρίτο παιδί του Αλμπέρτο Φέρμι, τμηματάρχη του Υπουργείου Σιδηροδρόμων, και της δασκάλας Ίντα ντε Γκάττις (''Ida de Gattis'').{{sfn|Segrè|1970|pp=3-4, 8}}{{sfn|Amaldi|2001|p=23}} Η αδελφή του Μαρία ήταν δύο χρόνια μεγαλύτερη του Ενρίκο, ενώ ο αδελφός του Τζούλιο ένα έτος μεγαλύτερός του. Ο Ενρίκο σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της [[Πίζα]]ς. Το 1924 έγινε υφηγητής της φυσικής στο πανεπιστήμιο της [[Φλωρεντία]]ς. Έκανε στατιστικές έρευνες γύρω από τη συμπεριφορά των αερίων. Μαζί με τον Άγγλο φυσικό [[Πωλ Ντιράκ]] (Paul Dirac) ανέπτυξε τη στατιστική Φέρμι - Ντιράκ, που έχει επίσης εφαρμογή στα [[Ηλεκτρόνιο|ηλεκτρόνια]] και στα [[Πρωτόνιο|πρωτόνια]], που γενικότερα λέγονται φερμιόνια. |
||
==Σταδιοδρομία στην Ιταλία== |
|||
Το 1926 ο Φέρμι έγινε καθηγητής της φυσικής στο πανεπιστήμιο της Ρώμης. Ασχολήθηκε με την πυρηνική φυσική και διατύπωσε τη θεωρία για την εξήγηση της [[Διάσπαση βήτα|ακτινοβολίας β]] από ραδιενεργά σώματα. Αργότερα ασχολήθηκε με τις [[Πυρηνική αντίδραση|πυρηνικές αντιδράσεις]] νετρονίων - ύλης και κατάφερε να δημιουργήσει τεχνητά ραδιενεργά ισότοπα. Λίγο αργότερα πειραματίστηκε με τα βραδέα νετρόνια και τις αντιδράσεις που προκαλούν στο [[ουράνιο]]. Για τις εργασίες του αυτές τιμήθηκε το 1938 με το βραβείο Νόμπελ Φυσικής. Αργότερα εγκαταστάθηκε στις [[ΗΠΑ]], όπου διορίστηκε καθηγητής στο [[πανεπιστήμιο Κολούμπια]] στο ινστιτούτο πυρηνικών ερευνών του [[Σικάγο|Σικάγου]], που σήμερα φέρει το όνομά του. Ασχολήθηκε με την παραγωγή ενέργειας από τη [[Πυρηνική σχάση|σχάση]] του ουρανίου. Σε συνεργασία με άλλους επιστήμονες κατόρθωσε να δημιουργήσει το 1942 τον πρώτο [[Πυρηνικός αντιδραστήρας|πυρηνικό αντιδραστήρα]]. Ο τρόπος διάταξης του ουρανίου στην κορυφή του αντιδραστήρα ονομάστηκε στήλη Φέρμι. Ερεύνησε επίσης την περίθλαση των νετρονίων, τις ιδιότητες των [[Κοσμικές ακτίνες|κοσμικών ακτίνων]] και των [[Μεσόνιο|μεσονίων]]. Έργα του είναι: Εισαγωγή στην ατομική φυσική (1928), Μόρια και κρύσταλλοι (1934), Θερμοδυναμική (1937), Στοιχειώδη σωματίδια (1951) κ.ά. |
Το 1926 ο Φέρμι έγινε καθηγητής της φυσικής στο πανεπιστήμιο της Ρώμης. Ασχολήθηκε με την πυρηνική φυσική και διατύπωσε τη θεωρία για την εξήγηση της [[Διάσπαση βήτα|ακτινοβολίας β]] από ραδιενεργά σώματα. Αργότερα ασχολήθηκε με τις [[Πυρηνική αντίδραση|πυρηνικές αντιδράσεις]] νετρονίων - ύλης και κατάφερε να δημιουργήσει τεχνητά ραδιενεργά ισότοπα. Λίγο αργότερα πειραματίστηκε με τα βραδέα νετρόνια και τις αντιδράσεις που προκαλούν στο [[ουράνιο]]. Για τις εργασίες του αυτές τιμήθηκε το 1938 με το βραβείο Νόμπελ Φυσικής. Αργότερα εγκαταστάθηκε στις [[ΗΠΑ]], όπου διορίστηκε καθηγητής στο [[πανεπιστήμιο Κολούμπια]] στο ινστιτούτο πυρηνικών ερευνών του [[Σικάγο|Σικάγου]], που σήμερα φέρει το όνομά του. Ασχολήθηκε με την παραγωγή ενέργειας από τη [[Πυρηνική σχάση|σχάση]] του ουρανίου. Σε συνεργασία με άλλους επιστήμονες κατόρθωσε να δημιουργήσει το 1942 τον πρώτο [[Πυρηνικός αντιδραστήρας|πυρηνικό αντιδραστήρα]]. Ο τρόπος διάταξης του ουρανίου στην κορυφή του αντιδραστήρα ονομάστηκε στήλη Φέρμι. Ερεύνησε επίσης την περίθλαση των νετρονίων, τις ιδιότητες των [[Κοσμικές ακτίνες|κοσμικών ακτίνων]] και των [[Μεσόνιο|μεσονίων]]. Έργα του είναι: Εισαγωγή στην ατομική φυσική (1928), Μόρια και κρύσταλλοι (1934), Θερμοδυναμική (1937), Στοιχειώδη σωματίδια (1951) κ.ά. |
||
==Παραπομπές== |
|||
==Πηγή== |
|||
<references/> |
|||
⚫ | |||
==Πηγές== |
|||
==Δείτε επίσης== |
|||
⚫ | |||
* [[Παράδοξο του Φέρμι]] |
|||
{{Βραβευμένοι με Νόμπελ φυσικής 1926-1950}} |
{{Βραβευμένοι με Νόμπελ φυσικής 1926-1950}} |
||
{{Authority control}} |
{{Authority control}} |
||
{{Portal bar|Βιογραφίες|Φυσική}} |
{{Portal bar|Βιογραφίες|Φυσική}} |
||
{{φυσικός-επέκταση}} |
{{φυσικός-επέκταση}} |
||
{{DEFAULTSORT:Φερμι, Ενρικο}} |
{{DEFAULTSORT:Φερμι, Ενρικο}} |
||
[[Κατηγορία:Ιταλοί φυσικοί]] |
[[Κατηγορία:Ιταλοί φυσικοί]] |
||
[[Κατηγορία:Αμερικανοί φυσικοί]] |
[[Κατηγορία:Αμερικανοί φυσικοί]] |
||
Γραμμή 29: | Γραμμή 30: | ||
[[Κατηγορία:Αμερικανοί εφευρέτες]] |
[[Κατηγορία:Αμερικανοί εφευρέτες]] |
||
[[Κατηγορία:Βραβευμένοι με Νόμπελ Φυσικής]] |
[[Κατηγορία:Βραβευμένοι με Νόμπελ Φυσικής]] |
||
[[Κατηγορία:Ιταλοί Νομπελίστες]] |
|||
[[Κατηγορία:Αγνωστικιστές]] |
[[Κατηγορία:Αγνωστικιστές]] |
||
[[Κατηγορία:Φυσικοί του 20ού αιώνα]] |
[[Κατηγορία:Φυσικοί του 20ού αιώνα]] |
Έκδοση από την 07:55, 2 Φεβρουαρίου 2021
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ο Ενρίκο Φέρμι (Enrico Fermi, 29 Σεπτεμβρίου 1901 – 28 Νοεμβρίου 1954) ήταν Ιταλός φυσικός, ο οποίος τιμήθηκε το 1938 με το βραβείο Νόμπελ Φυσικής.
Ο Φέρμι μελέτησε τα υποατομικά σωματίδια και ανέπτυξε τη Στατιστική Φέρμι-Ντιράκ, την οποία ακολουθούν τα σωματίδια που αποκλήθηκαν από το επώνυμό του φερμιόνια και αποτελούν τη συνηθισμένη ύλη του Σύμπαντος. Επίσης, διατύπωσε τη θεωρία της ραδιενέργειας β. Το 1942 κατασκεύασε τον πρώτο ατομικό αντιδραστήρα, στο Σικάγο των Η.Π.Α., με την οποία πέτυχε την πρώτη τεχνητή αλυσιδωτή πυρηνική αντίδραση. Κατόπιν συμμετέσχε και στην κατασκευή της ατομικής βόμβας, μαζί με πολλούς άλλους διάσημους φυσικούς της εποχής του.
Βιογραφία
Ο Ενρίκο Φέρμι γεννήθηκε στη Ρώμη και ήταν το τρίτο παιδί του Αλμπέρτο Φέρμι, τμηματάρχη του Υπουργείου Σιδηροδρόμων, και της δασκάλας Ίντα ντε Γκάττις (Ida de Gattis).[1][2] Η αδελφή του Μαρία ήταν δύο χρόνια μεγαλύτερη του Ενρίκο, ενώ ο αδελφός του Τζούλιο ένα έτος μεγαλύτερός του. Ο Ενρίκο σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Πίζας. Το 1924 έγινε υφηγητής της φυσικής στο πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας. Έκανε στατιστικές έρευνες γύρω από τη συμπεριφορά των αερίων. Μαζί με τον Άγγλο φυσικό Πωλ Ντιράκ (Paul Dirac) ανέπτυξε τη στατιστική Φέρμι - Ντιράκ, που έχει επίσης εφαρμογή στα ηλεκτρόνια και στα πρωτόνια, που γενικότερα λέγονται φερμιόνια.
Σταδιοδρομία στην Ιταλία
Το 1926 ο Φέρμι έγινε καθηγητής της φυσικής στο πανεπιστήμιο της Ρώμης. Ασχολήθηκε με την πυρηνική φυσική και διατύπωσε τη θεωρία για την εξήγηση της ακτινοβολίας β από ραδιενεργά σώματα. Αργότερα ασχολήθηκε με τις πυρηνικές αντιδράσεις νετρονίων - ύλης και κατάφερε να δημιουργήσει τεχνητά ραδιενεργά ισότοπα. Λίγο αργότερα πειραματίστηκε με τα βραδέα νετρόνια και τις αντιδράσεις που προκαλούν στο ουράνιο. Για τις εργασίες του αυτές τιμήθηκε το 1938 με το βραβείο Νόμπελ Φυσικής. Αργότερα εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ, όπου διορίστηκε καθηγητής στο πανεπιστήμιο Κολούμπια στο ινστιτούτο πυρηνικών ερευνών του Σικάγου, που σήμερα φέρει το όνομά του. Ασχολήθηκε με την παραγωγή ενέργειας από τη σχάση του ουρανίου. Σε συνεργασία με άλλους επιστήμονες κατόρθωσε να δημιουργήσει το 1942 τον πρώτο πυρηνικό αντιδραστήρα. Ο τρόπος διάταξης του ουρανίου στην κορυφή του αντιδραστήρα ονομάστηκε στήλη Φέρμι. Ερεύνησε επίσης την περίθλαση των νετρονίων, τις ιδιότητες των κοσμικών ακτίνων και των μεσονίων. Έργα του είναι: Εισαγωγή στην ατομική φυσική (1928), Μόρια και κρύσταλλοι (1934), Θερμοδυναμική (1937), Στοιχειώδη σωματίδια (1951) κ.ά.
Παραπομπές
- ↑ Segrè 1970, σελίδες 3-4, 8.
- ↑ Amaldi 2001, σελ. 23.
Πηγές
- Alberto Macchiavello: «Η πρώτη διάσπασις του ατόμου έγινε στην Ιταλία», Ιστορία Εικονογραφημένη, τεύχ. 56 (Φεβρουάριος 1973), σσ. 60-65
|
Αυτό το βιογραφικό λήμμα σχετικά με έναν/μία φυσικό χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |