Δημήτρης Παπαγιάννης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Προσθήκη συνδέσεων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 4: Γραμμή 4:
==Βιογραφία==
==Βιογραφία==
===Νεανικά χρόνια - η δράση του στο ΚΚΕ===
===Νεανικά χρόνια - η δράση του στο ΚΚΕ===
Ο Δημήτρης Παπαγιάννης γεννήθηκε στην Καρυά Ελασσόνας το 1904. Από τα νεανικά του χρόνια δραστηριοποιήθηκε στο συνδικαλιστικό κίνημα, φτάνοντας σε υψηλές θέσεις της [[ΓΣΕΕ]], ενώ παράλληλα εντάχθηκε στο ΚΚΕ<ref>Φαράκος (2004), σελ. 439</ref>.
Ο Δημήτρης Παπαγιάννης γεννήθηκε στην [[Καρυά Λάρισας|Καρυά Ελασσόνας]] το 1904. Από τα νεανικά του χρόνια δραστηριοποιήθηκε στο συνδικαλιστικό κίνημα, φτάνοντας σε υψηλές θέσεις της [[ΓΣΕΕ]], ενώ παράλληλα εντάχθηκε στο ΚΚΕ<ref>Φαράκος (2004), σελ. 439</ref>.
Την περίοδο 1928-1931 γνώρισε αλλεπάλληλες διώξεις και το 1932 ανέλαβε γραμματέας του Ενωτικού Εργατικού Κέντρου Αθήνας. Το 1934 συνελήφθη και φυλακίστηκε, ενώ την επόμενη χρονιά εξορίστηκε στην Ανάφη απ' όπου απέδρασε τον Οκτώβριο του 1936<ref>Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο του 1940-41 (2015), σελ. 231</ref>
Την περίοδο 1928-1931 γνώρισε αλλεπάλληλες διώξεις και το 1932 ανέλαβε γραμματέας του Ενωτικού Εργατικού Κέντρου Αθήνας. Το 1934 συνελήφθη και φυλακίστηκε, ενώ την επόμενη χρονιά εξορίστηκε στην Ανάφη απ' όπου απέδρασε τον Οκτώβριο του 1936<ref>Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο του 1940-41 (2015), σελ. 231</ref>


Έκδοση από την 21:51, 1 Φεβρουαρίου 2021

Δημήτρης Παπαγιάννης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1904
Θάνατος2001
Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυνδικαλιστής
δεδομένα

Ο Δημήτρης (Μήτσος) Παπαγιάννης (1904-2001) ήταν συνδικαλιστής, ανώτατο στέλεχος του ΚΚΕ και αντιστασιακός.

Βιογραφία

Νεανικά χρόνια - η δράση του στο ΚΚΕ

Ο Δημήτρης Παπαγιάννης γεννήθηκε στην Καρυά Ελασσόνας το 1904. Από τα νεανικά του χρόνια δραστηριοποιήθηκε στο συνδικαλιστικό κίνημα, φτάνοντας σε υψηλές θέσεις της ΓΣΕΕ, ενώ παράλληλα εντάχθηκε στο ΚΚΕ[1]. Την περίοδο 1928-1931 γνώρισε αλλεπάλληλες διώξεις και το 1932 ανέλαβε γραμματέας του Ενωτικού Εργατικού Κέντρου Αθήνας. Το 1934 συνελήφθη και φυλακίστηκε, ενώ την επόμενη χρονιά εξορίστηκε στην Ανάφη απ' όπου απέδρασε τον Οκτώβριο του 1936[2]

Η δράση του την περίοδο της Δικτατορίας Μεταξά

Κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας του Μεταξά πέρασε στην παρανομία και ανέλαβε γραμματέας της ΚΟ Βόλου, Πειραιά και Θεσσαλονίκης.[3] Το 1938 έγινε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, μετά από τις συλλήψεις ηγετικών στελεχών του κόμματος. Ήταν μαζί με το Δαμιανό Μάθεση τα μόνα στέλεχη από την καθοδήγηση του ΚΚΕ που διέφυγαν τη σύλληψη κατά το κύμα συλλήψεων της Ασφάλειας το 1939.

Μετά τη σύλληψη των Νεφελούδη, Παρτσαλίδη και Σκλάβαινα τον Απρίλιο του 1938 την καθοδήγηση του ΚΚΕ ανέλαβαν τα μέλη του Πολιτικού Γραφείου Γιώργης Σιάντος και Νίκος Πλουμπίδης. Ο Παπαγιάννης εντάχθηκε τότε στην ΚΕ του ΚΚΕ.[4] Η καθοδήγηση των Πλουμπίδη-Σιάντου αργότερα ονομάστηκε Παλιά Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ (ΠΚΕ).

Τον Μάιο του 1939 ο αρχηγός του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης, έγκλειστος στις φυλακές της Κέρκυρας στην Αχτίνα Θ', έπειτα από πληροφορίες νεοσυλληφθέντων που ανέφεραν πως ο Δαμιανός Μάθεσης ήταν πράκτορας των αρχών ασφαλείας, με σύμφωνη γνώμη των Νεφελούδη–Παρτσαλίδη, δίνει εντολή στο μέλος του Πολιτικού Γραφείου Γιάννη Μιχαηλίδη να υπογράψει δήλωση ούτως ώστε να ελευθερωθεί, να ξανασυνδεθεί με τα παράνομα μέλη του κόμματος και να ξεκαθαρίσει το κόμμα από τους πράκτορες που δρούσαν στους κόλπους του.[5] Ωστόσο, στη προσπάθεια σύνδεσης του με τον παράνομο μηχανισμό ο Μιχαηλίδης μπλέκεται στα δίχτυα της Ασφάλειας. Τότε, Μανιαδάκης, Παξινός και Τυρίμος αποφασίζουν την ίδρυση της Προσωρινής Διοίκησης του ΚΚΕ (ΠΔ), ενός χαφιέδικου μηχανισμού, και ο Μιχαηλίδης αναγκάζεται να συμμετάσχει.[6]

Η ΠΔ συγκροτήθηκε τον Δεκέμβριο του 1939 και έκανε την επίσημη εμφάνισή της τον Ιανουάριο του 1940, εκδίδοντας ακόμη και δικό της Ριζοσπάστη. Κατάφερε να επηρεάσει πολλά φυλακισμένα καθοδηγητικά στελέχη του ΚΚΕ, ακόμα και τον ίδιο το Ζαχαριάδη, ο οποίος δεν υποψιαζόταν το ρόλο της, αλλά αντ' αυτού υποψιαζόταν την -καθαρή- ΠΚΕ και να προκαλέσει τρομερή σύγχυση στις τάξεις των κομμουνιστών.

Το 1940 ο Ζαχαριάδης από την φυλακή θα υποστηρίξει ότι κάποια μέλη της ΠΚΕ είναι χαφιέδες της Ασφάλειας, μεταξύ αυτών και ο Παπαγιάννης.[7] Χαρακτηριστικά αποκαλούσε την ΠΚΕ "χαφιέδικη σφηκοφωλιά των Μάθεση-Παπαγιάννη".[8] Τελικά, ο Παπαγιάννης θα συλληφθεί από την Ασφάλεια στις αρχές του 1941 και θα σταλεί στην Ακροναυπλία. Το 1942 μεταφέρθηκε στην Κέρκυρα και μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας απέδρασε και πήγε στην Αθήνα.

Κατοχή - Αντίσταση

Η ΠΚΕ έδρασε μέχρι τον Ιούλιο του 1941. Τότε από τα διαφυγόντα εξόριστα μέλη του ΚΚΕ δημιουργήθηκε η Νέα Κεντρική Επιτροπή, η οποία διέγραψε τον Παπαγιάννη στηριζόμενη στις καταγγελίες του Ζαχαριάδη. Η διαγραφή του Παπαγιάννη ανακλήθηκε στις αρχές του 1943 και ο ίδιος εντάχθηκε ξανά στο ΚΚΕ.[9] Παράλληλα εντάχθηκε και στο ΕΑΜ και δούλεψε σε υπέυθυνους τομείς της Αντίστασης.[10]

Το 1945 εκλέχθηκε πρόεδρος του ΕΡΓΑΣ Θεσσαλονίκης και μέλος της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου. Το 1946 συνελλήφθη και εκτοπίστηκε στην Αίγινα απ΄ όπου απελευθερώθηκε το 1949. Μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου συνέχισε τη συνδικαλιστική δράση.[11]

Πέθανε στην Αθήνα το 2001 όντας μέλος του ΚΚΕ.[12]

Πηγές

  1. Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, Α΄ τόμος 1919-1949, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2012
  2. Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο του 1940-41, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2015
  3. Βασίλης Νεφελούδης "Ακτίνα Θ'", Εκδόσεις της Εστίας, Αθήνα 2007
  4. Περικλής Ροδάκης "Νίκος Ζαχαριάδης", Εκδόσεις Επικαιρότητα, Αθήνα 2007
  5. Γρηγόρης Φαράκος "Β' Παγκόσμιος Πόλεμος: Σχέσεις του ΚΚΕ και Διεθνούς Κομμουνιστικού Κέντρου", εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2004
  6. Θανάσης Χατζής, "Η Νικηφόρα Επανάσταση που χάθηκε", εκδόσεις Φιλίστωρ, Αθήνα 1996

Παραπομπές

  1. ↑ Φαράκος (2004), σελ. 439
  2. ↑ Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο του 1940-41 (2015), σελ. 231
  3. ↑ Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο του 1940-41 (2015), σελ. 223
  4. ↑ Ροδάκης (2007), σελ.128-130
  5. ↑ Νεφελούδης (2007), σελ. 226-234
  6. ↑ Νεφελούδης (2007), σελ.226-234
  7. ↑ Φαράκος (2004), σελ. 439
  8. ↑ Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ (2012), σελ. 236
  9. ↑ Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο του 1940-41 (2015), σελ. 231
  10. ↑ Φαράκος (2004), σελ. 439
  11. ↑ Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο του 1940-41 (2015), σελ. 231
  12. ↑ Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο του 1940-41 (2015), σελ. 231
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Δημήτρης_Παπαγιάννης&oldid=8663576"