Renault Master

Renault
Σύνοψη
Κατασκευαστής	Renault
Παραγωγή	Ιούνιος 1980 — Σήμερα
Σεζόν	1980 - Σήμερα
Αμάξωμα και σασί
Κατηγορία	Φορτηγό
Χρονολόγιο
Προηγούμενο μοντέλο	Saviem SG3 Opel Blitz

Το Renault Master είναι μεγάλο φορτηγάκι βαν που παράγεται από τον Γάλλο κατασκευαστή Renault από το 1980, τώρα στην τρίτη γενιά του. Αντικατέστησε τα προηγούμενα ελαφριά φορτηγά Saviem SG3. Η Opel έχει πουλήσει εκδόσεις των φορτηγών δεύτερης και τρίτης σειράς ως Opel Movano στην ηπειρωτική Ευρώπη και Vauxhall Movano στο Ηνωμένο Βασίλειο. Και οι τρεις γενιές έχουν σχεδιαστεί και κατασκευαστεί από τη Renault.

Κατά τη διάρκεια της ζωής του, υπήρχαν πολλά διαφορετικά στυλ αμαξώματος, από το τυπικό φορτηγάκι έως τα μεγαλύτερα μοντέλα με αυξημένη περιοχή φόρτωσης, ύψος και μεγαλύτερα μεταξόνια με πρόθεμα LWB. Οι τύποι panel van είναι πολύ συνηθισμένοι, αλλά διατίθενται και ημιφορτηγά (pickup). Τα βαρύτερα μοντέλα Master πωλήθηκαν επίσης από τη Renault Trucks (που ανήκει τώρα στη Volvo) ως σειρά B, αργότερα ως Messenger και ως Mascott.

Πρώτη γενιά (1980–1997)

Το πρωτότυπο Renault Master κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1980. Αρχικά κυκλοφόρησε με τον πετρελαιοκινητήρα Fiat-Sofim 2,5 L (2445 cc) και από το 1984 επίσης με τη μονάδα ισχύος 2,1 L (2068 cc) Σε σπάνιες περιπτώσεις, το Master πωλήθηκε με βενζινοκινητήρα 2,0 L ή 2,2 L.

Το Master ήταν αντίπαλος ορισμένων φορτηγών άλλων κατασκευαστών, αλλά και με τα μικρότερα μοντέλα της σειράς Dodge 50 της Renault, η οποία χτίστηκε αργότερα ως η σειρά Renault 50, μετά την εξαγορά της Renault από τις εγκαταστάσεις παραγωγής Dodge στο Ηνωμένο Βασίλειο (τότε της εξαγοράς της Chrysler Europe από την Peugeot).

Το μικρότερο Renault Trafic κυκλοφόρησε επίσης το 1980, με αποτέλεσμα μια μεγάλη γκάμα ελαφρών επαγγελματικών οχημάτων. Το Master είχε ξεχωριστό στιλ με το σχεδιασμό της συρόμενης πόρτας και ασυνήθιστες λαβές στρογγυλής πόρτας, παρόμοιες με αυτές του Fiat Ritmo / Strada. Το φορτηγό κατασκευάστηκε στο τότε νέο εργοστάσιο της Renault στο SoVAB Batilly στη βορειοανατολική Γαλλία. Μια εναλλακτική έκδοση βαρύτερου καθήκοντος που εμφανίστηκε σχεδόν πανομοιότυπη, πωλήθηκε από τη Renault Trucks ως Renault B70 έως B120. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά ως 70 PS (51 kW) B70 (ντίζελ) και ως 80 PS (59 kW) B80 (βενζίνη) στα τέλη του 1982. Ήταν ένα ελαφρύ φορτηγό με αμάξωμα Renault Master I σε ξεχωριστό πλαίσιο, πίσω τροχός και πίσω διπλοί τροχοί.

Η σειρά Β προσφέρθηκε με μια σειρά από εναλλακτικές επιλογές αμαξώματος. Καθώς το Master (και το μικρότερο Trafic) μετέφεραν και οι δύο πινακίδες του κατασκευαστή από το τμήμα αυτοκινήτων της Renault, οι αριθμοί παραγωγής της RVI φάνηκαν να πέφτουν καθώς τα SG2 και SG3 αντικαταστάθηκαν σταδιακά.

Δεύτερη γενιά (1997–2010)

Αυτή η ρύθμιση αντικατοπτρίζει τη συνεργασία μεταξύ αυτών των εταιρειών στο μικρότερο αντίστοιχο του Master, το Renault Trafic. Μέσα στον κλάδο, υπήρχαν παρόμοιες ρυθμίσεις κοινής χρήσης πλατφόρμας μεταξύ Fiat και Peugeot / Citroen, καθώς και μεταξύ Volkswagen και Mercedes.

Η δεύτερη γενιά του Renault Master και η τρίτη γενιά του Iveco Daily μοιράζονται πολλά πάνελ και ορισμένα εξαρτήματα της καμπίνας, συμπεριλαμβανομένων των θυρών λόγω συμφωνίας μεταξύ της Iveco και της Renault που ορίστηκε τον Ιούλιο του 1994.

Η συμφωνία προέβλεπε την παραγωγή και την κοινή χρήση κοινών εξαρτημάτων για συνολικά 120 χιλιάδες κομμάτια ετησίως που παράγονται σε διάφορα εργοστάσια της Μπρέσια (Ιταλία, Iveco), Suzzurra (Ιταλία, Iveco), Βαγιαδολίδ (Ισπανία, Iveco) και Batilly (Γαλλία , Εργοστάσιο της Renault).

Το Master χρησιμοποίησε τον κινητήρα Renault S-Type στις εκδόσεις S9U και S8W / S9W, τον κινητήρα G-Type (G9T) και τον κινητήρα Nissan YD. Οι διαθέσιμες μετατοπίσεις (όχι σε όλα τα μεγέθη πλαισίου / αμαξώματος) περιελάμβαναν 2,2, 2,5 και 2,8 λίτρα με ένα εύρος εξόδων ισχύος.

Το φορτηγό ανανεώθηκε αισθητικά στα τέλη του 2003, με την περιοχή των προβολέων να αναδιαμορφώνεται σε μεγάλο βαθμό (μαζί με τις αισθητικές αλλαγές στα πίσω φώτα, τους καθρέφτες των πτερυγίων και το ταμπλό), με αποτέλεσμα το μπροστινό άκρο να μοιάζει κάπως με το μικρότερο Trafic. Όπως και ο προκάτοχός του, το φορτηγό ήταν διαθέσιμο σε διάφορα μεγέθη και διαμορφώσεις, και ήταν μια δημοφιλής βάση για μετατροπή σε αμάξωμα ασθενοφόρων. Για το βελτιωμένο Master, η επιλογή κινητήρα 2,8 λίτρων αντικαταστάθηκε σε ορισμένες αγορές με τον κινητήρα ZD3 3,0 λίτρων που προέρχεται από τον κινητήρα Nissan ZD30, παραλλαγές ZD3 200 ή 202 για διατάξεις και παραλλαγές κίνησης εμπρός τροχού εγκάρσιας στήριξης. 600, 604, 606 ή 608 για ρυθμίσεις κίνησης πίσω τροχού. Η σχάρα επανασχεδιάστηκε το 2007 σε μοντέλα με σήμα της Renault.

Τρίτη Γενιά (2010–)

Μια νέα γενιά του Renault Master εισήχθη το καλοκαίρι του 2010, και πάλι συμπεριλαμβανομένων των ανανεωμένων Opel / Vauxhall Movano και Nissan NV400. Είναι η πρώτη φορά που είτε το Opel / Vauxhall είτε το Nissan είναι διαθέσιμο με απλή / διπλή μετάδοση στους πίσω τροχούς.

Ο τετρακύλινδρος πετρελαιοκινητήρας τύπου 2,3 λίτρων M μοιράζεται και στις τέσσερις μάρκες και διατίθεται σε τρεις καταστάσεις συντονισμού, από 100 PS (74 kW; 99 bhp) έως 150 PS (110 kW; 148 bhp). Η Renault Trucks διέκοψε το Mascott και πούλησε το Master τρίτης γενιάς μόνο σε μορφή καμπίνας σασί, με ωφέλιμο φορτίο έως 2,5 τόνους. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, το Movano διατίθεται σε μεγάλη ποικιλία διαστάσεων ύψους, μήκους και βάρους και μπορεί να μεταφέρει έως 4.500 κιλά (9.900 λίβρες).