Βασιλεύς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 21:57, 19 Ιανουαρίου 2021

Ασημένιο νόμισμα της Σελευκίδου βασιλιά Αντιόχου Α΄ Σωτήρος. Η άλλη πλευρά απεικονίζει τον Απόλλωνα καθισμένο σε έναν ομφαλό. Η ελληνική επιγραφή γράφει «ΑΝΤΙΟΧΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ».

Ο όρος Βασιλεύς είναι ελληνικός τίτλος που έχει χρησιμοποιηθεί για την περιγραφή διαφόρων τύπων μονάρχων στην ιστορία. Ο τίτλος χρησιμοποιήθηκε από τους Βυζαντινούς αυτοκράτορες, αλλά έχει και μεγάλη ιστορία χρήσης από ηγεμόνες και άλλα πρόσωπα εξουσίας στην αρχαία Ελλάδα, καθώς και από τους βασιλιάδες της σύγχρονης Ελλάδας.

Οι γυναικείες μορφές είναι: βασίλεια, βασιλίς, βασίλισσα, καθώς και το αρχαϊκό βασιλίννα.^[1]

Ετυμολογία

Η ετυμολογία της λέξης βασιλεύς είναι ασαφής. Η Μυκηναϊκή μορφή ήταν *gʷasileus (Γραμμική Β: qa-si-re-u), που υποδηλώνει κάποιον δικαστή ή τοπικό οπλαρχηγό, αλλά όχι έναν πραγματικό βασιλιά. Η υποθετική αρχαιότερη πρωτο-ελληνική μορφή θα ήταν *gʷatileus.^[2] Οι περισσότεροι γλωσσολόγοι υποθέτουν ότι είναι μια μη-ελληνική λέξη που δανείστηκε η ελληνική την Εποχή του Χαλκού από ένα προϋπάρχον γλωσσικό προ-ελληνικό υπόστρωμα της Ανατολικής Μεσογείου.^[3] Ο Σίντλερ (1976) υποστηρίζει πως προέρχεται από μια εσωτερική ελληνική καινοτομία της κατάληξης -ευς από ινδο-ευρωπαϊκό υλικό και όχι από ένα Μεσογειακό δάνειο.

Παραπομπές

↑ Brown, Roland Wilbur (1956). Composition of Scientific Words: A Manual of Methods and a Lexicon of Materials for the Practice of Logotechnics.
↑ Andrew Sihler (2008), New Comparative Grammar of Greek and Latin, σελ. 330.
↑ R. S. P. Beekes, Etymological Dictionary of Greek, Brill, 2009, σελ. 203.

[1] Brown, Roland Wilbur (1956). Composition of Scientific Words: A Manual of Methods and a Lexicon of Materials for the Practice of Logotechnics.

[2] Andrew Sihler (2008), New Comparative Grammar of Greek and Latin, σελ. 330.

[3] R. S. P. Beekes, Etymological Dictionary of Greek, Brill, 2009, σελ. 203.

[1]

[2]

[3]

@@ Γραμμή 2: / Γραμμή 2: @@
 <span>Ο όρος '''Βασιλεύς'''</span> είναι ελληνικός τίτλος που έχει χρησιμοποιηθεί για την περιγραφή διαφόρων τύπων [[Μονάρχης|μονάρχων]] στην ιστορία. Ο τίτλος χρησιμοποιήθηκε από τους [[Κατάλογος Ρωμαίων Αυτοκρατόρων|Βυζαντινούς αυτοκράτορες]], αλλά έχει και μεγάλη ιστορία χρήσης από [[Κυριαρχία|ηγεμόνες]] και άλλα πρόσωπα εξουσίας στην [[αρχαία Ελλάδα]], καθώς και από τους [[Κατάλογος βασιλέων της Ελλάδας|βασιλιάδες της σύγχρονης Ελλάδας]].
-Οι γυναικείες μορφές είναι: ''βασίλεια'', ''βασιλίς'', ''βασίλισσα'', καθώς και το αρχαϊκό ''βασιλίννα''.<ref>{{cite book|title=Composition of Scientific Words: A Manual of Methods and a Lexicon of Materials for the Practice of Logotechnics|first=Roland Wilbur|last=Brown|year=1956|url=https://books.google.com/books?id=JgHVAAAAMAAJ&q=basileia+basilis&dq=basileia+basilis&hl=en&sa=X&ei=JodjT47iEcPg2gWdqMS2CA&ved=0CE4Q6AEwBA}}</ref> Επίσης η λέξη βασιλεύς είναι αρχαιοελληνική.
+Οι γυναικείες μορφές είναι: ''βασίλεια'', ''βασιλίς'', ''βασίλισσα'', καθώς και το αρχαϊκό ''βασιλίννα''.<ref>{{cite book|title=Composition of Scientific Words: A Manual of Methods and a Lexicon of Materials for the Practice of Logotechnics|first=Roland Wilbur|last=Brown|year=1956|url=https://books.google.com/books?id=JgHVAAAAMAAJ&q=basileia+basilis&dq=basileia+basilis&hl=en&sa=X&ei=JodjT47iEcPg2gWdqMS2CA&ved=0CE4Q6AEwBA}}</ref>
 == Ετυμολογία ==
+Η ετυμολογία της λέξης ''βασιλεύς'' είναι ασαφής. Η [[Μυκηναϊκή ελληνική|Μυκηναϊκή]] μορφή ήταν *''gʷasileus'' ([[Γραμμική Β]]: ''qa-si-re-u''), που υποδηλώνει κάποιον δικαστή ή τοπικό οπλαρχηγό, αλλά όχι έναν πραγματικό βασιλιά. Η υποθετική αρχαιότερη [[Πρωτοελληνική γλώσσα|πρωτο-ελληνική]] μορφή θα ήταν *''gʷatileus''.<ref>Andrew Sihler (2008), ''New Comparative Grammar of Greek and Latin'', σελ. 330.</ref> Οι περισσότεροι γλωσσολόγοι υποθέτουν ότι είναι μια μη-ελληνική λέξη που δανείστηκε η ελληνική την [[Εποχή του Ορείχαλκου|Εποχή του Χαλκού]] από ένα προϋπάρχον γλωσσικό [[Pre-Greek substrate|προ-ελληνικό υπόστρωμα]] της Ανατολικής [[Μεσόγειος Θάλασσα|Μεσογείου]].<ref>[[R. S. P. Beekes]], ''Etymological Dictionary of Greek'', Brill, 2009, σελ. 203.</ref> Ο Σίντλερ (1976) υποστηρίζει πως προέρχεται από μια εσωτερική ελληνική καινοτομία της κατάληξης ''-ευς'' από [[Ινδοευρωπαϊκές γλώσσες|ινδο-ευρωπαϊκό]] υλικό και όχι από ένα Μεσογειακό δάνειο.
-Η ετυμολογία της λέξης ''βασιλεύς'' είναι ότι προέρχεται από τις λέξεις βάσις + λεύς. Η λέξη βάσις σημαίνει θεμέλιο, αρχή  και στήριγμα και η κατάληξη λεύς σημαίνει λαός. Η λέξη  βασιλεύς σημαίνει το θεμέλιο, η αρχή και το στήριγμα του λαού.
 == Παραπομπές ==