Ελευθεριάζων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αντικατάσταση παρωχημένου προτύπου με references tag |
μ μικρά... |
||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
Ως '''ελευθεριάζων''' ή '''ακόλαστος''' χαρακτηρίζεται το άτομο που αδιαφορεί για ηθικούς φραγμούς, που φαίνονται ανούσιοι ή αθέμιτοι, και ιδιαίτερα εκείνος που αγνοεί ή ακόμα περιφρονεί τα χρηστά ήθη και τις νόρμες συμπεριφοράς που καθορίζονται από την μεγαλύτερη κοινότητα.<ref>[http://www.thefreedictionary.com/libertine "Libertine" at the Free Dictionary]</ref><ref>http://wordnetweb.princeton.edu/perl/webwn?s=libertine</ref> Οι ελευθεριάζοντες δίνουν έμφαση στις φυσικές απολαύσεις, δηλαδή εκείνες που μπορούν να γίνουν αντιληπτές με τις αισθήσεις. Ως φιλοσοφία, η ακολασία κέρδισε πρωτοεμφανιζόμενους υποστηρικτές τον 17ο, 18ο και 19ο αιώνα, ειδικότερα |
Ως '''ελευθεριάζων''' ή '''ακόλαστος''' χαρακτηρίζεται το άτομο που αδιαφορεί για ηθικούς φραγμούς, που φαίνονται ανούσιοι ή αθέμιτοι, και ιδιαίτερα εκείνος που αγνοεί ή ακόμα περιφρονεί τα χρηστά ήθη και τις νόρμες συμπεριφοράς που καθορίζονται από την μεγαλύτερη κοινότητα.<ref>[http://www.thefreedictionary.com/libertine "Libertine" at the Free Dictionary]</ref><ref>http://wordnetweb.princeton.edu/perl/webwn?s=libertine</ref> Οι ελευθεριάζοντες δίνουν έμφαση στις φυσικές απολαύσεις, δηλαδή εκείνες που μπορούν να γίνουν αντιληπτές με τις αισθήσεις. Ως φιλοσοφία, η ακολασία κέρδισε πρωτοεμφανιζόμενους υποστηρικτές τον 17ο, 18ο και 19ο αιώνα, ειδικότερα στη [[Γαλλία]] και τη [[Μεγάλη Βρετανία]]. Αξιοσημείωτοι μεταξύ αυτών είναι ο [[Τζον Γουίλμοτ]] και ο [[Μαρκήσιος ντε Σαντ]]. |
||
==Παραπομπές== |
==Παραπομπές== |
||
| Γραμμή 5: | Γραμμή 6: | ||
{{επέκταση}} |
{{επέκταση}} |
||
[[Κατηγορία:Ηθική]] |
[[Κατηγορία:Ηθική]] |
||
Έκδοση από την 05:55, 25 Δεκεμβρίου 2020
Ως ελευθεριάζων ή ακόλαστος χαρακτηρίζεται το άτομο που αδιαφορεί για ηθικούς φραγμούς, που φαίνονται ανούσιοι ή αθέμιτοι, και ιδιαίτερα εκείνος που αγνοεί ή ακόμα περιφρονεί τα χρηστά ήθη και τις νόρμες συμπεριφοράς που καθορίζονται από την μεγαλύτερη κοινότητα.[1][2] Οι ελευθεριάζοντες δίνουν έμφαση στις φυσικές απολαύσεις, δηλαδή εκείνες που μπορούν να γίνουν αντιληπτές με τις αισθήσεις. Ως φιλοσοφία, η ακολασία κέρδισε πρωτοεμφανιζόμενους υποστηρικτές τον 17ο, 18ο και 19ο αιώνα, ειδικότερα στη Γαλλία και τη Μεγάλη Βρετανία. Αξιοσημείωτοι μεταξύ αυτών είναι ο Τζον Γουίλμοτ και ο Μαρκήσιος ντε Σαντ.
Παραπομπές
 |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |