Όρος Ναρόντναγια: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Veron (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
{{βουνό}} |
|||
[[Αρχείο:Mont Narodnaïa.jpg|μικρογραφία|294x294εσ|Όρος Ναρόντναγια. Άποψη από τα νότια.]] |
|||
{{coord|65|02|N|60|07|E|type:mountain_scale:100000|format=dms|display=title}} |
{{coord|65|02|N|60|07|E|type:mountain_scale:100000|format=dms|display=title}} |
||
Τρέχουσα έκδοση από την 10:35, 2 Δεκεμβρίου 2020
| Όρος Ναρόντναγια | |
|---|---|
 Όρος Ναρόντναγια. Άποψη από τα νότια. | |
 | |
| Ύψος | 1.894 μέτρα |
| Οροσειρά | Ουράλια Όρη |
| Ήπειρος | Ευρώπη |
| Χώρες | Ρωσία |
| wikidata () | |
Συντεταγμένες: 65°02′N 60°07′E / 65.033°N 60.117°E
Το Όρος Ναρόντναγια[1] (επίσης γνωστό ως Ναρόντα από τον λαό Κόμι και Ποενούρ από τον λαό Μάνσι, ρωσικά: Гора Народная, На'рода-Из, το βουνό του Λαού)[2] είναι η υψηλότερη κορυφή των Ουραλίων στη Ρωσία. Το υψόμετρό του είναι 1.894 μέτρα. Βρίσκεται στον αυτόνομο θύλακα της Χαντίας-Μανσίας στο Όμπλαστ του Τιουμέν, μισό χιλιόμετρο ανατολικά από τα σύνορα της Δημοκρατίας των Κόμι.
Η ονομασία του είτε προέρχεται από τον ποταμό Ναρόντα είτε από τη λέξη για τον λαό στα ρωσικά. Δόθηκε από τον γεωλόγο Α. Ν. Αλέσκοφ το 1927[3] κατά τη διάρκεια του ερευνητικού έργου της Αποστολής στα Βόρεια Ουράλια της Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΣΔ (1924-1928), η οποία μελέτησε για πρώτη φορά λεπτομερώς την υψηλότερη ορεινή περιοχή των Βόρειων Ουραλίων (αργότερα αυτή η περιοχή έγινε γνωστή ως Υποπολικά Ουράλια).
Είναι το υψηλότερο σημείο στην Ευρωπαϊκή Ρωσία έξω από τον Καύκασο. Βρίσκεται στο υδάτινο χάσμα των Ουραλίων και ως εκ τούτου στα σύνορα μεταξύ Ευρώπης και Ασίας: ο ποταμός Ναρόντα ρέει νοτιοανατολικά από την κορυφή στον ποταμό Ομπ στη Σιβηρία και ο ποταμός Κοσίου ρέει βορειοδυτικά από την κορυφή προς τον ποταμό Πετσόρα στην Ευρώπη.
Το βουνό σχηματίζεται με χαλαζίτες και μεταμορφωσιγενή πετρώματα του Πρωτεροζωικού Μεγααιώνα και της Κάμβριας περιόδου. Υπάρχουν και μερικοί παγετώνες στο βουνό. Επίσης, υπάρχουν αραιά δάση αγριόπευκου και σημύδας στις βαθιές κοιλάδες στους πρόποδες του βουνού. Οι πλαγιές του καλύπτονται με τούνδρα ορεινών περιοχών.
Η ευκολότερη διαδρομή προς την κορυφή είναι μια τεχνικά εύκολη πεζοπορία στη μέτρια βορειοδυτική πλαγιά. Το νότιο τείχος του Ναρόντναγια είναι απότομο και χρησιμοποιείται λιγότερο συχνά για να φτάσει κανείς στην κορυφή.
Η πρώτη καταγεγραμμένη ανάβαση στην κορυφή χρονολογείται το 1929.
Σύμφωνα με νέες γραπτές πηγές, που ανακαλύφθηκαν από τον ντόπιο ιστορικό Β. Γ. Καρέλιν ήδη από το 1846, το Όρος Ναρόντναγια είχε χαρτογραφηθεί από τον Ούγγρο εξερευνητή του 19ου αιώνα Α. Ρεγκουλι υπό την ονομασία Ποενούρ, όπως το αποκαλεί ο λαός Μάνσι.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Лазаревич К. | Народная | Журнал «География» № 2/2006». geo.1sept.ru. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2020.
- ↑ «Физико-географическая статистика России». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2008.
- ↑ А. Н. Алешков. "Северный Урал" /Ляпинский край. — Ленинград: Академии Наук СССР и Уралплана, 1929. — Т. 7.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Boch S.G. Geomorphological outline of the area of the Narodnaya Mountain // Ural: Subpolar regions. L .: Rudizdat, 1935. S. 116-149. (Proceedings of the Glacial Expedition; Issue 4.)
- Karelin V.G. Poeng-Ur - the highest Ural Mountain. - Yekaterinburg: Ural worker, 2016 .-- 79 p.
- Narodnaya (mountain) // N - Nikolaev. - M .: Soviet Encyclopedia, 1954. - P. 131. - ( Great Soviet Encyclopedia : [in 51 volumes] / Ch. Ed. B. A. Vvedensky ; 1949-1958, vol. 29
