Λευκή τρομοκρατία (Ελλάδα): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 12:32, 30 Οκτωβρίου 2020

Στην Ελλάδα, ο όρος Λευκή Τρομοκρατία χρησιμοποιήθηκε για να χαρακτηρίσει το κλίμα διώξεων και βίας, που ξέσπασε εις βάρος των φιλικά προσκείμενων στο ΕΑΜ και το ΚΚΕ Ελλήνων αμέσως μετά την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας^α[›] το Φλεβάρη του 1945^[1].

Κύρια δύναμη κρούσης της Λευκής Τρομοκρατίας ήταν δεξιοί και ακροδεξιοί παρακρατικοί ένοπλοι σχηματισμοί, οι οποίοι σε μεγάλο βαθμό απαρτίζονταν από πρώην μέλη των Ταγμάτων Ασφαλείας, αλλά και από συγγενείς σκοτωμένων από τον ΕΛΑΣ^{[εκκρεμεί παραπομπή]} κατά τη διάρκεια της Κατοχής) και κατά δεύτερο λόγο η Χωροφυλακή και η Εθνοφυλακή^[2]. Συχνά αυτές οι επιχειρήσεις είχαν άμεσο καθοδηγητή τις ίδιες τις κρατικές Αρχές και στελέχη των τότε κυβερνήσεων^[3]. Οι πράξεις βίας συμπεριλάμβαναν ακόμα και αποκεφαλισμούς Κομμουνιστών και όχι μόνο και μεταφορά των κομμένων κεφαλών από πόλη σε πόλη ή από χωρίο σε χωριό για "παραδειγματισμό"^[4] αλλά και για να εισπραχθούν τα χρήματα από επικηρύξεις.

Το κύμα τρομοκρατίας μετά την παράδοση των όπλων από τον ΕΛΑΣ, αποτυπώνεται ευκρινώς στη δήλωση της 5ης Ιουνίου 1945^[2] των αρχηγών των κομμάτων του τότε Κέντρου (Θεμ. Σοφούλη, Ν. Πλαστήρα, Γ. Καφαντάρη, Εμμ. Τσουδερού και Αλ. Μυλωνά):

«Η εγκαθιδρυθείσα μετά το κίνημα του Δεκεμβρίου εις ολόκληρον την χώραν τρομοκρατία της άκρας Δεξιάς επεκτείνεται καθημερινώς, έχει δε προσλάβει ήδη έκτασιν και βιαιότητα καθιστώσαν αφόρητον την ζωήν των μη βασιλοφρόνων πολιτών, και αποκλείουσαν οιανδήποτε σκέψιν διεξαγωγής ελευθέρου δημοψηφίσματος ή εκλογών». Και ακόμη: «Αι τρομοκρατικαί οργανώσεις της άκρας Δεξιάς, εκ των οποίων αι κυριώτεραι είχον οπλισθή εν μέρει υπό των Γερμανών και παντειοτρόπως συνειργάσθησαν μετ' αυτών, όχι μόνον δεν αφωπλίσθησαν, όχι μόνον δεν διώκονται, αλλά αναφανδόν συμπράττουν με τα όργανα της τάξεως προς τελείαν κάθε δημοκρατικής πνοής κατάπνιξιν».

Το ξέσπασμα της Λευκής Τρομοκρατίας είχε σοβαρό αντίκτυπο και στο ξέσπασμα του Εμφυλίου Πολέμου και τη συγκρότηση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, του οποίου, σύμφωνα με τον Μάρκο Βαφειάδη,αρχικός σκοπός ήταν η αυτοάμυνα από τις επιθέσεις του παρακράτους^[5].

Τα θύματα της Λευκής Τρομοκρατίας ένα χρόνο μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας

Φόνοι: 1289
Τραυματισμοί: 6671
Συλλήψεις: 34931
Βασανισμοί: 31632
Λεηλασίες-καταστροφές: 18767
Καταστροφές γραφείων: 677
Απόπειρες φόνων: 509
Βιασμοί γυναικών: 165^[6]

Ως αριθμός, οι 1289 νεκροί που αποδίδονται στην Λευκή Τρομοκρατία, πιθανότατα βρίσκονται κοντά στην αλήθεια. Από τους νεκρούς αυτούς, οι 953 αποδίδονται σε παραστρατιωτικές οργανώσεις, οι 250 στην Εθνοφυλακή, οι 82 στη Χωροφυλακή και άλλοι 4 στα βρετανικά στρατεύματα^[7].

Σημειώσεις

^ α: Η συμφωνία της Βάρκιζας εξασφάλισε την αμνήστευση μόνον των στελεχών του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ αλλά άφησε ανοιχτό το έδαφος για τα «εγκλήματα ποινικού δικαίου» με βάση τα οποία θα διώκονταν όλοι οι υπόλοιποι. Ένα άγριο κυνηγητό θα ξεκινήσει από την αντίθετη πλευρά· αυτή τη φορά όμως μετά την κυριαρχία της Ο.Π.Λ.Α.

Πηγές - Παραπομπές

↑ «Το ξέσπασμα της Λευκής Τρομοκρατίας(www.evrytan.gr)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Μαρτίου 2013. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2019.
↑ ^2,0 ^2,1 Σταυρόπουλος, Λάμπρος (28 Οκτ 2007). «Ήταν αναπόφευκτος ο εμφύλιος πόλεμος; Εικόνες και μνήμες της αναμέτρησης 1946-1949 μέσα από τη διαχρονική «ματιά» της κομμουνιστικής Αριστεράς». Το Βημα. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-04-30. https://web.archive.org/web/20120430011002/http://www.tovima.gr/default.asp/?pid=2. Ανακτήθηκε στις 2019-09-28.
↑ Ο στρατός-"φάντασμα" της εθνικοφοσύνης.
↑ «Τα κεφάλια στον τορβά - α». www.iospress.gr. Ανακτήθηκε στις 18 Μαρτίου 2020.
↑ «Συνέντευξη του Μάρκου Βαφειάδη στην εκπομπή "Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα" του Στέλιου Κούλογλου». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2019.
↑ Τάσος Βουρνάς, Ιστορία της Νεώτερης και Σύγχρονης Ελλάδας, Τόμος Δ', Εκδόσεις Πατάκη
↑ Κλόουζ, Ο Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος, σελ. 121

Βιβλιογραφία

Λάζου, Βασιλική (2006). "Η συγκρότηση και η δράση της Εθνοφυλακής. Νοέμβριος 1944 – Σεπτέμβριος 1945. Αθήνα: Κλειώ.

Αυτό το λήμμα σχετικά με ένα ιστορικό θέμα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.

[1] «Το ξέσπασμα της Λευκής Τρομοκρατίας(www.evrytan.gr)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Μαρτίου 2013. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2019.

[αναπόφευκτος-2] 2,0 ^2,1 Σταυρόπουλος, Λάμπρος (28 Οκτ 2007). «Ήταν αναπόφευκτος ο εμφύλιος πόλεμος; Εικόνες και μνήμες της αναμέτρησης 1946-1949 μέσα από τη διαχρονική «ματιά» της κομμουνιστικής Αριστεράς». Το Βημα. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-04-30. https://web.archive.org/web/20120430011002/http://www.tovima.gr/default.asp/?pid=2. Ανακτήθηκε στις 2019-09-28.

[3] Ο στρατός-"φάντασμα" της εθνικοφοσύνης.

[4] «Τα κεφάλια στον τορβά - α». www.iospress.gr. Ανακτήθηκε στις 18 Μαρτίου 2020.

[5] «Συνέντευξη του Μάρκου Βαφειάδη στην εκπομπή "Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα" του Στέλιου Κούλογλου». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2019.

[6] Τάσος Βουρνάς, Ιστορία της Νεώτερης και Σύγχρονης Ελλάδας, Τόμος Δ', Εκδόσεις Πατάκη

[7] Κλόουζ, Ο Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος, σελ. 121

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

@@ Γραμμή 21: / Γραμμή 21: @@
 Ως αριθμός, οι 1289 νεκροί που αποδίδονται στην Λευκή Τρομοκρατία, πιθανότατα βρίσκονται κοντά στην αλήθεια. Από τους νεκρούς αυτούς, οι 953 αποδίδονται σε παραστρατιωτικές οργανώσεις, οι 250 στην Εθνοφυλακή, οι 82 στη [[Χωροφυλακή]] και άλλοι 4 στα βρετανικά στρατεύματα<ref>[http://www.scribd.com/doc/49159708/David-Close-O-Ellinikos-emfilios-polemosΝτέιβιντ Κλόουζ, ''Ο Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος'', σελ. 121]</ref>.
-Για το διάστημα 1945-1946 οι εκτιμήσεις από την πλευρά της Αριστεράς ανεβάζουν τους νεκρούς σε 1200 και πολλαπλάσιους τραυματίες.<ref>Εμφύλια Πάθη, 23+2 ερωτήσεις και απαντήσεις για τον εμφύλιο, Καλύβας-Μαραντζίδης, εκδόσεις μεταίχμιο, σελ.51-53</ref>
 ==Σημειώσεις==