Ομάδα των Δέκα

Η Ήβη Στάγκαλη και η εικαστική Ομάδα των Δέκα

Η Ομάδα των Δέκα (τουρκικά: Onlar_Grubu) ήταν πρωτοποριακή συλλογικότητα ζωγράφων που ιδρύθηκε από τους μαθητές του Bedri Rahmi Eyüpoğlu και δραστηριοποιήθηκε κατά την περίοδο 1947-1955.

Στόχοι

Η ομάδα ιδρύθηκε με στόχο να χαρίσει ένα πρωτοποριακό στυλ στην σύγχρονη τουρκική ζωγραφική, συνδυάζοντας δυτικές επιρροές με τουρκικά μοτίβα. Το σύνθημα του Elif_Naci|Elif Naci: " Οι πηγές τουρκικής ζωγραφικής δεν πρέπει να αναζητούνται πέρα από τις Άλπεις, αλλά στους πρόποδες του Ταύρου." έγινε το μότο της ομάδας. Στην πρώτη έκθεση της ομάδας, η οποία έγινε στο φουαγιέ της Ακαδημίας Καλών Τεχνών Κωνσταντινούπολης , αναρτήθηκαν εκατέρωθεν, η αναπαραγωγή ενός πίνακα του El Greco και ένα κεντητό χαλί από την Ανατολία, για να δώσουν το στίγμα  των καταστατικών αρχών της ομάδας.

Η Ομάδα των Δέκα ιδρύθηκε το 1942 από δέκα μαθητές από το εργαστήριο του Bedri Rahmi Eyüboğlu. Αυτοί οι δέκα μαθητές ήταν οι: Ήβη Στάγκαλη, Leyla Gamsız, Hulusi Sarptürk, Mustafa Esirkuş, Nedim Günsür, Fahrünnisa Sönmez, Turan Erol, Orhan Peker, Mehmet Pesen και Fikret Otyam. Μετά την πρώτη έκθεση, οι καλλιτέχνες που συμμετείχαν στην ομάδα, έφτασαν τους τριάντα, μέσα σε ένα χρόνο: Adnan Varınca, Nevin Demiryol (Cokay), Perihan Ege, Özden Ergökç ότι, Naim Fakihoğl, Fuat İgbelli, Remzi Raşa, Gönül Tiner, Hayrullah Tiner, İlhan Uğhan, Sedat Uslu, Cafer Yazdıran, Sema Akdağ, Necmi Başkurt, Cezmi Çelebioğlu, Aliye Kara, Osman Yenisey και İlkay Üçkaya .

Η αρχική ομάδα Ιδρύθηκε με την ενθάρρυνση του Bedri Rahmi Eyüboğlu, Η αρχική συλλογικότητα συσπειρώθηκε γύρω από μια συγκεκριμένη αντίληψη που είχε στόχο να δώσει μια νέα κατεύθυνση στην τουρκική ζωγραφική και ως τέτοια η ομάδα των Δέκα έχει αποκτήσει σημαντική θέση στην ιστορία της τουρκικής ζωγραφικής ξεπερνώντας τα όρια ενός φοιτητικού κινήματος. Μετά από συνεχείς συλλογικές εκθέσεις για μια οκταετία, η ομάδα διαλύθηκε οριστικά το 1955.

Ιστορικό

Ο Eyüboğlu, ο οποίος ξεκίνησε να εργάζεται στην Ακαδημία το 1937, έδωσε στους μαθητές του την ευκαιρία για πρώτη φορά να οργανώσουν μια συλλογική έκθεση το 1946. Δέκα νέοι καλλιτέχνες, πολλοί από τους οποίους θα συμμετάσχουν στο διαγωνισμό διπλώματος ένα χρόνο αργότερα, εγκαινίασαν τελικά την έκθεση στο φουαγιέ της Ακαδημίας την άνοιξη του 1947 ονομάστηκαν "Ομάδα των Δέκα". Ο Turan Erol θεωρεί πρώτη έκθεση των Δέκα αυτήν του 1947 ενώ η Kaya Özsezgin θεωρεί ως πρώτη την έκθεση αυτή του 1946.

Η δεύτερη έκθεση της των Δέκα, η οποία ονομάστηκε από τη ζωγράφο Leyla Gamsız,"Διαμέρισμα 2,5 δωματίων" έγινε στο Beyoğlu Asmalımescid Balyoz Sokak. Σε αυτή τη δεύτερη έκθεση, ο αριθμός των μελών υπερδιπλασιάστηκε. Μετά από αυτές τις δύο εκθέσεις η ομάδα έκανε μια έκθεση κάθε χρόνο. Την έκθεση της Κωνσταντινούπολης του 1948 ακολούθησε η έκθεση στο Beyoğlu Art Lovers Club του 1949. Τα μέλη της ομάδας συμμετείχαν παράλληλα και ως μεμονωμένοι καλλιτέχνες και στην δέκατη συλλογική Κρατική Έκθεση το 1949.

Το 1950, οι Δέκα δημοσίευσαν κατάλογο πενήντα σελίδων με τα έργα τους. Ο κατάλογος, συμπεριλαμβανομένων των Bedri Rami Eyüboğlu, Şekip Tunç, Fikret Adil και Şevket Rado, περιελάμβανε στο σύνολο σαράντα επτά πίνακες. Εκθέσεις που ακολούθησαν ήταν το 1951, στο Γαλλικό Προξενείο, στο Beyoğlu American News Office το 1952 και το 1953. Η ομάδα οργάνωσε την πρώτη της έκθεση στην Άγκυρα στην Πινακοθήκη Helikon τον Απρίλιο του 1953.

Μετά την τελευταία συλλογική έκθεσή τους, το 1954, στο American News Center της Κωνσταντινούπολης, μέλη της ομάδας των Δέκα αρχίζουν να δημιουργούν έργα που εκφράζουν τις υποκειμενικές τους απόψεις περί τέχνης, δίνοντας αρχική προτεραιότητα σε ατομικές τους μελέτες. Παρόλο που η ομάδα δεν είχε αποφασίσει τη διάλυσή της, επικρατεί η αντίληψη πως η συλλογικότητα έχει ολοκληρώσει τον αρχικό της στόχο. Έτσι ακολουθούν αποχωρήσεις και το σχήμα οδηγείται σε οριστική διάλυση το 1955.