Σταντάλ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
{{πηγές|11|06|2012}}
{{πηγές|11|06|2012}}
{{πληροφορίες προσώπου}}
{{πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Μαρί-Ανρί Μπεϊγέ''' ([[γαλλικά]]:''Marie-Henri Beyle'', [[23 Ιανουαρίου]] [[1783]] – [[23 Μαρτίου]] [[1842]]), γνωστότερος με το φιλολογικό του ψευδώνυμο '''Σταντάλ''' (Stendhal), ήταν Γάλλος συγγραφέας. Οι βαθύτατες ψυχολογικές αναλύσεις του στα «μυθιστορήματα μαθητείας» που έγραψε, τον τοποθετούν στην πρώτη σειρά των μυθιστοριογράφων του 19ου αιώνα. Τα περιφημότερα από τα μυθιστορήματα αυτά, ''[[Το Κόκκινο και το Μαύρο]]'' και ''[[Το Μοναστήρι της Πάρμας|Το μοναστήρι της Πάρμας]]'', αναφέρονται σε νέους με ρομαντικούς πόθους, δύναμη αισθημάτων και όνειρα δόξας.
Ο '''Μαρί-Ανρί Μπελ''' ([[γαλλικά]]:''Marie-Henri Beyle'', [[23 Ιανουαρίου]] [[1783]] – [[23 Μαρτίου]] [[1842]]), γνωστότερος με το φιλολογικό του ψευδώνυμο '''Σταντάλ''' (Stendhal), ήταν Γάλλος συγγραφέας. Οι βαθύτατες ψυχολογικές αναλύσεις του στα «μυθιστορήματα μαθητείας» που έγραψε, τον τοποθετούν στην πρώτη σειρά των μυθιστοριογράφων του 19ου αιώνα. Τα περιφημότερα από τα μυθιστορήματα αυτά, ''[[Το Κόκκινο και το Μαύρο]]'' και ''[[Το Μοναστήρι της Πάρμας|Το μοναστήρι της Πάρμας]]'', αναφέρονται σε νέους με ρομαντικούς πόθους, δύναμη αισθημάτων και όνειρα δόξας.
==Βιογραφία==
==Βιογραφία==
Διορίστηκε στο Συμβούλιο της Επικρατείας (Conseil d'État) το 1810 και έλαβε μέρος ως αξιωματικός της Επιμελητείας στην εκστρατεία του Ναπολέοντα στη Ρωσία (1812). Εγκαταστάθηκε μετά στο Μιλάνο ως το 1821 και διετέλεσε πρόξενος της Γαλλίας στην Τεργέστη και στην Τσιβιταβέκκια. Υπήρξε λάτρης της Τέχνης, της Ιταλίας και των γυναικών.
Διορίστηκε στο Συμβούλιο της Επικρατείας (Conseil d'État) το 1810 και έλαβε μέρος ως αξιωματικός της Επιμελητείας στην εκστρατεία του Ναπολέοντα στη Ρωσία (1812). Εγκαταστάθηκε μετά στο Μιλάνο ως το 1821 και διετέλεσε πρόξενος της Γαλλίας στην Τεργέστη και στην Τσιβιταβέκκια. Υπήρξε λάτρης της Τέχνης, της Ιταλίας και των γυναικών.

Έκδοση από την 15:41, 25 Οκτωβρίου 2020

 Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 11/06/2012.
Σταντάλ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Stendhal (Γαλλικά)[1]
Γέννηση23  Ιανουαρίου 1783[2][3][4]
Γκρενόμπλ[5][6][1]
Θάνατος23  Μαρτίου 1842[2][3][4]
Παρίσι[7][6][1]
Αιτία θανάτουεγκεφαλικό επεισόδιο
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο της Μονμάρτρης
ΨευδώνυμοStendhal[1], Henri Stendhal[8][1], Stendalis[8][1], Louis Alexandre Bombet[1], Anastase de Serpière, Don Flegme, William Crocodile και Dominique
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία[1]
Θρησκείααθεϊσμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΓαλλικά[1]
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[1][9]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυγγραφέας[10][11][12]
αυτοβιογράφος
ημερολογιογράφος
βιογράφος
μυθιστοριογράφος
διπλωμάτης
ιστορικός της τέχνης[13]
Αξιοσημείωτο έργοΤο Κόκκινο και το Μαύρο
Το Μοναστήρι της Πάρμας
On Love
Memoirs of an Egotist
Mémoires d'un touriste
Βανίνα Βανίνι
Λυσιέν Λεβέν
Armance
The Life of Henry Brulard
Rome, Naples and Florence
Ρακίνας και Σαίξπηρ
Ιταλικά χρονικά
d:Q17358554
Περίοδος ακμής1825[14]
Οικογένεια
ΓονείςChérubin Beyle και Henriette Gagnon
ΑδέλφιαPauline Beyle
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαauditor at the Conseil d'État (1810–1814)[15]
Consul of France (1831–1841)[16]
ΒραβεύσειςΙππότης της Λεγεώνας της Τιμής[17]
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Μαρί-Ανρί Μπελ (γαλλικά:Marie-Henri Beyle, 23 Ιανουαρίου 1783 – 23 Μαρτίου 1842), γνωστότερος με το φιλολογικό του ψευδώνυμο Σταντάλ (Stendhal), ήταν Γάλλος συγγραφέας. Οι βαθύτατες ψυχολογικές αναλύσεις του στα «μυθιστορήματα μαθητείας» που έγραψε, τον τοποθετούν στην πρώτη σειρά των μυθιστοριογράφων του 19ου αιώνα. Τα περιφημότερα από τα μυθιστορήματα αυτά, Το Κόκκινο και το Μαύρο και Το μοναστήρι της Πάρμας, αναφέρονται σε νέους με ρομαντικούς πόθους, δύναμη αισθημάτων και όνειρα δόξας.

Βιογραφία

Διορίστηκε στο Συμβούλιο της Επικρατείας (Conseil d'État) το 1810 και έλαβε μέρος ως αξιωματικός της Επιμελητείας στην εκστρατεία του Ναπολέοντα στη Ρωσία (1812). Εγκαταστάθηκε μετά στο Μιλάνο ως το 1821 και διετέλεσε πρόξενος της Γαλλίας στην Τεργέστη και στην Τσιβιταβέκκια. Υπήρξε λάτρης της Τέχνης, της Ιταλίας και των γυναικών.

Έργα

  • Vies de Haydn, Mozart et Métastase (Η ζωή των Χάυντν, Μότσαρτ και Μεταστάσιου, 1815)
  • Histoire de la Peinture en Italie (Ιστορία της ζωγραφικής στην Ιταλία, 1917)
  • Rome, Naples et Florence (Ρώμη, Νεάπολη και Φλωρεντία, 1817, 1827)
  • De l'amour (Περί έρωτος, 1822)
  • Racine et Shakespeare (Ρακίνας και Σαίξπηρ, 1823-1825)
  • Vie de Rossini (Βίος του Ροσσίνι, 1823)
  • Armance (Αρμάνς, μυθιστόρημα, 1827)
  • Vanina Vanini (Βανίνα Βανίνι, διήγημα, 1829)
  • Promenades dans Rome (Περίπατοι στη Ρώμη, 1829)
  • Le Rouge et le Noir (Το Κόκκινο και το Μαύρο, μυθιστόρημα, 1830)
  • Mémoires d'un touriste (Αναμνήσεις ενός περιηγητή, 1838)
  • La Chartreuse de Parme (Το μοναστήρι της Πάρμας, μυθιστόρημα, 1839)
  • Chroniques italiennes (Ιταλικά χρονικά, διηγήματα, 1837-1839)
    • Vittoria Accoramboni (Βιττόρια Ακκοραμπόνι)
    • Les Cenci (Οι Τσέντσι)
    • La Duchesse de Palliano (Η δούκισσα του Παλλιάνο)
    • L'Abbesse de Castro (Η ηγουμένη του Κάστρο)
    • Trop de faveur tue (Η υπερβολική εύνοια σκοτώνει)
    • Suora Scolastica (Αδελφή Σχολαστική)
    • San Francesco a Ripa (Σαν Φραντσέσκο α Ρίπα)
Μεταθανάτιες δημοσιεύσεις
  • Écoles italiennes de peinture (Ιταλικές σχολές ζωγραφικής, 1932)
  • Souvenirs d'égotisme (Αναμνήσεις εγωτισμού, αυτοβιογραφικό, 1892)
  • Lucien Leuwen (Λυσιέν Λεβέν, ημιτελές μυθιστόρημα, 1835, δημοσ. 1894)
  • Lamiel (Λαμιέλ, ημιτελές μυθιστόρημα, 1839–1842, δημοσ. 1889)
  • Le Rose et le Vert (Το Ροζ και το Πράσινο, ημιτελές διήγημα, 1928)
  • Vie de Napoléon (Βίος του Ναπολέοντα, 1929)
  • Journal (Ημερολόγιο, 1801–1817)
  • Vie de Henry Brulard (Η ζωή του Ανρί Μπρυλάρ, αυτοβιογραφικό, 1835–1836, δημοσ. 1890)

Ελληνικές μεταφράσεις

  • Η Βιτόρια Ακοραμπόνι, δούκισσα του Μπρατσιάνο (από τα «Ιταλικά χρονικά»): Αρίστος Καμπάνης (εκδ. Γράμματα, 1924), Μανώλης Γιαλουράκης (εκδ. Gutenberg, 1993), Παύλος Μάτεσις (εκδ. Καστανιώτη, 1997)
  • Η ηγουμένη του Κάστρο (από τα «Ιταλικά χρονικά»): Κλέων Παράσχος (εκδ. Άγκυρα, 1924), Ελένη Αστερίου (εκδ. Θεωρία, 1985), Μανώλης Γιαλουράκης (εκδ. Gutenberg, 1989), Βούλα Λούβρου (εκδ. Ολκός, 1992)
  • Οι Τσέντσι (από τα «Ιταλικά χρονικά»): Στρατής Τσίρκας (εκδ. Κέδρος, 1969), Κλείτος Κύρου (εκδ. Άγρα, 1993), Πέτρος Χάρης (εκδ. Εστία, 1993)
  • Περί έρωτος : Γιάννης Παλαιολόγος (εκδ. Εξάντας, 1995), Έφη Κορομηλά (εκδ. Πατάκη, 2008)
  • Αρμάνς : Μανώλης Γιαλουράκης (με τίτλο «Παρισινά σαλόνια») (εκδ. Φοντάνα, 1973), Χριστόφορος Λιοντάκης (εκδ. Ηριδανός, 1978), Δημήτρης Κωστελένος (με τίτλο «Σκηνές από ένα παρισινό σαλόνι») (εκδ. Κραναός, 1984)
  • Βανίνα Βανίνι (από τα «Ιταλικά χρονικά») : Τατιάνα Τσαλίκη - Μηλιώνη (εκδ. Πατάκη, 1996), Χ.Κίττου & Στ.Βαρβαρούσης («Ερατώ»)
  • Το κόκκινο και το μαύρο : Πέτρος Χάρης (εκδ. Μιχαήλ Σ. Ζηκάκη, 1925), Τάκης Δραγώνας (εκδ. Αυλός, 1967), Γιώργος Σπανός (εκδ. Πάπυρος, 1972), Νίκος Αθανασιάδης (εκδ. Αποσπερίτης, 1987), Καλλιόπη Κάσου (εκδ. Ελευθεροτυπία, 2007)
  • Το μοναστήρι της Πάρμας : Γιάννης Μπεράτης (Γκοβόστης, 1950), Νίκος Σαρλής (εκδ. Π.Κ., 1955), Κωστούλα Αγγελοπούλου (De Agostini Hellas, 2006)
  • Ιταλικά χρονικά : Χαρά Κίττου & Στέργιος Βαρβαρούσης (εκδ. Ερατώ, 1991)
  • Αναμνήσεις εγωτισμού : Τίτος Πατρίκιος (εκδ. Γνώση, 1983)
  • Λυσιέν Λεβέν : Νάγια Παπασπύρου - Υφαντή (εκδ. Κριτική, 1988), Κρις Μαυρομάτη & Βαλερί Ρασπιλέρ (εκδ. Μέδουσα, 1991)
  • Λαμιέλ : Μαρίνα Μέντζου (εκδ. Ερατώ, 2000)
  • Το ροζ και το πράσινο : Βερονίκη Δαλακούρα (εκδ. Νεφέλη, 1990)
  • Μίνα ντε Βανγκέλ : Βερονίκη Δαλακούρα (εκδ. Νεφέλη, 1987), Βασίλης Πουλάκος (εκδ. Ροές, 2001)
  • Θαύματα ή Τα προνόμια της 10ης Απριλίου 1840 : Γιώργος Σαββίδης (εκδ. Λέσχη, 1987)
  • Η ζωή του Μότσαρτ : Λόισκα Αβαγιανού (εκδ. Εξάντας, 1991), Ζηνοβία Ευαγγέλου (εκδ. Γράμματα, 1991)
  • Η κάσα κι ο βρικόλακας : Βασίλης Πουλάκος (εκδ. Ροές, 2001)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι


Καθιερωμένοι όροι
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 119255047. Ανακτήθηκε στις 11  Νοεμβρίου 2021.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9  Απριλίου 2014.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 «Henri Marie Beyle». (Αγγλικά) Benezit Dictionary of Artists. Oxford University Press. 2006. B00019049. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 (Ολλανδικά) RKDartists. 439822. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  5. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10  Δεκεμβρίου 2014.
  6. ↑ 6,0 6,1 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  7. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30  Δεκεμβρίου 2014.
  8. ↑ 8,0 8,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn19990008232. Ανακτήθηκε στις 30  Αυγούστου 2020.
  9. ↑ CONOR.SI. 7503971.
  10. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 24  Ιουνίου 2015.
  11. ↑ BeWeB. 1631. Ανακτήθηκε στις 12  Φεβρουαρίου 2021.
  12. ↑ The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/16402. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  13. ↑ «Dictionary of Art Historians» (Αγγλικά) stendhal. Ανακτήθηκε στις 23  Απριλίου 2022.
  14. ↑ «D'un nouveau complot contre les industriels par Stendhal (Henri Beyle) 1825». Ανακτήθηκε στις 7  Σεπτεμβρίου 2021.
  15. ↑ www.conseil-etat.fr/le-conseil-d-etat/histoire-patrimoine/les-grandes-figures-du-conseil-d-etat/henri-beyle-dit-stendhal.
  16. ↑ www.armance.com/Servoise2.html.
  17. ↑ gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k7595332n/f2.item.r=BEYLE.zoom. Ανακτήθηκε στις 11  Νοεμβρίου 2021.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Σταντάλ&oldid=8496602"