Χρήστης:Horizons14/πρόχειρο

Το Κόκκινο και το Μαύρο

Τόμος ΙΙ, 1831
Συγγραφέας	Σταντάλ
Τίτλος	Le Rouge et le Noir
Γλώσσα	γαλλικά
Μορφή	μυθιστόρημα
δεδομένα ()

Το Κόκκινο και το Μαύρο (Γαλλικά: Le Rouge et le Noir) είναι μυθιστόρημα του Σταντάλ, το οποίο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο Παρίσι στις 13 Νοεμβρίου 1830, αν και η αρχική έκδοση αναφέρει την ημερομηνία 1831. Είναι το δεύτερο μυθιστόρημά του, μετά τον Αρμάνς.

Ο πλήρης τίτλος του μυθιστορήματος, Το Κόκκινο και το Μαύρο: Χρονικό του 19ου αιώνα, υποδεικνύει τον διττό λογοτεχνικό σκοπό του έργου τόσο ως ψυχολογικό πορτρέτο του ρομαντικού πρωταγωνιστή Ζυλιέν Σορέλ, όσο και μια αναλυτική, κοινωνιολογική σάτιρα της γαλλικής κοινωνικής τάξης την εποχή της παλινόρθωσης των Βουρβόνων (1814–30).

Ο Σόμερσετ Μωμ το 1954, στο δοκίμιο Δέκα μυθιστορήματα και οι συγγραφείς τουs, το αναφέρει μεταξύ των δέκα μεγαλύτερων μυθιστορημάτων που έχουν γραφτεί ποτέ.

Ο τίτλος θεωρείται ότι αναφέρεται στην αντίθεση μεταξύ των κληρικών (μαύρο) και των κοσμικών (κόκκινο) κλίσεων του πρωταγωνιστή, αλλά αυτή η ερμηνεία είναι μόνο μία από τις πολλές.

Υπόβαθρο

Το Κόκκινο και το Μαύρο είναι η ιστορία ενηλικίωσης του Ζυλιέν Σορέλ, του έξυπνου και φιλόδοξου πρωταγωνιστή. Προέρχεται από μια φτωχή οικογένεια [1] και δεν καταλαβαίνει πολλά για τους τρόπους του κόσμου που σκοπεύει να κατακτήσει. Φιλοξενεί πολλές ρομαντικές ψευδαισθήσεις, αλλά γίνεται ως επί το πλείστον ένα ενέχυρο στους πολιτικούς μηχανισμούς των αδίστακτων και επιρροών ανθρώπων για αυτόν. Οι περιπέτειες του ήρωα καυτηριάζουν τη γαλλική κοινωνία των αρχών του 19ου αιώνα, κατηγορώντας την αριστοκρατία και τους καθολικούς κληρικούς ότι είναι υποκριτικές και υλιστικές, προβλέποντας τις ριζικές αλλαγές που σύντομα θα τους αποβάλουν από τους ηγετικούς ρόλους τους στη γαλλική κοινωνία.

Το επιγραφή του πρώτου τόμου «Η αλήθεια, η σκληρή αλήθεια» αποδίδεται στον Δαντών, αλλά όπως και οι περισσότερες επιγραφές των κεφαλαίων, είναι στην πραγματικότητα φανταστική. Το πρώτο κεφάλαιο κάθε τόμου επαναλαμβάνει τον τίτλο Το Κόκκινο και το Μαύρο και τον υπότιτλο Το Κόκκινο και το Μαύρο: Χρονικό του 1830. Ο τίτλος αναφέρεται στις αντιθέσεις του στρατού και της εκκλησίας. Στην αρχή της ιστορίας, ο Ζυλιέν Σορέλ παρατηρεί ρεαλιστικά ότι κατά την παλινόρθωσης των Βουρβόνων είναι αδύνατο για έναν άνθρωπο χαμηλής κοινωνικής τάξης να διακριθεί στον στρατό (όπως θα μπορούσε να είχε κάνει υπό τον Ναπολέοντα), ως εκ τούτου μόνο μια καριέρα στην εκκλησία θα του πρόσφερε κοινωνική πρόοδο και δόξα.

Υπόθεση

Σε δύο τόμους, Το Κόκκινο και το Μαύρο: Χρονικό του 19ου αιώνα αφηγείται την ιστορία της ζωής του Ζυλιέν Σορέλ στην άκαμπτη κοινωνική δομή της Γαλλίας που επανήλθε μετά την περίοδο της Γαλλικής Επανάστασης και τη βασιλεία του Ναπολέοντα Βοναπάρτη.

Το μυθιστόρημα χωρίζεται σε δύο μέρη: το πρώτο μέρος παρουσιάζει τη ζωή του Ζυλιέν Σορέλ στην επαρχία, σε μια μικρή πόλη που ονομάζεται Verrières, στο Franche-Comté και στη Besançon, και πιο συγκεκριμένα την είσοδό του στο Rênals και το πάθος του με τη Louise de Rênal, καθώς και τη μαθητεία του σε ένα θεολογικό σεμινάριο. Το δεύτερο μέρος ασχολείται με τη ζωή του ήρωα στο Παρίσι ως γραμματέας του μαρκησίου ντε Λα Μολ και τη σχέση του με την κόρη του, Ματίλντ.

Πρώτο μέρος

Ο Ζυλιέν Σορέλ, φιλόδοξος γιος ενός ξυλουργού στο φανταστικό χωριό Βεριέρ, στο Φράνς-Κοντέ της Γαλλίας, προτιμούσε να διαβάζει, δείχνοντας από πολύ νωρίς ότι είναι προικισμένος για σπουδές, και να ονειρεύεται τις ένδοξες νίκες του διαλυμένου στρατού του Ναπολέοντα από το να εργάζεται στην επιχείρηση ξυλείας του πατέρα του με τους αδελφούς του, οι οποίοι αισθάνονται περιφρόνηση για τα πνευματικά θέματα και τον επικρίνουν για τις πνευματικές του αναζητήσεις. Το νεαρό αγόρι απαγγέλει την Καινή Διαθήκη στα λατινικά και απολαμβάνει την προστασία του ενοριακού ιερέα του χωριού του, του ενοριακού αββά Σελάν, συγχρόνως όμως γνωρίζει επίσης όλες τις λεπτομέρειες τις Αναμνήσεις της Αγίας Ελένης, γιατί αισθάνεται απεριόριστο θαυμασμό για τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη, τον οποίο θεωρεί θεό και πρότυπο επιτυχίας. Ο αββάς Σελάν εξασφαλίζει στον Ζυλιέν δουλειά διδάσκαλου για τα παιδιά του κυρίου ντε Ρενάλ, του δημάρχου του Βεριέρ.

Αυτές είναι οι αρχές του Ζυλιέν στον κόσμο της επαρχιακής αστικής τάξης. Παρά τη φυσική του ντροπή, καταφέρνει σταδιακά να αποπλανήσει την μαντάμ ντε Ρενάλ, μια αρκετά όμορφη νεαρή γυναίκα. Η ζωή του με τους Ρενάλ χαρακτηρίζεται επομένως από το έντονο πάθος του για την οικοδέσποινα και από τη δυσανάλογη φιλοδοξία του. Ονειρεύεται να γίνει ένα είδος νέου Ναπολέοντα Βοναπάρτη. Η ζωή του κυριαρχείται από υποκρισία. Στο κάστρο των Ρενάλ κρύβει τα συναισθήματά του για την οικοδέσποινα και στον αββά Σελάν τον θαυμασμό του για τον Ναπολέοντα.

Στο κάστρο, ο νεαρός άνδρας κερδίζει γρήγορα τις καρδιές των παιδιών και περνά τα καλοκαιρινά βράδια με την μαντάμ ντε Ρενάλ, που τον ερωτεύεται χωρίς να το συνειδητοποιήσει. Η σχέση τους τελειώνει όταν η καμαριέρα της Ελίζα, που είναι επίσης ερωτευμένη με τον Ζυλιέν, το γνωστοποιεί στο χωριό.

Ο αββάς Σελάν στέλνει τον Ζυλιέν σε ένα σχολείο στη Μπεζανσόν. Πριν φύγει, έχει μια τελευταία συνάντηση με την κ. De Rênal, η οποία του φαίνεται πολύ ψυχρή, αν και εξακολουθεί να αισθάνεται βαθιά αγάπη για αυτόν. Εξ ου και η παρεξήγηση που θα καταλήξει σε τραγωδία. Ο Ζυλιέν μπερδεύει την αυτοσυγκράτηση με την αδιαφορία.

Στο σεμινάριο Besançon, ο Julien μισεί τους συντρόφους του, ένα είδος πεινασμένου χωρικού του οποίου η υπέρτατη επιθυμία είναι «το λάχανο τουρσί για δείπνο». Εκεί συναντά τον πατέρα Pirard, ο οποίος θα αντιληφθεί σαφώς τη φιλοδοξία του, αλλά που θα τον προστατεύσει. Θα περάσει πολλές οδυνηρές στιγμές, μέχρι την ημέρα που ο Πάτερ Παράρντ τον προσφέρει να γίνει γραμματέας του Marquis de La Mole. Έπειτα έφυγε από το Παρίσι για να αναλάβει τα καθήκοντά του με τον περίφημο αριστοκράτη, αφού είχε πραγματοποιήσει μια παράνομη επίσκεψη στη Mme de Rênal, όπου θα είχε σχεδόν χάσει τη ζωή του.

Βιβλίο I

Ο Ζυλιέν Σορέλ, φιλόδοξος γιος ενός ξυλουργού στο φανταστικό χωριό Βεριέρ, στο Φράνς-Κοντέ της Γαλλίας, προτιμούσε να διαβάζει και να ονειρεύεται τις ένδοξες νίκες του διαλυμένου στρατού του Ναπολέοντα από το να εργάζεται στην επιχείρηση ξυλείας του πατέρα του με τους αδελφούς του, οι οποίοι τον επικρίνουν για τις πνευματικές του αναζητήσεις. Γίνεται βοηθός του αββά Σελάν, του καθολικού ιερέα του χωριού, ο οποίος εξασφαλίζει στον Ζυλιέν δουλειά διδάσκαλου για τα παιδιά του κυρίου ντε Ρενάλ, του δημάρχου του Βεριέρ. Αν και παρουσιάζεται ως ευσεβής, αυστηρός κληρικός, ο Ζυλιέν δεν ενδιαφέρεται για θεολογικές σπουδές πέρα ​​από τη λογοτεχνική αξία της Βίβλου και την ικανότητά του να χρησιμοποιεί απομνημονευμένα λατινικά αποσπάσματα για να εντυπωσιάσει τους κοινωνικά ανώτερους.

Ξεκινά μια ερωτική σχέση με τη σύζυγο του κυρίου ντε Ρενάλ, η οποία τελειώνει όταν η υπηρέτρια της Ελίζα, που είναι επίσης ερωτευμένη με τον Ζυλιέν, το γνωστοποιεί στο χωριό. Ο αββάς Σελάν στέλνει τον Ζυλιέν σε ένα σχολείο στη Μπεζανσόν, το οποίο θεωρεί πνευματικά πνιγμένο και κατοικημένο από κοινωνικές κλίκες. Ο αρχικά κυνικός διευθυντής της σχολής, ο αββάς Πιράρ, ενδιαφέρεται για τον Ζυλιέν και γίνεται προστάτης του. Όταν ο Abbé, ένας Jansenist, φεύγει από το σχολείο, φοβάται ότι η Julien θα υποφέρει από το γεγονός ότι ήταν ο δικός του και προτείνει τον Sorel ως ιδιωτικό γραμματέα του διπλωμάτη Marquis de la Mole, καθολικού νομιμοποιητή.

Ελληνικές μεταφράσεις

• Το Κόκκινο και το Μαύρο: Πέτρος Χάρης (εκδ. Μιχαήλ Σ. Ζηκάκη, 1925), Τάκης Δραγώνας (εκδ. Αυλός, 1967), Γιώργος Σπανός (εκδ. Πάπυρος, 1972), Νίκος Αθανασιάδης (εκδ. Αποσπερίτης, 1987), Καλλιόπη Κάσου (εκδ. Ελευθεροτυπία, 2007)

Παραπομπές

Χρήστης:Horizons14/πρόχειρο
δεδομένα

[[Αρχείο:|200px]]
Συγγραφέας	Εμίλ Ζολά
Γλώσσα	γαλλικά
Μορφή	μυθιστόρημα
δεδομένα ()

Ελληνικές μεταφράσεις

{{Authority control }

• Ο γιατρός Πασκάλ, μτφ. Δημήτρης Κωστελένος (εκδ. "Ζουμπουλάκης - Βιβλιοθήκη για όλους", 1980)

19ος αιώνας

1800-1815 - Η πρώτη αυτοκρατορία

• 1800 - Δημιουργήθηκε η Τράπεζα της Γαλλίας. - Ο Ναπολέων αναδιοργανώνει την πόλη σε δώδεκα διαμερίσματα, καθένας με δήμαρχο με μικρή δύναμη, κάτω από δύο Νομάρχες, έναν για την αστυνομία και έναν για τη διοίκηση της πόλης, και οι δύο διορίζονται από αυτόν.-Ο Ναπολέοντας εγκαθίσταται στο παλάτι του Κεραμεικού.

Στέψη του Ναπολέοντα, αυτοκράτορα των Γάλλων, στον καθεδρικό ναό της Παναγίας των Παρισίων (2 Δεκεμβρίου 1804)

• 1801 - Πληθυσμός: 548.000 - 12 Μαρτίου - Ο Ναπολέων διατάζει τη δημιουργία τριών νέων νεκροταφείων έξω από την πόλη. Μονμάρτρη προς τα βόρεια. Père-Lachaise στα ανατολικά και Montparnasse στα νότια. [108] - Ο Ναπολέων διατάζει την κατασκευή τριών νέων γεφυρών: Pont d'Austerlitz, Pont Saint-Louis και Pont des Arts.- Ανοίγει το Passage des Panoramas (εμπορική στοά).
• 1802 - Ο Ναπολέων διατάζει την κατασκευή ενός καναλιού από τον ποταμό Ourcq για να φέρει φρέσκο ​​πόσιμο νερό στο Παρίσι. -Ο Ναπολέοντα ιδρύει μια επιτροπή δημόσιας υγείας, για τη βελτίωση της υγιεινής της πόλης. [93]

* Γκαλερί του Palais-Royal το 1800

• 1803 - Ο Robert Fulton δείχνει το πρώτο ατμόπλοιο στον Σηκουάνα. -24 Σεπτεμβρίου - Το Pont des Arts, η πρώτη σιδερένια γέφυρα στο Παρίσι, ανοίγει στο κοινό. Οι πεζοί πληρώνουν πέντε σεντ για μια διέλευση.
• 1804 - 2 Δεκεμβρίου - Ο Ναπολέων Α στέφεται αυτοκράτορας των Γάλλων στον καθεδρικό ναό της Παναγίας των Παρισίων.-Πρώτα βραβεία της Λεγεώνας της Τιμής στους Invalides. Το πρώην hôtel de Salm γίνεται το Palais de la Légion d'honneur.-Ανοίγει το εστιατόριο Le Rocher de Cancale.
• 1805 - Ο Ναπολέων διατάσσει ένα νέο σύστημα αριθμών σπιτιών, ξεκινώντας από το Σηκουάνα, με ζυγά αριθμούς στη δεξιά πλευρά του δρόμου και περίεργους αριθμούς στα αριστερά.
• 1806 - Διάταγμα που διατάζει την κατασκευή δεκατεσσάρων νέων σιντριβανιών, συμπεριλαμβανομένου του Fontaine du Palmier στο Place du Châtelet, για παροχή πόσιμου νερού. - Κατασκευάζεται η Αψίδα του Θριάμβου του Καρουζέλ, στην πλατεία Place du Carrousel, ανάμεσα στο παλάτι του Κεραμεικού και το Λούβρο. - Εντολή για την κατασκευή της Αψίδας του Θριάμβου. Εγκαινιάστηκε στις 29 Ιουλίου 1836, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Λουδοβίκου-Φιλίππου. - Έναρξη κατασκευής της γέφυρας του Αούστερλιτς.- Διάταγμα με το οποίο διατάσσεται η δημιουργία ενός «Ναού της Δόξας» αφιερωμένου στους στρατιώτες των στρατών του Ναπολέοντα στην τοποθεσία της ημιτελούς εκκλησίας της Μαντλέν.
• 1807-Πληθυσμός: 580.000 [107] - Εγκαινιάστηκε η γέφυρα της Ιένας και το Théâtre des Variétés ανοίγει. - Διάταγμα για την κατασκευή rue Soufflot στην αριστερή όχθη, στον άξονα του Πάνθεον. - Διάταγμα για μείωση του αριθμού των θεάτρων στο Παρίσι σε οκτώ. η Όπερα, η Όπερα-Κόμικ, το Θέατρο-Φραντσάις, το Θέατρο ντε Λιμπέρρατσε (Οδησσός) · Vaudeville, Variétés, Ambigu, Gaîté. Οι Όπερες Italien, Cirque Olympique και Théâtre de Porte-Saint-Martin προστέθηκαν αργότερα. [112]

• 1808 - Ολοκλήρωση του καναλιού Ourcq, φέρνοντας φρέσκο ​​πόσιμο νερό 107 χιλιόμετρα στο Παρίσι. - Πρώτη πέτρα τοποθετημένη στο σιντριβάνι του ελέφαντα στην Place de la Bastille. Ολοκληρώθηκε μόνο μια έκδοση πλήρους μεγέθους από ξύλο και γύψο.
• 1809-16 Αυγούστου - Άνοιγμα της αγοράς λουλουδιών στο quai Desaix (τώρα quai de Corse).
• 1810 - Για σκοπούς λογοκρισίας, ο αριθμός των τυπογραφείων στο Παρίσι περιορίζεται σε πενήντα.2 Απριλίου - Θρησκευτική τελετή του γάμου του Ναπολέοντα με τη δεύτερη σύζυγό του, τη Μαρία-Λουίζα της Αυστρίας, στο σαλόνι του Λούβρου.4 Απριλίου - πρώτη πέτρα για το Παλάτι του Υπουργείου Εξωτερικών στο quai d'Orsay. Ολοκληρώθηκε το 1838.15 Αυγούστου - Ολοκλήρωση της στήλης Place Vendôme, φτιαγμένη από 1200 καταγεγραμμένα ρωσικά και αυστριακά κανόνια - Ανακαινίζονται οι Κατακόμβες του Παρισιού.
• 1811 - Πληθυσμός: 624.000 [107] - 20 Μαρτίου - Γέννηση του Ναπολέοντα Β΄, βασιλιά της Ρώμης, γιου του Ναπολέοντα Α' και της αυτοκράτειρας Μαρί-Λουίζα, στο Tuileries. - διοργανώθηκε το πρώτο τάγμα πυροσβεστών του Παρισιού. [110]- Ο ρωσικός στρατός εισέρχεται στο Παρίσι στις 31 Μαρτίου 1814
• 1812Το Sûreté, το ερευνητικό γραφείο της αστυνομίας του Παρισιού, που ιδρύθηκε από τον Eugène François Vidocq. - Το νερό από τις βρύσες του Παρισιού παρέχεται δωρεάν.

1814 -30 Μαρτίου - Η μάχη του Παρισιού. Η πόλη υπερασπίζεται ο Ωγκύστ ντε Μαρμόν και ο Εντουάρ Μορτιέ και παραδόθηκε στις 2 Μαρτίου στις 31 Μαρτίου.

31 Μαρτίου - Ο Τσάρος Αλέξανδρος Α' της Ρωσίας και ο Βασιλιάς Γουίλιαμ Α της Πρωσίας μπαίνουν στο Παρίσι, επικεφαλής των στρατών τους. [113]

6 Απριλίου - Απαγωγή του Ναπολέοντα Η Γαλλική Γερουσία απευθύνει έκκληση στον βασιλιά Louis XVIII να πάρει το στέμμα.

3 Μαΐου - Ο Louis XVIII μπαίνει στο Παρίσι, που καταλαμβάνεται από τους συμμαχικούς στρατούς.

1815

19 Μαρτίου - Ο Louis XVIII φεύγει από το Παρίσι τα μεσάνυχτα και ο Ναπολέων επιστρέφει στις 20, την αρχή των εκατό ημερών.

Μετά τη μάχη του Βατερλώ, το Παρίσι καταλαμβάνεται και πάλι, αυτή τη φορά από τον έβδομο συνασπισμό.

Το Hôtel Meurice ανοίγει για επιχειρήσεις.