Χρήστης:Horizons14/πρόχειρο

Ο γιατρός Πασκάλ

Συγγραφέας	Εμίλ Ζολά
Τίτλος	Le Docteur Pascal
Γλώσσα	γαλλικά
Μορφή	μυθιστόρημα
δεδομένα ()

Ο γιατρός Πασκάλ (Γαλλικά: Le Docteur Pascal) είναι το εικοστό και τελευταίο μυθιστόρημα του Εμίλ Ζολά στον εικοσάτομο μυθιστορηματικό κύκλο του Οι Ρουγκόν-Μακάρ. Δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά τον Ιούνιο του 1893.

Η πρόθεση του Ζολά στο μυθιστόρημα-ποταμό Οι Ρουγκόν-Μακάρ ήταν να δείξει πώς επιδρούσε η κληρονομικότητα και το περιβάλλον στα μέλη μιας οικογένειας κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Αυτοκρατορίας. Σ' αυτό το μυθιστόρημα ολοκλήρωσε τις θεωρίες του περί κληρονομικότητας. Ο γιατρός Πασκάλ είναι ουσιαστικά μια ιστορία για την επιστήμη έναντι της πίστης. Η υπόθεση διαδραματίζεται μεταξύ 1872 και 1874, μετά την πτώση της Δεύτερης Αυτοκρατορίας, μια περίοδος που παρείχε το ιστορικό πλαίσιο για ολόκληρο το έργο.

Ο γιατρός Πασκάλ είναι, όπως έγραψε ο συγγραφέας, «ένα από τα πιο αγαπημένα μου μυθιστορήματα», γιατί είναι ταυτόχρονα, όπως αναφέρει, «η περίληψη και το συμπέρασμα όλης μου τη δουλειάς». Ο Πασκάλ είναι ένας από τους πιο σημαντικούς χαρακτήρες όλων των μυθιστορημάτων του Ζολά. Πράγματι, είναι ο μόνος που ταυτόχρονα δεν ενδιαφέρεται και χωρίς ελάττωμα. Μέσα από αυτό το μυθιστόρημα, ο συγγραφέας μας ενημερώνει για τους δικούς του λόγους ύπαρξης.

Περίληψη υπόθεσης

Σχολιασμένο οικογενειακό δέντρο Rougon-Macquart. Αυτό το δέντρο είναι το τελευταίο που έκανε ο Ζολά. Είναι μέρος των προπαρασκευαστικών αρχείων για το μυθιστόρημα Le Docteur Pascal. Βρίσκουμε εκεί συγκεκριμένα το «άγνωστο παιδί» που πρέπει να γεννηθεί από τον Clotilde και τον Pascal μετά το θάνατο αυτού.

Ο γιος του Πιέρ και της Φελισιτέ Ρουγκόν είναι 59 ετών όταν αρχίζει η ιστορία. Ζει στην Πλασσάνς, όπου εργάζεται για τριάντα χρόνια στο πεδίο της κληρονομικότητας, εξετάζοντας, καταγράφοντας και χρονολογώντας τη δική του οικογένεια. Για κάθε μέλος της οικογένειας Ρουγκόν-Μακάρ έχει δημιουργήσει ένα αρχείο, που η μητέρα του θέλει να καταστρέψει επειδή θα μπορούσαν να εκθέσουν μελλοντικά την οικογένεια ... Η μητέρα του καταφέρνει να πείσει την Μαρτίν, υπηρέτρια του Πασκάλ, και την Κλοτίλντ, την ανιψιά που μεγαλώνει ο Πασκάλ από τότε που ήταν επτά ετών, να τη βοηθήσουν στην καταστροφή των αρχείων, στηριζόμενη στην αφοσίωση και την ανησυχία τους για τη σωτηρία της ψυχής του κυρίου τους. Ωστόσο, ο Πασκάλ εμποδίζει την πρόσβαση στο ντουλάπι που περιείχε τα έγγραφα. Επιπλέον, μαθαίνουμε στο τέλος του βιβλίου ότι η Κλοτίλντ απομακρύνθηκε από το «φυσικό» περιβάλλον της από τον γιατρό Πασκάλ, ο οποίος ήθελε να δοκιμάσει σ'αυτήν τις θεωρίες του σχετικά με την κληρονομικότητα, μεγαλώνοντάς την σε ένα περιβάλλον «καλοσύνης και αγάπης». Είναι, ως ένα βαθμό, το «αντικείμενο» του Πασκάλ, όπως λέει η ίδια στο προτελευταίο κεφάλαιο.

Το πρώτο μέρος του βιβλίου είναι η αφήγηση αυτού του σκληρού αγώνα ανάμεσα στον Πασκάλ, που αντιπροσωπεύει τον πολιτισμό και την επιστημονική πρόοδο, και τις τρεις γυναίκες, που συμβολίζουν τον σκοταδισμό, που προσπαθούν να πάρουν τα χέρια τους τα έγγραφα. Μια εντυπωσιακή σκηνή είναι εκείνη όταν μια νύχτα η Κλοτίλντ καταφέρνει, καθώς ο θείος της κοιμόταν, να κλέψει το κλειδί και να ανοίξει το ντουλάπι. Ο Πασκάλ την εμποδίζει να καταστρέψει τα έγγραφά του και αποφασίζει να της αποκαλύψει την τρομερή γενεαλογία της οικογένειάς τους: τα περισσότερα μέλη της πλήττονται από ένα τραγικό πεπρωμένο. Ο γιατρός έχει δημιουργήσει έναν ορό που ελπίζει ότι θα θεραπεύσει κληρονομικές και νευρικές παθήσεις (συμπεριλαμβανομένης της φυματίωσης) και θα βελτιώσει εάν όχι θα παρατείνει τη ζωή. Η ανιψιά του αντιμετωπίζει το έργο του Πασκάλ ως άρνηση της παντοδυναμίας του Θεού και ως περήφανη προσπάθεια να κατανοήσει το άγνωστο. Τον παροτρύνει να καταστρέψει το έργο του, αλλά αυτός αρνείται.

Λίγο αργότερα, ο Πασκάλ, εξαντλημένος από αυτόν τον αδυσώπητο αγώνα μέσα στο σπίτι του, αρρωσταίνει σοβαρά. Τον φροντίζει η Κλοτίλντ, η οποία σταδιακά απομακρύνεται από τη θρησκεία, επηρεασμένη από τον θείο της. Ο Πασκάλ θεραπεύεται τελικά και αρχίζει να αισθάνεται ένα βίαιο πάθος για την ανιψιά του. Προσπαθεί να το αποτρέψει προτείνοντάς της να παντρευτεί έναν συνάδελφο γιατρό. Αλλά αυτή απορρίπτει την ιδέα και του φανερώνει τον έρωτά της. Τη νύχτα αυτής της εξομολόγησης, ολοκλήρωσαν τη σχέση τους.

Το δεύτερο μέρος του μυθιστορήματος είναι η ιστορία αυτού του αιμομικτικού έρωτα, που χαρακτηρίζεται από απόλυτη ευτυχία αλλά και από τον πόνο του χωρισμού. Ένα χρόνο από την αρχή της σχέσης τους, ο Πασκάλ πέφτει θύμα της δόλιας χρεοκοπίας του δικηγόρου και διαχειριστή των χρημάτων του. Σταδιακά βρίσκεται σε μεγάλη φτώχεια και αποφασίζει να χωρίσει από τον Κλοτίλντ. Πιέστηκε σ'αυτό ιδιαίτερα από τη μητέρα του, η οποία αφενός ανησυχούσε για το σκάνδαλο και αφετέρου σκεφτόταν ακόμη την καταστροφή των εγγράφων του. Έτσι, έστειλαν την Κλοτίλντ στο Παρίσι, στον άρρωστο αδελφό της Μαξίμ. Ο Πασκάλ πεθαίνει μέσα στη θλίψη δύο μήνες αργότερα. Πριν πεθάνει, μαθαίνει ότι η Κλοτίλντ είναι έγκυος και την καλεί αλλά αυτή φτάνει δύο ώρες μετά το θάνατό του. Και κυρίως, δεν μπόρεσε να αποτρέψει την καταστροφή των εγγράφων του γιατρού, που κάηκαν από την μητέρα του και την υπηρέτρια. Μόνο το οικογενειακό δέντρο που δημιούργησε ο γιατρός σώθηκε από την καταστροφή (εκδόθηκε από τον Ζολά ως παράρτημα του μυθιστορήματος).

Το μυθιστόρημα τελειώνει με τη γέννηση του παιδιού του Πασκάλ και της Κλοτίλντ και την ελπίδα για τη ζωή και το μέλλον της οικογένειας.

Ελληνικές μεταφράσεις

• Ο γιατρός Πασκάλ, μτφ. Δημήτρης Κωστελένος (εκδ. "Ζουμπουλάκης - Βιβλιοθήκη για όλους", 1980)

19ος αιώνας

1800-1815 - Η πρώτη αυτοκρατορία

• 1800 - Δημιουργήθηκε η Τράπεζα της Γαλλίας. - Ο Ναπολέων αναδιοργανώνει την πόλη σε δώδεκα διαμερίσματα, καθένας με δήμαρχο με μικρή δύναμη, κάτω από δύο Νομάρχες, έναν για την αστυνομία και έναν για τη διοίκηση της πόλης, και οι δύο διορίζονται από αυτόν.-Ο Ναπολέοντας εγκαθίσταται στο παλάτι του Κεραμεικού.

Στέψη του Ναπολέοντα, αυτοκράτορα των Γάλλων, στον καθεδρικό ναό της Παναγίας των Παρισίων (2 Δεκεμβρίου 1804)

• 1801 - Πληθυσμός: 548.000 - 12 Μαρτίου - Ο Ναπολέων διατάζει τη δημιουργία τριών νέων νεκροταφείων έξω από την πόλη. Μονμάρτρη προς τα βόρεια. Père-Lachaise στα ανατολικά και Montparnasse στα νότια. [108] - Ο Ναπολέων διατάζει την κατασκευή τριών νέων γεφυρών: Pont d'Austerlitz, Pont Saint-Louis και Pont des Arts.- Ανοίγει το Passage des Panoramas (εμπορική στοά).
• 1802 - Ο Ναπολέων διατάζει την κατασκευή ενός καναλιού από τον ποταμό Ourcq για να φέρει φρέσκο ​​πόσιμο νερό στο Παρίσι. -Ο Ναπολέοντα ιδρύει μια επιτροπή δημόσιας υγείας, για τη βελτίωση της υγιεινής της πόλης. [93]

* Γκαλερί του Palais-Royal το 1800

• 1803 - Ο Robert Fulton δείχνει το πρώτο ατμόπλοιο στον Σηκουάνα. -24 Σεπτεμβρίου - Το Pont des Arts, η πρώτη σιδερένια γέφυρα στο Παρίσι, ανοίγει στο κοινό. Οι πεζοί πληρώνουν πέντε σεντ για μια διέλευση.
• 1804 - 2 Δεκεμβρίου - Ο Ναπολέων Α στέφεται αυτοκράτορας των Γάλλων στον καθεδρικό ναό της Παναγίας των Παρισίων.-Πρώτα βραβεία της Λεγεώνας της Τιμής στους Invalides. Το πρώην hôtel de Salm γίνεται το Palais de la Légion d'honneur.-Ανοίγει το εστιατόριο Le Rocher de Cancale.
• 1805 - Ο Ναπολέων διατάσσει ένα νέο σύστημα αριθμών σπιτιών, ξεκινώντας από το Σηκουάνα, με ζυγά αριθμούς στη δεξιά πλευρά του δρόμου και περίεργους αριθμούς στα αριστερά.
• 1806 - Διάταγμα που διατάζει την κατασκευή δεκατεσσάρων νέων σιντριβανιών, συμπεριλαμβανομένου του Fontaine du Palmier στο Place du Châtelet, για παροχή πόσιμου νερού. - Κατασκευάζεται η Αψίδα του Θριάμβου του Καρουζέλ, στην πλατεία Place du Carrousel, ανάμεσα στο παλάτι του Κεραμεικού και το Λούβρο. - Εντολή για την κατασκευή της Αψίδας του Θριάμβου. Εγκαινιάστηκε στις 29 Ιουλίου 1836, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Λουδοβίκου-Φιλίππου. - Έναρξη κατασκευής της γέφυρας του Αούστερλιτς.- Διάταγμα με το οποίο διατάσσεται η δημιουργία ενός «Ναού της Δόξας» αφιερωμένου στους στρατιώτες των στρατών του Ναπολέοντα στην τοποθεσία της ημιτελούς εκκλησίας της Μαντλέν.
• 1807-Πληθυσμός: 580.000 [107] - Εγκαινιάστηκε η γέφυρα της Ιένας και το Théâtre des Variétés ανοίγει. - Διάταγμα για την κατασκευή rue Soufflot στην αριστερή όχθη, στον άξονα του Πάνθεον. - Διάταγμα για μείωση του αριθμού των θεάτρων στο Παρίσι σε οκτώ. η Όπερα, η Όπερα-Κόμικ, το Θέατρο-Φραντσάις, το Θέατρο ντε Λιμπέρρατσε (Οδησσός) · Vaudeville, Variétés, Ambigu, Gaîté. Οι Όπερες Italien, Cirque Olympique και Théâtre de Porte-Saint-Martin προστέθηκαν αργότερα. [112]

• 1808 - Ολοκλήρωση του καναλιού Ourcq, φέρνοντας φρέσκο ​​πόσιμο νερό 107 χιλιόμετρα στο Παρίσι. - Πρώτη πέτρα τοποθετημένη στο σιντριβάνι του ελέφαντα στην Place de la Bastille. Ολοκληρώθηκε μόνο μια έκδοση πλήρους μεγέθους από ξύλο και γύψο.
• 1809-16 Αυγούστου - Άνοιγμα της αγοράς λουλουδιών στο quai Desaix (τώρα quai de Corse).
• 1810 - Για σκοπούς λογοκρισίας, ο αριθμός των τυπογραφείων στο Παρίσι περιορίζεται σε πενήντα.2 Απριλίου - Θρησκευτική τελετή του γάμου του Ναπολέοντα με τη δεύτερη σύζυγό του, τη Μαρία-Λουίζα της Αυστρίας, στο σαλόνι του Λούβρου.4 Απριλίου - πρώτη πέτρα για το Παλάτι του Υπουργείου Εξωτερικών στο quai d'Orsay. Ολοκληρώθηκε το 1838.15 Αυγούστου - Ολοκλήρωση της στήλης Place Vendôme, φτιαγμένη από 1200 καταγεγραμμένα ρωσικά και αυστριακά κανόνια - Ανακαινίζονται οι Κατακόμβες του Παρισιού.
• 1811 - Πληθυσμός: 624.000 [107] - 20 Μαρτίου - Γέννηση του Ναπολέοντα Β΄, βασιλιά της Ρώμης, γιου του Ναπολέοντα Α' και της αυτοκράτειρας Μαρί-Λουίζα, στο Tuileries. - διοργανώθηκε το πρώτο τάγμα πυροσβεστών του Παρισιού. [110]- Ο ρωσικός στρατός εισέρχεται στο Παρίσι στις 31 Μαρτίου 1814
• 1812Το Sûreté, το ερευνητικό γραφείο της αστυνομίας του Παρισιού, που ιδρύθηκε από τον Eugène François Vidocq. - Το νερό από τις βρύσες του Παρισιού παρέχεται δωρεάν.

1814 -30 Μαρτίου - Η μάχη του Παρισιού. Η πόλη υπερασπίζεται ο Ωγκύστ ντε Μαρμόν και ο Εντουάρ Μορτιέ και παραδόθηκε στις 2 Μαρτίου στις 31 Μαρτίου.

31 Μαρτίου - Ο Τσάρος Αλέξανδρος Α' της Ρωσίας και ο Βασιλιάς Γουίλιαμ Α της Πρωσίας μπαίνουν στο Παρίσι, επικεφαλής των στρατών τους. [113]

6 Απριλίου - Απαγωγή του Ναπολέοντα Η Γαλλική Γερουσία απευθύνει έκκληση στον βασιλιά Louis XVIII να πάρει το στέμμα.

3 Μαΐου - Ο Louis XVIII μπαίνει στο Παρίσι, που καταλαμβάνεται από τους συμμαχικούς στρατούς.

1815

19 Μαρτίου - Ο Louis XVIII φεύγει από το Παρίσι τα μεσάνυχτα και ο Ναπολέων επιστρέφει στις 20, την αρχή των εκατό ημερών.

Μετά τη μάχη του Βατερλώ, το Παρίσι καταλαμβάνεται και πάλι, αυτή τη φορά από τον έβδομο συνασπισμό.

Το Hôtel Meurice ανοίγει για επιχειρήσεις.