Χρήστης:Horizons14/πρόχειρο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
{{Πληροφορίες προσώπου}}
Η '''Ιζαμπέλ ντε Σαριέρ''' ([[Γαλλική γλώσσα|Γαλλικά]]: Isabelle de Charrière) (20 Οκτωβρίου 1740 - 27 Δεκεμβρίου 1805), γνωστή ως Μπελ βαν Ζέιλεν στην [[Ολλανδία]], πλήρες όνομα Ιζαμπέλα Ανιέτα Ελίζαμπεθ βαν Τυλ βαν Σέρουσκερκεν, ήταν Ολλανδή και Ελβετή συγγραφέας της εποχής του [[Διαφωτισμός|Διαφωτισμού]] που έζησε το τελευταίο μισό της ζωής της στο Κολομπιέ, στην Ελβετία.

Είναι γνωστή για τα γράμματα και τα μυθιστορήματά της, αν και έγραψε επίσης φυλλάδια, μουσική και έργα. Έδειξε έντονο ενδιαφέρον για την κοινωνία και την πολιτική της εποχής της, και το έργο της γύρω από την εποχή της [[Γαλλική Επανάσταση|Γαλλικής Επανάστασης]] θεωρείται ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

== Βιογραφία ==
[[Αρχείο:Belle van Zuylen, attributed to Guillaume de Spinny.jpg|αριστερά|μικρογραφία|321x321εσ]]
[[Αρχείο:Zuylen.jpg|μικρογραφία|250x250εσ|Το κάστρο Ζέιλεν]]
Η Ιζαμπέλ βαν Τυλ βαν Σέρουσκερκεν γεννήθηκε στο κάστρο Ζέιλεν στο Ζέιλεν κοντά στην [[Ουτρέχτη (πόλη)|Ουτρέχτη]] στις [[Ολλανδία|Κάτω Χώρες]], σε μια οικογένεια της ολλανδικής υψηλής αριστοκρατίας. Είχε υψηλή νοημοσύνη, μεγάλη πνευματική περιέργεια και μη συμβατικές ιδέες και πολύ νωρίς αποκάλυψε την ιδιοσυγκρασία του συγγραφέα. Τον χειμώνα η οικογένεια ζούσε στο σπίτι τους στην Ουτρέχτη. Οι γονείς της συμφώνησαν να θέσουν στη διάθεσή της δασκάλους, έτσι της παρείχαν μια πολύ ευρύτερη εκπαίδευση από τη συνηθισμένη για τα κορίτσια εκείνη την εποχή. Χάρη στις φιλελεύθερες απόψεις των γονέων της, της επετράπη επίσης να μελετήσει θέματα όπως τα μαθηματικά, η φυσική και οι γλώσσες: Λατινικά, Ιταλικά, Γερμανικά και Αγγλικά. Διάβασε τους κλασικούς συγγραφείς στα γαλλικά, τη γλώσσα των ευγενών της Ευρώπης του 18ου αιώνα, γλώσσα την οποία χρησιμοποίησε στα γραπτά της.

Παντρεύτηκε, σε ηλικία 30 ετών, τον πρώην δάσκαλο του αδελφού της, τον Σαρλ-Εμμανυέλ ντε Σαριέρ, γεννημένο στο Κολομπιέ και ξεκίνησε τη συγγραφή από το 1784, παράγοντας άφθονη αλληλογραφία, κείμενα, παραμύθια, μυθιστορήματα, τα πιο αξιοσημείωτα από τα οποία είναι οι ''Γράμματα από το Νεσατέλ'' (1784), ''Γράμματα της κυρίας Χένλεϊ'' που δημοσιεύθηκε από μια φίλη της (1784), ''Γράμματα από τη Λωζάνη'' (1785), ''Καλίστ'' (1787) και ''Τρεις γυναίκες'' (1796), θεατρικά έργα, πολιτικά κείμενα και όπερες (λιμπρέτο και ίσως μουσική).

Αντανακλώντας την πολιτική και κοινωνική της θέση, η παραγωγή των επαναστατικών χρόνων, κατά τη διάρκεια των οποίων αρκετοί Γάλλοι αριστοκράτες κατέφυγαν στο κάστρο της στο [[Νεσατέλ]], είναι ιδιαίτερα πλούσια και ποικίλη.

Διατήρησε μια άφθονη αλληλογραφία με πολλούς σημαντικούς ανθρώπους των γραμμάτων της εποχής της που παρουσιάζουν μεταξύ άλλων τις ιδέες της σχετικά με την εκπαίδευση των γυναικών.

Ο αστεροειδής (9604) Bellevanzuylen είναι αφιερωμένος στην μελλοντική Isabelle de Charrière του Belle van Zuylen. Ανακαλύφθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 1991 στο Παρατηρητήριο της Haute-Provence από τον Eric Walter Elst.

== Έργο ==
Η Ιζαμπέλ ντε Σαριέρ έγραψε μυθιστορήματα, φυλλάδια και έργα και συνέθεσε μουσική. Η πιο παραγωγική περίοδος ήταν κατά τη διάρκεια της διαμονής της στο Κολομπιέ. Τα θέματα περιελάμβαναν τις θρησκευτικές αμφιβολίες της, την αριστοκρατία και την ανατροφή των γυναικών.

Το πρώτο της μυθιστόρημα, το ''Ο Ευγενής'', το δημοσίευσε το 1763, σε ηλικία είκοσι δύο ετών. Ήταν μια σάτιρα κατά των ευγενών και των προκαταλήψεων του κοινωνικού της υποβάθρου και παρόλο που δημοσιεύτηκε ανώνυμα, σύντομα ανακαλύφθηκε η ταυτότητά της και οι γονείς της απέσυραν το έργο από την κυκλοφορία. Στη συνέχεια, έγραψε ένα πορτρέτο της για τους φίλους της: Πορτρέτο της Mll de Z., sous le nom de Zélide, fait par elle-même. 1762. Το 1784 δημοσίευσε δύο έργα μυθοπλασίας, το Lettres neuchâteloises και το Lettres de Mistriss Henley publiées par son amie. Και τα δύο ήταν επιστολικά μυθιστορήματα, μια μορφή που συνέχισε να της αρέσει. Το 1788, δημοσίευσε τα πρώτα φυλλάδια για την πολιτική κατάσταση στις Κάτω Χώρες, στη Γαλλία και στην Ελβετία.

Ως θαυμάστρια του φιλόσοφου [[Ζαν-Ζακ Ρουσσώ]], βοήθησε στη μεταθανάτια έκδοση του έργου του, ''Εξομολογήσεις'', το 1789. Έγραψε επίσης τα δικά της κείμενα για τον Ρουσσώ περίπου αυτήν την περίοδο.

Η Γαλλική Επανάσταση προκάλεσε έναν αριθμό ευγενών να φύγουν στο Neuchâtel και η Mme de Charrière έκαναν φιλία με κάποια από αυτά. Αλλά δημοσίευσε επίσης έργα που επέκριναν τη συμπεριφορά των αριστοκρατών προσφύγων, οι περισσότεροι από τους οποίους ένιωθε ότι δεν είχαν μάθει τίποτα από την Επανάσταση.

Έγραψε ή τουλάχιστον σχεδίασε λέξεις και μουσική για πολλά μουσικά έργα, αλλά κανένα δεν επιβιώνει πέρα ​​από αποσπάσματα. Έστειλε ένα λιμπρέτο του Les Phéniciennes στον [[Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ|Μότσαρτ]], ελπίζοντας ότι θα το έβαζε, αλλά δεν είναι γνωστή καμία απάντηση. Όλα τα μουσικά της έργα περιλαμβάνονται στον τόμο 10 των έργων της resuvres. Σε αυτά περιλαμβάνονται έξι minuets για string quartet, εννέα σονάτες πιάνου και δέκα airs και ρομαντικές στιγμές. [1] [5]Έχει επίσης συνθέσει κομμάτια μουσικής για harpsichord ή pianoforte, καθώς και κομμάτια για έγχορδα και κομμάτια για φωνή

== Παραπομπές ==


{{Βιβλίο
{{Βιβλίο
| πρωτότυπο_όνομα_βιβλίου = Thérèse Raquin
| πρωτότυπο_όνομα_βιβλίου = Le Docteur Pascal
| όνομα_ελληνικής_μετάφρασης = Τερέζ Ρακέν
| όνομα_ελληνικής_μετάφρασης = Ο γιατρός Πασκάλ
| εικόνα = [[Αρχείο:Raquin.jpg|200px]]
| εικόνα = [[Αρχείο:ZolaDoctorPascal.jpg|200px]]
| λεζάντα =
| λεζάντα =
| συγγραφέας = [[Εμίλ Ζολά]]
| συγγραφέας = [[Εμίλ Ζολά]]
Γραμμή 43: Γραμμή 11:
| χώρα_προέλευσης = [[Γαλλία]]
| χώρα_προέλευσης = [[Γαλλία]]
| γλώσσα = [[γαλλική γλώσσα|γαλλικά]]
| γλώσσα = [[γαλλική γλώσσα|γαλλικά]]
| πρώτη_έκδοση = [[1867]]
| πρώτη_έκδοση = [[1893]]
| προηγούμενο_βιβλίο_σειράς =
| προηγούμενο_βιβλίο_σειράς =
| επόμενο_βιβλίο_σειράς =
| επόμενο_βιβλίο_σειράς =
Γραμμή 51: Γραμμή 19:
| πρώτη_έκδοση_μετάφρασης =
| πρώτη_έκδοση_μετάφρασης =
}}
}}
'''Ο γιατρός Πασκάλ''' (Γαλλικά: ''Le Docteur Pascal)'' είναι μυθιστόρημα του Émile Zola που δημοσιεύθηκε το 1893, τον εικοστό και τελευταίο τόμο στη σειρά Les Rougon-Macquart. Η πλοκή πραγματοποιείται μεταξύ 1872 και 1874, με άλλα λόγια μετά την πτώση της Δεύτερης Αυτοκρατορίας, μια περίοδος που παρείχε το ιστορικό πλαίσιο για ολόκληρο το έργο. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα ερώτημα να δώσουμε ένα συμπέρασμα στην ιστορία της οικογένειας και να αναπτύξουμε τις θεωρίες σχετικά με την κληρονομικότητα που δανείστηκε η Ζόλα από τους Γιατρούς Prosper Lucas και Bénédict Augustin Morel. Ο γιατρός Pascal είναι, από την ίδια την παραδοχή του συγγραφέα του, "ένα από τα μυθιστορήματα στα οποία νοιάζεται περισσότερο", γιατί είναι ταυτόχρονα, όπως λέει στην αφοσίωσή του, "η περίληψη και το συμπέρασμα όλη του τη δουλειά ». Ο Pascal είναι ένας από τους πιο σημαντικούς χαρακτήρες σε όλα τα μυθιστορήματα της Zola. Πράγματι, είναι ο μόνος που ταυτόχρονα δεν ενδιαφέρεται και χωρίς ελάττωμα. Μέσα από αυτό το μυθιστόρημα, ο συγγραφέας μας ενημερώνει για τους δικούς του λόγους ζωής.



== Παραπομπές ==
== Παραπομπές ==

Έκδοση από την 08:45, 21 Οκτωβρίου 2020

Ο γιατρός Πασκάλ
ΣυγγραφέαςΕμίλ Ζολά
ΤίτλοςLe Docteur Pascal
Γλώσσαγαλλικά
Μορφήμυθιστόρημα

Ο γιατρός Πασκάλ (Γαλλικά: Le Docteur Pascal) είναι μυθιστόρημα του Émile Zola που δημοσιεύθηκε το 1893, τον εικοστό και τελευταίο τόμο στη σειρά Les Rougon-Macquart. Η πλοκή πραγματοποιείται μεταξύ 1872 και 1874, με άλλα λόγια μετά την πτώση της Δεύτερης Αυτοκρατορίας, μια περίοδος που παρείχε το ιστορικό πλαίσιο για ολόκληρο το έργο. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα ερώτημα να δώσουμε ένα συμπέρασμα στην ιστορία της οικογένειας και να αναπτύξουμε τις θεωρίες σχετικά με την κληρονομικότητα που δανείστηκε η Ζόλα από τους Γιατρούς Prosper Lucas και Bénédict Augustin Morel. Ο γιατρός Pascal είναι, από την ίδια την παραδοχή του συγγραφέα του, "ένα από τα μυθιστορήματα στα οποία νοιάζεται περισσότερο", γιατί είναι ταυτόχρονα, όπως λέει στην αφοσίωσή του, "η περίληψη και το συμπέρασμα όλη του τη δουλειά ». Ο Pascal είναι ένας από τους πιο σημαντικούς χαρακτήρες σε όλα τα μυθιστορήματα της Zola. Πράγματι, είναι ο μόνος που ταυτόχρονα δεν ενδιαφέρεται και χωρίς ελάττωμα. Μέσα από αυτό το μυθιστόρημα, ο συγγραφέας μας ενημερώνει για τους δικούς του λόγους ζωής.

Παραπομπές




19ος αιώνας

1800-1815 - Η πρώτη αυτοκρατορία

  • 1800 - Δημιουργήθηκε η Τράπεζα της Γαλλίας. - Ο Ναπολέων αναδιοργανώνει την πόλη σε δώδεκα διαμερίσματα, καθένας με δήμαρχο με μικρή δύναμη, κάτω από δύο Νομάρχες, έναν για την αστυνομία και έναν για τη διοίκηση της πόλης, και οι δύο διορίζονται από αυτόν.-Ο Ναπολέοντας εγκαθίσταται στο παλάτι του Κεραμεικού.
Στέψη του Ναπολέοντα, αυτοκράτορα των Γάλλων, στον καθεδρικό ναό της Παναγίας των Παρισίων (2 Δεκεμβρίου 1804)
  • 1801 - Πληθυσμός: 548.000 - 12 Μαρτίου - Ο Ναπολέων διατάζει τη δημιουργία τριών νέων νεκροταφείων έξω από την πόλη. Μονμάρτρη προς τα βόρεια. Père-Lachaise στα ανατολικά και Montparnasse στα νότια. [108] - Ο Ναπολέων διατάζει την κατασκευή τριών νέων γεφυρών: Pont d'Austerlitz, Pont Saint-Louis και Pont des Arts.- Ανοίγει το Passage des Panoramas (εμπορική στοά).
  • 1802 - Ο Ναπολέων διατάζει την κατασκευή ενός καναλιού από τον ποταμό Ourcq για να φέρει φρέσκο ​​πόσιμο νερό στο Παρίσι. -Ο Ναπολέοντα ιδρύει μια επιτροπή δημόσιας υγείας, για τη βελτίωση της υγιεινής της πόλης. [93]
* Γκαλερί του Palais-Royal το 1800
  • 1803 - Ο Robert Fulton δείχνει το πρώτο ατμόπλοιο στον Σηκουάνα. -24 Σεπτεμβρίου - Το Pont des Arts, η πρώτη σιδερένια γέφυρα στο Παρίσι, ανοίγει στο κοινό. Οι πεζοί πληρώνουν πέντε σεντ για μια διέλευση.
  • 1804 - 2 Δεκεμβρίου - Ο Ναπολέων Α στέφεται αυτοκράτορας των Γάλλων στον καθεδρικό ναό της Παναγίας των Παρισίων.-Πρώτα βραβεία της Λεγεώνας της Τιμής στους Invalides. Το πρώην hôtel de Salm γίνεται το Palais de la Légion d'honneur.-Ανοίγει το εστιατόριο Le Rocher de Cancale.
  • 1805 - Ο Ναπολέων διατάσσει ένα νέο σύστημα αριθμών σπιτιών, ξεκινώντας από το Σηκουάνα, με ζυγά αριθμούς στη δεξιά πλευρά του δρόμου και περίεργους αριθμούς στα αριστερά.
  • 1806 - Διάταγμα που διατάζει την κατασκευή δεκατεσσάρων νέων σιντριβανιών, συμπεριλαμβανομένου του Fontaine du Palmier στο Place du Châtelet, για παροχή πόσιμου νερού. - Κατασκευάζεται η Αψίδα του Θριάμβου του Καρουζέλ, στην πλατεία Place du Carrousel, ανάμεσα στο παλάτι του Κεραμεικού και το Λούβρο. - Εντολή για την κατασκευή της Αψίδας του Θριάμβου. Εγκαινιάστηκε στις 29 Ιουλίου 1836, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Λουδοβίκου-Φιλίππου. - Έναρξη κατασκευής της γέφυρας του Αούστερλιτς.- Διάταγμα με το οποίο διατάσσεται η δημιουργία ενός «Ναού της Δόξας» αφιερωμένου στους στρατιώτες των στρατών του Ναπολέοντα στην τοποθεσία της ημιτελούς εκκλησίας της Μαντλέν.
  • 1807-Πληθυσμός: 580.000 [107] - Εγκαινιάστηκε η γέφυρα της Ιένας και το Théâtre des Variétés ανοίγει. - Διάταγμα για την κατασκευή rue Soufflot στην αριστερή όχθη, στον άξονα του Πάνθεον. - Διάταγμα για μείωση του αριθμού των θεάτρων στο Παρίσι σε οκτώ. η Όπερα, η Όπερα-Κόμικ, το Θέατρο-Φραντσάις, το Θέατρο ντε Λιμπέρρατσε (Οδησσός) · Vaudeville, Variétés, Ambigu, Gaîté. Οι Όπερες Italien, Cirque Olympique και Théâtre de Porte-Saint-Martin προστέθηκαν αργότερα. [112]
  • 1808 - Ολοκλήρωση του καναλιού Ourcq, φέρνοντας φρέσκο ​​πόσιμο νερό 107 χιλιόμετρα στο Παρίσι. - Πρώτη πέτρα τοποθετημένη στο σιντριβάνι του ελέφαντα στην Place de la Bastille. Ολοκληρώθηκε μόνο μια έκδοση πλήρους μεγέθους από ξύλο και γύψο.
  • 1809-16 Αυγούστου - Άνοιγμα της αγοράς λουλουδιών στο quai Desaix (τώρα quai de Corse).
  • 1810 - Για σκοπούς λογοκρισίας, ο αριθμός των τυπογραφείων στο Παρίσι περιορίζεται σε πενήντα.2 Απριλίου - Θρησκευτική τελετή του γάμου του Ναπολέοντα με τη δεύτερη σύζυγό του, τη Μαρία-Λουίζα της Αυστρίας, στο σαλόνι του Λούβρου.4 Απριλίου - πρώτη πέτρα για το Παλάτι του Υπουργείου Εξωτερικών στο quai d'Orsay. Ολοκληρώθηκε το 1838.15 Αυγούστου - Ολοκλήρωση της στήλης Place Vendôme, φτιαγμένη από 1200 καταγεγραμμένα ρωσικά και αυστριακά κανόνια - Ανακαινίζονται οι Κατακόμβες του Παρισιού.
  • 1811 - Πληθυσμός: 624.000 [107] - 20 Μαρτίου - Γέννηση του Ναπολέοντα Β΄, βασιλιά της Ρώμης, γιου του Ναπολέοντα Α' και της αυτοκράτειρας Μαρί-Λουίζα, στο Tuileries. - διοργανώθηκε το πρώτο τάγμα πυροσβεστών του Παρισιού. [110]- Ο ρωσικός στρατός εισέρχεται στο Παρίσι στις 31 Μαρτίου 1814
  • 1812Το Sûreté, το ερευνητικό γραφείο της αστυνομίας του Παρισιού, που ιδρύθηκε από τον Eugène François Vidocq. - Το νερό από τις βρύσες του Παρισιού παρέχεται δωρεάν.

1814 -30 Μαρτίου - Η μάχη του Παρισιού. Η πόλη υπερασπίζεται ο Ωγκύστ ντε Μαρμόν και ο Εντουάρ Μορτιέ και παραδόθηκε στις 2 Μαρτίου στις 31 Μαρτίου.

31 Μαρτίου - Ο Τσάρος Αλέξανδρος Α' της Ρωσίας και ο Βασιλιάς Γουίλιαμ Α της Πρωσίας μπαίνουν στο Παρίσι, επικεφαλής των στρατών τους. [113]

6 Απριλίου - Απαγωγή του Ναπολέοντα Η Γαλλική Γερουσία απευθύνει έκκληση στον βασιλιά Louis XVIII να πάρει το στέμμα.

3 Μαΐου - Ο Louis XVIII μπαίνει στο Παρίσι, που καταλαμβάνεται από τους συμμαχικούς στρατούς.

1815

19 Μαρτίου - Ο Louis XVIII φεύγει από το Παρίσι τα μεσάνυχτα και ο Ναπολέων επιστρέφει στις 20, την αρχή των εκατό ημερών.

Μετά τη μάχη του Βατερλώ, το Παρίσι καταλαμβάνεται και πάλι, αυτή τη φορά από τον έβδομο συνασπισμό.

Το Hôtel Meurice ανοίγει για επιχειρήσεις.

1815–1830 - Η Παλινόρθωση των Βουρβόνων