Χρήστης:Horizons14/πρόχειρο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτα: επεξεργασία κώδικα 2017 |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
| Γραμμή 20: | Γραμμή 20: | ||
}} |
}} |
||
'''Το αμάρτημα του αββά Μουρέ''' (Γαλλικά: ''La Faute de l'abbé Mouret)'' είναι ένα μυθιστόρημα του |
'''Το αμάρτημα του αββά Μουρέ''' (Γαλλικά: ''La Faute de l'abbé Mouret)'' είναι ένα μυθιστόρημα του Εμίλ Ζολά που δημοσιεύθηκε το 1875, ο πέμπτος τόμος στον εικοσάτομο μυθιστορηματικό κύκλο [[Οι Ρουγκόν-Μακάρ|''Οι Ρουγκόν-Μακάρ'']]. Ακολουθώντας την ''Κατάκτηση της Πλασσάνς'', είναι το δεύτερο βιβλίο της σειράς που ασχολείται με τον Καθολικισμό. Το θέμα είναι η ζωή ενός ιερέα διχασμένου μεταξύ της θρησκευτικής του κλίσης και της αγάπης μιας γυναίκας.<ref>{{Cite web|url=https://www.les-rougon-macquart.fr/la-faute-de-l-abbe-mouret.html|title=les-rougon-macquart.fr/la-faute-de-l-abbe-mouret|last=.|first=|ημερομηνία=|website=|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=}}</ref> |
||
== Η υπόθεση == |
== Η υπόθεση == |
||
[[Αρχείο:Le Paradou (naar Emile Zola), Édouard Joseph Dantan, 1883, Koninklijk Museum voor Schone Kunsten Gent, 1924-AB.jpg|μικρογραφία|350x350εσ|Το Παραντού, Εντουάρ-Ζοζέφ Νταντάν, 1883, Μουσείο Καλών Τεχνών στη [[Γάνδη]]]] |
|||
Ο ήρωας, Σερζ Μουρέ, είναι ο γιος του Φρανσουά και της Μαρτ Μουρέ, κύριων χαρακτήρων του προηγούμενου μυθιστορήματος ''Η κατάκτηση της Πλασσάνς''. Καθορισμένος ιερέας σε ηλικία είκοσι πέντε ετών, επέλεξε να ασκήσει τη διακονία του στο μικρό χωριό Artauds, λίγα χιλιόμετρα από την Πλασσάνς, τη γενέτειρά του (που αντιστοιχεί στα μυθιστορήματα του Zola στο Aix-en-Provence) . Εκεί, ένιωσε ότι το κάλεσμα των αισθήσεων ανέβηκε μέσα του, ένα τηλεφώνημα που μέχρι στιγμής καταπιέστηκε από την εκπαίδευση και την εκπαίδευσή του στο σχολείο. Αυτός ο ενθουσιασμός τροφοδοτείται από την επαφή με τους αγρότες, κοντά στη φύση, και τις κόρες τους με αρκετά ελεύθερα έθιμα. Αυτή η δύναμη μεταμορφώνεται σε μυστικιστική αγάπη για την Παναγία, συνοδευόμενη από εκστάσεις και νευρώσεις που καταλήγουν να τον κάνουν σοβαρά άρρωστο. Στα πρόθυρα του θανάτου, τον αναθέτει ο θείος του, ο γιατρός Pascal (Le Doctor Pascal), σε έναν άθεο που ονομάζεται Jeanbernat και την ανιψιά του Albine, που ζουν σε μια εγκαταλελειμμένη ιδιοκτησία που ονομάζεται Le Paradou. |
|||
Η πλοκή επικεντρώνεται στον νευρωτικό νεαρό ιερέα Σερζ Μουρέ, που είναι ο γιος του Φρανσουά και της Μαρτ Μουρέ, κύριων χαρακτήρων του προηγούμενου μυθιστορήματος ''Η κατάκτηση της Πλασσάνς''. Έγινε κληρικός σε ηλικία είκοσι πέντε ετών και επέλεξε να ασκήσει τη διακονία του σε ένα μικρό χωριό, λίγα χιλιόμετρα από την Πλασσάνς, τη γενέτειρά του (που αντιστοιχεί στα μυθιστορήματα του Ζολά στο [[Αιξ-αν-Προβάνς]]). Οι χωρικοί δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον για τη θρησκεία και ο Σερζ απεικονίζεται δίνοντας ενθουσιώδεις λειτουργίες στην εντελώς κενή, σχεδόν εγκαταλελειμμένη εκκλησία του. Ο Σερζ όχι μόνο φαίνεται ότι δεν ενοχλείται από αυτήν την κατάσταση, αλλά δείχνει να επωφελείται γιατί του δίνει χρόνο να στοχαστεί στα θρησκευτικά ζητήματα που τον απασχολούν και να βιώσει πλήρως την ένταση της πίστης του. |
|||
Εκεί, ένιωσε το κάλεσμα των αισθήσεων, αίσθημα καταπιεσμένο μέχρι τότε από την εκπαίδευση και τη μαθητεία του στην εκκλησιαστική σχολή. Αυτή η ορμή τροφοδοτήθηκε περισσότερο από την επαφή του με τους αγρότες, κοντά στη φύση, και τις κόρες τους που είχαν αρκετά ελεύθερη συμπεριφορά. Αυτή η δύναμη μεταμορφώθηκε σε μυστικιστική αγάπη για την Παναγία, συνοδευόμενη από εκστάσεις και νευρώσεις που κατέληξαν να τον αρρωστήσουν σοβαρά. |
|||
Στο Paradou, ο Albine μαθαίνει σιγά-σιγά τη ζωή από τον Father Mouret (ο οποίος αναφέρεται μόνο με το όνομά του, Serge, στο Βιβλίο II). Σε έναν τέτοιο γήινο παράδεισο με πλούσια βλάστηση, ζουν σαν τον Αδάμ και την Εύα και ανακαλύπτουν σταδιακά την αγάπη, η οποία τελικά γίνεται σαρκική. Ο Serge βρήκε την ισορροπία του. Αλλά θα διωχθεί βάναυσα από αυτόν τον παράδεισο από τον αδελφό Αρχυνία, ο οποίος του θυμίζει τα ιερατικά του καθήκοντα και τον αναγκάζει να φύγει από τον Άλμπιν. Ο πατέρας Μουρέτ επέστρεψε στην ενορία του και τότε όλη η επιθυμία του εξαφανίστηκε. Η Albine αυτοκτονεί όταν βλέπει ότι τίποτα δεν μπορεί να φέρει τον εραστή της πίσω. |
|||
Τελικά μετά από μια πλήρη νευρική κατάρρευση πέφτει σχεδόν σε κώμα, οπότε ο μακρινός συγγενής του, ο μη συμβατικός γιατρός Πασκάλ Ρουγκόν (ο κεντρικός χαρακτήρας του τελευταίου μυθιστορήματος της σειράς, το ''[[Ο Γιατρός Πασκάλ|Ο γιατρός Πασκάλ]]'' του 1893), τον αναθέτει στη φροντίδα του Ζανμπερνά και της ανιψιάς του Αλμπίν, που ζούσαν σε ένα εγκαταλελειμμένο κτήμα, το Παραντού. <ref>{{Cite web|url=http://blog.ac-versailles.fr/lettresdarts/index.php/post/La-faute-de-l-Abbe-Mouret%2C-le-Paradis-vu-par-Emile-ZOLA|title=blog.ac-versailles.fr/lettresdarts/index.php/post/La-faute-de-l-Abbe-Mouret-Paradis-vu-par-Emile-ZOLA|last=.|first=|ημερομηνία=|website=|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=}}</ref> |
|||
Το μυθιστόρημα στη συνέχεια παίρνει μια εντελώς νέα κατεύθυνση τόσο ως προς τον τόνο όσο και το στιλ, καθώς ο Σερζ - που πάσχει από αμνησία και απόλυτη μακροχρόνια απώλεια μνήμης, χωρίς να έχει ιδέα ποιος ή πού είναι πέρα από το όνομά του - γοητεύεται από την Αλμπίν, μια ιδιόμορφη, αθώα και εντελώς αμόρφωτη κοπέλα που μεγαλώνει σχεδόν μόνη στην απέραντη, εκτεταμένη, κατάφυτη έκταση του Παραντού. Οι δυο τους ζουν για αρκετούς μήνες σε μια ειδυλλιακή ευδαιμονία με πολλούς βιβλικούς παραλληλισμούς και ερωτεύονται βαθιά. Ωστόσο, τη στιγμή που ολοκληρώνουν τη σχέση τους, ανακαλύπτονται από τον τερατώδη πρώην επίσκοπο του Σερζ και η μνήμη του επιστρέφει. Ο Σερζ καταλαμβάνεται από ενοχές για τις απρόσμενες αμαρτίες του, βυθίζεται σε βαθύτερη θρησκευτική ένταση από ποτέ, εγκαταλείπει την Αλμπίν και επιστρέφει στην ενορία του. Όπως και σε πολλά από τα προηγούμενα έργα του Ζολά, το μυθιστόρημα καταλήγει σε μια τραγική κορύφωση με την Αλμπίν να αυτοκτονεί όταν βλέπει ότι τίποτα δεν μπορεί να φέρει τον εραστή της πίσω.<ref>{{Cite web|url=https://www.rougon-macquart.fr/les-20-romans/la-faute-de-labbe-mouret/resume-de-la-faute-de-labbe-mouret/|title=rougon-macquart.fr/les-20-romans/resume-de-la-faute-de-labbe-mouret/|last=.|first=|ημερομηνία=|website=|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=}}</ref> |
|||
== Ελληνικές μεταφράσεις == |
|||
* ''Το αμάρτημα του αββά Μουρέ,'' μτφ. [[Πέτρος Πικρός]] (Γκοβόστης, 1940) |
|||
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι == |
|||
* [http://www.litteratureaudio.com/livre-audio-gratuit-mp3/zola-emile-la-faute-de-labbe-mouret.html Page complète du livre audio gratuit] (γαλλικά) |
|||
* [https://fr.wikisource.org/wiki/La_Faute_de_l%E2%80%99abb%C3%A9_Mouret La Faute de l’abbé Mouret] (γαλλικά) |
|||
== Παραπομπές == |
== Παραπομπές == |
||
Έκδοση από την 04:51, 19 Οκτωβρίου 2020
 | |
| Συγγραφέας | Εμίλ Ζολά |
|---|---|
| Τίτλος | La Faute de l'abbé Mouret |
| Γλώσσα | γαλλικά |
| Μορφή | μυθιστόρημα |
| δεδομένα () | |
Το αμάρτημα του αββά Μουρέ (Γαλλικά: La Faute de l'abbé Mouret) είναι ένα μυθιστόρημα του Εμίλ Ζολά που δημοσιεύθηκε το 1875, ο πέμπτος τόμος στον εικοσάτομο μυθιστορηματικό κύκλο Οι Ρουγκόν-Μακάρ. Ακολουθώντας την Κατάκτηση της Πλασσάνς, είναι το δεύτερο βιβλίο της σειράς που ασχολείται με τον Καθολικισμό. Το θέμα είναι η ζωή ενός ιερέα διχασμένου μεταξύ της θρησκευτικής του κλίσης και της αγάπης μιας γυναίκας.[1]
Η υπόθεση
,_%C3%89douard_Joseph_Dantan,_1883,_Koninklijk_Museum_voor_Schone_Kunsten_Gent,_1924-AB.jpg)
Η πλοκή επικεντρώνεται στον νευρωτικό νεαρό ιερέα Σερζ Μουρέ, που είναι ο γιος του Φρανσουά και της Μαρτ Μουρέ, κύριων χαρακτήρων του προηγούμενου μυθιστορήματος Η κατάκτηση της Πλασσάνς. Έγινε κληρικός σε ηλικία είκοσι πέντε ετών και επέλεξε να ασκήσει τη διακονία του σε ένα μικρό χωριό, λίγα χιλιόμετρα από την Πλασσάνς, τη γενέτειρά του (που αντιστοιχεί στα μυθιστορήματα του Ζολά στο Αιξ-αν-Προβάνς). Οι χωρικοί δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον για τη θρησκεία και ο Σερζ απεικονίζεται δίνοντας ενθουσιώδεις λειτουργίες στην εντελώς κενή, σχεδόν εγκαταλελειμμένη εκκλησία του. Ο Σερζ όχι μόνο φαίνεται ότι δεν ενοχλείται από αυτήν την κατάσταση, αλλά δείχνει να επωφελείται γιατί του δίνει χρόνο να στοχαστεί στα θρησκευτικά ζητήματα που τον απασχολούν και να βιώσει πλήρως την ένταση της πίστης του.
Εκεί, ένιωσε το κάλεσμα των αισθήσεων, αίσθημα καταπιεσμένο μέχρι τότε από την εκπαίδευση και τη μαθητεία του στην εκκλησιαστική σχολή. Αυτή η ορμή τροφοδοτήθηκε περισσότερο από την επαφή του με τους αγρότες, κοντά στη φύση, και τις κόρες τους που είχαν αρκετά ελεύθερη συμπεριφορά. Αυτή η δύναμη μεταμορφώθηκε σε μυστικιστική αγάπη για την Παναγία, συνοδευόμενη από εκστάσεις και νευρώσεις που κατέληξαν να τον αρρωστήσουν σοβαρά.
Τελικά μετά από μια πλήρη νευρική κατάρρευση πέφτει σχεδόν σε κώμα, οπότε ο μακρινός συγγενής του, ο μη συμβατικός γιατρός Πασκάλ Ρουγκόν (ο κεντρικός χαρακτήρας του τελευταίου μυθιστορήματος της σειράς, το Ο γιατρός Πασκάλ του 1893), τον αναθέτει στη φροντίδα του Ζανμπερνά και της ανιψιάς του Αλμπίν, που ζούσαν σε ένα εγκαταλελειμμένο κτήμα, το Παραντού. [2]
Το μυθιστόρημα στη συνέχεια παίρνει μια εντελώς νέα κατεύθυνση τόσο ως προς τον τόνο όσο και το στιλ, καθώς ο Σερζ - που πάσχει από αμνησία και απόλυτη μακροχρόνια απώλεια μνήμης, χωρίς να έχει ιδέα ποιος ή πού είναι πέρα από το όνομά του - γοητεύεται από την Αλμπίν, μια ιδιόμορφη, αθώα και εντελώς αμόρφωτη κοπέλα που μεγαλώνει σχεδόν μόνη στην απέραντη, εκτεταμένη, κατάφυτη έκταση του Παραντού. Οι δυο τους ζουν για αρκετούς μήνες σε μια ειδυλλιακή ευδαιμονία με πολλούς βιβλικούς παραλληλισμούς και ερωτεύονται βαθιά. Ωστόσο, τη στιγμή που ολοκληρώνουν τη σχέση τους, ανακαλύπτονται από τον τερατώδη πρώην επίσκοπο του Σερζ και η μνήμη του επιστρέφει. Ο Σερζ καταλαμβάνεται από ενοχές για τις απρόσμενες αμαρτίες του, βυθίζεται σε βαθύτερη θρησκευτική ένταση από ποτέ, εγκαταλείπει την Αλμπίν και επιστρέφει στην ενορία του. Όπως και σε πολλά από τα προηγούμενα έργα του Ζολά, το μυθιστόρημα καταλήγει σε μια τραγική κορύφωση με την Αλμπίν να αυτοκτονεί όταν βλέπει ότι τίποτα δεν μπορεί να φέρει τον εραστή της πίσω.[3]
Ελληνικές μεταφράσεις
- Το αμάρτημα του αββά Μουρέ, μτφ. Πέτρος Πικρός (Γκοβόστης, 1940)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
- Page complète du livre audio gratuit (γαλλικά)
- La Faute de l’abbé Mouret (γαλλικά)
Παραπομπές
19ος αιώνας
1800-1815 - Η πρώτη αυτοκρατορία
- 1800 - Δημιουργήθηκε η Τράπεζα της Γαλλίας. - Ο Ναπολέων αναδιοργανώνει την πόλη σε δώδεκα διαμερίσματα, καθένας με δήμαρχο με μικρή δύναμη, κάτω από δύο Νομάρχες, έναν για την αστυνομία και έναν για τη διοίκηση της πόλης, και οι δύο διορίζονται από αυτόν.-Ο Ναπολέοντας εγκαθίσταται στο παλάτι του Κεραμεικού.
.jpg)
- 1801 - Πληθυσμός: 548.000 - 12 Μαρτίου - Ο Ναπολέων διατάζει τη δημιουργία τριών νέων νεκροταφείων έξω από την πόλη. Μονμάρτρη προς τα βόρεια. Père-Lachaise στα ανατολικά και Montparnasse στα νότια. [108] - Ο Ναπολέων διατάζει την κατασκευή τριών νέων γεφυρών: Pont d'Austerlitz, Pont Saint-Louis και Pont des Arts.- Ανοίγει το Passage des Panoramas (εμπορική στοά).
- 1802 - Ο Ναπολέων διατάζει την κατασκευή ενός καναλιού από τον ποταμό Ourcq για να φέρει φρέσκο πόσιμο νερό στο Παρίσι. -Ο Ναπολέοντα ιδρύει μια επιτροπή δημόσιας υγείας, για τη βελτίωση της υγιεινής της πόλης. [93]
- 1803 - Ο Robert Fulton δείχνει το πρώτο ατμόπλοιο στον Σηκουάνα. -24 Σεπτεμβρίου - Το Pont des Arts, η πρώτη σιδερένια γέφυρα στο Παρίσι, ανοίγει στο κοινό. Οι πεζοί πληρώνουν πέντε σεντ για μια διέλευση.
- 1804 - 2 Δεκεμβρίου - Ο Ναπολέων Α στέφεται αυτοκράτορας των Γάλλων στον καθεδρικό ναό της Παναγίας των Παρισίων.-Πρώτα βραβεία της Λεγεώνας της Τιμής στους Invalides. Το πρώην hôtel de Salm γίνεται το Palais de la Légion d'honneur.-Ανοίγει το εστιατόριο Le Rocher de Cancale.
- 1805 - Ο Ναπολέων διατάσσει ένα νέο σύστημα αριθμών σπιτιών, ξεκινώντας από το Σηκουάνα, με ζυγά αριθμούς στη δεξιά πλευρά του δρόμου και περίεργους αριθμούς στα αριστερά.
- 1806 - Διάταγμα που διατάζει την κατασκευή δεκατεσσάρων νέων σιντριβανιών, συμπεριλαμβανομένου του Fontaine du Palmier στο Place du Châtelet, για παροχή πόσιμου νερού. - Κατασκευάζεται η Αψίδα του Θριάμβου του Καρουζέλ, στην πλατεία Place du Carrousel, ανάμεσα στο παλάτι του Κεραμεικού και το Λούβρο. - Εντολή για την κατασκευή της Αψίδας του Θριάμβου. Εγκαινιάστηκε στις 29 Ιουλίου 1836, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Λουδοβίκου-Φιλίππου. - Έναρξη κατασκευής της γέφυρας του Αούστερλιτς.- Διάταγμα με το οποίο διατάσσεται η δημιουργία ενός «Ναού της Δόξας» αφιερωμένου στους στρατιώτες των στρατών του Ναπολέοντα στην τοποθεσία της ημιτελούς εκκλησίας της Μαντλέν.
- 1807-Πληθυσμός: 580.000 [107] - Εγκαινιάστηκε η γέφυρα της Ιένας και το Théâtre des Variétés ανοίγει. - Διάταγμα για την κατασκευή rue Soufflot στην αριστερή όχθη, στον άξονα του Πάνθεον. - Διάταγμα για μείωση του αριθμού των θεάτρων στο Παρίσι σε οκτώ. η Όπερα, η Όπερα-Κόμικ, το Θέατρο-Φραντσάις, το Θέατρο ντε Λιμπέρρατσε (Οδησσός) · Vaudeville, Variétés, Ambigu, Gaîté. Οι Όπερες Italien, Cirque Olympique και Théâtre de Porte-Saint-Martin προστέθηκαν αργότερα. [112]
- 1808 - Ολοκλήρωση του καναλιού Ourcq, φέρνοντας φρέσκο πόσιμο νερό 107 χιλιόμετρα στο Παρίσι. - Πρώτη πέτρα τοποθετημένη στο σιντριβάνι του ελέφαντα στην Place de la Bastille. Ολοκληρώθηκε μόνο μια έκδοση πλήρους μεγέθους από ξύλο και γύψο.
- 1809-16 Αυγούστου - Άνοιγμα της αγοράς λουλουδιών στο quai Desaix (τώρα quai de Corse).
- 1810 - Για σκοπούς λογοκρισίας, ο αριθμός των τυπογραφείων στο Παρίσι περιορίζεται σε πενήντα.2 Απριλίου - Θρησκευτική τελετή του γάμου του Ναπολέοντα με τη δεύτερη σύζυγό του, τη Μαρία-Λουίζα της Αυστρίας, στο σαλόνι του Λούβρου.4 Απριλίου - πρώτη πέτρα για το Παλάτι του Υπουργείου Εξωτερικών στο quai d'Orsay. Ολοκληρώθηκε το 1838.15 Αυγούστου - Ολοκλήρωση της στήλης Place Vendôme, φτιαγμένη από 1200 καταγεγραμμένα ρωσικά και αυστριακά κανόνια - Ανακαινίζονται οι Κατακόμβες του Παρισιού.
- 1811 - Πληθυσμός: 624.000 [107] - 20 Μαρτίου - Γέννηση του Ναπολέοντα Β΄, βασιλιά της Ρώμης, γιου του Ναπολέοντα Α' και της αυτοκράτειρας Μαρί-Λουίζα, στο Tuileries. - διοργανώθηκε το πρώτο τάγμα πυροσβεστών του Παρισιού. [110]- Ο ρωσικός στρατός εισέρχεται στο Παρίσι στις 31 Μαρτίου 1814
- 1812Το Sûreté, το ερευνητικό γραφείο της αστυνομίας του Παρισιού, που ιδρύθηκε από τον Eugène François Vidocq. - Το νερό από τις βρύσες του Παρισιού παρέχεται δωρεάν.
1814 -30 Μαρτίου - Η μάχη του Παρισιού. Η πόλη υπερασπίζεται ο Ωγκύστ ντε Μαρμόν και ο Εντουάρ Μορτιέ και παραδόθηκε στις 2 Μαρτίου στις 31 Μαρτίου.
31 Μαρτίου - Ο Τσάρος Αλέξανδρος Α' της Ρωσίας και ο Βασιλιάς Γουίλιαμ Α της Πρωσίας μπαίνουν στο Παρίσι, επικεφαλής των στρατών τους. [113]
6 Απριλίου - Απαγωγή του Ναπολέοντα Η Γαλλική Γερουσία απευθύνει έκκληση στον βασιλιά Louis XVIII να πάρει το στέμμα.
3 Μαΐου - Ο Louis XVIII μπαίνει στο Παρίσι, που καταλαμβάνεται από τους συμμαχικούς στρατούς.
1815
19 Μαρτίου - Ο Louis XVIII φεύγει από το Παρίσι τα μεσάνυχτα και ο Ναπολέων επιστρέφει στις 20, την αρχή των εκατό ημερών.
Μετά τη μάχη του Βατερλώ, το Παρίσι καταλαμβάνεται και πάλι, αυτή τη φορά από τον έβδομο συνασπισμό.
Το Hôtel Meurice ανοίγει για επιχειρήσεις.