Στυλιανός Χούτας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Διάσωση 1 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0 |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 6: | Γραμμή 6: | ||
==Αντιστασιακή Δράση== |
==Αντιστασιακή Δράση== |
||
Κατά την περίοδο της Γερμανοϊταλικής Κατοχής συγκρότησε την τοπική αντιστασιακή οργάνωση ''Ελλάς-Ελευθερία''(ΕΕ) που αργότερα επονομάστηκε σε ''Ανεξάρτητη Εθνική Οργάνωση Βάλτου''(ΑΕΟΒ). Συνελήφθη από τις Ιταλικές αρχές της [[Αμφιλοχία | Αμφιλοχίας]] στις 18 Απριλίου 1942 όπου μετά από μικρό χρονικό διάστημα αφέθηκε ελεύθερος. Ενώθηκε με τον [[ΕΔΕΣ]] την 27η Αυγούστου 1942 που πήραν την ονομασία «[[Εθνικές Ομάδες Ελλήνων Ανταρτών|Εθνικαί Ομάδες Ελλήνων Ανταρτών]] – ΕΟΕΑ». <ref>Εθνική αντίσταση των Ελλήνων 1941-45, Στυλιανός Χούτας, Αθήνα 1961</ref> Με δική του πρωτοβουλία και προτροπή επεκτάθηκε η επιρροή των [[ΕΟΕΑ]] και στις περιοχές Ξηρομέρου και Τριχωνίδας Αιτωλοακαρνανίας. Τελικώς όμως η περιοχή της Τριχωνίδας διοικήθηκε από το αρχηγείο Τριχωνίδος υπό τον Οπλαρχηγό [[Γεώργιος Παπαϊωάννου | Γεώργιο Παπαϊωάννου]]. Στις αρχές του Ιανουαρίου 1943 έλαβε τον Εδεσίτικο τίτλο του Προέδρου Επαρχιακής Επιτροπής Εθνικού Αγώνος Βάλτου, ηγούμενος συγχρόνως των ενόπλων τμημάτων του και την 22η Μαρτίου 1943 αρχηγός των ΕΟΕΑ Βάλτου. Αρχικώς η στρατιωτική δύναμη του έλαβε την ονομασία Ι τάγμα Βάλτου και αργότερα σε ταξιαρχία Βάλτου με δύναμη 1080 περίπου αντρών. |
Κατά την περίοδο της Γερμανοϊταλικής Κατοχής συγκρότησε την τοπική αντιστασιακή οργάνωση ''Ελλάς-Ελευθερία''(ΕΕ) που αργότερα επονομάστηκε σε ''Ανεξάρτητη Εθνική Οργάνωση Βάλτου''(ΑΕΟΒ). Συνελήφθη από τις Ιταλικές αρχές της [[Αμφιλοχία | Αμφιλοχίας]] στις 18 Απριλίου 1942 όπου μετά από μικρό χρονικό διάστημα αφέθηκε ελεύθερος. Ενώθηκε με τον [[ΕΔΕΣ]] την 27η Αυγούστου 1942 που πήραν την ονομασία «[[Εθνικές Ομάδες Ελλήνων Ανταρτών|Εθνικαί Ομάδες Ελλήνων Ανταρτών]] – ΕΟΕΑ». <ref>Εθνική αντίσταση των Ελλήνων 1941-45, Στυλιανός Χούτας, Αθήνα 1961</ref> Με δική του πρωτοβουλία και προτροπή επεκτάθηκε η επιρροή των [[ΕΟΕΑ]] και στις περιοχές Ξηρομέρου και Τριχωνίδας Αιτωλοακαρνανίας. Τελικώς όμως η περιοχή της Τριχωνίδας διοικήθηκε από το αρχηγείο Τριχωνίδος υπό τον Οπλαρχηγό [[Γεώργιος Παπαϊωάννου | Γεώργιο Παπαϊωάννου]]. Στις αρχές του Ιανουαρίου 1943 έλαβε τον Εδεσίτικο τίτλο του Προέδρου Επαρχιακής Επιτροπής Εθνικού Αγώνος Βάλτου, ηγούμενος συγχρόνως των ενόπλων τμημάτων του και την 22η Μαρτίου 1943 αρχηγός των ΕΟΕΑ Βάλτου. Αρχικώς η στρατιωτική δύναμη του έλαβε την ονομασία Ι τάγμα Βάλτου και αργότερα σε ταξιαρχία Βάλτου με δύναμη 1080 περίπου αντρών. |
||
Ως Αρχηγός Βάλτου, ο Στυλιανός Χούτας σημείωσε εξαιρετική πολεμική δράση σε σωρεία συμπλοκών και μαχών που έδωσε εναντίον των δυνάμεων κατοχής με αποκορύφωμα της δράσης του |
Ως Αρχηγός Βάλτου, ο Στυλιανός Χούτας σημείωσε εξαιρετική πολεμική δράση σε σωρεία συμπλοκών και μαχών που έδωσε εναντίον των δυνάμεων κατοχής με αποκορύφωμα της δράσης του στη[[Μάχη του Μακρυνόρους | μάχη στο Μακρυνόρος]] και συγκεκριμένα:<ref>Αρχείο ΕΔΕΣ, 2ος τόμος</ref>. |
||
===Μάχες=== |
===Μάχες=== |
||
* 23-2-43 εναντίον Ιταλών στο Κλειδί. |
* 23-2-43 εναντίον Ιταλών στο Κλειδί. |
||
Γραμμή 17: | Γραμμή 17: | ||
* 5, 6 και 18/9-44 στον Άγιο Γεώργιο [[Φιλιππιάδα | Φιλιππιάδος]]. |
* 5, 6 και 18/9-44 στον Άγιο Γεώργιο [[Φιλιππιάδα | Φιλιππιάδος]]. |
||
Κατά |
Κατά τη διάρκεια της [[Χούντα των Συνταγματαρχών | Χούντας των Συνταγματαρχών]] θεωρήθηκε επικίνδυνος, δυνάμεις ασφαλείας του καθεστώτος προσπάθησαν να τον συλλάβουν στις 21 Μαΐου 1967, αλλά κατάφερε να διαφύγει. Επέστρεψε μερικούς μήνες αργότερα με τη χορήγηση γενικής αμνηστίας.<ref>[http://www.epoxi.gr/%CE%A0%CF%81%CF%8C%CF%83%CF%89%CF%80%CE%B1/persons74.htm Νέα Εποχή, Διαδικτυακή εφημερίδα Αγρινίου]</ref>. |
||
==Παράσημα== |
==Παράσημα== |
Έκδοση από την 16:27, 29 Σεπτεμβρίου 2020
Στυλιανός Χούτας | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 1908 |
Θάνατος | 21 Σεπτεμβρίου 1992 |
Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | πολιτικός[1] |
Πολιτική τοποθέτηση | |
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Εθνικό Φιλελεύθερο Κόμμα και Κόμμα Φιλελευθέρων |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | Υπουργός Άνευ Χαρτοφυλακίου της Ελλάδας Υπουργός Δημοσίων Έργων της Ελλάδας Υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας της Ελλάδας Έλληνας υφυπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας, Οικισμού και Ανοικοδόμησης μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Αιτωλοακαρνανίας)[2] |
Βραβεύσεις | Πολεμικός Σταυρός Β' Τάξεως Πολεμικός Σταυρός Γ' Τάξεως Χρυσό Αριστείο Ανδρείας Μετάλλιο Εξαίρετων Πράξεων (Ελλάδα) Ανώτερος ταξιάρχης του τάγματος του Γεωργίου Α΄ |
Ο Στυλιανός Χούτας (1908 - 21 Σεπτεμβρίου 1992) ήταν πολιτικός και στρατιωτικός με σημαντική αντιστασιακή δράση, πολλές φορές βουλευτής και υπουργός, αλλά και συγγραφέας.
Γεννήθηκε το 1908 στην Κεχρινιά Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας και σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας παίρνοντας την ειδικότητα του παθολόγου. Τιμήθηκε με ελληνικά και βρετανικά παράσημα[3].
Αντιστασιακή Δράση
Κατά την περίοδο της Γερμανοϊταλικής Κατοχής συγκρότησε την τοπική αντιστασιακή οργάνωση Ελλάς-Ελευθερία(ΕΕ) που αργότερα επονομάστηκε σε Ανεξάρτητη Εθνική Οργάνωση Βάλτου(ΑΕΟΒ). Συνελήφθη από τις Ιταλικές αρχές της Αμφιλοχίας στις 18 Απριλίου 1942 όπου μετά από μικρό χρονικό διάστημα αφέθηκε ελεύθερος. Ενώθηκε με τον ΕΔΕΣ την 27η Αυγούστου 1942 που πήραν την ονομασία «Εθνικαί Ομάδες Ελλήνων Ανταρτών – ΕΟΕΑ». [4] Με δική του πρωτοβουλία και προτροπή επεκτάθηκε η επιρροή των ΕΟΕΑ και στις περιοχές Ξηρομέρου και Τριχωνίδας Αιτωλοακαρνανίας. Τελικώς όμως η περιοχή της Τριχωνίδας διοικήθηκε από το αρχηγείο Τριχωνίδος υπό τον Οπλαρχηγό Γεώργιο Παπαϊωάννου. Στις αρχές του Ιανουαρίου 1943 έλαβε τον Εδεσίτικο τίτλο του Προέδρου Επαρχιακής Επιτροπής Εθνικού Αγώνος Βάλτου, ηγούμενος συγχρόνως των ενόπλων τμημάτων του και την 22η Μαρτίου 1943 αρχηγός των ΕΟΕΑ Βάλτου. Αρχικώς η στρατιωτική δύναμη του έλαβε την ονομασία Ι τάγμα Βάλτου και αργότερα σε ταξιαρχία Βάλτου με δύναμη 1080 περίπου αντρών. Ως Αρχηγός Βάλτου, ο Στυλιανός Χούτας σημείωσε εξαιρετική πολεμική δράση σε σωρεία συμπλοκών και μαχών που έδωσε εναντίον των δυνάμεων κατοχής με αποκορύφωμα της δράσης του στη μάχη στο Μακρυνόρος και συγκεκριμένα:[5].
Μάχες
- 23-2-43 εναντίον Ιταλών στο Κλειδί.
- 5-7-43 εναντίον Ιταλών στη γέφυρα Αχελώου.
- 14-21/7-43 εναντίον Γερμανών και Ιταλών στο Μακρυνόρος.
- 14-8-43 εναντίον Γερμανών στην περιοχή Ρέθα.
- 1-4/10-43 εναντίον Γερμανών στο Τσακνοχώρι.
- 14-10-1943 εναντίον του ΕΛΑΣ στην περιοχή του Βάλτου.
- 21-22/10-43 εναντίον Γερμανών στη Καταβόθρα.
- 5, 6 και 18/9-44 στον Άγιο Γεώργιο Φιλιππιάδος.
Κατά τη διάρκεια της Χούντας των Συνταγματαρχών θεωρήθηκε επικίνδυνος, δυνάμεις ασφαλείας του καθεστώτος προσπάθησαν να τον συλλάβουν στις 21 Μαΐου 1967, αλλά κατάφερε να διαφύγει. Επέστρεψε μερικούς μήνες αργότερα με τη χορήγηση γενικής αμνηστίας.[6].
Παράσημα
- Το Χρυσούν Αριστείο Ανδρείας,
- τους Πολεμικούς Σταυρούς Γ' και Β' τάξεως,
- το Μετάλλιον Εξαιρέτων Πράξεων,
- Το Αναμνηστικόν Μετάλλιον Εθνικής Αντίστασης 1941-45.
- Εξοχώτατον Παράσημον της Βρετανικής Αυτοκρατορίας
- τον Μεγαλόσταυρο των Ορθοδόξων Σταυροφόρων του Παναγίου Τάφου,
- τον Ανώτερον Ταξιάρχην του Γεωργίου του Α'
- χρυσά μετάλλια της Ιεράς Πόλεως του Μεσολογγίου, της πόλεως του Αγρινίου, της Ρόδου και της Αμφιλοχίας.
Ακόμη του δόθηκε η Πολεμική Σημαία του Αρχηγείου Βαλτου με τον Πολεμικό Σταυρό Α' τάξεως
Πολιτική Σταδιοδρομία
Υπήρξε βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας:
- (και Ευρυτανίας) το 1946 και το 1950 με το Εθνικό Κόμμα,
- το 1951, 1956, 1958 με το κόμμα των Φιλελευθέρων
- το 1961, 1963, 1964 με την Ένωση Κέντρου και
- το 1974 με την Ένωση Κέντρου - Νέες Δυνάμεις
- το 1977 με την ΕΔΗΚ
Διετέλεσε:
- το 1950, υφυπουργός Κοινωνικής Προνοίας, Οικισμού και Ανοικοδόμησης,
- το 1950-51 υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου (ασκούντος καθήκοντα υφυπουργού Κοινωνικής Πρόνοιας, Οικισμού και Ανοικοδομήσεως)
- το 1963 υπουργός Κοινωνικής Προνοίας και
- το 1964-65 υπουργός Δημοσίων Έργων
Απεβίωσε στις 21 Σεπτεμβρίου 1992 και κηδεύτηκε στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.
Συγγραφικό Έργο
Έγραψε και εξέδωσε τα βιβλία:
- Η Εθνική Αντίστασις των Ελλήνων 1941-45, Αθήνα 1961,
- Από το έπος της Εθνικής Αντιστάσεως - Μάχη του Μακρυνόρους 14-22 Ιουλίου 1943, Αθήνα 1984,
- Ναπολέων Ζέρβας, Αθήνα 1984.
Πηγές
- Χούτας Στυλιανός «Η εθνική Αντίσταση των Ελλήνων 1941-1945» άγνωστος εκδότης, έτος έκδοσης 1961, Αθήνα.
- Μητρώον Γερουσιαστών και Βουλευτών. Έκδοση Βουλής των Ελλήνων. Διεύθυνσις Διοικητικού Τμήμα Μητρώου Βουλευτών, Εν Αθήναις, Εκ του Εθνικού Τυπογραφείου 1977.
- https://web.archive.org/web/20090219201435/http://www.ggk.gr/goverments.php?ord=num
Παραπομπές
- ↑ ee2d28eb-054d-4b07-9110-af35043c803f. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2022.
- ↑ Βουλή των Ελλήνων. ee2d28eb-054d-4b07-9110-af35043c803f. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2022.
- ↑ Ν. Γ. Τζώρτζης, "Τα Οδωνυμικά της Ιεράπετρας", εκδ. Δήμος Ιεράπετρας, εκδ. β΄, 2002
- ↑ Εθνική αντίσταση των Ελλήνων 1941-45, Στυλιανός Χούτας, Αθήνα 1961
- ↑ Αρχείο ΕΔΕΣ, 2ος τόμος
- ↑ Νέα Εποχή, Διαδικτυακή εφημερίδα Αγρινίου
- Έλληνες υπουργοί Δημοσίων Έργων
- Βουλευτές Αιτωλοακαρνανίας
- Μέλη του ΕΔΕΣ
- Μέλη των Εθνικών Ομάδων Ελλήνων Ανταρτών
- Έλληνες υπουργοί Κοινωνικής Πρόνοιας
- Έλληνες υπουργοί Άνευ Χαρτοφυλακίου
- Έλληνες υφυπουργοί Κοινωνικής Πρόνοιας, Οικισμού και Ανοικοδόμησης
- Βουλευτές εκλεγμένοι με το Εθνικό Κόμμα
- Βουλευτές εκλεγμένοι με το κόμμα των Φιλελευθέρων
- Πολεμικός Σταυρός Β' Τάξεως
- Πολεμικός Σταυρός Γ' Τάξεως
- Αριστείο Ανδρείας
- Ανώτερος Ταξιάρχης του Τάγματος του Γεωργίου Α΄
- Χρυσό Αριστείο Ανδρείας
- Έλληνες παθολόγοι