Επιχείρηση Τιρμπουσόν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Νέα σελίδα: {{Πληροφορίες στρατιωτικής σύγκρουσης | τίτλος = Επιχείρηση Τιρμπουσόν | πόλεμος = Μέρ...
(Καμία διαφορά)

Έκδοση από την 17:29, 19 Σεπτεμβρίου 2020

Επιχείρηση Τιρμπουσόν
Μέρος της μάχης της Μεσογείου και της συμμαχικής εισβολής στη Σικελία
Άντρες του 1ου τάγματος, μέρος της 3ης Ταξιαρχίας της Βρετανικής 1ης Μεραρχίας, προχωρώντας στην ενδοχώρα κατά τη διάρκεια της Επιχείρησης Τιρμπουσόν.
Χρονολογία11 Ιουνίου 1943
ΤόποςΝησί Παντελερία
36°47′15″N 11°59′33″E / 36.78750°N 11.99250°E / 36.78750; 11.99250
ΣτόχοιΣυμμαχική κατοχή των νησιών
ΚατάστασηΣυμμαχική νίκη
Αντιμαχόμενοι
Ηνωμένο Βασίλειο
Ιταλία
Ηγετικά πρόσωπα
Βάλτερ Κλάτερμπακ
Τζίνο Παβίσι
Δυνάμεις
14.000
12.000
Απολογισμός
15 αεροσκάφη καταρρίφθηκαν[1]
40 νεκροί
150 τραυματίες
11.000 κρατούμενοι[2]

Η Επιχείρηση Τιρμπουσόν (αγγλικά: Operation Corkscrew) ήταν το κωδικό όνομα μιας συμμαχικής επιχειρησης εισβολής στο ιταλικό νησί Παντελερία (μεταξύ Σικελίας και Τυνησίας) στις 11 Ιουνίου 1943], πριν από τη συμμαχική εισβολή στη Σικελία κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Υπήρχε ένα πρώιμο σχέδιο για να καταληθφεί το νησί στα τέλη του 1940 (Επιχείρηση Εργαστήριο)[3], αλλά αυτό ακυρώθηκε όταν η Λουφτβάφε ενίσχυσε τις δυνάμεις του Άξονα στην περιοχή.[4]

Ιστορικό

Το ενδιαφέρον των συμμάχων επέστρεψε στην Παντελερία στις αρχές του 1943. Οι εγκαταστάσεις ραντάρ και το αεροδρόμιο στο νησί θεωρούνταν πραγματική απειλή για την προγραμματισμένη εισβολή στη Σικελία (με την ονομασία Operation Husky). Η ιταλική φρουρά στο νησί αποτελούνταν από 12.000 άνδρες σε καλά εδραιωμένα οχυρά με 21 πυροβόλα με ποικιλία διαμετρήσεων. Επιπλέον, υπήρχε η ευκαιρία να εκτιμηθεί ο αντίκτυπος του βομβαρδισμού σε καλές οχυρωμένες άμυνες.[5] Αποφασίστηκε από τους Συμμάχους να κοιτάξουν αν το νησί θα μπορούσε να δεχθεί μόνο με εναέριους και ναυτικούς βομβαρδισμούς. Σε αντίθετη περίπτωση, προγραμματίστηκε μια αμφίβια εισβολή για τις 11 Ιουνίου.

Αεροπορικές επιδρομές

Ξεκινώντας στα τέλη Μαΐου, το νησί υπέστη σταθερές αυξανόμενες βομβιστικές επιθέσεις. Στις αρχές Ιουνίου, οι επιθέσεις εντάθηκαν και 14.203 βόμβες βάρους 4.119 τόνων ρίχτηκαν σε 16 ιταλικά οχυρά. Στις 8 Ιουνίου, μια ομάδα εργασίας του Βασιλικού Ναυτικού με πέντε αποβατικά, οκτώ καταδρομικά πλοία και τρεις τορπιλακάτους πραγματοποίησαν βομβαρδισμούς στο κύριο λιμάνι του νησιού.

Η εισβολή παρατηρήθηκε από τον Αμερικανό στρατηγό Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, τον Ανώτατο Συμμαχικό Διοικητή στη Μεσόγειο και τον Ναύαρχο Άντριου Κάνινγκχαμ από την ναυαρχίδα HMS Aurora.[5][6] Από τις 8 Μαΐου έως τις 11 Ιουνίου, 5.285 βομβαρδιστικές επιδρομές πραγματοποιήθηκαν από μεσαία και βαριά αεροσκάφη, ρίχνοντας συνολικά 6.202 τόνους βομβών στο νησί.[5]

Δύο αιτήματα των συμμάχων για παράδοση της φρουράς έμειναν αναπάντητα και, στις 11 Ιουνίου, η αμφίβια επίθεση προχώρησε. Περίπου μία ώρα πριν το αποβατικό σκάφος φτάσει στις παραλίες, τα συνοδευτικά πλοία άνοιξαν πυρ. Άγνωστο στους επιτιθέμενους, ο διοικητής της φρουράς στην Παντελερία ζήτησε άδεια από την Ρώμη να παραδοθεί το προηγούμενο βράδυ και την έλαβε εκείνο το πρωί.[5] Όταν προσγειώθηκαν οι πρώτοι από τους Βρετανούς Κομμάντος, οι Ιταλοί παραδόθηκαν.

Συνέπειες

Μια εκτίμηση του Βρετανού αναλυτή καθηγητή Σερ Σόλλυ Ζουκέρμαν ανέφερε ότι η άμυνα είχε μειωθεί σε 47% αποτελεσματικότητα. Ο έντονος δέκα ημερών αεροπορικός βομβαρδισμός είχε μειώσει σημαντικά τις άμυνες. Από τις 80 θέσεις του στρατού που βομβαρδίστηκαν, 43 υπέστησαν ζημιές (10 εκτός επισκευής). Όλες οι επικοινωνίες ελέγχου καταστράφηκαν, μαζί με πολλές τοποθετήσεις πυροβόλων όπλων, αποθήκες πυρομαχικών και καταφύγια αεροπορικών επιδρομών. Η ευκολία της επιδρομής οδήγησε σε μια αισιόδοξη εκτίμηση της αποτελεσματικότητας των εναέριων βομβαρδισμών, η οποία δεν επιβεβαιώθηκε πάντα στην πράξη.

Οι ιταλικές φρουρές σε άλλα κοντινά νησιά (όπως η Λαμπεντούσα και η Λινόζα) έπεσαν γρήγορα. Η επιχείρηση άνοιξε το δρόμο για την Εισβολή στη Σικελία ένα μήνα αργότερα.

Παραπομπές

  1. Evans, Bryn (2014) The Decisive Campaigns of the Desert Air Force 1942-1945 en Pen & Sword, p. 96. ISBN 9781783462605
  2. Marco Gioannini, Giulio Massobrio (2007). Bombardate l'Italia. Storia della guerra di distruzione aerea 1940-1945. Rizzoli, p. 300. ISBN 9788817015851 (Ιταλικά)
  3. Winston Churchill (1949). «Desert Victory». Their Finest HourΔωρεάν πρόσβαση υπoκείμενη σε περιορισμένη δοκιμή, συνήθως απαιτείται συνδρομή. Houghton Mifflin Company. σελ. 552. ISBN 0-395-41056-8. 
  4. Winston Churchill (1950). «The Mediterranean War». The Second World War: The Grand AllianceΔωρεάν πρόσβαση υπoκείμενη σε περιορισμένη δοκιμή, συνήθως απαιτείται συνδρομή. Houghton Mifflin Company. σελ. 52. ISBN 0-395-41057-6. 
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 Rogers, Edith C. (1947). The Reduction of Pantelleria and Adjacent Islands, 8 May-14 June 1943 (PDF). monograph 52. US Air Force, Air Force Historical Research Agency. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2009. 
  6. «The Evening Independent - Jun 11, 1943». Google News Archive. Ανακτήθηκε στις 23 Μαΐου 2013. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι