Στέφανος Μάνος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στέφανος Μάνος
Στέφανος Μάνος
Πρόεδρος της Δράσης
	Περίοδος; 2009 – 2012
Αντιπρόεδρος	Αντύπας Καρίπογλου
Διάδοχος	Αντύπας Καρίπογλου
Βουλευτής Ελληνικού Κοινοβουλίου
	Περίοδος; 1977 – 2007
Υπουργός Οικονομικών Ελλάδας
	Περίοδος; 1992 – 1993
Προκάτοχος	Ιωάννης Παλαιοκρασσάς
Διάδοχος	Γεώργιος Γεννηματάς
Υπουργός Εθνικής Οικονομίας Ελλάδας
	Περίοδος; 1992 – 1993
Προκάτοχος	Ευθύμιος Χριστοδούλου
Διάδοχος	Γεώργιος Γεννηματάς
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση	20 Δεκεμβρίου 1939 (84 ετών), Αθήνα, Αττική ,Ελλάδα
Εθνότητα	Ελληνική
Πολιτικό κόμμα	Δράση (από το 2009) ; Οι Φιλελεύθεροι (1999-2001); Νέα Δημοκρατία (1977-1998)
Παιδιά	5
Σπουδές	Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης ; Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ
Επάγγελμα	μηχανολόγος - μηχανικός
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά

← Προηγούμενη διαφορά Επόμενη διαφορά →

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

ΟπτικήΚώδικας wiki

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 08:42, 2 Σεπτεμβρίου 2020

Ο Στέφανος Μάνος (1939) είναι Έλληνας πολιτικός και βιομήχανος^[1].

Βιογραφικά στοιχεία

Γεννήθηκε στην Αθήνα τον Δεκέμβριο του 1939 και είναι γιος του Αλέξανδρου Μάνου, χειρουργού και διευθυντή του Ευαγγελισμού, και της Μαριέττας Πανούτσου, επιχειρηματία και κόρης του προέδρου του ΣΕΒ Πανούτσου.

Σπούδασε μηχανολόγος - μηχανικός με ειδίκευση στην αεροδυναμική στο πολυτεχνείο της Ζυρίχης (1963) και το 1965 έλαβε ΜΒΑ στη Διοίκηση Επιχειρήσεων από το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ.

Τον επόμενο χρόνο έγινε βοηθός γενικός διευθυντής της «Αλλατίνη Α.Ε.» ενώ στη συνέχεια διετέλεσε γενικός διευθυντής, αντιπρόεδρος, γενικός διευθυντής και πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της ίδιας εταιρίας. Αποχώρησε από την εταιρεία το 1977 για να πολιτευθεί.

Είναι παντρεμένος και έχει πέντε παιδιά.

Έχει γράψει το βιβλίο "Αντιστρουθοκαμηλικά" (εκδόσεις «Καθημερινή», Αθήνα 2010)

Πολιτική σταδιοδρομία

Έθεσε για πρώτη φορά υποψηφιότητα για βουλευτική έδρα στη Β΄ Αθηνών το 1977 με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, με την οποία και εξελέγη, ενώ στη συνέχεια διορίστηκε υφυπουργός Δημοσίων Έργων. Από τότε εκλεγόταν συνεχώς βουλευτής μέχρι και το 2007, οπότε και έληξε η βουλευτική του θητεία, πλην των εκλογικών αναμετρήσεων του 1985 και του Νοεμβρίου του 1989.

Διεκδίκησε ανεπιτυχώς δύο φορές την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας (1993 και 1997). Το 1998 κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας της τροπολογίας για τις ΔΕΚΟ, που είχε φέρει ο υπουργός οικονομικών του ΠΑΣΟΚ, Γιάννος Παπαντωνίου, διαφώνησε με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή με αποτέλεσμα να παραπεμφθεί στο πειθαρχικό όργανο της Νέας Δημοκρατίας, το οποίο και τον διέγραψε. Τον Απρίλιο του 1999 ίδρυσε το κόμμα των Φιλελευθέρων με έμβλημα τον «μαινόμενο ταύρο», το οποίο κατήλθε αυτόνομα στις Ευρωεκλογές του Ιουνίου 1999, κερδίζοντας ποσοστό 1,62% των ψήφων. Στις Εθνικές Εκλογές του 2000 το κόμμα των Φιλελευθέρων συνεργάστηκε με τη Νέα Δημοκρατία και ο Στ.Μάνος εισήλθε στην Βουλή κάτω από το ψηφοδέλτιό της. Δύο χρόνια αργότερα ανέστειλε την λειτουργία του κόμματος με βασική αιτιολογία την έλλειψη οικονομικών πόρων.^[2] Το 2004 συμπεριλήφθηκε ως ανεξάρτητος στην 3η θέση του ψηφοδελτίου επικρατείας του ΠΑΣΟΚ.^[3] Ως βουλευτής επικρατείας κατέθεσε αρκετές φορές πρόταση κατάργησης του προνομίου των ΜΜΕ να διαθέτουν το 2% του τζίρου των επιχειρήσεών τους χωρίς έλεγχο και παραστατικά, ρύθμιση την οποία, κατά την παραδοχή του, είχε και ο ίδιος προσυπογράψει ως υπουργός Οικονομίας της ΝΔ. Η εν λόγω ρύθμιση τελικώς καταργήθηκε το 2009.

Κατά τη διάρκεια της πολιτικής του καριέρας ανέλαβε αρκετές κυβερνητικές θέσεις. Την περίοδο 1977 - 1980 διετέλεσε υφυπουργός Δημοσίων Έργων, θέση από την οποία αποχώρησε λόγω κατάργησής της (Ν.1032/1980), για ν' αναλάβει το νεοσύστατο Υπουργείο Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος^[4] και το Υπουργείο Βιομηχανίας και Ενέργειας (1980-81) στην κυβέρνηση Ράλλη. Στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ήταν ένας από τους πρώτους στην κλάση Υπουργούς. Αρχικά ανέλαβε το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων (1990-91), στη συνέχεια το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας (1992) και τελικά το Υπουργείο Οικονομικών (1992-93).^[5]^[6] Επίσης έχει χρηματίσει αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Αλευροβιομηχάνων Ελλάδος και έφορος του δ.σ. του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων (ΣΕΒ).

Ως υπουργός, αναμόρφωσε την περιοχή της Πλάκας, υπέγραψε τη σύμβαση του ΜΕΤΡΟ, συνέβαλε στον σχεδιασμό της Αττικής οδού, καθιέρωσε την απόσυρση των ρυπογόνων αυτοκινήτων, μετέφερε το εργοστάσιο Γκαζιού από το κέντρο της Αθήνας στην Ελευσίνα κ.ά.

Παράλληλα με την πολιτική του σταδιοδρομία αρθρογραφεί τακτικά στην εφημερίδα Καθημερινή. Τέλος έχει τιμηθεί με τον τίτλο του «Ιππότη της Λεγεώνος της Τιμής» από τον Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας.

Η «Δράση»

Στις 17 Μαρτίου 2009 συνίδρυσε νέο πολιτικό κόμμα, τη «Δράση»^[7], μαζί με τον Βασίλη Κοντογιαννόπουλο, τον Γιάννη Μπουτάρη και άλλους. Στις ευρωεκλογές 2009 ήταν υποψήφιος ευρωβουλευτής ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου του κόμματος^[8].

Στις 23 Φεβρουαρίου 2012 ανακοίνωσε ότι η Δράση θα συμμετάσχει στις ερχόμενες εκλογές με επικεφαλής τον ίδιο^[9], ενώ ανακοινώθηκε και η συνεργασία με τη Φιλελεύθερη Συμμαχία.^[10]

Στις 21 Μαΐου 2012, ανακοινώθηκε η κοινή κάθοδος της Δράσης και της Δημιουργίας, Ξανά! στις Εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012.

Στις 19 Ιουνίου 2012, υπέβαλε την παραίτησή του, στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος ζητώντας να βρεθεί ο διάδοχός του και ανακοίνωσε παράλληλα ότι θα παραμείνει ενεργό στέλεχος του κόμματος.

Παραπομπές

↑ Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρους Μπριτάνικα, εκδόσεις Πάπυρος, τόμος 40, σελ.222 (λήμμα Στέφανος Μάνος)
↑ Ανακοίνωση της 21ης Οκτωβρίου 2001, επίσημη ιστοσελίδα του κόμματος των Φιλελευθέρων
↑ Ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΠΑΣΟΚ, άρθρο της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία»
↑ Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή Αρχειοθετήθηκε 2007-09-27 στο Wayback Machine., επίσημη ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας της Κυβέρνησης
↑ Κυβέρνηση Γεωργίου Ράλλη Αρχειοθετήθηκε 2007-09-27 στο Wayback Machine., επίσημη ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας της Κυβέρνησης
↑ Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη Αρχειοθετήθηκε 2007-09-27 στο Wayback Machine., επίσημη ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας της Κυβέρνησης
↑ Βιογραφικό του Στέφανου Μάνου, από την επίσημη ιστοσελίδα της «Δράσης»
↑ Το ευρωψηφοδέλτιο της Δράσης για τις εκλογές της 7ης Ιουνίου Αρχειοθετήθηκε 2009-05-17 στο Wayback Machine., από την ιστοσελίδα in.gr
↑ http://www.enikos.gr/politics/16892,Twra-Manos:_%C2%ABStis_ekloges_h_Drash%C2%BB.html
↑ http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=451868

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Στέφανος Μάνος, πρώην πρόεδρος του κόμματος «Δράση»
Επίσημη ιστοσελίδα του κόμματος «Δράση»
Επίσημη ιστοσελίδα του κόμματος «οι Φιλελεύθεροι»
Στέφανος Μάνος, επίσημο ιστολόγιο.
Στέφανος Μάνος, συνέντευξη στην εφημερίδα «Athens Voice», 3 Νοεμβρίου 2010.

[1] Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρους Μπριτάνικα, εκδόσεις Πάπυρος, τόμος 40, σελ.222 (λήμμα Στέφανος Μάνος)

[2] Ανακοίνωση της 21ης Οκτωβρίου 2001, επίσημη ιστοσελίδα του κόμματος των Φιλελευθέρων

[3] Ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΠΑΣΟΚ, άρθρο της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία»

[4] Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή Αρχειοθετήθηκε 2007-09-27 στο Wayback Machine., επίσημη ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας της Κυβέρνησης

[5] Κυβέρνηση Γεωργίου Ράλλη Αρχειοθετήθηκε 2007-09-27 στο Wayback Machine., επίσημη ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας της Κυβέρνησης

[6] Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη Αρχειοθετήθηκε 2007-09-27 στο Wayback Machine., επίσημη ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας της Κυβέρνησης

[7] Βιογραφικό του Στέφανου Μάνου, από την επίσημη ιστοσελίδα της «Δράσης»

[8] Το ευρωψηφοδέλτιο της Δράσης για τις εκλογές της 7ης Ιουνίου Αρχειοθετήθηκε 2009-05-17 στο Wayback Machine., από την ιστοσελίδα in.gr

[9] ttp://www.enikos.gr/politics/16892,Twra-Manos:_%C2%ABStis_ekloges_h_Drash%C2%BB.html

[10] ttp://www.tovima.gr/politics/article/?aid=451868

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

@@ Γραμμή 77: / Γραμμή 77: @@
 Κατά τη διάρκεια της πολιτικής του καριέρας ανέλαβε αρκετές κυβερνητικές θέσεις. Την περίοδο [[1977]] - [[1980]] διετέλεσε υφυπουργός Δημοσίων Έργων, θέση από την οποία αποχώρησε λόγω κατάργησής της (Ν.1032/1980), για ν' αναλάβει το νεοσύστατο Υπουργείο Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος<ref>[http://www.ggk.gr/goverments.php?ord=num&gov=103 Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20070927201316/http://www.ggk.gr/goverments.php?ord=num&gov=103 |date=2007-09-27 }}, επίσημη ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας της Κυβέρνησης</ref> και το Υπουργείο Βιομηχανίας και Ενέργειας ([[1980]]-[[1981|81]]) στην κυβέρνηση Ράλλη.  Στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ήταν ένας από τους πρώτους στην κλάση Υπουργούς. Αρχικά ανέλαβε το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων ([[1990]]-[[1991|91]]), στη συνέχεια το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας ([[1992]]) και τελικά το Υπουργείο Οικονομικών ([[1992]]-[[1993|93]]).<ref>[http://www.ggk.gr/goverments.php?ord=num&gov=104 Κυβέρνηση Γεωργίου Ράλλη] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20070927201331/http://ggk.gr/goverments.php?ord=num&gov=104 |date=2007-09-27 }}, επίσημη ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας της Κυβέρνησης</ref><ref>[http://www.ggk.gr/goverments.php?ord=num&gov=110 Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20070927201242/http://ggk.gr/goverments.php?ord=num&gov=110 |date=2007-09-27 }}, επίσημη ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας της Κυβέρνησης</ref> Επίσης έχει χρηματίσει αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Αλευροβιομηχάνων Ελλάδος και έφορος του δ.σ. του [[ΣΕΒ|Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων]] (ΣΕΒ).
-Ως υπουργός, αναμόρφωσε την περιοχή της [[Πλάκα]]ς, υπέγραψε την σύμβαση του [[Μετρό Αθήνας|ΜΕΤΡΟ]], συνέβαλε στον σχεδιασμό της [[Αττική Οδός|Αττικής οδού]], καθιέρωσε την απόσυρση των ρυπογόνων αυτοκινήτων, μετέφερε το εργοστάσιο Γκαζιού από το κέντρο της Αθήνας στην [[Ελευσίνα]] κ.ά.
+Ως υπουργός, αναμόρφωσε την περιοχή της [[Πλάκα]]ς, υπέγραψε τη σύμβαση του [[Μετρό Αθήνας|ΜΕΤΡΟ]], συνέβαλε στον σχεδιασμό της [[Αττική Οδός|Αττικής οδού]], καθιέρωσε την απόσυρση των ρυπογόνων αυτοκινήτων, μετέφερε το εργοστάσιο Γκαζιού από το κέντρο της Αθήνας στην [[Ελευσίνα]] κ.ά.
 Παράλληλα με την πολιτική του σταδιοδρομία αρθρογραφεί τακτικά στην εφημερίδα [[Η Καθημερινή|Καθημερινή]]. Τέλος έχει τιμηθεί με τον τίτλο του «Ιππότη της Λεγεώνος της Τιμής» από τον Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας.