Σταυροφορία της Βάρνας

Η Σταυροφορία της Βάρνας έγινε από τον Βασιλιά της Πολωνίας και της Ουγγαρίας Βλαντισλάβ Γ' της Βάρνας και τον βοεβόδα της Τρανσυλβανίας Ιωάννη Ουνυάδη τον Οκτώβριο του 1443 . Κατόρθωσαν να απελευθερώσουν σημαντικά εδάφη . Τον Νοέμβριο του1444 όμως, ενωμένα χριστιανικά στρατεύματα υπό τη στρατιωτική διοίκηση του βασιλιά των Πολωνών Βλάντισλαβ Γ' και του Ούγγρου βοεβόδα της Τρανσυλβανίας Ιωάννη Ουνυάδη ενεπλάκησαν σε μοιραία και καταστροφική σύγκρουση με τις δυνάμεις του Οθωμανού σουλτάνου Μουράτ Β' στη Βάρνα της Ανατολικής Βουλγαρίας.

Ο μεικτός χριστιανικός στρατός, που συνίστατο κυρίως από ουγγρικές και πολωνικές δυνάμεις, μαζί με Βοημούς, Κροάτες, Βούλγαρους, Ρουμάνους, Παπικούς και Τεύτονες ιππότες, ήταν ελλιπώς εξοπλισμένος δεν είχε σχεδόν καθόλου πεζικό, εκτός από 100 έως 300 Βοημούς μισθοφόρους τυφεκιοφόρους και αποτελείτο κυρίως από βαρύ ιππικό. Η στρατιωτική βοήθεια των Βυζαντινών, μέσα στην οποία περιλαμβανόταν και η χιλιαρχία του Γεωργίου Λάσκαρη, δεν πρόλαβε να φτάσει.

Η μάχη δόθηκε στις 10 Νοεμβρίου του 1444. Οι 30.000 Σταυροφόροι συνετρίβησαν από τους 60.000 Οθωμανούς του σουλτάνου Μουράτ Β'. Οι μισοί στρατιώτες του ενωμένου χριστιανικού στρατού σκοτώθηκαν, ενώ στο πεδίο της μάχης έπεσε και ο βασιλιάς των Πολωνών Βλάντισλαβ Γ', στον οποίο ο βουλγαρικός λαός έδωσε το επωνύμιο ''της Βάρνας'', σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για την ηρωική του προσπάθεια να ανακόψει την προέλαση των Οθωμανών.

Όταν οι Βυζαντινοί πληροφορήθηκαν από έντρομους ταχυδρόμους την κατά κράτος συντριβή των χριστιανικών δυνάμεων από τον σουλτάνο Μουράτ Β', θεωρώντας μάταιη κάθε περαιτέρω ενέργεια, πήραν το δρόμο της επιστροφής.

Οι δυτικοί όμως, άρχισαν νέες Σταυροφορίες, αυτή τη φορά όμως στην Βόρεια Ευρώπη, τις λεγόμενες Βόρειες Σταυροφορίες.