Δίσκος βινυλίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Μικρή διόρθωση στον ορισμό: ο δίσκος δεν είναι ούτε φωνογράφος ούτε γραμμόφωνο. |
||
Γραμμή 10: | Γραμμή 10: | ||
| τύπος = |
| τύπος = |
||
| κωδικοποίηση = Κοχλιοειδής αυλακιά |
| κωδικοποίηση = Κοχλιοειδής αυλακιά |
||
| χωρητικότητα = 22 λεπτά ανά πλευρά |
| χωρητικότητα = ~22 λεπτά ανά πλευρά |
||
| μέγεθοςμπλοκ = |
| μέγεθοςμπλοκ = |
||
| ανάγνωση = Παλμοευαίσθητη βελόνα |
| ανάγνωση = Παλμοευαίσθητη βελόνα |
||
Γραμμή 23: | Γραμμή 23: | ||
}} |
}} |
||
Ο '''δίσκος βινυλίου''' LP (Long Play) ή '''δίσκος 33 στροφών''' είναι ένα είδος |
Ο '''δίσκος βινυλίου''' LP (Long Play) ή '''δίσκος 33 στροφών''' είναι ένα είδος φωνογραφικού αποθηκευτικού υλικού, που χρησιμεύει ως μέσο αποθήκευσης και αναπαραγωγής αναλογικού ήχου. Εισήχθη από την Columbia Records το 1948 και υιοθετήθηκε σύντομα ως νέο πρότυπο από το σύνολο της δισκογραφικής βιομηχανίας. Εκτός από σχετικά μικρές βελτιώσεις και την σημαντική μεταγενέστερη προσθήκη της ικανότητας αναπαραγωγής στερεοφωνικού ήχου, έχει παραμείνει τυποποιημένο πρότυπο για δίσκους βινυλίου. Κατά την αναπαραγωγή του ο δίσκος LP περιστρέφεται με 33 στροφές/λεπτό (ακριβέστερα με 33⅓), εξού και η εναλλακτική ονομασία "δίσκος 33 στροφών". |
||
== Βιβλιογραφία == |
== Βιβλιογραφία == |
||
*{{cite book |
*{{cite book |
||
| last = Σάγος |
| last = Σάγος |
Έκδοση από την 23:40, 24 Ιουλίου 2020
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Για άλλες χρήσεις, δείτε: Δίσκος (αποσαφήνιση).
LP (Long Play) | |
Κωδικοποίηση | Κοχλιοειδής αυλακιά |
---|---|
Χωρητικότητα | ~22 λεπτά ανά πλευρά |
Μηχανισμός ανάγνωσης | Παλμοευαίσθητη βελόνα |
Διαστάσει | Διάμετρος 12 ιντσών (30 cm) και 10 ιντσών (25 cm) |
Χρήση | Αποθήκευση και αναπαραγωγή ήχου |
Επεκταμένο από | 1948 |
Επεκταμένο σε | Σήμερα |
Ο δίσκος βινυλίου LP (Long Play) ή δίσκος 33 στροφών είναι ένα είδος φωνογραφικού αποθηκευτικού υλικού, που χρησιμεύει ως μέσο αποθήκευσης και αναπαραγωγής αναλογικού ήχου. Εισήχθη από την Columbia Records το 1948 και υιοθετήθηκε σύντομα ως νέο πρότυπο από το σύνολο της δισκογραφικής βιομηχανίας. Εκτός από σχετικά μικρές βελτιώσεις και την σημαντική μεταγενέστερη προσθήκη της ικανότητας αναπαραγωγής στερεοφωνικού ήχου, έχει παραμείνει τυποποιημένο πρότυπο για δίσκους βινυλίου. Κατά την αναπαραγωγή του ο δίσκος LP περιστρέφεται με 33 στροφές/λεπτό (ακριβέστερα με 33⅓), εξού και η εναλλακτική ονομασία "δίσκος 33 στροφών".
Βιβλιογραφία
- Σάγος, Γεώργιος (2020). Το Αναλογικό Πικάπ και οι Δίσκοι Βινυλίου. Εκδόσεις Bookstars. ISBN 978-960-571-377-5.