Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1905: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
| Γραμμή 3: | Γραμμή 3: | ||
Την '''[[Δευτέρα]] [[20 Φεβρουαρίου]] [[1905]]''' η [[Κυβέρνηση Θεόδωρου Δηλιγιάννη 1904|κυβέρνηση Θεόδωρου Δηλιγιάννη]], πραγματοποίησε εθνικές βουλευτικές εκλογές, της οποίες κέρδισε με σημαντική διαφορά (145 έδρες) ο ίδιος και [[Εθνικόν Κόμμα|το κόμμα του]]. <br /> |
Την '''[[Δευτέρα]] [[20 Φεβρουαρίου]] [[1905]]''' η [[Κυβέρνηση Θεόδωρου Δηλιγιάννη 1904|κυβέρνηση Θεόδωρου Δηλιγιάννη]], πραγματοποίησε εθνικές βουλευτικές εκλογές, της οποίες κέρδισε με σημαντική διαφορά (145 έδρες) ο ίδιος και [[Εθνικόν Κόμμα|το κόμμα του]]. <br /> |
||
Κύριο χαρακτηριστικό της προεκλογικής περιόδου ήταν η επίθεση που δέχτηκε το ''κόμμα'' του [[Αλέξανδρος Ζαΐμης|Αλέξανδρου Ζαΐμη]] από τους πολιτικούς του αντιπάλους, αφού το θεωρούσαν σαν εμπόδιο στην ομαλή διακυβέρνηση της χώρας, ''«...γιατί η ύπαρξη τρίτου κόμματος ικανού να επηρεάσει την πλειοψηφία παρέλυε την πειθαρχία των κομμάτων και αύξανε την βουλιμία των προσωπικών απαιτήσεων των βουλευτών οι οποίοι όταν οι πλειοψηφίες είναι ασθενείς αισθάνονται ότι η τύχη της κυβερνήσεως εξαρτάται από την ατομική τους διάθεση. (...)»''<ref>Γ. Ασπρέας, σελ. 36</ref> Πραγματικά, ο προεκλογικός στόχος επετεύχθη, και μάλιστα υπέρ του Δηλιγιάννη, που κατέκτησε την [[Κυβέρνηση Θεόδωρου Δηλιγιάννη 1904|Πρωθυπουργία για 5η]] αλλά και τελευταία φορά. |
Κύριο χαρακτηριστικό της προεκλογικής περιόδου ήταν η επίθεση που δέχτηκε το ''κόμμα'' του [[Αλέξανδρος Ζαΐμης|Αλέξανδρου Ζαΐμη]] από τους πολιτικούς του αντιπάλους, αφού το θεωρούσαν σαν εμπόδιο στην ομαλή διακυβέρνηση της χώρας, ''«...γιατί η ύπαρξη τρίτου κόμματος ικανού να επηρεάσει την πλειοψηφία παρέλυε την πειθαρχία των κομμάτων και αύξανε την βουλιμία των προσωπικών απαιτήσεων των βουλευτών οι οποίοι όταν οι πλειοψηφίες είναι ασθενείς αισθάνονται ότι η τύχη της κυβερνήσεως εξαρτάται από την ατομική τους διάθεση. (...)»''<ref>Γ. Ασπρέας, σελ. 36</ref> Πραγματικά, ο προεκλογικός στόχος επετεύχθη, και μάλιστα υπέρ του Δηλιγιάννη, που κατέκτησε την [[Κυβέρνηση Θεόδωρου Δηλιγιάννη 1904|Πρωθυπουργία για 5η]] αλλά και τελευταία φορά.<br /> |
||
Πρώτος σε ψήφους βουλευτής αναδείχτηκε ο [[Στέφανος Δραγούμης]] με 20.107 ψήφους, ακολουθούμενος από τον [[Νικόλαος Γουναράκης|Νικόλαο Γουναράκη]] (16.808) και τον [[Δημήτριος Ράλλης|Δημήτριο Ράλλη]] (16.734), όλοι τους βουλευτές [[Επαρχία Αττικής|Αττικής]].<ref>εφημερίδα "[[Σκριπ]]", φύλλο 22ας Φεβρουαρίου 1905, σελ.3</ref> |
|||
=====μετά τις εκλογές==== |
|||
Στις [[31 Μαΐου]] [[1905]] ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης δολοφονήθηκε εν μέση οδό, από έναν μπράβο χαρτοπαικτικών λεσχών, τον Αντώνη Κωσταγερακάρη, του οποίου τα συμφέροντα επλήγησαν με την απόφαση του Πρωθυπουργού να κλείσει όλες τις χαρτοπαικτικές λέσχες. |
|||
<ref>[[Γιώργος Ρωμαίος]]: «Η περιπέτεια του κοινοβουλευτισμού στην Ελλάδα», τομ. Α 1844-1915, τομ. Α΄ εκδ. "Πατάκης", Αθήνα, 2011, σελ. 355</ref>. |
|||
==Αποτελέσματα== |
==Αποτελέσματα== |
||
*'''Εκλογικό Σύστημα''' : [[Πλειοψηφικό σύστημα|Πλειοψηφικό]] με στενή περιφέρεια ([[Επαρχίες της Ελλάδας|επαρχία]]).Η ψηφοφορία έγινε με σφαιρίδιο |
*'''Εκλογικό Σύστημα''' : [[Πλειοψηφικό σύστημα|Πλειοψηφικό]] με στενή περιφέρεια ([[Επαρχίες της Ελλάδας|επαρχία]]).Η ψηφοφορία έγινε με σφαιρίδιο |
||
*'''Εκλογικός Νόμος''' : Άρθρα 66 και 68 του Συντάγματος του 1864 - [[Εκλογικός νόμος 93/1864|Εκλογικός νόμος '' ϟΓ΄'' του 1864]] όπως τροποποιήθηκε από τον νόμο ''ΓΑ΄'' της 11ης Μαρτίου [[1904]]<ref>Με την νομοθετική αυτή τροποποίηση που έκανε η [[Κυβέρνηση Γεωργίου Θεοτόκη Δεκεμβρίου 1903|κυβέρνηση Θεοτόκη]] ο δήμος Πειραιά αποχωρίστηκε από την επαρχία Αττικής και αποτέλεσε ξεχωριστή επαρχία και κατά συνέπεια εκλογική περιφέρεια. Έτσι ο Νομός Αττικής περιείχε πλέον τις επαρχίες [[Επαρχία Αττικής|Αττικής]], [[Επαρχία Μεγαρίδας|Μεγαρίδος]], [[Επαρχία Αίγινας|Αιγίνης]] και Πειραιά. Ο νόμος αυτός καταργήθηκε από την [[Κυβέρνηση Θεόδωρου Δηλιγιάννη 1904|επόμενη κυβέρνηση]]. ΦΕΚ Α50 /1904</ref> |
*'''Εκλογικός Νόμος''' : Άρθρα 66 και 68 του Συντάγματος του 1864 - [[Εκλογικός νόμος 93/1864|Εκλογικός νόμος '' ϟΓ΄'' του 1864]] όπως τροποποιήθηκε από τον νόμο ''ΓΑ΄'' της 11ης Μαρτίου [[1904]]<ref>Με την νομοθετική αυτή τροποποίηση που έκανε η [[Κυβέρνηση Γεωργίου Θεοτόκη Δεκεμβρίου 1903|κυβέρνηση Θεοτόκη]] ο δήμος Πειραιά αποχωρίστηκε από την επαρχία Αττικής και αποτέλεσε ξεχωριστή επαρχία και κατά συνέπεια εκλογική περιφέρεια. Έτσι ο Νομός Αττικής περιείχε πλέον τις επαρχίες [[Επαρχία Αττικής|Αττικής]], [[Επαρχία Μεγαρίδας|Μεγαρίδος]], [[Επαρχία Αίγινας|Αιγίνης]] και Πειραιά. Ο νόμος αυτός καταργήθηκε από την [[Κυβέρνηση Θεόδωρου Δηλιγιάννη 1904|επόμενη κυβέρνηση]]. ΦΕΚ Α50 /1904</ref> |
||
*'''Εκλογικές περιφέρειες''' : |
*'''Εκλογικές περιφέρειες''' : 70 |
||
*'''Σύνολο υποψηφίων''' : |
*'''Σύνολο υποψηφίων''' : |
||
Έκδοση από την 18:17, 5 Ιουλίου 2020
Την Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 1905 η κυβέρνηση Θεόδωρου Δηλιγιάννη, πραγματοποίησε εθνικές βουλευτικές εκλογές, της οποίες κέρδισε με σημαντική διαφορά (145 έδρες) ο ίδιος και το κόμμα του.
Κύριο χαρακτηριστικό της προεκλογικής περιόδου ήταν η επίθεση που δέχτηκε το κόμμα του Αλέξανδρου Ζαΐμη από τους πολιτικούς του αντιπάλους, αφού το θεωρούσαν σαν εμπόδιο στην ομαλή διακυβέρνηση της χώρας, «...γιατί η ύπαρξη τρίτου κόμματος ικανού να επηρεάσει την πλειοψηφία παρέλυε την πειθαρχία των κομμάτων και αύξανε την βουλιμία των προσωπικών απαιτήσεων των βουλευτών οι οποίοι όταν οι πλειοψηφίες είναι ασθενείς αισθάνονται ότι η τύχη της κυβερνήσεως εξαρτάται από την ατομική τους διάθεση. (...)»[1] Πραγματικά, ο προεκλογικός στόχος επετεύχθη, και μάλιστα υπέρ του Δηλιγιάννη, που κατέκτησε την Πρωθυπουργία για 5η αλλά και τελευταία φορά.
Πρώτος σε ψήφους βουλευτής αναδείχτηκε ο Στέφανος Δραγούμης με 20.107 ψήφους, ακολουθούμενος από τον Νικόλαο Γουναράκη (16.808) και τον Δημήτριο Ράλλη (16.734), όλοι τους βουλευτές Αττικής.[2]
=μετά τις εκλογές
Στις 31 Μαΐου 1905 ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης δολοφονήθηκε εν μέση οδό, από έναν μπράβο χαρτοπαικτικών λεσχών, τον Αντώνη Κωσταγερακάρη, του οποίου τα συμφέροντα επλήγησαν με την απόφαση του Πρωθυπουργού να κλείσει όλες τις χαρτοπαικτικές λέσχες. [3].
Αποτελέσματα
- Εκλογικό Σύστημα : Πλειοψηφικό με στενή περιφέρεια (επαρχία).Η ψηφοφορία έγινε με σφαιρίδιο
- Εκλογικός Νόμος : Άρθρα 66 και 68 του Συντάγματος του 1864 - Εκλογικός νόμος ϟΓ΄ του 1864 όπως τροποποιήθηκε από τον νόμο ΓΑ΄ της 11ης Μαρτίου 1904[4]
- Εκλογικές περιφέρειες : 70
- Σύνολο υποψηφίων :
| Κόμματα | Αρχηγοί | Ψήφοι | Έδρες | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Αριθμός | % | +− % | Αριθμός | +− | |||
| 1 | Υποστηρικτές Θεόδωρου Δηλιγιάννη | Θεόδωρος Δηλιγιάννης | 142 | ||||
| 2 | Υποστηρικτές Γεωργίου Θεοτόκη | Γεώργιος Θεοτόκης | 60 | ||||
| 3 | Υποστηρικτές Αλέξανδρου Ζαΐμη | Αλέξανδρος Ζαΐμης | 13 | ||||
| 4 | Ανεξάρτητοι υποψήφιοι | - | 20 | ||||
| 100,00 | 235 | ||||||
| Ψηφίσαντες | |||||||
| Σύνολο | |||||||
Πηγές - Παραπομπές
- ↑ Γ. Ασπρέας, σελ. 36
- ↑ εφημερίδα "Σκριπ", φύλλο 22ας Φεβρουαρίου 1905, σελ.3
- ↑ Γιώργος Ρωμαίος: «Η περιπέτεια του κοινοβουλευτισμού στην Ελλάδα», τομ. Α 1844-1915, τομ. Α΄ εκδ. "Πατάκης", Αθήνα, 2011, σελ. 355
- ↑ Με την νομοθετική αυτή τροποποίηση που έκανε η κυβέρνηση Θεοτόκη ο δήμος Πειραιά αποχωρίστηκε από την επαρχία Αττικής και αποτέλεσε ξεχωριστή επαρχία και κατά συνέπεια εκλογική περιφέρεια. Έτσι ο Νομός Αττικής περιείχε πλέον τις επαρχίες Αττικής, Μεγαρίδος, Αιγίνης και Πειραιά. Ο νόμος αυτός καταργήθηκε από την επόμενη κυβέρνηση. ΦΕΚ Α50 /1904
- ↑ http://www.greeklaws.com/pubs/results.php?id=931
| |||||||||||||||||||||||
