Τιτάνες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Thdsoul (συζήτηση | συνεισφορές)
μ →‎Οι Τιτάνες στον Ησίοδο: δύο τόνοι και λίγα κόμματα
Γραμμή 42: Γραμμή 42:
Στη [[Θεογονία Ησίοδου|Θεογονία]] του [[Ησίοδος|Ησίοδου]] οι δώδεκα Τιτάνες ακολουθούν τους [[Εκατόγχειρες]] και τους [[Κύκλωπες]] ως παιδιά του [[Ουρανός (μυθολογία)|Ουρανού]] και της [[Γαία (μυθολογία)|Γαίας]]:
Στη [[Θεογονία Ησίοδου|Θεογονία]] του [[Ησίοδος|Ησίοδου]] οι δώδεκα Τιτάνες ακολουθούν τους [[Εκατόγχειρες]] και τους [[Κύκλωπες]] ως παιδιά του [[Ουρανός (μυθολογία)|Ουρανού]] και της [[Γαία (μυθολογία)|Γαίας]]:


:«''έπειτα κοιμήθηκε με τον [[Ουρανός (μυθολογία)|Ουρανό]] και γέννησε τον βαθιά στροβιλιζόμενο [[Ωκεανός (μυθολογία)|Ωκεανό]], τον [[Κοίος|Κοίο]] και τον [[Κρείος|Κριό]] και τον [[Υπερίων (μυθολογία)|Υπερίωνα]] και τον [[Ιαπετός (μυθολογία)|Ιάπετο]], την [[Ευρυφάεσσα|Θεία]] και την [[Ρέα (μυθολογία)|Ρέα]], την [[Θέμις|Θέμιδα]] και την [[Μνημοσύνη]] και την χρυσοστεφανωμένη [[Φοίβη (μυθολογία)|Φοίβη]] και την αγαπητή [[Τηθύς|Τηθύ]]. Μετά από αυτούς γεννήθηκε ο [[Κρόνος (μυθολογία)|Κρόνος]] ο πονηρός, το νεώτερο και φοβερότερο από τα παιδιά της, και μισούσε τον δυνατό πατέρα του''».
:«''έπειτα κοιμήθηκε με τον [[Ουρανός (μυθολογία)|Ουρανό]] και γέννησε τον βαθιά στροβιλιζόμενο [[Ωκεανός (μυθολογία)|Ωκεανό]], τον [[Κοίος|Κοίο]] και τον [[Κρείος|Κριό]] και τον [[Υπερίων (μυθολογία)|Υπερίωνα]] και τον [[Ιαπετός (μυθολογία)|Ιαπετό]], την [[Ευρυφάεσσα|Θεία]] και την [[Ρέα (μυθολογία)|Ρέα]], την [[Θέμις|Θέμιδα]] και την [[Μνημοσύνη]] και την χρυσοστεφανωμένη [[Φοίβη (μυθολογία)|Φοίβη]] και την αγαπητή [[Τηθύς|Τηθύ]]. Μετά από αυτούς γεννήθηκε ο [[Κρόνος (μυθολογία)|Κρόνος]] ο πονηρός, το νεώτερο και φοβερότερο από τα παιδιά της, και μισούσε τον δυνατό πατέρα του''».


Ο Ουρανός θεωρεί τον [[Κρόνος (μυθολογία)|Κρόνο]] τερατώδη και γι’ αυτό τον φυλακίζει στα έγκατα της γης. Αλλά ο [[Κρόνος (μυθολογία)|Κρόνος]], με τη βοήθεια των [[Εκατόγχειρες|Εκατόγχειρων]] και των [[Κύκλωπες|Κυκλώπων]], επιτίθεται στον πατέρα του, τον ευνουχίζει και γίνεται ο ίδιος βασιλιάς των θεών, με τη [[Ρέα (μυθολογία)|Ρέα]] ως σύζυγό του και βασίλισσα.
Ο Ουρανός θεωρεί τον [[Κρόνος (μυθολογία)|Κρόνο]] τερατώδη και γι’ αυτό τον φυλακίζει στα έγκατα της γης. Αλλά ο [[Κρόνος (μυθολογία)|Κρόνος]], με τη βοήθεια των [[Εκατόγχειρες|Εκατόγχειρων]] και των [[Κύκλωπες|Κυκλώπων]], επιτίθεται στον πατέρα του, τον ευνουχίζει και γίνεται ο ίδιος βασιλιάς των θεών, με τη [[Ρέα (μυθολογία)|Ρέα]] ως σύζυγό του και βασίλισσα.
Γραμμή 50: Γραμμή 50:
Όταν ο [[Δίας (μυθολογία)|Δίας]] ενηλικιώνεται, υποτάσσει τον [[Κρόνος (μυθολογία)|Κρόνο]] με τη βία και του ανοίγει την κοιλιά για να απελευθερώσει τα αδέλφια του. Αρχίζει, έτσι, ένας πόλεμος μεταξύ των νεώτερων και γηραιότερων θεών, κατά τον οποίο ο [[Δίας (μυθολογία)|Δίας]] βοηθάται από τους [[Εκατόγχειρες]], τους [[Κύκλωπες]] και τους [[Γίγαντες (μυθολογία)|Γίγαντες]], οι οποίοι είχαν επανελευθερωθεί από τον [[Τάρταρα|Τάρταρο]]. Μετά από μια μακρά μάχη, ο [[Δίας (μυθολογία)|Δίας]] νικά και ρίχνει στον [[Τάρταρος|Τάρταρο]] πολλούς από τους Τιτάνες.
Όταν ο [[Δίας (μυθολογία)|Δίας]] ενηλικιώνεται, υποτάσσει τον [[Κρόνος (μυθολογία)|Κρόνο]] με τη βία και του ανοίγει την κοιλιά για να απελευθερώσει τα αδέλφια του. Αρχίζει, έτσι, ένας πόλεμος μεταξύ των νεώτερων και γηραιότερων θεών, κατά τον οποίο ο [[Δίας (μυθολογία)|Δίας]] βοηθάται από τους [[Εκατόγχειρες]], τους [[Κύκλωπες]] και τους [[Γίγαντες (μυθολογία)|Γίγαντες]], οι οποίοι είχαν επανελευθερωθεί από τον [[Τάρταρα|Τάρταρο]]. Μετά από μια μακρά μάχη, ο [[Δίας (μυθολογία)|Δίας]] νικά και ρίχνει στον [[Τάρταρος|Τάρταρο]] πολλούς από τους Τιτάνες.


Παρ'όλα αυτά, οι γηραιότεροι θεοί αφήνουν το σημάδι τους στον κόσμο. Μερικοί από αυτούς – όπως η [[Μνημοσύνη]], η [[Ρέα (μυθολογία)|Ρέα]], η [[Γαία (μυθολογία)|Γαία]], ο [[Υπερίων (μυθολογία)|Υπερίων]], η [[Θέμις]] και η [[Μήτις (μυθολογία)|Μήτις]] – δεν πολέμησαν εναντίον των [[Δώδεκα θεοί του Ολύμπου|Ολύμπιων]], και διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στη νέα διοίκηση. Οι Τιτάνες αφήνουν πίσω τους και έναν αριθμό απογόνων, ορισμένοι εκ των οποίων μπορούν να θεωρηθούν, επίσης Τιτάνες, κυρίως οι υιοί του [[Ιαπετός (μυθολογία)|Ιάπετου]], [[Προμηθέας]], [[Επιμηθέας]], [[Άτλας (μυθολογία)|Άτλας]] και [[Μενοίτιος (τιτάνας)|Μενοίτιος]].
Παρ'όλα αυτά, οι γηραιότεροι θεοί αφήνουν το σημάδι τους στον κόσμο. Μερικοί από αυτούς – όπως η [[Μνημοσύνη]], η [[Ρέα (μυθολογία)|Ρέα]], η [[Γαία (μυθολογία)|Γαία]], ο [[Υπερίων (μυθολογία)|Υπερίων]], η [[Θέμις]] και η [[Μήτις (μυθολογία)|Μήτις]] – δεν πολέμησαν εναντίον των [[Δώδεκα θεοί του Ολύμπου|Ολύμπιων]], και διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στη νέα διοίκηση. Οι Τιτάνες αφήνουν πίσω τους και έναν αριθμό απογόνων, ορισμένοι εκ των οποίων μπορούν να θεωρηθούν, επίσης Τιτάνες, κυρίως οι υιοί του [[Ιαπετός (μυθολογία)|Ιαπετού]], [[Προμηθέας]], [[Επιμηθέας]], [[Άτλας (μυθολογία)|Άτλας]] και [[Μενοίτιος (τιτάνας)|Μενοίτιος]].


Πολλές αρχαίες πηγές ακολουθούν στενά τον [[Ησίοδος|Ησίοδο]], με μικρές παραλλαγές: ο [[Απολλόδωρος]] προσθέτει τη [[Διώνη (μυθολογία)|Διώνη]] ως δεκάτη Τρίτη Τιτανίδα.
Πολλές αρχαίες πηγές ακολουθούν στενά τον [[Ησίοδος|Ησίοδο]], με μικρές παραλλαγές: ο [[Απολλόδωρος]] προσθέτει τη [[Διώνη (μυθολογία)|Διώνη]] ως δεκάτη τρίτη Τιτανίδα.


== Οι Τιτάνες και σε άλλες Ελληνικές πηγές ==
== Οι Τιτάνες και σε άλλες Ελληνικές πηγές ==
Ο [[Ησίοδος]], ωστόσο, δεν ήταν ο τελευταίος που μίλησε για τους Τιτάνες. Σωζώμενα αποσπάσματα [[Ορφέας (μυθολογία)|ορφικής]] ποίησης, ιδιαίτερα, διατηρούν μερικές παραλλαγές του μύθου.
Ο [[Ησίοδος]] ωστόσο δεν ήταν ο τελευταίος που μίλησε για τους Τιτάνες. Σωζόμενα αποσπάσματα [[Ορφέας (μυθολογία)|ορφικής]] ποίησης, ιδιαίτερα, διατηρούν μερικές παραλλαγές του μύθου.


Σε ένα ορφικό κείμενο, ο [[Δίας (μυθολογία)|Δίας]] δεν επιτίθεται, απλά, βιαίως εναντίον του [[Κρόνος (μυθολογία)|πατέρα του]]. Αντιθέτως, η [[Ρέα (μυθολογία)|Ρέα]] παραθέτει γεύμα στον [[Κρόνος (μυθολογία)|Κρόνο]] ώστε να τον μεθύσει. Ο [[Δίας (μυθολογία)|Δίας]] τον αλυσοδένει και τον ευνουχίζει. Αντί να σταλεί στον [[Τάρταρα|Τάρταρο]], ο [[Κρόνος (μυθολογία)|Κρόνος]] σέρνεται – ακόμα μεθυσμένος - στη σπηλιά της [[Νυξ|Νύκτας]], όπου συνεχίζει να ονειρεύεται και να προφητεύει για ολόκληρη την αιωνιότητα.
Σε ένα ορφικό κείμενο ο [[Δίας (μυθολογία)|Δίας]] δεν επιτίθεται απλά βιαίως εναντίον του [[Κρόνος (μυθολογία)|πατέρα του]]. Αντιθέτως, η [[Ρέα (μυθολογία)|Ρέα]] παραθέτει γεύμα στον [[Κρόνος (μυθολογία)|Κρόνο]] ώστε να τον μεθύσει. Ο [[Δίας (μυθολογία)|Δίας]] τον αλυσοδένει και τον ευνουχίζει. Αντί να σταλεί στον [[Τάρταρα|Τάρταρο]], ο [[Κρόνος (μυθολογία)|Κρόνος]] σέρνεται – ακόμα μεθυσμένος - στη σπηλιά της [[Νυξ|Νύκτας]], όπου συνεχίζει να ονειρεύεται και να προφητεύει για ολόκληρη την αιωνιότητα.


Ένας άλλος μύθος, που αφορά στους Τιτάνες και δεν είναι του [[Ησίοδος|Ησιόδου]], περιλαμβάνει τον [[Διόνυσος|Διόνυσο]]. Σε κάποια στιγμή της βασιλείας του, ο [[Δίας (μυθολογία)|Δίας]] αποφασίζει να παραχωρήσει τον θρόνο του για χάρη του βρέφους [[Διόνυσος|Διονύσου]], που όπως και ο [[Δίας (μυθολογία)|Δίας]], ως [[βρέφος]], φυλασσόταν από τους [[Κουρήτες]]. Οι Τιτάνες αποφασίζουν να σφάξουν το παιδί και να διεκδικήσουν τον θρόνο δικό τους. Βάφουν τα πρόσωπά τους με λευκό γύψο, αποσπούν με παιχνίδια την προσοχή του [[Διόνυσος|Διονύσου]], μετά τον διαμελίζουν και βράζουν και ψήνουν τα μέλη του. Οργισμένος ο [[Δίας (μυθολογία)|Δίας]], συντρίβει με τον κεραυνό του τους Τιτάνες. Η [[Αθηνά]] διατηρεί την καρδιά σε ένα γύψινο ειδώλιο, από το οποίο δημιουργήθηκε ο [[Διόνυσος]], εκ νέου. Αυτή η ιστορία αναφέρεται από τους ποιητές [[Καλλίμαχος|Καλλίμαχο]] και [[Νόννος|Νόννο]], που αποκαλούν αυτόν τον Διόνυσο «Ζαγρεύς», και, επίσης, σε έναν αριθμό ορφικών κειμένων.
Ένας άλλος μύθος, που αφορά στους Τιτάνες και δεν είναι του [[Ησίοδος|Ησιόδου]], περιλαμβάνει τον [[Διόνυσος|Διόνυσο]]. Σε κάποια στιγμή της βασιλείας του, ο [[Δίας (μυθολογία)|Δίας]] αποφασίζει να παραχωρήσει τον θρόνο του για χάρη του βρέφους [[Διόνυσος|Διονύσου]], που όπως και ο [[Δίας (μυθολογία)|Δίας]] ως [[βρέφος]] φυλασσόταν από τους [[Κουρήτες]]. Οι Τιτάνες αποφασίζουν να σφάξουν το παιδί και να διεκδικήσουν τον θρόνο δικό τους. Βάφουν τα πρόσωπά τους με λευκό γύψο, αποσπούν με παιχνίδια την προσοχή του [[Διόνυσος|Διονύσου]], μετά τον διαμελίζουν και βράζουν και ψήνουν τα μέλη του. Οργισμένος ο [[Δίας (μυθολογία)|Δίας]], συντρίβει με τον κεραυνό του τους Τιτάνες. Η [[Αθηνά]] διατηρεί την καρδιά σε ένα γύψινο ειδώλιο, από το οποίο δημιουργήθηκε ο [[Διόνυσος]], εκ νέου. Αυτή η ιστορία αναφέρεται από τους ποιητές [[Καλλίμαχος|Καλλίμαχο]] και [[Νόννος|Νόννο]], που αποκαλούν αυτόν τον Διόνυσο «Ζαγρεύς», και επίσης σε έναν αριθμό ορφικών κειμένων.


Μία επανάληψη αυτής της ιστορίας, αναφερόμενη από τον νεοπλατωνικό φιλόσοφο [[Ολυμπιόδωρος ο Νεότερος|Ολυμπιόδωρο]], που γράφει, όψιμα, κατά τη χριστιανική περίοδο, πως η ανθρωπότητα ξεπήδησε από τον παχύ καπνό των καιόμενων πτωμάτων των Τιτάνων. Νεώτεροι συγγραφείς δηλώνουν πως η ανθρωπότητα γεννήθηκε από το αίμα που έχυσαν οι Τιτάνες στον πόλεμό τους εναντίον του [[Δίας (μυθολογία)|Δία]].
Μία επανάληψη αυτής της ιστορίας, αναφερόμενη από τον νεοπλατωνικό φιλόσοφο [[Ολυμπιόδωρος ο Νεότερος|Ολυμπιόδωρο]], που γράφει όψιμα, κατά τη χριστιανική περίοδο, πως η ανθρωπότητα ξεπήδησε από τον παχύ καπνό των καιόμενων πτωμάτων των Τιτάνων. Νεώτεροι συγγραφείς δηλώνουν πως η ανθρωπότητα γεννήθηκε από το αίμα που έχυσαν οι Τιτάνες στον πόλεμό τους εναντίον του [[Δίας (μυθολογία)|Δία]].


Ο [[Πίνδαρος]], ο [[Πλάτωνας]] και ο [[Οππιανός]] αναφέρονται, πρόχειρα, στην «Τιτανική φύση» του ανθρώπου.
Ο [[Πίνδαρος]], ο [[Πλάτωνας]] και ο [[Οππιανός]] αναφέρονται, πρόχειρα, στην «Τιτανική φύση» του ανθρώπου.

Έκδοση από την 20:05, 19 Ιουνίου 2020

Η πτώση των Τιτάνων. (Cornelis van Haarlem, 1588).
Τιτάν, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών
Τιτάν στον Τάρταρο. Γλυπτό. Μουσείο του Λούβρου.

Οι Τιτάνες ήταν φυλή υπερφυσικών όντων της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, αποτελούμενη από ισχυρές θεότητες που γεννήθηκαν από τη Γαία και τον Ουρανό και κυβέρνησαν την περίοδο της Χρυσής Εποχής. Ο Όμηρος αναφέρει τρεις Τιτάνες, τον Κρόνο, τη Ρέα και τον Ιαπετό, οι οποίοι ήταν τέκνα του Ουρανού και της Τηθύος. Όλοι οι Τιτάνες, κάτοικοι του Ουρανού, ονομάζονταν και Ουρανίδες (Ουρανιώνας).[1]

Τιτανομαχία

Κύριο λήμμα: Τιτανομαχία

Οι Έλληνες των κλασικών χρόνων γνώριζαν αρκετά ποιήματα για τον πόλεμο μεταξύ των θεών και πολλών από τους Τιτάνες. Το κυρίαρχο εξ αυτών και το μοναδικό που έχει διασωθεί, ήταν η Θεογονία που αποδίδεται στον Ησίοδο. Ένα χαμένο έπος με τον τίτλο Τιτανομαχία το οποίο αποδίδεται στη θρυλική μορφή του τυφλού βάρδου Θάμυρη από τη Θράκη, αναφερόταν σε μία πραγματεία περί μουσικής που έχει κάποια στιγμή αποδοθεί στον Πλούταρχο. Οι Τιτάνες κατείχαν σημαντικό ρόλο και στα ποιήματα που αποδίδονται στον Ορφέα. Αν και σώζονται μόνο μικρά μέρη των Ορφικών διηγήσεων, δείχνουν ενδιαφέρουσες διαφορές από την Ησιοδική παράδοση.

Αυτοί οι ελληνικοί μύθοι για την τιτανομαχία εντάσσονται σε μια τάξη παρόμοιων μύθων από την Ευρώπη και την Εγγύς Ανατολή, όπου μια γενιά ή ομάδα θεών αντιτίθενται στους κυρίαρχους. Μερικές φορές, οι Γηραιότεροι Θεοί εκτοπίζονται. Άλλες, οι επαναστάτες χάνουν και είτε εκδιώκονται, ολοκληρωτικά, από την εξουσία ή ενσωματώνονται στο πάνθεον. Άλλα παραδείγματα μπορούν να συμπεριλάβουν τους πολέμους μεταξύ των Εσίρ με τους Βανίρ και τους Γιοτούν στην Σκανδιναβική μυθολογία, το Βαβυλωνιακό έπος Ενούμα Ελίς , τη Χιττιτική διήγηση «Βασίλειο στον Ουρανό». Το χριστιανικό βιβλίο της Αποκάλυψης, επίσης, περιγράφει έναν «πόλεμο στον ουρανό».

Οι Τιτάνες

Παιδιά της Γαίας και του Ουρανού:

Τέκνα του Ιαπετού και της Ωκεανίδας Κλυμένης:

Τέκνα του Υπερίωνα και της Θείας:

Οι Τιτάνες στον Ησίοδο

Στη Θεογονία του Ησίοδου οι δώδεκα Τιτάνες ακολουθούν τους Εκατόγχειρες και τους Κύκλωπες ως παιδιά του Ουρανού και της Γαίας:

«έπειτα κοιμήθηκε με τον Ουρανό και γέννησε τον βαθιά στροβιλιζόμενο Ωκεανό, τον Κοίο και τον Κριό και τον Υπερίωνα και τον Ιαπετό, την Θεία και την Ρέα, την Θέμιδα και την Μνημοσύνη και την χρυσοστεφανωμένη Φοίβη και την αγαπητή Τηθύ. Μετά από αυτούς γεννήθηκε ο Κρόνος ο πονηρός, το νεώτερο και φοβερότερο από τα παιδιά της, και μισούσε τον δυνατό πατέρα του».

Ο Ουρανός θεωρεί τον Κρόνο τερατώδη και γι’ αυτό τον φυλακίζει στα έγκατα της γης. Αλλά ο Κρόνος, με τη βοήθεια των Εκατόγχειρων και των Κυκλώπων, επιτίθεται στον πατέρα του, τον ευνουχίζει και γίνεται ο ίδιος βασιλιάς των θεών, με τη Ρέα ως σύζυγό του και βασίλισσα.

Η Ρέα γεννά μια νέα γενιά θεών από τον Κρόνο (θεά Εστία, θεά Δήμητρα, θεά Ήρα, θεός Πλούτωνας και θεός Ποσειδώνας), αλλά από φόβο μήπως τον ανατρέψουν, ο Κρόνος τα καταβροχθίζει. Ο μόνος που διασώζεται είναι ο θεός Δίας: η Ρέα δίνει στον Κρόνο να καταπιεί στη θέση του μία πέτρα τυλιγμένη σε ρούχα, και μεταφέρει τον Δία στην Κρήτη για να τον φυλάνε οι Κουρήτες.

Όταν ο Δίας ενηλικιώνεται, υποτάσσει τον Κρόνο με τη βία και του ανοίγει την κοιλιά για να απελευθερώσει τα αδέλφια του. Αρχίζει, έτσι, ένας πόλεμος μεταξύ των νεώτερων και γηραιότερων θεών, κατά τον οποίο ο Δίας βοηθάται από τους Εκατόγχειρες, τους Κύκλωπες και τους Γίγαντες, οι οποίοι είχαν επανελευθερωθεί από τον Τάρταρο. Μετά από μια μακρά μάχη, ο Δίας νικά και ρίχνει στον Τάρταρο πολλούς από τους Τιτάνες.

Παρ'όλα αυτά, οι γηραιότεροι θεοί αφήνουν το σημάδι τους στον κόσμο. Μερικοί από αυτούς – όπως η Μνημοσύνη, η Ρέα, η Γαία, ο Υπερίων, η Θέμις και η Μήτις – δεν πολέμησαν εναντίον των Ολύμπιων, και διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στη νέα διοίκηση. Οι Τιτάνες αφήνουν πίσω τους και έναν αριθμό απογόνων, ορισμένοι εκ των οποίων μπορούν να θεωρηθούν, επίσης Τιτάνες, κυρίως οι υιοί του Ιαπετού, Προμηθέας, Επιμηθέας, Άτλας και Μενοίτιος.

Πολλές αρχαίες πηγές ακολουθούν στενά τον Ησίοδο, με μικρές παραλλαγές: ο Απολλόδωρος προσθέτει τη Διώνη ως δεκάτη τρίτη Τιτανίδα.

Οι Τιτάνες και σε άλλες Ελληνικές πηγές

Ο Ησίοδος ωστόσο δεν ήταν ο τελευταίος που μίλησε για τους Τιτάνες. Σωζόμενα αποσπάσματα ορφικής ποίησης, ιδιαίτερα, διατηρούν μερικές παραλλαγές του μύθου.

Σε ένα ορφικό κείμενο ο Δίας δεν επιτίθεται απλά βιαίως εναντίον του πατέρα του. Αντιθέτως, η Ρέα παραθέτει γεύμα στον Κρόνο ώστε να τον μεθύσει. Ο Δίας τον αλυσοδένει και τον ευνουχίζει. Αντί να σταλεί στον Τάρταρο, ο Κρόνος σέρνεται – ακόμα μεθυσμένος - στη σπηλιά της Νύκτας, όπου συνεχίζει να ονειρεύεται και να προφητεύει για ολόκληρη την αιωνιότητα.

Ένας άλλος μύθος, που αφορά στους Τιτάνες και δεν είναι του Ησιόδου, περιλαμβάνει τον Διόνυσο. Σε κάποια στιγμή της βασιλείας του, ο Δίας αποφασίζει να παραχωρήσει τον θρόνο του για χάρη του βρέφους Διονύσου, που όπως και ο Δίας ως βρέφος φυλασσόταν από τους Κουρήτες. Οι Τιτάνες αποφασίζουν να σφάξουν το παιδί και να διεκδικήσουν τον θρόνο δικό τους. Βάφουν τα πρόσωπά τους με λευκό γύψο, αποσπούν με παιχνίδια την προσοχή του Διονύσου, μετά τον διαμελίζουν και βράζουν και ψήνουν τα μέλη του. Οργισμένος ο Δίας, συντρίβει με τον κεραυνό του τους Τιτάνες. Η Αθηνά διατηρεί την καρδιά σε ένα γύψινο ειδώλιο, από το οποίο δημιουργήθηκε ο Διόνυσος, εκ νέου. Αυτή η ιστορία αναφέρεται από τους ποιητές Καλλίμαχο και Νόννο, που αποκαλούν αυτόν τον Διόνυσο «Ζαγρεύς», και επίσης σε έναν αριθμό ορφικών κειμένων.

Μία επανάληψη αυτής της ιστορίας, αναφερόμενη από τον νεοπλατωνικό φιλόσοφο Ολυμπιόδωρο, που γράφει όψιμα, κατά τη χριστιανική περίοδο, πως η ανθρωπότητα ξεπήδησε από τον παχύ καπνό των καιόμενων πτωμάτων των Τιτάνων. Νεώτεροι συγγραφείς δηλώνουν πως η ανθρωπότητα γεννήθηκε από το αίμα που έχυσαν οι Τιτάνες στον πόλεμό τους εναντίον του Δία.

Ο Πίνδαρος, ο Πλάτωνας και ο Οππιανός αναφέρονται, πρόχειρα, στην «Τιτανική φύση» του ανθρώπου.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Παραπομπές

  1. Homerus Epic., Ilias Book 5, line 898