Τολό Αργολίδας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Διάσωση 3 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0.1 |
|||
Γραμμή 16: | Γραμμή 16: | ||
==Ιστορικά στοιχεία== |
==Ιστορικά στοιχεία== |
||
Το 1686, κατά τη διάρκεια του [[έκτος Βενετοτουρκικός πόλεμος|έκτου Βενετοτουρκικού πολέμου]], στην έρημη τότε παραλία του Τολού αποβιβάστηκαν τα στρατεύματα του Βενετού στρατηγού [[Φραντζέσκο Μοροζίνι|Μοροζίνι]] απ’ όπου κατευθύνθηκαν στη συνέχεια βορειότερα για την κατάληψη του Ναυπλίου και του Άργους. Ο οικισμός του Τολού δημιουργήθηκε αρκετά χρόνια αργότερα, όταν μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας, με ψήφισμα του [[Ιωάννης Καποδίστριας|Καποδίστρια]] εγκαταστάθηκαν στην περιοχή πρόσφυγες από την [[Κρήτη]] οι οποίοι διωγμένοι για αρκετά χρόνια δεν είχαν σταθερό τόπο κατοικίας στην Πελοπόννησο και αλλού και ζούσαν ως πένητες. Ο οικισμός ονομάστηκε αρχικά Μινώα από το όνομα του μυθικού βασιλιά της Κρήτης Μίνωα. Η ονομασία αυτή δε διατηρήθηκε και τελικά επικράτησε το παλαιότερο όνομα της περιοχής. Σήμερα, οι περισσότεροι κάτοικοι της περιοχής έχουν κρητική καταγωγή.<ref>{{cite web | url=http://www.patris.gr/articles/147531?PHPSESSID=2tvr280qin0s4olhf5p0m10q50#.VMkGLSxPkbU | title=ΤΟΛΟ, ένα κρητικό χωριό στον Αργολικό κόλπο | publisher=Πατρίς | date=16 Δεκεμβρίου 2008 | accessdate=28 Ιανουαρίου 2015 | author=Εμμανουήλ Μπελιβάνης}}</ref> Στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα ο οικισμός αναπτύχθηκε στηριζόμενος στο ανερχόμενο τουριστικό ρεύμα.<ref> |
Το 1686, κατά τη διάρκεια του [[έκτος Βενετοτουρκικός πόλεμος|έκτου Βενετοτουρκικού πολέμου]], στην έρημη τότε παραλία του Τολού αποβιβάστηκαν τα στρατεύματα του Βενετού στρατηγού [[Φραντζέσκο Μοροζίνι|Μοροζίνι]] απ’ όπου κατευθύνθηκαν στη συνέχεια βορειότερα για την κατάληψη του Ναυπλίου και του Άργους. Ο οικισμός του Τολού δημιουργήθηκε αρκετά χρόνια αργότερα, όταν μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας, με ψήφισμα του [[Ιωάννης Καποδίστριας|Καποδίστρια]] εγκαταστάθηκαν στην περιοχή πρόσφυγες από την [[Κρήτη]] οι οποίοι διωγμένοι για αρκετά χρόνια δεν είχαν σταθερό τόπο κατοικίας στην Πελοπόννησο και αλλού και ζούσαν ως πένητες. Ο οικισμός ονομάστηκε αρχικά Μινώα από το όνομα του μυθικού βασιλιά της Κρήτης Μίνωα. Η ονομασία αυτή δε διατηρήθηκε και τελικά επικράτησε το παλαιότερο όνομα της περιοχής. Σήμερα, οι περισσότεροι κάτοικοι της περιοχής έχουν κρητική καταγωγή.<ref>{{cite web | url=http://www.patris.gr/articles/147531?PHPSESSID=2tvr280qin0s4olhf5p0m10q50#.VMkGLSxPkbU | title=ΤΟΛΟ, ένα κρητικό χωριό στον Αργολικό κόλπο | publisher=Πατρίς | date=16 Δεκεμβρίου 2008 | accessdate=28 Ιανουαρίου 2015 | author=Εμμανουήλ Μπελιβάνης | archiveurl=https://web.archive.org/web/20120325121106/http://www.patris.gr/articles/147531?PHPSESSID=2tvr280qin0s4olhf5p0m10q50#.VMkGLSxPkbU | archivedate=2012-03-25 | url-status=dead }}</ref> Στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα ο οικισμός αναπτύχθηκε στηριζόμενος στο ανερχόμενο τουριστικό ρεύμα.<ref>{{Cite web |url=http://www.tolo-guide.gr/history-gr.htm |title=Ιστορία Τολό |accessdate=2010-12-03 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20110824064833/http://www.tolo-guide.gr/history-gr.htm |archivedate=2011-08-24 |url-status=dead }}</ref> Μεγάλη ανοικοδόμηση σημειώθηκε στην περιοχή κατά τις δεκαετίες του 1960 και 1970, η οποία όμως υπήρξε άναρχη και ακαλαίσθητη, όπως συνέβαινε γενικότερα εκείνη την περίοδο. Σήμερα αποτελεί έναν από τους δημοφιλείς καλοκαιρινούς προορισμούς. |
||
== Πανόραμα == |
== Πανόραμα == |
||
Γραμμή 34: | Γραμμή 34: | ||
==Εξωτερικοί σύνδεσμοι== |
==Εξωτερικοί σύνδεσμοι== |
||
*[http://www.tolo.gr/ Ιστοσελίδα του οικισμού] |
*[https://web.archive.org/web/20100724040124/http://www.tolo.gr/ Ιστοσελίδα του οικισμού] |
||
{{commonscat}} |
{{commonscat}} |
||
{{Δήμος Ναυπλιέων}} |
{{Δήμος Ναυπλιέων}} |
Έκδοση από την 22:25, 21 Μαΐου 2020
Συντεταγμένες: 37°31′11″N 22°51′29″E / 37.51972°N 22.85806°E
Τολό | |
---|---|
Διοίκηση | |
Χώρα | Ελλάδα |
Δήμος | Δήμος Ναυπλιέων |
Γεωγραφία | |
Νομός | Αργολίδας |
Υψόμετρο | 5 |
Πληροφορίες | |
Ταχ. κώδικας | 210 56 |
Τηλ. κωδικός | 2752 |
https://www.tolo.gr/ | |
Το Τολό (παλαιότερα ονόματα «Τουλόν», «Μινώα») είναι χωριό του νομού Αργολίδας, χτισμένο κατά μήκος μιας μεγάλης παραλίας στις ακτές του Αργολικού κόλπου. Διοικητικά ανήκε στον Δήμο Ασίνης μέχρι το τέλος του 2010 οπότε ο Δήμος καταργήθηκε και ενσωματώθηκε στον Δήμο Ναυπλιέων. Ο πληθυσμός του, σύμφωνα με την απογραφή του 2011, είναι 1.460 κάτοικοι. Το Τολό γνωρίζει σημαντική τουριστική ανάπτυξη, εκμεταλλευόμενο την μεγάλη παραλία που διαθέτει και την κοντινή απόσταση που το χωρίζει από το Ναύπλιο από το οποίο απέχει 8 χιλιόμετρα.
Ιστορικά στοιχεία
Το 1686, κατά τη διάρκεια του έκτου Βενετοτουρκικού πολέμου, στην έρημη τότε παραλία του Τολού αποβιβάστηκαν τα στρατεύματα του Βενετού στρατηγού Μοροζίνι απ’ όπου κατευθύνθηκαν στη συνέχεια βορειότερα για την κατάληψη του Ναυπλίου και του Άργους. Ο οικισμός του Τολού δημιουργήθηκε αρκετά χρόνια αργότερα, όταν μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας, με ψήφισμα του Καποδίστρια εγκαταστάθηκαν στην περιοχή πρόσφυγες από την Κρήτη οι οποίοι διωγμένοι για αρκετά χρόνια δεν είχαν σταθερό τόπο κατοικίας στην Πελοπόννησο και αλλού και ζούσαν ως πένητες. Ο οικισμός ονομάστηκε αρχικά Μινώα από το όνομα του μυθικού βασιλιά της Κρήτης Μίνωα. Η ονομασία αυτή δε διατηρήθηκε και τελικά επικράτησε το παλαιότερο όνομα της περιοχής. Σήμερα, οι περισσότεροι κάτοικοι της περιοχής έχουν κρητική καταγωγή.[1] Στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα ο οικισμός αναπτύχθηκε στηριζόμενος στο ανερχόμενο τουριστικό ρεύμα.[2] Μεγάλη ανοικοδόμηση σημειώθηκε στην περιοχή κατά τις δεκαετίες του 1960 και 1970, η οποία όμως υπήρξε άναρχη και ακαλαίσθητη, όπως συνέβαινε γενικότερα εκείνη την περίοδο. Σήμερα αποτελεί έναν από τους δημοφιλείς καλοκαιρινούς προορισμούς.
Πανόραμα
Εικόνες
-
Η παραλία του Τολού
-
Άποψη του οικισμού
-
Η βραχονησίδα Κορωνήσι και το παρεκκλήσι της, στην θάλασσα απέναντι από το Τολό
Δείτε Επίσης
Παραπομπές
- ↑ Εμμανουήλ Μπελιβάνης (16 Δεκεμβρίου 2008). «ΤΟΛΟ, ένα κρητικό χωριό στον Αργολικό κόλπο». Πατρίς. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2015.
- ↑ «Ιστορία Τολό». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2010.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
|