Γιάννης Ψυχάρης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Διάσωση 0 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0
Gmallos (συζήτηση | συνεισφορές)
181 επεξεργασίες
μ →‎Βιογραφία: Απαλοιφή επανάληψης
Γραμμή 4: Γραμμή 4:
==Βιογραφία==
==Βιογραφία==
Γεννήθηκε στην [[Οδησσός|Οδησσό]] της [[Ρωσία|Ρωσίας]] (σημ. [[Ουκρανία|Ουκρανίας]]) στις [[15 Μαΐου]] του [[1854]]. Γιος του Νικολάου Ψυχάρη εκ [[Χίος|Χίου]], μεγάλωσε στην [[Κωνσταντινούπολη]] και ολοκληρώνοντας την εγκύκλιο μόρφωση σε ηλικία 15 ετών έφυγε για τη [[Μασσαλία]], ([[Γαλλία]]), όπου και έμεινε κοντά στον θείο του ολοκληρώνοντας την γυμνασιακή του μόρφωση. Σπούδασε [[φιλοσοφία]], [[φιλολογία]] και [[γλωσσολογία]], [[Αρχαία Λατινική]] και [[Γαλλική Φιλολογία]] στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης στο [[Παρίσι]] και στην [[Γερμανία]] γερμανική φιλολογία, καθώς και μεσαιωνική και νεοελληνική φιλολογία στο πανεπιστήμιο της Βόννης στην Γερμανία (1871-1872)<ref>[http://www.ekebi.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=461&t=420 ΕΚΕΒΙ]</ref>.
Γεννήθηκε στην [[Οδησσός|Οδησσό]] της [[Ρωσία|Ρωσίας]] (σημ. [[Ουκρανία|Ουκρανίας]]) στις [[15 Μαΐου]] του [[1854]]. Γιος του Νικολάου Ψυχάρη εκ [[Χίος|Χίου]], μεγάλωσε στην [[Κωνσταντινούπολη]] και ολοκληρώνοντας την εγκύκλιο μόρφωση σε ηλικία 15 ετών έφυγε για τη [[Μασσαλία]], ([[Γαλλία]]), όπου και έμεινε κοντά στον θείο του ολοκληρώνοντας την γυμνασιακή του μόρφωση. Σπούδασε [[φιλοσοφία]], [[φιλολογία]] και [[γλωσσολογία]], [[Αρχαία Λατινική]] και [[Γαλλική Φιλολογία]] στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης στο [[Παρίσι]] και στην [[Γερμανία]] γερμανική φιλολογία, καθώς και μεσαιωνική και νεοελληνική φιλολογία στο πανεπιστήμιο της Βόννης στην Γερμανία (1871-1872)<ref>[http://www.ekebi.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=461&t=420 ΕΚΕΒΙ]</ref>.
Το 1884 έγινε υφηγητής της Μεσαιωνικής καί Νεοελληνικής Φιλολογίας στην Πρακτική Σχολή Ανωτέρων Σπουδών του Παρισιού. Το 1886 περιόδευσε στην Ελλάδα και την Ανατολή, και το 1904 διορίστηκε καθηγητής της Γλωσσολογίας στην Σχολή των Ανατολικών Γλωσσών διαδεχόμενος τον Εμίλ Λεγκράν. Το 1925 πραγματοποίησε διαλέξεις για την Ελληνική Γλώσσα στην Αθήνα,στην Κρήτη,στην Μυτιλήνη κ.α<ref name="psi">[http://www.sarantakos.com/kibwtos/mazi/Psicharis.htm#%CE%A8%CE%A5%CE%A7%CE%91%CE%A1%CE%97%CE%A3 ΓΙΑΝΝΗΣ ΨΥΧΑΡΗΣ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ [[Δημήτριος Γληνός|Δημ. Γληνού]]]</ref>.
Το 1884 έγινε υφηγητής της Μεσαιωνικής καί Νεοελληνικής Φιλολογίας στην Πρακτική Σχολή Ανωτέρων Σπουδών του Παρισιού. Το 1886 περιόδευσε στην Ελλάδα και την Ανατολή, Επανερχόμενος στο Παρίσι έγινε καθηγητής της έδρας της [[Ελληνική γλώσσα|νεοελληνικής γλώσσας]] στη Σχολή Ανώτερων Σπουδών. Το [[1904]] διαδέχθηκε τον καθηγητή του [[Εμίλ Λεγκράν]] στη Διεύθυνση της Σχολής Ανατολικών Γλωσσών όπου και δίδασκε μέχρι τον θάνατό του<ref name="psi" />. Το 1925 πραγματοποίησε διαλέξεις για την Ελληνική Γλώσσα στην Αθήνα,στην Κρήτη,στην Μυτιλήνη κ.α<ref name="psi">[http://www.sarantakos.com/kibwtos/mazi/Psicharis.htm#%CE%A8%CE%A5%CE%A7%CE%91%CE%A1%CE%97%CE%A3 ΓΙΑΝΝΗΣ ΨΥΧΑΡΗΣ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ [[Δημήτριος Γληνός|Δημ. Γληνού]]]</ref>.
Επανερχόμενος στο Παρίσι έγινε καθηγητής της έδρας της [[Ελληνική γλώσσα|νεοελληνικής γλώσσας]] στη Σχολή Ανώτερων Σπουδών. Το [[1904]] διαδέχθηκε τον καθηγητή του [[Εμίλ Λεγκράν]] στη Διεύθυνση της Σχολής Ανατολικών Γλωσσών όπου και δίδασκε μέχρι τον θάνατό του<ref name="psi"/>. Είχε από το πατριαρχείο τον τίτλο του μεγάλου χαρτοφύλακος, ενώ διετέλεσε και Πρόξενος της Τουρκίας στο Παλέρμο της Ιταλίας.<ref>[http://douridasliterature.com/psyxaris.html douridasliterature]</ref>.
Είχε από το πατριαρχείο τον τίτλο του μεγάλου χαρτοφύλακος, ενώ διετέλεσε και Πρόξενος της Τουρκίας στο Παλέρμο της Ιταλίας.<ref>[http://douridasliterature.com/psyxaris.html douridasliterature]</ref>.


Πέθανε το [[1929]] ύστερα από μακροχρόνιο ασθένεια, όντας διαβητικός<ref>[http://www.helioskiosk.gr/resource.ashx?a=d4J7WbjWYqAFs97bXzNNcQPI7utybLPa helioskiosk]</ref><ref>[http://www.babiniotis.gr/wmt/userfiles/File/giannis_psyxarhs_meletes_babiniotis.pdf Γιάννης Ψυχάρης Η γλωσσολογικη του συμβολή στη μελέτη της ελληνικής]{{Dead link|date=Οκτώβριος 2019 }}</ref>. Ήταν παντρεμένος σε πρώτο γάμο με την Νοεμί Ρενάν (Noemi Renan), κόρη του γάλλου φιλοσόφου και θρησκειολόγου Ερνέστ Ρενάν με την οποία απέκτησε πολλά παιδιά, μεταξύ των οποίων ο Michel που σκοτώθηκε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, πολεμώντας με τον γαλλικό στρατό. Παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο την Ιρένε Μπομ<ref>[http://www.astrosparalio.gr/?p=singlearticle&id=1011 Το Άστρος της θαλάσσης]</ref>.
Πέθανε το [[1929]] ύστερα από μακροχρόνιο ασθένεια, όντας διαβητικός<ref>[http://www.helioskiosk.gr/resource.ashx?a=d4J7WbjWYqAFs97bXzNNcQPI7utybLPa helioskiosk]</ref><ref>[http://www.babiniotis.gr/wmt/userfiles/File/giannis_psyxarhs_meletes_babiniotis.pdf Γιάννης Ψυχάρης Η γλωσσολογικη του συμβολή στη μελέτη της ελληνικής]{{Dead link|date=Οκτώβριος 2019 }}</ref>. Ήταν παντρεμένος σε πρώτο γάμο με την Νοεμί Ρενάν (Noemi Renan), κόρη του γάλλου φιλοσόφου και θρησκειολόγου Ερνέστ Ρενάν με την οποία απέκτησε πολλά παιδιά, μεταξύ των οποίων ο Michel που σκοτώθηκε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, πολεμώντας με τον γαλλικό στρατό. Παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο την Ιρένε Μπομ<ref>[http://www.astrosparalio.gr/?p=singlearticle&id=1011 Το Άστρος της θαλάσσης]</ref>.

Έκδοση από την 08:40, 17 Μαΐου 2020

Γιάννης Ψυχάρης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση15  Μαΐου 1854[1][2][3]
Οδησσός
Θάνατος29  Σεπτεμβρίου 1929[1]
Παρίσι
Τόπος ταφήςΧίος
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Γαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[1]
νέα ελληνική γλώσσα[4]
Ιταλικά[4]
Ελληνικά[5]
ΣπουδέςLycée Thiers
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταγλωσσολόγος
αγωνιστής/στρια υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων
συγγραφέας
διδάσκων πανεπιστημίου
ΕργοδότηςÉcole pratique des hautes études
Οικογένεια
ΣύζυγοςΝοεμί Ρενάν
ΤέκναΕρνέστ Ψυχάρης
Εριέττα Ψυχάρη
Μισέλ Ψυχάρης
Κορνελία Σιοχάν
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΛεγεώνα της Τιμής[6]
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Γιάννης Ψυχάρης (15 Μαΐου 1854 - 29 Σεπτεμβρίου 1929) ήταν Έλληνας γλωσσολόγος και λογοτέχνης, καθηγητής της ελληνικής γλώσσας στο Παρίσι, γνωστός για τον ρόλο του στο κίνημα του δημοτικισμού και τον αγώνα του για την καθιέρωση της δημοτικής σε επίσημη γλώσσα του ελληνικού κράτους. Σημαντικότατο έργο του το πεζογράφημα Το ταξίδι μου, γραμμένο με ιδιαίτερη προσοχή με τους μέχρι τότε αδημοσίευτους κανόνες της δημοτικής γλώσσας, το οποίο έλαβε ευρύτατη δημοσιότητα, αλλά και αρνητική κριτική από τους υποστηρικτές της καθαρεύουσας.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στην Οδησσό της Ρωσίας (σημ. Ουκρανίας) στις 15 Μαΐου του 1854. Γιος του Νικολάου Ψυχάρη εκ Χίου, μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη και ολοκληρώνοντας την εγκύκλιο μόρφωση σε ηλικία 15 ετών έφυγε για τη Μασσαλία, (Γαλλία), όπου και έμεινε κοντά στον θείο του ολοκληρώνοντας την γυμνασιακή του μόρφωση. Σπούδασε φιλοσοφία, φιλολογία και γλωσσολογία, Αρχαία Λατινική και Γαλλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης στο Παρίσι και στην Γερμανία γερμανική φιλολογία, καθώς και μεσαιωνική και νεοελληνική φιλολογία στο πανεπιστήμιο της Βόννης στην Γερμανία (1871-1872)[7]. Το 1884 έγινε υφηγητής της Μεσαιωνικής καί Νεοελληνικής Φιλολογίας στην Πρακτική Σχολή Ανωτέρων Σπουδών του Παρισιού. Το 1886 περιόδευσε στην Ελλάδα και την Ανατολή, Επανερχόμενος στο Παρίσι έγινε καθηγητής της έδρας της νεοελληνικής γλώσσας στη Σχολή Ανώτερων Σπουδών. Το 1904 διαδέχθηκε τον καθηγητή του Εμίλ Λεγκράν στη Διεύθυνση της Σχολής Ανατολικών Γλωσσών όπου και δίδασκε μέχρι τον θάνατό του[8]. Το 1925 πραγματοποίησε διαλέξεις για την Ελληνική Γλώσσα στην Αθήνα,στην Κρήτη,στην Μυτιλήνη κ.α[8]. Είχε από το πατριαρχείο τον τίτλο του μεγάλου χαρτοφύλακος, ενώ διετέλεσε και Πρόξενος της Τουρκίας στο Παλέρμο της Ιταλίας.[9].

Πέθανε το 1929 ύστερα από μακροχρόνιο ασθένεια, όντας διαβητικός[10][11]. Ήταν παντρεμένος σε πρώτο γάμο με την Νοεμί Ρενάν (Noemi Renan), κόρη του γάλλου φιλοσόφου και θρησκειολόγου Ερνέστ Ρενάν με την οποία απέκτησε πολλά παιδιά, μεταξύ των οποίων ο Michel που σκοτώθηκε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, πολεμώντας με τον γαλλικό στρατό. Παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο την Ιρένε Μπομ[12].

Έργο

Ο Γιάννης Ψυχάρης είχε πλούσιο συγγραφικό έργο. Έγραψε ποιήματα, διηγήματα, μυθιστορήματα, θεατρικά έργα και δοκίμια πάνω στο γλωσσικό ζήτημα της νεοελληνικής γλώσσας, που ήταν και η σημαντικότατη προσφορά του στην ελληνική γλώσσα. Αγωνίστηκε με επιμονή για την καθιέρωση της τότε περιφρονημένης γλώσσας του λαού, της δημοτικής σε επίσημη γλώσσα του ελληνικού κράτους.

Από τις παραμονές ακόμα της Επανάστασης του 1821, ο Βηλαράς, ο Καταρτζής, ο Χριστόπουλος κ.α. προσπαθούσαν να καθιερώσουν τη δημοτική ως εθνική γλώσσα[13][14]. Λίγα χρόνια αργότερα, τον Μάιο του 1823 ο Διονύσιος Σολωμός έγραψε τον Ύμνο εις την Ελευθερίαν στην δημοτική, που το 1865 έμελλε να γίνει ο εθνικός ύμνος της Ελλάδας. Όμως μόνο με τον Γιάννη Ψυχάρη το κίνημα του δημοτικισμού αποκτά την καθοδήγηση και την δύναμη που χρειαζόταν για να αντιταχθεί στους υποστηρικτές της καθαρεύουσας.

Το 1886 ο Ψυχάρης ταξιδεύει στην Ελλάδα, τόσο την ελεύθερη, όσο και τη σκλαβωμένη από τους Τούρκους και εμπνέεται από τις εμπειρίες που απέκτησε γράφοντας το 1888 το πεζογράφημα Το ταξίδι μου, ένα έργο σταθμό στην προσπάθεια των δημοτικιστών. Ο Ψυχάρης απορρίπτει συλλήβδην την καθαρεύουσα ως "τεχνητή γλώσσα", που καταστρέφει και την αρχαία και την δημοτική γλώσσα του λαού και επικρίνει τους "δασκάλους" που επιμένουν στην χρήση της, ενίοτε με κωμικοτραγικά αποτελέσματα. Το έργο αυτό τυπώθηκε στη Γαλλία και είναι το πρώτο ελληνικό πεζογράφημα που γράφτηκε με όλους τους κανόνες της νεοελληνικής γραμματικής. Ο Ψυχάρης είχε μελετήσει την γλώσσα του λαού, τα τραγούδια, τους μύθους και τις παραδόσεις του και αποτύπωσε με σαφήνεια το σύστημα που λειτουργεί η λαϊκή μας γλώσσα[15].

Το συγκεκριμένο έργο έλαβε ιδιαίτερα αρνητικές κριτικές από τους υπερασπιστές της καθαρεύουσας και γενικά των συντηρητικών κύκλων. Ανάμεσα σε άλλους ο Γεώργιος Χατζιδάκις, o Άγγελος Βλάχος και ο Κωνσταντίνος Κόντος, ενώ θετική αποδοχή είχε από λογοτέχνες και διανοούμενους όπως οι Ιάκωβος Πολυλάς, Αργύρης Εφταλιώτης, Αλέξανδρος Πάλλης και Αλέξανδρος Δελμούζος[16][17].

Εκτός από τις συγκρούσεις και κριτικές από τους υπέρμαχους της καθαρεύουσας, ο Ψυχάρης είχε συγκρουστεί και διαφωνήσει και με δημοτικιστές οι οποίοι ήταν αντίθετοι με τη μορφή του δημοτικισμού που υποστήριζε. Μεταξύ άλλων ήταν η αντίθεσή του με τον Τριανταφυλλίδη, καθώς εκείνος στήριξε μια πιο «ήπια» δημοτική[18], η σύγκρουση και η ρήξη του με τον Εκπαιδευτικό Όμιλο και τους επικεφαλής του Τριανταφυλλίδη, Δελμούζο και Γληνού, οι οποίοι και αποτελούσαν το επιτελείο της Εκπαιδευτικής Επιτροπής επί της πρώτης κυβέρνησης του Βενιζέλου[19][20], καθώς και η διαφοροποίηση από τη φιλελεύθερη μερίδα των εκπαιδευτικών μεταρρυθμιστών. Τα παραπάνω εντάσσονται επίσης και στην γενικότερη διαίρεση των δημοτικιστών σε ψυχαρικούς, φιλελευθέρους, σοσιαλιστές και εθνικιστές[21].

Μετά από Το ταξίδι μου, δημοσίευσε μια σειρά από διηγήματα και μυθιστορήματα και 6 τόμους με αναμνήσεις, κριτικές και επιστημονικές μελέτες, κάτω από τον γενικό τίτλο Ρόδα και μήλα. Το πρώτο του γλωσσικό έργο που εκδόθηκε το 1886 έχει τον τίτλο Δοκίμιο της νεοελληνικής ιστορικής γραμματικής και το ακολούθησαν πλήθος ακόμη μελέτες με αντικείμενο το γλωσσικό ζήτημα.

Τιμήθηκε με τη γαλλική Légion d'honneur για την προσφορά του στα γράμματα.

Εργογραφία

  • Το ταξίδι μου (πεζογράφημα) 1888 (δεύτερος πρόλογος το 1896 και δεύτερη έκδοση το 1905) [1] και (το κείμενο)
  • Ζούλια (διήγημα) (1891)
  • Το όνειρο του Γιαννίρη (μυθιστόρημα) (1897)
  • Ζωή κι αγάπη στη μοναξιά (μυθιστόρημα) (1904)
  • Τα Δύο Αδέλφια (μυθιστόρημα) (1910)
  • Στον ίσκιο του πλατάνου (διήγημα) (1911)
  • Αγνή (μυθιστόρημα) (1913 -η έκδ. του 1930, με προλογικό σημείωμα του Δημήτρη Γληνού)
  • Αδελφή Ασελμίνα (μυθιστόρημα) (1919)
  • Ρόδα και μήλα (δοκίμια) (1920)
  • Δοκίμιο της Ιστορικής Νεοελληνικής Γραμματικής (Essais De Grammaire Historique Neogrecque)

μεταφρασμένο στα Γαλλικά] (δοκίμιο) (1886)

  • Μεγάλη Ρωμαϊκή Επιστημονική Γραμματική Α΄ Τόμος (1929)
  • Μεγάλη Ρωμαϊκή Επιστημονική Γραμματική Β΄ Τόμος (1929)
  • Μεγάλη Ρωμαϊκή Επιστημονική Γραμματική Γ΄ Τόμος (1937)
  • Μελέτες Νεοελληνικής Φιλολογίας - Etudes De Philologie Neogrecque μεταφρασμένο στα Γαλλικά (δοκίμιο)(1892)
  • Δίτομος Τόμος με Μερικές Εργασίες για την Ελληνική Γλώσσα, Φιλολογία και για την Λογοτεχνία (Quelques Travaux De Linguistique),

De Philologie Et De Litterature Helleniques μεταφρασμένο στα Γαλλικά σε Δύο Τόμους) (δοκίμιο)(1884-1924)

Δείτε επίσης

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Παραπομπές

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb13163872s. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας. 19800035/258/34353. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. psycharis-jannis. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ 4,0 4,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb13163872s. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  5. ↑ CONOR.SI. 226576995.
  6. ↑ (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.
  7. ↑ ΕΚΕΒΙ
  8. ↑ 8,0 8,1 ΓΙΑΝΝΗΣ ΨΥΧΑΡΗΣ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ Δημ. Γληνού
  9. ↑ douridasliterature
  10. ↑ helioskiosk
  11. ↑ Γιάννης Ψυχάρης Η γλωσσολογικη του συμβολή στη μελέτη της ελληνικής[νεκρός σύνδεσμος]
  12. ↑ Το Άστρος της θαλάσσης
  13. ↑ Ρένα Σταυρίδη-Πατρικίου Το γλωσσικό ζήτημα
  14. ↑ TO ΓΛΩΣΣΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟ Δ. Μαλαφάντη
  15. ↑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ γεγονότα από ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥΣ πρωταγωνιστές σαν σήμερα, 15 Μαΐου
  16. ↑ Ο ΨΥΧΑΡΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΓΛΩΣΣΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ Μ. Τριανταφυλλίδη
  17. ↑ photodentro.edu[νεκρός σύνδεσμος]
  18. ↑ Γιώργιος Μπαµπινιώτης, «Διαλογισµοί για τη γλώσσα και τη γλώσσα µας», Εκδ. Καστανιώτη, σελ. 222
  19. ↑ Σταυρίδη-Πατρικίου, Ρ. 1999. Γλώσσα, Εκπαίδευση και Πολιτική, Αθήνα: Ολκός, σελ. 129-133
  20. ↑ Το γλωσσικό ζήτημα Πέτρος Διατσέντος (2007)
  21. ↑ Χρήστος Τζήκας, Ο Ζήσης Ζαμάνης και η γλωσσική μεταρρύθμιση 1917-1920
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γιάννης_Ψυχάρης&oldid=8252242"