Παγοπέδιλο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ChristosV (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
ChristosV (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
{{χωρίς παραπομπές}}
Τα παγοπέδιλα είναι [[μπότα|μπότες]] (η [[παπούτσι|παπούτσια]]) με λάμες στο κατώτατο σημείο που χρησιμοποιούνται σε φυσικές (λίμνες, ποταμια) η τεχνίτες ([[παγοδρόμιο|παγοδρόμια]]) επιφάνειες [[πάγος|πάγου]] για [[Παγοδρομία|πατινάζ]].
Τα παγοπέδιλα είναι [[μπότα|μπότες]] (η [[παπούτσι|παπούτσια]]) με λάμες στο κατώτατο σημείο που χρησιμοποιούνται σε φυσικές (λίμνες, ποταμια) η τεχνίτες ([[παγοδρόμιο|παγοδρόμια]]) επιφάνειες [[πάγος|πάγου]] για [[Παγοδρομία|πατινάζ]].


Γραμμή 6: Γραμμή 5:
Τα πρώτα παγοπέδιλα κατασκευαζόντουσαν από ζωικά κόκκαλα. Στην αρχαία Ελλάδα, οι αθλητές έδεναν τα παγοπέδιλα στα πόδια τους όπως άλλα πέδιλα. Δημιουργήθηκαν αρχικά για τη διεξαγωγή των πολέμων στα παγωμένα έλη, αλλά σήμερα χρησιμοποιούνται κυρίως για ψυχαγωγικές δραστηριότητες ή για αθλητικούς διαγωνισμούς.
Τα πρώτα παγοπέδιλα κατασκευαζόντουσαν από ζωικά κόκκαλα. Στην αρχαία Ελλάδα, οι αθλητές έδεναν τα παγοπέδιλα στα πόδια τους όπως άλλα πέδιλα. Δημιουργήθηκαν αρχικά για τη διεξαγωγή των πολέμων στα παγωμένα έλη, αλλά σήμερα χρησιμοποιούνται κυρίως για ψυχαγωγικές δραστηριότητες ή για αθλητικούς διαγωνισμούς.


Κατά τι διάρκεια του 19ου αιώνα τα παγοπέδιλα ήταν πρόσθετα σε μπότες. Περίπου το 1890 ξεκίνησε η εισαγωγή στην Ευρώπη από Αμερικανικα παγοπέδιλα που η λεπίδα ήταν βιδωμένοι στην μπότα. Για πολλές δεκαετίες αποτελούσαν είδος πολυτελειας, τα πρωτοαναφέρει ο Δημήτριος Διαμαντίδης (Demeter Diamantidi) στο γερμανόγλωσσο βιβλίο ''Spuren auf dem Eise''.
Κατά τι διάρκεια του 19ου αιώνα τα παγοπέδιλα ήταν πρόσθετα σε μπότες. Περίπου το 1890 ξεκίνησε η εισαγωγή στην Ευρώπη από Αμερικανικα παγοπέδιλα που η λεπίδα ήταν βιδωμένοι στην μπότα. Για πολλές δεκαετίες αποτελούσαν είδος πολυτελειας, τα πρωτοαναφέρει ο Δημήτριος Διαμαντίδης (Demeter Diamantidi) στο γερμανόγλωσσο βιβλίο ''Spuren auf dem Eise'' το 1892.


=== Ετυμολογία ===
=== Ετυμολογία ===

Έκδοση από την 08:58, 8 Μαΐου 2020

Τα παγοπέδιλα είναι μπότεςπαπούτσια) με λάμες στο κατώτατο σημείο που χρησιμοποιούνται σε φυσικές (λίμνες, ποταμια) η τεχνίτες (παγοδρόμια) επιφάνειες πάγου για πατινάζ.

Ιστορία

Ολλανδικά παγοπέδιλα από το 17ο αιώνα

Τα πρώτα παγοπέδιλα κατασκευαζόντουσαν από ζωικά κόκκαλα. Στην αρχαία Ελλάδα, οι αθλητές έδεναν τα παγοπέδιλα στα πόδια τους όπως άλλα πέδιλα. Δημιουργήθηκαν αρχικά για τη διεξαγωγή των πολέμων στα παγωμένα έλη, αλλά σήμερα χρησιμοποιούνται κυρίως για ψυχαγωγικές δραστηριότητες ή για αθλητικούς διαγωνισμούς.

Κατά τι διάρκεια του 19ου αιώνα τα παγοπέδιλα ήταν πρόσθετα σε μπότες. Περίπου το 1890 ξεκίνησε η εισαγωγή στην Ευρώπη από Αμερικανικα παγοπέδιλα που η λεπίδα ήταν βιδωμένοι στην μπότα. Για πολλές δεκαετίες αποτελούσαν είδος πολυτελειας, τα πρωτοαναφέρει ο Δημήτριος Διαμαντίδης (Demeter Diamantidi) στο γερμανόγλωσσο βιβλίο Spuren auf dem Eise το 1892.

Ετυμολογία

Η λέξη παγοπέδιλα είναι γνωστή από αιώνες στην ελληνική γλώσσα, π.χ. αναφέρεται σε ένα ελληνο-γαλλικό λεξικό του 1909. [1] Μια άλλη πηγή λέει ότι ήρθε στην ελληνική γλώσσα στο δεύτερο μέρος του 19ου αιώνα,[2] αλλά ίσως η λέξη είναι πολύ πιο παλιά. Μερικές φορές χρησιμοποιείται η γαλλική λέξη πατινια.

Τύποι

Παγοπέδιλα κατασκευάζονται από διαφορετικά υλικά όπως δέρμα, πλαστικά, υφάσματα και σύνθετα υλικά. Αθλήματα στα οποία χρησιμοποιούνται παγοπέδιλα είναι το καλλιτεχνικό πατινάζ, το χόκεϋ επί πάγου και τη παγοδρομία ταχύτητας, υπάρχουν επομένως σε τρεις τύπους που διαφέρουν στις λάμες. Τα παγοπέδιλα για καλλιτεχνικό πατινάζ και χόκεϋ χρησιμοποιούνται και για το πατιναζ γενικότερα, δηλαδή στον περίπατο.

Παραπομπές

  1. Γέωργιος Δ Μπαμπινίωτης: Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας με σχόλια για τη σωστή χρήση των λέξεων, 1998 σ. 1369 https://books.google.de/books?id=mdQiAwAAQBAJ&pg=PA935&dq=%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%80%CE%AD%CE%B4%CE%B9%CE%BB%CE%B1&hl=de&sa=X&ved=0ahUKEwjzi5WX6qPpAhUE-qQKHVmRCY4Q6AEIKDAA#v=onepage&q=%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%80%CE%AD%CE%B4%CE%B9%CE%BB%CE%B1&f=false
  2. Αντώνιος Ηπίτης: Λεξικόν Ελληνογαλλικόν και Γαλλοελληνικόν - Τόμος Β΄, 1909 σ. 935 https://books.google.de/books?id=VpJiAAAAMAAJ&q=%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%80%CE%AD%CE%B4%CE%B9%CE%BB%CE%B1&dq=%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%80%CE%AD%CE%B4%CE%B9%CE%BB%CE%B1&hl=de&sa=X&ved=0ahUKEwjzi5WX6qPpAhUE-qQKHVmRCY4Q6AEIdjAI