Ροζέ ντε Φλορ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
GOFAS (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
GOFAS (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 3: Γραμμή 3:




Ο Ροζέ ντε Φλόρ, ιταλογερμανικής προέλευσης, γεννήθηκε στο [[Μπρίντιζι]] περι το 1266 και πέθανε δολοφονημένος στην [[Αδριανούπολη]], στην [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία]], το 1305). Υπήρξε ιππότης και τυχοδιώκτης και διοικητής των [[Αλμογάβαρων]] της [[Καταλανικής Κομπανίας]].
Ο Ροζέ ντε Φλόρ, ιταλογερμανικής προέλευσης, γεννήθηκε στο [[Μπρίντιζι]] περι το 1266 και πέθανε δολοφονημένος στην [[Αδριανούπολη]], στην [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία]], το [[1305]]. Υπήρξε ιππότης και τυχοδιώκτης και διοικητής των [[Αλμογάβαρων]] της [[Καταλανικής Κομπανίας]].


Ο πατέρας του ο Ricardo (που πέθανε στην Μάχη του Tagliacozzo) ήταν αξιωματικός των κηνυγετικών γερακιών του αυτοκράτορα Φρειδερείκου του Β και η μητέρα του μια αστή από το Μπρίντιζι- στο οποίο και γεννήθηκε. Η οικογένειά έχασε την περιουσία της και η μητέρα του τον εμπιστεύθηκε σε έναν Ναίτη ιππότη. Στους Ναίτες έφθασε μέχρι τον βαθμό του "αδελφού λοχία", ως Κυβερνήτης ενός πλοίου που έφερε το όνομα "Ιέραξ".
Ο πατέρας του Ricardo (που πέθανε στην Μάχη του Tagliacozzo) ήταν αξιωματικός των κηνυγετικών γερακιών του αυτοκράτορα Φρειδερείκου του Β και η μητέρα του μια αστή από το Μπρίντιζι- στο οποίο και γεννήθηκε. Η οικογένειά έχασε την περιουσία της και η μητέρα του τον εμπιστεύθηκε σε έναν Ναίτη ιππότη. Στους [[Ναίτες]] έφθασε μέχρι τον βαθμό του "αδελφού λοχία", ως Κυβερνήτης ενός πλοίου που έφερε το όνομα "Ιέραξ".


Έλαβε μέρος στην [[Τέταρτη Σταυροφορία]], κατά την οποία διακρίθηκε στην άμυνα της πολιορκίας του Αγίου Ιωάννη της Άκκρας (1291). Οι Ναίτες όμως τον κατηγόρησαν ότι υπεξαίρεσε τον θησαυρό του Τάγματος μέσα στο χάος που δημιουργήθηκε κατά την εκκένωση της πόλης. Για τον λόγο αυτό απελύθηε απόμ της τάξεις των Ναιτών. έχονατς σημαντική πολεμική εμπειρία έγινε μισθοφόρος στην υπηρεσία του βασιλιά Φρειδερίκου του Β βασιλιά της Σικελίας, (γιού του Pedro Γ' του Μεγάλου, της Αραγωνίας).
Έλαβε μέρος στην [[Τέταρτη Σταυροφορία]], κατά την οποία διακρίθηκε στην άμυνα της πολιορκίας του [[Αγίου Ιωάννη της Άκκρας]] ([[1291]]). Οι [[Ναίτες]] όμως τον κατηγόρησαν ότι υπεξαίρεσε τον θησαυρό του Τάγματος μέσα στο χάος που δημιουργήθηκε κατά την εκκένωση της πόλης. Για τον λόγο αυτό απελύθηε απόμ της τάξεις των Ναιτών. Έχοντας σημαντική πολεμική εμπειρία έγινε μισθοφόρος στην υπηρεσία του βασιλιά [[Φρειδερίκου του Β']] βασιλιά της [[Σικελίας]], (γιού του Pedro Γ' του Μεγάλου, της Αραγωνίας).


Ο Φρειδερείκος τον έθεσε επικεφαλής των Αλμογάβαρων, των Καταλανών μισθοφόρων που χρησιμοποίησε το Στέμμα της Αραγωνίας κατά την ανακατάληψη της Βαλένθια και της Μαγιόρκα και που το Στέμμα χρησιμοποίησε επίσης για να στερεώσει την εξουσία του στις Σικελικές του κτήσεις έναντι των επιδιώξεψν του Ολικου των Ανζού (Casa de Anjou). Έλαβε μέρος στην άμυνα της Μεσσήνης το 1302 αποδεικνύοντας την αξία του ως στρατιωτικού ηγέτη. Μετά τη Μάχη της [[Caltabellota]] ([[1302]]) μεταξύ του Carlos II των Ανζού και του Φρειδερείκου της Σικελίας, το 1303 προσέφερε της υπηρεσίες του στο αυτοκράτορα Ανδρόνικο Παλαιολόγο, για να τον βοηθήσει στον πόλεμο κατά των Τούρκων, επικεφαλής ενός εκστρατευτικού σώματος που αριθμούσε 4.000 Αλμογάβαρους, 1.500 ιππείς και 39 πλοία που απέστειλε ο Φρειδρείκος (την λεγόμενη Μεγάλη [[Καταλανική Κομπανία]]). Επικεφαλής των Αλμογάβαρων παρήλασε μπροστά από τον αυτοκράτορα και λίγο αργότερα επιτέθηκε κατά των Γενοβέζων της πόλης, τους οποίους σχεδόνς εκμηδένισε-προς μεγάλη τέρψη του αυτοκράτορα (που δεν μπορούσε να υποφέρει τις παρεμβάσεις τους). Κατόπιν πέρασε στη Μικρά Ασία και κατέλαβε την Φιλαδέλφεια, την Μαγνησία και την Έφεσο, αποθωντας τους Τούρκους μέχρι την [[Κιλικία]] και τον [[Ταύρο]]([[1304]]), πάντα υστερώντας αριθμητικά στις μάχες. Την άνοιξη του [[1304]] συγκρούσθηκαν οι Αλμογάβαροι με τους [[Σκύθες]] ([[Άλανους]])που ροήρχοντο από την Μαύρη Θάλασσα και τους ενίκησε. Για τις υπηρεσίες του προς την αυτοκρατορία, ο Ανδρόνικος τον έχρισε [[Μεγαδούκα]] και τον νύμφευσε με την Μαρία, την ανηψιά του και κόρη του Τσάρου της Βουλγαρίας.
Ο Φρειδερείκος τον έθεσε επικεφαλής των [[Αλμογάβαρων]], των Καταλανών μισθοφόρων που χρησιμοποίησε το Στέμμα της Αραγωνίας κατά την ανακατάληψη της [[Βαλένθια]] και της [[Μαγιόρκα]] και που το Στέμμα χρησιμοποίησε επίσης για να στερεώσει την εξουσία του στις Σικελικές του κτήσεις έναντι των επιδιώξεψν του [[Οίκου των Ανζού]]. Έλαβε μέρος στην άμυνα της [[Μεσσήνης]] το [[1302]] αποδεικνύοντας την αξία του ως στρατιωτικού ηγέτη. Μετά τη Μάχη της [[Caltabellota]] ([[1302]]) μεταξύ του Carlos II των Ανζού και του Φρειδερείκου της Σικελίας, το [[1303]] προσέφερε της υπηρεσίες του στο αυτοκράτορα [[Ανδρόνικο Παλαιολόγο]], για να τον βοηθήσει στον πόλεμο κατά των Τούρκων, επικεφαλής ενός εκστρατευτικού σώματος που αριθμούσε 4.000 Αλμογάβαρους, 1.500 ιππείς και 39 πλοία που απέστειλε ο Φρειδρείκος (την λεγόμενη Μεγάλη [[Καταλανική Κομπανία]]). Επικεφαλής των Αλμογάβαρων παρήλασε μπροστά από τον αυτοκράτορα και λίγο αργότερα επιτέθηκε κατά των Γενοβέζων της πόλης, τους οποίους σχεδόνς εκμηδένισε-προς μεγάλη τέρψη του αυτοκράτορα (που δεν μπορούσε να υποφέρει τις παρεμβάσεις τους). Κατόπιν πέρασε στη [[Μικρά Ασία]] και κατέλαβε την [[Φιλαδέλφεια]], την [[Μαγνησία]] και την[[ Έφεσο]], αποθωντας τους Τούρκους μέχρι την [[Κιλικία]] και τον [[Ταύρο]]([[1304]]), πάντα υστερώντας αριθμητικά στις μάχες. Την άνοιξη του [[1304]] συγκρούσθηκαν οι Αλμογάβαροι με τους [[Σκύθες]] ([[Άλανους]])που προήρχοντο από την [[Μαύρη Θάλασσα]] και τους ενίκησε. Για τις υπηρεσίες του προς την αυτοκρατορία, ο Ανδρόνικος τον έχρισε [[Μεγαδούκα]] και τον νύμφευσε με την Μαρία, την ανηψιά του και κόρη του Τσάρου της Βουλγαρίας.


Οι μάχες που μέχρι τότε είχαν διεξαχθεί ήσαν μικρής κλίμακας και τα θύματα ήσαν πολλά από την πλευρά πάντοτε των Τούρκων. Δεν μπορούν όμως να συγκριθούν με ταυτό που συνέβει κοντά στην Σιδηρά Πύλη (??). Ο Ροζέ ντε Φλόρ επικεφαλής 8.000 Αλμογάβαρων νίκησε ένα τουρκικό στρατό 30.000, κυρίως γενιτσάρων, σκοτώνοντας 18.000 εχθρούς. Μετά την οδυνηρή αυτή ήττα οι Τούρκοι δεν επιτέθηκαν στην Αυτοκρατορία για πολλά χρόνιοα. Ο Ροζέ ονομάστηκε "καίσαρας" της Αυτοκρατορίας και του παραχωρλήθηκε το Βυζαντινό φέουδο της Μικράς Ασίας, με την εξαίρεση των πόλεων. Κατά την μάχη αυτή ξεχώρισε ο [[Μπερενγκέρ ντε Εντένθα]]( Berenguer de Entenza) που είχε συνεισφέρει με 1.000 αλμογάβαρους. Ο ροζέ ζήτησε στον αυτοκράτορα να τους δεί ο τίτλος του [[Μεγαδούκα]].
Οι μάχες που μέχρι τότε είχαν διεξαχθεί ήσαν μικρής κλίμακας και τα θύματα ήσαν πολλά από την πλευρά πάντοτε των Τούρκων. Δεν μπορούν όμως να συγκριθούν με ταυτό που συνέβει κοντά στην [[Σιδηρά Πύλη]] (??). Ο Ροζέ ντε Φλόρ επικεφαλής 8.000 Αλμογάβαρων νίκησε ένα τουρκικό στρατό 30.000, κυρίως [[γενιτσάρων]], σκοτώνοντας 18.000 εχθρούς. Μετά την οδυνηρή αυτή ήττα οι Τούρκοι δεν επιτέθηκαν στην Αυτοκρατορία για πολλά χρόνιοα. Ο Ροζέ ονομάστηκε "[[Καίσαρας]]" της Αυτοκρατορίας και του παραχωρλήθηκε το Βυζαντινό φέουδο της Μικράς Ασίας, με την εξαίρεση των πόλεων. Κατά την μάχη αυτή ξεχώρισε ο [[Μπερενγκέρ ντε Εντένθα]]( Berenguer de Entenza) που είχε συνεισφέρει με 1.000 Αλμογάβαρους. Ο ροζέ ζήτησε στον αυτοκράτορα να τους δεί ο τίτλος του [[Μεγαδούκα]].


Όμως δεν πήγαινα όλα και τόσο καλά. Από τη μιά οι αλμογάβαροι επέδραμαν στην ύπαιθρο χωρίςι να ξεχωρίζουν τους φίλους από τους εχθρούς. Α[πό την άλλη οι προσδοκίες του Ροζέ ήσαν μεγάλες. Οι αυξανόμενη φιλοδοξία του προκάλεσε τον φθόνο του Μιχαήλ de IX Παλαιολόγου, υιού του Ανδρόνικου του Β. Έτσι αφού τον προσκάλεσε στην Αδριανούπολη, τον δολοφόνησε μετά από ένα γεύμα μαζί με καμμιά εκατοστή αλμογάβαρους αξιωματούχους, στις 5 απριλίουτου 1305. Αμέσως μετά επιτέθηκε στους ακέφαλους Αλμογάβαρους. Οι τελευταίοι όμως , όχι μόνο τους απώθησαν αλλά υπό τις διαταγές του [[Μπερενγκέρ ντε Εντένθα]], αντεπετέθησαν αρχίζοντας την περίφημη "Καταλανική εκδίκηση" (Venganza catalana) λεηλατώντας τα πάντα στο πέρασμά τους από τη Θράκη και την Μακεδονία.
Όμως δεν πήγαινα όλα και τόσο καλά. Από τη μιά οι Αλμογάβαροι επέδραμαν στην ύπαιθρο χωρίςι να ξεχωρίζουν τους φίλους από τους εχθρούς. Από την άλλη οι προσδοκίες του Ροζέ ήσαν μεγάλες. Οι αυξανόμενη φιλοδοξία του προκάλεσε τον φθόνο του Μιχαήλ Παλαιολόγου, υιού του Ανδρόνικου του Β. Έτσι αφού προσκάλεσε τον Ροζέ στην Αδριανούπολη, τον δολοφόνησε μετά από ένα γεύμα μαζί με καμμιά εκατοστή Αλμογάβαρους αξιωματούχους, στις 5 Απριλίου του [[1305]]. Αμέσως μετά επιτέθηκε στους ακέφαλους Αλμογάβαρους. Οι τελευταίοι όμως, όχι μόνο τους απώθησαν αλλά υπό τις διαταγές του [[Μπερενγκέρ ντε Εντένθα]], αντεπετέθησαν δίνοντας το έναυσμα για την περίφημη "[[Καταλανική εκδίκηση]]" (Venganza catalana) λεηλατώντας τα πάντα στο πέρασμά τους από τη [[Θράκη]] και την [[Μακεδονία]].


Ο Ροζέ ντε Φλόρ έγινε διάσημος από τη διήγηση του [[Ραμόν Μουντανέρ]].
Ο Ροζέ ντε Φλόρ έγινε διάσημος από τη διήγηση στο Χρονικό του [[Ραμόν Μουντανέρ]].


Η σημαία των αλεξιπτωτιστών του Ισπανικού Στρατού φέρει τον όνομα του Ροζέ ντε Φλόρ.
Η σημαία των αλεξιπτωτιστών του Ισπανικού Στρατού φέρει τον όνομα του Ροζέ ντε Φλόρ.

Έκδοση από την 08:25, 13 Δεκεμβρίου 2007

(Roger de Flor ή Rutger Blume)


Ο Ροζέ ντε Φλόρ, ιταλογερμανικής προέλευσης, γεννήθηκε στο Μπρίντιζι περι το 1266 και πέθανε δολοφονημένος στην Αδριανούπολη, στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία, το 1305. Υπήρξε ιππότης και τυχοδιώκτης και διοικητής των Αλμογάβαρων της Καταλανικής Κομπανίας.

Ο πατέρας του Ricardo (που πέθανε στην Μάχη του Tagliacozzo) ήταν αξιωματικός των κηνυγετικών γερακιών του αυτοκράτορα Φρειδερείκου του Β και η μητέρα του μια αστή από το Μπρίντιζι- στο οποίο και γεννήθηκε. Η οικογένειά έχασε την περιουσία της και η μητέρα του τον εμπιστεύθηκε σε έναν Ναίτη ιππότη. Στους Ναίτες έφθασε μέχρι τον βαθμό του "αδελφού λοχία", ως Κυβερνήτης ενός πλοίου που έφερε το όνομα "Ιέραξ".

Έλαβε μέρος στην Τέταρτη Σταυροφορία, κατά την οποία διακρίθηκε στην άμυνα της πολιορκίας του Αγίου Ιωάννη της Άκκρας (1291). Οι Ναίτες όμως τον κατηγόρησαν ότι υπεξαίρεσε τον θησαυρό του Τάγματος μέσα στο χάος που δημιουργήθηκε κατά την εκκένωση της πόλης. Για τον λόγο αυτό απελύθηε απόμ της τάξεις των Ναιτών. Έχοντας σημαντική πολεμική εμπειρία έγινε μισθοφόρος στην υπηρεσία του βασιλιά Φρειδερίκου του Β' βασιλιά της Σικελίας, (γιού του Pedro Γ' του Μεγάλου, της Αραγωνίας).

Ο Φρειδερείκος τον έθεσε επικεφαλής των Αλμογάβαρων, των Καταλανών μισθοφόρων που χρησιμοποίησε το Στέμμα της Αραγωνίας κατά την ανακατάληψη της Βαλένθια και της Μαγιόρκα και που το Στέμμα χρησιμοποίησε επίσης για να στερεώσει την εξουσία του στις Σικελικές του κτήσεις έναντι των επιδιώξεψν του Οίκου των Ανζού. Έλαβε μέρος στην άμυνα της Μεσσήνης το 1302 αποδεικνύοντας την αξία του ως στρατιωτικού ηγέτη. Μετά τη Μάχη της Caltabellota (1302) μεταξύ του Carlos II των Ανζού και του Φρειδερείκου της Σικελίας, το 1303 προσέφερε της υπηρεσίες του στο αυτοκράτορα Ανδρόνικο Παλαιολόγο, για να τον βοηθήσει στον πόλεμο κατά των Τούρκων, επικεφαλής ενός εκστρατευτικού σώματος που αριθμούσε 4.000 Αλμογάβαρους, 1.500 ιππείς και 39 πλοία που απέστειλε ο Φρειδρείκος (την λεγόμενη Μεγάλη Καταλανική Κομπανία). Επικεφαλής των Αλμογάβαρων παρήλασε μπροστά από τον αυτοκράτορα και λίγο αργότερα επιτέθηκε κατά των Γενοβέζων της πόλης, τους οποίους σχεδόνς εκμηδένισε-προς μεγάλη τέρψη του αυτοκράτορα (που δεν μπορούσε να υποφέρει τις παρεμβάσεις τους). Κατόπιν πέρασε στη Μικρά Ασία και κατέλαβε την Φιλαδέλφεια, την Μαγνησία και τηνΈφεσο, αποθωντας τους Τούρκους μέχρι την Κιλικία και τον Ταύρο(1304), πάντα υστερώντας αριθμητικά στις μάχες. Την άνοιξη του 1304 συγκρούσθηκαν οι Αλμογάβαροι με τους Σκύθες (Άλανους)που προήρχοντο από την Μαύρη Θάλασσα και τους ενίκησε. Για τις υπηρεσίες του προς την αυτοκρατορία, ο Ανδρόνικος τον έχρισε Μεγαδούκα και τον νύμφευσε με την Μαρία, την ανηψιά του και κόρη του Τσάρου της Βουλγαρίας.

Οι μάχες που μέχρι τότε είχαν διεξαχθεί ήσαν μικρής κλίμακας και τα θύματα ήσαν πολλά από την πλευρά πάντοτε των Τούρκων. Δεν μπορούν όμως να συγκριθούν με ταυτό που συνέβει κοντά στην Σιδηρά Πύλη (??). Ο Ροζέ ντε Φλόρ επικεφαλής 8.000 Αλμογάβαρων νίκησε ένα τουρκικό στρατό 30.000, κυρίως γενιτσάρων, σκοτώνοντας 18.000 εχθρούς. Μετά την οδυνηρή αυτή ήττα οι Τούρκοι δεν επιτέθηκαν στην Αυτοκρατορία για πολλά χρόνιοα. Ο Ροζέ ονομάστηκε "Καίσαρας" της Αυτοκρατορίας και του παραχωρλήθηκε το Βυζαντινό φέουδο της Μικράς Ασίας, με την εξαίρεση των πόλεων. Κατά την μάχη αυτή ξεχώρισε ο Μπερενγκέρ ντε Εντένθα( Berenguer de Entenza) που είχε συνεισφέρει με 1.000 Αλμογάβαρους. Ο ροζέ ζήτησε στον αυτοκράτορα να τους δεί ο τίτλος του Μεγαδούκα.

Όμως δεν πήγαινα όλα και τόσο καλά. Από τη μιά οι Αλμογάβαροι επέδραμαν στην ύπαιθρο χωρίςι να ξεχωρίζουν τους φίλους από τους εχθρούς. Από την άλλη οι προσδοκίες του Ροζέ ήσαν μεγάλες. Οι αυξανόμενη φιλοδοξία του προκάλεσε τον φθόνο του Μιχαήλ Παλαιολόγου, υιού του Ανδρόνικου του Β. Έτσι αφού προσκάλεσε τον Ροζέ στην Αδριανούπολη, τον δολοφόνησε μετά από ένα γεύμα μαζί με καμμιά εκατοστή Αλμογάβαρους αξιωματούχους, στις 5 Απριλίου του 1305. Αμέσως μετά επιτέθηκε στους ακέφαλους Αλμογάβαρους. Οι τελευταίοι όμως, όχι μόνο τους απώθησαν αλλά υπό τις διαταγές του Μπερενγκέρ ντε Εντένθα, αντεπετέθησαν δίνοντας το έναυσμα για την περίφημη "Καταλανική εκδίκηση" (Venganza catalana) λεηλατώντας τα πάντα στο πέρασμά τους από τη Θράκη και την Μακεδονία.

Ο Ροζέ ντε Φλόρ έγινε διάσημος από τη διήγηση στο Χρονικό του Ραμόν Μουντανέρ.

Η σημαία των αλεξιπτωτιστών του Ισπανικού Στρατού φέρει τον όνομα του Ροζέ ντε Φλόρ.