Μάριος Φραγκούλης

Μάριος Φραγκούλης
Γέννηση	18 Δεκεμβρίου 1966 (1966-12-18) Μουτάρε
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Σπουδές	Σχολή Τζούλιαρντ, Μουσική και Δραματική Σχολή Γκίλντχολ και Campion School
Ιδιότητα	ηθοποιός και μονωδός
Όργανα	φωνή
Είδος τέχνης	τραγούδι
Ιστοσελίδα	Επίσημος ιστότοπος
Σχετικά πολυμέσα

Ο Μάριος Φραγκούλης (Ζιμπάμπουε, 18 Δεκεμβρίου 1966) είναι Έλληνας τενόρος και ηθοποιός που έχει ακολουθήσει καριέρα στο ελαφρό τραγούδι, το μιούζικαλ και την αρχαία τραγωδία.

Πρώτα χρόνια

Ο Μάριος Φραγκούλης κατάγεται από την Κάσο της Δωδεκανήσου (από τη μεριά του πατέρα του, που ήταν μέλος της Κασιακής παροικίας της Μπέϊρας Μοζαμβίκης) και από την Κέρκυρα (από τη μεριά της μητέρας του). Γεννήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 1967 στην τότε Νότιο Ροδεσία (νυν Ζιμπάμπουε) της Αφρικής, αλλά μεγάλωσε και πήγε σχολείο στην Αθήνα, όπου τον μεγάλωσαν η αδελφή της μητέρας του και ο άντρας της, τους οποίους και θεωρεί ως αληθινούς του γονείς. Σπούδασε βιολί επί 12 χρόνια – 4 με τον Βατικιώτη στο Ελληνικό Ωδείο και 8 με τον Δεσποτίδη στο Ωδείο Αθηνών.
Σε ηλικία 11 ετών πραγματοποίησε την πρώτη του μικρή δισκογραφική του εργασία, τραγουδώντας το ρόλο του Issachar στο musical του Andrew Lloyd Webber «Joseph and his amazing technicolour raincoat». Τότε πραγματοποίησε και την πρώτη του γνωριμία με το «Άξιον εστί» του Θεοδωράκη, όπου τραγούδησε ως σολίστ (το μέρος του λαϊκού τραγουδιστή), σε μια παράσταση η οποία κέρδισε στο διαγωνισμό καλύτερης χορωδίας.
Φοιτούσε σε αγγλικό σχολείο, που οργάνωνε τακτικά θεατρικές παραστάσεις κι έτσι από πολύ νωρίς δοκίμασε τις δυνάμεις του σε πολλά έργα: σε ηλικία 15 ετών ήταν ο κονφερανσιέ στο «Καμπαρέ» και 16 ετών έπαιξε τον Τόνυ στο «West Side Story». Το μέλλον του είχε αποφασιστεί: τέρμα το βιολί, ανήκε στο θέατρο!

1984-1993: Σπουδές και πρώτες διεθνείς επαγγελματικές εμφανίσεις

Στα δεκαοκτώ του πήγε στο Λονδίνο για σπουδές στη δραματική και μουσική σχολή Guildhall School of Music and Drama, στο Barbican Centre, όπου στεγάζεται και το Βασιλικό Σαιξπηρικό Θέατρο. Εκεί έγινε φανερό πως η φωνή του είχε δυνατότητες πολύ ανώτερες από αυτές που απαιτεί το απλό θέατρο πρόζας ή ακόμα και το μουσικό θέατρο.

Το Φεβρουάριο του 1988, ενώ ήταν στο Γ΄ έτος της σχολής και χωρίς να έχει κάνει ποτέ σχετικά μαθήματα, συμμετείχε σε ακρόαση για την Υποτροφία Μαρία Κάλλας, την οποία μάλιστα κέρδισε. Λίγους μήνες αργότερα έλαβε μέρος σε ακρόαση για το ρόλο του Marius, του νεαρού πρωταγωνιστή στο μιούζικαλ «Les Misérables» («Οι Άθλιοι»). Καθώς είχε τελειώσει τη Δραματική σχολή και είχε αρχίσει τρεις ως τέσσερις μήνες νωρίτερα μαθήματα κλασικού τραγουδιού καθώς και γερμανικών, ήρθε η απάντηση: είχε πάρει το ρόλο και το Δεκέμβριο του 1988 ο Μάριος Φραγκούλης έκανε την πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση σ’ ένα από τα πιο επιτυχημένα μουσικά θεάματα του λονδρέζικου West End.

Με το τέλος των παραστάσεων των «Αθλίων», το Δεκέμβριο του 1989, ο Μάριος άφησε το Λονδίνο πηγαίνοντας στην Ιταλία, στην Ακαδημία Βέρντι στο Μπουσσέτο, γενέτειρα του συνθέτη, με δάσκαλο τον περίφημο τενόρο Κάρλο Μπεργκόντσι. Έξι μήνες αργότερα πήρε το δίπλωμά του από την Ακαδημία. Όσο ήταν στην Ιταλία συνάντησε έναν άλλο κορυφαίο τενόρο, τον Αλφρέντο Κράους, από τον οποίο ζήτησε να του διδάξει τις λεπτομέρειες της φημισμένης τεχνικής του. Χάρη στην υποτροφία Κάλλας ο Μάριος μπόρεσε να το πετύχει αυτό, ακολουθώντας το δάσκαλό του σε όλες του τις επαγγελματικές και άλλες μετακινήσεις σε όλο τον κόσμο.

Μετά από ένα χρόνο περιπλανήσεων και μελέτης, στις 18 Μαΐου του 1991, ο Sir Andrew Lloyd Webber τον κάλεσε να επιστρέψει στο Λονδίνο για να υποδυθεί το ρομαντικό ήρωα Ραούλ στο «Phantom of the Opera» («Το φάντασμα της ΄Οπερας»), στο Majesty’s Theatre, σε σκηνοθεσία Harold Prince.

To 1992 κέρδισε την υποτροφία του ιδρύματος Ωνάση, με τη βοήθεια της οποίας συνέχισε τις σπουδές του στην όπερα στην περίφημη σχολή Juilliard της Νέας Υόρκης, με την καθηγήτρια φωνητικής Dodi Protero, στην οποία τον είχε συστήσει η μέτζο-σοπράνο Marilyn Horne, άλλη μιά προσωπικότητα του λυρικού θεάτρου που πίστεψε σ’ αυτόν και τον βοήθησε αρκετές φορές στη δύσκολη περίοδο των σπουδών και των αποφάσεων. Στην Αμερική έμεινε τρία χρόνια, εποχή μεγάλης οικονομικής δυσκολίας, σπουδάζοντας και δουλεύοντας παράλληλα σε παιδικό σταθμό.

Το 1993 έλαβε μέρος σε μια μεγάλη εορταστική συναυλία με παρουσιαστή τον Peter Ustinov και συντελεστές καλλιτέχνες όπως η Montserrat Caballé, ο Alfredo Kraus, η Julia Migenes-Johnson, ο Justino Diaz κ.ά.

Το 1994 κέρδισε τον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Luciano Pavarotti στη Φιλαδέλφεια των Η.Π.Α. - ο πρώτος Έλληνας που διακρίθηκε στο διαγωνισμό αυτό, ο οποίος αναδεικνύει 34 νικητές σε διάφορες φωνητικές κατηγορίες από 4.000 συμμετέχοντες απ’ όλο τον κόσμο.

Το 1995 το Φεστιβάλ Κόβεντ Γκάρντεν του Λονδίνου τον κάλεσε να υποδυθεί το ρομαντικό ήρωα Luntha στο γνωστό μιούζικαλ «The King and I» («Ο βασιλιάς κι εγώ») των Rogers και Hammerstein, αποσπώντας πολύ καλές κριτικές από τους Times του Λονδίνου. Εκεί γνώρισε και τη σοπράνο Deborah Myers, με την οποία έμελλε να συνεργαστεί και στο μέλλον. Ερμήνευσε επίσης τον Yusupov στο ομώνυμο μιούζικαλ που παρουσιάστηκε στην Οξφόρδη, τον Τζόννυ στο «Sail away» (θέατρο Savoy του Λονδίνου), καθώς και τον Jonathan στο καινούργιο μιούζικαλ «Nosferatu» του Βernard T. Taylor, το οποίο κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1995 σε διπλό CD, χωρίς ποτέ να παρουσιαστεί στο θέατρο.

Ο Φραγκούλης δούλεψε ως ηθοποιός σε γνωστές τηλεοπτικές σειρές στο Λονδίνο, ενώ επί σκηνής υποδύθηκε με μεγάλη επιτυχία το ρόλο του Διόνυσου στις «Βάκχες» του Ευριπίδη, καθώς και τον Puck στο «Ονειρο καλοκαιρινής νύχτας» του Σαίξπηρ με διθυραμβικές κριτικές. Εκείνη την περίοδο τραγούδησε με τους Dimitri Hvorostowski, Samuel Ramey, Dennis O’ Neill και άλλους. Οργάνωσε (ως παραγωγός) δύο γκαλά όπερας στο Λονδίνο με πρωταγωνιστές του χώρου του μιούζικαλ και της όπερας: Alfredo Kraus, Raoul Gimenez, Johen Kowalski κ.ά.

1993-1997: Ελλάδα - Λονδίνο

Το ντεμπούτο του στην Ελλάδα έγινε το 1993, όταν συμμετείχε σε μια συναυλία στη μνήμη της Μαρίας Κάλλας που έγινε στο Μέγαρο Μουσικής. Το καλοκαίρι του 1996 εμφανίστηκε τρεις φορές στο Ηρώδειο: στις 10 Ιουλίου στη βραδιά αφιέρωμα στο Λέοναρντ Μπέρνσταϊν και στις 4 και 5 Σεπτεμβρίου στη “Λειτουργία του Ορφέα” του Γιάννη Μαρκόπουλου.

Πίσω στην Αγγλία ερμήνευσε στις 12 Νοεμβρίου τον Λαέρτη στην όπερα “Hamlet» του Ambroise Thomas. Στις 24 Νοεμβρίου συμμετείχε σε βραδιά οπερέτας για σοπράνο και τενόρο με συμφωνική ορχήστρα στο Queen Elizabeth Hall. Την ίδια εποχή ηχογραφούσε στο Μέγαρο Μουσικής το δεύτερο μέρος της τριλογίας του Γιάννη Μαρκόπουλου «Ανα-γέννηση: Κρήτη ανάμεσα σε Βενετιά και Πόλη». Αμέσως μετά ο συνθέτης τον κάλεσε πάλι στην Αθήνα για να ερμηνεύσει στις 17 Νοεμβρίου στο «Παλλάς» το έργο «Ατίθαση Μνήμη», που παρήγγειλε στον συνθέτη η σύγκλητος του Ε.Μ.Π. για την επέτειο του Πολυτεχνείου. Στο μεταξύ είχε ήδη ξεκινήσει ένα δεύτερο κύκλο εμφανίσεων ως Μάριος στο έργο «Les Misérables» (οι Άθλιοι) στο Palace Theatre του Λονδίνου και αξιοποίησε την παραμονή του εκεί με δύο ακόμη εμφανίσεις. Για το BBC Radio ηχογράφησε το “The King and I» με την ορχήστρα του ΒΒC και παρτενέρ την Barbara Cook.

1997-1999: Αρχή της σταδιοδρομίας στην Ελλάδα

Εκείνη την εποχή η "δεύτερη μητέρα" του Λούλα παρουσίασε σοβαρό πρόβλημα υγείας. Αποφασίζοντας να μείνει μόνιμα πια στην Αθήνα, κοντά στην οικογένειά του, έκανε το Φεβρουάριο του 1997 την πρώτη του εμφάνιση στο ελληνικό θέατρο, πρωταγωνιστώντας στην παράσταση του Θεάτρου Τέχνης «Happy End» των Μπέρτολντ Μπρεχτ - Κουρτ Βάιλ, σε σκηνοθεσία Γ. Λαζάνη, όπου ερμήνευσε το ρόλο του Μπιλ Κράκερ, τραγουδώντας επιπλέον μερικά από τα ωραιότερα τραγούδια του Βάιλ (Oh moon of Alabama, Bilbao, Yukali κ.ά.)

Τη θερινή περίοδο της ίδιας χρονιάς πήρε μέρος στην αναβίωση της ιστορικής παράστασης των «Ορνίθων» του Θεάτρου Τέχνης, ερμηνεύοντας τα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι ως Τσαλαπετεινός. Στις 11 Ιουνίου ήταν στο Ηρώδειο, τραγουδώντας στη συναυλία με τίτλο «Θρυλικές στιγμές από τον κόσμο της όπερας», στην οποία συμμετείχαν Έλληνες λυρικοί καλλιτέχνες που διακρίθηκαν στο εξωτερικό: Δημήτρης Καβράκος, Τζένη Δριβάλα, Μάριος Φραγκούλης, Πάμελα Πάντος. Στο πλαίσιο των Δελφικών Εορτών συμμετείχε στην παράσταση «Ο Δαίδαλος στην Κρήτη» του Άγγελου Σικελιανού. Στις 14 Σεπτεμβρίου πήρε μέρος στη συναυλία «Πρόγονοι του μέλλοντος» που οργάνωσε στο Ηρώδειο το Γ’ Πρόγραμμα της Ε.Ρ.Α., ερμηνεύοντας την Καντάτα αρ. 1 του Γιώργου Τσαγκάρη.

Τη χειμερινή περίοδο 1997-98 εμφανίστηκε στο ρόλο του Ντάνυ στο μιούζικαλ «Grease» των Jill Jacobs και Warren Casey, που ανέβηκε στο θέατρο «Βέμπο» της Αθήνας σε σκηνοθεσία John Gilmore. Παράλληλα εμφανιζόταν αργά το βράδυ στο κέντρο «Ιερά Οδός», όπου επί ένα ημίωρο τραγουδούσε σε ντουέτο με το Γιώργο Νταλάρα, μια συνεργασία που συνεχίστηκε την άνοιξη και το καλοκαίρι του 1998 σε μια θριαμβική περιοδεία σε πόλεις της Ευρώπης, αλλά και σε όλη την ελληνική επαρχία και επισφραγίστηκε με την ηχογράφηση σε CD.

Στις 19 Μαΐου 1998 το κοινό του επιφύλαξε ενθουσιώδη υποδοχή όταν ερμήνευσε στο Ηρώδειο το μέρος του λαϊκού τραγουδιστή στο «Άξιον Εστί» του Θεοδωράκη με τον ίδιο το συνθέτη να διευθύνει. Στο πρώτο μέρος της συναυλίας τραγούδησε τρεις δημοφιλείς κύκλους τραγουδιών του συνθέτη: «Λυρικότατα», «Επιφάνεια» και «Λιποτάκτες».

Μετά από μια καλοκαιρινή περιοδεία σε όλη την Ελλάδα με το Γιώργο Νταλάρα, που αποτέλεσε την πρώτη επαφή του με το κοινό της ελληνικής επαρχίας, το Σεπτέμβριο ήταν στην Αμερική, όπου υπέγραψε αποκλειστικό συμβόλαιο με την εταιρεία Sony Classical για την ηχογράφηση πέντε δίσκων, σε διάφορα μουσικά είδη, από κλασικό έως ποπ.

Στο Λονδίνο συμμετείχε το Νοέμβριο σε άλλο ένα από τα δεκάδες φιλανθρωπικά γκαλά, στα οποία έχει συμμετάσχει αφιλοκερδώς: τον ετήσιο χορό του Βρετανικού Ερυθρού Σταυρού στο Γκρόβενορ Χάουζ, βραδιά που εκείνη τη χρονιά ήταν αφιερωμένη στην Ελλάδα.

1999 - 2010: Συναυλίες και θέατρο

1999

Τον Απρίλιο του 1999 έκανε την πρώτη του προσωπική συναυλία στην Ελλάδα, στην «Ιερά οδό» με ένα ρεπερτόριο που εκτεινόταν σ’ όλη την ιστορία του καλού ελληνικού τραγουδιού, από τους μεγάλους του είδους ως τους άξιους της καινούργιας γενιάς, αλλά και τραγούδια, ελληνικά ή ξένα, που υπήρξαν σταθμοί στη σταδιοδρομία του. Η επιτυχία των δύο εκείνων συναυλιών επαναλήφθηκε σε άλλες δύο εμφανίσεις που έγιναν στη Θεσσαλονίκη, πάλι με τη Ντέμπορα Μάιερς στο πλευρό του.

Στις αρχές του καλοκαιριού τραγούδησε στη «Λειτουργία του Ορφέα» του Γιάννη Μαρκόπουλου στο Ηρώδειο και στο φεστιβάλ Πατρών. Τη ζωντανή ατμόσφαιρα των βραδιών στην Ιερά Οδό και τη Θεσσαλονίκη, με το κοινό να πάλλεται από συγκίνηση, προσπάθησε να αναπαραγάγει ο διπλός δίσκος που κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του ΄99 με τίτλο «Φεγγάρι ερωτευμένο» και έγινε σύντομα δις πλατινένιος, καθώς και οι καλοκαιρινές εμφανίσεις σε όλη την Ελλάδα.

Στο τέλος του καλοκαιριού εγκαινίασε το νέο φεστιβάλ Μεσογαίας στο θέατρο «Κεκρωπία» με ένα ρεσιτάλ κλασικού τραγουδιού που περιελάμβανε έργα από Σκαρλάττι έως Ντονιτσέττι και Τόστι. Στις 12 Δεκεμβρίου ήταν στο Βέλγιο, στην Αμβέρσα, όπου συμμετείχε στη Συναυλία για την Οικολογία και την Ειρήνη με έργα Γιάννη Μαρκόπουλου.

2000

Παραμονή πρωτοχρονιάς του 2000 τραγούδησε στις εκδηλώσεις του μιλένιουμ κάτω απ’ την Ακρόπολη μαζί με τη Μαρία Φαραντούρη το τραγούδι «Της Δικαιοσύνης ήλιε νοητέ». Τον Φεβρουάριο και Μάρτιο εμφανίστηκε σε μια σειρά από επτά ρεσιτάλ σε Θεσσαλονίκη, Βέροια και Αθήνα (κινηματοθέατρο «Αττικόν»).

Το καλοκαίρι του 2000, εκτός από τις πολυάριθμες συναυλίες ανά την Ελλάδα, πρωταγωνίστησε ως Τόνυ στο «West Side Story» που ανέβηκε τον Ιούλιο στη Σκάλα του Μιλάνου, ενώ τον Αύγουστο τραγούδησε στο Ηρώδειο τον ομώνυμο ρόλο στον «Ερωτόκριτο» του Μαρκόπουλου. Στα τέλη του ίδιου μήνα πραγματοποίησε συναυλία στο Ηρώδειο, με τη Ντέμπορα Μάιερς και με τραγούδια από το ελληνικό και ξένο ρεπερτόριο. Η συναυλία αυτή, που επαναλήφθηκε και στη Ζάκυνθο, το Ηράκλειο και αλλού, κυκλοφόρησε σε δίσκο το φθινόπωρο του 2000 με τίτλο «Μικρές ιστορίες: Ο Μάριος Φραγκούλης live στο Ηρώδειο» και γνώρισε τεράστια επιτυχία.

2001

Η πρώτη χρονιά του νέου αιώνα τον βρήκε στη Νέα Υόρκη για την προετοιμασία του πρώτου διεθνούς προσωπικού του δίσκου υπό την αιγίδα της Sony International.

Το χειμώνα του 2000-2001 πραγματοποίησε δύο εμφανίσεις στο Μέγαρο Μουσικής για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Η μία ήταν στις 20 Φεβρουαρίου 2001 με τίτλο «Ασπρόμαυρες μνήμες», μια συναυλία με τραγούδια από τον ελληνικό και ξένο κινηματογράφο, μαζί με την Πέμη Ζούνη και την Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων του Δήμου Πατραίων υπό τη διεύθυνση του Θανάση Τσιπινάκη. Η άλλη ήταν μια βραδιά όπερας μαζί με διακεκριμένους καλλιτέχνες όπως ο Τάσης Χριστογιαννόπουλος, ο Χριστόφορος Σταμπόγλης, ο Γιάννης Γιαννίσης κ.ά.

Αρχές Μαΐου 2001 πρωταγωνίστησε στη βραδιά «Viva Verdi!», ένα αφιέρωμα για τα 100 χρόνια από το θάνατο του Βέρντι που έγινε στη Νέα Όπερα Μόσχας υπό τη διεύθυνση του Γιεβγκένι Κόλομποφ και επαναλήφθηκε στις αρχές Ιουνίου στην Κύπρο. Τον Ιούνιο συμμετείχε στη συναυλία του Γ. Μαρκόπουλου στο Ηρώδειο, τραγουδώντας δύο καινούργια τραγούδια του, διάρκειας 20 λεπτών το καθένα. Στο μεταξύ, από το Φεβρουάριο και πέρα, έκανε εντατικές πρόβες για το ρόλο του Διονύσου στις «Βάκχες» του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Βασίλη Νικολαΐδη. Ήταν μια συμπαραγωγή του Θεσσαλικού Θεάτρου, η οποία έκανε πρεμιέρα στις 25 Ιουνίου στο κηποθέατρο «Αλκαζάρ» της Λάρισας και περιόδευσε σε αρχαία θέατρα σε όλη την Ελλάδα, μεταξύ των οποίων και το Ηρώδειο. Το καλοκαίρι εκείνο τον περίμενε μια μεγάλη δοκιμασία, ο θάνατος της πολυαγαπημένης του "μητέρας" Λούλας. Παρ’ όλα αυτά βρήκε χρόνο και για το τραγούδι: το Σεπτέμβριο τραγούδησε στο υπαίθριο θέατρο «Κεκρωπία», ενώ στις 3 Οκτωβρίου 2001 στο Ηρώδειο έλαβε μέρος στη συναυλία με τίτλο Bravo China μαζί με τους Νάνα Μούσχουρη, Λιου Χουάν και Χουάνγκ Γινγκ, όπου ερμήνευσε μεταξύ άλλων ένα τραγούδι στα κινέζικα.

Στις 8 Οκτωβρίου 2001 τραγούδησε στο Βεάκειο Πειραιά για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες, με μαέστρο το Ρίτσαρντ Μπάλκομπ. Το χειμώνα ασχολήθηκε κυρίως με την προώθηση του δίσκου του στο εξωτερικό.

2002

Στις 14 Μαρτίου του 2002 εμφανίστηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών σε ένα αφιέρωμα στα τραγούδια του κινηματογράφου, μαζί με τη Ντέμπορα Μάιερς και σε σκηνοθεσία Ηλία Μαλανδρή.

Το καλοκαίρι του 2002 ήταν πάλι δραστήριος με συναυλίες, μεταξύ των οποίων μία εμφάνιση στο Θέατρο Λυκαβηττού, στην οποία παρουσίασε το νέο του διεθνή δίσκο Sometimes I dream, με τραγούδια συνθετών της Μεσογείου με φινίρισμα κλασικό-ποπ, ο οποίος κυκλοφόρησε το Σεπτέμβριο. Έκανε περιοδεία στις Η.Π.Α. για το λανσάρισμα του δίσκου κι έπειτα επέστρεψε στην Αθήνα για μία ακόμη συναυλία στις 5 Οκτωβρίου 2002 στο Ηρώδειο. Το «Sometimes I Dream» γνώρισε μεγάλη επιτυχία στο εξωτερικό και κατάφερε να μείνει στο Billboard Classical Crossover Chart για περισσότερες από 90 συνεχόμενες εβδομάδες.

2003

Το Μάρτιο του 2003 έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην Εθνική Λυρική Σκηνή, όπου τραγούδησε άριες, ντουέτα, αλλά και αποσπάσματα από μιούζικαλ με τη σοπράνο Έλενα Κελεσίδου, σε μια βραδιά υπέρ των σκοπών της Action Aid. Το καλοκαίρι, στις συναυλίες του στην Ελλάδα, παρουσίασε το νέο του CD single Ένας χάρτινος ήλιος, ως πρώτη γεύση ενός ολοκληρωμένου δίσκου με ελληνικά τραγούδια σε στίχους Παρασκευά Καρασούλου. Συγχρόνως εμφανίστηκε σε διάφορες πόλεις της Ευρώπης όπως το Ελσίνκι και τη Στοκχόλμη, στο φεστιβάλ του Ulrikstaal, σε μια κοινή εμφάνιση με τον Julian Lloyd Webber, συνεχίζοντας την παρουσίαση του δίσκου του σε όλο τον κόσμο, με κορυφαίο σταθμό το Μεξικό, όπου ο δίσκος γνώρισε πρωτοφανή υποδοχή. To Sometimes I dream το 2003 υπήρξε πρώτο στα charts των top ten στην Taiwan και γενικά, παρά την κρίση στη δισκογραφία, οι πωλήσεις του σύντομα ξεπέρασαν τα 600.000 αντίτυπα.

Με τη Νέα Όπερα της Μόσχας πραγματοποίησε μιά περιοδεία σε διάφορες πόλεις της Ρωσίας και της Κύπρου, τραγουδώντας άριες και ντουέτα σε ένα αφιέρωμα, φόρο τιμής στη Μαρία Κάλλας («Tribute to Maria Callas») με σκηνικά, κοστούμια, χορωδία και ορχήστρα της Νέας Όπερας της Μόσχας.

Στις αρχές Οκτωβρίου τραγούδησε στο Ηρώδειο άριες αντίκες και γνωστά κλασικά κομμάτια του διεθνούς ρεπερτορίου. Στην παράσταση αυτή έλαβαν μέρος η σοπράνο Inva Mula και το γνωστό φωνητικό ντουέτο Opera Babes, καθώς και ο πιανίστας Edelmiro Arnaltes, που συνόδευε τον Αλφρέντο Κράους τα τελευταία δέκα χρόνια της ζωής του σε ρεσιτάλ και δισκογραφία. Από τον Οκτώβριο και έπειτα άρχισε να προετοιμάζει δύο διαφορετικούς δίσκους CD: έναν με ελληνικά τραγούδια και τίτλο Ο κήπος των ευχών, όπου στο ομώνυμο τραγούδι η μουσική είναι του ίδιου του Μάριου, καθώς και έναν σε συνεργασία με τη Sony Classical Αμερικής, με καινούργιο ξένο ρεπερτόριο και συμμετοχή της Royal Philarmonic Orchestra του Λονδίνου.

2004

Τη βραδιά της Πρωτοχρονιάς καλωσόρισε το 2004 μαζί με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη, τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη, το Δημήτρη Παπαδημητρίου και τους Gipsy Kings, σε μια συναυλία στο Σύνταγμα που μεταδόθηκε ζωντανά σε όλη την Ελλάδα και δορυφορικά σε όλο τον κόσμο.

Τον Απρίλιο του 2004 εμφανίστηκε σε μια βραδιά-αφιέρωμα στην τραγουδίστρια Δανάη, με τραγούδια Αττίκ, Χαιρόπουλου κ.ά. Στις 11 Μαΐου συμμετείχε σε συναυλία για τα 550 χρόνια της Μεγάλης του Γένους Σχολής, που δόθηκε στο Ηρώδειο, με τη Συμφωνική Ορχήστρα της Ε.Ρ.Τ. και σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη, όπου στο πρώτο μέρος παρουσιάστηκαν συμφωνικά τραγούδια σε διάφορες γλώσσες (μεταξύ των οποίων και κινέζικα) και στο δεύτερο μέρος το «Άξιον εστί» με αφηγητή τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη και τον Μάριο στο ρόλο του λαϊκού τραγουδιστή.

Στις 22 Μαΐου ο Μάριος βρισκόταν στο Φεστιβάλ Καννών για την παγκόσμια πρεμιέρα της μουσικής ταινίας De Lovely με θέμα τη ζωή του Cole Porter και πρωταγωνιστή τον Kevin Klein. Ο Μάριος υποδύεται στην ταινία τον Alfred Drake, έναν πρωταγωνιστή του Broadway της δεκαετίας του ‘60 και ερμηνεύει το ντουέτο So in love από το μιούζικαλ Kiss me Cate μαζί με την Lara Fabian. Μετά την προβολή έλαβε μέρος σε συναυλία, με κάποιους ακόμη συντελεστές της ταινίας (Robbie Williams, Nathalie Cole, Elvis Costello, Alanis Morissette, Diana Crawl).

Τον Ιούλιο έπαιξε το ρόλο του Αχιλλέα στη χαμένη τριλογία του Αισχύλου «Αχιλληίς» που ανασυντέθηκε από στίχους του Αισχύλου συμπληρωμένους από κομμάτια της Ιλιάδας του Ομήρου, σε μετάφραση του θεατρολόγου Ηλία Μαλανδρή, σκηνοθεσία Νίκου Χαραλάμπους, με το Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου και με συμπρωταγωνιστές τη Δέσποινα Μπεμπεδέλη, τον Δ. Καφκαρίδη και τη Τζένη Γαϊτανοπούλου. Η παράσταση, αφού περιόδευσε στην Κύπρο, παρουσιάστηκε στην Επίδαυρο στις 6 και 7 Αυγούστου.

Εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων παρουσίασε δύο συναυλίες, στη Βεργίνα και στον Πειραιά, στο πλαίσιο της προώθησης της ιδέας του εθελοντισμού, στις 25 Ιουλίου και 11 Αυγούστου αντίστοιχα. Τραγούδησε επίσης στην τελετή έναρξης των Παραολυμπιακών Αγώνων το Σεπτέμβριο.
Στο μεταξύ κυκλοφόρησε στις 16 Αυγούστου στην Ελλάδα και τη Μ. Βρετανία ο δεύτερος διεθνής του δίσκος με τη Sony Classical με τίτλο “Follow your heart”, που περιείχε δώδεκα καινούργια τραγούδια. Οι περισσότεροι στίχοι των τραγουδιών είναι στα αγγλικά, αλλά στα δώδεκα τραγούδια του album περιλαμβάνονται και στίχοι στα ελληνικά, ιταλικά και ισπανικά. Ο δίσκος έχει δύο διαφορετικού ύφους πλευρές, καθώς για τα μισά τραγούδια δανείζεται στοιχεία του κλασικού ρεπερτορίου, ενώ στα υπόλοιπα ο ήχος είναι πιο σύγχρονος και πιο πολυσυλλεκτικός. Το πρώτο τραγούδι του album, “Here's to the Heroes, ένα νέο τραγούδι σε στίχους του Don Black και μουσική από το βασικό -βραβευμένο με Όσκαρ- θέμα του «Χορεύοντας με τους λύκους» του Τζον Μπάρι, είναι φόρος τιμής στους αθλητές που αγωνίζονται στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Δύο τραγούδια του άλμπουμ έχουν κλασικό υπόβαθρο: το «Another World» είναι διασκευασμένο από το «Va! Pensiero» από την όπερα Nabucco του Giuseppe Verdi και το «Adagio» είναι από το διάσημο Concerto για όμποε του Alessandro Marcello. Στο τραγούδι «Hay Mas» τον συνοδεύει η «αίσθηση» της latin pop, Alejandro Fernandez, καλλιτέχνης με σταθερή παρουσία στα latin charts και θριαμβευτής στα Grammy Awards της περασμένης σεζόν. Περιλαμβάνονται επίσης και τα «Come What May» από το soundtrack της ταινίας Moulin Rouge και μία μοναδική νέα πρόταση, το ντουέτο «Cumme» με την νεαρή Ισπανίδα τραγουδίστρια Melody. Ο δίσκος έγινε χρυσός σε λιγότερο από ένα μήνα, στην καρδιά του καλοκαιριού και των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Την ίδια μέρα του απονεμήθηκε ο πλατινένιος δίσκος για το “Sometimes I dream” και ο χρυσός για τον «Χάρτινο ήλιο».

Στις 17 Σεπτεμβρίου 2004 έλαβε μέρος στην τελετή έναρξης των Παραολυμπιακων Αγώνων, ερμηνεύοντας τη μουσική σύνθεση του Θοδωρή Οικονόμου “Να ο ήλιος» στο Ολυμπιακό Στάδιο παρουσία 90,000 θεατών και αθλητών από όλο τον κόσμο. Στις 22 Σεπτεμβρίου τραγούδησε στο Βεάκειο τραγούδια αφιερωμένα στον Πειραιά, συμπράττοντας με το Στέλιο Διονυσίου και άλλους. Την 1η Οκτωβρίου εμβάθυνε την ενασχόλησή του με τη μουσική τζαζ σε μια εμφάνιση στο Ηρώδειο, που μοιράστηκε με τη διάσημη πριμαντόνα Μπάρμπαρα Χέντριξ, τραγουδώντας κομμάτια δικά του και άλλων κλασικών του είδους. «Ο Μακ με το μαχαίρι» του Κουρτ Βάιλ, το “Unforgettable” and “When I fall in love” του Nat King Cole, “My baby just don’t care for me” αλλά και τα “Feuilles mortes”, “I get a kick out of you” συνεχίζοντας με Cole Porter: “You’re the top” και “So in love”, τελειώνοντας με το “Every time we say goodbye”.

Αμέσως μετά πέταξε για την Ιαπωνία, όπου στις 11 Οκτωβρίου έδωσε συναυλία στο Bunkamura Orchard Hall με την Tokyo City Philharmonic Orchestra, με διευθυντή τον Shuya Okatu και με τη σοπράνο Μάκι Μόρι, σε μια εμφάνιση που αποτέλεσε θρίαμβο με πάνω από 1700 Ιάπωνες να φωνάζουν «Μπράβο». Ερμήνευσε ένα εκλεκτικό ρεπερτόριο, που περιλάμβανε αποσπάσματα από τα "Sometimes I Dream", "O Sole Mio", "Granada", κομμάτια από το Canto General του Θεοδωράκη αλλά και το Brindisi από την Traviata του Verdi.

Το Νοέμβριο πραγματοποίησε οκτώ εμφανίσεις σε διάφορες πόλεις της Αγγλίας μαζί με τη νεαρή Νεοζηλανδή σοπράνο Heyley Westenra.

2005

Το Φεβρουάριο και Μάρτιο ήταν στις Η.Π.Α. για την πρώτη αμερικανική του περιοδεία 28 πόλεων, μαζί με τον πιανίστα Jim Brickman και την τραγουδίστρια Ann Cochran, για την προβολή του δίσκου του. Τον Απρίλιο έκανε ένα διάλειμμα για να δώσει συναυλίες στη Sun City (Νότια Αφρική) με τη Vicky Sampson κι έπειτα συνέχισε την περιοδεία στον Καναδά, το Λος Άντζελες και το Σαν Φρανσίσκο. Στις 20 Μαΐου έδωσε την πρώτη προσωπική του συναυλία στις Η.Π.Α., στο New York City Center, με προσκεκλημένη τη σοπράνο Liza Vroman. Ακολούθησαν δύο άλλες, η μία στο Meyerhoff Symphony Hall με τη Συμφωνική Ορχήστρα της Βαλτιμόρης, στη Βαλτιμόρη (Maryland) και άλλη μία στο Sheldon Hall του Σαιντ Λούις (Missouri).

Τον Ιούνιο έλαβε μέρος σε μιά εορταστική εκδήλωση στο Sharon Lynne Wilson Arts Center στο Wisconsin.

Τον Ιούλιο έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην Κωνσταντινούπολη, σε μια συναυλία σε υπαίθριο θέατρο υπό την αιγίδα του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου.

Το υπόλοιπο καλοκαίρι έκανε τη συνηθισμένη του περιοδεία σε όλη την Ελλάδα, με αποκορύφωμα τη συναυλία με τίτλο "Music of the Night" τον Οκτώβριο στο Ηρώδειο με τη συνοδεία της Συμφωνικής Ορχήστρας και της Χορωδίας της Νέας Όπερας της Μόσχας. Τον ίδιο μήνα έλαβε μέρος στη συναυλία του Plácido Domingo στην Κύπρο, μαζί με την Kallen Esperian, με συνοδεία της Κρατικής Ορχήστρας της Κύπρου και τη Συμφωνική Ορχήστρα της Νέας Όπερας της Μόσχας.

Εκείνη τη χρονιά κυκλοφορεί το βιβλίο της Ροζίτας Σώκου "Ο Μάριος κι εγώ",

2006

Πραγματοποιεί την δεύτερη περιοδεία του στις Η.Π.Α., αυτή τη φορά με αρκετές προσωπικές συναυλίες.

• 7 Ιανουαρίου: προσωπική συναυλία προς τιμήν του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου Α' στην Tampa (Florida) στο Sun Dome με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Ορλάντο και τη Μητροπολιτική Νεανική Χορωδία.
• 6 & 7 Απριλίου: Horatio Alger Award Ceremony, Washington DC.
• 9 Απριλίου: φιλανθρωπική εκδήλωση του Yellow Ribbon Scholarship στο Cincinnati, Ohio
• 6 Μαΐου: προσωπική συναυλία στην Όπερα του Detroit Opera House στο Detroit, Michigan
• 10 Ιουνίου: φιλανθρωπικό γκαλά στο Sharon Wilson Center του Brookefield, Wisconsin
• 16 Ιουνίου: φιλανθρωπικό γκαλά στο Sanders Theater, μια διοργάνωση του Ελληνικού Ινστιτούτου του πανεπιστημίου Harvard στο Cambridge, MA

Έπειτα, για το υπόλοιπο καλοκαίρι, επιστρέφει στη Μεσόγειο.

• 24–28 Ιουνίου: περιοδεία στην Ελλάδα (Πειραιάς, Αθήνα, Θεσσαλονίκη κλπ.)
• 30 Ιουνίου: ιδιωτικό γκαλά στο Baalbek για τα πενήντα χρόνια του Διεθνούς Φεστιβάλ Μουσικής
• 2 Ιουλίου: δεύτερη συναυλία στην Τουρκία, στο υπαίθριο θέατρο Harbiye της Κωνσταντινούπολης
• Οκτώβριος: συναυλία "Αφιέρωμα στον Mario Lanza" στο Ηρώδειο
• Οκτώβριος: πρώτη συναυλία με τη Συμφωνική του Σικάγου στο Orchestra Hall του Σικάγου και με τη Συμφωνική του Richmond στο Landmark Theatre του Richmond

2007

Ο Μ. Φραγκούλης τελείωσε το νέο του CD Amor Oscuro (Σκοτεινός έρωτας), αφιερωμένο στον Ισπανό ποιητή και θεατρικό συγγραφέα Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα.

Τον Απρίλιο εμφανίστηκε στην Όπερα της Βαλτιμόρης με τη σοπράνο Έλενα Κελεσίδη και την Ορχήστρα της Όπερας της Βαλτιμόρης, ενώ τον Οκτώβριο επέστρεψε στις Η.Π.Α. για μια συναυλία στη Βοστώνη

Το Δεκέμβριο κυκλοφόρησε το CD Passione, μια συλλογή τραγουδιών από το ρεπερτόριο του Mario Lanza.

2008

Πραγματοποίησε άλλη μία περιοδεία στις Η.Π.Α., αυτή τη φορά μαζί με τη Sarah Brightman.

Στις 24 Σεπτεμβρίου 2008 πραγματοποίησε στο Ηρώδειο συναυλία, όπου τον συνόδεψε η Lara Fabian, με σκοπό την οικονομική στήριξη και χρηματοδότηση της πρώτης «Πόλης Ειρήνης» των World Centers of Compassion for Children International (WCCCI) στην περιοχή Basilicata της Νότιας Ιταλίας.

2009

Το “Mario & Friends 2” άλμπουμ κυκλοφορεί, μετά την τεράστια εμπορική επιτυχία του πρώτου μέρους. Αυτό το άλμπουμ εστιάζει σε τραγούδια από μιούζικαλ και ταινίες. Συμμετέχουν οι Lucio Dalla, Lara Fabian, Steve Balsamo, Deborah Myers, Georgia Fumanti, Jeff Leyton, Frances Ruffelle και George Perris. Το άλμπουμ έγινε σύντομα χρυσό. Ένα δεύτερο άλμπουμ, «Η Εποχή Της Αγάπης» κυκλοφόρησε το Δεκέμβριο και είναι ένα άλμπουμ ερμηνειών του Μάριου Φραγκούλη σε τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι. Αυτός ο δίσκος φέρνει στη ζωή ένα παιδικό όνειρο του Μάριου, αποτίοντας φόρο τιμής στο διάσημο Έλληνα συνθέτη. Ακολούθησαν εξαιρετικές κριτικές και μία επιτυχημένη καλοκαιρινή περιοδεία σε ελληνικές πόλεις.

2010

Ο δίσκος που ακολούθησε τη συναυλία με τα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι, «Η Εποχή Της Αγάπης», κυκλοφόρησε τον Ιούνιο. Η καλοκαιρινή περιοδεία στην Ελλάδα ήταν επιτυχής, τελειώνοντας με δύο sold-out συναυλίες στην Αθήνα, στο Ηρώδειο. Την ίδια στιγμή ο Μάριος δούλευε για το επόμενο διεθνές του άλμπουμ.

2011

Μετά από χρόνια προετοιμασίας και δουλειάς, το νέο διεθνές άλμπουμ “Beautiful Things” κυκλοφόρησε στην Ελλάδα. Ο δίσκος ηχογραφήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, στην Ελλάδα και στο Ηνωμένο Βασίλειο με μερικούς από τους καλύτερους μουσικούς και ορχήστρες του κόσμου. Το “Beautiful Things” είναι ένα classical-crossover CD που ακολούθησε τα επιτυχημένα “Sometimes I Dream” και “Follow Your Heart”. Το άλμπουμ έχει διακεκριμένους στιχουργούς και συνθέτες από όλο τον κόσμο, όπως τους Stephan Moccio (Celine Dion, Josh Groban, Sarah Brightman), David Foster (στιχουργός και παραγωγός των Madonna, Michael Jackson, Celine Dion, Michael Buble), Francesco Sartori (Andrea Bocelli) και Steve Wood. Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν στο “Beautiful Things” είναι εξίσου εντυπωσιακοί: η διάσημη ηθοποιός και τραγουδίστρια Vanessa Williams, ο διάσημος νεαρός τενόρος Vittorio Grigolo και η Ελληνίδα ντίβα Άλκηστης Πρωτοψάλτη. Όλοι μαζί προσέθεσαν μία διαφορετική νότα στην ποιότητα του άλμπουμ.

2016

Ο Μάριος Φραγκούλης κυκλοφόρησε μαζί με τον Γιώργο Περρή το άλμπουμ «Κιβωτός», που περιλαμβάνει διασκευές σε δημοφιλή λαϊκά και έντεχνα τραγούδια των 80s και 90s.

Πηγές

• Επίσημος διεθνής ιστότοπος
• Μάριος κι εγώ

Προγράμματα συναυλιών και παραστάσεων

• Ο κήπος των ευχών
• Η εποχή της αγάπης

Παραπομπές

• https://web.archive.org/web/20070905072010/http://www.bernardjtaylor.com/Nosferatu/nos.html
• Larkin, Colin; John Martland (1999). The Virgin Encyclopedia of Stage and Film Musicals. London: Virgin in association with Muze UK Ltd. ISBN 0-7535-0375-1.
• Ροζίτα Σώκου (2006) "Ο Μάριος κι εγώ" εκδ. Καστανιώτης. ISBN 960-03-4126-5

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Μάριος Φραγκούλης (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)
• Βιογραφικό | Videos | Φωτογραφίες | Νέα από music.net.cy