Νικόδημος ο Αγιορείτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Dpa2006 (συζήτηση | συνεισφορές)
Αναίρεση έκδοσης 8109005 από τον Dpa2006 (Συζήτηση)
Ετικέτα: Αναίρεση
Dpa2006 (συζήτηση | συνεισφορές)
Αναίρεση έκδοσης 8108978 από τον Dpa2006 (Συζήτηση)
Ετικέτα: Αναίρεση
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
{{άλλες χρήσεις|Νικόδημος}}{{πληροφορίες προσώπου}}
{{άλλεςχρήσεις|Νικόδημος}}{{πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης''' ([[6 Ιουνίου]] [[1749]] - [[14 Ιουλίου]] [[1809]]) είναι άγιος της [[Ορθόδοξη εκκλησία|Ορθόδοξης Εκκλησίας]] και υπήρξε από τις σημαντικότερες ασκητικές μορφές της σύγχρονης ορθόδοξης χριστιανικής πίστης. Το κατά κόσμον όνομά του ήταν Νικόλαος Καλλιβούρτσης. Θεωρείται ως μια από τις ηγετικές μορφές της κίνησης των [[Κολλυβάδες|Κολλυβάδων Πατέρων]], μαζί με τους [[Άγιος Μακάριος Νοταράς|Μακάριο Νοταρά]] και [[Αθανάσιος ο Πάριος|Αθανάσιο Πάριο]]. Η συνεισφορά του υπήρξε πολύπλευρη και αφορούσε ποιμαντικό και συγγραφικό έργο, ενώ είναι και ο συγγραφέας του [[Πηδάλιον|Πηδαλίου]], της [[Φιλοκαλία]]ς και του [[Ευεργετινός|Ευεργετινού]].
Ο '''Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης''' ([[6 Ιουνίου]] [[1749]] - [[14 Ιουλίου]] [[1809]]) είναι άγιος της [[Ορθόδοξη εκκλησία|Ορθόδοξης Εκκλησίας]] και υπήρξε από τις σημαντικότερες ασκητικές μορφές της σύγχρονης ορθόδοξης χριστιανικής πίστης. Το κατά κόσμον όνομά του ήταν Νικόλαος Καλλιβούρτσης. Θεωρείται ως μια από τις ηγετικές μορφές της κίνησης των [[Κολλυβάδες|Κολλυβάδων Πατέρων]], μαζί με τους [[Άγιος Μακάριος Νοταράς|Μακάριο Νοταρά]] και [[Αθανάσιος ο Πάριος|Αθανάσιο Πάριο]]. Η συνεισφορά του υπήρξε πολύπλευρη και αφορούσε ποιμαντικό και συγγραφικό έργο, ενώ είναι και ο συγγραφέας του [[Πηδάλιον|Πηδαλίου]], της [[Φιλοκαλία]]ς και του [[Ευεργετινός|Ευεργετινού]].


Γραμμή 101: Γραμμή 101:
[[Κατηγορία:Άγιοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας]]
[[Κατηγορία:Άγιοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας]]
[[Κατηγορία:Έλληνες αγιολόγοι]]
[[Κατηγορία:Έλληνες αγιολόγοι]]
{{DEFAULTSORT:Άγιος_Νικόδημος_ο_Αγιορείτης}}

Έκδοση από την 22:50, 7 Μαρτίου 2020

Για άλλες χρήσεις, δείτε: Νικόδημος (αποσαφήνιση).
Νικόδημος ο Αγιορείτης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1749[1][2][3]
Νάξος
Θάνατος14  Ιουλίου 1809 (unspecified calendar, assumed Gregorian)[4][5]
Καρυές Αγίου Όρους
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
ΘρησκείαΑνατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός
Eορτασμός αγίου14 Ιουλίου
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά[6]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμοναχός
ορθόδοξος μοναχός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης (6 Ιουνίου 1749 - 14 Ιουλίου 1809) είναι άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας και υπήρξε από τις σημαντικότερες ασκητικές μορφές της σύγχρονης ορθόδοξης χριστιανικής πίστης. Το κατά κόσμον όνομά του ήταν Νικόλαος Καλλιβούρτσης. Θεωρείται ως μια από τις ηγετικές μορφές της κίνησης των Κολλυβάδων Πατέρων, μαζί με τους Μακάριο Νοταρά και Αθανάσιο Πάριο. Η συνεισφορά του υπήρξε πολύπλευρη και αφορούσε ποιμαντικό και συγγραφικό έργο, ενώ είναι και ο συγγραφέας του Πηδαλίου, της Φιλοκαλίας και του Ευεργετινού.

Ο βίος του

Παιδική ηλικία και μόρφωση

Γεννήθηκε στη Νάξο το 1749[7]. Ο πατέρας του λεγόταν Αντώνιος και η μητέρα του Αναστασία. Το βαπτιστικό του όνομα ήταν Νικόλαος[8] Η νεώτερη έρευνα έχει απασχοληθεί με το επώνυμό του: εντοπίζεται το Χαγκαρίτης θεωρούμενο πιο πολύ ως κοσμικό προσωνύμιο παρά προερχόμενο από κάποιο μοναστήρι στο οποίο είχε ασκητέψει.[9]Το πραγματικό οικογενειακό του επώνυμο ήταν Καλιβούρτζης[10]Για τον Πιτσάκη το Χαγκαρίτης προέρχεται από βιαστικά γραμμένη και δυσανάγνωστη γραφή εκ μέρους του εκκλησιαστικού ιστορικού Βασίλειου Στεφανίδη που το ξενόγλωσσο Hagarites το επανεμετέγραψε σε Χαγκαρίτης.[11] Από μικρός γαλουχήθηκε με χριστιανική ανατροφή από τους γονείς του. Ακολούθησε σπουδές και αποφοίτησε αρχικά από τη σχολή του Αγίου Γεωργίου στη Νάξο όπου είχε διδάσκαλο τον αδελφό του Κοσμά του Αιτωλού αρχιμανδρίτη Χρύσανθο. Εν συνεχεία ανεχώρησε για ανώτερες σπουδές στη Σμύρνη. Εκεί σπούδασε στην Ευαγγελική σχολή της Σμύρνης, για πέντε έτη. Διέπρεψε μάλιστα τόσο στη σχολή αυτή ώστε ο Ιερόθεος Σμύρνης τον ήθελε για μελλοντικό διευθυντή της σχολής του. Η μόρφωσή που έλαβε στη Σμύρνη εκτός από τη θεολογική επιστήμη περιελάμβανε και άλλες γνώσεις όπως φιλοσοφικές, οικονομικές, ιατρικές, αστρονομικές και στρατιωτικές. Στα ιδιαίτερα χαρίσματά του ήταν ο εξαιρετικός χειρισμός της γλώσσας, η γνώση γαλλικών, ιταλικών και λατινικών καθώς και η ισχυρή μνήμη[12]. Η νέωτερη έρευνα είναι επιφυλακτική σχετικά με την γλωσσομάθεια του Νικόδημου Αγιορείτη, η οποία γινόταν προσπάθεια να θεμελιωθεί στην γλώσσα των εκδόσεων από τις οποίες μετέφρασε διάφορα έργα ο Νικόδημος ή σε ορισμένες παραπομπές του σε βιβλιογραφία.[13] Έτσι έχει αποκλειστεί να γνώριζε σλαβονικά, αφού καιο ίδιος παραδεχόταν πως έκανε χρήση μεταφρασμένων στα ελληνικά σλαβικών πηγών.[14] Η λατινομάθειά του είχε αποκτηθεί απ'όταν βρισκόταν στον κύκλο του Χρύσανθου Αιτωλού.[15]Για τον Εμμανουήλ Φραγκίσκο οι όποιες αναφορές σε ονόματα συγγραφέων, τις ιδέες τους ή τίτλους έργων τους, μάλλον προέρχονται από δεύτερο χέρι και σε μεταφράσεις και απηχήσεις τους σε έντυπες ή χειρόγραφες ελληνικές πηγές.[16]

Στροφή στο μοναχισμό

Το 1770, αφού αποφοίτησε από την Σχολή, επέστρεψε στην Νάξο και για μια πενταετία (1770-1774) περίπου εργάστηκε ως Γραμματέας της Μητροπόλεως Παροναξίας[17] υπό την εποπτεία και την καθοδήγηση του Μητροπολίτου Παροναξίας Ανθίμου του Γ΄ (1742-1779). Ο Νικόδημος ήταν λάτρης της μοναστικής πολιτείας. Αυτή η επιθυμία του, γιγάντωσε με τη γνωριμία με μοναχούς του Αγίου Όρους και με άλλες προσωπικότητες, όπως είναι ο Άγιος Μακάριος Νοταράς, επίσκοπος Κορίνθου. Το 1775 ήρθε στην Μονή Διονυσίου του Αγίου Όρους. Εκεί εκάρη μοναχός με το όνομα Νικόδημος[17]. Σε αυτή την απόφαση ίσως να συνέβαλε και η μητέρα του, η οποία είχε και αυτή καρεί μοναχή στη Νάξο ονομαζόμενη Αγαθή[8].

Ο μοναστικός βίος

Ο Νικόδημος, υπήρξε πολύ δραστήριος: είχε αναλάβει παράλληλα το διακόνημα-οφφίκιο του Αναγνώστη στις Ακολουθίες και του Γραμματέα της μονής. Έτσι ως εργόχειρο του είχε την αντιγραφή κωδίκων[18]. Διατηρούσε αλληλογραφία με πολλούς λογίους της εποχής του και ιδιαιτέρως με τον Οικουμενικό Πατριάρχη και εθνομάρτυρα Γρηγόριο Ε' και τον όσιο Αθανάσιο τον Πάριο. Ως μοναχός συνέταξε μεγάλο αριθμό συγγραμμάτων και βιβλίων που γίνεται εμφανής η ορθόδοξος θεολογία. Στόχος του ήταν μια δυναμική απόκρουση των αιρέσεων και των κακοδοξιών των ημερών του.

Ο Νικόδημος ο Αγιορείτης υπήρξε η προεξάρχουσα μορφή των Κολλυβάδων, μιας μερίδας μοναχών το Αγίου Όρους που αρχικά ήθελαν τα μνημόσυνα των νεκρών να γίνονται όπως η παράδοση επέβαλε Σάββατο ή οποιαδήποτε άλλη μέρα εκτός από Κυριακή ή δεσποτική εορτή, κάτι που εκείνη την περίοδο είχε επιτραπεί για διαφόρους λόγους. Η στάση τους αυτή βρήκε την αντίρρηση μιας άλλης μερίδας μοναχών που έγινε γνωστή ως Αντικολλυβάδες, που υποστήριζε πως μπορούσαν να γίνονται μνημόσυνα την Κυριακή, αλλά και του Οικουμενικού Πατριαρχείου ( υπό του Πατριάρχη Σωφρόνιου ) που τους καταδίκασε τελικά το 1776. Ένεκα της εμμονής του στις παραδόσεις και στο Πνεύμα των Ιερών κανόνων της Εκκλησίας, υπέστη ταπεινώσεις και διωγμούς, διότι απέρριπτε τις λατινογενείς προσμίξεις στην ορθόδοξη θεολογία και λειτουργική ζωή. Επίσης ήταν σφοδρός πολέμιος της εκκοσμίκευσης της εκκλησίας και της αλλοίωσης της ορθόδοξης ασκητικής παράδοσης, που κέντρα στην εποχή του προωθούσαν στα πρότυπα της λατινικής μοναχικής παράδοσης. Έτσι οι Κολλυβάδες μετατράπηκαν στο αντίπαλο δέος του Νεοελληνικού Διαφωτισμού.

Απεβίωσε την Τετάρτη 14 Ιουλίου του 1809[7], σε ηλικία 60 ετών στο κελί των Σκουρταίων, στις Καρυές του Αγίου Όρους.

Αγιότητα και Εορτή

Η Ορθόδοξη Εκκλησία από τις 31 Μαΐου 1955 τον κατέταξε στο Αγιολόγιό της, με σχετική πράξη του Οικουμενικού Πατριαρχείου[7], μετά από αίτημα των Μονών του Αγίου Όρους το οποίο υποβλήθηκε από τον Γέροντα Ανανία τον Λαυριώτη[19]. Η μνήμη του Αγίου Νικοδήμου εορτάζεται στις 14 Ιουλίου με ασματικές ακολουθίες τις οποίες συνέταξαν οι Γεράσιμος Μικρογιαννανίτης και ο πρώην Πατρών Νικόδημος Βαλλινδράς, και ο αρχιμανδρίτης Νικόδημος Παυλόπουλος. Επίσης εορτάζεται και την πρώτη Κυριακή του Σεπτεμβρίου, κατά την καθιερωμένη Σύναξη των Πέντε Αγίων της Παροναξίας, αλλά και την τρίτη Κυριακή του Σεπτεμβρίου στην Πάρο, όπου τελείται η Σύναξη των Αγίων[20]

Οι Νάξιοι της Αθήνας στο ναό τους της Αγίας Βαρβάρας, τέρμα Πατησίων, στο νότιο κλίτος του ναού τοποθέτησαν άλλη μία Αγία Τράπεζα προς τιμήν του νέου Αγίου και ονόμασαν το κλίτος αυτό Αγίου Νικόδημου Αγιορείτου[21]

Εργογραφία

Ακτημοσύνη, παρθενία και υπακοή είναι τα στοιχεία που κυρίως πραγματεύεται στη βιβλιογραφία του. Κυριότερα έργα είναι ο Αόρατος Πόλεμος, τα Πνευματικά Γυμνάσματα, το Συμβουλευτικόν Εγχειρίδιον, ο Κήπος Χαρίτων‚ το Νέον Μαρτυρολόγιον, το Εορτοδρόμιον, ο Συναξαριστής, η Ερμηνεία των επιστολών του Παύλου κ.α. Επίσης συνέγραψε το «Πηδάλιον», ενώ θεωρείται ένας από τους κορυφαίους εκκλησιαστικούς συναξαριστές Όπως αναφέρει ο π. Αρίσταρχος Γκρέκας το έργο του Νικοδήμου τροφοδότησε το Κολλυβαδικό κίνημα και ενέπνευσε το πλήρωμα της Εκκλησίας έως την σύγχρονη εποχή[22].

Το έργο του διακρίνεται σε: [23].

Αγιολογικά

  • «Νέον Εκλόγιον» 1803 [1]
  • «Νέον Μαρτυρολόγιον» 1799 [2]
  • «Συναξαριστής των Δώδεκα μηνών του ενιαυτού», 1805-1807, στην Ι.Μ.Παντοκράτορος , εκδ.Βενετία, 1819

Ασκητικά

  • «Φιλοκαλία των ιερών νηπτικών» 1777 στις Καρυές, εκδ.1782στη Βενετία [3]
  • «Βίβλος Βαρσανουφίου και Ιωάννου» 1797 στη καλύβα Άγιος Βασίλειος στην έρημο της Καψάλας, εκδ.στη Βενετία 1816
  • «Ευεργετινός» 1777 στις Καρυές, εκδ.1783 στη Βενετία

Εποικοδομητικά και ηθικά

  • «Περί συνεχούς Θείας μεταλήψεως των αχράντων του Χριστού Μυστηρίων» 1778 στο κελλί Άγιος Αντώνιος , εκδ.1783 στη Βενετία
  • «Βιβλίον καλούμενον Αόρατος Πόλεμος» 1796
  • «Πνευματικά γυμνάσματα», 1785 στην Ιερά Σκήτη Παντοκράτορος, εκδ.στη Βενετία 1796

Απολογητικά

  • «Απολογία περί της Κυρίας ημών Θεοτόκου», 1799 στην έρημο της Καψάλας
  • «Ομολογία Πίστεως», 1805 στην Ι.Σκήτη Παντοκράτορος, εκδ.στη Βενετία 1819

Ποιμαντικά -κανονικά

  • «Εξομολογητάριον», 1784 στην Ι.Σκήτη του Παντοκράτορος και συμπλήρωση το 1794 στην καλύβα Άγιος Βασίλειος, εκδ.Βενετία 1794
  • «Πηδάλιον», 1793 στη καλύβα του γερού-Λουκά Ι,Μ.Παντοκράτορος, εκδ.Λειψία 1800 [4][νεκρός σύνδεσμος]
  • «Συμβουλευτικόν εγχειρίδιον ήτοι περί φυλακής των πέντε αισθήσεων» , 1781 -1782 στην ερημόνησο Σκυροπούλα Βορείων Σποράδων, εκδ.1801, επιμ.Άνθίμου Γαζή1801

Ερμηνευτικά-Λειτουργικά

  • «Ερμηνεία εις τας δεκατέσσερας Επιστολάς του Απ.Παύλου», 1797 στη καλύβα Άγιος Βασίλειος , εκδ.στη Βενετία 1819
  • «Ψαλτήριον Ευθύμιου Ζυγαβηνού», 1797 στο ίδιο μέρος , εκδ.1817 στο Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης.
  • «Κήπος Χαρίτων», Ερμηνεία των εννέα Ωδών της στιχολογίας, 1798 στο ίδιο μέρος, εκδ.στη Βενετία 1819
  • «Ερμηνεία Επτά καθολικών επιστολών», 1799 στο ίδιο μέρος, εκδ.στη Βενετία 1806
  • «Νέα Κλίμαξ, ήτοι ερμηνεία των 75 Αναβαθμών της; Οτωήχου», 1806 στην έρημο της Καψάλας, εκδ.1836 Κων/πόλις
  • «Εορτοδρόμιον Ερμηνεία των Ασματικών Κανόνων των Δεσποτικών και Θεομητορικών Εορτών» 1806 στο ίδιο μέρος , εκδ.στη Βενετία 1836 [5]

Ποιητικά

  • Επιγράμματα-Ποιήματα
  • Λειτουργικοί Ύμνοι και Εγκώμια

Παραπομπές

  1. 1,0 1,1 «Dictionnaire de spiritualité. Ascétique et mystique» (Γαλλικά) 7159. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. 2,0 2,1 «Ökumenisches Heiligenlexikon» N/Nikodemus_der_Hagiorite.html.
  3. 3,0 3,1 AlKindi. 91404.
  4. «Большая российская энциклопедия». (Ρωσικά) Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 2268608. Ανακτήθηκε στις 30  Δεκεμβρίου 2021.
  5. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 119177220. Ανακτήθηκε στις 30  Δεκεμβρίου 2021.
  6. CONOR.SI. 189193571.
  7. 7,0 7,1 7,2 Π. Β. Πάσχου, Εν ασκήσει και μαρτυρίω, εκδόσεις Αρμός, χ.χ., σελ 14.
  8. 8,0 8,1 Μάριος Μπενίσης,Ο Νικόδημος ο Αγιορείτης στην θεολογική έρευνα του 20ου αιώνα, Διπλωματική Εργασία υποβληθείσα στο τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του Α.Π.Θ, Θεσσαλονίκη 2010, σελ.14
  9. Κ.Γ.Πιτσάκης,«Άγνωστο ή ανύπαρκτο επώνυμο του Νικόδημου του Αγιορείτη», Ο Ερανιστής,τομ.22 (1999),σελ.270,υποσ.1
  10. Κ.Γ.Πιτσάκης,«Άγνωστο ή ανύπαρκτο επώνυμο του Νικόδημου του Αγιορείτη», Ο Ερανιστής,τομ.22 (1999),σελ.270
  11. Κ.Γ.Πιτσάκης,«Άγνωστο ή ανύπαρκτο επώνυμο του Νικόδημου του Αγιορείτη», Ο Ερανιστής,τομ.22 (1999),σελ.271-272
  12. Μάριος Μπενίσης,Ο Νικόδημος ο Αγιορείτης στην θεολογική έρευνα του 20ου αιώνα, Διπλωματική Εργασία υποβληθείσα στο τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του Α.Π.Θ, Θεσσαλονίκη 2010, σελ.15
  13. Εμμ. Ν. Φραγκίσκος, «Το ζήτημα της γλωσσομάθειας του Νικόδημου Αγιορείτη»,Ο Ερανιστής,τομ.23 (2001),σελ.173
  14. Εμμ. Ν. Φραγκίσκος, «Το ζήτημα της γλωσσομάθειας του Νικόδημου Αγιορείτη»,Ο Ερανιστής,τομ.23 (2001),σελ.174,υποσ.4
  15. Εμμ. Ν. Φραγκίσκος, «Το ζήτημα της γλωσσομάθειας του Νικόδημου Αγιορείτη»,Ο Ερανιστής,τομ.23 (2001),σελ.181
  16. Εμμ. Ν. Φραγκίσκος, «Το ζήτημα της γλωσσομάθειας του Νικόδημου Αγιορείτη»,Ο Ερανιστής,τομ.23 (2001),σελ.184 Έμμ. Ν.Φραγκίσκος,«“Αόρατος πόλεμος” (1796), “Γυμνάσματα πνευματικά” (1800). Η πατρότητα των «μεταφράσεων» του Νικόδημου Αγιορείτη», Ό'Ερανιστής,τομ.19 (1993),σελ.133
  17. 17,0 17,1 Μάριος Μπενίσης,Ο Νικόδημος ο Αγιορείτης στην θεολογική έρευνα του 20ου αιώνα, Διπλωματική Εργασία υποβληθείσα στο τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του Α.Π.Θ, Θεσσαλονίκη 2010, σελ.16
  18. Μάριος Μπενίσης,Ο Νικόδημος ο Αγιορείτης στην θεολογική έρευνα του 20ου αιώνα, Διπλωματική Εργασία υποβληθείσα στο τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του Α.Π.Θ, Θεσσαλονίκη 2010, σελ.16-17
  19. Μάριος Μπενίσης,Ο Νικόδημος ο Αγιορείτης στην θεολογική έρευνα του 20ου αιώνα, Διπλωματική Εργασία υποβληθείσα στο τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του Α.Π.Θ, Θεσσαλονίκη 2010, σελ.19-20
  20. Μάριος Μπενίσης,Ο Νικόδημος ο Αγιορείτης στην θεολογική έρευνα του 20ου αιώνα, Διπλωματική Εργασία υποβληθείσα στο τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του Α.Π.Θ, Θεσσαλονίκη 2010, σελ.20
  21. μητροπ. Νικόδημου Βαληνδάρα, «Το χρονικόν του α'εορτασμού της μνήμης του οσίου Νικόδημου του Αγιορείτου-του Νάξιου-εν Αθήναις», Επετηρίς Εταιρείας Κυκλαδικών Μελετών, τομ.12 (1995), σελ.75-80
  22. Γκρέκας, π. Αρίσταρχος (2015). Η αποτύπωση της ησυχαστικής πνευματικότητας στο έργο του αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου. Θεσσαλονίκη. σελ. 230. ISBN 978-618-5146-16-0. 
  23. Μάριος Μπενίσης,Ο Νικόδημος ο Αγιορείτης στην θεολογική έρευνα του 20ου αιώνα, Διπλωματική Εργασία υποβληθείσα στο τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του Α.Π.Θ, Θεσσαλονίκη 2010, σελ.80-83

Πηγές

  • Το απεικονιζόμενο πορτραίτο είναι χαρακτικό από την προμετωπίδα του "Μεγάλου Συναξαριστή", Βενετία 1819
  • Μάριος Μπενίσης,Ο Νικόδημος ο Αγιορείτης στην θεολογική έρευνα του 20ου αιώνα, Διπλωματική Εργασία υποβληθείσα στο τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του Α.Π.Θ, Θεσσαλονίκη 2010 [6]
  • μητροπ. Νικόδημου Βαληνδάρα, «Το χρονικόν του α'εορτασμού της μνήμης του οσίου Νικόδημου του Αγιορείτου-του Νάξιου-εν Αθήναις», Επετηρίς Εταιρείας Κυκλαδικών Μελετών, τομ.12 (1995), σελ.75-80
  • Κ.Γ.Πιτσάκης,«Άγνωστο ή ανύπαρκτο επώνυμο του Νικόδημου του Αγιορείτη», Ο Ερανιστής,τομ.22 (1999),σελ.270-272[7]
  • Εμμ. Ν. Φραγκίσκος, «Το ζήτημα της γλωσσομάθειας του Νικόδημου Αγιορείτη»,Ο Ερανιστής,τομ.23 (2001),σελ.173-190[8]
  • Έμμ. Ν.Φραγκίσκος,«“Αόρατος πόλεμος” (1796), “Γυμνάσματα πνευματικά” (1800). Η πατρότητα των «μεταφράσεων» του Νικόδημου Αγιορείτη», Ό'Ερανιστής,τομ.19 (1993),σελ.102-135.[9]

Βιβλιογραφία

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι