Λεωνίδας Δρόσης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διάσωση 1 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0
μ Ρομπότ: προσθήκη σήμανσης επαληθευσιμότητας
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
{{χωρίς παραπομπές}}

{{πληροφορίες προσώπου}}Ο '''Λεωνίδας Δρόσης''' ([[1834]] ή [[1836]] ή [[1843]] - [[1882]]) ήταν [[Έλληνας]] γλύπτης του [[19ος αιώνας|19ου αιώνα]].
{{πληροφορίες προσώπου}}Ο '''Λεωνίδας Δρόσης''' ([[1834]] ή [[1836]] ή [[1843]] - [[1882]]) ήταν [[Έλληνας]] γλύπτης του [[19ος αιώνας|19ου αιώνα]].



Έκδοση από την 01:58, 7 Φεβρουαρίου 2020


Λεωνίδας Δρόσης
Ο Λεωνίδας Δρόσης στο περιοδικό Ποικίλη Στοά του 1882
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Λεωνίδας Δρόσης (Ελληνικά)
Γέννηση1836[1]
Ναύπλιο
Θάνατος6ιουλ. / 18  Δεκεμβρίου 1882γρηγ.[2]
Νάπολη
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά
ΣπουδέςΕθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταγλύπτης
Αξιοσημείωτο έργοΑνδριάντας Ιωάννη Βαρβάκη
Μνημείο Αλέξαδρου Υψηλάντη
Ο ανδριάντας του Πλάτωνα
Ο ανδριάντας του Σωκράτη
Κίονας Απόλλωνα
Αθηνά Προμάχος
προτομή του Ανδρέα Μιαούλη
Ανδριάντας του Ιωάννη Καποδίστρια, Κέρκυρα
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Λεωνίδας Δρόσης (1834 ή 1836 ή 1843 - 1882) ήταν Έλληνας γλύπτης του 19ου αιώνα.

Βιογραφικά στοιχεία

Σωκράτης. Έργο του Λεωνίδα Δρόση (1843 - 1884), Αθήνα - Περίβολος Ακαδημίας Αθηνών

Γεννήθηκε στο Ναύπλιο. Έμαθε τα πρώτα γράμματα στην Αθήνα και ακολούθως γράφτηκε φοιτητής της Γλυπτικής στην Πολυτεχνική Σχολή. Έδειξε από νωρίς ζωηρότατη και γόνιμη φαντασία, λεπτή και καλή αίσθηση συνοδευόμενη και από υψηλή έμπνευση. Ως μαθητής κατασκεύασε την προτομή του ναυάρχου Μιαούλη και τον ανδριάντα του βασιλιά Όθωνα με πλήρη στολή. Επαινέθηκε για την ομοιότητα των γλυπτών του με τους ανθρώπους που εικονίζουν, την φυσικότητα των γραμμών και την ανατομική ακρίβεια. Μετά από επτάχρονες σπουδές στο Πολυτεχνείο, και σε ηλικία είκοσι χρονών πήγε με υποτροφία της κυβερνήσεως στο Μόναχο για να συνεχίσει τις σπουδές του. Πήρε μέρος σε διαγωνισμό και βραβεύτηκε με το πρώτο βραβείο και μετάλλιο για το κομψό έργο του που εικόνιζε τον Δαβίδ. Το έργο του εκδόθηκε ως χαλκογραφία και ανατυπώθηκε πετυχαίνοντας πολλές επιδοκιμασίες στην Ευρώπη. Στο Μόναχο παρέμεινε για μια τετραετία και έτυχε της υψηλής προστασίας του Σίμωνος Σίνα. Από εκεί πήγε σε Λονδίνο, Παρίσι και Ρώμη, όπου ίδρυσε δική του σχολή. Το πιο φημισμένο έργο του είναι η «Πηνελόπη», το οποίο βραβεύτηκε με χρυσό μετάλλιο στην διεθνή έκθεση στο Παρίσι το 1867. Άλλα έργα του είναι ο «Αχιλλέας», τα λαμπρά συμπλέγματα του αετώματος της Ακαδημίας, ο «Αλέξανδρος», ο «Διόνυσος», η «Σαπφώ» και άλλα φιλοτεχνήματα. Βραβεύτηκε για την Σαπφώ στην έκθεση της Βιέννης και τιμήθηκε με παράσημο της Αυστριακής Κυβέρνησης.

Επέστρεψε στην Ελλάδα και έγινε καθηγητής της Γλυπτικής στο Πολυτεχνείο. Το 1872 κατασκεύασε το Βαρβάκειο Μνημείο, με υπερφυσικό μέγεθος ανδριάντα του Βαρβάκη και τέσσερις αλληγορίες, την «Ελευθερωμένη Ελλάδα», την «Ιστορία», την «Σκέψη» και την «Ναυτιλία». Επίσης τον «Απόλλωνα» και την «Αθηνά» της Σιναίας Ακαδημίας. Επίσης τον «Σωκράτη» και «Πλάτωνα» που στολίζουν τα προπύλαια της Ακαδημίας.

Απεβίωσε στην Νάπολη της Ιταλίας στις 6 Δεκεμβρίου 1882.

Βιβλιογραφία

  • Ζέττα Αντωνοπούλου, Τα γλυπτά της Αθήνας. Υπαίθρια γλυπτική 1834-2004, Ποταμός, 2003
  • Ανώνυμος, «Λεωνίδας Δρόσης. Έλλην καλλιτέχνης», Έσπερος, αρ. 45, 1/13 Μαρτίου 1883, σ. 333-334 
  • Ανώνυμος, «Λεωνίδας Δρόσης», Πινακοθήκη, έτος Γ΄, τ. κη΄-κθ΄, Ιούνιος-Ιούλιος 1903, σ. 91-92 
  • Ιωάννης Αρσένης (1882). Ποικίλη Στοά: Εθνική εικονογραφημένη επετηρίς, Έτος 1/16, 1881-1914. Αθήνα: Εστία. Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2009.  
  • Ιωάννης Αρσένης (1884). Ποικίλη Στοά: Εθνική εικονογραφημένη επετηρίς, Έτος 1/16, 1881-1914. Αθήνα: Εστία. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιανουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2009. 
  • Τώνια Γιαννουδάκη, Υπαίθρια γλυπτά του δήμου Αθηναίων 1832-1922, μεταπτυχιακή εργασία, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Τμήμα Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης, Θεσσαλονίκη 1994
  • Τώνια Γιαννουδάκη, Εθνική Γλυπτοθήκη. Μόνιμη συλλογή, Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου, Αθήνα 2006
  • Αντωνία Γιαννουδάκη, Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου, Ίδρυμα Ευριπίδη Κουτλίδη. Η συλλογή νεοελληνικής γλυπτικής και η ιστορία της 1900-2006 (διδακτορική διατριβή), Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας, Τομέας Ιστορίας της Τέχνης, Θεσσαλονίκη 2009 (http://ikee.lib.auth.gr/record/115849) (7/5/2015)
  • Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών. Ζωγράφοι - Γλύπτες - Χαράκτες, 16ος-20ός αιώνας, επιστημονική επιμέλεια Ευγένιος Δ. Ματθιόπουλος, τόμ. 1, Μέλισσα, Αθήνα 1997-2000
  • Στέλιος Λυδάκης, Οι έλληνες γλύπτες. Η νεοελληνική γλυπτική. Ιστορία-τυπολογία-λεξικό γλυπτών, τόμ. 5, Μέλισσα, Αθήνα 1981
  • Στέλιος Λυδάκης, Η νεοελληνική γλυπτική. Ιστορία, τυπολογία, Μέλισσα, Αθήνα, 2011
  • Ελένη Μάργαρη, Η γυναίκα στη νεοελληνική γλυπτική, Ιωάννινα 2014
  • Ηλίας Μυκονιάτης, Νεοελληνική γλυπτική, στη σειρά Ελληνική τέχνη, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1996
  • Χρύσανθος Χρήστου – Μυρτώ Κουμβακάλη-Αναστασιάδη, Νεοελληνική γλυπτική 1800-1940, έκδοση Εμπορικής Τραπέζης της Ελλάδος, Αθήνα 1982

Παραπομπές

  1. 1,0 1,1 (Γαλλικά) Répertoire des artistes. 11326. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. «Benezit Dictionary of Artists» (Αγγλικά) Oxford University Press. 2006. B00053915. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017. ISBN-13 978-0-19-977378-7.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι