Πράτο

Πράτο Comune
Comune di Prato
Εικόνα Ο Καθεδρικός Ναός του Πράτο
Αρχείο:Prato-Stemma.png (Έμβλημα)
Διοικητικές πληροφορίες
Χώρα	Ιταλία
Περιφέρεια	Τοσκάνη
Επαρχία	Πράτο (PO)
Δήμαρχος	Ρομπέρτο Τσέννι (από τις 22 Ιουνίου 2009)
Περιοχή
Υψόμετρο	65 μ.
Έκταση	97 χλμ²
Πληθυσμός	186.878 (30 Απριλίου 2011)
Άλλες πληροφορίες
Ταχυδρομικός   κώδικας	59100
Ζώνη ώρας	UTC+1
Πολιούχος	Άγιος Στέφανος
Τοποθεσία
Πράτο
Χάρτης Θέση του δήμου στην ομώνυμη επαρχία
Επίσημος ιστότοπος

Η Εκκλησία της Σάντα Μαρία ντέλλε Κάρτσερι.

Το Κάστρο του Αυτοκράτορα.

Το Palazzo Pretorio.

Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη Μετζάνα.

Άγαλμα του Φραντσέσκο Ντατίνι εμπρός στο Palazzo Pretorio.

Το Πράτο (ιταλικά: Prato) είναι πόλη και comune στην Τοσκάνη της Ιταλίας, ενώ, ταυτόχρονα, αποτελεί και έδρα της Επαρχίας του Πράτο. Η πόλη βρίσκεται στους πρόποδες του Μόντε Ρετάια (768 μ. ύψος), την τελευταία βουνοκορφή στην οροσειρά των Καλβάνα. Το χαμηλότερο υψόμετρο εντός των ορίων του δήμου είναι τα 32 μέτρα, κοντά στο Κασίνε ντι Τάβολα, ενώ το μεγαλύτερο η βουνοκορφή του Μόντε Κανταγκρίλλο στα 818 μέτρα. Ο ποταμός Μπισέντζιο, ένας παραπόταμος του Άρνο, κυλά κατά μήκος του.

Από ιστορικής άποψης, η οικονομία του Πράτο βασιζόταν, ανέκαθεν, στην υφαντουργία. Τα πασίγνωστα Έγγραφα Ντατίνι αποτελούν σημαντική συλλογή εγγράφων της ύστερης μεσαιωνικής περιόδου σχετικά με την ιστορία της οικονομίας και του εμπορίου, τα οποία συνεγράφησαν το διάστημα μεταξύ του 1363 και του 1410. Το Μουσείο Υφαντουργίας επίσης φωτίζει σημαντικά τη συγκεκριμένη περίοδο της ιστορίας της πόλης.

Το Πράτο αποτελεί, επίσης, κέντρο του κινήματος slow food, με την μαζική παραγωγή τοπικών εδεσμάτων, συμπεριλαμβανομένου του καντούτσι, ένα είδος biscotti, το οποίο πωλείται από τοπικούς φούρνους.

Από τα τέλη της δεκαετίας του 1950, η πόλη γνώρισε την άφιξη σημαντικότατου αριθμού μεταναστών, αρχικά από τη Νότια Ιταλία, ενώ στη πορεία από άλλες χώρες, με σημαντικότερη όλων αυτών των εθνικών μειονοτήτων να είναι η κινέζικη η οποία πρωτοεγκαταστάθηκε στα μέρη στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Με περισσότερους από 189.000 κατοίκους, το Πράτο είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Τοσκάνης και η τρίτη μεγαλύτερη στην Κεντρική Ιταλία, μετά τη Ρώμη και τη Φλωρεντία.

Ιστορία

Αρχαιότητα

Αρχαιολογικά ευρήματα καταδεικνύουν ότι οι λόφοι στα περίχωρα του Πράτο κατοικούνταν από την εποχή της Παλαιολιθικής Περιόδου. Η κοιλάδα εποικίστηκε αργότερα από τους Ετρούσκους. Το 1998, ερείπια μιας παλαιότερης άγνωστης ετρουσκικής πόλης ήρθαν στο φως στην συνοικία Γκονφιέντι (Πράτο) κοντά στο Κάμπι Μπισέντζιο: ήταν μεσαίου μεγέθους, ενώ υφίστατο, ήδη, ως εμπορικό κέντρο μαλλιού και υφαντουργίας. Σύμφωνα με ορισμένους ειδικούς, θα μπορούσε να είναι η μυθική Καμάρς. Η ετρουσκική πόλη κατοικούνταν έως τον 5ο αιώνα π.Χ., όταν και, για άγνωστους λόγους, εγκαταλείφθηκε. Η ευρύτερη περιοχή πέρασε, στη συνέχεια, στα χέρια των Ρωμαίων, των οποίων η Via Cassia πέρναγε από το σημείο, χωρίς, όμως, να προχωρήσουν στην κατασκευή οποιουδήποτε οικισμού.

Μεσαίωνας

Στις αρχές του Μεσαίωνα, οι Βυζαντινοί και οι Λομβαρδοί διετέλεσαν, διαδοχικά, κύριοι της περιοχής αυτής. Η ιστορία του ιδίου Πράτο ξεκινά από τον 10ο αιώνα, όταν και δύο διαφορετικά μεταξύ τους χωριά, το Μπόργκο αλ Κόρνιο και το Castrum Prati (Κάστρο του Πράτο), ήσαν γνωστά. Κατά τη διάρκεια του επόμενου αιώνα, οι δύο αυτοί οικισμοί ενώθηκαν με πρωτοβουλία των αρχόντων του κάστρου, της Οικογένειας Αλμπέρτι, οι οποίοι έλαβαν τον αυτοκρατορικό τίτλο των Κόμητων του Πράτο. Κατά την ίδια περίοδο, η κοιλάδα αποξηράνθηκε και ένα σύστημα υδραγώγησης που ρύθμιζε και χρησιμοποιούσε τα νερά του Ποταμού Μπισέντζιο δημιουργήθηκε για την τροφοδότηση των gualchierae (προβιομηχανικές μέθοδοι επεξεργασίας υφαντών).

Μετά την πολιορκία του 1107 από τις δυνάμεις της Ματθίλδης της Κανόσα, οι Αλμπέρτι υποχώρησαν στα φρούρια που διέθετε η οικογένεια στην Κοιλάδα του Μπισέντζιο: το Πράτο, πλέον, εξακολούθησε να αναπτύσσεται ως ελεύθερη πόλη. Μέσα στους αμέσως επόμενους δύο αιώνες, έφτασε τον αριθμό των 15.000 κατοίκων, κάτι που οφειλόταν στην ανθηρή βιομηχανία της υφαντουργίας και την παρουσία του κειμηλίου της Ιεράς Ζώνης. Δύο νέες σειρές τειχών χρειάστηκε να ανεγερθούν στη διάρκεια του 12ου αιώνα και, αντιστοίχως, στις αρχές του 14ου αιώνα. Το 1326, με στόχο τον περιορισμό του επεκτατισμού της Φλωρεντίας, το Πράτο υποτάχθηκε αυτοβούλως στον Ροβέρτο του Ανζού, Βασιλιά της Νάπολι. Ωστόσο, στις 23 Φεβρουαρίου του 1351, η Ιωάννα Α΄ της Νάπολι πούλησε την πόλη στους Φλωρεντίνους με αντάλλαγμα 17.500 χρυσά φλορίνια. Η ιστορία του Πράτο, έκτοτε, είχε κοινή πορεία με αυτή της Φλωρεντίας.

Νεότερη Περίοδος

Το 1512, κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Ιεράς Συμμαχίας, η πόλη λεηλατήθηκε από ισπανικές δυνάμεις που βρίσκονταν υπό την ηγεσία του Πάπα Ιούλιου Β΄ και του Βασιλιά της Αραγωνίας, Φερδινάνδου Β΄, με στόχο την ανακατάληψη της γειτονικής πόλης της Φλωρεντίας για λογαριασμό των Μεδίκων. Η έκταση που έλαβε η λεηλασία του Πράτο οδήγησε στην παράδοση την Δημοκρατία της Φλωρεντίας, με αποτέλεσμα την επάνοδο της Οικογένειας των Μεδίκων στην εξουσία. Οι ιστορικοί διαφωνούν αναφορικά με τον αριθμό των θυμάτων στη διάρκεια της λεηλασίας, αν και ιστορικοί του σήμερα επιβεβαιώνουν ότι μεταξύ 2000 και 6000 ανθρώπων ήταν ο αριθμός αυτών που σφαγιάστηκαν στους δρόμους της πόλης.

Το 1653, το Πράτο έλαβε το καταστατικό της πόλης και έγινε έδρα Καθολικής επισκοπής. Η πόλη διακοσμήθηκε ιδιαιτέρως στη διάρκεια του 18ου αιώνα.

Μετά την ιταλική ενοποίηση κατά τον 19ο αιώνα, το Πράτο αποτέλεσε σημαντικό βιομηχανικό κέντρο, κυρίως στο χώρο της υφαντουργίας (ο Ιταλός ιστορικός Εμανουέλε Ρεπέττι το χαρακτήρισε ως το "ιταλικό Μάντσεστερ"), ενώ ο πληθυσμός του έφτασε τις 50.000 το 1901 και τις 180.000 το 2001. Η πόλη γνώρισε σημαντική εσωτερική μετανάστευση. Παλαιότερα τμήμα της επαρχάις της Φλωρεντίας, το 1992 το Πράτο έγινε πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας.

Γεννημένοι στο Πράτο

• Ρακέλε Ριζαλίτι, 1995, Μις Ιταλία 2016

Διεθνείς Σχέσεις

Το Πράτο είναι αδελφοποιημένη πόλη με τις παρακάτω:

Άλμπεμέιρλ Κάουντι, ΗΠΑ, από το 1977 Μπιρ-Λεχλού, Σαχαριανή Αραβική Λαϊκή Δημοκρατία από το 1997 Μποβίνο, Ιταλία Τσανγκζού, Κίνα, από το 1987 Έμπενσεε, Αυστρία, από το 1987

Ναμ Ντιν, Βιετνάμ, από το 1975 Ρουμπαί, Γαλλία, από το 1981 Σαράγιεβο, Βοσνία και Ερζεγοβίνη, από το 1995 Τομασόβ Μαζοβιέτσκι, Πολωνία Βάνγκεν ιμ Άλγκαου, Γερμανία, από το 1988

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολιτισμός στο Πράτο
• Πληροφορίες σχετικά με το Πράτο, Οδηγός Διασκέδασης και Ψυχαγωγίας στο Πράτο (Ιταλικά)
• Ολοκληρωμένος κατάλογος εικόνων από την πόλη, το ιστορικό μεσαιωνικό κέντρο, τις εκκλησίες και την κινεζική συνοικία (Ιταλικά)
• Chinese Remake the 'Made in Italy' Fashion Label
• A City Transformed - slideshow by The New York Times