Lockheed F-104 Starfighter

F-104 Starfighter
Τύπος	Καταδιωκτικό, μαχητικό-βομβαρδιστικό αεροσκάφος
Κατασκευαστής	Lockheed
Παρθενική πτήση	17 Φεβρουαρίου 1956 (YF-104A)
Πρώτη παρουσίαση	20 Φεβρουαρίου 1958
Αποσύρθηκε	31 Οκτωβρίου 2004 (Ιταλία)
Κατάσταση	Αποσυρθέν, εκτός από ιδιώτες χειριστές
Κύριος χειριστής	Αμερικανική Πολεμική Αεροπορία Luftwaffe Τουρκική Πολεμική Αεροπορία
Μονάδες που παρήχθησαν	2.578
Κόστος μονάδας	1,42 εκατομμύρια $ (F-104G)
Αναπτύχθηκε από	Lockheed XF-104

Το Lockheed F-104 Starfighter είναι ένα μονοκινητήριο υπερηχητικό καταδιωκτικό αεροσκάφος. Αρχικά αναπτύχθηκε από την Lockheed για την Αμερικανική Πολεμική Αεροπορία, αλλά χρησιμοποιήθηκε ευρέως από συμμάχους των Η.Π.Α. σε όλο τον κόσμο και παρήχθη από πολλές άλλες χώρες του ΝΑΤΟ. Η ομάδα σχεδιασμού του είχε επικεφαλής τον Κέλι Τζόνσον, ο οποίος συνέχισε να καθοδηγεί ή να συμβάλει στην ανάπτυξη του Lockheed SR-71 Blackbird και άλλων αεροσκαφών της Lockheed.

Το F-104 έσπασε πολυάριθμα παγκόσμια ρεκόρ, συμπεριλαμβανομένων αμφότερων της ταχύτητας στον αέρα και του υψομέτρου. Η επιτυχία του αμαυρώθηκε από τα σκάνδαλα για δωροδοκία της Lockheed, σύμφωνα με τα οποία η Lockheed είχε δωροδοκήσει σημαντικό αριθμό πολιτικών και στρατιωτικών αξιωματούχων σε διάφορες χώρες, προκειμένου να επηρεάσουν την κρίση τους και να εξασφαλίσουν πολλά συμβόλαια αγοράς. Το γεγονός αυτό προκάλεσε πολλές σημαντικές διαμάχες στην Ευρώπη και την Ιαπωνία. Το κακό ιστορικό ασφαλείας του Starfighter έφερε επίσης το αεροσκάφος στη δημοσιότητα, ειδικά στις υπηρεσίες της γερμανικής πολεμικής αεροπορίας.

Η τελική έκδοση παραγωγής του μαχητικού μοντέλου ήταν το F-104S, ένα παντός καιρού αεροσκάφος σχεδιασμένο για την Ιταλική Πολεμική Αεροπορία, εξοπλισμένο με πυραύλους AIM-7 Sparrow. Μελετήθηκε ένα εξελιγμένο F-104, γνωστό ως CL-1200 Lancer, αλλά δεν προχώρησε πέρα από το στάδιο της μακέτας.

Ιστορικό

Καύχημα της αμερικανικής Λόκχιντ, το F-104 Σταρφάιτερ σχεδιάστηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου της Κορέας, ύστερα από το επίμονο αίτημα της αμερικανικής αεροπορίας για την κατασκευή καταδιωκτικού υψηλών επιδόσεων. Η μετέπειτα εκδοχή στηρίχθηκε στις εμπειρίες της εποχής εκείνης. Η Λόκχιντ κατασκεύασε το F-104C, που εισήχθη σε υπηρεσία το 1958 και χρησιμοποιήθηκε στον πόλεμο του Βιετνάμ. Στη συνέχεια, κονσόρτσιουμ, με επικεφαλής τη Δυτική Γερμανία και με συμμετοχή βελγικών, ιταλικών και ολλανδικών εταιριών, ανέπτυξαν το F-104G, το οποίο παρήχθη στις Η.Π.Α., τον Καναδά, ως CF-104, και την Ιαπωνία, ως F-104J, και αγοράστηκε από τη Δυτική Γερμανία, την Ιταλία, την Ελλάδα, την Τουρκία, τη Δημοκρατία της Κίνας και την Ιαπωνία. Ήταν το μαχητικό-βομβαρδιστικό με τα μικρότερα και λεπτότερα φτερά, ένα αεροδυναμικό πλεονέκτημα που κατέστη σαφές από το ότι, αν και μονοκινητήριο, είχε μέγιστη ταχύτητα υπερδιπλάσια του ήχου.

Τα μικρά φτερά, ωστόσο, μείωναν τις δυνατότητές του τόσο ως μαχητικού όσο και ως βομβαρδιστικού, ενώ επιπλέον, όπως αποδείχθηκε, το μετέβαλαν σε θανατηφόρα παγίδα για τους πιλότους.

Τα θέματα ασφαλείας του F-104 Starfighter έγιναν είδηση στα μέσα της δεκαετίας του 1960, ειδικά στη Γερμανία, όπου τα αποκαλούσαν "ιπτάμενα φέρετρα". Από τις 25 Ιανουαρίου του 1962 έως τις 11 Δεκεμβρίου του 1984, και σε περίοδο ειρήνης, σκοτώθηκαν 116 Γερμανοί πιλότοι. Η πτώση του πρώτου αεροσκάφους και ο πρώτος θάνατος χειριστή, του Λουτς Τιρκόβσκι, συνέβη στις 25 Ιανουαρίου του 1962. Στις 13 Οκτωβρίου του 1969, κοντά στην πόλη Ερκχάιμ, συνετρίβη το 100ό αεροσκάφος αυτού του τύπου, σε σύνολο 431 που είχε αγοράσει η δυτικογερμανική Luftwaffe και η αεροπορία ναυτικού. Το F-104G απογειώθηκε από τη βάση του Μέμινγκεν και ανήλθε σε ύψος 1.000 μέτρων, όταν ξαφνικά ο χειριστής έχασε τον έλεγχο. Άρχισε η πτώση, αλλά ο πιλότος κατόρθωσε να εκτιναχθεί με το κάθισμά του, σε απόσταση 250 μέτρων από το έδαφος, και λίγα δευτερόλεπτα πριν τη συντριβή του αεροσκάφους στο λιβάδι. Είκοσι οκτώ ημέρες νωρίτερα, όμως, ο συνάδελφός του, Ράινχαρντ Βίκε ήταν λιγότερο τυχερός καθώς έγινε το 54ο θύμα της βλιβερής αυτής εκατόμβης των F-104G.